Sypię się. Gdzie udać się po pomoc?

[Bananalama]

Serio to ja już nie wiem, co mam robić i jak bardzo zajmować się wszystkimi, żeby nikt mi niczego nie zarzucił. Ani przyjaciele, ani rodzina. Zgubiłam się trochę w oczekiwaniach. Staram się już jak najmniejszej liczbie osób zawracać sobą głowę w realu, a ciągle jest źle.

Kolega napisał, że jest przy mnie myślami, jakoś mi tak ciepło na sercu z tego powodu. On zawsze zapyta, jak się czuję, czy chcę pogadać.

[patiasym]

Napisane przez Bananalama

Serio to ja już nie wiem, co mam robić i jak bardzo zajmować się wszystkimi, żeby nikt mi niczego nie zarzucił. Ani przyjaciele, ani rodzina. Zgubiłam się trochę w oczekiwaniach. Staram się już jak najmniejszej liczbie osób zawracać sobą głowę w realu, a ciągle jest źle.

Kolega napisał, że jest przy mnie myślami, jakoś mi tak ciepło na sercu z tego powodu. On zawsze zapyta, jak się czuję, czy chcę pogadać.

Na pewno znajdziesz kilka osób, z którymi będziesz się świetnie rozumieć. Lepiej kilku wypróbowanych przyjaciół, którzy znajdą dla Ciebie czas i spróbują wspólnie pogadać o problemach niż wielkie grono znajomych typu "znajomi z fb".

[Bananalama]

Napisane przez patiasym

Na pewno znajdziesz kilka osób, z którymi będziesz się świetnie rozumieć. Lepiej kilku wypróbowanych przyjaciół, którzy znajdą dla Ciebie czas i spróbują wspólnie pogadać o problemach niż wielkie grono znajomych typu "znajomi z fb".

napisałam list do mojej kochanej "młodszej siostrzyczki" znad morza, oby jego ton jej nie przeraził.
Jak to jest, że czasami obcy ludzie lepiej nas rozumieją niż rodzina? W zasadzie oddałabym wszystko za ludzi, którzy po prostu przyjechali by do mnie lub przyszli tak zwyczajnie pogadać.

[patiasym]

Napisane przez Bananalama

napisałam list do mojej kochanej "młodszej siostrzyczki" znad morza, oby jego ton jej nie przeraził.
Jak to jest, że czasami obcy ludzie lepiej nas rozumieją niż rodzina? W zasadzie oddałabym wszystko za ludzi, którzy po prostu przyjechali by do mnie lub przyszli tak zwyczajnie pogadać.

Wiele razy tak bywa, że lepiej się czujemy w towarzystwie przyjaciół niż rodziny. Ale ty świetna babka jesteś i takich empatycznych i cierpliwych w słuchaniu ludzi znajdziesz. Będzie dobrze, nie smęć już.

[Bananalama]

Napisane przez patiasym

Wiele razy tak bywa, że lepiej się czujemy w towarzystwie przyjaciół niż rodziny. Ale ty świetna babka jesteś i takich empatycznych i cierpliwych w słuchaniu ludzi znajdziesz. Będzie dobrze, nie smęć już.

Wierzę Ci . Może nawet już znalazłam .
Pocieszam się przed snem muzyką. Apocalyptica my love

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Serio to ja już nie wiem, co mam robić i jak bardzo zajmować się wszystkimi, żeby nikt mi niczego nie zarzucił. Ani przyjaciele, ani rodzina.

A od kogo Ty masz największe wsparcie?
Od przyjaciół czy rodziny?

No właśnie...
Więc tą osobę postaw na pierwszym miejscu, bo ona Cię nie zawiodła.

[201708160922]

Bananalama, jak już tu sporo dziewczyn napisało, jesteś osobą, którą wzbudza sympatię, taką, o której się myśli: dlaczego akurat ją to spotyka? Dasz się lubić Trzymaj się ciepło

Serio, jesteś taką osobą, że trudno mi to opisać. Nie znam Cię, ale jest mi autentycznie przykro.

[TmargoT]

Napisane przez Bananalama

Nie wiem czy oczekują. Wczoraj mama postawiła mnie w roli błazna, wymaga ode mnie, bym się trzymała, bym nie płakała. A reszta niby wymaga ode mnie tej maski, a z drugiej strony widzę, że coraz częściej zarzucają mi, że jestem zimna i nikt mnie nie obchodzi. Jestem skołowana. Mam ochotę wrzeszczeć, czego ode mnie oczekują.
Mama się nie wyżywa. Mama po prostu nie ma siły. Zresztą u nas w domu płacz w moim wykonaniu nigdy nie był szczególnie mile widziany, raczej tępiony i wyśmiewany przez mamę. Ona po prostu tego nie lubi.
A ja mam wrażenie, że się nie mylisz, bo wczoraj mówiłam jej, że w sierpniu zabieram M. ze sobą nad morze, żeby zmienił otoczenie, to mu będzie łatwiej, a ona, że "nie tylko M. jest, bo jej też jest ciężko".

zwyczajnie bądź soba.
ciągłe granie jest zbyt obciążające.

