Szukam dziewczyn, które są chore i chcą z tego wyjść; cz. V

[M92]

LoveMyself, gratuluję! Przede wszystkim podziwiam za podejście.

Ehh, tak w ogóle, to jest mój pierwszy post w normalnym wątku... Więc może się przedstawię: Magda, 18 lat, choruję na anoreksję ok 2 lat.

Aktualnie jestem na etapie robienia wszystkiego, żeby nie wracać do szpitala (byłam na sobieskiego marzec-czerwiec '10). Chcę się leczyć, ciągle analizuję motywy mojego nie-jedzenia i tych różnych chorych odpałów, ale bywa ciężko. ;/ Od września do grudnia schudłam z 46kg, do 41 jedząc 1300-1400 kcal, teraz zwiększyłam, jem ok 2300 i przytyłam na tym do 45 (170cm wzrostu) w 4 tygodnie. Tylko problem w tym, że mimo wszystko wciąż się jakoś ograniczam. Niby jem, ale analizuję, jakbym zjadła coś "nadprogramowo", to pewnie byłaby panika. Próbuję nie skupiać się na jedzeniu, na pewno zrobiłam sporo postępów w psychice w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy (wreszcie porządna terapia), ale frustruje mnie strasznie to, że mimo ochoty nie potrafię pozwolić sobie zjeść drożdżówki na podwieczorek, albo pierogów na obiad. Wkurzam się sama na siebie, bo waga w górę = więcej kcal już nie potrzebuję. Chore, próbuję z tym walczyć, ale to strasznie silne. ;/

Ehh. Przepraszam, musiałam to gdzieś wyrzucić.

[euphoriall]

Napisane przez LoveMyself

Przytyyyyyyyyylam

I sie ciesze

Pierwszy raz mam taka wage od... 2.5 roku. I jest ok

Tylko jak dlugo to potrwa...

Gratuluję

A u mnie doła c.d.
W dodatku moja fobia przed ludźmi sięga zenitu. Przyszedł do nas listonosz to nie otworzyłam mu drzwi bo się bałam, przyszedł kolega mojej siostry - też mu nie otworzyłam, zadzwonił jakiś facet z energetyki to w połowie jego zdania rzuciłam słuchawką bo to KTOŚ OBCY!
Ja to już całkiem zwariowałam ;<

[Anianiani]

Dziewczyny, jakie jest wasze zdanie?
Jak wrócić do normalnego jedzenia przy wychodzeniu z bulimii?
Planować sobie normalne i zdrowe posiłki czy "wrzucić na luz" i starać się jeść spontanicznie bez nadmiernego rozmyślania o tym?
W książce "Jak pokonać bulimię? Trening" napisano:

"Mechaniczne odżywianie się polega na ścisłym przestrzeganiu harmonogramu posiłków bez względu na o, jak się czujesz, o czym myślisz i co robisz (...) Wymaga starannego planowania:
1. Pory głównych posiłków.
2. Tego, co jesz.
3. Tego, gdzie i z kim będziesz spożywać posiłek.
Aby zaplanować swoje posiłki, musisz z wyprzedzeniem rozpisać harmonogram. Dobrym sposobem jest planowanie wszystkich posiłków na następny dzień."

Próbowałam stosować się do wskazówek, ale mam wrażenie, że to jeszcze bardziej napędza moją chorobę. Planowanie zamienia w obsesyjne myślenie o jedzeniu przez całą dobę, nawet przez sen - zasypiam i wstaję się z myślą o jedzeniu, często zrywam się w środku nocy, wybudzona przez związany z jedzeniem koszmar... A kiedy z niezależnych od siebie powodów nie uda mi się wypełnić planu - popadam w "doła", często rzucam się na jedzenie, mam napady. Ciągłe napięcie, ciągłe myślenie, planowanie, liczenie... - Bardzo męcząca sprawa. Ale tak zalecają autorzy książki. Co o tym myślicie?
Przed sięgnięciem po książkę było lepiej - owszem, odżywiałam się nieregularnie i miałam straszliwe napady, ale przynajmniej w mojej głowie była przestrzeń na coś innego niż jedzenie. Teraz nie ma miejsca już na nic innego a napady - jak były, tak nadal są.

