czy zdecydowałybyście sie oddać komorkę jajową?

[_Peggy]

Tak. Oddałabym. Za darmo. Anonimowo lub znajomej.
Wiem jak boli walka o dziecko. Wiem jak to jest przez pięc lat żyć od wizyt u lekarza do wizyty. I... wiem jak cudownie zobaczyć machające rączki i nóżki na USG i usłyszeć "to Twój cud".

[apows]

Napisane przez katrinabor

Wraz z mezem decydujemy sie na in vitro. Akurat tak sie sklada, ze w mojej klinice jest mozliwosc uzyskania rabatu, kiedy zdecyduje sie na pobranie jajeczek dla innej pary. Lekarz zapewnia, ze nie zmniejszy to moich szans na zajscie w ciaze. Jestem na tak, bo w sumie czemu komus nie pomoc. A wy zdecydowalybyscie sie na podzielenie jajeczkami? Moze kto ma doswiadczenie w te kwestii?

Nie mam doświadczenia w tym ale wydaje mi się, że raczej bym nie oddała nikomu.

[Lazurowewybrzeze]

Tez nie mam doswiadczenia w tej sprawie, ale nie oddalabym nikomu obcemu. Moglabym oddac najwyzej komus z bliskiej rodziny, zebym mogla wiedziec, widziec jak sie ma, jakby nie bylo jednak "moje" dziecko i wiedziec, ze jest wychowywane przez odpowiedna osobe, ktora je dobrze traktuje i wychowuje.

[Chatul]

Napisane przez 33owieczka

Nie oddałabym.
Jednak w komórce jajowej jest częsciowo "zaprogramowane" dziecko, które powstanie po połączeniu jej z plemnikiem. W jakims stopniu to dziecko miałoby moje cechy, byłoby (dla mnie!!!!) moim.

Nie, nie rozpaczam, za tymi, które w trkcie okresu lądują na podpasce. Jednak widze róznice między nie zapłodnioną komórką, która obumiera, a komórką, która zostanie zapłodniona, a z niej powstanie dziecko.

Mam tak samo. Nie chciałabym, żeby po świecie chodziło dziecko, które jest z genów moich i jakiejś obcej osoby

[Lazurowewybrzeze]

Poza tym dziecko z takiej komorki jajowej i tak nie ma genow matki, ktora je urodzila, tylko matki, ktora dala komorke jajowa, wiec pod tym wzgledem roznicy wielkiej pomiedzy takim dzieckiem i dzieckiem adoptowanym dla kobiety nie ma (tyle, ze pozna uroki ciazy i porodu).

Najwyzej jak plemniki pochodza od meza tej kobiety, to wtedy maz jest biologicznym ojcem dziecka, czego z reguly nie ma w przypadku dziecka adoptowanego, chyba ze para sobie brzuch wynajmie, lub dziecko jest owocem zdrady malzenskiej i zaadoptowane przez taka pare, czyli takie tam zadkie przypadki.

Temu w odwrotnym przypadku, gdybym to ja miala dostac czyjas komorke jajowa (tylko teretycznie, bo mam 4 dzieci i wiecej nie planuje, nie mam tez problemow z zajsciem w ciaze), to tez bym wolala dostac taka komorke od kogos z bliskiej rodziny, np. siostry, zeby to dziecko bylo takie bardziej "moje" takze pod wzgledem genetycznym. I sama siostrze tez mysle, ze bym jednak dala.

[glamourous]

Napisane przez _Peggy

Tak. Oddałabym. Za darmo. Anonimowo lub znajomej.
Wiem jak boli walka o dziecko. Wiem jak to jest przez pięc lat żyć od wizyt u lekarza do wizyty. I... wiem jak cudownie zobaczyć machające rączki i nóżki na USG i usłyszeć "to Twój cud".

takich doswiadczen nie mam ale mysle ze oddalabym osobie ktora tego potrzebuje.
jak ktos marzy o dziecku i decyduje sie na taki krok zeby je miec to na pewno sie o to dziecko tez zatroszczy odpowiednio

[Lazurowewybrzeze]

Pewnie w wiekszosci przypadkow dzieci sa dobrze traktowane. Ale nie ma 100 procent pewnosci, ze tak bedzie. Niektorzy chca miec dzieci, rodza wlasne dzieci lub adoptuja bo tak bardzo chca, a potem roznie dzieci traktuja. Mniejszosc traktuje dzieci zle, ale taka mniejszosc istnieje.

