Sens kupowania soków dla dzieci...?

[dudipopka]

Napisane przez Agacia80

Czyli inaczej opisujemy, a działamy chyba podobnie

czy ja wiem ty kupujesz jogurt dziecku bo było grzeczne w sklepie ,ja, bo skończył mi sie w domu

[Agacia80]

Napisane przez dudipopka

czy ja wiem ty kupujesz jogurt dziecku bo było grzeczne w sklepie ,ja, bo skończył mi sie w domu

Dobra pasuję

[_vixen_]

Polecam każdej mamie (i nie tylko) zainteresowanej żywnością mój wątek, sporo cennych informacji tam zgromadziłyśmy

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=453004

[xandra78]

Napisane przez NibyNic

gdybym miała do wyboru dobry batonik (np. pełnowartościowa czekolada) a serek z żelatyną i różnymi takimi to wybrałabym batonik - nie piszę tu o podawaniu codziennie tylko raz na jakiś czas, np raz w tygodniu

No to wszystko zależy jaki batonik zamiast jakiego jogurtu

Napisane przez NibyNic

owszem zdrowe jedzenie jest bardzo ważne ale nie możemy dzieciom zabronić zjeść chipsów popić colą i zagryźć batonem skoro ma na to ogromną chęć - ważne jest żeby nie było to codziennie

Ja właśnie bym zabroniła takiego zestawu. Co innego pozwolić dziecku na małe ustępstwo raz na jakiś czas,a co innego pozwolić na "wszystko".Raz brm zezwoliła na colę,raz na batonik a raz na chipsy.

[kropka75]

Napisane przez NibyNic

Ja tam siebie nagradzam że idę na zakupy zawsze przecież kupuję coś z myślą o sobie, teraz robi się tak ciepło to tym bardziej będę siebie wynagradzała np kupnem lodów
jednak zakupy z moim 3 latkiem w samoobsługowym sklepie to horror - zawsze muszę się na to psychicznie przygotowac i jak dotąd żadna próba przekupstwa się nie powiodła - on po prostu uwielbia ganiać się ze mną między regałami "mama goń" "mama szukaj" a jak podpatrzył kiedyś w sklepie że kobieta wyjmowała z wózka wszystko co dziecko wrzucało to muszę koszyk trzymać tak żeby nic z niego nie wyciągnął bo po prostu lubuje się w wyjmowaniu wszystkiego co ja tam wrzucę

Ja przepraszam, ale czy Ty mu coś tłumaczysz w tym sklepie?
Moje dziecko ma rok, ale mam dwójkę znajomych z trzylatkami na koncie. Takie dziecko rozumie co się do niego mówi i wie co znaczy, że nie wolno wrzucać czy wyrzucać z koszyka. Rozumie też, że pogonimy się po zakupach...

Nie działa umówienie się z dzieckiem, że kupimy, a potem będziemy się bawić, ganiać, że wypakuje rzeczy w domu?

---------- Dopisano o 11:41 ---------- Poprzedni post napisano o 11:38 ----------

Napisane przez Agacia80

Moja córka ma 3,5, a syn 5 lat. Nauczyli się, że kiedy idziemy do sklepu dostaną coś jak będą grzeczni. Wiem, że to przekupstwo, ale i tak by dostali, ponieważ tą nagrodą jest soczek, banan, jogurt albo czasami drożdżówka. Najbardziej podoba im się, że mogą sami wybrać np. jogurty czy serki. Wiedzą, że kupujemy ciągle kupujemy kilka różnych i wybierają spośród nich. Mam kontrolę nad tym co wybiorą, są grzeczni i zadowoleni bo dostali nagrodę.

Mnie taka metoda pasuje. W końcu zakupów większych nie robi się co dzień. Można raz na te parę dni kupić dziecku serek. Nie umrze od tego przecież.

My na zniecierpliwienie kupujemy pustą rurkę, taką waflową, do której pakuje się krem, albo suchy kubek na loda. To mi daje dostać się do kasy, bez cyrków, bo wybieranie kasy pierwszeństwa z dzieckiem na ręce, niestety nie pomaga... Wczoraj stałam 10 minut.