[euphoriall]

Dla mnie to wpadanie w obsesyjne myślenie o jedzeniu. Wiadomo, można ustalić sobie pory posiłków i co się będzie jadło bo to normalne i zdrowe, ale bez przesady - rozpisywanie harmonogramów na kolejne dni, planowanie z kim się będzie jadło to już dla mnie jest chore.

[TrueLook]

Ja dla odmiany napiszę, że u mnie co raz lepiej . Zaczęłam dzisiaj terapię i mimo, że minęła dopiero jedna sesja to już z moją psychiką lepiej. Mam nadzieję, że to taka długotrwała poprawa . Pani psycholog jest świetna, umie do mnie dotrzeć i ma na mnie niesamowicie pozytywny wpływ. Dzięki tej kobiecie inaczej spojrzałam na swoje ciało, nie chcę być już idealna, bo ideałów po prostu nie ma .

I wreszcie zjadłam na obiad i kolację to co JA chciałam zjeść, a nie to co podpowiadała mi głowa . Kupiłam nawet w sklepie kit kata (mimo sprzeciwu w głowie), pierwszy raz od ponad pół roku kupiłam sama z siebie coś słodkiego .

[Dekas]

anianiani, co Ty za pierdoły czytasz?
książki filozoficzne wnoszą więcej.

swoją drogą...
zrozumiałam, że szukałam przyczyny poza sobą, no bo to przyczyna mnie skrzywdziła, a świat (nie ja) był taki przerażający i nie do ogarnięcia, innymi słowy zwaliłam na innych, dlatego nie radziłam sobie z ed.
zrozumiałam też, że z emocjami jest jak z pogodą albo prądem, są zmienne, przejściowe, chwilowe, nie jest przecież tak iżli cały czas czuje złość, smutek, żal.
zrozumiałam, że emocje nie są mną, znaczy nie jestem zła i smutna, jestem człowiekiem i odczuwam co się nawinie, jestem człowiekiem i teraz wiem...powiem tak, jak rozleje czarną farbę w powietrzu to powietrze zostanie czyste, nie będzie czarne. Tylko ja decyduje czy będę chwytać żal i napędzać się nim jak żaglówka.
i dotarło do mnie coś ciekawego, jeśli ja się zmienie to zmieni się wszystko. Jeśli zmieni się moje otoczenie to będzie tak jakby lekarz zapisał lekarstwo moim rodzicom na moją grypę, nadal będę mieć grypę, a 'rzekome problemy' zostaną wzmocnione.

[poppy seed]

jestem zła na siebie, bo tkwię w relacji, która mnie niszczy, a z drugiej strony daje mi jakąkolwiek motywację do wstania rano z łóżka. jestem zła, bo wiem, że nie powinnam tego ciągnąc, a jednocześnie przygniata mnie poczucie winy, że chcę to przerwac, a nie powinnam, bo przecież pomógł mi w najgorszym momencie życia.
budzę się każdego ranka z myślą, że w końcu coś postanowię, a jednak trwam w zawieszeniu, udaję, że jest okej, okłamuję siebie i jego. idealnie udaję, idealnie wszystko w sobie tłumię do momentu kiedy nie zostanę sama ze sobą. z jednej strony nie chcę tak życ, z drugiej boję się tych kłótni, łez i wyrzutów. nie chcę tego znowu.

tragiczny nastrój, objawy się nasilają, zasypiam nad ranem, kiedy zmęczę się płaczem, zaraz kończą mi się ferie, kilka sprawdzianów z materiału z 3 lat nauki, nie umiem dosłownie nic.

tak bardzo chciałabym byc kimś wartościowym.
tak bardzo chciałabym zniknąc.

