Wasze wiersze

[ImpossibleIsNothing]

Napisane przez goldfish3000

Z uwagi na to, że jako pierwsza w tym wątku zaapelowałam o to, aby słodycz zachwytów złamać nieco szczyptą goryczy krytyki , będę konsekwentna i pozwolę sobię na maleńką analizę twoich wierszy. Zanim jednak zacznę, pragnę zaznaczyć, że jest to wyłącznie moja opinia i nie wygłaszam jej z pozycji autorytetu w tej dziedzinie, nie jest wiążąca i całkowicie do podważenia, intuicyjna i subiektywna. Na tapetę wezmę, hmm.. może po kolei.

Nie
Nie na własność
I nigdy do końca
(b. dobrze ujęte wprowadzenie do tematyki)

Jak jedna całość
Jak dzień do słońca.
( Pierwsza i druga linijka „gryzą się” ze sobą. Pierwsza, w kontekście wstępu sugeruje, że mówisz wyraźnie „nie” dla ujęcia całościowego. Druga nie wzmacnia tego przekazu, gdyż zestawienie słów dzień i słońce nie wywołuje wrażenia, że są to pojęcia wzajemnie się dopełniające, jedynie zakresy ich znaczenia miejscowo się pokrywają. Sformułowanie np. jasność słońca zbliża nas do pożądanego efektu)
Trafna uwaga! Dziękuję

Nie.
Nie na wieczność
I nie tak odgórnie
Jak żarówek ostrość
Gdy patrzę pochmurnie.


Nie
Starczy
Ta złość kocia
I tęczowa czapa
( włożyłam maksimum wysiłku by zrozumieć znaczenie tego wyrażenia, w kontekcie i nie – bezskutecznie. Cóż to jest?)
Cóż, nie dziwię się, że nie byłaś w stanie zrozumieć, bo tego raczej nikt poza mną i nabliższym otoczeniem nie zrozumie. Jak już wspominałam, moje 'twory' mają bardzo osobisty przekaz, powstały pod wpływem olbrzymiej 'dawki' emocji, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, a to, co możesz teraz przeczytać, to coś w rodzaju odbicia poszczególnych obrazów w moim umyśle na kartce papieru. ; ))
Na mojej poduszce
Naprawdę...!

Wiersz naprawdę dobry. Problematyka ujęta lekko, nie dosłownie, ale przekaz jest wyraźny. Forma oryginalna i w bardzo ładnym stylu.





Cicha i skryta
Dla świata nie odkryta
Nieśmiałość w sercu wyryta
Skalpelem

Dziwny pogląd
Wariatki
Co wzbudza szacunek
Niepotrzebnie

A Ty z klapkami na oczach
Też nie odkryłeś
Kalkulator się pomylił...

Jeśli chodzi o ten fragment (bo nie jestem pewna czy to kontynuacja czy osobny wiersz), to określona grupa wiekowa będzie zachwycona. Przebija wyraźne przesłanie : „Mam w sobie wielką głębię ale nikt jej jeszcze nie dostrzegł” . Ładnie napisane ale nastolatkowate – ale to nie jest zarzut!!! )

Nastolatkowate - być może, masz prawo do własnych sądów (i chwała Ci za to, Goldfish! ). Hmm powiem Ci, że też mam mieszane uczucia co do tego wiersza. A to dlatego, że...dla mnie każdy wers, każde słowo, nawet ten wielokropek na końcu, miał ogromne znaczenie i sens. Kolejny utwór, który ma dla mnie bardzo duże znaczenie ze względu na przeżycia, jakie się z nim wiążą. I każdy wers ma tutaj znaczenie, a jednak całość...no może wywoływać właśnie takie 'nastolatkowate' wrażenie "Mam w sobie wielką głębię ale nikt jej jeszcze nie dostrzegł" - nie takie było przesłanie, ale tak, jak mówię - moje 'wiersze' znam i rozumiem tylko ja i moje najbliższe otoczenie. Podobnie jak my możemy wyłącznie snuć domysły na temat....co Norwid chciał przekazać w wierszu "Daj mi wstążkę błękitną" >>tak w ramach dygresji-właśnie dlatego nie trawię tego całego 'wpasowywania się' w klucz. Interpretacja to chyba coś osobistego...<<


"Ciszej!" - wołam
Ryk syren i dźwięk klaksonu
Później dzwony kościoła i pisk telefonu
Poranny gwar szkolnego korytarza
(ta linijka informuje kim jest autor – zamierzone?)
Hmm ta linijka nie musi wcale informować, kim jest autor - szkolny korytarz to część świata, aczkolwiek niekoniecznie mojego '; )),
Wesoły gwizd pokojowego malarza
( głębinowy nurek, śpiewana poezja czy notarialny akt brzmią też tak dziwnie)

A ja znów : "Ciszej!" - wołam
Szczekanie psa i mruczenie kota
Brzęcząca osa i silnik starego peugeota
(ta linijka zgubiła rytm, przeczytaj go ze słowem „starego” i bez)
I znów to samo


"Ciszej!" - wołam
W końcu już tylko powietrza świst
I czajnika gwizd
A mi wciąż za głośno.

Wkrótce jednak dzwoniąca w uszach cisza
Wiatr czubkami drzew już nawet nie porusza.

A jednak wciąż coś przeszkadza mi
Usłyszeć samą siebie.


