Finanse w związku, problem

[barbirelka]

Podobny jak u Autorki wątku - pół na pół, przy czym ja zarabiam ok. 1/3-1/2 mniej, niż Tż, przez co czasem też muszę się u niego zapożyczać.

[kennedy]

Napisane przez barbirelka

Podobny jak u Autorki wątku - pół na pół, przy czym ja zarabiam ok. 1/3-1/2 mniej, niż Tż, przez co czasem też muszę się u niego zapożyczać.

Skoro zapozyczasz sie u swojego faceta to znaczy ze cos jest nie tak.
1 nie stac cie na styl zycia jaii aktualnie macie
2 jestescie rqzem, zyjecie razem, on wie ze zarabiasz mniej a rizliczacie sie na pol i jeszcze sie zapozyczasz...
Przeczytaj caly ten watek i bedziesz wiedziala co jest nie tak z waszym podejsciem do pieniedzy. I prawdopodobnie ze zwiazkiem tez, bo dorosli kochajacy sie ludzie, ktorzy maja wspolne gospodarstwo domowe nie licza sie w ten sposob.
Pozdrawiam)

[klempaa]

barbirelka - jak co? jeśli mi "jego" system nie odpowiada (i to jeszcze system takiego typu jak ten opisywany tutaj), a on zdecydowanie odmawia zmiany swojego podejścia... to mówię mu adios, bo nie wyobrażam sobie mieć inne zdanie w sprawie gospodarowania finansami w związku, to zbyt ważna kwestia.

[201803290936]

Napisane przez klempaa

barbirelka - jak co? jeśli mi "jego" system nie odpowiada (i to jeszcze system takiego typu jak ten opisywany tutaj), a on zdecydowanie odmawia zmiany swojego podejścia... to mówię mu adios, bo nie wyobrażam sobie mieć inne zdanie w sprawie gospodarowania finansami w związku, to zbyt ważna kwestia.

Innej opcji nie ma.

[teQiba]

Napisane przez barbirelka

Dziewczyny, a co jeśli facet kategorycznie odmawia przemodelowania struktury dzielenia finansów, twierdząc, że nie mamy prawa dysponować jego zarobkami?

To znaczy, że nie dorósł do założenia rodziny i lepiej się od takiej osoby trzymać z daleka.

[rembertowa]

Napisane przez barbirelka

Dziewczyny, a co jeśli facet kategorycznie odmawia przemodelowania struktury dzielenia finansów, twierdząc, że nie mamy prawa dysponować jego zarobkami?

w takiej sytuacji rezerwujemy sobie wyłącznie prawo do finalnego kopniaka w zad. Nic więcej, nic mniej. Za wszelkie inne ewentualne prawa w kontaktach z taką perłą rodzaju męskiego dziękujemy, robiąc jednocześnie półobrót, żeby wzmocnić siłę naszego ostatniego argumentu. Następnie pukamy się w głowę, czynność powtarzamy dwukrotnie i zastanawiamy się, skąd na nas to zaćmienie umysłu spłynęło, że w ogóle takiemu przygłupowi pozwoliłyśmy się zapętać w pobliżu naszego łóżka, o wejściu w związek nie mówiąc.

[barbirelka]

Z jeden strony trudno się z Wami nie zgodzić, ale próbuję też zrozumieć argumenty drugiej strony i chciałabym Was zapytać o zdanie na ich temat. Jesteśmy ze sobą kilka lat, ale jeszcze nie jesteśmy rodziną. Druga kwestia - z racji tego, że jestem kobietą, koszt moich kosmetyków stanowi zwykle większą część naszych tygodniowych zakupów - czy to uczciwe, żeby de facto obarczać tym faceta? Po trzecie - ja z kolei nie dokładam się praktycznie na sprawy związane z samochodem - jeżdżę komunikacją miejską, dopiero gdy jedziemy na jakiś dłuższy wyjazd dokładam na benzynę. Chciałabym się dowiedzieć, czy w ogóle jest tu ktokolwiek (poza Autorką, kto ma podobny sposób prowadzenia finansów?

