Jestem starsza od niego

[Sondrina]

Witajcie,
w weekend majowy poznałam naprawdę interesującego faceta, trudno jest mi się kimś zauroczyć, bo z reguły jest coś, co razi mnie w danym facecie. A to odnoszenie się do kobiet bez szacunku, a to jakieś średniowieczne przekonanie, że on może sobie pojechać na weekend z kumplami, ale ja mam siedzieć w domu z jego matką. A to totalne zdziecinnienie i uzależnienie od gier komputerowych. Nowy znajomy okazał się naprawdę ciekawą osobą, z którą można spokojnie porozmawiać. Spodobała mi się jego wrażliwość i szacunek, jakim darzy swoją mamę. Zapunktował u mnie także wytrwałością, z jaką zarobił na wymarzone auto. Jestem nim naprawdę zauroczona, dawno czegoś takiego nie czułam, a może praktycznie nigdy. Jest tylko jeden problem, ja mam 28 lat, a on 22. Ja pracuję, on studiuje i sobie dorabia. 6 lat różnicy to sporo, zwłaszcza teraz. Z drugiej strony, sama mentalnie czuję się młodo. Ostatnio świetnie bawiłam się na juwenaliach, wciąż ciągnie mnie do imprez i podróżowania. Zasadniczo jestem na takim etapie życia, że nie marzę o ślubie, a perspektywa zostania matką mnie przeraża.

Co myślicie o takiej różnicy w związku na niekorzyść kobiety? Czy same byłyście kiedyś w związku z młodszym partnerem?

[TropicalEscape]

Moj maz jest ode mnie 3,5 roku młodszy, poznaliśmy się kiedy miał 23 lata. Doskonale się dogadujemy i jesteśmy bardzo szczęśliwi. Nie wyobrażam sobie życia z nikim innym.
Myślę, że duzo zależy od dojrzałości faceta. Niejeden dwudziestolatek jest dojrzalszy niż Pan grubo po 30, może akurat na takiego trafiłaś.
Zaryzykowałbym jeśli facet wyglada na zainteresowanego Powodzenia.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201803090921]

Napisane przez Sondrina

Witajcie,
w weekend majowy poznałam naprawdę interesującego faceta, trudno jest mi się kimś zauroczyć, bo z reguły jest coś, co razi mnie w danym facecie. A to odnoszenie się do kobiet bez szacunku, a to jakieś średniowieczne przekonanie, że on może sobie pojechać na weekend z kumplami, ale ja mam siedzieć w domu z jego matką. A to totalne zdziecinnienie i uzależnienie od gier komputerowych. Nowy znajomy okazał się naprawdę ciekawą osobą, z którą można spokojnie porozmawiać. Spodobała mi się jego wrażliwość i szacunek, jakim darzy swoją mamę. Zapunktował u mnie także wytrwałością, z jaką zarobił na wymarzone auto. Jestem nim naprawdę zauroczona, dawno czegoś takiego nie czułam, a może praktycznie nigdy. Jest tylko jeden problem, ja mam 28 lat, a on 22. Ja pracuję, on studiuje i sobie dorabia. 6 lat różnicy to sporo, zwłaszcza teraz. Z drugiej strony, sama mentalnie czuję się młodo. Ostatnio świetnie bawiłam się na juwenaliach, wciąż ciągnie mnie do imprez i podróżowania. Zasadniczo jestem na takim etapie życia, że nie marzę o ślubie, a perspektywa zostania matką mnie przeraża.

Co myślicie o takiej różnicy w związku na niekorzyść kobiety? Czy same byłyście kiedyś w związku z młodszym partnerem?

Między mną, a moim mężem są co prawda tylko 3 lata różnicy, ale mentalnie to on jest w niektórych aspektach "dojrzalszy" ode mnie
Starsi ode mnie lub równoletni partnerzy na pewnym etapie zawsze zaczynali bredzić o domku i dzieciach, a to mnie przerażało - więc kończyłam związki. Od zawsze lepiej czułam się w towarzystwie ludzi troszkę młodszych ode mnie i tak też zostało mi przy wyborze partnera na stałe
Myślę, że wasze 6 lat różnicy to na tym etapie życia nie taka straszna różnica; oboje macie podobne priorytety, Ty czujesz się młodo i nie masz parcia na dzieci czy małżeństwo...jeśli jest fajnie, to korzystaj, wchodź w związek, ciesz się nim i tyle.

