mój mąż pije

[annain]

muszę to przetrawić

[Kasha22]

Napisane przez beata mama amelki

annain będę namolna: nie czekaj, idż sama -tylko niech to będzie ktoś od uzależnień, pojedz do innego miasta jeżeli masz opory żeby zrobić to u siebie. Specjalista ukierunkuje Cię co zrobić żeby pomoc mężowi.Pamiętaj że z alkoholikiem idzie się na dno razem z rodziną .

Ja też będę namolna. Musisz najpierw zacząć od siebie. Skorzystaj z Al-Anon albo poszukaj dobrego specjalisty. Zdrowienie rodziny może zacząć się od ciebie.
Wklejam po raz drugi, zajrzyj , poczytaj co Cię to kosztuje. Nie masz pojęcia z jakich rodzin ludzie wychodzą na prostą, zaczynają żyć. Jestem Al-Anonką i wyciągam do Ciebie dłoń.

http://www.al-anon.org.pl/index.html

To cytat.
Niech się zacznie ode mnie.

Jeżeli ktokolwiek, gdziekolwiek

potrzebuje pomocy, niech zawsze

napotka wyciągniętą do siebie

dłoń Al-Anon / Alateen.

Niech to będzie moja dłoń

[Kasha22]

To spis grup wsparcia

http://www.al-anon.org.pl/spis.html

[kybele]

wiecie co... ja tez mam problem z piciem tzn moj tz ma.... (pisze juz tak bo widze ze jestem wspołuzalezniona) hmmm on ostro przegina obiecuje i dalej robi swoje . dzis np. poszedł do pracy na noc pijany bo popił z kolega... a jak tak idzie to na pewno tam na nocce tez popije

[Stary_Pryk]

Ciekawych rzeczy sie tu dowiaduje. Nigdy nie interesowałem się specjalnie tym tematem, bo wydawało (?) mi się, że mnie nie dotyczy. Kiedyś tam w czasach studenckich, to i owszem sporo się imprezowało. Później średnia krajowa a ostatnio to myślałem, że abstynent jakiś jestem.

Mam taki zwyczaj, że po tygodniu pracy (duzo pracuję) w piątek kupuje sobie czteropak piwa i spokojnie przed TV wypijam. Z tym, że trwa to już kilka lat (wyjątków było niewiele). Nie opijam się tym, nie robie awantur, nie mam kaca i innych negatywnych skutków picia alkoholu.

W świetle tego co przeczytałem w tym wątku stwierdzam, że należało by się temu przyglądnąć. Zadałem więc sobie pytanie, czy mógłbym jeden miesiąc (4 piątki) tego nie robić?
- pewnie, że bym mógł, tylko dlaczego mam sobie odmawiać? Nawet tyle mi się nie należy?
padła odpowiedź.

Czy to czasem nie tłumaczenie alkoholika? A gdyby nawet tak było. To co w tym złego? Niech się nazywa, że jestem alkoholikiem. Osobiście nie przejmuję się nadawanymi człowiekowi etykietkami. Nie szkodzę nikomu, sobie również. Cztery piwa w tygodniu nie spowodują spustoszenia w moim organiźmie a może wręcz przeciwnie. A jest to niewątpliwie z korzyścią dla mojego zdrowia psychicznego.

Nie tłumaczę w ten sposób męża autorki wątku czy innych uzależnionych. Ot, taka refleksja na temat własnego "picia".

[annain]

Napisane przez Kasha22

Ja też będę namolna. Musisz najpierw zacząć od siebie. Skorzystaj z Al-Anon albo poszukaj dobrego specjalisty. Zdrowienie rodziny może zacząć się od ciebie.
Wklejam po raz drugi, zajrzyj , poczytaj co Cię to kosztuje. Nie masz pojęcia z jakich rodzin ludzie wychodzą na prostą, zaczynają żyć. Jestem Al-Anonką i wyciągam do Ciebie dłoń.

http://www.al-anon.org.pl/index.html

To cytat.
Niech się zacznie ode mnie.

