Adopcja - wątek zbiorczy

[ilonkaczapela]

nie sądzę, żeby mieli was nie zaakceptować

Wszystko pójdzie dobrze, i mimo, że nie jestem przesądna, to trzymam kciuki

[ukrycior]

Ilonka, miałaś rację. Poszło dziś bardzo pozytywnie. W poniedziałek zbierają się pracownicy ośrodka, ale powiedziano nam, że kwalifikację na rodziców w zasadzie mamy w kieszeni.

Jestem taka happy...

[ilonkaczapela]

gratulki ogromne!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

To juz prawie rozwiązanie

Czekam z niecierpliwością na jakąś wiadomość o dzieciątu.

I troszkę ci zazdroszczę. Chciałabym już być na Twoim miejscu. Tak blisko dzieciaczka. Tylko, że jeszcze za młoda jestem i dopiero w trakcie studiów

Ale trzymam kciuki. I myślę o was cały czas

[ukrycior]

Napisane przez ilonkaczapela

gratulki ogromne!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

To juz prawie rozwiązanie

Czekam z niecierpliwością na jakąś wiadomość o dzieciątu.

I troszkę ci zazdroszczę. Chciałabym już być na Twoim miejscu. Tak blisko dzieciaczka. Tylko, że jeszcze za młoda jestem i dopiero w trakcie studiów

Ale trzymam kciuki. I myślę o was cały czas

Do dzieciaczka jest pewnie jeszcze jakaś droga. Ale ja też się cieszę. Cieszymy się jak wariaci.

[bachab]

Ukrycior,
zazwyczaj tylko czytam wizaz ale rzadko się odzywam ale to musze napisać
jesteś wspaniałą kobietą pełną ciepła i miłości której starczy nie tylko dla jednego dzieciaczka. Czego Ci życzę
Trzymam kciuki za szybkie pojawienie się maluszka w Twoim domu.
Ja mam 2 dzieci i od kiedy się pojawiły wiem, że mam dla kogo żyć

[Michaline]

Napisane przez bachab

Ukrycior,
zazwyczaj tylko czytam wizaz ale rzadko się odzywam ale to musze napisać
jesteś wspaniałą kobietą pełną ciepła i miłości której starczy nie tylko dla jednego dzieciaczka. Czego Ci życzę
Trzymam kciuki za szybkie pojawienie się maluszka w Twoim domu.
Ja mam 2 dzieci i od kiedy się pojawiły wiem, że mam dla kogo żyć

Amen

To co robicie jest niesamowite. Życie w bidulu nie jest sprawą prostą a i decyzja na taką drogę zostania rodzicem również. Wybacz, ale nie przeczytałam Całego wątku. Wydaje mi się, że jesteś bardzo młodą osobą dlatego zastanawiam się co skłania do wzięcia maluszka z domu dziecka?

[gayenka]

Napisane przez ukrycior

Ilonka, miałaś rację. Poszło dziś bardzo pozytywnie. W poniedziałek zbierają się pracownicy ośrodka, ale powiedziano nam, że kwalifikację na rodziców w zasadzie mamy w kieszeni.

Jestem taka happy...

Ukryciorku mam nadzieje ,ze juz niedlugo napiszesz nam jaka cudowna jest twoja coreczka cudoewnie ye wsyzstko sie tak uklada

[ukrycior]

Napisane przez bachab

Ukrycior,
zazwyczaj tylko czytam wizaz ale rzadko się odzywam ale to musze napisać
jesteś wspaniałą kobietą pełną ciepła i miłości której starczy nie tylko dla jednego dzieciaczka. Czego Ci życzę
Trzymam kciuki za szybkie pojawienie się maluszka w Twoim domu.
Ja mam 2 dzieci i od kiedy się pojawiły wiem, że mam dla kogo żyć

Nie wiem jak Wam dziewczyny dziękować za takie ciepłe słowa, które piszecie do mnie w wątku. Bardzo dziękuję, czuję że mam tu na wizażu megawsparcie.

Napisane przez Michaline

Amen

To co robicie jest niesamowite. Życie w bidulu nie jest sprawą prostą a i decyzja na taką drogę zostania rodzicem również. Wybacz, ale nie przeczytałam Całego wątku. Wydaje mi się, że jesteś bardzo młodą osobą dlatego zastanawiam się co skłania do wzięcia maluszka z domu dziecka?

