pierwszy rok małżeństwa w pigułce, jestem w rozsypce

[201607110949]

Napisane przez common

Jestem, tak jak pisałyście wczesniej, moje "bycie" zalezy od opinii i akceptacji innych. Nie wiem jak sie z.tego wyzwolić i jak nad tym pracować.

Budując poczucie własnej wartości, jak przypuszczam - dobra terapia powinna Ci w tym pomóc.

Dlaczego nie poprosisz o pomoc rodziców? Wybacz, jeśli to pytanie się już gdzieś pojawiło, ale nie zarejestrowałam.

[shutter1]

Napisane przez common

Teraz juz niby nie rozmawia codziennie. Jest trudne rozstanie, bo ja jestem głupia i mam nadzieje, ze cos sie zmieni, a nic sir nie zmienia na lepsze. Ciągle przy kłótniach słyszę jaka jestem zła, a nie uwazam, ze aż tak zawiniłam, żeby cale małżeństwo trzeba bylo konczyc rozwodem. Nie wiem jak można być w związku i nie brać ani cienia odpowiedzialności za to co się dzieje, tylko obarczać wina jedna osobę.



W tym wątku juz pewnie wszystko zostalo powiedziane, dziekuje Wam za wszystkie wiadomości, również,te prywatne. Nie mogę się pogodzić z tym co sie dzieje i żyje w jakiejś wiecznej iluzji. Boje sie decyzji, jestem na to wszystko w ogole nie przygotowana i nie wiem co moze zmienic moje nastawienie. Nie umiem zrozumieć, gdy on mówi ze juz mu nie zalezy

olewam to, udaje, że nie słyszę. Nie wiem juz sama. Dalej karmie sie nadzieja, ze sie ułoży.



Wg męża, logicznie ten związek nie ma sensu, ale twierdzi ze ma nadzieje ze jakos cos sie zmieni, ale jest zablokowany na różnych poziomach i juz nie umie z tym nic zrobić. Tak twierdzi. Bo przeciez jak jest dobrze to on jest kochany, a jak jest zle to za grosz szacunku do mnie i mojej rodziny.

---------- Dopisano o 19:50 ---------- Poprzedni post napisano o 19:48 ----------

Moj mąż oraz jego rodzina uważają, ze takie dzwonienie jest normalne i to ja jestem nienormalna, wszyscy wysylali mnie do psychiatry.

Dlaczego uważasz rozwód za karę skierowaną przeciwko Tobie? Kochana, to jest dla Ciebie wybawienie

Jeśli teraz zbierzesz w sobie siłę i odwagę to za kilka lat będziesz śmiała się z całej sytuacji, mając u boku prawdziwego, kochającego i przede wszystkim szanującego Cię faceta.

Dziewczyny radziły, co zrobić z mieszkaniem. Napisz pozew i go złóż. Najłatwiej poczynić jakieś kroki, bo z każdym kolejnym będziesz czuła się lepiej.

[what_if]

Napisane przez common

Wg męża, logicznie ten związek nie ma sensu, ale twierdzi ze ma nadzieje ze jakos cos sie zmieni (...).

NIE ZMIENI.

Napisane przez common

Moj mąż oraz jego rodzina uważają, ze takie dzwonienie jest normalne i to ja jestem nienormalna, wszyscy wysylali mnie do psychiatry.

Kontakt z rodziną - to normalne; spowiadanie się z życia dzień w dzień i plucie na żonę własnej matce - patola do potęgi wtf.
Tyle w temacie, wrócę tu jak się ogarniesz

[common]

Boje się, ze jak znowu wmieszam we wszystko rodziców to juz będzie wszystko skończone i juz nic sie nie da miedzy mną i mężem naprawić. Poza tym moja mama zawsze twierdziła, ze niby wyksztalcenie jest najważniejsze, ale ona w dużym stopniu mnie "przekonała" ze na ten ślub juz czas. Moze nie doslownie, ale trochę tak. Pozniej przed ślubem jak wszystko sie totalnie nie układało, chcialam go przełożyć na kolejny rok, ale mam twierdziła ze to moje wariactwa o fanaberie i sama nie wiem juz czego chce. I tal zaczelam sie czuc, wszystko juz bylo przygotowane itp. Nie mialam sily odwołać ślubu, bo chcialam byc z narzeczonym, ale na ślub chyba nie bylam gotowa.

Moj tata uważa ze rozwód to najlepsze wyjście, ale nie chce sie w to wtrącać.



A mnie chyba trzeba cale życie za rękę prowadzić, bo nie umiem sama myslec i podejmować decyzji. Czasami wiem, ze cos sie zle skonczy a i tak w to brnę i robię rzeczy wbrew sobie. Tak juz mam...