[Sondrina]

Z tą dojrzałością nie jest chyba u niego najgorzej, ponieważ długo byłam przekonana, że jest moim rówieśnikiem. Tak się nam rozmawiało na niektóre tematy, że gdy dowiedziałam się, że w 2015 roku zdawał maturę, to byłam przekonana, że on po prostu z jakiegoś powodu później poszedł na studia. Ale on jest z 1995 roku, było to dla mnie sporym zaskoczeniem. Jestem pod dużym wrażeniem, ponieważ ma lepiej ułożone w głowie od mojego byłego chłopaka z 1989 roku, który po dziś dzień szuka takiej pracy, żeby mieć jak najwięcej czasu na gry komputerowe...

[liketoysoldiers]

Od roku jestem w związku z facetem prawie 5 lat młodszym, ja 29, on 24.
Tydzień temu oświadczył się, sam z siebie, bez parcia, po roku znajomości.
Miałam różnych facetów, rówieśników jak i starszych 10 lat.
Z nim jest najlepiej, mentalnie jesteśmy na tym samym poziomie, wiem że to TA osoba chociaż na początku również miałam milion wątpliwości i obaw. Gdyby nie jego konsekwentna postawa że warto, nie weszłabym w to, i żałowałabym strasznieee.

[hiperaktywna]

Ja mam 30 lat, mój chłopak ma 25. Poznaliśmy się ponad pół roku temu. Przez pierwsze 2 miesiące wzbraniałam się rękami i nogami, głównie właśnie przez tą różnicę wieku. I to był błąd! Stwierdziłam w końcu, że zaryzykuję i przepadłam totalnie. Jestem zakochana, dogadujemy się rewelacyjnie, wszyscy moi znajomi go uwielbiają. Oboje wyglądamy bardzo młodo, wszyscy nam dają 23-24 lata. Mamy podobne priorytety, podobne poglądy i oboje uwielbiamy imprezy i podróże. Także nie masz co się zastanawiać

Dodam jeszcze, że wcześniej spotykałam się o 3,5 roku starszym ode mnie facetem i to nie było to.

[Sondrina]

Napisane przez Sziket

Między mną, a moim mężem są co prawda tylko 3 lata różnicy, ale mentalnie to on jest w niektórych aspektach "dojrzalszy" ode mnie
Starsi ode mnie lub równoletni partnerzy na pewnym etapie zawsze zaczynali bredzić o domku i dzieciach, a to mnie przerażało - więc kończyłam związki. Od zawsze lepiej czułam się w towarzystwie ludzi troszkę młodszych ode mnie i tak też zostało mi przy wyborze partnera na stałe
Myślę, że wasze 6 lat różnicy to na tym etapie życia nie taka straszna różnica; oboje macie podobne priorytety, Ty czujesz się młodo i nie masz parcia na dzieci czy małżeństwo...jeśli jest fajnie, to korzystaj, wchodź w związek, ciesz się nim i tyle.

Mnie w rówieśnikach i starszych mężczyznach przeraża parcie na ślub i dzieci. Ja nie planuję dzieci prędzej niż przed 35. urodzinami, na razie chciałabym pokorzystać z życia. Nie chcę też siedzieć w domu tak, jak moja przyjaciółka ze swoim mężem-rówieśnikiem. Od ślubu nigdzie z nią nie chce wychodzić i robi problemy, gdy ona chce pójść ze mną do teatru czy na targi książki. Lubię aktywne życie, więc bliżej mi mentalnie do studentów.

Poza tym nie zapomnę, jak 4 lata temu związałam się z facetem starszym ode mnie o 10 lat. Ta różnica mnie od początku przerażała, ale dałam mu szansę i szybko pożałowałam tego. On miał zupełnie inne priorytety, chciał jeździć tylko na wycieczki all inclusive. Ja z kolei lubię koncerty ska i reggae grane pod gołym niebem oraz piesze wędrówki po górach. Byliśmy zupełnie niedopasowani.

