Czy mieszkanie z rodzicami to coś złego dla singa/singielki?

[karola11]

Dziewczyny (i Faceci, którzy tu są )
Naszła mnie taka myśl.
Czy w jakimś konkretnym wieku jesteśmy zobligowani do tego aby wyfrunąć z domowego gniazda?
Nie mówię tu o przypadkach patologicznych, kiedy wręcz sama w sobie sytuacja zmusza nas dla naszego dobra do odcięcia się.
Ale kiedy są zdrowe układy z rodzicami, są dobre warunki mieszkaniowe i wszystko ustalone. Czy dorosła kobieta, singielka, która mieszka z rodzicami to coś złego, dziwnego, co może negatywnie na nią rzutować?

Co Wy o tym uważacie?

[mirabelka3690]

Nie ma w tym nic złego. Zwłaszcza jeśli np. studiujesz, bądź pracujesz w tym samym mieście. Po co wynajmować skoro można mieszkać w domu?
Moja znajoma ma 28 lat, singielka. Nadal miesza w domu rodzinnym bo nie opłaca jej się wynajmować mieszkania skoro do pracy ma 10 minut samochodem.

Jasne, fajnie żyć na własny rachunek. Ale mieszkanie w takim układzie jaki opisujesz nie jest ani trochę złe bądź dziwne.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez karola11

Dziewczyny (i Faceci, którzy tu są )
Naszła mnie taka myśl.
Czy w jakimś konkretnym wieku jesteśmy zobligowani do tego aby wyfrunąć z domowego gniazda?

W żadnym wieku. Nikt nigdy nie jest do tego zobligowany z racji wieku.

Nie mówię tu o przypadkach patologicznych, kiedy wręcz sama w sobie sytuacja zmusza nas dla naszego dobra do odcięcia się.
Ale kiedy są zdrowe układy z rodzicami, są dobre warunki mieszkaniowe i wszystko ustalone. Czy dorosła kobieta, singielka, która mieszka z rodzicami to coś złego, dziwnego, co może negatywnie na nią rzutować?

Co Wy o tym uważacie?

Nie mam w zwyczaju oceniania ludzi po czymś, co mnie nie dotyczy i nikogo nie krzywdzi. Nie interesuje mnie kto, dlaczego i jak długo mieszka z rodzicami.

---------- Dopisano o 16:07 ---------- Poprzedni post napisano o 16:07 ----------

Napisane przez mirabelka3690

Jasne, fajnie żyć na własny rachunek. Ale mieszkanie w takim układzie jaki opisujesz nie jest ani trochę złe bądź dziwne.

Życie na własny rachunek i mieszkanie z rodzicami nie wykluczają się

[Ryksa]

To zależy jakie masz układy z rodzicami. Znam przypadek gdzie 28 letnia dziewczyna mieszka z matką ponieważ nie ma sensu, żeby wynajmowała osobne mieszkanie i zostawiała mamę samą. Dzieli z nią rachunki i obowiązki. To jest ok.
Znam też inny przypadek - dorosłych ludzi (28 i 30) mieszkających z rodzicami, gdzie traktowani są nadal jak dzieci a mama wyręcza ich we wszystkim. 30 letnia kobieta nigdy sama nie ugotowała obiadu! Nakłada swoim "dzieciom" porcje na talerz a oni siedzą sobie zadowoleni przy stole. Potem mama sprząta za nimi gary. Mało tego matka umawia tę dwójkę do lekarza. To jest już chore.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Ryksa

Znam też inny przypadek - dorosłych ludzi (28 i 30) mieszkających z rodzicami, gdzie traktowani są nadal jak dzieci a mama wyręcza ich we wszystkim. 30 letnia kobieta nigdy sama nie ugotowała obiadu! Nakłada swoim "dzieciom" porcje na talerz a oni siedzą sobie zadowoleni przy stole. Potem mama sprząta za nimi gary. Mało tego matka umawia tę dwójkę do lekarza. To jest już chore.

A jeśli to pasuje wszystkim uczestnikom tego układu, to w czym problem?

[Kelecka]

Napisane przez karola11

Czy dorosła kobieta, singielka, która mieszka z rodzicami to coś złego, dziwnego, co może negatywnie na nią rzutować?

Co Wy o tym uważacie?

Jakos bym sobie nie wyobrazala wyjsc na randke, goraca atmosfera, pada pytania 'do mnie czy do Ciebie?' a ja odpowiadam 'do mnie to nie, bo rodzice w domu'

Zycie pod jednym dachem z rodzicami za bardzo ogranicza, to niezdrowe moim zdaniem, dorosle osoby jednak powinny zyc na swoim dla wlasnego i rodzicow dobra

[Ryksa]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;77366096]A jeśli to pasuje wszystkim uczestnikom tego układu, to w czym problem?[/QUOTE]

W tym układzie wszystko pasi, gorzej z przyszłymi partnerami tych osób. Zresztą to jest oczywista krzywda tak długo niańczyć swoje dzieci. I patologia.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Kelecka

Jakos bym sobie nie wyobrazala wyjsc na randke, goraca atmosfera, pada pytania 'do mnie czy do Ciebie?' a ja odpowiadam 'do mnie to nie, bo rodzice w domu'

To akurat nie jest wina mieszkania z rodzicami, tylko kombinacja twojego i ich podejścia do prywatności z warunkami lokalowymi. Jak masz wspólny pokój z matką to może byłoby słabo, ale to samo chyba dotyczy każdego innego współlokatora.

