Sens pomocy ubogim (na własne życzenie?) - "Szlachetna Paczka"

[201604181004]

nie lepiej by im było gdyby taka organizacja jak SZP im pomogła?

Matko Bosko.
Na przykładzie kota.
Kot to zwierzę łowne, może żyć na wolności i łapać drobną zwierzynę na swoje potrzeby.
Wyobraź sobie, biega sobie kot. A ty go bierzesz zaczynasz karmić. I on przychodzi codziennie a ty mu codziennie dajesz jedzenie. Kot tyje rozleniwia się i nie poluje. Pewnego dnia, po trzech latach ty znikasz a kot zostaje skołowany. Nie zacznie polować bo został odłączony od swojego lokalnego stada. Jedzenia nie ma bo ty już u nie dasz. Już lepiej albo dać mu spokój by radził sobie sam bo do tego jest stworzony, albo wziąć go raz i dobrze zaadoptować go na stałe lub znaleźć dom. Dokarmianie nigdy nie przynosi nic dobrego ani w przypadku zwierząt ani w przypadku ludzi. Pomijam tutaj skrajne przypadki, ale generalnie jak bierzesz chłopa z ulicy i zaczniesz w niego pchać kotlety dzień w dzień to stwierdzi że nie ma po co pracować bo chleb spada z nieba.

---------- Dopisano o 20:34 ---------- Poprzedni post napisano o 20:23 ----------

Wiem coś o tym... spróbuj znajomemu z dzieciństwa powiedzieć "chłopie nie pij, na dzieci zarób, co z tego że ciężkie dzieciństwo miałeś, nikt nad Tobą się rozczulał nie będzie a dzieciom robisz dokładnie to samo". Od razu polecą hasła "że ja to życia nie znam" (no nie znam, nie miałam patologicznego dzieciństwa) i że mi za dobrze, że nauka sama mi przyszła (zupełnie bez mojego wysiłku chyba), a fakt że nie mam nałogów świadczy nie o tym że się ich po prostu wystrzegałam, ale o tym że "było mi za dobrze i nie miałam czego zapić/zaćpać".

To mi kiedyś powiedział awanturujący się alkoholik z mojej rodziny - że g... wiem o życiu i za dobrze po prostu mam. Jest starszy ale patrząc na to co wyrabiał w moim wieku już mogę powiedzieć że jestem na dobrych torach by nie stać się nim. Zawsze będzie ktoś. Zawsze będzie ciężka sytuacja rodzinna... Znam to po prostu z doświadczenia, moja mama miała czwórkę braci ojciec chlał, aż się zachlał. Wszyscy bracia chleją. Oni już nie piją, oni chleją. A moja mama nie. Pewnego dnia spakowała walizki uciekła daleko i już nie wróciła. I to ona jest dla mnie idealnym przykładem tego że można. Że zawsze jest wyjście. Że to nie kwestia trudnego dzieciństwa tylko miękkiej dupy i głupoty. Mam złe zdanie o alkoholizmie, dla mnie to nie jest żadna choroba, to uzależnienie. Tak wiem, psychiatrzy klasyfikują to inaczej, świetnie. Ale nikt mi nie wmówi że dziecioróbstwo i przechlewanie kasy to choroba, to jest po prostu głupota.

Tak i też przez to przechodziłam, kradzieże, wyciąganie łapy po więcej. Zapożyczanie się. I kupa dzieci. Dziecko, za dzieckiem. I jeszcze jedno dziecko. I mi nie jest takich ludzi szkoda bo od małego oglądam ich upadek i wiem że nic nie dzieje się bez przyczyny. Jeśli ktoś, patrz: moja mama, wie że może mieć genetyczne skłonności do popadania w uzależnienie, to strzeże się wódki jak ognia. A nie piwkować sobie z brzuchatą żoną, bo przecież kieliszek wina w ciąży nie zaszkodzi, skoro mój organizm się domaga znaczy że wszystko jest ok

---------- Dopisano o 20:48 ---------- Poprzedni post napisano o 20:34 ----------

Już wam udowodniłam że np. jeśli dziewczyna wychowuje dzieci to nie znaczy że wszystkie są jej...Mogą to być siostry, bracia np. po śmierci rodziców lub wyrwane od patologicznych.

Wyjaśnij mi proszę po co adoptować dzieci jeśli ma się piątkę własnych i prosi się o chleb na święta? Jaki to ma sens?

Jw. Zostań wolontariuszem SZP i spróbuj sama weryfikować takie rodziny.