[NibyNic]

no pewnie że rozumie, ale to że rozumie to nie znaczy że zawsze się będzie tego trzymał, owszem są dni kiedy spokojnie obok mnie stoi ale to niestety nie jest tak często jak bym chciała
tłumaczę mu przed wejściem do sklepu że ma byc obok mnie, nie wyrzucac rzeczy ale wchodzimy do tego sklepu no i zanim ja wezmę koszyk to on już biega między regałami i woła nigdy się za nim nie ganiałam na ogół łapię go za rękę i każę stać koło mnie, mówię że zachowałam się brzydko że mi wstyd, on mnie przeprasza a chwilę po tym znowu goni, tak samo z wykladaniem zakupów - pomaga jak złapię go za rękę i przez zęby wysyczę "przestań" ale wtedy oczywiście karcące mnie spojrzenia wszystkich w okół - chwila spokoju, znowu "pepasiam mama nie gniewaj się" i po tej chwili to samo
więc po prostu staram się z nim nie chodzić do sklepu a jeśli już to na pewno nie wtedy gdy jest rozbrykany, przepełniony energią do działania

Kropka każde dziecko jest inne jak i każdy rodzic najwyraźniej gdzieś kiedyś popełniłam jakiś błąd i stąd mój syn ma problemy z grzecznym chodzeniem obok mnie między półkami w supermarkecie, mam tylko nadzieję że z czasem mu to minie

[kropka75]

Napisane przez NibyNic

Kropka każde dziecko jest inne jak i każdy rodzic najwyraźniej gdzieś kiedyś popełniłam jakiś błąd i stąd mój syn ma problemy z grzecznym chodzeniem obok mnie między półkami w supermarkecie, mam tylko nadzieję że z czasem mu to minie

Ja wiem o tym.

Mnie moje własne zaskakuje, to o inne pytam w ramach nauki.

[memi]

Ja mojemu młodemu (2lata) soków nie daję. Sok to to samo co owoc tylko , że beż błonnika, a ja wolę żeby zjadł owoc. Pragnienie zaspokaja wodą. Jak są goście i jest sok to pije, z rzadka kupię mu na spacer, ale to wyjątkowe sytuacje.

Młodszemu (7 mcy) też soków nie podaję, tylko przeciery owocowe.

NIbynic: ja mojego 2-latka biorę w taki9ej sytuacji pod pachę i nie ma nic do gadania. Wiadomo, drze się jakbym go obdzierała ze skóry, ludzie się patrzą, ale trudno, to najlepszy sposób. Oczywiście też tłumaczę itp., ale dwulatek po chwili nie pamięta.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Memi, jak dobrze że nie tylko ja tak reaguję Mała rok ma, ale gdy np. na zakupach wyjmę ją z wózka i idę kawałek, a ona mi pitnie i zaczyna czworakować to pod pachę i sru do pojazdu z powrotem. Bunt jest, a jakże no i też po chwili cisza.

[Agacia80]

Napisane przez memi

NIbynic: ja mojego 2-latka biorę w taki9ej sytuacji pod pachę i nie ma nic do gadania. Wiadomo, drze się jakbym go obdzierała ze skóry, ludzie się patrzą, ale trudno, to najlepszy sposób. Oczywiście też tłumaczę itp., ale dwulatek po chwili nie pamięta.

No, moich trudno już wziąć pod pachę. Wcześniej też nie było zbyt łatwo, bo dwójka, serki się sprawdziły i to najważniejsze. Teraz coraz częściej mówię im, że idziemy kupić coś, a oni z radością idą wybierać (kończy się na tym, że kupujemy to co ja chcę, ale jacy oni są dumni z tego, że "sami" wybrali

[sheryl]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;26921364]Memi, jak dobrze że nie tylko ja tak reaguję Mała rok ma, ale gdy np. na zakupach wyjmę ją z wózka i idę kawałek, a ona mi pitnie i zaczyna czworakować to pod pachę i sru do pojazdu z powrotem. Bunt jest, a jakże no i też po chwili cisza.[/QUOTE]
Eee, poczekaj co to jest bunt, zobaczysz jak mała będzie miała 2-3 latka . Z roczniakiem, który nie ucieka z wózka to jeszcze pikuś .

[Sosnowa]

Napisane przez sheryl

Eee, poczekaj co to jest bunt, zobaczysz jak mała będzie miała 2-3 latka . Z roczniakiem, który nie ucieka z wózka to jeszcze pikuś .

jak moja miała rok to też ją w razie czego pod pachę brałam... potem sprawy się nieco komplikują...