Skłoniła mnie wielka potrzeba miłości do małego człowieczka. A jestem osobą chorą, z uszkodzonymi genami, moje dziecko ma ogromną szansę urodzić się bardzo uszkodzone lub po prostu nie dożyć pierwszego roczku. Nie chcę przechodzić w życiu koszmarów, które były doświadczeniem kobiet w mojej rodzinie. Nawet nie próbuję.

Napisane przez gayenka

Ukryciorku mam nadzieje ,ze juz niedlugo napiszesz nam jaka cudowna jest twoja coreczka cudoewnie ye wsyzstko sie tak uklada

Gayenko, Twoje słowa jak zwykle są jak miód na moje serce.

Byliśmy z wizytą u teściów i siostry męża, która ma dwójkę rojbrów (2 i 4 lata). Uwierzcie mi, że całą noc po wizycie przepłakałam, czułam wielką pustkę, a potem we śnie widziałam rączki, które wyciągały się do mnie z łóżeczka. Obudziłam się cała roztrzęsiona, musiałam odbyć dłuuugą rozmowę z mężem, żeby dojść jakoś do siebie. Jednak oczekiwanie robi swoje...

[gayenka]

Oj kochanamam nadzieje ze jest juz lepiej
Ukryciorku wiesz dlacego ci to pisze,dlaczego cie wspieram.Bo jestes niesamowitym,dobrym czlowiekiem.Bo wciaz jest tak malo ludzi ktorzy potrafia sie wyzbyc wlasnych potrzeb i wlasnego egoizmu.Bo znam mnostwo kobiet ktore bezmyslnie pozachodzily w ciaze celowo ( i celem nie bylo tu bynajmniej dziecko)i potem nawet o te ciaze nie dbaly ,nie dbaly o dziecko nie robily badan mowiac " a tam napewno bedzie zdrowe przeciez dobrze sie czuje" albo "nawet jak bedzie chore to przeciez go nie oddam".Tylko tu nie chodzi o dylemat oddam czy nie ale o fakt ze wczesnie wykryte wady plodu daja szanse na uleczenie czasem w lonie matki.I ty kochana zdajac sobie sprawe ze twoje dziecko moze byc chore nie zdecydowalas sie go urodzic.Wyzbylas sie wlasnego egoizmu ktory zawsze gdzies tam szepce : a moze jednak bedzie zdrowe,sprobuj nic sie nie stanie...Tylko ze ty wybralas pewnosc a nie moze.Pewnie ze fajnie jest miec malenstwo i urodzic je samemu.Ale jeszcze fajniej jest nie pozwolic na to by cierpialo.To jest najwieksza milosc do dziecka a nie urodzic je...zwlaszcza przy tak silnym instynkcie macierzynskim jak twoj.Podziwiam cie za to z calego serca,zwlaszcza ze przy tym dasz dom kruszynce,ktora tego potrzebuje...

[ukrycior]

Napisane przez gayenka

Oj kochanamam nadzieje ze jest juz lepiej
Ukryciorku wiesz dlacego ci to pisze,dlaczego cie wspieram.Bo jestes niesamowitym,dobrym czlowiekiem.Bo wciaz jest tak malo ludzi ktorzy potrafia sie wyzbyc wlasnych potrzeb i wlasnego egoizmu.Bo znam mnostwo kobiet ktore bezmyslnie pozachodzily w ciaze celowo ( i celem nie bylo tu bynajmniej dziecko)i potem nawet o te ciaze nie dbaly ,nie dbaly o dziecko nie robily badan mowiac " a tam napewno bedzie zdrowe przeciez dobrze sie czuje" albo "nawet jak bedzie chore to przeciez go nie oddam".Tylko tu nie chodzi o dylemat oddam czy nie ale o fakt ze wczesnie wykryte wady plodu daja szanse na uleczenie czasem w lonie matki.I ty kochana zdajac sobie sprawe ze twoje dziecko moze byc chore nie zdecydowalas sie go urodzic.Wyzbylas sie wlasnego egoizmu ktory zawsze gdzies tam szepce : a moze jednak bedzie zdrowe,sprobuj nic sie nie stanie...Tylko ze ty wybralas pewnosc a nie moze.Pewnie ze fajnie jest miec malenstwo i urodzic je samemu.Ale jeszcze fajniej jest nie pozwolic na to by cierpialo.To jest najwieksza milosc do dziecka a nie urodzic je...zwlaszcza przy tak silnym instynkcie macierzynskim jak twoj.Podziwiam cie za to z calego serca,zwlaszcza ze przy tym dasz dom kruszynce,ktora tego potrzebuje...