[nicka01]

Napisane przez poppy seed

jestem zła na siebie, bo tkwię w relacji, która mnie niszczy, a z drugiej strony daje mi jakąkolwiek motywację do wstania rano z łóżka. jestem zła, bo wiem, że nie powinnam tego ciągnąc, a jednocześnie przygniata mnie poczucie winy, że chcę to przerwac, a nie powinnam, bo przecież pomógł mi w najgorszym momencie życia.
budzę się każdego ranka z myślą, że w końcu coś postanowię, a jednak trwam w zawieszeniu, udaję, że jest okej, okłamuję siebie i jego. idealnie udaję, idealnie wszystko w sobie tłumię do momentu kiedy nie zostanę sama ze sobą. z jednej strony nie chcę tak życ, z drugiej boję się tych kłótni, łez i wyrzutów. nie chcę tego znowu.

tragiczny nastrój, objawy się nasilają, zasypiam nad ranem, kiedy zmęczę się płaczem, zaraz kończą mi się ferie, kilka sprawdzianów z materiału z 3 lat nauki, nie umiem dosłownie nic.

tak bardzo chciałabym byc kimś wartościowym.
tak bardzo chciałabym zniknąc.

Wiele dziewczyn ( w tym ja ) przechodzi przez taką trudną relację. W końcu coś się wyklaruje, dojrzejesz do rozstania.

[beateczka1220]

sama ze sobą nie wytrzymuje i pewnie moje rodzeństwo też.
jestem strasznie rozdrażniona, wściekam się o byle co,
a potem ze złości płacze. czasem i potrafie ryczeć z błahego powodu...
mam silną potrzebe poczucia kontroli, próbuje wszystkich/wszystkim ustawiać.
czasem mam taką straszną ochotę wyżyć się na jedzeniu... wpakować w siebie wielkie ilości jedzenia, ale nigdy tego nie zrobiłam.
byle do soboty.
ech dobija mnie ta pogoda i to co się ze mną ostatnio dzieje.

[olik187]

dziewczyny mam takie pytanko mianowicie lekarz przypisł mi taki lęk antylękowe SERONIL brała go moze któraś z was? jeśli tak to prosze wyrazcie opinie na jego temat...występowały u was po nim jakies skutki uboczne?

[garden_d]

Napisane przez olik187

dziewczyny mam takie pytanko mianowicie lekarz przypisł mi taki lęk antylękowe SERONIL brała go moze któraś z was? jeśli tak to prosze wyrazcie opinie na jego temat...występowały u was po nim jakies skutki uboczne?