Jeżeli ktokolwiek, gdziekolwiek

potrzebuje pomocy, niech zawsze

napotka wyciągniętą do siebie

dłoń Al-Anon / Alateen.

Niech to będzie moja dłoń

Kochana z Ciebie istota. Prawdę mówiąc oglądałam już te stronkę, adresy znam. Hmmm... Przemyślę to... daj mi trochę czasu...

[annain]

Napisane przez Stary_Pryk

Ciekawych rzeczy sie tu dowiaduje. Nigdy nie interesowałem się specjalnie tym tematem, bo wydawało (?) mi się, że mnie nie dotyczy. Kiedyś tam w czasach studenckich, to i owszem sporo się imprezowało. Później średnia krajowa a ostatnio to myślałem, że abstynent jakiś jestem.

Mam taki zwyczaj, że po tygodniu pracy (duzo pracuję) w piątek kupuje sobie czteropak piwa i spokojnie przed TV wypijam. Z tym, że trwa to już kilka lat (wyjątków było niewiele). Nie opijam się tym, nie robie awantur, nie mam kaca i innych negatywnych skutków picia alkoholu.

W świetle tego co przeczytałem w tym wątku stwierdzam, że należało by się temu przyglądnąć. Zadałem więc sobie pytanie, czy mógłbym jeden miesiąc (4 piątki) tego nie robić?
- pewnie, że bym mógł, tylko dlaczego mam sobie odmawiać? Nawet tyle mi się nie należy?
padła odpowiedź.

Czy to czasem nie tłumaczenie alkoholika? A gdyby nawet tak było. To co w tym złego? Niech się nazywa, że jestem alkoholikiem. Osobiście nie przejmuję się nadawanymi człowiekowi etykietkami. Nie szkodzę nikomu, sobie również. Cztery piwa w tygodniu nie spowodują spustoszenia w moim organiźmie a może wręcz przeciwnie. A jest to niewątpliwie z korzyścią dla mojego zdrowia psychicznego.

Nie tłumaczę w ten sposób męża autorki wątku czy innych uzależnionych. Ot, taka refleksja na temat własnego "picia".

i to jest właśnie sedno sprawy - nic dodać, nic ująć. To samo mówi mąż. Dlaczego mam nie pić w ogóle? Czy mi się raz na tydzień dwa piwa nie należą? Jak piłem dużo, to nie było o tym mowy. Teraz piję mało, a ty mi każde pojedyncze piwo wypominasz? To niesprawiedliwe. Przecież się nie upijam, piję rzadko, a że lubię piwko, to coś złego? ty też lubisz...
I właśnie to próbuję powiedzieć. Jak go wysłać do poradni z tymi dwoma piwami tygodniowo. Przecież to nonsens.

[annain]

Napisane przez kybele

wiecie co... ja tez mam problem z piciem tzn moj tz ma.... (pisze juz tak bo widze ze jestem wspołuzalezniona) hmmm on ostro przegina obiecuje i dalej robi swoje . dzis np. poszedł do pracy na noc pijany bo popił z kolega... a jak tak idzie to na pewno tam na nocce tez popije

i jak? pił?

[Kasha22]

Trzymaj się , życzę ci pogody ducha mimo wszystko. Jak byś miała pytania to wal śmiało.

[Kasha22]

Napisane przez Kasha22

Trzymaj się , życzę ci pogody ducha mimo wszystko. Jak byś miała pytania to wal śmiało.

To było do annain, nie jestem jeszcze biegła w tych "forowych" dyskusjach.

[kesita]

Napisane przez Stary_Pryk

Ciekawych rzeczy sie tu dowiaduje. Nigdy nie interesowałem się specjalnie tym tematem, bo wydawało (?) mi się, że mnie nie dotyczy. Kiedyś tam w czasach studenckich, to i owszem sporo się imprezowało. Później średnia krajowa a ostatnio to myślałem, że abstynent jakiś jestem.