[rembertowa]

Napisane przez barbirelka

Z jeden strony trudno się z Wami nie zgodzić, ale próbuję też zrozumieć argumenty drugiej strony i chciałabym Was zapytać o zdanie na ich temat. Jesteśmy ze sobą kilka lat, ale jeszcze nie jesteśmy rodziną. Druga kwestia - z racji tego, że jestem kobietą, koszt moich kosmetyków stanowi zwykle większą część naszych tygodniowych zakupów - czy to uczciwe, żeby de facto obarczać tym faceta? Po trzecie - ja z kolei nie dokładam się praktycznie na sprawy związane z samochodem - jeżdżę komunikacją miejską, dopiero gdy jedziemy na jakiś dłuższy wyjazd dokładam na benzynę. Chciałabym się dowiedzieć, czy w ogóle jest tu ktokolwiek (poza Autorką, kto ma podobny sposób prowadzenia finansów?

ale mieszkacie ze sobą? Bo to jest kluczowe, dla prowadzenia wspólnych finansów. Dzieci mieć nie musicie, żeby sensownie się rozliczać - bo chyba to miałaś na myśli, pisząc, że nie jesteście rodziną?

[klempaa]

Napisane przez barbirelka

Z jeden strony trudno się z Wami nie zgodzić, ale próbuję też zrozumieć argumenty drugiej strony i chciałabym Was zapytać o zdanie na ich temat. Jesteśmy ze sobą kilka lat, ale jeszcze nie jesteśmy rodziną. Druga kwestia - z racji tego, że jestem kobietą, koszt moich kosmetyków stanowi zwykle większą część naszych tygodniowych zakupów - czy to uczciwe, żeby de facto obarczać tym faceta? Po trzecie - ja z kolei nie dokładam się praktycznie na sprawy związane z samochodem - jeżdżę komunikacją miejską, dopiero gdy jedziemy na jakiś dłuższy wyjazd dokładam na benzynę. Chciałabym się dowiedzieć, czy w ogóle jest tu ktokolwiek (poza Autorką, kto ma podobny sposób prowadzenia finansów?

Dla mnie to jest... hm, co najmniej dziwne.
Dlaczego nie można mieć wspólnego konta na większość wydatków (tak tak, tych związanych z kosmetykami/benzyną również) i małej "skarpety" na coś ekstra (np. na prezent dla partnera ? Serio, tak nie byłoby prościej?
Poza tym co, o byciu rodziną świadczy wyłącznie ślub?

[barbirelka]

Tak, mieszkamy ze sobą. Mieszkanie jest moje, więc odpadają nam na szczęście koszty wynajmu, zostają czynsz i rachunki - i to właśnie je plus zakupy na życie oraz tą benzynę chciałabym włączyć do takiego wspólnego budżetu, po prostu dla wygody, ale mój facet się nie zgadza, bo twierdzi, że byłby tym poszkodowany - gdybyśmy założyli, że wpłacamy tam po pół pensji, dokładałby 700 zł więcej. Przykro mi z tego powodu, ale nie chcę naciskać, bo jednak jak jest się stroną zarabiająca mniej, to naciskanie wydaje się trochę niestosowne. Serio nie wiem, jak to rozwiązać.

[klempaa]

Napisane przez barbirelka

Tak, mieszkamy ze sobą. Mieszkanie jest moje, więc odpadają nam na szczęście koszty wynajmu, zostają czynsz i rachunki - i to właśnie je plus zakupy na życie oraz tą benzynę chciałabym włączyć do takiego wspólnego budżetu, po prostu dla wygody, ale mój facet się nie zgadza, bo twierdzi, że byłby tym poszkodowany - gdybyśmy założyli, że wpłacamy tam po pół pensji, dokładałby 700 zł więcej. Przykro mi z tego powodu, ale nie chcę naciskać, bo jednak jak jest się stroną zarabiająca mniej, to naciskanie wydaje się trochę niestosowne. Serio nie wiem, jak to rozwiązać.

No cóż, to jak macie się już tak liczyć.... to policz mu za wynajem. W koncu, gdyby mieszkał tam współlokator (a on Cię tak traktuje - jak współlokatorkę), to byś za wynajem brała. To bierz i od niego, jak taki cwany

A tak na serio, jak to rozwiązać?
Ja bym nie potrafiła być w takim związku, no ale rób co uważasz, tylko potem nie płacz, że jest źle.