Ja nie mam zamiaru bo ta akcja jest tak słabo przygotowana że się jedynie boje. Chętnie bym pomogła osobom które na tę pomoc zasługują ale wolontariusze są tak mało wiarygodni że kij wie jakie informacje zatajają a osobiście sama biorę udział w wolontariacie na zasadzie: daj wędkę pokaż że istnieje jeszcze świat poza blokiem i że warto coś ze sobą zrobić.


W ogóle grochem o ścianę. Załamać się idzie.

---------- Dopisano o 20:52 ---------- Poprzedni post napisano o 20:48 ----------

Ciekawe jest to co napisalas o uspokajaniu własnego sumienia. Bo widziesz można też uspokoić własne sumienie wmawiając sobie i innym że nie warto sprawić komus radości bo to go zepsuje.

Nie moja droga. Ja nie uspokajam własnego sumienia tylko używam logicznego myślenia. Ja się podjęłam wolontariatu związanego z edukacją dzieci. Zazwyczaj jak takie dzieci z biednych, wielodzietnych czy patologicznych rodzin na oczy zobaczą pierwszy raz uniwersytet to im kopara opada do ziemi, a jak prawdziwy pan profesor z brodą i teczką osobiście da im dyplom to czują się bardziej onieśmieleni i zadowoleni niż jak dostają czekoladę na święta. Bo czują że świat nie kończy się na klatce schodowej, że też coś znaczą. Najczęściej wynika to z niskiego poczucia własnej wartości i przekonania że nigdy w życiu do niczego nie dojdą. A w akcji mają szansę się pokazać, ruszyć do przodu, przeprowadzić ciekawe eksperymenty, zobaczyć świat do jakiego nie mają dostępu, spotkać ludzi przed którymi czują naprawdę duży respekt. Więc nie moja droga, nie uspokajam swojego sumienia w sposób o którym mówisz. Trafiłaś totalnie kulą w płot w moim przypadku.

[Annaluka]

titina uskutecznia to samo co zeszłego roku...
Na to nie ma lekarstwa.


Szlachetna Paczka jest poronionym pomysłem. Tak naprawdę około 1/4 z tych rodzin należy się pomoc, bo sytuacja ich faktycznie zaskoczyła, jakieś nieprzewidziane wydarzenia... Jestem za pomocą rodzeństwu bez rodziców, czy też ludziom schorowanym, gdzie cała kasa idzie na leki...


Mówię NIE dla alkoholików i patologii, która robi bachora za bachorem. Trzeba być odpowiedzialnym za siebie i rodzinę, którą się tworzy. Nie dość, że żyją na garnuszku opieki społecznej, do roboty dwie lewe, bo za tysiaka to szkoda robić, to jeszcze świąteczna paczuszka...

Znam to środowisko dobrze, pracowałam w instytucji udzielającej pomocy takim osobom. Większość ludzi z takich środowisk to ściemniacze i nieroby, którzy znaleźli łatwy sposób na życie - na koszt państwa. Czyli także na mój koszt.

[201604181004]

w moim domu za czasów komuny nie było zabawek,a na mikołaja szłam z ojcem na lodowisko,lub sanki

A ja w tym roku próbowałam przekonać rodziców by zrobić święta bez prezentów, dosyć tego konsumpcjonizmu. Ile można. Święta to wspaniały czas dla rodziny, nie wiem jak wy ale normalnie to ja nie mam czasu by z nimi wszystkimi usiąść na spokojnie, spotkać się, pogadać. I to jest najcenniejsze i takich wartości chciałabym nauczyć dzieci, a nie do tego że gwiadzor mikołaj czy dziadik mroz przynosi wór bez dna. I nie widzę w tym żadnej krzywdy, naprawdę. Ustaliliśmy że dorosłym nic nie kupujemy, ja już dzieciom - bo rodzice bardzo się uparli żeby nie poczuły się pokrzywdzone, kupiłam gry edukacyjne do nauki angielskiego. Tadadaadada, taka to jestem bez serca tylko taki drobiazg. Edukacyjny.

[titina]

Napisane przez Annaluka

titina uskutecznia to samo co zeszłego roku...
Na to nie ma lekarstwa.


Szlachetna Paczka jest poronionym pomysłem. Tak naprawdę około 1/4 z tych rodzin należy się pomoc, bo sytuacja ich faktycznie zaskoczyła, jakieś nieprzewidziane wydarzenia... Jestem za pomocą rodzeństwu bez rodziców, czy też ludziom schorowanym, gdzie cała kasa idzie na leki...


Mówię NIE dla alkoholików i patologii, która robi bachora za bachorem. Trzeba być odpowiedzialnym za siebie i rodzinę, którą się tworzy. Nie dość, że żyją na garnuszku opieki społecznej, do roboty dwie lewe, bo za tysiaka to szkoda robić, to jeszcze świąteczna paczuszka...