Bardzo ale to bardzo dobry utwór. Znakomity. Brawo! Do zaskakującego i bardzo dojrzałego wniosku końcowego prowadzi oryginalna i przystępna forma. Masz talent. Nie zmarnuj go. Nie będę kontynuować (jeśli możesz - kontynuuj - wskazówki są bardzo cenne !) gdyż nie jestem pewna czy o ci chodziło (chyba że na twoje życzenie), a nie chcę narazić się na zarzut, że podcinam komuś skrzydła

Dziękuję Ci bardzo, Goldfish3000, za Twoją subiektywną wypowiedź na temat moich 'wierszy' i jednocześnie bardzo się cieszę, że ktoś w końcu odważył się przełamać słodycz pochlebnych komentarzy
Sama do końca nie wiem, czego oczekiwałam upubliczniając moje twory na Wizażu, ale to, co otrzymałam mnie satysfakcjonuje Jako że ufam, że krytyka (mam na myśli Twoje zastrzeżenia) była szczera, to mam tylko jeszcze taką cichą nadzieję, że te pozytywne opinie również są nie przesadzone

[m0n!k@]

No dobra... Skoro pokazalam wiersze polonistce, dlaczego Wam mialabym nie pokazac
I prosze o opinie ale takie obiektywne i takie, dzieki ktorym bede sie mogla doskonalic Mam nadzieje ze sie spodobaja w kazdym badz razie milej lektury


***
Byłam głupia
Myśląc,
Że miłość istnieje
Naprawdę.
Sadząc,
Że ktoś może
Mnie pokochać
Do szaleństwa.
Mówiąc,
Że świat jest
Piękny
Z całym swym złem.

Miłość to iluzja
Złego świata.

Jestem,
Ale tylko przez chwilę.
Wpatrzona w magię miłości,
Złudność świata.



***
Powiedziałam kiedyś „Stop”.
Obiecałam sobie, że nigdy już.
Przysięgłam, że to ostatni raz.

Naiwna.
Sprzeciwiła się miłości.


***
Cierpienie
Zawisło między nami
Jak niewypowiedziane
Słowo

Ból
Niczym niedokończona
Przyjemność

Krzyk
Przerwany
Niby pajęcza
Nić

I szept tylko:
Dlaczego
Dlaczego
Dlaczego...


Prosze o wyrozumianlosc
szczegolnie gdyz sa to wiersze niedawne, macie przyjemnosc(mam nadzieje, ze to przyjemnosc) "oglaania" ich jako pierwsze

[ImpossibleIsNothing]

Wstawiam jeszcze jeden wiersz-piosenkę napisaną wczoraj (ktoś będzie próbował napisać muzykę)...

Tam, gdzie Cię obejmuje ciemna noc
Tam, gdzie Cię otula tęczowa poducha
Tam, gdzie sny swoje chowasz pod koc
Tam się nigdy nie dostanę, szepcząc Ci do ucha

Zostań tu

O czym driady Ci wspomniały
O czym myślisz wstając z łóżka
O czym wichry polne wiały
Tego nigdy się nie dowiem, szepcząc Ci do uszka

Zostań tu

Jaki sekret dzielisz z rosą
Jakie myśli gdy za oknem zawierucha
Jaki szlak przemierzysz stopą bosą
Tego nigdy się nie dowiem, szepcząc Ci do uszka

Zostań tu

Czemu chcesz tak ryzykować
Czemu chowasz Nas na strychu
Czemu o mnie wolisz tylko fantazjować
Tego dowiem się jedynie szepcząc Ci po cichu

Idź, gdzie chcesz

[malinka_86]

daje mój tzw. słowotok. musze jeszcze go troche poprawić. ale jakoś tak mi się podoba

z zagłebien ciała
spijam nektar ukojenia
odnajduję drogę
spełnienie
palcami szukam ścieżek
dotykam, smakuję, wielbię
z dnia na dzień
przypominam, zapisuje
delikatnie i namiętnie
rozkojarzam się, upajam
dźwiekiem, smakiem, zapachem
koduję w pamięci
zapisuję w sercu
chwile
grzeszę w nocy i w ciągu dnia
z Tobą... lub bez Ciebie
chciałabym grzeszyć tak i wieczność
ciało, umysł, duszę
oddać, zatracić. ukoić
zapamiętać każda chwilę
każdy szept, gest, dotyk
blisko być i daleko
myślami, duszą, ciałem
grzeszyć
cierpieć, załować
śnić, marzyć
zatracić się i oddać
zniewolić, opętać
demon wstąpił we mnie
demon w Twojej osoie
zatracenie, ujednolicenie
wspólistnienie z grzechem
zapach, dotyk, smak
pocałunek, szpet, gest
śliskie ciało, spełnienie, sen

(c)2008 Agnieszka Baczewska
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83) utwory literackie sygnowane moim nazwiskiem umieszczone w tym poście stanowią moją własność i są chronione prawami autorskimi.
Zgodnie z regulaminem forum dostępnym tutaj https://wizaz.pl/forum/announcement.php?f=17&a=13 pkt. "8.1. Kopiowanie oraz rozpowszechnianie zdjęć i innych utworów stanowiących własność użytkowniczki Wizaż.pl bez jej pisemnej zgody jest zakazane i stanowi przestępstwo. Osoby łamiące ten zakaz będą bezzwłocznie banowane. W uzasadnionych przypadkach będziemy informować prokuraturę o popełnieniu przestępstwa."