Jak dowiedziałam się, że chłopak, którego poznałam miesiąc temu, jest ode mnie młodszy, nie czułam takiego niepokoju jak 4 lata. Owszem zaczęłam się zastanawiać, ale mimo wszystko widzę większe szanse na porozumienie.

[rukolka]

Ja się wyłamię. Wg mnie za duża różnica. Ale jeśli nie spróbujesz to się nie przekonasz.

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

Ja z kolei lubię koncerty ska i reggae grane pod gołym niebem oraz piesze wędrówki po górach. Byliśmy zupełnie niedopasowani.

I właśnie o to chodzi - żeby podobnie widzieć świat i chcieć podobnych rzeczy. Jeśli jesteś bardziej rozrywkowa niż generalnie ludzie w Twoim wieku to młodszy partner to najlepsze co może Cię spotkać.

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

Ja mam 30 lat, mój chłopak ma 25. Poznaliśmy się ponad pół roku temu. Przez pierwsze 2 miesiące wzbraniałam się rękami i nogami, głównie właśnie przez tą różnicę wieku. I to był błąd! Stwierdziłam w końcu, że zaryzykuję i przepadłam totalnie. Jestem zakochana, dogadujemy się rewelacyjnie, wszyscy moi znajomi go uwielbiają. Oboje wyglądamy bardzo młodo, wszyscy nam dają 23-24 lata. Mamy podobne priorytety, podobne poglądy i oboje uwielbiamy imprezy i podróże. Także nie masz co się zastanawiać

Dodam jeszcze, że wcześniej spotykałam się o 3,5 roku starszym ode mnie facetem i to nie było to.

Ja też podobno nie wyglądam staro, czasem w sklepie muszę pokazywać dowód, gdy kupuję piwo Jestem szczupła i niska, ubieram się na kolorowo.

Bardzo spodobało mi się to, że zdążył już udowodnić, ze potrafi stanąć w mojej obronie. Co wcale nie jest takie oczywiste, biorąc pod uwagę, że mój o 10 lat starszy eks, miłośnik wycieczek all inclusive, uznał, że sama powinnam poradzić sobie z zaczepkami pijaka...

[Paprotka_]

Kiedy zaczęłam się spotykać z moim mężem on miał 23 lata ja 28. Dziś oboje jesteśmy po 30 (ja już bliżej 40) i nie zamieniłabym go na rówieśnika. Różnica wieku w codziennym życiu praktycznie nie istnieje. Czasami tylko otoczenie śmiesznie reaguje np. pani w USC kiedy poszliśmy zaklepać termin ślubu przestawiła nam pesele bo uznała, że ja jestem młodsza. Ważne jest to aby być na podobnym etapie życia. Jeżeli wiek jest jedyną Twoją wątpliwością to porzuć ją

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

I właśnie o to chodzi - żeby podobnie widzieć świat i chcieć podobnych rzeczy. Jeśli jesteś bardziej rozrywkowa niż generalnie ludzie w Twoim wieku to młodszy partner to najlepsze co może Cię spotkać.

Też mi się tak wydaje, że ważniejsza od oficjalnej metryki, jest mentalna metryka. Różnica nie jest chyba aż tak duża, żeby w przyszłości groziła mu opieka niedołężną kobietą albo żeby w przyszłości nie mieć wspólnych dzieci. Wasze słowa bardzo mnie podbudowałyW takich niecodziennych sytuacjach człowiek ma zawsze wątpliwości, które podsycają takie akcje jak nagonka na prezydenta Francji.

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

Ja też podobno nie wyglądam staro, czasem w sklepie muszę pokazywać dowód, gdy kupuję piwo Jestem szczupła i niska, ubieram się na kolorowo.

Bardzo spodobało mi się to, że zdążył już udowodnić, ze potrafi stanąć w mojej obronie. Co wcale nie jest takie oczywiste, biorąc pod uwagę, że mój o 10 lat starszy eks, miłośnik wycieczek all inclusive, uznał, że sama powinnam poradzić sobie z zaczepkami pijaka...