Kochana, zrozumiałaś dokładnie co czuję i moje pobudki. Jesteś kochana, naprawdę
Wiesz, na początku spotykałam się z takim czymś, że znajomi mi mówili, że oni by jednak próbowali, że nie wykorzystałam wszystkich szans, że nie walczę. A o co tu walczyć? Oni nie widzą miny mojej mamy, kiedy idzie na grób swojego dziecka, oni nie czytali listów mojej babci do siostry z relacjami z agonii mojego brata. Oni nie widzieli miny cioci, która staje nad grobem dwójki dzieci i babci - nad piątki. Nie ma o co walczyć. Trzeba kochać. A moja Marysia po prostu gdzieś tam jest. Musimy się w trójkę odnaleźć.

[gayenka]

Napisane przez ukrycior

Kochana, zrozumiałaś dokładnie co czuję i moje pobudki. Jesteś kochana, naprawdę
Wiesz, na początku spotykałam się z takim czymś, że znajomi mi mówili, że oni by jednak próbowali, że nie wykorzystałam wszystkich szans, że nie walczę. A o co tu walczyć? Oni nie widzą miny mojej mamy, kiedy idzie na grób swojego dziecka, oni nie czytali listów mojej babci do siostry z relacjami z agonii mojego brata. Oni nie widzieli miny cioci, która staje nad grobem dwójki dzieci i babci - nad piątki. Nie ma o co walczyć. Trzeba kochać. A moja Marysia po prostu gdzieś tam jest. Musimy się w trójkę odnaleźć.

Jest ,jest napewno i moze nawet nie tylko MarysiaA ludzie lubia oceniac sytuacje w jakich nigdy nie byli..i czesto takie w jakich nie beda.Tak jest im prosciej...jak ktos ma zdrowe dziecko to nie zna bolu i ciezaru choroby..zna tylko jeden stan i trudno mu zrozumiec ze moze byc inaczej...i namawiajac na sprobowanie mysli ze robi dobrze.. tylko ze takie dziecko to nie jest dorosly czlowiek tylko mala niewin na istotka..i strasznie ciezko sobie to uswiadomic ale nie mozna decydowac za nia..chocbysmy ja nie wiem jak kochali nie uchronimy ja przed zlem..choroba..i ty to wiesz bardzo dobrze.Ale Ty ukryciorku jestes przewlekle chora a takie osoby widza swiat zupelnie inaczej niz innii.Skas to znam

[ukrycior]

Napisane przez gayenka

Jest ,jest napewno i moze nawet nie tylko MarysiaA ludzie lubia oceniac sytuacje w jakich nigdy nie byli..i czesto takie w jakich nie beda.Tak jest im prosciej...jak ktos ma zdrowe dziecko to nie zna bolu i ciezaru choroby..zna tylko jeden stan i trudno mu zrozumiec ze moze byc inaczej...i namawiajac na sprobowanie mysli ze robi dobrze.. tylko ze takie dziecko to nie jest dorosly czlowiek tylko mala niewin na istotka..i strasznie ciezko sobie to uswiadomic ale nie mozna decydowac za nia..chocbysmy ja nie wiem jak kochali nie uchronimy ja przed zlem..choroba..i ty to wiesz bardzo dobrze.Ale Ty ukryciorku jestes przewlekle chora a takie osoby widza swiat zupelnie inaczej niz innii.Skas to znam

Powiedzmy to tak - na razie Marysia.

[ilonkaczapela]

ale mnie rozmowa ominęła

Cóż ja mogę dodać od siebie? Jedynie chyba to, że zgadzam się z wami w stu procentach

Osobą chorą nie jestem, ale targa mną chęć adopcji. Szczerze mówiąc, już od nastolatki.