[goldfish3000]

Przed chwila byłam z psem na spacerku (a to zawsze mnie inspiruje ) i naszła mnie pewna myśl. Właściwie to pomysł na pewien projekt. Ponieważ sporo z was drogie wizażystki pisze, pomyślałam sobie, hmm… zabierzmy się do tego od nieco innej strony. Twórzmy wierszydła, ale o określonej tematyce. Co jakiś czas na nową. Niech nasz punkt widzenia na dany temat przybierze formę poetycką, ubierzmy nasze poglądy w rymy, strofy i wersy. Wszystko ok, ale po co? A choćby po to, aby podszlifowac warsztat, po to aby z nic nieznaczącej rozrywki zrobić interesujące hobby lub po to, aby odkryć w sobie talent lub pasję. Kluczem do tego wszystkiego jest odmieność naszych światopoglądów, oraz różnorodność stylów. O czymś takim jak np. miłość można pisać na miliony sposobów. Tyle samo sposobów jest na pisanie o np. Bogu, alkoholu, homoseksualiźmie, blondynkach, lustracji, odchudzaniu, fobiach, itp.,oraz na inne, niebanalne, kontrowersyjne lub nietypowe tematy. Oczywiście nie odkryłam Ameryki, ale oprócz tego, że byłoby to interesujące doświadczenie poznać czyjeś poglądy w takiej formie, to na dodatek można pojść o krok dalej i w jakiejś odległej przyszłości pomysleć o tym, aby wydać taką pracę zbiorową, w formie np. tomiku, lub zrobić stronkę. Niekoniecznie dla zysku. Dla satysfakcji Co o tym sądzicie?

[malinka_86]

jestem za. chociaz ja nie potrafie pisac pod temat. nigdy nie potrafilam. wiersze pod temat mi nigdy nie wychodziły. ja zawsze pisałam z emocji nie na konkret. wiec nie wiem co z mojej strony będzie, zapewne malo albo wcale ale mozemy sprobowac.

[m0n!k@]

Malinka ja mam tak samo. to przychodzi samo z siebie

PS nikt sie nie wypowie a propos moich wierszy??

[ImpossibleIsNothing]

Dobry pomysł, jestem za . Każdej z nas przyda się taki trening. Na początku może być trudno, bo jednak z tego co widzę nikt nigdy nie miał do czynienia z pisaniem 'pod temat', ale trzeba się doskonalić ; ) A tymczasem 3 nowe wiersze, 'nie pod temat'

Napisałam list do EmEmEm
Właściwie orędzie
Nie takie zwykłe
Bo rzęsą na szybie
Sklecone naprędce
By je mógł poczuć
Nim myśli w szarości
Pochowa do cna
Gdy był ze mną
Listonosz przysiadł na łące
Czekaj, Em!
Przecież nie byłeś
A bywałeś czasami
Lawirować
Tańczyć
Gdzieś tam biec
Chciałeś sobie
I tylko sobie
Przykre
Wiesz
Było tak
Prawie czekoladowo
Ale zbyt
Pieprznie zarazem
By trwać w zimnej chatce
…
No, to pa! . . .
…
No, już, sio! . . .
_________________________ ____



Wszędzie tak łatwo
Potknąć się o zaschnięte marzenie
Babcia snuje opowieść
Długą jak chwila bez Em
A krąg jak depozyt
Na moment odciąża
Od myśli nie do końca
Poskładanych
Dzielnie Walczysz
Ale grawitacja
Dziś nie zatriumfuje
Odlatujesz
A skrzydła złotobiałej ważki
Unoszą Twoje sny
Tylko chwilę
Bo już Czarny zniża lot
I jeden z nich skradnie
Tak brutalnie
Że sen na Ziemię spadnie
I uschnie jak reszta
To Twoja porażka
Już nie odżyją
Bo ze zdroju marzeń czerpać nie potrafią
A wolą żyć stadnie
Uważaj…!
_________________________ _____



Mówię albo raczej wmawiam sobie
Że pokonam te dwa więcej stopnie
Toż to niemal KaDwa!
Więc dajcie trochę czasu…
Niemało się z wiaderka wiary już wylało
Bo krok zbyt chwiejny
I ścięgna rozedrgane
Sapią ciężko
Niewiele widziałam
A ci z plecakami tragedii
Na garbach ciężkich od łez
Sarnim krokiem nie dwa
A dwadzieścia dwa jeszcze pokonają
No, podnieś się w końcu…!

[Kika_Gadzis]

Dobra, dodaję...


/// w świecie marzeń
szukam spełnienia
na próżno
lekkie powietrze nie żywi
życie idealne nie istnieje
stwarza pozory i znika
jak bańka mydlana
odpływa ku nieskończoności-
tak jak ja
nieprawdziwym życiem żyje
kolorowa spełniona w piękności-
nie to nie ja...
szukam szczęścia
przy świetle księżyca///

jakby się spodobał, to piszę ich wiele

[Kika_Gadzis]

Napisane przez goldfish3000

Przed chwila byłam z psem na spacerku (a to zawsze mnie inspiruje ) i naszła mnie pewna myśl. Właściwie to pomysł na pewien projekt. Ponieważ sporo z was drogie wizażystki pisze, pomyślałam sobie, hmm… zabierzmy się do tego od nieco innej strony. Twórzmy wierszydła, ale o określonej tematyce. Co jakiś czas na nową. Niech nasz punkt widzenia na dany temat przybierze formę poetycką, ubierzmy nasze poglądy w rymy, strofy i wersy. Wszystko ok, ale po co? A choćby po to, aby podszlifowac warsztat, po to aby z nic nieznaczącej rozrywki zrobić interesujące hobby lub po to, aby odkryć w sobie talent lub pasję. Kluczem do tego wszystkiego jest odmieność naszych światopoglądów, oraz różnorodność stylów. O czymś takim jak np. miłość można pisać na miliony sposobów. Tyle samo sposobów jest na pisanie o np. Bogu, alkoholu, homoseksualiźmie, blondynkach, lustracji, odchudzaniu, fobiach, itp.,oraz na inne, niebanalne, kontrowersyjne lub nietypowe tematy. Oczywiście nie odkryłam Ameryki, ale oprócz tego, że byłoby to interesujące doświadczenie poznać czyjeś poglądy w takiej formie, to na dodatek można pojść o krok dalej i w jakiejś odległej przyszłości pomysleć o tym, aby wydać taką pracę zbiorową, w formie np. tomiku, lub zrobić stronkę. Niekoniecznie dla zysku. Dla satysfakcji Co o tym sądzicie?