Mnie też proszą czasem o dowód

U mnie podobnie, też mi zaimponowało jak szarmancki potrafi być. Nie ma opcji, żeby mi drzwi nie otworzył i czuję się przy nim najbezpieczniej ze wszystkich moich ex, nie boi się konfrontacji. Mam wrażenie, że facet którzy mają teraz 28-35 lat to takie największe cipki

[Sondrina]

Napisane przez Paprotka_

Kiedy zaczęłam się spotykać z moim mężem on miał 23 lata ja 28. Dziś oboje jesteśmy po 30 (ja już bliżej 40) i nie zamieniłabym go na rówieśnika. Różnica wieku w codziennym życiu praktycznie nie istnieje. Czasami tylko otoczenie śmiesznie reaguje np. pani w USC kiedy poszliśmy zaklepać termin ślubu przestawiła nam pesele bo uznała, że ja jestem młodsza. Ważne jest to aby być na podobnym etapie życia. Jeżeli wiek jest jedyną Twoją wątpliwością to porzuć ją

Dziękuję za pokrzepiające słowa Są dla mnie o tyle ważne, że w podobnym wieku spotkałaś swojego obecnego męża. Wam się udało i to jest bardzo ważne

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

Też mi się tak wydaje, że ważniejsza od oficjalnej metryki, jest mentalna metryka. Różnica nie jest chyba aż tak duża, żeby w przyszłości groziła mu opieka niedołężną kobietą albo żeby w przyszłości nie mieć wspólnych dzieci. Wasze słowa bardzo mnie podbudowałyW takich niecodziennych sytuacjach człowiek ma zawsze wątpliwości, które podsycają takie akcje jak nagonka na prezydenta Francji.

Ale pomyśl sobie, że to tylko teraz tak trochę przerażająco wygląda. Wiek 40 i 45 nie brzmi już aż tak strasznie, nie?

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

Mnie też proszą czasem o dowód

U mnie podobnie, też mi zaimponowało jak szarmancki potrafi być. Nie ma opcji, żeby mi drzwi nie otworzył i czuję się przy nim najbezpieczniej ze wszystkich moich ex, nie boi się konfrontacji. Mam wrażenie, że facet którzy mają teraz 28-35 lat to takie największe cipki

Mam podobne wrażenie. Mój o 10 lat starszy eks, kazał radzić sobie samej. Mąż od mojej przyjaciółki zostawił ją samą na rynku, gdy zaczął go gonić jej eks. Facet od drugiej przyjaciółki boi się sam zapytać promotora o pytania na obronę, tylko wysyła ją jako mięso armatnie. Mój eks rówieśnik ma teraz dziewczynę, której każe wracać samej do domu po 23... Na ich tle 22-latek, który mnie zauroczył, wypada naprawdę dobrze.

---------- Dopisano o 12:08 ---------- Poprzedni post napisano o 12:07 ----------

Napisane przez hiperaktywna

Ale pomyśl sobie, że to tylko teraz tak trochę przerażająco wygląda. Wiek 40 i 45 nie brzmi już aż tak strasznie, nie?

To prawda, później może być już tylko lepiej Rzeczywiście gorzej brzmi 22-28 niż 40-46

---------- Dopisano o 12:09 ---------- Poprzedni post napisano o 12:08 ----------

Napisane przez liketoysoldiers

Od roku jestem w związku z facetem prawie 5 lat młodszym, ja 29, on 24.
Tydzień temu oświadczył się, sam z siebie, bez parcia, po roku znajomości.
Miałam różnych facetów, rówieśników jak i starszych 10 lat.
Z nim jest najlepiej, mentalnie jesteśmy na tym samym poziomie, wiem że to TA osoba chociaż na początku również miałam milion wątpliwości i obaw. Gdyby nie jego konsekwentna postawa że warto, nie weszłabym w to, i żałowałabym strasznieee.

Twoja historia też napełnia mnie optymizmem. Najgorsze są te blokady, mam wrażenie, ze to zasługa naszego społeczeństwa, w którym wciąż lepiej się patrzy na 80-latka z 20-latką u boku niż kobietę starszą od partnera o kilka lat.

[hiperaktywna]

Ja się ostatnio dowiedziałam, że jestem tą, z którą chciałby się zestarzeć. I oczywiście mieć dzieci, ale (dzięki Bogu) jeszcze nie teraz. I bardzo mi to odpowiada.