[Impersona]

Napisane przez sheryl

Eee, poczekaj co to jest bunt, zobaczysz jak mała będzie miała 2-3 latka . Z roczniakiem, który nie ucieka z wózka to jeszcze pikuś .

Nie wszystkie dzieci mają bunt dwulatka Albo przynajmniej niektóre słabiej to przechodzą

Moje dziecko wkładane do wózka wydziera się jakby je mordowali Zwykle wystarczy dać jakiegoś chrupka lub biszkopta, ale wiadomo, że nie będę ciągle zapychać młodemu buzi jedzeniem

[kropka75]

Napisane przez sheryl

Eee, poczekaj co to jest bunt, zobaczysz jak mała będzie miała 2-3 latka . Z roczniakiem, który nie ucieka z wózka to jeszcze pikuś .

Zależy od dziecka.

Mój roczniak akurat z wózka ucieka. A drze pyszczysko tak, że ja już bez wózka wychodzę.

3latka można pouczyć, skarcić, ukarać brakiem bajki w tv czy inaczej wyedukować. Przy roczniaku nie ma takich możliwości. :/

---------- Dopisano o 10:03 ---------- Poprzedni post napisano o 10:02 ----------

Napisane przez Impersona

Moje dziecko wkładane do wózka wydziera się jakby je mordowali Zwykle wystarczy dać jakiegoś chrupka lub biszkopta, ale wiadomo, że nie będę ciągle zapychać młodemu buzi jedzeniem

U mnie ta metoda nie działa.

Chrupka mogę sobie wsadzić. Jak nie chce do wózka to nie chce i nic tu nie pomoże, żadne przekupstwo.

[Impersona]

U nas jedzenie jest lekarstwem na wszystko :/ Młody kocha jeść i pić, obojętnie co mu się da. Starszy wodą pluł i do dziś nie pije wody, młody wypije tyle, ile mu dam. Z jedzeniem to samo, cały dzień mógłby coś rzuć. Staram się mu ograniczać jedzenie, ale czasem w sytuacjach alarmowych to jakiś sposób

[kropka75]

Napisane przez Impersona

U nas jedzenie jest lekarstwem na wszystko :/ Młody kocha jeść i pić, obojętnie co mu się da. Starszy wodą pluł i do dziś nie pije wody, młody wypije tyle, ile mu dam. Z jedzeniem to samo, cały dzień mógłby coś rzuć. Staram się mu ograniczać jedzenie, ale czasem w sytuacjach alarmowych to jakiś sposób

Mój też kocha jeść, ale nie chcę tego traktować jako "lekarstwo" bo to potem często zostaje jako "zajadacz nerwów" czy stresu i tragedia gotowa...

Na szczęście moje dziecię mając jakiś wściek, jest głuche na próby przekonania, także jedzeniem czy piciem. Bo pewnie nie raz bym to wykorzystała w dramatycznej sytuacji.

[Impersona]

No własnie ja też nie chcę traktować jedzenia jako lekarstwa na wszystko, bo to zły nawyk. Korzystam tylko, kiedy muszę, czyli np. jedziemy tramwajem i jest krzyk na całego w wózku

[Agacia80]

Najśmieszniejsze jest to, że wszystkie mamy chcą dla dzieci jak najlepiej, a wychodzi tak różnie. Szukamy jak najzdrowszego jedzenia, a potem okazuje się, że ono takie super nie jest, uczymy maluchy posłuszeństwa, a one za jakiś czas mają to w nosie. Nie ma co - trudno być mamą. Szkoda tylko, że przekonujemy się o tym zazwyczaj dopiero, kiedy sami jesteśmy rodzicami

[NibyNic]

No cóż - trzylatka pod pachę nie jest łatwo brać - można silnie oberwać kopniaka w bok albo łokciem w oko - dobrym wyjściem jest wyjście od razu ze sklepu, no ale to nie zawsze jest takie proste, szczególnie gdy już zakupy w koszyku - jakoś tak głupio to zostawić i wyjście ze sklepu, zresztą gdybym tak robiła to pewnie byłyby dni gdy nie miałabym chleba w domu
prawda jest taka, że nie ma znaczenia to czy dziecko ma rok, dwa czy trzy. pewnie prawie każde miewa dni kiedy co by mama nie zrobiła jakby nie tłumaczy, prosiła i "zapychała buzię" to i tak kończy się to wrzaskiem i uciekaniem a dla mamy wstydem i często też płaczem

a tak przy okazji soków, napojów i trudności zakupów - moja siostra gdy miała około 2 latek to w sklepie obowiązkowo musiała regał z piwem odwiedzić, brała piwo "dla taty" i spokojnie w sklepie za mamą chodziła z tym piwem w dłoniach

