posądzenie o zdradę, ciąża, samotność

[mamDosc]

Wiem, że potrzebuję tej terapii, bo bez niej czuję, że nie dałabym rady. Już wcześniej miałam myśli samobójcze. Ale było Maleństwo. Jak na razie takich myśli nie mam, ale za to czasem mam wrażenie, że zaraz zwariuje od natłoku rozmyślań. To strasznie dziwne uczucie, bo aż fizycznie czuję, jak robi mi się słabo. Mam nadzieję, że leki, które przepisała psychiatra pomogą mi pozbyć się tego ciągłego myślenia.
Jest jedna rzecz, która wydaje mi się bardzo dziwna. Po tym, co się stało w ostatnich dniach jestem dużo bardziej spokojniejsza. Płaczę, ale nie wyje w głos. Myślę, ale sama staram się motywować do odwracania uwagi od tego co boli. I czasem mi się to nawet udaje. Udaje mi się nawet uśmiechnąć. Nie wiem, czy to tak leki uspokajające działają. Boję się, ze przyjdzie taki dzień i pęknę.
Widzisz madana ja już przechodziła przez takie rozstanie, wprawdzie nie związane z takimi akcjami i teraz tak samo jak wtedy, nie potrafiłam odejść w opowiednim momencie, co tylko siadło mi na psychikę i męczyło wiele wiele miesięcy. Czyli na pewno mam problemz ewakuacją z nieciekawych sytuacji.
Tak sobie myślę, może głupio to zabrzmi, ale moje Maleństwo oddało za mnie życie. Żebym mogła w tych najbardziej ekstremalnych emocjach dostrzec w koncu z jakim człowiekiem mam do czynienia i żebym nie zmarnowała swojego życia przy tym potworze. Jest mi cholernie przykro, ze nie ma mojego Aniołka, ale wiem, że pojawił się właśnie po to, żeby mnie uratować..

[madana]

Wypłacz się, ile dasz radę, opłacz utracone dziecko i dla własnego dobra chodź na terapię, abyś kolejny raz nie wpakowała się w taki związek. Sama już dostrzegasz, że źle wybierasz, na terapii nauczysz się, jak tego nie robić, jak nie kierować się tylko emocjami, uczuciami.

[Fubizka]

Napisane przez madana

- on to jest wariat, zostaw wariata; a wiesz, co się może stać, jak nie pójdziesz na tę terapię??? Po jednym wariacie znajdziesz drugiego

To jest prawda. Ty zazdrościsz mu, że jest wolny, szczęśliwy. Nie ma czego zazdrościć, on jest tylko ułamkiem człowieka, chorym psychicznie tworem bez ludzkich uczuć. Jak wyzdrowiejesz z tego, to będziesz mu jeszcze współczuć i cieszyć się, że masz to za sobą. Nie użalaj się nad sobą, że musisz chodzić na terapię. To jest błogosławieństwo a nie powód do żalu.

Napisane przez mamDosc

Jak na razie takich myśli nie mam, ale za to czasem mam wrażenie, że zaraz zwariuje od natłoku rozmyślań. To strasznie dziwne uczucie, bo aż fizycznie czuję, jak robi mi się słabo. Mam nadzieję, że leki, które przepisała psychiatra pomogą mi pozbyć się tego ciągłego myślenia.

Leki zaczynają działać w pełni po około 2 tygodniach. Przeczekaj ten czas po prostu.

[whitechocolateraspberry]

mamDosc - wydaje Ci się tylko, że on jest taki szczęśliwy, spokojny i że ma to czego chce. To nieprawda. Jest psychicznie chory bądź z zaburzeniami osobowości (poważnymi) w ten sposób raczej trudno mu będzie utrzymać jakiś związek, a i on sam pewnie fajnie sie nie czuje z tymi obsesyjnymi myslami. Nie masz mu czego zazdroscic.
Teraz jeszcze sytuacja jest swieża, więc kłebią się w Tobie emocje, pewnie jeszcze przez jakiś czas tak będzie. Ale to na pewno minie. Zajmij sie czyms innym. Sama wiem z wlasnego doswiadczenia, ze najpierw jest trudno, mysli sie o tym wszystkim, ale nadchodzi taki moment, ze po prpstu emocje opadaja a osoba, ktora kiedys wzbudzała w nas tyle emocji staje się po prostu nam obojętna lub przestajemy zwyczajnie o niej myslec i wtedy potrafimy na wszystko spojrzec z innej perspektywy
Wiec bądź dobrej mysli, będzie ok, ale niestety od razu z dnia na dzien uczucie nie minie, jesli było silne.
Zycze duzo cierpliwosci i wytrwałosci, na pewno kiedys znajdziesz kogos lepszego.