[rembertowa]

Napisane przez barbirelka

Tak, mieszkamy ze sobą. Mieszkanie jest moje, więc odpadają nam na szczęście koszty wynajmu, zostają czynsz i rachunki - i to właśnie je plus zakupy na życie oraz tą benzynę chciałabym włączyć do takiego wspólnego budżetu, po prostu dla wygody, ale mój facet się nie zgadza, bo twierdzi, że byłby tym poszkodowany - gdybyśmy założyli, że wpłacamy tam po pół pensji, dokładałby 700 zł więcej. Przykro mi z tego powodu, ale nie chcę naciskać, bo jednak jak jest się stroną zarabiająca mniej, to naciskanie wydaje się trochę niestosowne. Serio nie wiem, jak to rozwiązać.

ja postawiłabym sprawę jasno - albo natychmiast zmieniacie ten kretyński układ, albo ma do wyboru wyprowadzić się lub zacząć Ci płacić siedem stów za wynajem. On zarabia więcej, ale Ty masz swoje mieszkanie, co także jest wkładem w Waszą sytuację finansową. Tak bardzo chłopiec pilnuje swoich pieniędzy, że nie zauważył, że żyje w jakimś sensie za Twoje?

Skoro kasę dzielicie jak współlokatorzy, powinnaś od niego pobierać opłatę za wynajem, jakbyś zrobiła przy okazji każdego innego współmieszkacza.

[elvegirl]

Napisane przez barbirelka

(...) mój facet się nie zgadza, bo twierdzi, że byłby tym poszkodowany - gdybyśmy założyli, że wpłacamy tam po pół pensji, dokładałby 700 zł więcej.

A na co wydaje te 7 stówek nadwyżki jakie ma?


Naprawdę nie rozumiem dlaczego ludzie z takim podejściem jak Twój facet, wiążą się z osobami zarabiającymi zdecydowanie mniej.

[barbirelka]

Wszystko fajnie, tylko wiecie - wyjście z taką propozycją z pozycji siły (właścicielki mieszkania), oczywiście docelowo poskutkuje, ale wolałabym najpierw spróbować z innymi argumentami.
Błędem było to, że nie ustaliliśmy tego na początku, ale wtedy zarabialiśmy praktycznie po równo (różnica wynosiła 500 zł, a nie 1500 albo 2000). Teraz dało mi do myślenia stwierdzenie w którymś z wcześniejszych postów, że nie znajdę nagle innej pracy, która to wyrówna, co oznacza, że ta dysproporcja będzie rosnąć i zawsze będę jakoś uzależniona od tych pożyczek Jasne, że mogę obniżyć stopę życia, ale to trochę bez sensu żyć pod jednym dachem, gdzie jedno wychodzi ze znajomymi czy wyjeżdża, a drugie nie, bo nie chce się bardziej zadłużać.
Dlatego moje pytanie skierowane jest do osób, które być może miały taką sytuację i jakoś to rozwiązały argumentami, ale bardziej miękkimi? Wiadomo - wygoda to jedno, ale coś jeszcze?

[201803290936]

Napisane przez barbirelka

Z jeden strony trudno się z Wami nie zgodzić, ale próbuję też zrozumieć argumenty drugiej strony i chciałabym Was zapytać o zdanie na ich temat. Jesteśmy ze sobą kilka lat, ale jeszcze nie jesteśmy rodziną. Druga kwestia - z racji tego, że jestem kobietą, koszt moich kosmetyków stanowi zwykle większą część naszych tygodniowych zakupów - czy to uczciwe, żeby de facto obarczać tym faceta? Po trzecie - ja z kolei nie dokładam się praktycznie na sprawy związane z samochodem - jeżdżę komunikacją miejską, dopiero gdy jedziemy na jakiś dłuższy wyjazd dokładam na benzynę. Chciałabym się dowiedzieć, czy w ogóle jest tu ktokolwiek (poza Autorką, kto ma podobny sposób prowadzenia finansów?