Znam to środowisko dobrze, pracowałam w instytucji udzielającej pomocy takim osobom. Większość ludzi z takich środowisk to ściemniacze i nieroby, którzy znaleźli łatwy sposób na życie - na koszt państwa. Czyli także na mój koszt.

W takim razie zarabiałaś pieniądze dzięki tym ludziom oraz ich problemom. Pieniądze idące z podatków. Czyli żyłaś na mój koszt.

[mikia20]

titina, z takim myśleniem jak tu przedstawiasz nie dość że nie pomagasz a jeszcze szkodzisz tym ludziom - najbardziej tym biednym dzieciom co Ci tak serce na ich widok mięknie.

[titina]

Napisane przez mikia20

titina, z takim myśleniem jak tu przedstawiasz nie dość że nie pomagasz a jeszcze szkodzisz tym ludziom - najbardziej tym biednym dzieciom co Ci tak serce na ich widok mięknie.

Tak, już to było tu napisane. Dzięki prezentowi który dostana raz na ruski rok całe ich życie będzie zniszczone.

[invisible_01]

Titina - naprawdę nie widzisz, czy nie chcesz dostrzec, że jest niestety sporo rodzin, które biedne są z własnej winy? Płodzenie dziesiątki dzieci, niepodejmowanie pracy, brak wykształcenia, "problemy alkoholowe", a potem chodzenie od fundacji do fundacji i zbieranie zasiłków... Wiele osób rezygnuje z pracy, bo "za tysiąc mu się nie opłaca, on tyle dostanie z opieki siedząc w domu". Mój kolega dostaje stypendium socjalne, na dodatek może mieć pracę z pensją nie wyższą niż 900 zł. Dostał ofertę pracy za 1500 zł. Zrezygnował z niej, bo stwierdził, że woli pójść na pół etatu za 800 zł i mieć za darmo 600 zł socjalnego niż nie mieć socjalnego i te 600 zł musieć samemu zarobić. Jest zdrowy i zdolny do pracy, ale po co się wysilać, skoro mu za darmo dadzą?

[balletoevs]

Napisane przez dziuba85

Miałam wziąć udział w tej akcji, bo koleżanka mi wysłała namiar na jedną rodzinę, ale stwierdziłam, że nie dam rady, bo za mało zarabiam.
A na jedną rodzinę jest jedna osoba, która ma złożyć paczkę.

Jedna osoba wybiera rodzinę, paczkę można przygotować przecież ze znajomymi, w pracy albo ze z swoją rodziną.

Napisane przez Flashdance

Czy jest tu ktoś (po za titiną, bo na rozmowę z nią szkoda czasu) kto brał udział w tej akcji? Czy mógłby opisać swoje doświadczenia z nią związane?

Tak, chociaż już kilkakrotnie odpowiadałam na Wasze posty. Zgadzam się z wami, że niektóre rodziny postępują nieodpowiedzialnie. Przykład, rodzina, którą się opiekuję. Sytuacja pogorszyła się 6 lat temu, a mimo to w między czasie na świat przyszło kolejne dziecko. Ale to nie jest tak, że oni nic nie robią i tylko czekają aż ktoś im podstawi coś przed nos. Ojciec - pracował do listopada. Teraz szuka pracy, nawet 1000zł by im wystarczył, ale wykształcenie podstawowe, o pracę trudno, a w jego wieku i fachu wolą z grupą inwalidzką. I co zrobić? Pomóc, nie pomóc, skoro dzieci nie mają co jeść? Dlaczego nie sprawić im małej przyjemności po choinkę.

Napisane przez Annaluka

Szlachetna Paczka jest poronionym pomysłem. Tak naprawdę około 1/4 z tych rodzin należy się pomoc, bo sytuacja ich faktycznie zaskoczyła, jakieś nieprzewidziane wydarzenia... Jestem za pomocą rodzeństwu bez rodziców, czy też ludziom schorowanym, gdzie cała kasa idzie na leki...

A te statystyki to skąd?

[Flashdance]

Ile to już stron wątku piszemy, i ile razy to już było podkreślone, napisane, powtórzone, a dziewczyna nadal nie przyjmuje do wiadomości, że mówimy o rodzinach które korzystają z pomocy przez cały rok.

Niestety tym co pisze zniechęca ludzi do udziału w tej akcji.