[201607110949]

Napisane przez common

Boje się, ze jak znowu wmieszam we wszystko rodziców to juz będzie wszystko skończone i juz nic sie nie da miedzy mną i mężem naprawić. Poza tym moja mama zawsze twierdziła, ze niby wyksztalcenie jest najważniejsze, ale ona w dużym stopniu mnie "przekonała" ze na ten ślub juz czas. Moze nie doslownie, ale trochę tak. Pozniej przed ślubem jak wszystko sie totalnie nie układało, chcialam go przełożyć na kolejny rok, ale mam twierdziła ze to moje wariactwa o fanaberie i sama nie wiem juz czego chce. I tal zaczelam sie czuc, wszystko juz bylo przygotowane itp. Nie mialam sily odwołać ślubu, bo chcialam byc z narzeczonym, ale na ślub chyba nie bylam gotowa.

Moj tata uważa ze rozwód to najlepsze wyjście, ale nie chce sie w to wtrącać.



A mnie chyba trzeba cale życie za rękę prowadzić, bo nie umiem sama myslec i podejmować decyzji. Czasami wiem, ze cos sie zle skonczy a i tak w to brnę i robię rzeczy wbrew sobie. Tak juz mam...

Przecież o to chodzi. Czasami w życiu przychodzi taki moment, że aby Ci się dupa nie spaliła w pożarze domu, trzeba skoczyć z 2 piętra. Jeśli nie masz odwagi, ktoś powinien Cię zwyczajnie popchnąć. Oddalenie Twojego męża, pozwoli Ci nabrać odrobinę dystansu i łatwiej będzie Ci nad sobą pracować.
Jeśli nie masz odwagi od razu na rozwód, załatwcie separację - cokolwiek, bylebyś z nim dłużej pod jednym dachem nie żyła, bo to czysty masochizm.

[Barbarella05]

Wez przestań pitolic, kobieto, ze TY już TAK MASZ.
Nie, Ci sie po prostu nie chce nic zmieniać.
Wygodnie Ci z mężem, który ma cię w d*pie, wiecznie chce się wyprowadzić, SAM CHCE ROZWODU, pluje na Ciebie i obrabia Ci d*pę za Twoimi plecami swojej rodzince.

Boże,Kobieto, ile jeszcze Ci potrzeba,po słowach meża "Nie zależy mi już" "Chcę rozwodu" "Wyprowadzam się", zeby uświadomić sobie, że ten związek umarł dawno temu?
Gdzie Twoja godność, do cięzkiej cholery?
Gdzie Twoja siła woli, gdzie Twój hart ducha- gdzie poczucie własne wartości?
Jesteś aż tak zaślepiona,ze serio nie widzisz że potrzebujesz natychmiast psychoterapii, bo możesz nie mieć sił sama przez to przejść?

[common]

Jestem umowiona na psychoterapię także mimo, że ze mna ciężko to próbuje sobie pomóc

[giselle2504]

Napisane przez common

Jestem umowiona na psychoterapię także mimo, że ze mna ciężko to próbuje sobie pomóc

Poproś rodzinę, a jak nie chcesz, to przyjaciół, kogokolwiek o pomoc też. Z terapeutą spotkasz się raz/dwa razy w tygodniu, ale na co dzień będziesz musiała sobie dawać radę sama, co jak widać bardzo trudno Ci przychodzi. Na początek potrzebujesz kogoś bliskiego, kto Cię będzie kopał w tyłek i pomagał nie brnąć w to dalej.

[201607110949]

Napisane przez common

Jestem umowiona na psychoterapię także mimo, że ze mna ciężko to próbuje sobie pomóc

ale to dopiero za miesiąc i nie od razu przyniesie efekty. A tu trzeba działać JUŻ.

[Barbarella05]

Napisane przez SALIX

ale to dopiero za miesiąc i nie od razu przyniesie efekty. A tu trzeba działać JUŻ.

Dokładnie

[common]

Moj facet dzis powiedzial ze jak mam problemy z samoocena to moglam tego nie przenosić na związek.

[201607110949]

Napisane przez common

Moj facet dzis powiedzial ze jak mam problemy z samoocena to moglam tego nie przenosić na związek.

Twój facet sam ma nierówno pod sufitem i w ogóle nie powinnaś tego gadania słuchać. A Ty karmisz się tymi słowami jak ćpun brudną heroiną.

[common]

Tak, wszystkie jego słowa działają na mnie niesamowicie.

[201607110949]

Napisane przez common

Tak, wszystkie jego słowa działają na mnie niesamowicie.

Dociera do Ciebie teraz, że gdybyś nie widywał go codziennie, nie miałby takiego wpływu i zaczęłabyś szybciej trzeźwieć? WYKOP GO z mieszkania.

