moja matka się powiesiła...

[Mijanou]

Napisane przez polaraksaaa

Gdyby moja matka popełniła samobójstwo, nigdy w życiu nie odpaliłabym kompa i wypisywała tego publicznie w internecie!
Dziewczyno, Twoja matka się powiesiła...a Ty tu sobie od tak piszesz jakbyś opisywała mało ważny problem.
Po jednym dniu u Ciebie smutek minął??!! No gratuluję! Wydaje mi się, że Twoja matka nie była ważną osobą dla Ciebie.

Wiesz, ludzie różnie reagują gdy mają traumę. Jeden zamknie się w swojej skorupce i będzie stronić od ludzi a inny będzie czuć potrzebę wykrzyczenia swojego bólu bo tylko to sprawi mu choć trochę chwilowej ulgi.

Jestem pewna, że Ty zareagowałabyś inaczej w tej sytuacji (obyś nigdy nie była) ale nie trzeba mierzyć wszystkiego swoją miarą.

[_ema_]

Napisane przez xandria_

załapię ostrzeżenie, ale...
CO ZA ŁAJZY PRACUJĄ W TYM MOPSIE!!!!! [w rzeczywistości użyłam słowa na K i bez urazy dla osób tam pracujących].
gdy mój ojciec był tam orientować się, jak można umieścić naszą babcię w domu opieki lub chociaż wynająć "pielęgniarkę", to mówiła, że NA TO TRZEBA DŁUUUGO CZEKAĆ, A KOSZTY WYNIOSĄ PONAD 3000ZŁ. My nie mamy aż tylu pieniędzy. DZISIAJ OJCIEC POSZEDŁ DO MOPSU OPOWIEDZIEĆ O SYTUACJI I ZORIENTOWAĆ SIĘ DOKŁADNIEJ - TA SAMA KOBIETA, PRZYCIŚNIĘTA PRZEZ MOJĄ RODZINĘ, POWIEDZIAŁA, ŻE BYŁA I JEST MOŻLIWOŚĆ UMIESZCZENIA BABCI W PEWNYM ZAKŁADZIE ZNAJDUJĄCYM SIĘ W NASZYM MIEŚCIE. ZA 1500 zł. A NA TO NAS STAĆ!!!!! GDYBY JEJ NIE ZMUSILI DO GADANIA, TO BY TEGO NIE POWIEDZIAŁA. NIE WIEDZIAŁA NAWET, CO MÓWIĆ, A W KOŃCU WSZYSTKO ZWALAŁA NA DYREKTORKĘ MOPSU.

GDYBY TO OD RAZU POWIEDZIAŁA, TO MOJA MAMA PRAWDOPODOBNIE BY ŻYŁA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!



CO ZA LUDZIE

Xandria, nie szukaj winnych. To naturalne, że będziesz teraz obwiniać na przemian zarówno siebie, jak i wszystkich dookoła. A prawda jest taka, że tą decyzję podjęła Twoja matka i nikt nie jest jej winny. Zbieg wydarzeń pokierował jej losem tak a nie inaczej i nie da się w tej chwili rozstrzygnąć, czy cokolwiek mogłoby ją od tego kroku odwieźć. Szukanie winnych nie przyniesie Ci ulgi, zaczniesz w sobie pielęgnować gniew i żal, a to bez sensu. Każdy na swojej drodze napotyka większe lub mniejsze przeciwności. Widocznie Twoją matkę one przerosły. Ale nie oznacza to, że jeden kłopot mniej zmieniłby wszystko. Nikt nie jest bezpośrednio winien.