Hej. Ja brałam Seronil na depresje połączoną z zaburzeniami odżywiania(wtedy bulimicznymi). Początkowo brałam jedną tabletkę dziennie, później dawka się zwiększyła. Początkowo- wiadomo- typowy skutek uboczny czyli senność był najbardziej odczuwany(później mniej lecz nasilał się w okresach zmiany dawki leku). W pierwszym tygodniu-dwóch brania miałam też epizody totalnej dezorientacji (np. najbardziej pamiętam ten, kiedy szłam któregoś dnia do szkoły i kiedy wychodziłam z klatki schodowej zatrzymałam się na chwilę i przez 5-10 sekund stałam i zastanawiałam się: "gdzie ja miałam iść, hm.....? AAAAA, do szkoły !"), czasami jakieś dziwne stany umysłowe mnie nachodziły, ale raczej nie nagminnie- to było ciekawe, nie powiem.^^ Generalnie po koło tygodniu poczułam totalną zmianę nastroju- zaczęłam się cieszyć z wszystkiego, byłam naprawdę radosna i nie miałam uciążliwych myśli- po prostu nie były uciążliwe to raz, a dwa nie pojawiały się tak w głowie. W głowie była raczej taka spokojna pustka i wyluzowanie. Z biegiem czasu mój entuzjazm trochę przygasł, ale zaczęłam brać większą dawkę leku. Zachwalałam go sobie bardzo, pomógł wyrwać mi się w końcu z tego stanu w jakim byłam. Epizody bulimiczne zmniejszyły się i występowały rzadko (po prostu nie miałam na to ochoty). Apetyt hm...może troszkę się zmniejszył, sama nie wiem. Miałam obsesyjne myśli w końcu wokół jedzenia, więc trudno mi powiedzieć bo wtedy mój apetyt i ośrodek głodu/sytości nie działał zbyt prawidłowo. Wiele osób twierdzi, że fluoksetyna bardzo hamuje apetyt. Jednak. Pewnego dnia postanowiłam, że chcę to 'rzucić'. Zrobiłam to stopniowo, bez konsultacji z psychiatrą. Zaczęłam bardziej skupiać się na rozwiązywaniu problemu- po odstawieniu odczułam olbrzymią różnicę! stwierdziłam, że leki jedynie 'przysłaniają' te problemy, 'zamulają' i nakładają jakby pół-przeźroczyste okulary na nos, a to, co jest na zewnątrz właściwie się przecież nie zmienia.-tyle, że pod wpływem leków nie widzimy tego. Dopiero, kiedy odstawiamy je mamy jakby dostęp do świeżego powietrza(straszliwie trudno mi to uczucie wytłumaczyć). Rzuciłam leki, kontynuowałam terapię z psycholog(jednocześnie zrezygnowałam z uczęszczania do psychiatry, która chciała wciąż mnie faszerować lekami) i postawiłam bardzo dużo na autoterapię. Zaczęłam poważnie nad sobą pracować, pomagała mi w tym psycholog, literatura i nieświadomie również mój chłopak. A teraz - Jestem zdrowa. W szufladzie mam jeszcze trochę seronilu, mam też sporo pramolanu(którego właściwie nigdy regularnie nie brałam- jedynie mnie usypiał i zamulał). Mam nadzieję, że nigdy więcej nie będę tego potrzebowała bo wiem, że największym lekiem dla siebie mogę być ja sama, bo to JA SAMA decyduję o swoim życiu, nastawieniu i chorobie lub jej braku. Pozdrawiam!

[olik187]

kurcze bo ja własnie dostałam go na stany depresyjne i nerwice natręctw...i tak zastanwiaam się czy nie ma takich skutków ubocznych jak ciągła ospałość i takie ogólne osłabienie i przyrost masy ciała?
myśle nad tym czy zacząć go brać...bo ostatnio pogorszyło sie z moją z psychika,tzn miewam dni ze nie chce mi się nic,nie mam ochoty wyjsc do ludzi,ciągle płacze, nie wierze w siebie i w swoje możliwości czuje sie do niczego- własciwie zdarza się to tak 2-3 razy w tyg w pozostałe dni jest w miare normalnie i nie wiem czy zacząc brać ten lek...
a jeśli chodzi o moje myśli to wszystkie skupione są na jedzeniu...nawet jak się ucze to nie moge się skoncentrowac na nauce bo ciągle pojawiają sie myśli związane z tematem jedzenia...chodze do psychologa ale nie widze żadnych efektów nie wiem co robić...bardzo mnie już to wszystko męczy...wiem że wyjście z choroby polega głownie na wyleczeniu głowy tylko jak tego dokonac?;(

[lanvin]

olik to może zacznij używać tego leku? ja łykam Lerivon, chociaż też jakoś nie do końca byłam do niego przekonana. nawet przerwałam na jakiś czas jego stosowanie. uważałam, że dam radę sama, bez leków. ale znajoma mojej mamy lekarka twierdzi, że bez leków jest o wiele trudniej z tego wszystkiego wyjść, więc niedawno wróciłam do tego leku. mam nadzieję, że rzeczywiście mi ułatwi wyjście z choroby.
Tobie też tego życzę

[garden_d]