Mam taki zwyczaj, że po tygodniu pracy (duzo pracuję) w piątek kupuje sobie czteropak piwa i spokojnie przed TV wypijam. Z tym, że trwa to już kilka lat (wyjątków było niewiele). Nie opijam się tym, nie robie awantur, nie mam kaca i innych negatywnych skutków picia alkoholu.

W świetle tego co przeczytałem w tym wątku stwierdzam, że należało by się temu przyglądnąć. Zadałem więc sobie pytanie, czy mógłbym jeden miesiąc (4 piątki) tego nie robić?
- pewnie, że bym mógł, tylko dlaczego mam sobie odmawiać? Nawet tyle mi się nie należy?
padła odpowiedź.

Czy to czasem nie tłumaczenie alkoholika? A gdyby nawet tak było. To co w tym złego? Niech się nazywa, że jestem alkoholikiem. Osobiście nie przejmuję się nadawanymi człowiekowi etykietkami. Nie szkodzę nikomu, sobie również. Cztery piwa w tygodniu nie spowodują spustoszenia w moim organiźmie a może wręcz przeciwnie. A jest to niewątpliwie z korzyścią dla mojego zdrowia psychicznego.

Nie tłumaczę w ten sposób męża autorki wątku czy innych uzależnionych. Ot, taka refleksja na temat własnego "picia".

Jakbym słyszała swojego męża, to samo mi mówi.

[kropka75]

Dwa piwa w tygodniu, czy nawet cztery w piątek nie są jeszcze nałogiem - nie przesadzajcie.

[Klarissa]

Napisane przez annain

i to jest właśnie sedno sprawy - nic dodać, nic ująć. To samo mówi mąż. Dlaczego mam nie pić w ogóle? Czy mi się raz na tydzień dwa piwa nie należą? Jak piłem dużo, to nie było o tym mowy. Teraz piję mało, a ty mi każde pojedyncze piwo wypominasz? To niesprawiedliwe. Przecież się nie upijam, piję rzadko, a że lubię piwko, to coś złego? ty też lubisz...
I właśnie to próbuję powiedzieć. Jak go wysłać do poradni z tymi dwoma piwami tygodniowo. Przecież to nonsens.

Jest między nimi pewna zasadnicza różnica:

Stary Pryk napisał:

Nie opijam się tym, nie robie awantur, nie mam kaca i innych negatywnych skutków picia alkoholu.

Natomiast twój mąż upijał się czasem do nieprzytomności, pisałaś, że nosiłaś go do łóżka, że bełkotał, że nie pamiętał co się działo i co najważniejsze, że pił codziennie i upijał się. Annain mój mąż też pije na imprezach, a czasem w tygodniu wypije piwo czy dwa, zdarzyło się nam kiedyś, że się opił i musiałam go "reanimować" ale równie dobrze potrafi sobie tego odmówić i nie ma z tym problemu, nie potrzebuje sobie szukać wymówek dlaczego miałby sobie nie odmawiać, po prostu nie pije kiedy nie chce, nie przeszkadza mu wtedy, że jest na imprezie albo że koledzy piją albo coś tam. Na tym polega różnica między osobą, która czasem pije bo ma ochotę a osobą, która pije bo musi, bo nie może bez tego wytrzymać.

Doskonale znam mechanizm działania uzależnienia ponieważ sama jestem uzależniona od czegoś i mam problemy z walką z tym, z mobilizacją. Wszystkie fazy uzależnienia przechodziłam, teraz przeżywam powrót do nałogu. Wiem, że jest ciężko pokonać siebie (bo do tego sprowadza się walka z nałogiem - do walki z własnymi reakcjami) ale wierzę, że się da. Ten wątek idealnie przypomina mi wszystkie chwile kiedy człowiek szuka sobie usprawiedliwień dla siebie i nałogu po to tylko, żeby mu się poddać.