Nasze rodziny również wszystko akceptują, choć bałam się że tutaj będzie największy problem. Dla przykładu byliśmy wczoraj u jego mamy na obiedzie w składzie: jego rodzice, dwie babcie, siostra (rok starsza ode mnie), jej mąż i 2 córki. Było super

Padło w pewnym momencie pytanie o następne prawnuki i tutaj wzrok padł na mnie. Mój TŻ od razu odgryzł się, że jego siostra chyba coś jeszcze tam planuje. Odetchnęłam z ulgą.

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

Ja się ostatnio dowiedziałam, że jestem tą, z którą chciałby się zestarzeć. I oczywiście mieć dzieci, ale (dzięki Bogu) jeszcze nie teraz. I bardzo mi to odpowiada.

Nasze rodziny również wszystko akceptują, choć bałam się że tutaj będzie największy problem. Dla przykładu byliśmy wczoraj u jego mamy na obiedzie w składzie: jego rodzice, dwie babcie, siostra (rok starsza ode mnie), jej mąż i 2 córki. Było super

Padło w pewnym momencie pytanie o następne prawnuki i tutaj wzrok padł na mnie. Mój TŻ od razu odgryzł się, że jego siostra chyba coś jeszcze tam planuje. Odetchnęłam z ulgą.

O swoją rodzinę akurat się nie boję, moja ciotka wyszła za mąż za młodszego o 8 lat mężczyznę, tato też jest młodszy od mamy, ale tylko o rok. Na pewno jednak tutaj nie będzie problemu z akceptacją. Paradoksalnie to znajomi mogą dziwnie zareagować. No i nie znam aż tak dobrze jego rodziców, żeby móc coś przewidzieć.

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

O swoją rodzinę akurat się nie boję, moja ciotka wyszła za mąż za młodszego o 8 lat mężczyznę, tato też jest młodszy od mamy, ale tylko o rok. Na pewno jednak tutaj nie będzie problemu z akceptacją. Paradoksalnie to znajomi mogą dziwnie zareagować. No i nie znam aż tak dobrze jego rodziców, żeby móc coś przewidzieć.

No to masz w rodzinie idealne warunki. Ja o znajomych też się na początku obawiałam, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Wszyscy go uwielbiają i trzymają kciuki za ten związek. Śmiało mogę powiedzieć, że lubią go najbardziej ze wszystkich moich dotychczasowych facetów.

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

No to masz w rodzinie idealne warunki. Ja o znajomych też się na początku obawiałam, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Wszyscy go uwielbiają i trzymają kciuki za ten związek. Śmiało mogę powiedzieć, że lubią go najbardziej ze wszystkich moich dotychczasowych facetów.

Jestem ciekawa reakcji moich znajomych. Moja przyjaciółka na razie dobrze przyjęła wiadomość, że on jest ode mnie młodszy o 6 lat. Powiedziała, że chyba z tego powodu nie zamierzam z niego rezygnować. Ale ona jest najbardziej liberalna spośród moich znajomych. Może jednak reszta mnie pozytywnie zaskoczy. Najbardziej boję się reakcji jednej kumpeli, ona nie potrafiła się pogodzić, że wspólna znajoma nie przyjęła nazwiska męża.

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

Jestem ciekawa reakcji moich znajomych. Moja przyjaciółka na razie dobrze przyjęła wiadomość, że on jest ode mnie młodszy o 6 lat. Powiedziała, że chyba z tego powodu nie zamierzam z niego rezygnować. Ale ona jest najbardziej liberalna spośród moich znajomych. Może jednak reszta mnie pozytywnie zaskoczy. Najbardziej boję się reakcji jednej kumpeli, ona nie potrafiła się pogodzić, że wspólna znajoma nie przyjęła nazwiska męża.

Nie możesz podejmować decyzji pod wpływem tego co powiedzą znajomi. To de facto ich problem jeśli go nie zaakceptują nie Twój.

Moja najlepsza przyjaciółka wyśmiewała się z mojej relacji. Nie rozmawiamy od połowy lutego (choć powodem nie był mój związek). Także trzymaj się z daleka od ludzi, którzy ściągają Cię w dół, a trzymaj blisko ludzi którzy chcą dla Ciebie dobrze

[Sondrina]

Napisane przez hiperaktywna

Nie możesz podejmować decyzji pod wpływem tego co powiedzą znajomi. To de facto ich problem jeśli go nie zaakceptują nie Twój.