W każdym razie należy jej się medal za wytrwałość. Siedzi od rana na necie i jak nakręcona katarynka powtarza to samo, w ogóle nie reagując na to co się pisze. Może jej chodzi o to aby ten temat był ciągle na górze, bo nie wierze, że ktoś może być tak oporny na przyswajanie informacji zawartych w postach.

balletoevs czy Ty też uważasz,że rodzinie mieszkającej np. z 6 dzieci (niektóre już pełnoletnie i mające własne dzieci) naprawdę pomoże ta paczka? Czy rodzinie, w której od lat pracuje jeden rodzic i od dawna mają problemy finansowe, a mimo to co rok lub 2 lata pojawia się nowy maluch taka pomoc jest potrzebna i cokolwiek zmieni? Czy nie lepiej dać im możliwość zarobienia na siebie i swoje dzieci? Ile takich rodzin jest w SZP?

[santopelek]

Akcje pomocowe organizowane są w różny sposób, można znaleśc taką, gdzie wiadomo do kogo trafi to co chcemy przekazać.
Też nie miałabym ochoty pomagać alkoholikom i 30 letnim "dzieciom" na utrzymaniu rodziców.

[titina]

Napisane przez invisible_01

Titina - naprawdę nie widzisz, czy nie chcesz dostrzec, że jest niestety sporo rodzin, które biedne są z własnej winy?

Mi całkowicie wystarcza że również wiele nie z własnej.

---------- Dopisano o 21:37 ---------- Poprzedni post napisano o 21:32 ----------

Napisane przez Flashdance

Ile to już stron wątku piszemy, i ile razy to już było podkreślone, napisane, powtórzone, a dziewczyna nadal nie przyjmuje do wiadomości, że mówimy o rodzinach które korzystają z pomocy przez cały rok.

Jeśli mówisz o pomocy całorocznej lub na koszt państwa to piszesz nie na temat. Bo wątek jest o SZP. czyli paczce na własne życzenie (dobrowolnej, niepaństwowej) raz na rok, btw paczce wg. dużej części Was szkodliwej i demoralizujacej.

[mikia20]

Ja zauważyłam jeszcze coś - opisane są rodziny z szeregami chorób, niezdolnością do pracy itede... i prawie już im współczuję... a tu bach, kilkoro dzieci. I to nawet nie tak, że dzieci mieli i zachorowali, ale wprost napisane że ktoś tam od 10 lat choruje i ma kilkoro dzieci młodszych niż te 10 lat.

Więc tak - do pracy to wszyscy chorzy... ale do robienia dzieci niekoniecznie

[Flashdance]

Napisane przez mikia20

Ja zauważyłam jeszcze coś - opisane są rodziny z szeregami chorób, niezdolnością do pracy itede... i prawie już im współczuję... a tu bach, kilkoro dzieci. I to nawet nie tak, że dzieci mieli i zachorowali, ale wprost napisane że ktoś tam od 10 lat choruje i ma kilkoro dzieci młodszych niż te 10 lat.

Więc tak - do pracy to wszyscy chorzy... ale do robienia dzieci niekoniecznie

No niestety tak jest. Ludzie nie myślą, za co wychowają dziecko i jak je wykarmią, Bóg dał i już. A że nie ma pieniędzy to niech pomagają różnego rodzaju instytucje i ludzie którzy mają współczujące dobre serduszka, a za rok w takiej rodzinie urodzi się kolejne dziecko i znowu trzeba będzie dać paczkę, bo przecież biedne dziecko musi dostać prezent. I jakoś to się kręci. W ciągu roku pomoc z różnych instytucji, od święta z akcji i nie trzeba pracować, bo po co skoro wszystko dostaniemy (to pośrednia odpowiedź do titiny ale ona i tak nie zrozumie o czym pisze). Takie są fakty, taki stan rzeczy wyłania się z opisu niektórych rodzin i tego nie zmienią żadne ładne słowa.

Dobra miałam już nie pisać, ale jeszcze mnie coś podkusiło, mam nadzieję że ostatni raz. Bo powtarzanie wszystkiego po 10 razy aby pewna osoba zrozumiała o czym mowa mnie już nudzi.

[balletoevs]

Napisane przez Flashdance

balletoevs czy Ty też uważasz,że rodzinie mieszkającej np. z 6 dzieci (niektóre już pełnoletnie i mające własne dzieci) naprawdę pomoże ta paczka? Czy rodzinie, w której od lat pracuje jeden rodzic i od dawna mają problemy finansowe, a mimo to co rok lub 2 lata pojawia się nowy maluch taka pomoc jest potrzebna i cokolwiek zmieni? Czy nie lepiej dać im możliwość zarobienia na siebie i swoje dzieci? Ile takich rodzin jest w SZP?