[kwitka13]

Opowiem wam historię mojej koleżanki, nie jest wprawdzie o ivf ani o dawstwie komórek ale mi daje dużo do myślenia (jestem po nieudanym ivf i przed transferem z mrożaków)

Moja koleżanka starała się z mężem o dziecko ok 5 lat, zaliczyła w tym czasie 7 (!) poronień, przebadali się oboje na wszystkie strony a na szczegółowych badaniach genetycznych wyszło, że są RODZEŃSTWEM!!!
Okazało się, że ich matka urodziła syna w bardzo młodym wieku i oddała go do adopcji a po latach założyła rodzinę i miała córkę.
Nie wyobrażalne to było i jest nadal, pomijam fakt ogromnego zbiegu okoliczności ale dramat tych ludzi był nie do opisania! Oczywiście małżeństwo, pomimo wielkiej miłości zostało unieważnione a oni nie utrzymują ze sobą żadnego kontaktu. Moja koleżanka przeszła załamanie nerwowe i do tej pory walczy z depresją.... nie związała się z nikim. Jak on sobie radzi nie wiem.

mało prawdopodobne ale jednak - ja nie skazałabym dziecka na taką "możliwość".

[Iska00]

Napisane przez kwitka13

Moja koleżanka starała się z mężem o dziecko ok 5 lat, zaliczyła w tym czasie 7 (!) poronień, przebadali się oboje na wszystkie strony a na szczegółowych badaniach genetycznych wyszło, że są RODZEŃSTWEM!!!
Okazało się, że ich matka urodziła syna w bardzo młodym wieku i oddała go do adopcji a po latach założyła rodzinę i miała córkę.
Nie wyobrażalne to było i jest nadal, pomijam fakt ogromnego zbiegu okoliczności ale dramat tych ludzi był nie do opisania! Oczywiście małżeństwo, pomimo wielkiej miłości zostało unieważnione a oni nie utrzymują ze sobą żadnego kontaktu. Moja koleżanka przeszła załamanie nerwowe i do tej pory walczy z depresją.... nie związała się z nikim. Jak on sobie radzi nie wiem.

Bardzo smutna historia
Nie jestem w stanie nawet wyobrazić sobie tego, co oboje teraz czują.
Straszna trauma na całe życie.
Patrząc na te wszystkie współczesne eksperymenty na życiu można przypuszczać, że takie sytuacje będą coraz popularniejsze.
Kiedyś była tylko zdrada i oddanie dziecka.
A dzisiaj banki spermy, banki komórek jajowych, oddawanie zamrożonych embrionów, surogatki i inne sposoby cudownie ułatwiające posiadanie dziecka.
Ale z drugiej strony, korzystając z tych przybytków trzeba mieć świadomość, że dziecko może mieć jeszcze rodzeństwo rozsiane po świecie i dojdzie do takich sytuacji jak ta opisana powyżej.
Potrzeba posiadania dziecka to jedno, ale dążenia do tego za wszelką cenę nie rozumiem.
Czy naprawdę wszystko można wytłumaczyć instynktem?

Tu oddam komórkę, bo dostanę rabat tam mąż odda spermę, bo przecież trzeba sobie pomagać. I nim się spostrzeżemy dziecko będzie miało całkiem pokaźną gromadkę rodzeństwa.

In vitro jest dobre, ale dla par, które mają problemy "techniczne".
Takiego wymienia się komórkami nie uznaję, sama bym nie oddała, ani bym nie przyjęła.
Dziecko z mojej komórki uważałabym za swoje i pewnie bym się zastanawiała co u niego.
Co prawda nie planuję dzieci, ale gdybym jakimś cudem jakieś miała to z najzwyklejszego szacunku do nich, chciałabym aby wszystkie moje dzieci się znały.

Zastanawia mnie czy doczekam czasów, kiedy to przed zawarciem małżeństwa trzeba będzie wykonać obowiązkowe badania genetyczne

[201701300929]

dziewczyny podbijam temat,

czytam sobie o ciazy i jakos wpadlam na ten temat i mam sprzeczne odczucia - z jednej strony mysle, ze moglabym oddac komorke ale zastanawiam sie czy nie myslalabym potem o tym dziecku,

a najbardziej sie zastanawiam co takie dziecko bedzie w przyszlosci myslalo o swoich rodzicach , biologicznej matce i calej tej sytuacji-nie wiem ile lat maja najstarsze dzieci z invitro ale ciekawa jestem jak one sie z tym czuja i co o tym mysla

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

U mnie jedyne sprzeczne uczucia wiążące się z oddawaniem komórek jajowych są związane z kwestami prawnymi. Gdyby nie one mogłabym nawet utrzymywać się z ich oddawania. Nie chciałabym po prostu dopuścić do sytuacji, w której jakieś genetycznie "moje" dzieci próbują nawiązać ze mną kontakt, albo co gorsza domagać się alimentów.