Jestem za

[malinka_86]

więc dobrze. spróbujmy. to ja was zachęcę. dając temat : Wasze miejsce na ziemi

a ja zaraz przeczytam i odrobie zaległości

[waq]

ImpossibleIsNothing, podoba mi się I wiersz (chodzi mi o wiersze w poście nr 159). Jeśli chodzi o prznośnie to podobają mi się: Bo rzęsą na szybie Sklecone naprędce, I ścięgna rozedrgane Sapią ciężko, Potknąć się o zaschnięte marzenie.

[ImpossibleIsNothing]

Napisane przez waq

ImpossibleIsNothing, podoba mi się I wiersz (chodzi mi o wiersze w poście nr 159). Jeśli chodzi o prznośnie to podobają mi się: Bo rzęsą na szybie Sklecone naprędce, I ścięgna rozedrgane Sapią ciężko, Potknąć się o zaschnięte marzenie.

Dziękuję, waq )

[Wannilia]

Cześć. Przełamałam się i wrzucam mój wiersz. Z wielu w zalegających w mojej szufladzie. Chciałam poznać wasze opinie na jego temat. Czy wam się podoba?

****

Już za minutę będzie ta godzina
gdy muszę zasnąć bez ciepła Twych dłoni
Spowita w noc ciemną
staję na przekór złym snom

Jak mała dziewczynka
przykrywam się kołdrą
przytulam misia
i tęsknie za Tobą

Zostają mi tylko marzenia
gdy mogę wtulić się w Twoje ramiona
Gdy całujesz mnie na dobry sen
i szepczesz do ucha czułe słowa

Zasypiam w końcu
śniąc o spotkaniu
rękach splecionych
o naszym kochaniu

Rankiem
nie zobaczę Twojej twarzy
tylko skrawek nieba w oknie
i jak rozdarta sosna
zatęsknię...

[Miriana]

napiszę wiersze ale proszę napiszcie co o nich myślicie. mojemu byłemu poloniście się podobały ale nie bardo mu wierzę. tylko krytycznie proszę wiem że do Stachury mi daleko

„Pieśń księżycowa”

Gdy noc zapada
Budzę się do życia
Niknie zasłona
Kurtyna opada
Zostaje ja i nikt poza
Księżyc mym bratem
Gwiazdy siostrami
Nie potrzebuję więcej nic
Przenoszę się do krainy cudów
Gdzie żyją baśniowe stwory
Nareszcie…
Nareszcie jestem w domu

„Pamiętajcie”

Sprawiedliwi
Każda epoka ma swoich
Od początku ludzkości
Aż po dzień dzisiejszy
Sprawiedliwi
Wytykają zbrodnie innym
Karzą winowajców
Winni
Krzyczą i obrzucają kamieniami
Oni byli winni
Lecz świadomi popełnionego grzechu
A wy Sprawiedliwi
Z bezwzględnym wyrachowaniem
Popełniacie większe lub mniejsze zbrodnie
Pamiętajcie jednak
Wy również będziecie osądzeni
Zostaniecie ukamienowani
Spłoniecie na stosie
Wyklną was i oplują
Bez litości
Bo i wy
Sprawiedliwi
Nie mieliście jej dla innych


„Mała dziewczynka”

Mała dziewczynka stoi w oknie
Patrzy na drogę
W jej oczach szklą się łzy
Czeka
Jak myślisz na kogo
Dlaczego się nie bawi
Czemu się nie śmieje
Będzie tak stać całą wieczność
Jej dziecięce serduszko wypełnia żal
Powiedział: Tylko na chwilę
I choć w duszy błagała
Nie zostawiaj mnie
Nie odchodź
Nie powiedziała nic
A teraz czeka
Czeka na niego
Choć on nie watr jest takiego poświęcenia
Biedna mała dziewczynko
Za kilka lat zrozumiesz wreszcie
Kim on jest
Przestaniesz na niego czekać
Przestaniesz czekać na swojego tatę


na razie wystarczy BARDZO was proszę o komentarze

[aramis_26]

Zauroczeni bukietami słów z głębi serc, z głębi dusz?
Witam . Jestem jednym z wielu takich jak Wy.
Lubię i często odczuwam wręcz pewien "przymus" przelania myśli na papier lub klawisze. Palce spadające na klawiaturę - tę literową lub tę muzyczną, biało czarną - oddają klimat jaki panuje w tym szczególnym jedynym momencie w moim wnętrzu.
Ponieważ robię to jak większość z wewnętrznej potrzeby, nie zwracam uwagi min. na odbiór z jakim się spotykam. Pisanie na zadany temat nie jest dla mnie, ponieważ w chwili kiedy kładę słowa na klawisze powoduje mną impuls wywołany konkretną sytuacją lub stanem uczuć. Nie zamierzam też celowo doskonalić swojego pisania, jest jakie jest - spontaniczne i szczere bo dyktowane przez moje wewnętrzne "ja".
( wciąż jednak doskonalę się w tej drugiej - muzycznej pasji )
Po przeczytaniu całego wątka zostawiam ślad swoich odwiedzin w tym miejscu.
Pozdrawiam ciepło życząc wszystkim by ten ogród słownych kwiatów kwitł wszystkimi kolorami uczuć tak jak dotąd.


Słuchaj Swego Serca...

"Posłuchaj swojego serca kiedy Cię wzywa
Posłuchaj go , nic innego nie możesz zrobić
Nie wiesz gdzie idziesz i nie wiesz dlaczego
Ale posłuchaj zanim z rezygnacją powiesz
do widzenia.