Bycie rodziną to stan umysłu i uczucia jakie się ma w sercu, a nie papierek. Jeżeli po kilku latach związku, mieszkając ze sobą, on Ciebie lub Ty jego nie uważasz za "rodzinę", to cóż... Albo się tworzy wspólnotę na wszystkich płaszczyznach, albo się tkwi we współlokatorskim układzie. Jak na razie to masz to drugie.

[barbirelka]

Napisane przez elvegirl

A na co wydaje te 7 stówek nadwyżki jakie ma?


Naprawdę nie rozumiem dlaczego ludzie z takim podejściem jak Twój facet, wiążą się z osobami zarabiającymi zdecydowanie mniej.

No dzięki Nie jestem aż takim biedakiem Tylko jakoś rzeczywiście te dysproporcje nam się rozjechały, co generalnie jest przecież pozytywne, stąd właśnie moim zdaniem bezsens tej sytuacji Poza tym, tak jak pisałam wcześniej - jeszcze 2 lata temu zarabialiśmy porównywalnie.
Wiesz, na co wydaje to już jego sprawa, generalnie na życie, tak jak pisałam często mi też tą kasę pożycza, nie jest tak, że odkłada, bo nie zarabia też jakichś kokosów.

[klempaa]

Napisane przez Doris1981

Bycie rodziną to stan umysłu i uczucia jakie się ma w sercu, a nie papierek. Jeżeli po kilku latach związku, mieszkając ze sobą, on Ciebie lub Ty jego nie uważasz za "rodzinę", to cóż... Albo się tworzy wspólnotę na wszystkich płaszczyznach, albo się tkwi we współlokatorskim układzie. Jak na razie to masz to drugie.

[rembertowa]

Napisane przez barbirelka

Wszystko fajnie, tylko wiecie - wyjście z taką propozycją z pozycji siły (właścicielki mieszkania), oczywiście docelowo poskutkuje, ale wolałabym najpierw spróbować z innymi argumentami.
Błędem było to, że nie ustaliliśmy tego na początku, ale wtedy zarabialiśmy praktycznie po równo (różnica wynosiła 500 zł, a nie 1500 albo 2000). Teraz dało mi do myślenia stwierdzenie w którymś z wcześniejszych postów, że nie znajdę nagle innej pracy, która to wyrówna, co oznacza, że ta dysproporcja będzie rosnąć i zawsze będę jakoś uzależniona od tych pożyczek Jasne, że mogę obniżyć stopę życia, ale to trochę bez sensu żyć pod jednym dachem, gdzie jedno wychodzi ze znajomymi czy wyjeżdża, a drugie nie, bo nie chce się bardziej zadłużać.
Dlatego moje pytanie skierowane jest do osób, które być może miały taką sytuację i jakoś to rozwiązały argumentami, ale bardziej miękkimi? Wiadomo - wygoda to jedno, ale coś jeszcze?

po pierwsze, będziesz dokładnie tak samo występować z pozycji siły, jak on. On korzysta z tego, że więcej zarabia, odmawiając zmiany systemu. Ty skorzystasz z tego, że wkładasz w Waszą sytuację finansową wkład w postaci mieszkania - co generuje jakieś oszczędności, także z jego strony. Zrozum, to nie jest tak, że co Twoje (mieszkanie), to i jego, a co jego, to nie rusz. Albo to działa w obie strony, albo wcale.

I nie, nie chodzi o wygodę. Chodzi o sprawiedliwość i sensowność związku w ogóle. To jeśli chodzi o argumenty. Pomijając oczywiście to, że własne mieszkanie także jest wkładem w finanse w związku.

[elvegirl]

Napisane przez barbirelka

No dzięki Nie jestem aż takim biedakiem

Nie zmienia to faktu, że różnica jest spora i odczuwalna w tym związku, a tak być nie powinno.

[klempaa]

Napisane przez barbirelka

Wiesz, na co wydaje to już jego sprawa

Jego? No faktycznie, przy takim układzie jaki macie, to jego.
A wiesz, jak jest np u mnie? Nie wyliczamy się, nie zaciągamy u siebie długów, nie myślimy "o nie, znowu mi braknie, ciekawe, czy mi pożyczy". Razem rozmawiamy o wydatkach, razem decydujemy, na co chcemy wydać nasze wspólne - choć osobno zarobione - pieniadze. Wiemy, kiedy możemy oboje finansowo zaszaleć (choćby z efektu szaleństwa miało korzystać tylko jedno). Nikt nie czuje się poszkodowany, bo pracujemy na nasze wspólne życie.
No, ale my jesteśmy partnerami, a nie współlokatorami.
Jak się mieszka ze współlokatorem to faktycznie, niezbyt elegancko pytać, na co wydaje kasę i o tym w ogóle rozmawiać...