[Shira Yuki]

Napisane przez xandria_

załapię ostrzeżenie, ale...
CO ZA ŁAJZY PRACUJĄ W TYM MOPSIE!!!!! [w rzeczywistości użyłam słowa na K i bez urazy dla osób tam pracujących].
gdy mój ojciec był tam orientować się, jak można umieścić naszą babcię w domu opieki lub chociaż wynająć "pielęgniarkę", to mówiła, że NA TO TRZEBA DŁUUUGO CZEKAĆ, A KOSZTY WYNIOSĄ PONAD 3000ZŁ. My nie mamy aż tylu pieniędzy. DZISIAJ OJCIEC POSZEDŁ DO MOPSU OPOWIEDZIEĆ O SYTUACJI I ZORIENTOWAĆ SIĘ DOKŁADNIEJ - TA SAMA KOBIETA, PRZYCIŚNIĘTA PRZEZ MOJĄ RODZINĘ, POWIEDZIAŁA, ŻE BYŁA I JEST MOŻLIWOŚĆ UMIESZCZENIA BABCI W PEWNYM ZAKŁADZIE ZNAJDUJĄCYM SIĘ W NASZYM MIEŚCIE. ZA 1500 zł. A NA TO NAS STAĆ!!!!! GDYBY JEJ NIE ZMUSILI DO GADANIA, TO BY TEGO NIE POWIEDZIAŁA. NIE WIEDZIAŁA NAWET, CO MÓWIĆ, A W KOŃCU WSZYSTKO ZWALAŁA NA DYREKTORKĘ MOPSU.

GDYBY TO OD RAZU POWIEDZIAŁA, TO MOJA MAMA PRAWDOPODOBNIE BY ŻYŁA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!



CO ZA LUDZIE

decyzja twojej mamy to zlepek wszystkich sytuacji-całokształtu.ludzie nie odbierają sobie życia z jednego powodu.
nie wiem,jak to jest z psychologicznego punktu widzeia,ale jeśli czujesz się lepiej obwiniając kogoś ,to może tak rób.ja nie wiem,mnie zawsze pomga zrozumienie sytuacji.
lepsze to niż niepewność.

[201604181004]

xandria, spokojnie. na tę tragedię złożyło się bardzo, bardzo wiele czynników. żaden z nich nie był decydujący, każdy był równie ważny.

[201605090940]

właściwie to macie rację. nikt nie może usnąć. nawet relanium nic nie dało. położę się już do łóżka. dobranoc... musimy wraz z najbliższymi przetrwać jutrzejszy dzień...

[kalincia]

Autorko, jak sobie radzisz?

[chunky_kat]

Napisane przez polaraksaaa

Gdyby moja matka popełniła samobójstwo, nigdy w życiu nie odpaliłabym kompa i wypisywała tego publicznie w internecie!
Dziewczyno, Twoja matka się powiesiła...a Ty tu sobie od tak piszesz jakbyś opisywała mało ważny problem.
Po jednym dniu u Ciebie smutek minął??!! No gratuluję! Wydaje mi się, że Twoja matka nie była ważną osobą dla Ciebie.

Nie uważasz, że to mało delikatne? Każda reakcja jest stosowna w takiej sytuację, bo nie jest to coś, z czym człowiek może sobie od tak poradzić. Czy by płakała, czy się śmiała z szoku, ma do każdego uczucia prawo. To, że tutaj napisała, nie znaczy, że jej mama dla niej nic nie znaczyła. Autorka po prostu próbuje sobie z tym jakoś poradzić i nie ma w tym nic złego.

Bardzo mi przykro.
Wiem, że łatwo w takiej sytuacji o złość, a nawet nienawiść, że posunęła się do tego wyjścia. Ale to chyba nie ma sensu, lecz na akceptację potrzeba czasu. Nie ma się co oszukiwać, że świat bywa po prostu okropny. Może wrażliwość twojej mamy sprawiła, że nie mogła już dłużej tego znosić. Daj sobie czas na żałobę

[HealthOne]

Autorko
strasznie mi przykro z powodu Twojej straty. Nie umiem sobie nawet tego wyobrazić..trzymaj się jakoś.

Moja babcia (mama taty) popełniła samobójstwo w taki sam sposób. Ona wymyśliła moje imię, poza mną miała wtedy jeszcze dwójkę malutkich wnuków, ale też już nie potrafiła radzić sobie z własnym życiem, z samą sobą i tak się stało.
Mam nadzieję że w Twoim przypadku czas załagodzi jakoś rany, trzymaj się

[201605090940]

trzymam się dobrze. wciąż pamiętam moją mamę taką, jaka była za życia. jednak mam ciągle wrażenie, że zaraz gdzieś wyjdzie z ogródka czy coś... jest smutno, ale życie toczy się dalej, daję sobie radę. myślę, że mama jest teraz w lepszym miejscu, choć bez niej jest pusto i smutno.