Moja najlepsza przyjaciółka wyśmiewała się z mojej relacji. Nie rozmawiamy od połowy lutego (choć powodem nie był mój związek). Także trzymaj się z daleka od ludzi, którzy ściągają Cię w dół, a trzymaj blisko ludzi którzy chcą dla Ciebie dobrze

Twoje komentarze bardzo mnie podniosły na duchu. Dziękuję Masz rację, nie należy przywiązywać zbyt dużej wagi do reakcji znajomych. To tak naprawdę próba łączących nas relacji. Jak nie potrafią zaakceptować takiego związku, to może nie są prawdziwymi przyjaciółmi.

[phi_phi]

Mój tato gdy startował w parku do mojej mamy, miał 18 lat, a ona 23. Ona już pracowała a on jeszcze chodził do szkoły. Siedziała wtedy w tym parku ze swoją młodszą kuzynką i to z nią chciała ojca wyswatać, "bo przecież nie będzie się z gówniarzem zadawać"
Byli razem 44 lata...
Mój mąż jest ode mnie młodszy o 2 lata, w gronie bliskich znajomych jeden kolega ożenił się z dziewczyną starszą o 5 lat, a drugi o 6. Śluby miały miejsce gdy w pierwszym przypadku żona była już bliżej 40., a w drugim ona po 30 a on jeszcze przed.
Moja ciocia (nota bene ta, którą mama chciała swatać z tatą) ma partnera młodszego o 10 lat. Ponieważ mieszkają zagranicą to widujemy się sporadycznie i mimo tego, że poznałam go osobiście, to nie miałam pojęcia, że między nimi jest taka różnica wieku! Dopiero w tym roku jej córka mnie oświeciła. Takich par jest mnóstwo, tylko nikt nie ma daty urodzenia wypisanej na czole.

[Mahdab]

Napisane przez Sondrina

Jestem ciekawa reakcji moich znajomych. Moja przyjaciółka na razie dobrze przyjęła wiadomość, że on jest ode mnie młodszy o 6 lat. Powiedziała, że chyba z tego powodu nie zamierzam z niego rezygnować. Ale ona jest najbardziej liberalna spośród moich znajomych. Może jednak reszta mnie pozytywnie zaskoczy. Najbardziej boję się reakcji jednej kumpeli, ona nie potrafiła się pogodzić, że wspólna znajoma nie przyjęła nazwiska męża.

Dlaczego się tak bardzo boisz reakcji znajomych?
Ja bym to miała w nosie
Druga rzecz, że moje przyjaciółki by uszanowały moją decyzję.

[hiperaktywna]

Napisane przez Sondrina

Twoje komentarze bardzo mnie podniosły na duchu. Dziękuję Masz rację, nie należy przywiązywać zbyt dużej wagi do reakcji znajomych. To tak naprawdę próba łączących nas relacji. Jak nie potrafią zaakceptować takiego związku, to może nie są prawdziwymi przyjaciółmi.

Bardzo się cieszę

Napisane przez phi_phi

Mój tato gdy startował w parku do mojej mamy, miał 18 lat, a ona 23. Ona już pracowała a on jeszcze chodził do szkoły. Siedziała wtedy w tym parku ze swoją młodszą kuzynką i to z nią chciała ojca wyswatać, "bo przecież nie będzie się z gówniarzem zadawać"
Byli razem 44 lata...
Mój mąż jest ode mnie młodszy o 2 lata, w gronie bliskich znajomych jeden kolega ożenił się z dziewczyną starszą o 5 lat, a drugi o 6. Śluby miały miejsce gdy w pierwszym przypadku żona była już bliżej 40., a w drugim ona po 30 a on jeszcze przed.
Moja ciocia (nota bene ta, którą mama chciała swatać z tatą) ma partnera młodszego o 10 lat. Ponieważ mieszkają zagranicą to widujemy się sporadycznie i mimo tego, że poznałam go osobiście, to nie miałam pojęcia, że między nimi jest taka różnica wieku! Dopiero w tym roku jej córka mnie oświeciła. Takich par jest mnóstwo, tylko nikt nie ma daty urodzenia wypisanej na czole.