Stary_Pryku zrób sobie miesiąc bez 4 piątków - tak dla treningu własnej silnej woli Zamiast z piwem spędz wieczór jakoś inaczej. Nie chcę cię tutaj o nic posądzać, bo sam sobie najlepiej potrafisz odpowiedzieć, ale pamiętaj (i ty, i inni), że alkoholik to nie tylko żul spod sklepu bijący żonę po wypiciu, ale to może też być elegancka pani, która wieczorami zamyka się w swoim luksusowym buduarze i popija drogie whisky do lustra nie robiąc nikomu nic złego - nikomu oprócz sobie i swoich bliskich, którzy w tym czasie być może czekają na nią/liczą na nią/potrzebują jej.

[kybele]

Napisane przez annain

i jak? pił?

hmmm pił ale wrocił rano z nocki wiec był "trocha trzezwiejszy" ale na bani był

[annain]

gdyby to wszystko było tak jednoznaczne.... ale nie jest.
Mąż często jeździ samochodem, więc, na imprezech na wyjeździe nie pił w ogóle i nie stanowiło to dla niego większego problemu. Byliśmy na różnych imprezech tańczonych, na zeszłego sylwestra i na ostatnim weselu - i nie wypił kropelki, bo prowadził. Gdyby był uzależniony, myślę, że nie odmówiłby sobie, zwłaszcza, że ja też mam prawko, no i istnieją taksówki. Ale jednak, pomimo ogromu alkoholu na stole (sylwek, wesele), i kuzynów miauczących o choć jeden toast - potrafił się wstrzymać. Oczywiście, że było, jak mówicie, że się zachlewał do nieprzytomności, było i tak... ale było i tak, ze wszyscy pili, a on nie. Z całą pewnością, tak myślę, jego problem polega na tym, że jak wypije trochę, to mu guziczek przeskakuje i wtedy wypija wszystko, co jest. To jest chyba najistotniejsze. Nie częstotliwość, nie niemożność odmawiania, tylko właśnie 0 kontroli nad ilością, kiedy już pić zacznie. Jak to zdiagnozować?

[beata mama amelki]

Napisane przez annain

gdyby to wszystko było tak jednoznaczne.... ale nie jest.
Mąż często jeździ samochodem, więc, na imprezech na wyjeździe nie pił w ogóle i nie stanowiło to dla niego większego problemu. Byliśmy na różnych imprezech tańczonych, na zeszłego sylwestra i na ostatnim weselu - i nie wypił kropelki, bo prowadził. Gdyby był uzależniony, myślę, że nie odmówiłby sobie, zwłaszcza, że ja też mam prawko, no i istnieją taksówki. Ale jednak, pomimo ogromu alkoholu na stole (sylwek, wesele), i kuzynów miauczących o choć jeden toast - potrafił się wstrzymać. Oczywiście, że było, jak mówicie, że się zachlewał do nieprzytomności, było i tak... ale było i tak, ze wszyscy pili, a on nie. Z całą pewnością, tak myślę, jego problem polega na tym, że jak wypije trochę, to mu guziczek przeskakuje i wtedy wypija wszystko, co jest. To jest chyba najistotniejsze. Nie częstotliwość, nie niemożność odmawiania, tylko właśnie 0 kontroli nad ilością, kiedy już pić zacznie. Jak to zdiagnozować?

alkoholizmniestety i zobacz jak na swoj sposób jestś zmanipulowana. Poszukujesz argumentow żeby go wytlumaczyć , usprawiedliwić.Przcież odmawia jak chce.
Jak zaczniesz nazywać to po imieniu, szybciej się z tym uporasz.

[Stary_Pryk]

Napisane przez Klarissa

Stary_Pryku zrób sobie miesiąc bez 4 piątków - tak dla treningu własnej silnej woli Zamiast z piwem spędz wieczór jakoś inaczej. Nie chcę cię tutaj o nic posądzać, bo sam sobie najlepiej potrafisz odpowiedzieć, ale pamiętaj (i ty, i inni), że alkoholik to nie tylko żul spod sklepu bijący żonę po wypiciu, ale to może też być elegancka pani, która wieczorami zamyka się w swoim luksusowym buduarze i popija drogie whisky do lustra nie robiąc nikomu nic złego - nikomu oprócz sobie i swoich bliskich, którzy w tym czasie być może czekają na nią/liczą na nią/potrzebują jej.