Napisane przez olik187

kurcze bo ja własnie dostałam go na stany depresyjne i nerwice natręctw...i tak zastanwiaam się czy nie ma takich skutków ubocznych jak ciągła ospałość i takie ogólne osłabienie i przyrost masy ciała?
myśle nad tym czy zacząć go brać...bo ostatnio pogorszyło sie z moją z psychika,tzn miewam dni ze nie chce mi się nic,nie mam ochoty wyjsc do ludzi,ciągle płacze, nie wierze w siebie i w swoje możliwości czuje sie do niczego- własciwie zdarza się to tak 2-3 razy w tyg w pozostałe dni jest w miare normalnie i nie wiem czy zacząc brać ten lek...
a jeśli chodzi o moje myśli to wszystkie skupione są na jedzeniu...nawet jak się ucze to nie moge się skoncentrowac na nauce bo ciągle pojawiają sie myśli związane z tematem jedzenia...chodze do psychologa ale nie widze żadnych efektów nie wiem co robić...bardzo mnie już to wszystko męczy...wiem że wyjście z choroby polega głownie na wyleczeniu głowy tylko jak tego dokonac?;(

Zacznij brać, Seronil mimo wszystko jest naprawdę dobrym lekiem. Nie przytyjesz od niego na sto pięćdziesiąt procent, o to się nie musisz martwić. Moim zdaniem znaczący wpływ ma ten pierwszy impuls. Spróbuj, napisz koniecznie za tydzień czy dwa kiedy poczujesz to działanie. Trzymam kciuki! Polecam przeczytać jeszcze "W dżungli życia" - B.Pawlikowskiej i "Bulimia- program terapii" - te dwie książki (+jedna o troszkę innej tematyce- "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu") pozmieniały mi zupełnie sposób myślenia. Trzymam kciuki i mam nadzieję, że niedługo uda Ci się spojrzeć na problemy zupełnie z innej strony, że będziesz miała siłę walczyć!
Nie poddawaj się, skup się na terapii i zdrowiu, to jest teraz najważniejsze!
(wiem co mówię- ja też nie mogłam skupić się na nauce, nie miałam swojego życia pod żadną kontrolą, nie chodziłam praktycznie do szkoły- w efekcie czego pod koniec klasy maturalnej wzięłam papiery ze szkoły...teraz tego nie żałuję, bo miałam czas na to, by zająć się zdrowiem, sobą...a teraz wszystko jest świetnie bo udało się! uczę się do matury, uczę się naprawdę i naprawdę wiem do czego dążę/ dlatego mam nadzieję, że uda Ci się to wyleczyć, ogarnąć całe życie i podołać niemu bez większych strat, ale musisz działać kochana!).

Napisane przez lanvin

olik to może zacznij używać tego leku? ja łykam Lerivon, chociaż też jakoś nie do końca byłam do niego przekonana. nawet przerwałam na jakiś czas jego stosowanie. uważałam, że dam radę sama, bez leków. ale znajoma mojej mamy lekarka twierdzi, że bez leków jest o wiele trudniej z tego wszystkiego wyjść, więc niedawno wróciłam do tego leku. mam nadzieję, że rzeczywiście mi ułatwi wyjście z choroby.
Tobie też tego życzę

Również za Ciebie trzymam!

[olik187]

dziękuje bardzo za to co napisałąś no więc dziś zażyłam pierwszą tabletke i jestem pełna nadziei że pomoże mi to w walce z chorobą..
a po jakim czasie mogę zauważać jakąś poprawe? a właśnie bo czytałam opinie osób na temat tego leku i pisali że zaczęły im bardzo włosy wypadać czy tez tak miałąś?

[airwaves]

ja też brałam seronil i nie zauważyłam po nim wzorstu wagi, raczej przeciwnie,bo miałam wrażenie, że hamuje apetyt lekko,a może trochę zapominałam o jedzeniu?

u mnie bez szału, ale jest jedna rzecz, która mi poprawiła baardzo! dziś humor i chyba nic mi już go nie zepsuje dzisiaj!
dostałam @
poza tym
na nowo uczę się rozmawiać z kimś bardzo ważnym dla mnie, chyba zaczynam dostrzegać, że nie wszystko jeszcze stracone i wiele zależy ode mnie samej.

[teczowa dlolinka 21]

Napisane przez airwaves

ja też brałam seronil i nie zauważyłam po nim wzorstu wagi, raczej przeciwnie,bo miałam wrażenie, że hamuje apetyt lekko,a może trochę zapominałam o jedzeniu?

u mnie bez szału, ale jest jedna rzecz, która mi poprawiła baardzo! dziś humor i chyba nic mi już go nie zepsuje dzisiaj!
dostałam @
poza tym
na nowo uczę się rozmawiać z kimś bardzo ważnym dla mnie, chyba zaczynam dostrzegać, że nie wszystko jeszcze stracone i wiele zależy ode mnie samej.