[Bananalama]

Wczoraj się pobeczałam jak ta durna. I było to, co się spodziewałam "no i po co to robisz, co ci to da, czego ryczysz?"

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Wczoraj się pobeczałam jak ta durna. I było to, co się spodziewałam "no i po co to robisz, co ci to da, czego ryczysz?"

To zapytaj ją jak będzie płakała: "Czego ryczysz?"
Nie rozumiem jak można mieć tak mało zrozumienia dla własnej córki. Raz zarzuca Ci nieczułość, raz zakazuje płakać...

[Bananalama]

Napisane przez ciri15

To zapytaj ją jak będzie płakała: "Czego ryczysz?"
Nie rozumiem jak można mieć tak mało zrozumienia dla własnej córki. Raz zarzuca Ci nieczułość, raz zakazuje płakać...

Witaj w moim świecie, od dzieciństwa na huśtawce .

Rany, wiecie co, przyjaciółka napisała, że dobrze się jej układa, znalazła pracę w zawodzie, który jest jej pasją. Ale się cieszę! Humor lepszy od razu. Może jednak nie jestem aż taką egoistką, skoro cieszę się sukcesami innych?

[patiasym]

Napisane przez Bananalama

Witaj w moim świecie, od dzieciństwa na huśtawce .

Rany, wiecie co, przyjaciółka napisała, że dobrze się jej układa, znalazła pracę w zawodzie, który jest jej pasją. Ale się cieszę! Humor lepszy od razu. Może jednak nie jestem aż taką egoistką, skoro cieszę się sukcesami innych?

Ty egoistką? Sorry, prima aprilis dawno minął.

[Bananalama]

Napisane przez patiasym

Ty egoistką? Sorry, prima aprilis dawno minął.

Każdemu się zdarzy.

Przyjacielowi dzisiaj poprawiłam humor, duży plus. I byłam u taty w szpitalu pół dnia. Miał kolejną transfuzję, żartował, ale co chwilę zapadał w sen. Trzymał mnie ciągle za rękę, jakby się bał, że mu gdzieś ucieknę. Przy nim wszystko powinno być niby trudniejsze, a jest takie normalne i naturalne. Głaskał mnie po włosach, ja jego po twarzy.

[TmargoT]

Bananku,może nie zmienię twojej mamy,ale może warto ją zrozumieć.będzie ci łatwiej akceptowac pewne fakty.

prawdopodobnie twoja mama nie radzi sobie z emocjami i szuka winnych,bo tak łatwiej.być może skupia się to na tobie,ale po co pogłębiać niechęć,jak można ją zadusić w zarodku.
najlepsza metodą jest brak reakcji.

moja koleżanka ucząc się na studiach medycznych miała lekcje powiadamiania rodziny o wypadkach,operacjach i zgonach.
opowiadala o tym jak ludzie różnie reagują na stres.jedni obarczali winą lekarz,drudzy próbowali agresywnych zachowań z biciem w tle,a inni straszyli sądami,uciekali.rzadko który członek rodziny przyjąl ze spokojem wieść o śmierci bliskiego ,a lekarz musiał stać i nie reagować na zaczepki,aby nie potęgować problemu.
najlepiej jest sie wycofać

[Mojwa]

TmargoT - tylko Bananalama nie jest jakąś obcą osobą, lekarzem niosącym złe wieści tylko jej własną córką, moim zdaniem jej reakcje są nieodpowiednie, niezależnie od sytuacji.

[Glodomorek]

Napisane przez Bananalama

Serio to ja już nie wiem, co mam robić i jak bardzo zajmować się wszystkimi, żeby nikt mi niczego nie zarzucił. Ani przyjaciele, ani rodzina. Zgubiłam się trochę w oczekiwaniach. Staram się już jak najmniejszej liczbie osób zawracać sobą głowę w realu, a ciągle jest źle.