OK podejmuję wyzwanie. Trening silnej woli - to już jest jakiś powód. Dla mnie wystarczający.

Za miesiąc przedstawie wyniki.

[Klarissa]

Napisane przez Stary_Pryk

OK podejmuję wyzwanie. Trening silnej woli - to już jest jakiś powód. Dla mnie wystarczający.

Za miesiąc przedstawie wyniki.

Ja chyba również zrobię sobie miesiąc abstynenta, im dłużej jestem w tym wątku tym większej nabieram niechęci do alkoholu, tym bardziej mnie on przeraża...

Annain a czy zastanawiałaś się nad tym, aby po prostu zdiagnozować swojego męża? Może masz racje i on wcale nie jest alkoholikiem, jednak czy nie lepiej dla was obojga było by to sprawdzić i potwierdzić u specjalisty? Mielibyście bezstronną opinię osoby niezaangażowanej emocjonalnie. To jak z bólem brzucha, jeśli się nie wie skąd on się bierze to można podejrzewać i niestrawność, i nawet raka... Najlepiej się przebadać i upewnić.

[annain]

a ja się przebadać? są jakieś testy? czy tylko w grupach al-anon? Inaczej by było, gdybym sama mogła mu zrobić te testy i miałby problem "czarne na białym". Wtedy może by się przełamał.

[annain]

[quote=Klarissa;9790211]Ja chyba również zrobię sobie miesiąc abstynenta, im dłużej jestem w tym wątku tym większej nabieram niechęci do alkoholu, tym bardziej mnie on przeraża...

Mam to samo. Pomimo, że jakiś czas temu lubiłam sobie posączyć coś dobrego, teraz po prostu nie trawię, obrzydzenie mnie bierze. Nawet, kiedy spotykam się z koleżankami i one zamawiają wino/piwo, ja proszę o mineralną. Mam dobry pretekst, bo się niby odchudzam, ale mi wcale nie o odchudzanie chodzi... Ale co się będę tłumaczyć. Jak mówię, że nie piję, to pada pytanie "w ciąży jesteś?". Wolę już powiedzieć, że się odchudzam To akurat kobiety rozumieją dobrze i im to usta zamyka. Gorzej, że juz zjechałam 7 kilo. W końcu mnie o anoreksję posądzą

[Klarissa]

Napisane przez annain

a ja się przebadać? są jakieś testy? czy tylko w grupach al-anon? Inaczej by było, gdybym sama mogła mu zrobić te testy i miałby problem "czarne na białym". Wtedy może by się przełamał.

Niestety, pomóc może jedynie specjalista od uzależnień, ja aż tak dobrze na nałogach to się nie znam by móc coś jednoznacznie podpowiedzieć. Możesz porozmawiać z mężem i spróbować mu wytłumaczyć to na przykładzie takim:

Wyobraź sobie, że podejrzewasz u siebie raka... masz wszystkie typowe dla tej choroby objawy, wszystkie o których słyszałeś. Boisz się iść do lekarza, bo boisz się usłyszeć ostateczną diagnozę - ale czy rak od tego, że nie będzie lekarskiej diagnozy ci przejdzie? Któregoś dnia twój wyniszczony organizm umrze, mimo iż nie było lekarskiej diagnozy... Dlaczego czekać aż będzie za późno, skoro można mu pomóc, a poza tym może okaże się, że to wcale nie był rak lecz jakieś inne, niegroźne schorzenie.

Tak samo jest z alkoholem - może to wcale nie jest alkoholizm? A jeśli jest, to należy go leczyć zanim stanie się za późno na leczenie. Twój mąż jest chyba rozsądnym człowiekiem i chciałby się leczyć w przypadku raka, prawda? Tak samo powinien chcieć się leczyć jeśli okaże się, że cierpi na chorobę alkoholową.