[Layla79]

z Twojego postu wnioskuję, że on ma problem z alkoholem i przemocą.
przy uzależnieniu od alkoholu występuje zespół Otella, który wyczerpuje wszystkie znamiona, jakie nam tu opisałaś. jest to właśnie bezpodstawna zazdrość. dodatkowo pewnie psycholog Cię o tym uprzedziła, że przemoc eskaluje. jeżeli ktoś raz zastosuje przemoc i nie jest to przypadek, to będzie bił coraz mocniej i trudno z tego się wyzwolić. przemoc zdarza się w różnych rodzinach, nawet najlepiej usytuowanych i najlepiej wykształconych. podejrzewam, że skoro nadal chcesz z nim być, to i w Twoim domu była przemoc. nikt nie zasługuje na przemoc i nie łudź się, że jak mu nie dasz powodu to Cię nie uderzy. sprawcy przemocy zawsze starają się znaleźć jakieś usprawiedliwienie. pamiętasz plakat, bo zupa była za słona.
doczytałam już cały wątek i widzę, że byłaś u psychiatry. pisałaś, że on ukończył kurs terapii aa. zobacz ile jest takich przypadków, że pedofile lgną do zawodów nauczyciela albo psychologa dziecięcego albo sami terapeuci aa wiążą się z osobami z rodzin alkoholowych. wbrew temu, co ktoś napisał, to alkoholizm jest dziedziczny. to są określone zaburzenia, które sprzyjają sięganiu po alkohol. nie trzeba dużo pić, ani upijać się, to nieprzewidywalne, kto się uzależni. można się uzależnić od weekendowego picia i niestety uzależnienie to nie jest tak, że musisz po prostu się napić i jest gites. uzależnieniu towarzyszą właśnie zaburzenia urojeniowe. i właśnie pierwsze co mi się rzuciło w oczy, to zespół otella, to tam jest takie coś, co opisujesz i zresztą jak przeczytałam wątek, to widziałam też, że inne dziewczyny o tym pisały.
ale nieważne, co on ma, ważne żebyś sobie z tym poradziła. psychiatra słusznie mówi, że on się odezwie. bo chodzi o to, że Ty masz takie cechy, które powodują że jego gra trwa. myślę, że on nawet specjalnie teraz się nie odzywa, żeby Cię zmiękczyć. myślę, że on nadal chce być z Tobą dla swoich chorych potrzeb znęcania się. i niestety, ale podejrzewam, ze jeszcze zadzwoni i powie, że kocha, że żałuje itd. ale pamiętaj, jeżeli dasz się złowić, to przegrasz całe życie. to już nie będzie chwilowe cierpienie, ale udręka łącznie z uciekaniem do sąsiadów, łącznie z dziećmi, które zaczną mieć problemy psychiczne, łącznie z niebieską linią i psychiatrykiem. Ty musisz mieć świadomość, że procent osób, które wychodzą z uzależnienia jest bardzo nikły. ta choroba trwa całe życie, dlatego alkoholicy mówią, że są alkoholikami nawet jak nie piją. po prostu towarzyszą temu już zmiany w mózgu i zmiany osobowościowe. Ty nie zmienisz tego, bez względu na to jak byłabyś uległa, dobra, kochana. Ty za swoją dobroć jeszcze dostałabyś cięgi. Trudno, że jesteś teraz w tym samym punkcie wyjścia. Ciesz się, że nie jesteś w znacznie gorszym punkcie wyjścia, w jakim byłabyś za kilka lat z nim. problem jest taki, że naprawdę musisz iść na terapię, żeby się wzmocnić. musisz zmienić siebie i taki sobie postaw cel. bo Ty masz cechy ofiary i musisz się ich pozbyć, jeżeli chcesz znaleźć normalnego faceta. jak obierzesz sobie taki cel, to łatwiej Ci będzie. i potrzebujesz tych wizyt u psychologa, żeby Cię wspierał, jak on będzie chciał wrócić. bo Ty nie możesz do niego wrócić.

[Myszunia19]

ja polecam pójście do naprawde dobrego psychologa. Ten facet Cie zniszczy. a ty jesteś ślepa i nie obraź się ale zachowujesz się głupio. Być z facetem który palcem Ci sprawdza czy nie ma spermy? on jest psychicznie chory. współczuje tez dziecku ktore przez głupote matki bedzie sie wychowywać w patologicznej rodzinie. a ty zaproponuj mu zalożenie kamer to bedzie miał czarno na białym że go nie zdradzasz- no chyba że Ci zarzuci że podmieniłas taśmy...

---------- Dopisano o 11:58 ---------- Poprzedni post napisano o 11:32 ----------

przy tamtym poście ustosunkowałam się do Twojego pierwszego. po zagłębieniu się w lekturę współczuje Ci smierci maleństwa. jest to dla Ciebie szczegolnie trudny czas- staraj się nie być sama.
Ale co do Tza zdania nie zmienie- choćby nie wiem jak chciał żebyś do niego wróciła to nie rób tego!