Zastanawiasz się czasami czy ta walka się opłaca
Drogocenne momenty przychodzą i wszystkie mijają
Zagubione wymiecione z pamięci znikają bezpowrotnie,
Nic nie jest już takie proste i piękne jak się wydawało
Ale marzenia należą do ciebie, ogrzewają twoje serce.

Posłuchaj swojego serca kiedy Cię wzywa
Posłuchaj go, nic innego nie możesz zrobić
Nie wiem gdzie idziesz i nie wiem dlaczego
Ale posłuchaj zanim z rezygnacją powiesz
do widzenia.

Jest coś w twoim uśmiechu, jest także w twoich oczach,
Budujesz w sobie miłość, ale ta miłość to tylko sen na razie,
Twój mały kawałek nieba nadal czeka na słońce.
Są w tobie głosy, które muszą być usłyszane
Tak bardzo chcesz coś powiedzieć, ale nie możesz znaleźć słów,
Zapach magii, jest tak pięknie kiedy miłość mieszka w nas."

Niech miłość i dobra nadzieja na jej spełnienie będzie w nas

[goldfish3000]

Napisane przez aramis_26

Zauroczeni bukietami słów z głębi serc, z głębi dusz?
Witam . Jestem jednym z wielu takich jak Wy.
Lubię i często odczuwam wręcz pewien &quot;przymus&quot; przelania myśli na papier lub klawisze. Palce spadające na klawiaturę - tę literową lub tę muzyczną, biało czarną - oddają klimat jaki panuje w tym szczególnym jedynym momencie w moim wnętrzu.
Ponieważ robię to jak większość z wewnętrznej potrzeby, nie zwracam uwagi min. na odbiór z jakim się spotykam. Pisanie na zadany temat nie jest dla mnie, ponieważ w chwili kiedy kładę słowa na klawisze powoduje mną impuls wywołany konkretną sytuacją lub stanem uczuć. Nie zamierzam też celowo doskonalić swojego pisania, jest jakie jest - spontaniczne i szczere bo dyktowane przez moje wewnętrzne &quot;ja&quot;.
( wciąż jednak doskonalę się w tej drugiej - muzycznej pasji )
Po przeczytaniu całego wątka zostawiam ślad swoich odwiedzin w tym miejscu.
Pozdrawiam ciepło życząc wszystkim by ten ogród słownych kwiatów kwitł wszystkimi kolorami uczuć tak jak dotąd.


Słuchaj Swego Serca...

&quot;Posłuchaj swojego serca kiedy Cię wzywa
Posłuchaj go , nic innego nie możesz zrobić
Nie wiesz gdzie idziesz i nie wiesz dlaczego
Ale posłuchaj zanim z rezygnacją powiesz
do widzenia.

Zastanawiasz się czasami czy ta walka się opłaca
Drogocenne momenty przychodzą i wszystkie mijają
Zagubione wymiecione z pamięci znikają bezpowrotnie,
Nic nie jest już takie proste i piękne jak się wydawało
Ale marzenia należą do ciebie, ogrzewają twoje serce.

Posłuchaj swojego serca kiedy Cię wzywa
Posłuchaj go, nic innego nie możesz zrobić
Nie wiem gdzie idziesz i nie wiem dlaczego
Ale posłuchaj zanim z rezygnacją powiesz
do widzenia.

Jest coś w twoim uśmiechu, jest także w twoich oczach,
Budujesz w sobie miłość, ale ta miłość to tylko sen na razie,
Twój mały kawałek nieba nadal czeka na słońce.
Są w tobie głosy, które muszą być usłyszane
Tak bardzo chcesz coś powiedzieć, ale nie możesz znaleźć słów,
Zapach magii, jest tak pięknie kiedy miłość mieszka w nas.&quot;

Niech miłość i dobra nadzieja na jej spełnienie będzie w nas

Oj, nieładnie, nieładnie Ten "wiersz" to tekst piosenki Roxette "Listen to your heart", tylko nieco zmodyfikowany.

[aramis_26]

Napisane przez goldfish3000

Oj, nieładnie, nieładnie Ten "wiersz" to tekst piosenki Roxette "Listen to your heart", tylko nieco zmodyfikowany.

Witaj Złota Rybko... jedyna czarodziejska z trzech tysięcy.
Na początek serdecznie Cię pozdrawiam : )

Sądząc po sposobie prowadzenia tematu od kiedy pojawiłaś się w miejscu pełnym wierszy, domyślam się Twojej bogatej wiedzy w dziedzinie przeróżnych tekstów i innych istotnych walorów związanych z naszym ojczystym językiem.
Teraz kilka zdań odnośnie "wiersza", śladu moich odwiedzin, i tylko tego - cieszy mnie Twoja czujność , liczyłem na to, że ktoś znajdzie w tym analogię do przywołanego przez Ciebie tłumaczenia.
Jednak racz proszę zauważyć, że tekst jest ujęty w cudzysłow. Nie stosuję tych znaków bez powodu.
Tam gdzie chcę w miarę wyraźnie, lub jednoznacznie zaznaczyć, że to moje myśli, podpisuję się pewnymi inicjałami i nickiem takim lub innym. Czasem jednym i drugim jednocześnie. W tym wypadku tego nie zrobiłem, niech wystarczy cudzysłow. Całej prawdy nie wyjawię z powodów tylko mnie znanych i dla mnie ważnych.
Ponieważ nie wiesz kim jestem, proszę nie rób dwuznacznych uwag, bo tym samym zmuszasz mnie do tłumaczenia się. Upubliczniać pewnych szczególów i tym samym swojej tożsamości nie chcę.