Podziwiam i kibicuję, ale to już wiesz Ukryciorku. Ciepło myślę o Tobie i Twoim mężu. U mnie w rodzinie nie było śmierci dzieci. Praktycznie ani jednej, więc nie jestem w stanie sobie wyobrazić tego, co czują kobiety w Twojej rodzinie. Ale cieszę się, że chcesz stworzyć rodzinę. I Przyjąć dzieciątko, które zasłużyło sobie na domek. Bo każde z nich zasługuje.

Mam tylko nadzieję, że Twoja Marysia pojawi się już bardzo niedługo Żebyś nie musiała przepłakać ani jednej nocy więcej

[frantic]

Napisane przez ukrycior

...A moja Marysia po prostu gdzieś tam jest. Musimy się w trójkę odnaleźć.

Ależ to pieknie napisałaś...
Nie wypowiadałam się jeszcze w tym wątku, ale podczytuję go od pewnego czasu i jestem chyba na bierząco.
Ukrycior cały czas trzymam mocno kciuki za waszą trójkę. Obyście się jak najszybciej odnaleźli...

[uleule]

Witajcie, ja rowniez sledze z ukrycia wasze rozmowy.
Musze Ci Ukryciorku powiedziec, ze jestes madrym i dobrym czlowiekiem, rezygnujac z wlasnego dziecka aby nie zadac mu cierpienia a do tego jeszcze pragniesz obdarowac miloscia inne dziecko -piekne jest to co robisz. Bede sledzic twoje losy i wierze, ze juz niedlugo zamiast budzic sie w nocy i plakac, bedziesz budzic sie w nocy do Marysi, i ze niedlugo zobacze na tym forum wasza fotke z Marysia=>szczesliwa rodzinke.

[evitka21]

cudny wątek, popłakałam się strasznie...

Wspaniale się was czyta, tyle tu ciepła, mądrości i dobroci....

Ukryciorku, jestem całym secrem z tobą, i czekam razem z wami na Marysię

Rufciu, nie umiem sobie nawet wyobrazić co czujesz, ale powiem ci że jesteś dojrzałą i mądrą osobą i to piękne że znalazłaś dom dla swojej kruszynki... . Jestem z tobą

[ukrycior]

Dziewczyny, bardzo dziękuję. Ja tu dostaję takie megawsparcie, które w ogóle ciężko wyrazić słowami.

Tylko tak się zastanawiam... czy nie ma innych dziewczyny, które chcą adoptować lub myślą o tym, czy po prostu cięzko o tym mówić... bo mi nieciężko, dlatego się zastanawiam.

[juleczka1980]

Witajcie dziewczyny
Ukryciorku, my z mężem też myślimy o adopcji, ale to chyba gdzieś za 2 lata. W chwili obecnej mamy synka 11 mies. Mateuszka. Urodził się on z wadą stópek (końsko - szpotawe). Jest to wada do wyleczenia, ale jak sobie przypomnimy z mężem przez co musieliśmy przejść i nasz biedny synek to nam się odechciewa rodzić drugie dziecko. Jest bardzo duża szansa, że kolejne nasze dziecko miałoby również tą wadę, choć częściej występuje ona u chłopców.
Mój mąż natomiast pochodzi z patologicznej rodziny, gdzie matka pijaczka wygoniła go z domu jak miał 12 lat. Zaatakowała go z nożem. Siostra matki (chrzestna męża) zaopiekowała się nim i stali się dla niego rodziną zastępczą, w której wychowywał się aż do pełnoletniości. W tej chwili jest dzięki nim wykształconym, mądrym człowiekiem. Tym sposobem oboje chcielibyśmy spłacić jego dług . Mi generalnie jedno dziecko by wystarczyło, ale mój mąż zawsze pragnął mieć 2 dzieci .
Ja natomiast muszę trochę odsapnąć bo macierzyństwo od początku było dla mnie nie lada wyzwaniem, i dopiero teraz zaczynam się wysypiać i mieć więcej radości z synka .
Pozdrawiam serdecznie.
Julia

[frantic]

Juleczko to pewnie Twój Mateuszek w avatarze? Śliczny jest.