[dawidowskasia]

przychylam się do prośby owieczki o połączenie wątków. Jak na razie dziewczyny odpisują autorce w 2 różnych działach

[mamDosc]

Napisane przez dawidowskasia

przychylam się do prośby owieczki o połączenie wątków. Jak na razie dziewczyny odpisują autorce w 2 różnych działach

No właśnie źle zrobiłam, że założyłam dwa takie same wątki, tylko już nie wiedziałam jak to odkręcić, a nie chciałam dostać bana za usuwanie wiaomości.

---------- Dopisano o 13:01 ---------- Poprzedni post napisano o 12:33 ----------

Bardzo Wam dziękuję za komentarze. Wprawdzie nic nie zmienia mojej sytuacji, bo czasu nie cofnę, ale trochę mi lżej. W tej chwili próbuję pracować nad wywołaniem u siebie złosci, bo jak na razie to z tym u mnie najgorzej. Chyba jednak powoli nadchodzi ten etap, że powinnam być na niego zła za to wszystko. Nawet naszła mnie myśl, żeby się zemścić, więc chyba jestem na dobrej drodze do złych emocji, które też dla mojej zdrowotności powinny się pojawić. Z całych sił staram się odganiać dobre wspomnienia. Jest mi cholernie ciężko.
Dziś wpadłam w małą histerię, bo okazuje się, że na razie nie mogę brać leków, które przepisał mi psychiatra, bo biorę antybiotyki po zabiegu. Tak wię muszę odczekać ok. 2 tygodni. Przeraża mnie to, bo naczytałam się jak to super działają te antydepresanty i cieszyłam się, że już niedługo poczuję się lepiej. A tu nic z tego. Postanowiłam zatem zwiększyć dawkę hydroksyzyny. Od rana płaczę. W nocy miałam takie bóle brzucha, że myślałąm że nie wytrzymam. Wiem, ze ma boleć, ale czy aż tak?
Myszunia19 na szczęście od samego początku nie jestem sama. Mam rodzinę, która mnie bardzo wspiera.

[dawidowskasia]

Napisane przez mamDosc

No właśnie źle zrobiłam, że założyłam dwa takie same wątki, tylko już nie wiedziałam jak to odkręcić, a nie chciałam dostać bana za usuwanie wiaomości.

---------- Dopisano o 13:01 ---------- Poprzedni post napisano o 12:33 ----------

Bardzo Wam dziękuję za komentarze. Wprawdzie nic nie zmienia mojej sytuacji, bo czasu nie cofnę, ale trochę mi lżej. W tej chwili próbuję pracować nad wywołaniem u siebie złosci, bo jak na razie to z tym u mnie najgorzej. Chyba jednak powoli nadchodzi ten etap, że powinnam być na niego zła za to wszystko. Nawet naszła mnie myśl, żeby się zemścić, więc chyba jestem na dobrej drodze do złych emocji, które też dla mojej zdrowotności powinny się pojawić. Z całych sił staram się odganiać dobre wspomnienia. Jest mi cholernie ciężko.
Dziś wpadłam w małą histerię, bo okazuje się, że na razie nie mogę brać leków, które przepisał mi psychiatra, bo biorę antybiotyki po zabiegu. Tak wię muszę odczekać ok. 2 tygodni. Przeraża mnie to, bo naczytałam się jak to super działają te antydepresanty i cieszyłam się, że już niedługo poczuję się lepiej. A tu nic z tego. Postanowiłam zatem zwiększyć dawkę hydroksyzyny. Od rana płaczę. W nocy miałam takie bóle brzucha, że myślałąm że nie wytrzymam. Wiem, ze ma boleć, ale czy aż tak?
Myszunia19 na szczęście od samego początku nie jestem sama. Mam rodzinę, która mnie bardzo wspiera.

Czasu nie cofniesz, ale przyszłość możesz zmienić, kształtować na kanwie dotychczasowych doświadczeń

[mamDosc]

Napisane przez Layla79

z Twojego postu wnioskuję, że on ma problem z alkoholem i przemocą.
przy uzależnieniu od alkoholu występuje zespół Otella

To, że ma zespół Otella to właściwie pewne, do tego dochodzą zaburzenia związane z wieloletnim jaraniem


[/QUOTE]podejrzewam, że skoro nadal chcesz z nim być, to i w Twoim domu była przemoc.[/QUOTE]
U mnie w domu nigdy nie było przemocy, nawet kłótni. Chciałam z nim być bo go bardzo mocno kochałam i wierzyłam, że to wszystko się w koncu skonczy a on zrozumie , że go nie zdradziłam.

[/QUOTE] pisałaś, że on ukończył kurs terapii aa [/QUOTE]

Nie ukończył terapii, tylko raz był na zwykłej wizycie u psychologa. Niestety na tej jednej wizycie się skończyło.