---------- Dopisano o 12:17 ---------- Poprzedni post napisano o 12:15 ----------

Napisane przez rembertowa

I nie, nie chodzi o wygodę. Chodzi o sprawiedliwość i sensowność związku w ogóle. To jeśli chodzi o argumenty. Pomijając oczywiście to, że własne mieszkanie także jest wkładem w finanse w związku.

I to dużym. Nie wiem, jakiej jest wielkości to mieszkanie i gdzie mieszkają, ale kto wie, czy 700zł by mu wystarczyło za czynsz, gdyby wynajmował identyczne mieszkanie u kogoś obcego (a tak przecież swoją kobite traktuje).

[201803290936]

Napisane przez barbirelka

Wszystko fajnie, tylko wiecie - wyjście z taką propozycją z pozycji siły (właścicielki mieszkania), oczywiście docelowo poskutkuje, ale wolałabym najpierw spróbować z innymi argumentami.
Błędem było to, że nie ustaliliśmy tego na początku, ale wtedy zarabialiśmy praktycznie po równo (różnica wynosiła 500 zł, a nie 1500 albo 2000). Teraz dało mi do myślenia stwierdzenie w którymś z wcześniejszych postów, że nie znajdę nagle innej pracy, która to wyrówna, co oznacza, że ta dysproporcja będzie rosnąć i zawsze będę jakoś uzależniona od tych pożyczek Jasne, że mogę obniżyć stopę życia, ale to trochę bez sensu żyć pod jednym dachem, gdzie jedno wychodzi ze znajomymi czy wyjeżdża, a drugie nie, bo nie chce się bardziej zadłużać.
Dlatego moje pytanie skierowane jest do osób, które być może miały taką sytuację i jakoś to rozwiązały argumentami, ale bardziej miękkimi? Wiadomo - wygoda to jedno, ale coś jeszcze?

Innymi słowy trzęsiesz tylną częścią ciała, że jak się nieco postawisz, zaczniesz wymagać, to facecik Cię zostawi. Sorry, ale wieje desperacją.

U mnie jest spora dysproporcja zarobków między mną, a TŻ, ale nigdy nie było takiej sytuacji, bo dla kogoś albo jest oczywiste, że tworzymy coś razem, albo patrzy tylko na swoje.

[barbirelka]

Napisane przez rembertowa

po pierwsze, będziesz dokładnie tak samo występować z pozycji siły, jak on. On korzysta z tego, że więcej zarabia, odmawiając zmiany systemu. Ty skorzystasz z tego, że wkładasz w Waszą sytuację finansową wkład w postaci mieszkania - co generuje jakieś oszczędności, także z jego strony. Zrozum, to nie jest tak, że co Twoje (mieszkanie), to i jego, a co jego, to nie rusz. Albo to działa w obie strony, albo wcale.

I nie, nie chodzi o wygodę. Chodzi o sprawiedliwość i sensowność związku w ogóle. To jeśli chodzi o argumenty. Pomijając oczywiście to, że własne mieszkanie także jest wkładem w finanse w związku.

Ja to rozumiem, ale z jego strony wydawanie większej części swoich zarobków (tzn. procentowo takiej samej, ale generalnie wyższej kwoty) kosztem tego, że mnie z tym byłoby łatwiej właśnie sprawiedliwe nie jest. W sensie, że on sobie czegoś musi odmówić dlatego, że ja mniej zarabiam. Dla mnie Wasze argumenty są sensowne, tym bardziej, że nikt tutaj się nie liczy tam jak my, co tym bardziej potwierdza, że generalnie większość związków funkcjonuje ze wspólnym budżetem, ale ciągle jestem na pozycji laski, która się domaga jego kasy.
Co do mieszkania - dostałam je, więc oczywiście wkład jako taki jest, ale nie miałam tutaj żadnych własnych nakładów finansowych, także jest jakby rzeczą "zastaną"

[201803290936]

Napisane przez barbirelka

Ja to rozumiem, ale z jego strony wydawanie większej części swoich zarobków (tzn. procentowo takiej samej, ale generalnie wyższej kwoty) kosztem tego, że mnie z tym byłoby łatwiej właśnie sprawiedliwe nie jest. W sensie, że on sobie czegoś musi odmówić dlatego, że ja mniej zarabiam.
(...)