Super gratuluję powrotu @
i w rozmowach powodzenia
ach... zazdroszczę

[lanvin]

airwaves ja również gratuluję i cieszę się, że u Ciebie ok i masz dobry humor

mam nadzieję, że kiedyś też będę mogła się pochwalić, że dostałam na nowo @..

[airwaves]

bardziej sie uciesze jak go utrzymam,bo nie mam zamiaru tracic okresu po raz trzeci;/

[poppy seed]

air, strasznie się cieszę!
powiedzenie, że sami jesteśmy kowalami swojego losu, kiedyś podjudzało mnie wyłącznie do ironii, jak to, przecież znaczący wpływ na nasze życie mają inni, przeróżne obyczajowości, whatever. potem udało mi sie zrozumiec, że to nie do końca tak, przecież nawet przy najbardziej sprzyjających okolicznościach bez naszych chęci & z zachowaniem całkowitej bierności nie da się osiągnąc żadnego celu fajnie, że działasz, mam nadzieję, że rozmowy zakończą się z jakimś pozytywnym skutkiem

a właśnie lanvin, jak się czujesz? widziałam twoje jadłospisy na ncj, są świetne, a jak z psychiką? możesz liczyc na wsparcie wśród rodziny / przyjaciół?
za okres trzymam kciuki, daj sobie trochę czasu

[olik187]

airwaves gratuluję okresu i zazdroszcze...a lepiej się czułaś po tym leku? po jakim czasie zauważyłas poprawe? a jakieś inne skutki uboczne występowały u ciebie jak no sennośc?

[airwaves]

Napisane przez olik187

airwaves gratuluję okresu i zazdroszcze...a lepiej się czułaś po tym leku? po jakim czasie zauważyłas poprawe? a jakieś inne skutki uboczne występowały u ciebie jak no sennośc?

leiej ale po jakiś 2 tygodniach leku, na początku to ja raczej miałam problemy ze snem a w dzien chodziłam niewyspana no i nie czułam się zbyt pewnie za kierownicą,ale to po jakiś tygodniu minelo

[olik187]

ja w sumie cierpie na bezsennosć...mam nadzieje że ten lek nie przyczyni się jeszcze bardziej do tego

[garden_d]

Napisane przez olik187

dziękuje bardzo za to co napisałąś no więc dziś zażyłam pierwszą tabletke i jestem pełna nadziei że pomoże mi to w walce z chorobą..
a po jakim czasie mogę zauważać jakąś poprawe? a właśnie bo czytałam opinie osób na temat tego leku i pisali że zaczęły im bardzo włosy wypadać czy tez tak miałąś?

Oj nie, nie zauważyłam nadmiernego wypadania włosów w żadnym wypadku. Poprawę po półtora tygodnia jakoś. Z dnia na dzień u mnie to przyszło!

Napisane przez airwaves

ja też brałam seronil i nie zauważyłam po nim wzorstu wagi, raczej przeciwnie,bo miałam wrażenie, że hamuje apetyt lekko,a może trochę zapominałam o jedzeniu?

u mnie bez szału, ale jest jedna rzecz, która mi poprawiła baardzo! dziś humor i chyba nic mi już go nie zepsuje dzisiaj!
dostałam @
poza tym
na nowo uczę się rozmawiać z kimś bardzo ważnym dla mnie, chyba zaczynam dostrzegać, że nie wszystko jeszcze stracone i wiele zależy ode mnie samej.

Ojej, oby już nigdzie nie uciekł! super, gratz

Napisane przez airwaves

leiej ale po jakiś 2 tygodniach leku, na początku to ja raczej miałam problemy ze snem a w dzien chodziłam niewyspana no i nie czułam się zbyt pewnie za kierownicą,ale to po jakiś tygodniu minelo

Ja właśnie nie miałam problemów żadnych ze spaniem podczas brania. Byłam właśnie bardzo senna non stop na początku i w dzień, i w nocy.