[/QUOTE] psychiatra słusznie mówi, że on się odezwie. bo chodzi o to, że Ty masz takie cechy, które powodują że jego gra trwa. myślę, że on nawet specjalnie teraz się nie odzywa, żeby Cię zmiękczyć. myślę, że on nadal chce być z Tobą dla swoich chorych potrzeb znęcania się. i niestety, ale podejrzewam, ze jeszcze zadzwoni i powie, że kocha, że żałuje itd. ale pamiętaj, jeżeli dasz się złowić, to przegrasz całe życie. to już nie będzie chwilowe cierpienie, ale udręka łącznie z uciekaniem do sąsiadów, łącznie z dziećmi, które zaczną mieć problemy psychiczne, łącznie z niebieską linią i psychiatrykiem. Ty musisz mieć świadomość, że procent osób, które wychodzą z uzależnienia jest bardzo nikły. ta choroba trwa całe życie, dlatego alkoholicy mówią, że są alkoholikami nawet jak nie piją. po prostu towarzyszą temu już zmiany w mózgu i zmiany osobowościowe. Ty nie zmienisz tego, bez względu na to jak byłabyś uległa, dobra, kochana. Ty za swoją dobroć jeszcze dostałabyś cięgi. Trudno, że jesteś teraz w tym samym punkcie wyjścia. Ciesz się, że nie jesteś w znacznie gorszym punkcie wyjścia, w jakim byłabyś za kilka lat z nim. problem jest taki, że naprawdę musisz iść na terapię, żeby się wzmocnić. musisz zmienić siebie i taki sobie postaw cel. bo Ty masz cechy ofiary i musisz się ich pozbyć, jeżeli chcesz znaleźć normalnego faceta. jak obierzesz sobie taki cel, to łatwiej Ci będzie. i potrzebujesz tych wizyt u psychologa, żeby Cię wspierał, jak on będzie chciał wrócić. bo Ty nie możesz do niego wrócić.[/QUOTE]

Wiem, ze nie mogę do niego wrócić, nawet jeśli bym chciała. Tak piszesz o tej grze.. Psycholog też mi tak to przedstawił, że świetnie dałam się w nią wciagnąc bo jestem typem ofiary. Terapię zaczęłam i jej nie przerwę, to postanowione.

[Ineczka33]

Napisane przez mamDosc

A czy to że nadal chce z nim być po tym wszystkim co mi zrobił nie jest wystarczającym dowodem miłości do niego??

Jest dowodem na to, że jesteś świetną kandydatką na ofiarę przemocy w rodzinie.

Jak bardzo trzeba mieć zaniżone poczucie wartości, żeby rozważać życie z takim śmieciem?

[samotnaaa]

WItam, czy moge dołączyć ?

[mamDosc]

Napisane przez samotnaaa

WItam, czy moge dołączyć ?

Witaj samotnaaa, pewnie, ze możesz. Każda opinia mile widziana

[madziulek_1985]

Napisane przez mamDosc

To, że ma zespół Otella to właściwie pewne, do tego dochodzą zaburzenia związane z wieloletnim jaraniem

podejrzewam, że skoro nadal chcesz z nim być, to i w Twoim domu była przemoc.[/QUOTE]
U mnie w domu nigdy nie było przemocy, nawet kłótni. Chciałam z nim być bo go bardzo mocno kochałam i wierzyłam, że to wszystko się w koncu skonczy a on zrozumie , że go nie zdradziłam.

[/QUOTE] pisałaś, że on ukończył kurs terapii aa [/QUOTE]

Nie ukończył terapii, tylko raz był na zwykłej wizycie u psychologa. Niestety na tej jednej wizycie się skończyło.

[/QUOTE] psychiatra słusznie mówi, że on się odezwie. bo chodzi o to, że Ty masz takie cechy, które powodują że jego gra trwa. myślę, że on nawet specjalnie teraz się nie odzywa, żeby Cię zmiękczyć. myślę, że on nadal chce być z Tobą dla swoich chorych potrzeb znęcania się. i niestety, ale podejrzewam, ze jeszcze zadzwoni i powie, że kocha, że żałuje itd. ale pamiętaj, jeżeli dasz się złowić, to przegrasz całe życie. to już nie będzie chwilowe cierpienie, ale udręka łącznie z uciekaniem do sąsiadów, łącznie z dziećmi, które zaczną mieć problemy psychiczne, łącznie z niebieską linią i psychiatrykiem. Ty musisz mieć świadomość, że procent osób, które wychodzą z uzależnienia jest bardzo nikły. ta choroba trwa całe życie, dlatego alkoholicy mówią, że są alkoholikami nawet jak nie piją. po prostu towarzyszą temu już zmiany w mózgu i zmiany osobowościowe. Ty nie zmienisz tego, bez względu na to jak byłabyś uległa, dobra, kochana. Ty za swoją dobroć jeszcze dostałabyś cięgi. Trudno, że jesteś teraz w tym samym punkcie wyjścia. Ciesz się, że nie jesteś w znacznie gorszym punkcie wyjścia, w jakim byłabyś za kilka lat z nim. problem jest taki, że naprawdę musisz iść na terapię, żeby się wzmocnić. musisz zmienić siebie i taki sobie postaw cel. bo Ty masz cechy ofiary i musisz się ich pozbyć, jeżeli chcesz znaleźć normalnego faceta. jak obierzesz sobie taki cel, to łatwiej Ci będzie. i potrzebujesz tych wizyt u psychologa, żeby Cię wspierał, jak on będzie chciał wrócić. bo Ty nie możesz do niego wrócić.[/QUOTE]