[Yin]

Do tych mędrców z wschodu, którzy twierdzą, że samobójca daje sygnały przed czynem, mam przykrą wiadomość - to działa bardzo skomplikowanie.

Jako osoba z kliniczną depresją NIGDY nie mówiłam o tym, że chce się zabić, ponieważ (w moim przypadku) nie chciałam mieć wokół siebie wianka pseudopocieszycieli, którzy by mi wmawiali morały jakie to życie jest piękne słitaśne i cudowne - sądzę, że takie osoby przyspieszyłyby termin samobójstwa. Nie - nie mówiłam nikomu, zrobiłam to - niestety(a może stety) uderzył we mnie tak, że wylądowałam na urazówce, potem na oddziale dla "obłąkanych" i do dnia dzisiejszego uważam, że to wszystko jest bezsensu.

Także nie zawsze samobójca daje sygnały.
Autorko trzymaj się.

[Mojwa]

Napisane przez Yin

Do tych mędrców z wschodu, którzy twierdzą, że samobójca daje sygnały przed czynem, mam przykrą wiadomość - to działa bardzo skomplikowanie.

Jako osoba z kliniczną depresją NIGDY nie mówiłam o tym, że chce się zabić, ponieważ (w moim przypadku) nie chciałam mieć wokół siebie wianka pseudopocieszycieli, którzy by mi wmawiali morały jakie to życie jest piękne słitaśne i cudowne - sądzę, że takie osoby przyspieszyłyby termin samobójstwa. Nie - nie mówiłam nikomu, zrobiłam to - niestety(a może stety) uderzył we mnie tak, że wylądowałam na urazówce, potem na oddziale dla "obłąkanych" i do dnia dzisiejszego uważam, że to wszystko jest bezsensu.

Także nie zawsze samobójca daje sygnały.
Autorko trzymaj się.

Bo wlasnie najczesciej sygnaly daja osony, ktore chca zeby ktos je uratowal, a nie te, ktore serio chca sie zabic. Inna kwestia, ze sygnaly to nie.tylko mowienie wprost. Ale to kwestia baaardzo indywidualna, nie kazdy planuje samobojstwo, niektorzy podejmuja taka decyzje pod wplywem chwili. Ciezka sprawa.
PS. Strasznie Ci wspolczuje, podjelas sie porzadnego leczenia i psychoterapii? Nie pomaga?

wysłano z mojej Xperii SP

[sublime]

Napisane przez xandria_

moja matka nie zyje. powiesila sie.

Przykro mi z powodu Twojej sytuacji.
Na pewno minie trochę czasu, zanim dojdzie do Ciebie to, co się stało

[tu obrazek z załącznika]

i zaczniesz w miarę "normalnie" żyć.
Najważniejsze to wspierać się wzajemnie z bratem i ojcem i rozmawiać ze sobą, płakać i krzyczeć - cokolwiek byle się nie zamknąć i nie obwiniać wzajemnie...

Trzymaj się cieplutko.

[201605090940]

dzięki za ten obrazek wprawdzie żyję normalnie, ale smutek pozostał.

jak czytam swój pierwszy post z tego wątku, to może i było trochę racji w tym, że brzmi to dość chłodno, ale nie o to mi chodziło. mama była dla mnie ważną osobą, choć jest mi przykro, że nie umiałam tego pokazać. uważam, że to stało się zbyt szybko i w zbyt przykrych okolicznościach. ten widok już jakoś nie prześladuje mnie w myślach, lecz gdy widzę miejsce, w którym ją znalazłam, ten obraz wraca. strata jest bardzo bolesna, ale życia jej nie zwrócę - za to mogę modlić się za nią i pielęgnować pamięć o niej.

czy mieliście w swojej rodzinie samobójców? w jaki sposób może być obciążona tym osoba taka jak ja? ---> mama była trzecią osobą z rodziny, która to zrobiła. czy to wydarzenie może mieć wpływ na to, że ja też kiedyś coś takiego uczynię? to siedzi w genach czy jest to tzw. syndrom Wertera? nie chcę, by doszło do kolejnej tragedii.