Ale dlaczego ty masz się zajmować kimkolwiek poza ojcem? Przecież zarówno mama, brat, bratowa, kto tam jeszcze jest - są dorośli. Możecie się wspierać, ale NAWZAJEM. Nie masz obowiązku niańczenia kogokolwiek poza sobą.
Nie wiem gdzie byłaś, ale np ośrodki interwencji kryzysowej udzielają wsparcia w takiej sytuacji jak Twoja.
Poza tym, jak czytam Twoje posty to nie widać z nich, żebyś była jakąś egoistką. Wręcz przeciwnie, chcesz dobrze dla wszystkich wokół, ale inni zamiast docenić to i się odwdzięczyć bezczelnie to wykorzystują. Trzymaj się prawdziwych przyjaciół

[Bananalama]

Napisane przez Glodomorek

Ale dlaczego ty masz się zajmować kimkolwiek poza ojcem? Przecież zarówno mama, brat, bratowa, kto tam jeszcze jest - są dorośli. Możecie się wspierać, ale NAWZAJEM. Nie masz obowiązku niańczenia kogokolwiek poza sobą.
Nie wiem gdzie byłaś, ale np ośrodki interwencji kryzysowej udzielają wsparcia w takiej sytuacji jak Twoja.
Poza tym, jak czytam Twoje posty to nie widać z nich, żebyś była jakąś egoistką. Wręcz przeciwnie, chcesz dobrze dla wszystkich wokół, ale inni zamiast docenić to i się odwdzięczyć bezczelnie to wykorzystują. Trzymaj się prawdziwych przyjaciół

Niestety ale mam takie wrażenie, że każdy próbuje wtłoczyć mnie w jakiś model zachowań, jednocześnie tępiąc to, że staram się być sobą. Ja w tej sytuacji nie szaleję, nie rzucam się na ziołowe mieszanki, nie szukam wszędzie nadziei, ani nie staram się na siłę robić wszystko, co tacie przyniosłoby radość. Ja po prostu chcę się wyciszyć, uspokoić, trzymać tatę za rękę, gdy śpi i żartować z nim, gdy się obudzi. Wszyscy mnie ciągle tłamszą. "To zrób, tego nie rób, tak powinnaś, tego nie masz prawa robić". Albo lepiej "bo Tobie nie zależy, bo Ty nic nie robisz, bardziej obchodzą Cię obcy ludzie".

I tak, bywam egoistką, wiem o tym. Staram się to chować do kieszeni.

[ciri15]

Napisane przez Mojwa

TmargoT - tylko Bananalama nie jest jakąś obcą osobą, lekarzem niosącym złe wieści tylko jej własną córką, moim zdaniem jej reakcje są nieodpowiednie, niezależnie od sytuacji.

Plus moim zdaniem zachowanie matki nie wynika z sytuacji. Zawsze taka była.

[Glodomorek]

Napisane przez Bananalama

Niestety ale mam takie wrażenie, że każdy próbuje wtłoczyć mnie w jakiś model zachowań, jednocześnie tępiąc to, że staram się być sobą. Ja w tej sytuacji nie szaleję, nie rzucam się na ziołowe mieszanki, nie szukam wszędzie nadziei, ani nie staram się na siłę robić wszystko, co tacie przyniosłoby radość. Ja po prostu chcę się wyciszyć, uspokoić, trzymać tatę za rękę, gdy śpi i żartować z nim, gdy się obudzi. Wszyscy mnie ciągle tłamszą. "To zrób, tego nie rób, tak powinnaś, tego nie masz prawa robić". Albo lepiej "bo Tobie nie zależy, bo Ty nic nie robisz, bardziej obchodzą Cię obcy ludzie".

I tak, bywam egoistką, wiem o tym. Staram się to chować do kieszeni.

Każdy czasem bywa egoistą To nic złego. Bądź egoistką, zadbaj o siebie, ignoruj tych, którzy sprawiają ci przykrość (np mama). Rób swoje - to co chcesz. Masz prawo przeżywać tę sytuację tak jak uważasz za stosowne.
Tych tekstów nawet nie mam sił komentować tak są durne. Widać jak bardzo wszyscy się o Ciebie troszczą.

Powiedz mi jedno: dlaczego to Ty masz zajmować się mamą a nie na odwrót? Czemu mama nie pociesza Ciebie?

[Bananalama]

zauważyłam, że tata robi się spokojniejszy, gdy po prostu przy nim jestem i trzymam go za rękę. Jakoś zupełnie inny się robi. Jakby nie musiał już grać. Bo wszyscy go odwiedzają i żartują, żartują, żartują. Ja też, ale oprócz tego po prostu trzymam go za rękę, głaszczę... Brakuje mu tego. Stale pyta, kiedy przyjadę.