[sheryl]

Napisane przez Impersona

Nie wszystkie dzieci mają bunt dwulatka Albo przynajmniej niektóre słabiej to przechodzą

Oczywiście Z jednymi łatwiej, z innymi gorzej. Każde dziecko jest inne

Napisane przez kropka75

3latka można pouczyć, skarcić, ukarać brakiem bajki w tv czy inaczej wyedukować. Przy roczniaku nie ma takich możliwości. :/

No nie do końca tak jest. Dużo się wszędzie mówi, że 3latek już dużo rozumie i wystarczy porozmawiać, a gucio W sytuacji krytycznej do 3latka tłumaczenie nie dociera (chociaż teoretycznie rozumie co się do niego mówi). Jak się na coś uprze, to skarcenie czy ulubione bajki ma gdzieś. Nie będzie bajki czytanej wieczorem! (co uwielbia), a on wtedy: no to nie! On nawet nie zdaje sobie sprawy z tego co mówi. A wieczorem będzie oczywiście płakał za bajką i nie zrozumie, że powiedział, że nie chce.
Z trzylatkiem jest o tyle trudniej, że trzeba znaleźć na niego sposób, jakieś dojście w takiej sytuacji (nie ma jednego sposobu, tak jak to pięknie w książkach piszą) i nie wystarczy wzięcie pod pachę (ba, często się nie da z koszykiem, tłumem w kolejce i jego siłą).
Chodzi mi o to, że z roczniakiem jest zdecydowanie łatwiej (porównując problemowego roczniaka i problemowego 3latka). Ja z buntem roczniaka w ogóle nie miałam takiego problemu. Przy starszym więcej muszę się namęczyć, naganiać i nagłówkować.
Łatwiej to zrozumieć jak ma się starsze dziecko i porównanie.
Oczywiście od razu zaznaczam, że jest mamą megaenergicznego diabełka, dlatego mam akurat takie doświadczenia, a nie inne. Widzę po koleżankach, że zdarzją się też lżejsze przypadki.
Jeśli chodzi o mojego trzylatka, jest to dziecko energiczne i pogodne i FAKTYCZNIE w tym wieku dużo daje rozmowa przed wyjściem i umówienie się co do zachowania. Rzeczywiście (moje) zgodnie z umową ładnie się zachowuje potem w danym przybytku (teatrzyk, kino, klubik).
Ale takie dziecko też ma swoje granice jeśli chodzi o skupienie i koncentrancję. I w sytuacji na zakupach na przykład, które są długie i nudne, a jeszcze dziecko zmęczone, tłumaczenie i rozmowy nie zdają egzaminu. To tak apropos tych rozmów z trzylatkiem w krytycznych sytuacjach.
Oczywiście z każdej sytuacji jest wyjście, przy odrobinie cierpliwości i inwencji rodzica na każde dziecko można znaleźć sposób, ale przy 2-3 latku więcej się trzeba napracować niż przy roczniaku.

[memi]

bo jak bajka będzie za dłużej-niż-5-sek to 3latek zapomni oczywiscie. Dlatego ja stawiam do kąta. Na pół minuty na przykład.Natychmiast- dziecko dzięki temu załapuje skutek i przyczynę. Metoda ma ten plus, że jest karą (jeśli nie jest to trza czas wydłużyć-dziecku ma się znudzić) , poza tym wszędzie się znajdzie jakiś umowny kąt, no i nie trzeba sobie głowy zaprzątywać wymyślaniem i egzekwowaniem (nie radzę nie spełniać obietnic i gróźb) kary później. Warunkiem wyjścia z kąta jest przeproszenie za zachowanie.U mnie póki co działa, zobaczymy jak długo.

Odnośnie soków owocowych- ja liczę się jeszcze ze stratą ewentualnych witamin- w związku z przetworstwem i przechowywaniem soku.Dlatego wolę owoc.