Pozdrawiam wieczorową porą / aramis

[Nikula5]

to ja też poproszę o konstryktywną krytykę - na razie mam odwagę na dwa reszta chyba jeszcze bardziej osobista o ile to mozliwe

skulona
niczym w łonie
próbuję
odciąć pępowinę Ciebie
ubezwłasnowolniona miłością
podciągam kolana pod brodę
spętana
pozwalam znów wkraczać w siebie

***
tańczę z diabłem
w uniesieniu szalonym
nie obchodzi mnie już nic
daremnie mnie wołasz
zatracam się
w tańcu stopy raniąc
nie krzycz
bo nie warto
dawno już z diabłem
spisałam cyrograf
oddam duszę
byś Ty był szczęśliwy...

czekam cierpliwe na reakcję !

[Anja15]

To może i ja coś...


...
Jakby tu wydzusić z Losu
co na przyszłość knuje?
podstępem?
zagrozić, postraszyć, nakrzyczeć?
a może wystarczy poprosić?

Mów ty Losie nieszczęsny
co ze mną będzie!
straszno tak w pustkę kroczyć
choć troszkę powiedz
niech się nie męczę
Będę szczęśliwa? kiedy?
nie chcę tego przeoczyć

Los uparty - milczy jak grób
ech! pal cię sześć!
dam ci spokój
rób co chcesz

[Kika_Gadzis]

"Osoba..."

Krzyk niszczy ciszę
Śmierć zabiera życie
Ciemność pochłania blask
"Ona" unicestwia mnie...
Życie było bajką, było baśnią, było rajem...
Wystarczyło, że się pojawiła
Gesty i słowa nic nie znaczyły
Ale jednak wystarczyły...
Próbowała wiele razy
/ja niewidoma byłam/
Niezłomnie wybaczałam
Głupia, zatracona w marzeniach, ślepo ufałam
Wierzyłam w przemianę ludzi
W ludzką wrażliwość
Wierzyłam, że dobro istnieje...

"Zapomnij"

Jedno spojrzenie naiwne...
Jedno spojrzenie przenikliwe...
Jedno spojrzenie przypadkowe...
I powracają dawne obrazy
Cisza przerwana przez krzyk
Przypomina twoją historię, która
Rozpala umysł lekkomyślny...
Zapomnij, bo pamięć czasem boli...
Zapomnij, bo...
Zapomnij.
Dla mnie.

[Madzialenka12344321]

a mam pytanie: czy ktoś wydał z was może tomik swój z wierszami?? Jak tak to napiszcie gdzie poszliście i jak to dokładnie załatwiliście, bo bardzo mnie to interesuje...

[goldfish3000]

Napisane przez aramis_26

Witaj Złota Rybko... jedyna czarodziejska z trzech tysięcy.
Na początek serdecznie Cię pozdrawiam : )

Sądząc po sposobie prowadzenia tematu od kiedy pojawiłaś się w miejscu pełnym wierszy, domyślam się Twojej bogatej wiedzy w dziedzinie przeróżnych tekstów i innych istotnych walorów związanych z naszym ojczystym językiem.
Teraz kilka zdań odnośnie "wiersza", śladu moich odwiedzin, i tylko tego - cieszy mnie Twoja czujność , liczyłem na to, że ktoś znajdzie w tym analogię do przywołanego przez Ciebie tłumaczenia.
Jednak racz proszę zauważyć, że tekst jest ujęty w cudzysłow. Nie stosuję tych znaków bez powodu.
Tam gdzie chcę w miarę wyraźnie, lub jednoznacznie zaznaczyć, że to moje myśli, podpisuję się pewnymi inicjałami i nickiem takim lub innym. Czasem jednym i drugim jednocześnie. W tym wypadku tego nie zrobiłem, niech wystarczy cudzysłow. Całej prawdy nie wyjawię z powodów tylko mnie znanych i dla mnie ważnych.
Ponieważ nie wiesz kim jestem, proszę nie rób dwuznacznych uwag, bo tym samym zmuszasz mnie do tłumaczenia się. Upubliczniać pewnych szczególów i tym samym swojej tożsamości nie chcę.

Pozdrawiam wieczorową porą / aramis

Ależ szanowny Aramisie_26, wydaje mi się, że niewłaściwie zinterpretowałeś moje słowa, gdyż moja uwaga była jak najbardziej jednoznaczna. Nie mam natomiast pojęcia co ma do tego twoja tożsamość. Forum pozwala na pełną anonimowość. Odpowiadając na twój post wyraziłam jedynie swoją dezaprobatę odnośnie wprowadzania w błąd czytelniczek i czytelników wpisując w wątek pt. "Wasze wiersze" nie swój utwór. I nie ma absolutnie żadnego znaczenia fakt, że zastosowałeś cudzysłów, gdyż w kontekście tematyki zaistniało domniemanie, że utwór jest twojego autorstwa, co również sugerowała twoja wypowiedź. Takie postępowanie wypacza kompletnie idee tego wątku i może budzić nieufność co do twoich ewentualnych, przyszłych opublikowanych utworów, a przecież nie takie było twoje zamierzenie, czyż nie? Pragnę cię jednocześnie zapewnić, że z niecierpliwością będę oczekiwać kolejnych twoich postów z wierszami, których będziesz niekwestionowanym i jedynym twórcą, (nie ma tu cienia złośliwości), by móc sprowadzić naszą dyskusje na właściwie dla tego wątku tory. Pozdrawiam również

[angel'ka]

To może ja również zamieszczę jeden z moich wierszy

Napisalam go ponad dwa miesiące temu po śmierci mojego dziadka

"Kruchość życia"

Gdy zanika cząstka Twego świata
Kiedy ból znów iskrzy w sercu Twym,
Niech nadzieja wtedy nie przygasa
Niech wspomnienia mają swój magiczny rytm

Poszukując sensu swego życia
Ostatkami sił odnajdujesz miejsce swe
Oczy szklą od łez wczorajszy złudzeń
Że to ciągle tylko nikły sen

Trudno tak cieszyć się
Trudno żyć
Trudno marzyć
Gdy na ustach tylko smutku pociemniały szkic

[annadiana]

Jakieś starei krótkie, ale daje:

Uśmiechnij się, a świat nabierze tysiąc barw.
W oceanie uczuć obmyj swa twarz, a ujrzysz w niej blask.