Wiem, ze nie mogę do niego wrócić, nawet jeśli bym chciała. Tak piszesz o tej grze.. Psycholog też mi tak to przedstawił, że świetnie dałam się w nią wciagnąc bo jestem typem ofiary. Terapię zaczęłam i jej nie przerwę, to postanowione.[/QUOTE]





Kochana mamDość, czytam ten wątek z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony wściekłość na faceta, z drugiej żal mi, że musiało Cię tak ciężko doświadczyć i rozpacz straty dziecka. Ja też kiedyś tkwiłam w takim związku, co prawda nie byłam bita ale psychicznie się znęcał i pił. Wszyscy naokoło mówili zostaw go to nie facet dla Ciebie, a ja chciałam sama podjąć decyzje o odejściu, ale tak jak Ty byłam od niego uzależniona, bo to już nawet nie można miłością nazwać to poprostu niszczące uzależnienie, to prawda, że nie można wierzyć w żadne przepraszam, i tak uderzy drugi raz, straciłaś jedno dziecko i zrób wszystko żeby tak się nie stało z drugim, bo nawet jeśli urodzisz to będzie bił Ciebie, pewnie gwałcił a potem przemoc przeniesie na dziecko, nie wolno Ci do tego dopuścić. Na te chwile nie jesteś z nim, chodzisz na terapie to naprawdę milowy krokale nie daj mu się znowu wciągąć w jego gre bo stawka jest za wysoka a na pewno przegrasz. Teraz walcz z całej siły o swoje życie. Trzymam kciuki bardzo mocno, a tak dla motywacji powiem Ci, że od tamtego odeszłam, mam cudownego narzeczonego i piękne dziecko, z resztą widać w avatarze

[dawidowskasia]

tu jest link do tego samego wątku w dziale 30+

https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...8#post30446958

[madziulek_1985]

Napisane przez mamDosc

To, że ma zespół Otella to właściwie pewne, do tego dochodzą zaburzenia związane z wieloletnim jaraniem

podejrzewam, że skoro nadal chcesz z nim być, to i w Twoim domu była przemoc.[/QUOTE]
U mnie w domu nigdy nie było przemocy, nawet kłótni. Chciałam z nim być bo go bardzo mocno kochałam i wierzyłam, że to wszystko się w koncu skonczy a on zrozumie , że go nie zdradziłam.

[/QUOTE] pisałaś, że on ukończył kurs terapii aa [/QUOTE]

Nie ukończył terapii, tylko raz był na zwykłej wizycie u psychologa. Niestety na tej jednej wizycie się skończyło.

[/QUOTE] psychiatra słusznie mówi, że on się odezwie. bo chodzi o to, że Ty masz takie cechy, które powodują że jego gra trwa. myślę, że on nawet specjalnie teraz się nie odzywa, żeby Cię zmiękczyć. myślę, że on nadal chce być z Tobą dla swoich chorych potrzeb znęcania się. i niestety, ale podejrzewam, ze jeszcze zadzwoni i powie, że kocha, że żałuje itd. ale pamiętaj, jeżeli dasz się złowić, to przegrasz całe życie. to już nie będzie chwilowe cierpienie, ale udręka łącznie z uciekaniem do sąsiadów, łącznie z dziećmi, które zaczną mieć problemy psychiczne, łącznie z niebieską linią i psychiatrykiem. Ty musisz mieć świadomość, że procent osób, które wychodzą z uzależnienia jest bardzo nikły. ta choroba trwa całe życie, dlatego alkoholicy mówią, że są alkoholikami nawet jak nie piją. po prostu towarzyszą temu już zmiany w mózgu i zmiany osobowościowe. Ty nie zmienisz tego, bez względu na to jak byłabyś uległa, dobra, kochana. Ty za swoją dobroć jeszcze dostałabyś cięgi. Trudno, że jesteś teraz w tym samym punkcie wyjścia. Ciesz się, że nie jesteś w znacznie gorszym punkcie wyjścia, w jakim byłabyś za kilka lat z nim. problem jest taki, że naprawdę musisz iść na terapię, żeby się wzmocnić. musisz zmienić siebie i taki sobie postaw cel. bo Ty masz cechy ofiary i musisz się ich pozbyć, jeżeli chcesz znaleźć normalnego faceta. jak obierzesz sobie taki cel, to łatwiej Ci będzie. i potrzebujesz tych wizyt u psychologa, żeby Cię wspierał, jak on będzie chciał wrócić. bo Ty nie możesz do niego wrócić.[/QUOTE]