W tramwaju, jak się
drze któryś to w miarę możliwości biorę na kolana i pokazuję co za oknem.

Co do jedzenia - dziecko decyduje ile*** je , a rodzice- co i kiedy je.

***nie dotyczy przekąsek i słodyczy, wiadomo

[Impersona]

Napisane przez memi

W tramwaju, jak się
drze któryś to w miarę możliwości biorę na kolana i pokazuję co za oknem.

U nas by to nie przeszło Darcie jest z powodu niewoli, a siedzenie na kolanach to też niewola Zresztą miejsce dla wózków jest przy oknie i wszystko doskonale widać, ale co to za przyjemność oglądać świat w pasach?

[Kasia.234]

Napisane przez memi

Co do jedzenia - dziecko decyduje ile*** je , a rodzice- co i kiedy je.

***nie dotyczy przekąsek i słodyczy, wiadomo

Ja bym trochę to zmodyfikowała

Dziecko decyduje czy i ile zje, a rodzice decydują co i kiedy dostanie do jedzenia.

[NibyNic]

Napisane przez Impersona

U nas by to nie przeszło Darcie jest z powodu niewoli, a siedzenie na kolanach to też niewola Zresztą miejsce dla wózków jest przy oknie i wszystko doskonale widać, ale co to za przyjemność oglądać świat w pasach?

spokojnie, to z czasem się zmieni
w tamtym roku miałam przykrą sytuację - mój wtedy dwuletni syn strasznie się awanturował w autobusie, siedział w wózku - ludzi dużo a on płakał, wiszczał wymachiwał histerycznie nogami - zagadywałam, pokazywałam cuda wianki, obiecywałam, prosiłam, a on wrzeszczał jeszcze głośniej - jak opętany, zaczął mnie bić po twarzy w końcu odwróciłam go tyłem do ludzi, twarzą do ścianki - przestałam się do niego odzywać i po prostu czekałam aż mu przejdzie i co uslyszałam? że co ze mnie za matka - że takim jak ja powinno się dzieci odbierać, tym się powinien kurator zainteresować
w końcu mały się uspokoił i w sumie ani jednej łezki nie uronił, po prostu wymuszał wyciągnięcie go z wózka, odpięcie psów, a tego przecież zrobić nie można
przeryczałam całą noc, następnego dnia zadzwoniłam do psychologa, opisałam sytuację i dowiedziałam się że tak trzeba było zrobić - przestać reagować bo jak go zagadywałam to on jeszcze bardziej się irytował
no ale twarze i słowa dwóch kobiet pozostaną we mnie do końca życia

teraz Hubert bardzo lubi jeździć autobusem, grzecznie siedzi jak stoi to się trzyma, zawsze się uśmiecha i nie awanturuje się i jakiś tydzień temu jedziemy autobusem, usiedliśmy koło jakieś kobiety - jestem na 99% pewna że to jedna z tych, a ta kobieta w pewnym momencie mówi do Huberta "jaki z ciebie grzeczny chłopczyk jak spokojnie siedzisz" naprawdę miałam ochotę jej powiedziec że rok temu chciała mnie do kuratora zgłosić za jego zachowanie w autobusie


a co do stawiania w kącie - nigdy nie widziałam żeby ktoś stawiał dziecko w kącie w sklepie, ja po prostu robię wszystko co mogę żeby jak najszybciej stamtąd wyjśc

Napisane przez Kasia.2345

Dziecko decyduje czy i ile zje, a rodzice decydują co i kiedy dostanie do jedzenia.

nie powinno się dziecka zmuszać do jedzenie, skoro nie chce teraz to lepiej dać później niż na siłę karmić

[kropka75]

Napisane przez Impersona

U nas by to nie przeszło Darcie jest z powodu niewoli, a siedzenie na kolanach to też niewola Zresztą miejsce dla wózków jest przy oknie i wszystko doskonale widać, ale co to za przyjemność oglądać świat w pasach?

Mamy podobne dzieci, chyba.

---------- Dopisano o 10:01 ---------- Poprzedni post napisano o 09:55 ----------

Napisane przez sheryl

Chodzi mi o to, że z roczniakiem jest zdecydowanie łatwiej (porównując problemowego roczniaka i problemowego 3latka). Ja z buntem roczniaka w ogóle nie miałam takiego problemu. Przy starszym więcej muszę się namęczyć, naganiać i nagłówkować.
Łatwiej to zrozumieć jak ma się starsze dziecko i porównanie.
Oczywiście od razu zaznaczam, że jest mamą megaenergicznego diabełka, dlatego mam akurat takie doświadczenia, a nie inne. Widzę po koleżankach, że zdarzją się też lżejsze przypadki.