Może nawet nie tyle nie ma daty na czole, ile o tym się raczej nie rozmawia. Będąc w związku z poprzednim partnerem nie miałam pojęcia, że jest tyle par z takimi różnicami wieku. Dopiero mój związek otworzył mi oczy

Napisane przez Mahdab

Dlaczego się tak bardzo boisz reakcji znajomych?
Ja bym to miała w nosie
Druga rzecz, że moje przyjaciółki by uszanowały moją decyzję.

Myślę, że to akurat normalna obawa przed "potępiającym wzrokiem otoczenia".

[Sondrina]

Napisane przez phi_phi

Mój tato gdy startował w parku do mojej mamy, miał 18 lat, a ona 23. Ona już pracowała a on jeszcze chodził do szkoły. Siedziała wtedy w tym parku ze swoją młodszą kuzynką i to z nią chciała ojca wyswatać, "bo przecież nie będzie się z gówniarzem zadawać"
Byli razem 44 lata...
Mój mąż jest ode mnie młodszy o 2 lata, w gronie bliskich znajomych jeden kolega ożenił się z dziewczyną starszą o 5 lat, a drugi o 6. Śluby miały miejsce gdy w pierwszym przypadku żona była już bliżej 40., a w drugim ona po 30 a on jeszcze przed.
Moja ciocia (nota bene ta, którą mama chciała swatać z tatą) ma partnera młodszego o 10 lat. Ponieważ mieszkają zagranicą to widujemy się sporadycznie i mimo tego, że poznałam go osobiście, to nie miałam pojęcia, że między nimi jest taka różnica wieku! Dopiero w tym roku jej córka mnie oświeciła. Takich par jest mnóstwo, tylko nikt nie ma daty urodzenia wypisanej na czole.

Widzę, że dużo jest szczęśliwych par, którym niestraszna różnica wieku. Takie historie, jak ze związkiem Twoich rodziców, są bardzo budujące

Masz rację, nikt nie ma daty urodzenia wypisanej na czole, więc trudno oczekiwać, aby każdy zakochiwał się tylko w swoim rówieśniku

---------- Dopisano o 14:13 ---------- Poprzedni post napisano o 14:11 ----------

Napisane przez Mahdab

Dlaczego się tak bardzo boisz reakcji znajomych?
Ja bym to miała w nosie
Druga rzecz, że moje przyjaciółki by uszanowały moją decyzję.

Po prostu się trochę jej obawiam, ale opinia znajomych nie jest dla mnie kluczowa przy podejmowaniu decyzji.

[Paprotka_]

Napisane przez Sondrina

Widzę, że dużo jest szczęśliwych par, którym niestraszna różnica wieku. Takie historie, jak ze związkiem Twoich rodziców, są bardzo budujące

Masz rację, nikt nie ma daty urodzenia wypisanej na czole, więc trudno oczekiwać, aby każdy zakochiwał się tylko w swoim rówieśniku

---------- Dopisano o 14:13 ---------- Poprzedni post napisano o 14:11 ----------



Po prostu się trochę jej obawiam, ale opinia znajomych nie jest dla mnie kluczowa przy podejmowaniu decyzji.

Nie obawiaj się. Jestem w stanie zrozumieć, że Twoi znajomi zanim go poznają mogą mieć wątpliwości z powodu stereotypów (o ile im w ogóle powiesz o różnicy wieku), ale po tym jak zauważą, że jesteś z nim szczęśliwa nie powinni mieć żadnego "ale". Jeżeli będą mieli - i będzie to spowodowane wyłącznie wiekiem - to może warto zweryfikować znajomości? Moja mama - kiedy jej powiedziałam, że spotykam się z młodszym od siebie o 5 lat facetem - też wpadła w "omatkoboskocotyrobis z" ale od kiedy go spotkała po raz pierwszy, jest jej ulubionym zięciem. Reszta rodziny dopiero niedawno dowiedziała się o różnicy wieku (wyszło w rozmowie,wcześniej nie miałam po co ich o tym informować) i wszyscy byli mocno zaskoczeni no ale na uprzedzenia było już za późno - przez te lata zdążyli go polubić . Jak ktoś podły i złośliwy to zawsze znajdzie powód żeby się przyczepić. Może to być wiek partnera, jego wygląd czy wykształcenie. Życzliwy - zawsze będzie miał na uwadze to, czy Ty jesteś szczęśliwa.