Nie wkładaj mi w usta czegoś czego nie powiedziałam

[mikia20]

Pani Katarzyna (37 l.) i Pan Mirosław (42 l.) wspólnie wychowują jedenaścioro dzieci: Marlenę (17 l.) - uczennicę szkoły zawodowej, Sylwię (16 l.) - również uczennicę szkoły zawodowej, Krystiana (15 l.) - ucznia gimnazjum, Weronikę (11 l.), Jagodę (10 l.), Małgorzatę (9 l.), Angelikę (8 l.), Kingę (6 l.), Oliwię (5 l.), Pawła (3 l.) i Paulinę (2 l.). Jest to kochająca i szanująca się rodzina, w której widać dbałość o porządek i czystość.
Oboje rodziców poszukuje stałej pracy, by poprawić swoją sytuację. Niestety ograniczeniem jest duża liczba dzieci i konieczność sprawowania nad nimi opieki. Oboje podejmują prace dorywcze, by móc jednocześnie prowadzić gospodarstwo domowe. Starsze rodzeństwo jest zmuszone tym samym do opiekowania się młodszym.
Rodzina mieszka w nieruchomości gospodarczej przekształconej na budynek mieszkalny. Warunki mieszkaniowe są dostateczne, jednak największą uciążliwością jest brak bieżącej wody w budynku. Duża liczba dzieci, utrzymanie czystości i konieczność przeprowadzania częstego prania i gotowania zmusza rodzinę do codziennego noszenia wody w baniakach z pobliskiej studni. Rodzina utrzymuje się głównie z zasiłku rodzinnego i ze stypendium dla dzieci. Miesięczna kwota na utrzymanie rodziny wynosi ok. 2.642 zł. Koszty utrzymania mieszkania to opłata za prąd i butlę gazową, w sumie 173 zł. W zamian za pilnowanie obiektu rodzina nie płaci opłat za mieszkanie. Dodatkowym obciążeniem rodziny jest choroba serca Marleny. Rodzina z tego tytułu ponosi miesięczne koszty w wysokości 60 zł. Leki nie są refundowane. Kwota, która pozostaje po odliczeniu wszystkich ponoszonych kosztów wynosi 2.409,00 zł (w przeliczeniu na 1 osobę to 185,31 zł) ledwo wystarcza na zaspokojenie najważniejszych potrzeb. Rodzina bardzo ceni sobie pomoc osób i instytucji. Najbliżsi pomagają rodzinie zabierając dzieci do siebie na wakacje, kupując im leki i żywność, także przekazując czasami darowizny pieniężne. Pani Katarzyna nie wyobraża sobie, jak mogłoby wyglądać ich życie, gdyby tej pomocy nie było.
Rodzina najbardziej potrzebuje żywności trwałej i odzieży, marzy też o kuchence gazowej, gdyż ta, którą rodzina posiada jest już stara, w znacznym stopniu wysłużona (są sprawne tylko dwa palniki). Nowa kuchenka niewątpliwie ułatwiłaby przygotowywanie posiłków dla tak licznej rodziny. Pani Katarzyna cały czas powtarza, że niezależnie od tego, czy otrzymają pomoc, to i tak najważniejsze jest dla niej zdrowie i uśmiech dzieci.

No... nie ma to jak optymizm. Wolontariusze powinni kilka razy przeczytać zredagowane ogłoszenia zanim zamieszczą je na stronie.

[201604181004]

Najbliżsi pomagają rodzinie zabierając dzieci do siebie na wakacje, kupując im leki i żywność, także przekazując czasami darowizny pieniężne. Pani Katarzyna nie wyobraża sobie, jak mogłoby wyglądać ich życie, gdyby tej pomocy nie było.

W mojej rodzinie przy piątym dziecku (PIĄTYM!!!) prawdopodobnie posadziłabym taką osobę na fotelu pasażera i zawiozła wprost do ginekologa.
Przy dziesiątym dziecku podejrzewam że w rodzinie zaczęliby się zrzucać na podwiązanie jajowodów.

Uśmiech dzieci #@$)#@

[invisible_01]

Narobić sobie 11 dzieci i tylko liczyć na pomoc od innych... Uśmiech dzieci Na pewno głodne i zaniedbane dzieci uśmiechają się bardzo często.

11 dzieci przy takich warunkach - debilizm. Skrajny.

[201604181004]

Swoją drogą 60 zł na leki... Niektórzy emerytury mają 800 zł a na leki idzie 400...

Może ktoś mi wyjaśni jak można mieć aż tyle dzieci? Jak to po prostu jest możliwe?

[szugarbejb]

Nieźle

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez drabineczka

Swoją drogą 60 zł na leki... Niektórzy emerytury mają 800 zł a na leki idzie 400...