Wiem, ze nie mogę do niego wrócić, nawet jeśli bym chciała. Tak piszesz o tej grze.. Psycholog też mi tak to przedstawił, że świetnie dałam się w nią wciagnąc bo jestem typem ofiary. Terapię zaczęłam i jej nie przerwę, to postanowione.[/QUOTE]
Kochana mamDość, czytam ten wątek z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony wściekłość na faceta, z drugiej żal mi, że musiało Cię tak ciężko doświadczyć i rozpacz straty dziecka. Ja też kiedyś tkwiłam w takim związku, co prawda nie byłam bita ale psychicznie się znęcał i pił. Wszyscy naokoło mówili zostaw go to nie facet dla Ciebie, a ja chciałam sama podjąć decyzje o odejściu, ale tak jak Ty byłam od niego uzależniona, bo to już nawet nie można miłością nazwać to poprostu niszczące uzależnienie, to prawda, że nie można wierzyć w żadne przepraszam, i tak uderzy drugi raz, straciłaś jedno dziecko i zrób wszystko żeby tak się nie stało z drugim, bo nawet jeśli urodzisz to będzie bił Ciebie, pewnie gwałcił a potem przemoc przeniesie na dziecko, nie wolno Ci do tego dopuścić. Na te chwile nie jesteś z nim, chodzisz na terapie to naprawdę milowy krokale nie daj mu się znowu wciągąć w jego gre bo stawka jest za wysoka a na pewno przegrasz. Teraz walcz z całej siły o swoje życie. Trzymam kciuki bardzo mocno, a tak dla motywacji powiem Ci, że od tamtego odeszłam, mam cudownego narzeczonego i piękne dziecko, z resztą widać w avatarze

[mamDosc]

madziulek_1985 dziękuję za Twoją odpowiedź. Nie wiem czemu, ale czepiłam się myśli, że już nie poznam nigdy faceta, którego tak bardzo pokocham i który będzie taki jak on. Z drugij strony sama sobie tłumaczę, że przecież nie chcialabym żeby następny był taki sam (oczywiscie poza tymi pozytywnymi cechami, które jakby nie było spowodowały że go pokochałam). Napisz mi proszę jak poradziłaś sobie z uczuciami.
Do czasu jak znalazłam się w szpitalu miałam jeszcze resztkę nadziei. Sam mi często powtarzał: "Nie rób ze mnie potwora, przecież wiesz jaki jestem dobry. przyjeżdżam do ciebie, dzwonie. Nie jestem potworem". Ale to jak zachował się po stracie naszego dziecka dyskwalifikuje go na każdej linii. I o to jego zachowanie wtedy najbardziej mnie boli.

---------- Dopisano o 14:05 ---------- Poprzedni post napisano o 14:03 ----------

Napisane przez dawidowskasia

tu jest link do tego samego wątku w dziale 30+

https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...8#post30446958

Kogo mam prosić o połączenie tego??

[madziulek_1985]

Napisane przez mamDosc

madziulek_1985 dziękuję za Twoją odpowiedź. Nie wiem czemu, ale czepiłam się myśli, że już nie poznam nigdy faceta, którego tak bardzo pokocham i który będzie taki jak on. Z drugij strony sama sobie tłumaczę, że przecież nie chcialabym żeby następny był taki sam (oczywiscie poza tymi pozytywnymi cechami, które jakby nie było spowodowały że go pokochałam). Napisz mi proszę jak poradziłaś sobie z uczuciami.
Do czasu jak znalazłam się w szpitalu miałam jeszcze resztkę nadziei. Sam mi często powtarzał: "Nie rób ze mnie potwora, przecież wiesz jaki jestem dobry. przyjeżdżam do ciebie, dzwonie. Nie jestem potworem". Ale to jak zachował się po stracie naszego dziecka dyskwalifikuje go na każdej linii. I o to jego zachowanie wtedy najbardziej mnie boli.

---------- Dopisano o 14:05 ---------- Poprzedni post napisano o 14:03 ----------



Kogo mam prosić o połączenie tego??