[zosik]

Napisane przez SALIX

Dociera do Ciebie teraz, że gdybyś nie widywał go codziennie, nie miałby takiego wpływu i zaczęłabyś szybciej trzeźwieć? WYKOP GO z mieszkania.

Popieram!

Słuchaj mój mi mówił np. że jestem gruba (no ok, bo jestem gruba), ale sobie uświadomiłam, że jak ważyłam 52kg to on też mi mówił, że jestem gruba (bo wiedział,że tym się przejmuję).
Twój mąż powie wszystko, żeby cię poniżyć lub wyprowadzić z równowagi. A nie robi tak, że raz mówi coś, a dzień później coś odwrotnego?

[Rena]

Napisane przez common

Boje się, ze jak znowu wmieszam we wszystko rodziców to juz będzie wszystko skończone i juz nic sie nie da miedzy mną i mężem naprawic

tu juz skonczone i nie do naprawienia.

Natomiast wzywanie rodzicow przez dorosla kobiete jest smieszne. Tak to mozna w przedszkolu.

[201607110949]

Napisane przez Rena

tu juz skonczone i nie do naprawienia.

Natomiast wzywanie rodzicow przez dorosla kobiete jest smieszne. Tak to mozna w przedszkolu.

Ale ona nie jest dorosła (w sensie: dojrzała). W tym sęk. Mam wrażenie, że jeśli ktoś jej nie pomoże, będzie tkwić w tej toksynie do końca świata i o jeden dzień dłużej.

[giselle2504]

Napisane przez Rena

tu juz skonczone i nie do naprawienia.

Natomiast wzywanie rodzicow przez dorosla kobiete jest smieszne. Tak to mozna w przedszkolu.

Nie wiem, co śmiesznego jest w proszeniu o pomoc najbliższej rodziny, gdy się ewidentnie tej pomocy potrzebuje Dziewczyna sobie nie radzi, to co ma zrobić? Nie zawsze i nie każdemu jest łatwo wziąć się za siebie i ogarnąć. Czasem potrzebne jest wsparcie bliskich.

[common]

Juz nie dawałam rady i myslalam, ze rodzice będą " mediatorami". Nie przewidziałam oczywistych konsekwencji. Jak sie kłócimy to mówi mi najgorsze rzeczy i później jak jest "dobrze" to mówi co innego a ja nie mogę juz w to uwierzyć. Nie wiem juz która wersja jest prawdziwa.

Nie jestem dojrzała i moj mąż tez nie. Dlatego to tak wygląda, nie ma nikogo mądrego.

[201607211025]

Napisane przez common

Juz nie dawałam rady i myslalam, ze rodzice będą " mediatorami". Nie przewidziałam oczywistych konsekwencji. Jak sie kłócimy to mówi mi najgorsze rzeczy i później jak jest "dobrze" to mówi co innego a ja nie mogę juz w to uwierzyć. Nie wiem juz która wersja jest prawdziwa.

Nie jestem dojrzała i moj mąż tez nie. Dlatego to tak wygląda, nie ma nikogo mądrego.

Ty bądź mądra i wywal mężunia z domu i życia, bo będzie już tylko gorzej, jeżeli dalej pozostaniecie małżeństwem.

[zlotniczanka]

Napisane przez common

Juz nie dawałam rady i myslalam, ze rodzice będą " mediatorami". Nie przewidziałam oczywistych konsekwencji. Jak sie kłócimy to mówi mi najgorsze rzeczy i później jak jest "dobrze" to mówi co innego a ja nie mogę juz w to uwierzyć. Nie wiem juz która wersja jest prawdziwa.

Nie jestem dojrzała i moj mąż tez nie. Dlatego to tak wygląda, nie ma nikogo mądrego.

to dojrzej wreszcie. Usiądź na spokojnie i zadaj sobie pytanie: czego ja chcę od życia?
Wypisz sobie to na kartce. I zastanów się, jak to zrealizować. Jeśli chcesz miłości, małżeństwa i dziecka, to zastanów się, czy akurat z tym kolesiem, z którym masz akt ślubu, to się uda. No chyba nie.
Masz szanse na nowe, fajne życie. Ale bez niego.

[common]

Tylko moj problem polega na tym, ze on byl zawsze i teraz bez niego to mam czarna dziurę w glowie, a nie wizje szczęśliwego zycia.

[201607110949]

Napisane przez common

Tylko moj problem polega na tym, ze on byl zawsze i teraz bez niego to mam czarna dziurę w glowie, a nie wizje szczęśliwego zycia.

Nie, kiedyś go nie było. Żyłaś, oddychałaś, jadłaś. Kiedy go nie będzie, Ziemia nie przestanie się kręcić. Za to Ty pozbędziesz się toksycznego gada, z którym tworzysz toksyczny związek i będziesz mieć szansę na normalność.

