Ciagle nalegam i nic...

[martinka_m]

Napisane przez paooolka23

ze swojego doswiadczenia wiem, że faceci to dzieciaki i unikac tematu będą jak długo sie da!
tak jest u mnie rozmowy o slubie (a raczej moje monologi) zaczeły się po 3 latach bycia razem. i to nie były naciski!poprostu wyszlam z zalozenia że jesli kogoś kocham to chce byc z nim jak najbliżej, poprostu jestem tradycjonalistka. dla mnie to takie normalnie-choc jestem mlodsza od niego o 7 lat. byl pierscionek- i dalej nic. takie zamkniecie mi ust. usłyszalam tylko ze chcial mnie uszczesliwic. wiec oddalam mu go. bo dla mnie zareczyny to nie tylko pierscionek (już nie powiem w jaki sposob mi go dał ) poczekalam poczekałam no i mój skarb zdecydował się ponownie. dałam mu do zrozumienia że jesli ma mi go dać dla samego faktu, wole poczekac. bo nie chce już przezywać (same wiecie!) No i były drugie zareczyny-piekna oprawa, mhm slodko, odrazu moje serduszko zmiekło ale...znowu nic.... oddalam, czekam juz rok. może on nie rozumie (i chyba niezrozumie) że potraktował mnie strasznie. zaczynam się zastanawiam czy to jeszcze ma sens. czy chce spedzic zycie z wiecznym chłopcem.od jakiegoś czasu mieszkamy razem i życie przestało byc takie różowe. ja poprostu twardo stapam po ziemi. i to chyba mój błąd że nie potrafie żyć tylko miłością...

uwazasz ze jest wiecznym chlopcem bo sie nie decyduje na slub??
czyli jak ja nie chce slubu to tez jestem dzieckiem? wieczna dziewczynka?
i zastanawiasz sie czy jest sens waszego zwiazku?

ok, rozumiem ze jestes tradyjonalistka, ale zwiazek to partnerstwo, kompromis. On zrobil krok - oswiadczyl ci sie, chociaz nie wiadomo czy z wlasnej woli (tzn. bo pewnie czul presje)
przeciez to nie musi byc tak, ze po zareczynach od razu jest slub.
daj mu czas, to wazna decyzja , i chyba nie chcesz zeby sie na nia zdecydowal bo ty tego chcesz? chyba wolalabys zeby zdecydowal sie na ten krok bo sam tak czuje.
poza tym kochasz go czy zalezy ci na papierku?

rozmawialas z nim o tym? mowilas co czujesz po tych wszytskich zareczynach?

[ropuszka]

Ja nie wiem co w tym dziwnego... Jak ktos nie chce sie zenic/wychodzic za maz, to znaczy, ze do tego nie dojrzal i tyle. Albo, ze nie chce z ta druga osoba spedzic reszty zycia. Oczywiscie mowie o sytuacji, w ktorej ktos w ogole zaklada malzenstwo w swoim zyciu. Nie mowie o przypadkach, w ktorych ludzie uznaja tylko wolne zwiazki.

[tulipanna.]

U mnie sytuacja jest odwrotna. Przez prawie rok bylam zareczona - TZ oswiadczyl mi sie po 3 miesiacach bycia razem. Niedawno cofnelam zareczyny, bo mnie oszukal, a chce miec pewnosc, ze decyduje sie na zycie z kims kto potrafi i chce byc ze mna szczery. Uznalam, ze on potrzebuje jeszcze czasu, zeby dojrzec do takiej decyzji. Zaznaczylam, ze mam nadzieje, ze pierscionek do mnie wroci.

Tyle, ze samej mi sie nie spieszylo do niczego i nadal mi sie nie spieszy. Nie zamierzam brac slubu koscielnego, bo jestem ateistka. Nie wiem co daje cywilny, bo nigdy mnie to nie interesowalo. TZ chcialby, zebysmy wzieli taki slub - jak odczuje taka potrzebe i dowiem sie dokladnie co da i na czym polega ta urzedowa zabawa to byc moze sie zdecydujemy. Jesli nie...Hmmm...Slub. Dla mnie istotniejsze jest cos, co mozna wymyslic we dwoje, cos zupelnie osobistego co w jakis sposob potwierdzi wiez miedzy dwojgiem ludzi. I na taki "slub" bede sie decydowac. Nasz, prywatny, we dwoje, bez swiadkow.

Nie rozumiem po co pospiech do takiej decyzji? Pierscionek to bardzo mily, kobiecy symbol. Ja dostalam taki przekazywany z pokolenia na pokolenie Nie mialam jakiejs wizji z odpowiednia iloscia karatow czy brylantow - po co? Wole, zebysmy odlozyli pieniadze na mieszkanie, samochod czy wakacje. Zblizy nas to na pewno bardziej niz kawalek zlota Czasem warto zweryfikowac mity o ksieciu z bajki i marzenia, bo zrealizowane niekoniecznie dadza taka satysfakcje i taki efekt o jaki nam chodzilo. Zaczelabym od wspolnego mieszkania i fakt, wspolnego mieszkania nie moge sie doczekac - zwlaszcza, ze z TZ dogaduje sie znacznie lepiej kiedy zyjemy wspolnie pod jednym dachem, niz kiedy mamy ograniczony kontakt.

Aha. Jak juz wspomnialam mi sie do zareczyn nie spieszylo. Mam swoje pasje i plany i nie chcialabym oddac 100% zycia swojemu wybrankowi. Z roznych powodow, przez splot roznych okolicznosci kiedy juz mialam ten pierscionek na palcu - TZ zaczal mi sie oddawac w 100% i pochlaniac absolutnie moj czas. Przestalo mi sie to podobac i w pewnym momencie pierscionek mnie juz uwieral. Pomimo, ze to nie byla kwestia zareczyn zaczelam miec mnostwo watpliwosci, czy to trafna decyzja, zastanawiac sie czy nie musze sama do tego dojrzec itd. Na szczescie wszystko sie ulozylo Ale nie kazdy ma tyle cierpliwosci ile ja i ile on. Dlatego odradzam pospiech.