Jeżeli chodzi o mnie to w ogóle o macierzyństwie jeszcze nie myślę, nie czuję po prostu bym już do tego dojrzała mimo że mam prawie 27 i warunki ku temu sprzyjające. Nie mniej jednak nigdy nie myślałam o adopcji w kategoriach "to nie dla mnie", "chcę mieć koniecznie własne dziecko". Podchodzę do tego jakoś tak zupełnie normalnie. Nie traktuję też osób ubiegających się o adopcję jako ludzi wspaniałych, decydujących się na czyn godny podziwu. Dla mnie to po prostu inna droga do bycia rodzicem, równie fajna co posiadanie biologicznego potomstwa. Jedyny dodatkowy plus adopcji to chyba tylko to, że daje się dom komuś, kto np. nigdy wcześniej tego domu nie miał, daje się temu małemu człowiekowi jakby drugą szansę na normalne życie w kochającej rodzinie.

[ukrycior]

Napisane przez juleczka1980

Witajcie dziewczyny
Ukryciorku, my z mężem też myślimy o adopcji, ale to chyba gdzieś za 2 lata. W chwili obecnej mamy synka 11 mies. Mateuszka. Urodził się on z wadą stópek (końsko - szpotawe). Jest to wada do wyleczenia, ale jak sobie przypomnimy z mężem przez co musieliśmy przejść i nasz biedny synek to nam się odechciewa rodzić drugie dziecko. Jest bardzo duża szansa, że kolejne nasze dziecko miałoby również tą wadę, choć częściej występuje ona u chłopców.
Mój mąż natomiast pochodzi z patologicznej rodziny, gdzie matka pijaczka wygoniła go z domu jak miał 12 lat. Zaatakowała go z nożem. Siostra matki (chrzestna męża) zaopiekowała się nim i stali się dla niego rodziną zastępczą, w której wychowywał się aż do pełnoletniości. W tej chwili jest dzięki nim wykształconym, mądrym człowiekiem. Tym sposobem oboje chcielibyśmy spłacić jego dług . Mi generalnie jedno dziecko by wystarczyło, ale mój mąż zawsze pragnął mieć 2 dzieci .
Ja natomiast muszę trochę odsapnąć bo macierzyństwo od początku było dla mnie nie lada wyzwaniem, i dopiero teraz zaczynam się wysypiać i mieć więcej radości z synka .
Pozdrawiam serdecznie.
Julia

Julko, ślicznego masz synka. Tylko pozazdrościć. Niech się zdrowo chowa Maluch, mam nadzieję, że problemy już za Wami. Jak pomyślę, że czeka się na adopcję trzy lata to dziś się tylko cieszę, że my już mamy za sobą 9 miesięcy. Bo ten czas ma szansę jakoś zlecieć.

Dziś byliśmy na spotkaniu z rodzinami i ich adoptowanymi dziećmi. Były bliźniaczki 4 letnie z rodzicami i 3 letni Kubuś, którego biologiczny ojciec był ciemnoskóry, piękny chłopczyk. Dzieciaki łobuzowały, a ich rodzice opowiadali o wszystkim, co ich potkało. Ryczałam 2 razy, raz ze wzruszenia, raz ze śmiechu (Ula do babci: babciu czy mogę Cię pogrzebać? mozesz, ale jeszcze nie teraz. teraz, teraz!!! czy mogę cię pogrzebać grzebieniem? ALBO a gdzie jest pan Jezus? pan Jezus jest w kościele na krzyżu. A tak, widziałam, przeciąga się). Jak sobie pomyślałam ile jeszcze czekania... nawet nie chce mi się myśleć. Ale było wspaniale. Mam nadzieję, że nasz ośrodek w tym najgorszym czasie oczekiwania nie zostawi nas samych, że będą spotkania i nie będzie z nami tej potwornej pustki. Nie opanowałam się, weszłam po spotkaniu do sklepu i oglądałam kocyki dziecięce. Można dostać zupełnego fioła.

[ukrycior]

Dziewczyny, wiadomość z dzisiaj jest taka, że formalności stało się zadość i zostaliśmy oficjalnie zakwalifikowani na rodzinę adopcyjną. To był ten pierwszy telefon, pozostaje czekać na ten drugi... chociaż ja się nie łudzę, że to będzie szybko. Swoje trzeba odczekać niestety.