[201701300929]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64642766]U mnie jedyne sprzeczne uczucia wiążące się z oddawaniem komórek jajowych są związane z kwestami prawnymi. Gdyby nie one mogłabym nawet utrzymywać się z ich oddawania. Nie chciałabym po prostu dopuścić do sytuacji, w której jakieś genetycznie "moje" dzieci próbują nawiązać ze mną kontakt, albo co gorsza domagać się alimentów.[/QUOTE]


o ile przeczytalam na stronie jakis klinik to nigdy sie nie poznasz z biorca (chyba,ze oddajesz w szarej strefie) wiec dziecka tez nigd nie poznasz i ono Ciebie tez-a wydaje mi sie,ze nawet w szarej strefie tacy rodzice by nie chcieli ,zeby dziecko mialo z Toba kiedys jakis kontakt,wiec chyba alurat tego si bac nie musisz


utrzymyac sie bys chciala? to chyba jest tak,ze kobieta ma jakastam ograniczona pule tych komorek i zasadniczo biora tylko max kilka razy ,zeby nie przyspieszac menopauzy

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Nocna Nimfa

o ile przeczytalam na stronie jakis klinik to nigdy sie nie poznasz z biorca (chyba,ze oddajesz w szarej strefie) wiec dziecka tez nigd nie poznasz i ono Ciebie tez-a wydaje mi sie,ze nawet w szarej strefie tacy rodzice by nie chcieli ,zeby dziecko mialo z Toba kiedys jakis kontakt,wiec chyba alurat tego si bac nie musisz

Niby się nigdy nie poznasz, a potem wejdzie jakiś nawiedzony przepis, że każdy człowiek od zygoty do śmierci ma prawo znać swe dziedzictwo czy coś takiego i zaczną się poszukiwania genetycznych rodziców. Po prostu absolutnie nie ufam polskiemu prawodawstwu, zwłaszcza w kwestiach chociaż trochę związanych z reprodukcją.

utrzymyac sie bys chciala? to chyba jest tak,ze kobieta ma jakastam ograniczona pule tych komorek i zasadniczo biora tylko max kilka razy ,zeby nie przyspieszac menopauzy

Jest ich jakieś kilkadziesiąt tysięcy na jajnik. Zresztą nie o to mi chodziło, tylko o brak oporów moralnych.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez Nocna Nimfa

dziewczyny podbijam temat,

czytam sobie o ciazy i jakos wpadlam na ten temat i mam sprzeczne odczucia - z jednej strony mysle, ze moglabym oddac komorke ale zastanawiam sie czy nie myslalabym potem o tym dziecku,

a najbardziej sie zastanawiam co takie dziecko bedzie w przyszlosci myslalo o swoich rodzicach , biologicznej matce i calej tej sytuacji-nie wiem ile lat maja najstarsze dzieci z invitro ale ciekawa jestem jak one sie z tym czuja i co o tym mysla

Najstarsze dziecko z in vitro w Polsce to Agnieszka Ziółkowska urodzona w latach 80.
Działa dość aktywnie. Możesz sobie wygooglać co myśli na ten temat.



Mam znajomą która oddała komórkę jajową osobie ze swojej rodziny.
Zrobiła to bo chciała pomóc tej dziewczynie.
Teraz, po latach mówi że nie zrobiłaby tego ponownie.
Z tą osobą z rodziny całkowicie ucięła kontakt. Dziecko jest kopią dawczyni komórki. Ona nie może sobie z tym poradzić psychicznie, bo po tym jak zobaczyła to dziecko, zobaczyła w nim cząstkę siebie i teraz żyje ze świadomością że ktoś z jej rodziny wychowuje jej dziecko.
Kobieta ogólnie realistka, racjonalna, nie sądziła że pojawią się w niej takie uczucia jak narodzi się dziecko z jej komórki jajowej.

[201701300929]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Najstarsze dziecko z in vitro w Polsce to Agnieszka Ziółkowska urodzona w latach 80.
Działa dość aktywnie. Możesz sobie wygooglać co myśli na ten temat.

mi chodzi nie tyle o samo in vitro co o invitro kiedy komorka jajowa nie pochodzi od matki

Mam znajomą która oddała komórkę jajową osobie ze swojej rodziny.
Zrobiła to bo chciała pomóc tej dziewczynie.
Teraz, po latach mówi że nie zrobiłaby tego ponownie.
Z tą osobą z rodziny całkowicie ucięła kontakt. Dziecko jest kopią dawczyni komórki. Ona nie może sobie z tym poradzić psychicznie, bo po tym jak zobaczyła to dziecko, zobaczyła w nim cząstkę siebie i teraz żyje ze świadomością że ktoś z jej rodziny wychowuje jej dziecko.
Kobieta ogólnie realistka, racjonalna, nie sądziła że pojawią się w niej takie uczucia jak narodzi się dziecko z jej komórki jajowej.

smutna sytuacja

[mkaspro]

Trudne pytanie. Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Jednak myślę, że gdybym to ja miała problem z zajściem w ciąże, to szukałabym różnych rozwiązań. Gdyby to była jedyna możliwość - to chciałabym, żeby ktoś został dla mnie dawcą. Nie mówię tak, nie mówię nie - na pewno musiałabym sprawdzić jakie są procedury.