Ostatnio ciągle senna jestem. Gdzie usiądę, tam śpię. Badania z krwi mam w normie, więc to nie anemia. Po prostu przesypiałabym całe dnie. Nie mam siły wstać ani się uczyć. Pozmywanie naczyń czy wstawanie rano, by wyjść z psem na spacer, ogromnie mnie męczy. Łapię się na tym, że często po prostu patrzę bezmyślnie przed siebie. Ciągle czegoś zapominam, brakuje mi słów, a zanim dojdę do końca strony w książce, nie wiem już, co było na początku.

[TmargoT]

Napisane przez Mojwa

TmargoT - tylko Bananalama nie jest jakąś obcą osobą, lekarzem niosącym złe wieści tylko jej własną córką, moim zdaniem jej reakcje są nieodpowiednie, niezależnie od sytuacji.

niewiele to zmienia,matka nie potrafi radzić sobie z problemem i tyle.
nie roztrząsam,czy ma prawo do takich reakcji,czy nie ma prawa;próbuje zrozumieć,DLACZEGO,żeby sie nie załamac

---------- Dopisano o 18:31 ---------- Poprzedni post napisano o 18:28 ----------

Napisane przez Bananalama

zauważyłam, że tata robi się spokojniejszy, gdy po prostu przy nim jestem i trzymam go za rękę. Jakoś zupełnie inny się robi. Jakby nie musiał już grać. Bo wszyscy go odwiedzają i żartują, żartują, żartują. Ja też, ale oprócz tego po prostu trzymam go za rękę, głaszczę... Brakuje mu tego. Stale pyta, kiedy przyjadę.

.

bo nie każdy potrzebuje tłumaczenia,rad,czy zabawiania.czasem potrzebna jest osoba tylko do wysłuchania,lub BYCIA.
ja tak mam.nie chce rad,ja chcę się tylko wygadać

[annonim]

Napisane przez Bananalama

Ostatnio ciągle senna jestem. Gdzie usiądę, tam śpię.

Stres i emocje wychodzą.

[Bananalama]

Dzisiaj trochę lepiej u mnie, u taty niestety nie. Dzień zaczął od zwiększonej dawki morfiny.
Mówi się, że dzieckiem człowiek jest, póki ma rodziców. Smutny to dzień tym bardziej. Może to już ostatni taki mój Dzień Dziecka? Dostałam rano życzenia od rodziców. Ucieszyłam się, mimo że stara koza już jestem .

[201705250955]

Napisane przez Bananalama

Ostatnio ciągle senna jestem. Gdzie usiądę, tam śpię. Badania z krwi mam w normie, więc to nie anemia. Po prostu przesypiałabym całe dnie. Nie mam siły wstać ani się uczyć. Pozmywanie naczyń czy wstawanie rano, by wyjść z psem na spacer, ogromnie mnie męczy. Łapię się na tym, że często po prostu patrzę bezmyślnie przed siebie. Ciągle czegoś zapominam, brakuje mi słów, a zanim dojdę do końca strony w książce, nie wiem już, co było na początku.

Śledzę wątek od początku i napiszę szczerze, że zaczynam się o Ciebie martwić. O ile dobrze kojarzę to jeszcze nie byłaś u psychologa? Myślę, że on przydałby się nie tylko Tobie, ale przede wszystkim Twoim bliskim. Proponowałabym porozmawiać na oddziale, na którym leczy się Twój tato, bądź w ogóle w placówce onkologicznej, gdzie Tato ma chociażby konsultacje zapytać o pomoc psychoonkologa. Przechodziłam to samo w domu, nie mieliśmy pomocy psychoonkologa i powiem szczerze, że jest mi bardzo żal z tego powodu - że nikt nam nie podpowiedział. Całe chorowanie u nas, oprócz miesięcy w szpitalu, pustego domu, zakończyło się szczęśliwie, ale psychika po ciężkich operacjach, chemiach, stresach na korytarzu nie jest ta sama. Myślę, że psychoonkolog pomógłby się uporać z emocjami chociażby moim rodzicom. Ja zawsze byłam silną osobą, silniejszą niż kiedykolwiek myślałam, że jestem i jakoś dałam sobie radę - mimo że osobiście bardzo ciężko było otworzyć się przed kimkolwiek. Jestem też typem 'zadaniowca', więc zamiast płakać całe dnie wolałam w dzień działać - na słabość pozwalałam sobie wieczorem.
Naprawdę proszę Cię o to, zadbaj o psychoonkologa chociażby dla swojej mamy. To dla niej bardzo trudne chwile i wyraźnie sobie z tym nie radzi.
My też nie mieliśmy dużego wsparcia od rodziny, wszyscy tylko potrafili dobrze radzić, najlepiej przez telefon, bo te raki to chyba wiatropylne i groziło zarażeniem Totalnie więc wyłączyłam się emocjonalnie i psychicznie od tych wszystkich 'bliskich' ludzi. Dałam radę i Ty też dasz. A w mojej ulubionej piosence Artur śpiewa tak:

I nagle skończy się to wszystko, w co wierzysz, co kochasz, zasypie śnieg
Dziki uniesie cię wiatr, upuści cię nagle - uderzysz - ufałeś mu tak

Ale ty nigdy nie poddasz się
Ale ty nigdy nie poddasz się

[Bananalama]

Na coraz więcej rzeczy obojętnieję, co mnie okropnie martwi, bo sesja za pasem.
Rozmawiałam dzisiaj z tatą o tym, na jaki kolor pomalować pokoje w domu. Ten zmęczony, słaby głos nie pasował do planów, które ma.

[Chatul]

Bananalama, trzymaj się. Zajmij się teraz dbaniem o relacje z tatą i przyjacielem oraz dbaniem o sesję na studiach. Całą resztą się nie przejmuj, bo się wykończysz. A rodzinie ewentualnie mów spokojnie, że sobie nie życzysz pewnych zachowań – że nie życzysz sobie obrażania Cię, zwalania winy na Ciebie czy wywierania na Ciebie presji. Jak zauważysz, że np. rodzina wmawia Ci brak empatii i uczuć, to mów wprost: „Mam dużo empatii i dużo uczuć, ale nie zwalam ich na innych, przeżywam je na swój sposób. Nie sugeruj mi, że jestem bezduszna, bo w ten sposób to ty krzywdzisz mnie i dodajesz mi problemów”, i tak dalej. Nie wdawaj się w żadne pyskówki, tylko na spokojnie mów, jak Ci się coś nie podoba. Jak masz siłę to od razu pokazuj innym, co robią, np. zwalają winę na Ciebie, wymuszają pocieszanie innych, a Ciebie nie zamierzają pocieszać itp.. A jak nie masz siły, to zwyczajnie to olej. Świat się nie zawali jak zawalczysz o własne dobro, bo nie walczysz o nie kosztem innych.

[Bananalama]

17 czerwca początek radioterapii. Będzie mniej bolało. Szkoda tylko, że dwa dni później są moje urodziny, które chcieliśmy spędzić wszyscy razem u taty, a tak to nie wiadomo. Najważniejsze póki co jest jednak zdrowie fizyczne taty, psychiką też się zajmiemy
Jedna, całkowicie obca mi osoba, zaoferowała mi takie wsparcie, że się popłakałam ze wzruszenia. Coś nie tak ze mną, nigdy tak nie reagowałam. Zachowuję się jak jakaś niestabilna :/.
W ogóle nie umiem się uczyć do tej sesji. Czytam i czytam, ale nic z tego nie wychodzi.

[patiasym]

Napisane przez Bananalama

17 czerwca początek radioterapii. Będzie mniej bolało. Szkoda tylko, że dwa dni później są moje urodziny, które chcieliśmy spędzić wszyscy razem u taty, a tak to nie wiadomo. Najważniejsze póki co jest jednak zdrowie fizyczne taty, psychiką też się zajmiemy
Jedna, całkowicie obca mi osoba, zaoferowała mi takie wsparcie, że się popłakałam ze wzruszenia. Coś nie tak ze mną, nigdy tak nie reagowałam. Zachowuję się jak jakaś niestabilna :/.
W ogóle nie umiem się uczyć do tej sesji. Czytam i czytam, ale nic z tego nie wychodzi.

A widzisz, czasem pomoże Ci ktoś, na kogo zupełnie nie liczysz, spadnie gwiazdka z nieba. Oby spadały na Ciebie jak najczęściej.

[201607110949]

Napisane przez Bananalama

Jedna, całkowicie obca mi osoba, zaoferowała mi takie wsparcie, że się popłakałam ze wzruszenia. Coś nie tak ze mną, nigdy tak nie reagowałam. Zachowuję się jak jakaś niestabilna :/.

nie widzę w tym nic dziwnego - po prostu przestałaś grać hardą babę i pozwalasz sobie na okazywanie emocji. Rzekłabym, że jest to zbawienne i lecznicze.
A sesją się teraz tak nie przejmuj - są wrześniowe terminy, od niezdanego egzaminu świat się nie zawali.

[Bananalama]

znajomi rodziców i sąsiedzi wypytują mnie o tatę. Specjalnie po to przychodzą do mnie do pracy. Wiem, że się martwią, ale ich pytania są trochę męczące.