To przez ciebie me serce zabiło ostatni raz,
to Ty sprawiłeś, że nie ma nas.
To przez Ciebie łzy płyną z mego serca,
to Ty - zabójca mego serca.

Smutek rozpruł serce na pół.
Sprawił, że to nie krew z niego wypływa zaś łza.
Kropla za kroplą spływa powoli i czek by ktoś obronił.

Już róże uschły i stoją w wazonie.
Już dawno świece zostały spalone.
Już nie wiem czy czkekać ? czy przestać ?
Zostać chce sama i nic nie pamiętać.

W lustrze inne spojrzenie dostrzegam.
Radość me serce od środka rozpiera.
Uśmiech dziś gości na mej twarzy
i marzenia spełnia po kilka razy.

W samotności siedze i pisze te słowa.
Słowo za słowem tak wciąż od nowa.
Już nie wierze w to co mi obiecałeś,
gdy pragnełam być przy tobie uciekałeś.
Dziś ja siedząc rozmyślam o świecie
muśląc co mi życie przyniesie.

Zapłoneła iskierka i iskrzy się w ciszy.
Płonie i płonie tak wciąż w ciszy.
Skupienie i skrucha dzięki niej gości.
Serce zalewa kroplami miłosci.
Wdzięczy się, stroi już wieczór cały,
by przynieść nam życia dary.

Polska to kraj któremu ufamy,
miejsce gdzie mieszkamy,
piękny kraj pełen radości,
a smutek tu rzadko gości.
Mimo, iż zdarzają się nieporozumienia...
to Polska jest który każdy docenia.

Łza mieszka w mym oku.
Czasem ktoś odwiedzi ją tam,
lecz kiedy rzadko się to zdarza
łza powoli po policzku spada.

Widze Ciebie w oknie.
Wejdź, bo przemokniesz.
Parasol Ci podaje,
lecz wciąż mi go oddajesz.
Pragnę Ci pomóc,
nie chcesz mej pomocy.
Nie ? To nie to Ty się przemoczysz.

Nauka jest wagonem życia.
Pociąg rusza w dniu naszych narodzin.
Do każdego wagonu potrezbny jest bilet,
jednak dostaniesz go tylko w lokomotywie.

Pies zapełni życie Twoje.
Pies utuli, gdy się smucisz.
Pies pomerda dziś ogonem.
Pies zaszczeka dziś wieczorem.
Pies Pies zaskomle, gdy się boi.
Pies w problemie Ci pomoże.
Pies psem będzie w niepogodzie.

Stope za stopą stawiam pomału.
Cicho, ostrożnie by szmer jaki,
czy szelest choćby nie zbudziły kogo.
Szepce z rana zamiast krzyczeć,
byś spał zamiast czegoś chciec.

Pąki puszczają już gałązki młode,
wkrótce zakwitną piękne, kolorowe.
Dokoła słychać będzie śpiew ptaków.
Budzić nas będzie szum lasu.
Zaczniemy spacerować po barwnych ogrodach.
Wesoło tańczyć będziemy w kołach.

Fale szumią od rana,
promyki słońca wkradają się przez okna.
Wstaje, patrze, przez okno wyglądam
i myśle jak dzisiaj dzień wygląda.

Uśmiech na twarzy jest wstanie rozgonić największe chmury.

[Andriotti]

z moich pierwszych prób pseudopoetyckich...


Nie chcę zasnąć dopóki się przy mnie nie zjawisz...
Chce poczuć Twoje ciepło,
chcę żeby Twój wzrok zaczarował mnie poraz kolejny...
Otul mnie swoim ciepłem
ukołysz muzyką milczenia,
rytmem niewypowiedzianego słowa kocham...
niech nasza wspólna bajka się nie kończy...

[bini6]

Dziewczyny piekne sa te wiersze ja nie umiem pisac ale z przyjemnoscia czytam wasze

[ImpossibleIsNothing]

Wiersze stworzone w smutne, deszczowe dni na obozie


Coś zaniosło to drobne ciało
Tam, gdzie kąciki ust doznają paraliżu
Ścięgna wątłe i zakwaszone mięśnie
Położone na leśnej ściółce
Co lada chwila obróci się w pył
Wraz z nią stracą dech
Biało
Mlecznie
Nisko
Niżej
A teraz...
Kocham Cię jeszcze!
I już zieleni się ta biel
I mgła jęła się przerzedzać
I podnosić wysoko
Wyżej
I brakuje tu Ciebie
Nim się nie zjawisz
I nie puścisz już nigdy
Jak zwykłeś obiecywać
Czekam...
Bo przyjdziesz na pewno!

--------------------------------------------------------------------

Przykrości wielu
Sumienia wyrzutów
Uwag kąśliwych
Obietnic z plastiku
Buteleczki krzyku
Krzywych uśmiechów
Gasnących oddechów
Dwóch pustych skrzynek
Głośnych bezgłosów
Zmarszczonej brwi
I chłodu źrenic
Stalowych ramion
Kartek spopielałych
Twojego "nie wiem"
Oszczędź mi jutro
Gdy spowije nas
Wczorajszych mar
Dzisiejsza łuna.