Może ktoś mi wyjaśni jak można mieć aż tyle dzieci? Jak to po prostu jest możliwe?

hmmm... jest szansa, ze macica tej pani nie jest w stanie przyjac kolejnego zarodka...

[201604181004]

Nie mów tego głośno bo jeszcze zechce się przekonać

[szugarbejb]

Jak to się mówi: co rok to prorok

[201604181004]

Swoją drogą jakim cudem przy dziesiątce dzieci znaleźli czas na jedenaste.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez drabineczka

Swoją drogą jakim cudem przy dziesiątce dzieci znaleźli czas na jedenaste.

moze to dziwne, ale czasami sie zastanawiam, w jakich warunkach oni robia te dzieci przykladowo 5-6 juz jest, a mieszkanie 2-pokojowe.

takiej rodzinie przydalaby sie pomoc:
Pani Barbara, (54 l.) wraz z bratem Andrzejem, (56 l.) wspólnie wychowują Konrada, (16 l.).
Rodzina jest w ciężkiej sytuacji. Pani Barbara w wyniku cukrzycy musiała zgodzić się na amputację obu nóg, a na dodatek straciła wzrok. Porusza się na wózku inwalidzkim. Będąc jeszcze w pełni sprawną adoptowała 4-letniego wówczas Konrada, chłopca chorego na porażenie mózgowe, autyzm i epilepsję. Opiekowała się nimi mama pani Barbary, ale zginęła w wypadku drogowym w 2009 roku. Od tego czasu pomaga im brat pani Barbary, pan Andrzej, który również choruje, na cukrzycę i jaskrę.
Rodzina żyje z renty chorobowej, zasiłku pielęgnacyjnego i zasiłków dodatkowych w sumie w wysokości 2551 zł. Pan Andrzej nie może podjąć pracy, gdyż uniemożliwia mu to choroba, ale także fakt, że zajmuje się siostrą i Konradem. Po opłaceniu comiesięcznych rachunków i wykupieniu leków, rodzinie na życie pozostaje 370 zł/ os.
Pani Basia będzie wdzięczna za odzież dla Konrada, w domu przydadzą się też środki czystości oraz nowa kołdra.

---------- Dopisano o 22:42 ---------- Poprzedni post napisano o 22:38 ----------

Pani Dorota (45 l.) wraz z mężem Józefem (47 l.) wychowują dwanaścioro dzieci - Pawła (22 l.), Andżelikę (20 l.), Marka (19 l.), Madzię (18 l.), Mateusza (17 l.), Józia (15 l.), Patrycję (13 l.), Marlenę (12 l.), Michała (11 l.), Sebastiana (10 l.), Paulinkę (9 l.) i Dawida (7 l.).
Pomimo wsparcia finansowego ze strony Ośródka Pomocy Społecznej ciężar utrzymania całej rodziny spoczywa na panu Józefie - jedynej osobie pracującej. Nie jest to jednak praca stała i pewna, dostał ją niedawno a to, co zarabia nie wystarcza czasami nawet na podstawowe potrzeby tak licznej rodziny. Starsze dzieci również nie pozostają bierne - po zakończeniu nauki poszukują pracy, choć do tej pory bezskutecznie. Z uwagi na liczne obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi, szczególnie najmłodszym Dawidem, który nie mówi, pani Dorota nie jest w stanie podjąć żadnej pracy aby choć trochę podreperować skromny domowy budżet. Wydatki na mieszkanie, dojazdy dzieci do szkół, żywność i codzienne potrzeby przerastają możliwości finansowe pana Józefa i pani Doroty.
Warunki mieszkaniowe pozostawiają wiele do życzenia - stary dom na wsi ogrzewany piecem węglowym stojącym w pokoju, uboga w sprzęty kuchnia, 2 pokoje, w których dzieci śpią po kilkoro na jednym łóżku i brak łazienki. Warunki do nauki przy tak licznym rodzeństwie i braku spokojnego kąta są tragiczne. 1000 zł. pensji pana Józefa plus zasiłek i stypendia socjalne dla dzieci często nie wystarczają na godne życie tej wielodzietnej rodziny (dochód na jednego członka to ok. 400 zł., przed odliczeniem opłat). Mimo tego dzieci są zadbane, uśmiechnięte i chętne do rozmowy.
Pytani o artykuły pierwszej potrzeby wzajemnie się przekrzykują: "masło"! - woła Sebastian; "owoce"! - domagają się dziewczynki. Ale pani Dorota uspokaja ich i mówi: "Cukier - przecież codziennie kilogram schodzi...". Marzą się jej także garnki (ale koniecznie duże - podkreśla Magda), żeby łatwo było ugotować obiad dla dzieci. Oraz ubrania i buty dla szybko rosnących dzieci.

no tak - bo rodzenstwo w wieku 22-18 lat nie moze pomoc.
w jaki sposob?!