[Shira Yuki]

Napisane przez xandria_

dzięki za ten obrazek wprawdzie żyję normalnie, ale smutek pozostał.

jak czytam swój pierwszy post z tego wątku, to może i było trochę racji w tym, że brzmi to dość chłodno, ale nie o to mi chodziło. mama była dla mnie ważną osobą, choć jest mi przykro, że nie umiałam tego pokazać. uważam, że to stało się zbyt szybko i w zbyt przykrych okolicznościach. ten widok już jakoś nie prześladuje mnie w myślach, lecz gdy widzę miejsce, w którym ją znalazłam, ten obraz wraca. strata jest bardzo bolesna, ale życia jej nie zwrócę - za to mogę modlić się za nią i pielęgnować pamięć o niej.

czy mieliście w swojej rodzinie samobójców? w jaki sposób może być obciążona tym osoba taka jak ja? ---> mama była trzecią osobą z rodziny, która to zrobiła. czy to wydarzenie może mieć wpływ na to, że ja też kiedyś coś takiego uczynię? to siedzi w genach czy jest to tzw. syndrom Wertera? nie chcę, by doszło do kolejnej tragedii.

to chyba zalezy od wrażliwości.nie każdy ma tendencję do zapadania w depresję.
u nas byl przypadek,a samobójstwo było planowane od roku i najdrobniejszych szczegółach

[201605300922]

Napisane przez xandria_

czy mieliście w swojej rodzinie samobójców? w jaki sposób może być obciążona tym osoba taka jak ja? ---> mama była trzecią osobą z rodziny, która to zrobiła. czy to wydarzenie może mieć wpływ na to, że ja też kiedyś coś takiego uczynię? to siedzi w genach czy jest to tzw. syndrom Wertera? nie chcę, by doszło do kolejnej tragedii.

Spokojnie. Pomyśl o tym bardziej w ten sposób, że często wrażliwość mamy ,,po kimś" - ja np. czuję się bardzo blisko związana z mamą i dziadkiem (ojcem mamy), reagujemy podobnie, mamy podobny typ wrażliwości, czego nie mogę np. powiedzieć o mojej cioci i bracie (oni są z kolei do siebie bardzo podobni, podobnie nieszczęśliwi, zarazem taka sama jest moja babcia). Z opowieści dziadka wynika, że jego mama była taka, jak my. Być może w rodzinie Twojej mamy te osoby tez miały inną wrażliwość, może po prostu gorzej sobie radziły z problemami. Ale to nie jest tak, że Ty czy ktoś jeszcze będzie miał tak samo, możecie mieć większą podatność np. na depresję (tak samo, jak w niektórych rodzinach jest większa podatność na przykład na alkoholizm, nerwicę), ale to dalej tylko podatność, a nie 100% przeznaczenie.

Bardzo Ci współczuję. Nie ma dobrych słów, żeby tu napisać.

[Marbi_]

Wyobrażam sobie co czujesz, strasznie mi przykro...
Wiesz, czasami jak usłyszę, że ktoś się zabił to myślę sobie "co za egoizm, nie pomyślał o rodzinie itd" takie myśli to tylko emocjonalny impuls, bo tak naprawde nigdy nie wiadomo, co się działo w głowie tej osoby, najczęściej to jest nagły impuls emocji i takie osoby nie widzą żadnych rozwiązań, nie myślą przez moment racjonalnie. Albo mają depresje a to choroba, a zdrowa osoba tego nie zrozumie. Wiem, że teraz Cie to gnębi, ale już nic nie poradzisz niestety ale musisz przeżyć swoją żałobę i żyć dalej. Nie oceniaj matki bo będziesz się tylko gorzej czuła.

---------- Dopisano o 22:00 ---------- Poprzedni post napisano o 21:55 ----------

Jeśli Cię niepokoją takie przypadki w rodzinie, to ja bym porozmawiała ze specjalistą, psychologiem lub psychiatrą. Mają doświadczenie w takich sprawach, doradzą, może pomogą zrozumieć... Pomagają po takich trudnych doświadczeniach, może będzie Ci lepiej