[lanvin]

Napisane przez poppy seed

a właśnie lanvin, jak się czujesz? widziałam twoje jadłospisy na ncj, są świetne, a jak z psychiką? możesz liczyc na wsparcie wśród rodziny / przyjaciół?
za okres trzymam kciuki, daj sobie trochę czasu

z jedzeniem u mnie coraz lepiej. niestety z psychiką bywa różnie. raz jest lepiej, raz gorzej. najgorsze jest to, że ciągle porównuje moje posiłki, do tego co jedzą inni. nie lubie, gdy muszę sama jeść np. kolacje, bo nikt akurat nie jest głodny a ja mimo, że też akurat nie mam na nic ochoty to muszę jeść, bo nie mogę sobie pozwolić na opuszczenie jakiegoś z posiłków. no ale sama się do takiego stanu doprowadziłam i teraz muszę walczyć, aby jak najszybciej z tego wyjść. nie chcę już więcej życia tracić na chorobę. za dużo już straciłam. mam prawie 20 lat, więc mógłby to być najlepszy okres w moim życiu, najpiękniejsze lata, które powinnam z radością wspominać. niestety los chciał inaczej. chciałabym jak najszybciej zapomnieć o chorobie i zacząć nowe życie bez ed. czasu nie cofnę, ale mogę zadbać i moją przyszłość i robić wszystko, by jak najszybciej wyzdrowieć i cieszyć się życiem.

[moja imaginacja]

Napisane przez lanvin

olik to może zacznij używać tego leku? ja łykam Lerivon, chociaż też jakoś nie do końca byłam do niego przekonana. nawet przerwałam na jakiś czas jego stosowanie. uważałam, że dam radę sama, bez leków. ale znajoma mojej mamy lekarka twierdzi, że bez leków jest o wiele trudniej z tego wszystkiego wyjść, więc niedawno wróciłam do tego leku. mam nadzieję, że rzeczywiście mi ułatwi wyjście z choroby.
Tobie też tego życzę

Ja też miałam przepisany Lerivon, ale zrezygnowałam, bo zemdlalam po jednej tabletce. Teraz mam Rispolept... ma któraś z Was doświadczenie z nim? Też czytałam o tyciu, oprócz tego zaniku emocji, i przestraszona jestem...

Napisane przez garden_d

Zacznij brać, Seronil mimo wszystko jest naprawdę dobrym lekiem. Nie przytyjesz od niego na sto pięćdziesiąt procent, o to się nie musisz martwić. Moim zdaniem znaczący wpływ ma ten pierwszy impuls. Spróbuj, napisz koniecznie za tydzień czy dwa kiedy poczujesz to działanie. Trzymam kciuki! Polecam przeczytać jeszcze "W dżungli życia" - B.Pawlikowskiej i "Bulimia- program terapii" - te dwie książki (+jedna o troszkę innej tematyce- "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu") pozmieniały mi zupełnie sposób myślenia. Trzymam kciuki i mam nadzieję, że niedługo uda Ci się spojrzeć na problemy zupełnie z innej strony, że będziesz miała siłę walczyć!
Nie poddawaj się, skup się na terapii i zdrowiu, to jest teraz najważniejsze!
(wiem co mówię- ja też nie mogłam skupić się na nauce, nie miałam swojego życia pod żadną kontrolą, nie chodziłam praktycznie do szkoły- w efekcie czego pod koniec klasy maturalnej wzięłam papiery ze szkoły...teraz tego nie żałuję, bo miałam czas na to, by zająć się zdrowiem, sobą...a teraz wszystko jest świetnie bo udało się! uczę się do matury, uczę się naprawdę i naprawdę wiem do czego dążę/ dlatego mam nadzieję, że uda Ci się to wyleczyć, ogarnąć całe życie i podołać niemu bez większych strat, ale musisz działać kochana!).
Również za Ciebie trzymam!

ja polecam jeszcze w dżungli niepewności.