[annain]

rozsądny to on może i jest, ale też jest to taki facet z krwi i kości... nie wiem, jak to nazwać... taki prawdziwy twardziel (skorpion zresztą - typowy). Nie znosi lekarzy i nawet, hipotetycznie, gdyby podejrzewał raka, to nie poszedłby się leczyć bez bicia. W ogóle nie uznaje psychologów. Dla niego są to ludzie zmanierowani, którzy doradzają kompletnym słabeuszom. On przyjacielowi nie ufa i się mu nie zwierzy, nawet z bardzo istotnych problemów, co dopiero jakiemuś obcemu... Znam go niestety, introwertyk maksymalny. Na samą myśl, że idzie do specjalisty, który go pyta o te rzeczy, pusty śmiech mnie ogarnia. Totalna abstrakcja. Kafka w najlepszym wydaniu.

[kropka75]

Napisane przez Stary_Pryk

OK podejmuję wyzwanie. Trening silnej woli - to już jest jakiś powód. Dla mnie wystarczający.

Za miesiąc przedstawie wyniki.

Powodzenia.

Napisane przez annain

Mam dobry pretekst, bo się niby odchudzam, ale mi wcale nie o odchudzanie chodzi... Ale co się będę tłumaczyć. Jak mówię, że nie piję, to pada pytanie "w ciąży jesteś?". Wolę już powiedzieć, że się odchudzam To akurat kobiety rozumieją dobrze i im to usta zamyka. Gorzej, że juz zjechałam 7 kilo. W końcu mnie o anoreksję posądzą

Pewnie tak.
Mój chłop nie pije od lat. Kiedyś u niego w pracy poszła fama, że nie pije, bo jest zaszyty. Ja długo nie rozumiałam skąd taki dziwny pomysł... Aż w końcu on sam się domyślił, że przecież ma blizny na plecach po usuwaniu znamion barwnikowych.

Ludzie jak chcą, to sobie pięknie dorobią ideologię do wszystkiego.

[annain]

taka jest nasza (pożal się boże) kultura. nie pijesz - więc masz powód (na pewno jakiś podejrzany), a w ogóle, nie pijesz, to donosisz

[kybele]

a ja mam juz dosc ..... juz nie moge...

[Lili40]

a ja sie nie poddaje, podałam męża na leczenie przymusowe i przed swiętami mamy sprawe w sądzie . .

[annain]

Napisane przez kybele

a ja mam juz dosc ..... juz nie moge...

napisz kobieto na prv

[cressi]

Witam wszytkich zainteresowanych, odzywam się tylko dlatego żeby dac nadzieję tym dziewczynom które tego potrzebują mój TŻ jest alkoholikiem od ponad 10 lat NIEPIJĄCYM - bo alkoholikiem jest się do konca życia, jedyne co to można być NIEPIJĄCYM alkoholikiem. Alkoholizm to choroba ciała, duszy i emocji. Pisząc o sobie z jednej strony chcę dać nadzieję, że można żyć z alkoholikiem a z drugiej strony chcę zapewnić, że nie można wyjść z choroby alkoholowej nie lecząc jej tzn. nie wystarczy powstrzymywać się od picia miesiąc, dwa lata czy nawet dziesięć lat. Jeżeli ktoś jest alkoholikiem to w zasadzie jest jedna droga - wczesniej czy później kończy się ona śmiercią spowodowaną przez alkohol a wcześniej zostawia po sobie ślady w postaci osób chorych współuzależnionych wśród najbliższej rodziny ... żony, matki, dzieci ... jest tylko jedna JEDYNA droga - terapia.
Wierzcie mi warto przejść tą trudną drogę - od ponad 10 lat żyję z moim TŻ alkoholikiem (wcześniejszych kilknastu lat nie liczę, były to pijane lata) i nie sądzę abym mogła mieć lepszego partnera, przyjaciela, towarzysza Aha i już ostatni uwaga, bo nie chcę się wymądrzać ... terapię należy przed wszytkim zacząć od siebie - nie czekaj na mężą, Ty zacznij tą drogę. Z drugiej strony nie wiem czy mam prawo udzielać takich rad ale ja to wszytko o czym czytam na tym forum "przerobiłam na wyrywki" i tak sobie pomyślałam, że może jak napiszę to może coś komuś pomoże ...