[evitka21]

Napisane przez ukrycior

Dziewczyny, wiadomość z dzisiaj jest taka, że formalności stało się zadość i zostaliśmy oficjalnie zakwalifikowani na rodzinę adopcyjną. To był ten pierwszy telefon, pozostaje czekać na ten drugi... chociaż ja się nie łudzę, że to będzie szybko. Swoje trzeba odczekać niestety.

UKRYCIORKU, MOJE OGROMNE G*R*A*T*U*L*A*C*J*E !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!

cieszę się razem z wami

[gosiala]

Nawet się nie obejrzysz , a bedziesz tulić swoje wymarzone dzieciątko! Trzymam kciuki!!!!

[gayenka]

Napisane przez ukrycior

Dziewczyny, wiadomość z dzisiaj jest taka, że formalności stało się zadość i zostaliśmy oficjalnie zakwalifikowani na rodzinę adopcyjną. To był ten pierwszy telefon, pozostaje czekać na ten drugi... chociaż ja się nie łudzę, że to będzie szybko. Swoje trzeba odczekać niestety.

[kaolinait]

Kochane, uwazam ze robicie cos cudownego, chcecie dac dom i milosc dzieciaczka ktore tego potrzebuja. Sama wiem, ze gdybym z jakichkolwiek powodow nie mogla miec wlasnego malenstwa, to zdecydowalabym sie na adopcje. Trzymam za Was wszystkie kciuki zebyscie bez problemu przeszly przez wszystkie procedury adopcyjne i byscie mogly jak najszybciej usciskac Wasze kruszynki!

[ilonkaczapela]

Ukryciorku: D


Gratuluję, chociaż zdziwiona nie jestem I tak wiedziałam, że was zakwalifikują

Może to, że teraz nie ma innych mam, które czekają na dziecko jak ty, to jedynie strach pzred ujawnieniem? Albo zapeszeniem? Z pewnością już niedługo inne mamy będą się dzieliły z nami swoimi przeżyciami. A ty, jako już mama, będziesz mogła pomóc im i doradzić

[ukrycior]

Napisane przez ilonkaczapela

Ukryciorku: D


Gratuluję, chociaż zdziwiona nie jestem I tak wiedziałam, że was zakwalifikują

Może to, że teraz nie ma innych mam, które czekają na dziecko jak ty, to jedynie strach pzred ujawnieniem? Albo zapeszeniem? Z pewnością już niedługo inne mamy będą się dzieliły z nami swoimi przeżyciami. A ty, jako już mama, będziesz mogła pomóc im i doradzić

Też tak myślę.

A reakcje na wiadomość o adopcji są naprawdę różne. Dziś koleżanka w pracy mnie zapytala czy to dziecko będzie mówiło do mnie "mamo". Dla mnie zdziwienie, bo to takie oczywista, ale widocznie takie oczywiste to nie jest.

Rodziny adoptujące opowiadały na spotkaniu, że jak urodzi się komuś dziecko to zbiera gratulacje, a jak adoptuje to zbiera wyrazy uznania dla tego postępku. A ja dziś otrzymałam gratulacje.

[ilonkaczapela]

możemy ci nawet cygara kupić Chociaż to raczej ty powinnaś je nam rozdawac

[ukrycior]

Napisane przez ilonkaczapela

możemy ci nawet cygara kupić Chociaż to raczej ty powinnaś je nam rozdawac

Mogę rozdawać, bo chyba bym umarła po zapaleniu

[milajo]

Przeczytałam cały wątek, oczywiście poryczałam się jak bbr. BUdujące jest to że są jeszcze na ziemi ludzie tacy jak Ty Ukryciorku. Będę się modlić za Ciebie i za Marysię. Pierwsze dziecko urodziłam mając 18 lat - łatwo nie było, klasa maturalna. Tym gorzej że ojciec dziecka niestety nie stanal na wysokości zadania - więcej było przez niego problemów niż pozytku. Teraz jestem w ciąży z ukochanym człowiekiem który pokochał mnie i mojego synka - a teraz bedzie nas jeszcze więcej do kochania. Zyczę wszystkiego dobrego i pozdrawiam gorąco, będe do Was zaglądac i trzymać kciuki.