[LoveMyself]

Bralam Seronil 2 lata, na ED bulimiczne. Pomoc pomoglo, ale mialam dziwne schizy - za duza dawka. Oczy mi zawijaly do gory, szumialo mi w glowie.
Teraz biore tisercin, tylko na wyciszenie.

A co do jednego z poprzednich postow - tez nie otwieram drzwi nikomu, a sama mam od tego semestru nauczanie indywidualne.

Ah, i dziewczyny, jest tu z Was ktoras z Pomorza, leczy sie w Koszalinie/Szczecinie/Gdansku?

[garden_d]

Napisane przez moja imaginacja

Ja też miałam przepisany Lerivon, ale zrezygnowałam, bo zemdlalam po jednej tabletce. Teraz mam Rispolept... ma któraś z Was doświadczenie z nim? Też czytałam o tyciu, oprócz tego zaniku emocji, i przestraszona jestem...

Dziwne. Moim zdaniem w żadnym wypadku leki na zaburzenia odżywiania nie powinny mieć skutku ubocznego w postaci tycia. To chyba ostatni uboczny skutek, jaki jest do zaakceptowania przez chorą osobę. Dlatego też strasznie cieszę się, że miałam Seronil. Chociaż ten komfort psychiczny był kiedy wiedziałam, że nie utyję od tego. Trzymam kciuki, że nie będą uciążliwe/nie będzie ich/ te skutki uboczne.

Napisane przez moja imaginacja

ja polecam jeszcze w dżungli niepewności.

Dzięki, właśnie poszukuję Tej oraz "w dżungli miłości" w bibliotekach.

[moja imaginacja]

Napisane przez LoveMyself

Bralam Seronil 2 lata, na ED bulimiczne. Pomoc pomoglo, ale mialam dziwne schizy - za duza dawka. Oczy mi zawijaly do gory, szumialo mi w glowie.
Teraz biore tisercin, tylko na wyciszenie.

A co do jednego z poprzednich postow - tez nie otwieram drzwi nikomu, a sama mam od tego semestru nauczanie indywidualne.

Ah, i dziewczyny, jest tu z Was ktoras z Pomorza, leczy sie w Koszalinie/Szczecinie/Gdansku?

Ja leczę się w Szczecinie.

Napisane przez garden_d

Dziwne. Moim zdaniem w żadnym wypadku leki na zaburzenia odżywiania nie powinny mieć skutku ubocznego w postaci tycia. To chyba ostatni uboczny skutek, jaki jest do zaakceptowania przez chorą osobę. Dlatego też strasznie cieszę się, że miałam Seronil. Chociaż ten komfort psychiczny był kiedy wiedziałam, że nie utyję od tego. Trzymam kciuki, że nie będą uciążliwe/nie będzie ich/ te skutki uboczne.

Dzięki, właśnie poszukuję Tej oraz "w dżungli miłości" w bibliotekach.

Też tak uważam, prosiłam nawet psychiatre, żeby mój kolejny lek nie miał zbyt wielu skutków ubocznych, ale ma ich wiele tak samo jak Lerivon. O Lerivonie też czytałam wiele postów, że się od niego tyje, wiadomo, że na każdego działa każdy lek inaczej, ale to chyba wiadome, że osobom chorym na ED będzie cięzko się przekonać do leku jeżeli się naczytały o tyciu po nim..
Boje się strasznie tej senności też, tym bardziej, ze mam lek przepisany na rano (mam kłopoty z zasypianiem i jak dla mnie, zapisanie tego leku na rano dla mnie jest zupełnie bez sensu.) Ale cóż, spróbuję...

[lanvin]

czyli lepiej nie łykać tego Lerivonu?
na początku nie doczytałam ulotki i łykałam go rano a nie wieczorem... i potem przez cały dzień byłam strasznie senna i zmęczona, nic mi się nie chciało robić. teraz łykam wieczorem 1/4 tabletki, ale niedługo mam zwiększyć dawkę i nie wiem czy zwiększyć czy zostać przy 1/4.