Ano właśnie.

A ja mam bunt od dwóch miesięcy. A dziecko ma rok. Bunt na wszystko, na zabieranie skądś, na zabranianie czegoś, na przewijanie, na ubieranie, na cały zestaw działań mam bunt.

I nic się takiemu nie wytłumaczy. Jest głuchy na wszystko. On do zjeżdżalni, a ja tłukę że chłopczyk zjeżdża, że trzeba poczekać, że go uderzy, że się odsuniemy na chwilę - nic, dziki krzyk, bo on CHCE tam stać. :/

I co z tego, że ja go wezmę pod pachę, jak on mi w domu zrobi bunt, bo zechce wejść na wózek, a potem przy rozbieraniu mi ucieknie, a później do wanny nie zechce wejść... i tak całe dnie!

---------- Dopisano o 10:03 ---------- Poprzedni post napisano o 10:01 ----------

Napisane przez NibyNic

spokojnie, to z czasem się zmieni
w tamtym roku miałam przykrą sytuację - mój wtedy dwuletni syn strasznie się awanturował w autobusie, siedział w wózku - ludzi dużo a on płakał, wiszczał wymachiwał histerycznie nogami - zagadywałam, pokazywałam cuda wianki, obiecywałam, prosiłam, a on wrzeszczał jeszcze głośniej - jak opętany, zaczął mnie bić po twarzy w końcu odwróciłam go tyłem do ludzi, twarzą do ścianki - przestałam się do niego odzywać i po prostu czekałam aż mu przejdzie i co uslyszałam? że co ze mnie za matka - że takim jak ja powinno się dzieci odbierać, tym się powinien kurator zainteresować
w końcu mały się uspokoił i w sumie ani jednej łezki nie uronił, po prostu wymuszał wyciągnięcie go z wózka, odpięcie psów, a tego przecież zrobić nie można
przeryczałam całą noc, następnego dnia zadzwoniłam do psychologa, opisałam sytuację i dowiedziałam się że tak trzeba było zrobić - przestać reagować bo jak go zagadywałam to on jeszcze bardziej się irytował
no ale twarze i słowa dwóch kobiet pozostaną we mnie do końca życia

Psycholog starej daty Ci się trafił.

Tu http://www.dzikiedzieci.pl/ by Ci powiedzieli, że zastosowałaś tresurę, że tak nie wolno, że ograniczasz dziecko i jego potrzeby, że należy się w nie wczuć, wysłuchać go... itd. itd.

[NibyNic]

Napisane przez kropka75

Mamy podobne dzieci, chyba.

---------- Dopisano o 10:01 ---------- Poprzedni post napisano o 09:55 ----------


Ano właśnie.

A ja mam bunt od dwóch miesięcy. A dziecko ma rok. Bunt na wszystko, na zabieranie skądś, na zabranianie czegoś, na przewijanie, na ubieranie, na cały zestaw działań mam bunt.

I nic się takiemu nie wytłumaczy. Jest głuchy na wszystko. On do zjeżdżalni, a ja tłukę że chłopczyk zjeżdża, że trzeba poczekać, że go uderzy, że się odsuniemy na chwilę - nic, dziki krzyk, bo on CHCE tam stać. :/

I co z tego, że ja go wezmę pod pachę, jak on mi w domu zrobi bunt, bo zechce wejść na wózek, a potem przy rozbieraniu mi ucieknie, a później do wanny nie zechce wejść... i tak całe dnie!

Kropka - kolejne bunty nie będą lżejsze -trzeba z tym jakoś walczyć, wypracować sposób ktory na 10 sytuacji kryzysowych przynajmniej 6 razy zadziała -to chyba będzie sukces tak to jest człowiek czy to mały czy duży po prostu się buntuje, taką ma naturę, trzeba tylko te nasze diabełki nauczyć że nie zawsze taki bunt przyniesie efekt i czasami musi się dostosować.