-----------------------------------------------------------

Dlaczego zawsze na zewnątrz
I ciepło wnętrza
Nie dociera
Do czerniejących palców
Poruszając jedynie nieśmiało
Opuszkami zziębniętymi
Bo na krok większy nieco
Niż odległość między
Belkami sufitu
Już dawno przestało Cię stać
Zapamiętania godne
Krąg nie jest cierpliwy
Raz rezygnujesz
I przegrywasz z kretesem
Już zawsze
Na zewnątrz zmarzniesz do szpiku
Wnętrza ogień grzać będzie zbyt mocno.
Uważaj...

-----------------------------------------------

W letargu pogrążeni
Marznący w żarze uczuć
Co wygasły przed cwhilą
Pięć minut dosłownie
Splecione dłonie
Kochanie
Niby tuż
No ale...
Czy nie widziałeś
Śladów stóp
Na leśnej ściółce
Pięć
Siedem
Dwanaście
I całe życie
Metrów
Stąd
...?
Tylko po co
Kochasz jeszcze
Kostniejesz beze mnie?
Nie wierzę...!

----------------

Brzęk
To pękło
Ale nie jak mydlana bańka
Bo zbyt mała
W ogromie Wszechświata
Nie
To raczej
Wielki Wybuch
I już Ty na jednej
Ja na drugiej półce samotności
Rozdzieleni tym
Co łączyć winno dwoje
I nie czekamy wcale
Bo piasek już pod powiekami
Do pojęcia wszystko
Tylko
...
Nie tak szybko!

-------------------------------------------------------

Uwierzyłbyś
Że to obezwładnia
Aż tak
Że uśmiech boli....?
Oczy wpatrzone nieruchomo
Bo gdy poruszysz
Zobaczysz coś
Co kryje granat nieba
W najczarniejszych swych odcieniach
Ciemność zmusiłaby Cię
Do wstąpienia w krąg janości
Ale nie zmusi
Bo zmusić Cię nic nie jest dziś w stanie
Schowajmy się
Spotkaj mnie
Z całym chłodem rąk
I krzykiem strachu
I ucisz mnie
Proszę...

---------------------------------

To jak błysk latarki w oczy
Co oślepia Twoje "ja"
Chwytasz piasek w palce
Dłoni swoich rąk
Już nie podniesiesz
Ziaren mniejszych
Niż wiara w pewne
Nieokreślone bliżej "my"
Wiara ulatuje
Szybciej
Nie zdążysz
Mnie przytulić
Ale kochaj mimo to
Nie pamiętaj
Gwiazd w szarość
Upadłych.

------------------------------------

Niewiele chcę od Ciebie otrzymać
I wcale nie o to chodzi
By Cię przy sobie zatrzymać
Tylko najgorsze przetrzymać
Wspólnie martwiąć się i ciesząc
I wcale nie obok tuż
A metr od siebie stojąc
Bo tak bezpieczniej
Sam dobrze wiesz
Jak bliskość potrafi zaboleć
Więć idź dokąd chcesz
Wracaj tylko czasami.

-------------------------------------
I na koniec taki śmieszny wierszyk o moim życiu z pewną osobą

Zwyczajowo mówi się "dzień dobry"
Ty wyjmujesz tylko słuchawki z uszu
I będąc lekko mokry
Śpiewnym głosem zapytać wolisz : "Co tam, Asiu?".

Ci, których wszędzie spotykamy - zakochane pary
Po głowach wolą się głaskać
Nie tak, jak my - my wolimy się drapać
W lesie, gdzie tną komary.

Filmowy kadr - parkowa ławka i dwa gołąbeczki
To takie normalne
A dla nas? Zbyt banalne
Biedrona, Em i masa śmiechu - czytają tymbarków zawleczki.

Nasz mały świat
Poplątany - no fakt.
Ale nie byłbyś mój, kochany
Gdybyś nie był mocno pomieszany.

[goldfish3000]

Obietnica


Sen o wieczności zesłał mi Pan.
Unoszę się w nim w wszechświata pustkę.
I płynę.
Jestem już dalej niż ludzka wiedza.
Gwiazdy w agonii,
martwe księżyce,
komet zbłąkanych złote ogony,
miejsca gdzie mrok tak gęsty się staje,
że czas w nim tonie.
Kosmiczny spektakl cisza otula,
bezmiar milczenia wypełnia przestrzeń.
Tu słów nie trzeba.
I w ukojeniu serce zasypia.
Pradawna cisza ciałem się staje.
Wrota wieczności przede mną uchyla.
Lecz wracać muszę w zgiełki istnienia,
w lamenty, jęki, łkania człowiecze.
Budzą mnie dźwięki, lecz słyszeć już nie chcę.
Lecz trwać w nich muszę,
by obietnicy doczekać spełnienia.

[aramis_26]

Napisane przez goldfish3000

Obietnica


Sen o wieczności zesłał mi Pan.
Unoszę się w nim w wszechświata pustkę.
I płynę.
Jestem już dalej niż ludzka wiedza.
Gwiazdy w agonii,
martwe księżyce,
komet zbłąkanych złote ogony,
miejsca gdzie mrok tak gęsty się staje,
że czas w nim tonie.
Kosmiczny spektakl cisza otula,
bezmiar milczenia wypełnia przestrzeń.
Tu słów nie trzeba.
I w ukojeniu serce zasypia.
Pradawna cisza ciałem się staje.
Wrota wieczności przede mną uchyla.
Lecz wracać muszę w zgiełki istnienia,
w lamenty, jęki, łkania człowiecze.
Budzą mnie dźwięki, lecz słyszeć już nie chcę.
Lecz trwać w nich muszę,
by obietnicy doczekać spełnienia.

Z niezaprzeczalnym talentem i wyczuciem, w piękno słów ubrany temat istnienia wszechrzeczy i nas, ludzi, okruszków
wszechświata.
Gratuluję, piękny wiersz Rybko Złota Jedyna Z Trzech Tysięcy
/ aramis