[aisaK92]

Między mną a moim chłopakiem jest co prawda tylko rok różnicy ale pierwszy raz czuję, że to strzał w dziesiątkę. Zawsze miałam starszych partnerów, nawet sporo starszych (12, 10 lat), a z moim na pierwszą randkę poszłam na zasadzie 'a co mi tam' i tak zostało i jest naprawdę rewelacyjnie.

Więc jeśli czujesz, że to fajny, normalny, opowiedziany chłopak to nie patrz na metrykę i próbuj

[elvegirl]

Napisane przez Sondrina

Co myślicie o takiej różnicy w związku na niekorzyść kobiety?

Że ostatnio to model związku na topie i że Pierwszej Damy Francji i tak nie przebijesz
A tak serio, to jak w przypadku każdego innego związku - musicie się oboje czuć dobrze w tej relacji. Jeśli sobie pasujecie, jeśli tryb życia jednej strony nie kłóci się z trybem życia drugiej strony, jeśli jest to dla obojga etap, na którym się chce i się może związać, to powodzenia


Mnie z młodszym (4,5 roku) nie wyszło, ale wydaje mi się że to nie przez metrykę, a etapy życiowe, na których się znajdowaliśmy. Ciężko było spędzać razem czas tak, żeby obojgu naprawdę pasowało.

[dori7]

Napisane przez Sondrina

Co myślicie o takiej różnicy w związku na niekorzyść kobiety? Czy same byłyście kiedyś w związku z młodszym partnerem?

A dlaczego uważasz, że to różnica wieku na niekorzyść kobiety? Masz wiele plusów takiego związku: statystycznie większe szanse na dożycie razem starości, bo kobiety żyją dłużej i przy różnicy wieku w drugą stronę zostają same; gościa, który ma więcej energii niż rówieśnicy, czytaj nie będzie narzekał na wyjazd pod namiot, w tygodniu pójdzie na koncert, wróci nad ranem i bez miauczenia wstanie o 7 do roboty oraz będzie miał więcej siły na seks niż gość o 10 lat od niego starszy; potencjalnego ojca swoich dzieci, który będzie miał młodsze geny i siłę, żeby za potomstwem latać. Ponadto masz gościa bez zobowiązań typu była żona i dzieci, albo trauma rozstania z wieloletnią partnerką, co już koło trzydziestki jest częste. I jeśli jesteś osobą o dużym poczuciu niezależności, to młodszy facet ma tę zaletę, że nie będzie ci wchodził na głowę tak, jak to często tyle samo lat starszy facet by robił. Nawet jeśli będzie próbował, to nie zrobi tego skutecznie, bo masz od niego parę lat doświadczenia więcej

Minusy też są, wiadomo, ale moim zdaniem każdy układ, czy młodszy, czy starszy, czy rówieśnik, ma swoje dodatnie i ujemne strony. Poza tym, teraz różnica wieku jest wyraźna, ale za kilka lat się zatrze. 22 i 28 to różne etapy życia, ale 28 i 34 już praktycznie bez różnicy.

---------- Dopisano o 18:13 ---------- Poprzedni post napisano o 18:08 ----------

Napisane przez Sondrina

Jestem ciekawa reakcji moich znajomych. Moja przyjaciółka na razie dobrze przyjęła wiadomość, że on jest ode mnie młodszy o 6 lat. Powiedziała, że chyba z tego powodu nie zamierzam z niego rezygnować. Ale ona jest najbardziej liberalna spośród moich znajomych. Może jednak reszta mnie pozytywnie zaskoczy. Najbardziej boję się reakcji jednej kumpeli, ona nie potrafiła się pogodzić, że wspólna znajoma nie przyjęła nazwiska męża.

Wyluzuj, ludzi to może zaszokować różnica wieku jak u pary prezydenckiej Francji, a nie kilka lat, mamy XXI wiek