Aha czyli powinnam wypiąc go wtedy z psów i pozwolic biec do kierowcy, wsiąść mu na kolana i kierować autobusem? albo powiedzieć mu - tak synku rozumiem Ciebie że chcesz kierować i biegać po autobusie, też bym chętnie pobiega z tobą ale nie można

w sumie to wydaje mi się że się wczułam w jego sytuację - po prostu nie mógł na mnie patrzeć i słuchać "spokojnie, spokojnie, zobacz jakie ładne drzewo za oknem"

[kropka75]

Napisane przez NibyNic

Kropka - kolejne bunty nie będą lżejsze -trzeba z tym jakoś walczyć, wypracować sposób ktory na 10 sytuacji kryzysowych przynajmniej 6 razy zadziała -to chyba będzie sukces tak to jest człowiek czy to mały czy duży po prostu się buntuje, taką ma naturę, trzeba tylko te nasze diabełki nauczyć że nie zawsze taki bunt przyniesie efekt i czasami musi się dostosować.

Aha czyli powinnam wypiąc go wtedy z psów i pozwolic biec do kierowcy, wsiąść mu na kolana i kierować autobusem? albo powiedzieć mu - tak synku rozumiem Ciebie że chcesz kierować i biegać po autobusie, też bym chętnie pobiega z tobą ale nie można

w sumie to wydaje mi się że się wczułam w jego sytuację - po prostu nie mógł na mnie patrzeć i słuchać "spokojnie, spokojnie, zobacz jakie ładne drzewo za oknem"

Tyle że mnie taka walka nie pasuje. Bo nic nie przynosi.

Nie wiem co powinnaś, ja wg tego portalu (prowadzą go psychologowie, specjaliści od dzieci itd. ) wszystko robię źle, to na pewno nie powiem Ci jak jest dobrze.

[NibyNic]

Napisane przez kropka75

Tyle że mnie taka walka nie pasuje. Bo nic nie przynosi.

Nie wiem co powinnaś, ja wg tego portalu (prowadzą go psychologowie, specjaliści od dzieci itd. ) wszystko robię źle, to na pewno nie powiem Ci jak jest dobrze.

chyba jednak dobrze robiłam bo już nie mam tego problemu - no problemem nadal jest to bieganie po sklepie, ale uświadomiłam sobie skąd się wzięło - a to już niby połowa sukcesu więc spróbuję i to wykluczyć a jak już mi się uda to pewnie pojawi się coś w to miejsce innego ech

nawiązując do tematu - wybór soczku to jest naprawdę pikuś przy innych dylematach w trakcie wychowywania dziecka

[kropka75]

Napisane przez NibyNic

chyba jednak dobrze robiłam bo już nie mam tego problemu - no problemem nadal jest to bieganie po sklepie, ale uświadomiłam sobie skąd się wzięło - a to już niby połowa sukcesu więc spróbuję i to wykluczyć a jak już mi się uda to pewnie pojawi się coś w to miejsce innego ech

nawiązując do tematu - wybór soczku to jest naprawdę pikuś przy innych dylematach w trakcie wychowywania dziecka

A ja walczyłam i u mnie efekt odwrotny. Wkurzona ja, wkurzone dziecko, ryk, histeria, zachodzenie się i dalej dupa nie ubrana.

To fakt.

[Agacia80]

Napisane przez memi

bo jak bajka będzie za dłużej-niż-5-sek to 3latek zapomni oczywiscie. Dlatego ja stawiam do kąta. Na pół minuty na przykład.Natychmiast- dziecko dzięki temu załapuje skutek i przyczynę. Metoda ma ten plus, że jest karą (jeśli nie jest to trza czas wydłużyć-dziecku ma się znudzić) , poza tym wszędzie się znajdzie jakiś umowny kąt, no i nie trzeba sobie głowy zaprzątywać wymyślaniem i egzekwowaniem (nie radzę nie spełniać obietnic i gróźb) kary później. Warunkiem wyjścia z kąta jest przeproszenie za zachowanie.U mnie póki co działa, zobaczymy jak długo.

U nas ostatnio najbardziej dotkliwą karą jest nieoglądanie bajek. Wcześniej sadzałam na łóżkach, żeby ochłonęli, ale zamiast poprawy był wrzask . Moje dzieci są już na tyle duże, że rozumieją, że jeśli narozrabiają będzie kara - nawet jeśli nie od razu, to i tak się nie wywiną. jakoś musimy sobie radzić