To jest długa historia, ale pewnie w tej chwili nie masz nic lepszego do roboty to chętnie poczytasz, a ja chętnie opiszę bo lubię się wygadać, tak jest łatwiej

---------- Dopisano o 14:19 ---------- Poprzedni post napisano o 14:11 ----------

Ja się kiedyś spotykałam, z R. mieszkaliśmy razem, on żucił prace bo jego była żona podała go do komornika o alimenty i go ścigali, wynajmowalismy mieszkanie, ja pracowałam jak zostawił prace to tylko pracowałam w domu mnie wcale nie było, bo kredyt do spłacenia, życie itp. jego fajki, a on łaził po kolegach, zaczął pić, czepiać się że za długo w pracy siedzę, że na pewno go zdradzam, jak wracałam późnym wieczorem do domu to nawet sprzątnięte nie było bo przecież on nie jest baba, tylko obiad fakt był, ale jak przyjeżdżała jego córka to zwalała mi się na głowę, także szansy na odpoczynek żadnej, potem było coraz gorzej, robiłam więcej nadgodzin niż normalnie godzin pracy, a do tego zaczął mnie wyzywać od kurew łajz itp, że nie chce mi się seksu uprawiać i jak tu żyć??

---------- Dopisano o 14:32 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------

W tym samym czasie moja mama poznała uroczego faceta (mój ojciec nie żyje od 6lat). I jemu opowiedziała moją historię, za każdym razem jak przyjeżdżałam w odwiedziny uświadamiał mnie jaki robię błąd. I reklamował swojego dobrego kolegę, że jest w moim guście i pracowity, mądry i kochałby mnie ( tylko skąd on mógł to wtedy wiedzieć) Moja mama miała urodziny, zaprosiła tylko mnie bez R. i mojego obecnego narzeczonego oboje sobie popiliśmy języki się rozwiązały i baaaaaaaardzo mi się spodobał, ale wróciłam do R. jak przyjechałam spał, totalny zgon po przepiciu, następnego dnia to samo, ostrzegłam albo chlanie albo ja, miałam już dosyć, trzy dni od mamy urodzin zadzwoniłam, ze się zdecydowałam, za godzinę mnie odebrali, środek nocy był, a tydzień później spotykałam sie z narzeczonym, wtedy jeszcze trochę pod przymusem, mamy, jej faceta i sióstr, iiii zakochałam się Warto czasem posłuchać opinii innych i skorzystać z pomocy, gdyby nie oni pewnie bym wróciła do niego ale nie pozwolili mi na to, za co jestem im szczerze wdzięczna

[samotnaaa]

Witam czy mogę do Was dołączyć ?

[mamDosc]

Napisane przez madziulek_1985

To jest długa historia, ale pewnie w tej chwili nie masz nic lepszego do roboty to chętnie poczytasz, a ja chętnie opiszę bo lubię się wygadać, tak jest łatwiej

---------- Dopisano o 14:19 ---------- Poprzedni post napisano o 14:11 ----------

Ja się kiedyś spotykałam, z R. mieszkaliśmy razem, on żucił prace bo jego była żona podała go do komornika o alimenty i go ścigali, wynajmowalismy mieszkanie, ja pracowałam jak zostawił prace to tylko pracowałam w domu mnie wcale nie było, bo kredyt do spłacenia, życie itp. jego fajki, a on łaził po kolegach, zaczął pić, czepiać się że za długo w pracy siedzę, że na pewno go zdradzam, jak wracałam późnym wieczorem do domu to nawet sprzątnięte nie było bo przecież on nie jest baba, tylko obiad fakt był, ale jak przyjeżdżała jego córka to zwalała mi się na głowę, także szansy na odpoczynek żadnej, potem było coraz gorzej, robiłam więcej nadgodzin niż normalnie godzin pracy, a do tego zaczął mnie wyzywać od kurew łajz itp, że nie chce mi się seksu uprawiać i jak tu żyć??

---------- Dopisano o 14:32 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------

W tym samym czasie moja mama poznała uroczego faceta (mój ojciec nie żyje od 6lat). I jemu opowiedziała moją historię, za każdym razem jak przyjeżdżałam w odwiedziny uświadamiał mnie jaki robię błąd. I reklamował swojego dobrego kolegę, że jest w moim guście i pracowity, mądry i kochałby mnie ( tylko skąd on mógł to wtedy wiedzieć) Moja mama miała urodziny, zaprosiła tylko mnie bez R. i mojego obecnego narzeczonego oboje sobie popiliśmy języki się rozwiązały i baaaaaaaardzo mi się spodobał, ale wróciłam do R. jak przyjechałam spał, totalny zgon po przepiciu, następnego dnia to samo, ostrzegłam albo chlanie albo ja, miałam już dosyć, trzy dni od mamy urodzin zadzwoniłam, ze się zdecydowałam, za godzinę mnie odebrali, środek nocy był, a tydzień później spotykałam sie z narzeczonym, wtedy jeszcze trochę pod przymusem, mamy, jej faceta i sióstr, iiii zakochałam się Warto czasem posłuchać opinii innych i skorzystać z pomocy, gdyby nie oni pewnie bym wróciła do niego ale nie pozwolili mi na to, za co jestem im szczerze wdzięczna

Mi moja rodzinka zapowiedziała,że jeśli do niego wrócę o mi wpierd...ą hee.ehh wiekszość z nas ma chyba taką historię w swoim życiu. Miałaś o tyle fajnie, że poznałaś od razu kogoś innego. A długi czas jeszcze miałaś jakieś uczucia o exa?