[Flashdance]

Napisane przez Flashdance

balletoevs czy Ty też uważasz,że rodzinie mieszkającej np. z 6 dzieci (niektóre już pełnoletnie i mające własne dzieci) naprawdę pomoże ta paczka? Czy rodzinie, w której od lat pracuje jeden rodzic i od dawna mają problemy finansowe, a mimo to co rok lub 2 lata pojawia się nowy maluch taka pomoc jest potrzebna i cokolwiek zmieni? Czy nie lepiej dać im możliwość zarobienia na siebie i swoje dzieci? Ile takich rodzin jest w SZP?

Napisane przez balletoevs

Nie wkładaj mi w usta czegoś czego nie powiedziałam

No i znowu muszę tu napisać, a już miałam przestać
Czy zauważyłaś znaki zapytania w mojej wypowiedzi? To było pytanie do kogoś kto w tym "siedzi". I odpowiedzi nadal się nie doczekałam.


Wyuczona bezradność – w pracy socjalnej termin oznacza stan wyuczony, wytworzony przez narażenie na szkodliwe, nieprzyjemne sytuacje, w których nie ma możliwości ucieczki lub których nie da się uniknąć[1]. Dotyczy najczęściej osób marginalizowanych, osób długofalowo korzystających ze wsparcia ośrodków pomocy społecznej jak osoby długotrwale bezrobotne, dotknięte ubóstwem, bezdomne czy niepełnosprawne. Z drugiej strony – coraz częściej mówi się o tym, że społeczeństwa cywilizacji high tech są dotknięte tą przypadłością.

W ujęciu socjologicznym, wyuczona bezradność jest także wyuczonym sposobem na przetrwanie w społeczeństwie. Najczęściej odnosi się do warstw upośledzonych (bezrobotni, bezdomni , niepełnosprawni itp.), jest charakterystyczny dla tzw. "underclass". Polega on na utwierdzaniu siebie i państwa, że w wyniku nierówności szans bądź z innej istotnej przyczyny jednostka nie może samodzielnie sobie radzić (np. na rynku pracy), a więc potrzebuje opieki państwa (m.in. przez pomoc socjalną).



Ile jest rodzin które jednocześnie korzystają z pomocy całorocznej i SZP? Ile jest rodzin które także przez SZP uczą dzieci że nie dadzą sobie rady bez pomocy i ta pomoc im się należy?

[skazana_na_bluesa]

Pani Jola (47 l.) i Pan Krzysztof (50 l.) wychowują sześcioro dzieci: Olę (21 l.), Waldka (18 l.), Agatę (16 l.), Przemka(14 l.), Marcina (11 l.) i Zuzię (10 l.).
Przyczyną trudnej sytuacji rodziny jest utrata pracy przez oboje rodziców, mimo poszukiwań (już od dłuższego czasu )nie udaje im się nowego zatrudnienia tym bardziej że pan Krzysztof ma problemy zdrowotne: przewlekłe zapalenie dwunastnicy i żołądka oraz nadciśnienie tętnicze. Sześcioro uczących się dzieci pochłania większość niewielkiego budżetu rodziny.
Ośmioosobowa rodzina mieszka w małym jednopokojowym mieszkaniu, które wymaga remontu ze względu na grzyb na ścianach.Na dochód rodziny składa się zasiłek z MOPS (1000zł) oraz zasiłek rodzinny (695zł). Łączny dochód rodziny (211 zł na osobę) nie starcza na pokrycie wszystkich wydatków, czasem brakuje żywności.
Największymi potrzebami rodziny są artykuły żywnościowe, pościel i ręczniki oraz materac dwuosobowy - ponieważ dzieci nie mają na czym spać. Marzeniem pani Joli są kurtki dla Waldka i Agaty.

[201604181004]

Sześcioro uczących się dzieci pochłania większość niewielkiego budżetu rodziny.

Jak można tak napisać o dzieciach?

[szugarbejb]

Dzieciaki w szkole to im się nudzi, więc hyc pod kołdrę

Nie no, bez kitu, ja wysiadam.

Też znalazłam kilkanaście rodzin w dolnośląskim, które miały po prostu w życiu pecha, i to jest fajne. Ale te 12 dzieci w dwóch pokojach ... Naprawdę.