[201803290936]

Napisane przez common

Tylko moj problem polega na tym, ze on byl zawsze i teraz bez niego to mam czarna dziurę w glowie, a nie wizje szczęśliwego zycia.

Rodziliście się jednego dnia na jednym oddziale? Ach te zbiegi okoliczności.

[zlotniczanka]

to zapełnij tą czarną dziurę.

Przypomnij sobie swoje marzenia z dzieciństwa, znajdź obrazy, które Cię ruszają i sprawiają, że wiesz, że to to... Ja mam taki obraz w głowie: droga pośrodku pustkowia i ja na niej łapię stopa z małym bagażem, szczęśliwa, opalona, czuję, że żyję. Na tym obrazie zbudowałam sobie wartości, które są dla mnie ważne: niezależność, brak dławiących zobowiązań (jak kredyt na x lat), praca, gdzie sama o sobie decyduję... Ty na pewno też masz takie obrazy. Przypomnij sobie o czym marzyłaś, jak byłaś mała, co chciałaś robić, kim chciałaś zostać. Zacznij coś z tego robić, wyjdź poza schematy i siedzenie w mieszkanie.

[Madame_K_C]

Hej,

Na razie czytałam ten Twój wątek i chciałam się nie odzywać, bo wydawało się, że wszystko skończy się dobrze (kilka stron temu)...
Jak widać mężuś nie ma ochoty opuszczać darmowego, wydodnego mieszkanka... Ktoś się temu dziwi?

Common - Ty czytasz czasem inne wątki na wizazu, albo znasz kogoś spoza Twojego świata? Przeczytaj inne wątki - dziewczyny piszą: że mąż bije, że dzieci patrzą, że alkohol, że kredyt, że nie ma dokąd pójść, że rodzice nie żyją, że przemoc ekonomiczna, że BIEDA. Takie dziewczyny chcą się często wyrwać ze swojego życia, próbują.

A Ty? A Ty mieszkasz w mieszkaniu rodziców, nie masz dzieci, nie masz kredytów i jeszcze tego PASOŻYTA, którego nazywasz "mężem" nie wyrzuciłaś za drzwi?!?
Faceta, który Cię obraża, traktuje jak ścierę?

Ja mam nadzieję, że znajdziesz w sobie siłę, żeby tego faceta wywalić z domu.
Po czasie będziesz błogosławić dzień kiedy odszedł z Twojego życia. Będziesz w rocznicę tego dnia kupować najlepszego szampana i pić go do lustra mówiąc sobie "byłam silna, pozbyłam się pasożyta, ja sama!".

Dziewczyno, jesteś taka młoda, ratuj siebie!!!!
Pozdrowienia,

P.S. Nie wiem czy masz rozdzielność majątkową (podejrzewam, że nie...), więc nieważne co się stanie, pilnuj $$$ na koncie.
P.P.S. Jak on się wyprowadzi, to w sekundę zamów ślusarza i wymień zamki.

[201803290936]

Napisane przez Madame_K_C

(...)
P.S. Nie wiem czy masz rozdzielność majątkową (podejrzewam, że nie...), więc nieważne co się stanie, pilnuj $$$ na koncie.
P.P.S. Jak on się wyprowadzi, to w sekundę zamów ślusarza i wymień zamki.

Lepiej od razu wypłacić pół kasy (jeżeli konto wspólne).

[common]

Nie mamy rozdzielności majątkowej. Kazdy ma swoje konto. Myślicie, ze powinnam wypłacić kasę ze swojego?

[shutter1]

Wszystko jest kwestią dogadania się co do rozwodu i podziału majątku. Ale podejrzewam, że nie bardzo jest z kim się dogadywać...

Zawsze możesz zrobić przelew zaufanej osobie. Tak chyba najbezpieczniej... Kasę spożytkujesz na nowe życie

[Nameria]

Podczytuję Twój wątek i życzę Ci jak najlepiej. Mam nadzieję, że trafisz do dobrego terapeuty, który pomoże Ci stanąc na nogi i przejrzeć na oczy albo co najważniejsze uwierzyć w siebie.

Ja na Twoim miejscu wypłaciłabym kasę i wpłaciła na lokatę ale na mamę/ojca. Tak, żeby te pieniądze były "bezpieczne" w razie czego.

Nie myślałaś, żeby gdzieś wyjechać? Ja jak kiedyś miałam kryzys, załatwiłam sobie wyjazd do pracy ( co prawda tylko na wakacje ) ale pozwoliło mi to podjąc decyzję. Przerażało mnie zostanie na lodzie, w tym samym miejscu ale bez niego, tak więc zmieniłam miejsce. Dało mi to straszny zastrzyk energii.