[annain]

Napisane przez cressi

Witam wszytkich zainteresowanych, odzywam się tylko dlatego żeby dac nadzieję tym dziewczynom które tego potrzebują mój TŻ jest alkoholikiem od ponad 10 lat NIEPIJĄCYM - bo alkoholikiem jest się do konca życia, jedyne co to można być NIEPIJĄCYM alkoholikiem. Alkoholizm to choroba ciała, duszy i emocji. Pisząc o sobie z jednej strony chcę dać nadzieję, że można żyć z alkoholikiem a z drugiej strony chcę zapewnić, że nie można wyjść z choroby alkoholowej nie lecząc jej tzn. nie wystarczy powstrzymywać się od picia miesiąc, dwa lata czy nawet dziesięć lat. Jeżeli ktoś jest alkoholikiem to w zasadzie jest jedna droga - wczesniej czy później kończy się ona śmiercią spowodowaną przez alkohol a wcześniej zostawia po sobie ślady w postaci osób chorych współuzależnionych wśród najbliższej rodziny ... żony, matki, dzieci ... jest tylko jedna JEDYNA droga - terapia.
Wierzcie mi warto przejść tą trudną drogę - od ponad 10 lat żyję z moim TŻ alkoholikiem (wcześniejszych kilknastu lat nie liczę, były to pijane lata) i nie sądzę abym mogła mieć lepszego partnera, przyjaciela, towarzysza Aha i już ostatni uwaga, bo nie chcę się wymądrzać ... terapię należy przed wszytkim zacząć od siebie - nie czekaj na mężą, Ty zacznij tą drogę. Z drugiej strony nie wiem czy mam prawo udzielać takich rad ale ja to wszytko o czym czytam na tym forum "przerobiłam na wyrywki" i tak sobie pomyślałam, że może jak napiszę to może coś komuś pomoże ...

ja bardzo dziękuję za każdą radę. Pisałam już, że przemyślę to spokojnie. Jesteśmy ze sobą 10 lat. Wiem, że problem istnieje. Tylko, że muszę dać sobie czas, aby przełamać się i iść. U nas jest sporo takich ośrodków, przeglądałam polecane przez was stronki. Wykorzystam sylwestra, będę miała pretekst - noworoczne postanowienie. Dzień będzie dłuższy, toteż któregoś popołudnia pomaszeruję do al anon. TŻ już wie, że mam taki zmiar. Mam teraz kilka tygodni, żeby się z tym oswoił. Nie pójdę tam po kryjomu. On musi wiedzieć, że to dla mnie jest problem, że będę z tym walczyć. Spokojnie, od jakiś 2 tygodni go urabiam. Ostatnio znów popija (niby stresy) - więc już wiem, że sami nie damy rady. Powoli dam temu dojrzeć i zrobię to

[beata mama amelki]

Napisane przez annain

ja bardzo dziękuję za każdą radę. Pisałam już, że przemyślę to spokojnie. Jesteśmy ze sobą 10 lat. Wiem, że problem istnieje. Tylko, że muszę dać sobie czas, aby przełamać się i iść. U nas jest sporo takich ośrodków, przeglądałam polecane przez was stronki. Wykorzystam sylwestra, będę miała pretekst - noworoczne postanowienie. Dzień będzie dłuższy, toteż któregoś popołudnia pomaszeruję do al anon. TŻ już wie, że mam taki zmiar. Mam teraz kilka tygodni, żeby się z tym oswoił. Nie pójdę tam po kryjomu. On musi wiedzieć, że to dla mnie jest problem, że będę z tym walczyć. Spokojnie, od jakiś 2 tygodni go urabiam. Ostatnio znów popija (niby stresy) - więc już wiem, że sami nie damy rady. Powoli dam temu dojrzeć i zrobię to

Trzymam kciuki aby się udało rozpocząć terapię