[201604181004]

Staram to sobie wyobrazić jakby jakaś ósemka rodzenstwa miałaby tu ze mną być i yyyyyyyyyyyyyy nie, nie wyobrażam sobie tego. W jednym pokoju to chyba trzy łóżka trzypiętrowe

[Lady in Blue]

Napisane przez skazana_na_bluesa

moze to dziwne, ale czasami sie zastanawiam, w jakich warunkach oni robia te dzieci przykladowo 5-6 juz jest, a mieszkanie 2-pokojowe.

takiej rodzinie przydalaby sie pomoc:
Pani Barbara, (54 l.) wraz z bratem Andrzejem, (56 l.) wspólnie wychowują Konrada, (16 l.).
Rodzina jest w ciężkiej sytuacji. Pani Barbara w wyniku cukrzycy musiała zgodzić się na amputację obu nóg, a na dodatek straciła wzrok. Porusza się na wózku inwalidzkim. Będąc jeszcze w pełni sprawną adoptowała 4-letniego wówczas Konrada, chłopca chorego na porażenie mózgowe, autyzm i epilepsję. Opiekowała się nimi mama pani Barbary, ale zginęła w wypadku drogowym w 2009 roku. Od tego czasu pomaga im brat pani Barbary, pan Andrzej, który również choruje, na cukrzycę i jaskrę.
Rodzina żyje z renty chorobowej, zasiłku pielęgnacyjnego i zasiłków dodatkowych w sumie w wysokości 2551 zł. Pan Andrzej nie może podjąć pracy, gdyż uniemożliwia mu to choroba, ale także fakt, że zajmuje się siostrą i Konradem. Po opłaceniu comiesięcznych rachunków i wykupieniu leków, rodzinie na życie pozostaje 370 zł/ os.
Pani Basia będzie wdzięczna za odzież dla Konrada, w domu przydadzą się też środki czystości oraz nowa kołdra.

---------- Dopisano o 22:42 ---------- Poprzedni post napisano o 22:38 ----------

Pani Dorota (45 l.) wraz z mężem Józefem (47 l.) wychowują dwanaścioro dzieci - Pawła (22 l.), Andżelikę (20 l.), Marka (19 l.), Madzię (18 l.), Mateusza (17 l.), Józia (15 l.), Patrycję (13 l.), Marlenę (12 l.), Michała (11 l.), Sebastiana (10 l.), Paulinkę (9 l.) i Dawida (7 l.).
Pomimo wsparcia finansowego ze strony Ośródka Pomocy Społecznej ciężar utrzymania całej rodziny spoczywa na panu Józefie - jedynej osobie pracującej. Nie jest to jednak praca stała i pewna, dostał ją niedawno a to, co zarabia nie wystarcza czasami nawet na podstawowe potrzeby tak licznej rodziny. Starsze dzieci również nie pozostają bierne - po zakończeniu nauki poszukują pracy, choć do tej pory bezskutecznie. Z uwagi na liczne obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi, szczególnie najmłodszym Dawidem, który nie mówi, pani Dorota nie jest w stanie podjąć żadnej pracy aby choć trochę podreperować skromny domowy budżet. Wydatki na mieszkanie, dojazdy dzieci do szkół, żywność i codzienne potrzeby przerastają możliwości finansowe pana Józefa i pani Doroty.
Warunki mieszkaniowe pozostawiają wiele do życzenia - stary dom na wsi ogrzewany piecem węglowym stojącym w pokoju, uboga w sprzęty kuchnia, 2 pokoje, w których dzieci śpią po kilkoro na jednym łóżku i brak łazienki. Warunki do nauki przy tak licznym rodzeństwie i braku spokojnego kąta są tragiczne. 1000 zł. pensji pana Józefa plus zasiłek i stypendia socjalne dla dzieci często nie wystarczają na godne życie tej wielodzietnej rodziny (dochód na jednego członka to ok. 400 zł., przed odliczeniem opłat). Mimo tego dzieci są zadbane, uśmiechnięte i chętne do rozmowy.
Pytani o artykuły pierwszej potrzeby wzajemnie się przekrzykują: "masło"! - woła Sebastian; "owoce"! - domagają się dziewczynki. Ale pani Dorota uspokaja ich i mówi: "Cukier - przecież codziennie kilogram schodzi...". Marzą się jej także garnki (ale koniecznie duże - podkreśla Magda), żeby łatwo było ugotować obiad dla dzieci. Oraz ubrania i buty dla szybko rosnących dzieci.

no tak - bo rodzenstwo w wieku 22-18 lat nie moze pomoc.
w jaki sposob?!

Szkoda, że wazektomia w Polsce nie jest legalna...