Tylko zrozum: związek to nie jest tylko kasa, ale uczucia, wspieranie się, możliwość dzielenia ze sobą życia. I jest to warte tych pieniędzy. Równie dobrze każdy może tak kalkulować: po co z kimś być, czy po co mieć przyjaciół, przecież to potem są różne okazje, że prezent kupić trzeba, czy wydać na dodatkową bułkę etc. Ale cóż - jakie inne się ma za to korzyści - fajnie zajęty czas, możliwość obcowania z innymi ludźmi, którzy nas lubią / kochają. Tam, gdzie jest zbyt wiele kalkulacji, tam nie ma zbyt wiele miejsca na uczucia, niestety. Tego faceta nikt do związku z Tobą nie zmusza (a Ciebie do związku z nim), więc argumenty są z tyłka wzięte - wiedział, że nie wiąże się z milionerką. I poważnie się zastanów nad byciem z kimś, kto związek z Tobą rozpatruje w kategoriach: strata, poświęcanie się, ubytek, odmawianie sobie. Smutne.

[barbirelka]

[QUOTE=klempaa;40547282]
Jego? No faktycznie, przy takim układzie jaki macie, to jego.
A wiesz, jak jest np u mnie? Nie wyliczamy się, nie zaciągamy u siebie długów, nie myślimy "o nie, znowu mi braknie, ciekawe, czy mi pożyczy". Razem rozmawiamy o wydatkach, razem decydujemy, na co chcemy wydać nasze wspólne - choć osobno zarobione - pieniadze. Wiemy, kiedy możemy oboje finansowo zaszaleć (choćby z efektu szaleństwa miało korzystać tylko jedno). Nikt nie czuje się poszkodowany, bo pracujemy na nasze wspólne życie.
No, ale my jesteśmy partnerami, a nie współlokatorami.
Jak się mieszka ze współlokatorem to faktycznie, niezbyt elegancko pytać, na co wydaje kasę i o tym w ogóle rozmawiać...

---------- Dopisano o 12:17 ---------- Poprzedni post napisano o 12:15 ----------

[QUOTE]
Nie napisałam, że nie wiem, na co wydaje kasę, tylko że to jakby osobna kwestia, bo nie będę mu mówiła:"wydajesz na fajki albo na gry, a żeby więcej wyłożyć na wspólne życie to nie masz". Wasz model jest rzeczywiście fajny i daje szansę odłożenia wspólnej kasy na coś, myślę, że to tez wykorzystam jako argument.

[elvegirl]

Napisane przez barbirelka

W sensie, że on sobie czegoś musi odmówić dlatego, że ja mniej zarabiam.

No ale to dość oczywiste, jeśli chce żyć z Tobą tak, żeby Cię było na to stać, to musi odpuścić te powiedzmy Karaiby. A jak chce lecieć na Karaiby z Tobą, to musi Ci wyprawę zasponsorować, bo jak inaczej. Przecież nie będziesz brała kredytu, bo pan chce na Karaiby

[barbirelka]

Napisane przez Doris1981

Innymi słowy trzęsiesz tylną częścią ciała, że jak się nieco postawisz, zaczniesz wymagać, to facecik Cię zostawi. Sorry, ale wieje desperacją.

Nie, no znam go i wiem, że z tego powodu nie zostawi, wiem też, że jeśli się uprę, to się zgodzi ALE ja się z tym nie będę dobrze czuła i dlatego wolałabym go jakoś przekonać. A nie wiem, jak.

[elvegirl]

Napisane przez barbirelka

Nie, no znam go i wiem, że z tego powodu nie zostawi, wiem też, że jeśli się uprę, to się zgodzi ALE ja się z tym nie będę dobrze czuła i dlatego wolałabym go jakoś przekonać. A nie wiem, jak.