[madziulek_1985]

Napisane przez samotnaaa

Witam czy mogę do Was dołączyć ?

Kochana chyba już pytałaś? Pewnie, że możesz. W grupie zawsze raźniej

---------- Dopisano o 14:40 ---------- Poprzedni post napisano o 14:38 ----------

Napisane przez mamDosc

Mi moja rodzinka zapowiedziała,że jeśli do niego wrócę o mi wpierd...ą hee.ehh wiekszość z nas ma chyba taką historię w swoim życiu. Miałaś o tyle fajnie, że poznałaś od razu kogoś innego. A długi czas jeszcze miałaś jakieś uczucia o exa?

Bardzo długo jeszcze o nim myślałam, ale z czasem coraz mniej i mniej.... Powiedz ile masz lat?

[mamDosc]

Napisane przez samotnaaa

Witam czy mogę do Was dołączyć ?

samotnaaa chcesz opisać swoją historię czy skomentować mój post? Bo tak nie bardzo wiem o co chodzi, pytasz drugi raz

[samotnaaa]

Nie wiem za bardzo jak sie tutaj pisze i dlatego napisałam drugi raz , nie zauważyłam tego że mi odpowiedziałyście.

[mamDosc]

Napisane przez madziulek_1985

Kochana chyba już pytałaś? Pewnie, że możesz. W grupie zawsze raźniej

---------- Dopisano o 14:40 ---------- Poprzedni post napisano o 14:38 ----------




Bardzo długo jeszcze o nim myślałam, ale z czasem coraz mniej i mniej.... Powiedz ile masz lat?

No właśnie tego myślenia baaaaardzo się boję, bo niby wiem, jaką wielką krzywdę mi zrobił, ale jeszcze jestem na etapie tłumaczenia go i nierozumienia tego wszystkiego, a raczej nie pogodzenia się z tym. Mam prawie 29. Stara jestem

---------- Dopisano o 15:03 ---------- Poprzedni post napisano o 15:01 ----------

Napisane przez samotnaaa

Nie wiem za bardzo jak sie tutaj pisze i dlatego napisałam drugi raz , nie zauważyłam tego że mi odpowiedziałyście.

Nie przejmuj się. Ja jestem tutajod 2008 roku (na potrzeby tego wątku założyłam nowy profil), a nadal mam problemy, bo rzadko się udzielam. Po prostu musisz często odświeżać stronkę. Albo czytać na bieżąco.

[33owieczka]

Napisane przez mamDosc

Kogo mam prosić o połączenie tego??

Moderatorów, np lexie https://wizaz.pl/forum/member.php?u=14571, Pomadkę https://wizaz.pl/forum/member.php?u=6687
to moderatorzy "Intymnie"

[wenedka]

Napisane przez mpt

Pochylacie się nad panną, która zjadła dwie parówki z keczupem i twierdzi, że jej brwi nie odrastają, a tutaj znamiona ewidentnej paranoi wyglądają jak udane prowo.

mamDosc, odseparuj się od tego człowieka, powiedz jego rodzicom, że jest najpewniej chory i powinni nakłonić go do leczenia.
Zajmij się sobą i dzieckiem.

[mamDosc]

Napisane przez wenedka

mamDosc, odseparuj się od tego człowieka, powiedz jego rodzicom, że jest najpewniej chory i powinni nakłonić go do leczenia.
Zajmij się sobą i dzieckiem.

Nie czytałaś pewnie reszty wiadomości. Nie ma już ani mojego Maleństwa, ani tego ch..ja

[wenedka]

Napisane przez mamDosc

Nie czytałaś pewnie reszty wiadomości. Nie ma już ani mojego Maleństwa, ani tego ch..ja

Właśnie teraz doczytałam resztę.

Bardzo mi przykro z powodu maleństwa.

Życzę Ci wszystkiego dobrego i wytrwałości, byś znów mogła stanąć na nogi o własnych siłach

[mamDosc]

Napisane przez wenedka

Właśnie teraz doczytałam resztę.

Bardzo mi przykro z powodu maleństwa.

Życzę Ci wszystkiego dobrego i wytrwałości, byś znów mogła stanąć na nogi o własnych siłach

Dziękuję. Przede mną ciężka droga

[Fubizka]

Napisane przez mamDosc

Dziękuję. Przede mną ciężka droga

Ale na jej końcu czeka szczęście