Jeśli nie chcesz przeprowadzać kategorycznej rozmowy, to chyba pozostaje czekać aż on zauważy, że na pewne rzeczy Cię nie stać. Nie pożyczaj od niego, mów wprost że sobie na to czy na tamto nie możesz pozwolić (zresztą pomyśl czy faktycznie tych kosmetyków nie dało się ograniczyć ), a jak będzie proponował pożyczkę to mów że dziękujesz, ale nie, bo nie będziesz miała jak oddać.

Jak jest z zakupami jedzeniowymi? Kto płaci?

[barbirelka]

Napisane przez elvegirl

Jeśli nie chcesz przeprowadzać kategorycznej rozmowy, to chyba pozostaje czekać aż on zauważy, że na pewne rzeczy Cię nie stać. Nie pożyczaj od niego, mów wprost że sobie na to czy na tamto nie możesz pozwolić (zresztą pomyśl czy faktycznie tych kosmetyków nie dało się ograniczyć ), a jak będzie proponował pożyczkę to mów że dziękujesz, ale nie, bo nie będziesz miała jak oddać.

Jak jest z zakupami jedzeniowymi? Kto płaci?

Jasne, że mogę ograniczyć, nie robić peelingu, kupić jakiś rodzinny szampon pokrzywowy 5 zl za litr i nie używać odżywki, ale to chyba nie o to chodzi? Swoją drogą to może rozwiązałoby problem, bo może by zwiał
Już zaczynam tak mówić i np. ostatnio nie wyszłam na piwo, bo zwyczajnie mi było szkoda kasy z mojej przyszłej pensji, ale wtedy mówi, że on mi postawi i żebym się nie przejmowała. Tylko to nie o to chodzi, więc i tak nie poszłam. Trochę co innego z rachunkami, wtedy pożyczyć muszę.
Za jedzenie płacimy po połowie, chyba, że ja mam jakieś dietowe rzeczy, a on jakieś, których ja nie lubię, to wtedy podział też.

[Duszaniola]

Napisane przez barbirelka

Ja to rozumiem, ale z jego strony wydawanie większej części swoich zarobków (tzn. procentowo takiej samej, ale generalnie wyższej kwoty) kosztem tego, że mnie z tym byłoby łatwiej właśnie sprawiedliwe nie jest. W sensie, że on sobie czegoś musi odmówić dlatego, że ja mniej zarabiam. Dla mnie Wasze argumenty są sensowne, tym bardziej, że nikt tutaj się nie liczy tam jak my, co tym bardziej potwierdza, że generalnie większość związków funkcjonuje ze wspólnym budżetem, ale ciągle jestem na pozycji laski, która się domaga jego kasy.
Co do mieszkania - dostałam je, więc oczywiście wkład jako taki jest, ale nie miałam tutaj żadnych własnych nakładów finansowych, także jest jakby rzeczą "zastaną"

A gdybyście nie mieszkali razem, to stać by Cię było na wszystko, co chcesz? Bo jak tak, to mu to powiedz odnośnie tego argumentu. Bo czemu Ty masz sobie czegoś odmawiać, dlatego że on chce z Tobą mieszkać, a on nie może?

[barbirelka]

Napisane przez Duszaniola

A gdybyście nie mieszkali razem, to stać by Cię było na wszystko, co chcesz? Bo jak tak, to mu to powiedz odnośnie tego argumentu. Bo czemu Ty masz sobie czegoś odmawiać, dlatego że on chce z Tobą mieszkać, a on nie może?

Trudno to ocenić, generalnie rzeczywiście rachunki i czynsz mamy na pół, gdybym mieszkała sama byłyby niższe, tak samo np. zużycie środków czystości (pranie, sprzątanie), pewnie mniej bym wydawała na jedzenie, ale myślę, że docelowo wyszłoby na to samo, może płaciłabym trochę więcej, zanim by nie przyszło to nowe rozliczenie za energię czy zużycie wody. Także taki argument odpada, bardziej rzeczywiście to, że on by musiał płacić za wynajem gdzieś.