Napisane przez Ryksa

W tym układzie wszystko pasi, gorzej z przyszłymi partnerami tych osób. Zresztą to jest oczywista krzywda tak długo niańczyć swoje dzieci. I patologia.

Nie rozumiem co mają do tego przyszli partnerzy. Nikt nie ma obowiązku zostać partnerem któregoś z nich, a poza tym nie jest powiedziane, że by sobie nie poradzili samemu. Nie wiem jaka jest różnica np. między nauczeniem się gotowania obiadu w wieku 19 lat, a nauczeniem się tego samego w wieku lat 30.
Ja tu w każdym razie nie widzę żadnej krzywdy ani patologii.

[AnnaVanDort]

Eee tam! Mam 25 lat i mieszkam z rodzicami mamy bardzo dobre kontakty. Do pracy jadę autobusem 25 minut, do innego miasta na podyplomówkę mam 2 godziny pociągiem, po co mi wynajem.

[Ryksa]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;77366371]Nie rozumiem co mają do tego przyszli partnerzy. Nikt nie ma obowiązku zostać partnerem któregoś z nich, a poza tym nie jest powiedziane, że by sobie nie poradzili samemu. Nie wiem jaka jest różnica np. między nauczeniem się gotowania obiadu w wieku 19 lat, a nauczeniem się tego samego w wieku lat 30.
Ja tu w każdym razie nie widzę żadnej krzywdy ani patologii.[/QUOTE]

Ta 30 latka znajdzie faceta, wyprowadzi się i nagle okaże się, że żyła w bajkowym świecie gdzie wszystko robiło się samo. Przeżyje ten szok znacznie mocniej niż osoba, której wpajano samodzielność wcześniej. Uwierz mi - wiem co mowię, bo mój mąż pochodzi z tego domu I to nie jest tak, że "widziały gały co brały, trza było się nie chajtać jak Ci nie odpowiadało jego wychowanie". Miłość tak nie kalkuluje. Na szczęście po wielu walkach doszłam z nim do ładu i nie muszę być jego mamą. Ale co przeżyłam to moje

[karola11]

Jezeli uklad jest zdrowy z rodzicami to ja osobiscie tez nie widze problemu.
Wiem po sobie - mieszkajac z rodzicami zyje na wlasny rachunek,do pracy blisko,zdrowy uklad i wszystko ok.
Pytanie zrodzilo sie poniewaz poznalam faceta,spotkalismy sie raptem dwa razy,ale slyszalam juz przytyczki i slowne i w wiadomoaciach dotyczace mieszkania z rodzicami.

[Ryksa]

Napisane przez karola11

Jezeli uklad jest zdrowy z rodzicami to ja osobiscie tez nie widze problemu.
Wiem po sobie - mieszkajac z rodzicami zyje na wlasny rachunek,do pracy blisko,zdrowy uklad i wszystko ok.
Pytanie zrodzilo sie poniewaz poznalam faceta,spotkalismy sie raptem dwa razy,ale slyszalam juz przytyczki i slowne i w wiadomoaciach dotyczace mieszkania z rodzicami.

Może chodzi mu o brak intymności w razie ewentualnych odwiedzin u Ciebie? Cos szybko przytyki robi.

[K1987]

Napisane przez karola11

Jezeli uklad jest zdrowy z rodzicami to ja osobiscie tez nie widze problemu.
Wiem po sobie - mieszkajac z rodzicami zyje na wlasny rachunek,do pracy blisko,zdrowy uklad i wszystko ok.
Pytanie zrodzilo sie poniewaz poznalam faceta,spotkalismy sie raptem dwa razy,ale slyszalam juz przytyczki i slowne i w wiadomoaciach dotyczace mieszkania z rodzicami.

Pytanie, czy ten człowiek mieszka sam, i jeśli tak to w jakich warunkach. Nie sztuką jest się wyprowadzić, wywalać co miesiąc np 1000zł na wynajem albo i więcej i jeść suche bułki bo na nic więcej nie ma. Abo wyprowadzka bo rodzice sponsorują mieszkanko itp. Taka samodzielność na cudzy koszt.
Osobiście uważam, i znam parę takich przypadków, że jak ludzie mieszkają razem, ale każdy prowadzi sobie jakieś swoje osobne życie, to tylko można na tym zyskać.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Ryksa

Ta 30 latka znajdzie faceta, wyprowadzi się i nagle okaże się, że żyła w bajkowym świecie gdzie wszystko robiło się samo. Przeżyje ten szok znacznie mocniej niż osoba, której wpajano samodzielność wcześniej.

Tego nie wiesz, zweryfikuje to jej życie. Myślę też, że chyba musiałaby być bezmózgiem, by nie zorientować się, to nie robi się samo, tylko robi to ktoś inny

Uwierz mi - wiem co mowię, bo mój mąż pochodzi z tego domu

Tamta 30 latka to nie twój facet, może to przeżyć zupełnie inaczej.
Ja też wiem co mówię. Pochodzę z takiego domu i nie przeżyłam żadnego szoku. Nauczyłam się sama wszystkiego, co było potrzebne i dostosowałam do swoich potrzeb częstotliwość i metody.

I to nie jest tak, że "widziały gały co brały, trza było się nie chajtać jak Ci nie odpowiadało jego wychowanie". Miłość tak nie kalkuluje. Na szczęście po wielu walkach doszłam z nim do ładu i nie muszę być jego mamą. Ale co przeżyłam to moje

U ciebie może tak było, ale to nie jest reguła. Ty zdecydowałaś, że warto walczyć, dla mnie natomiast to taka podstawa, że dałabym sobie spokój ze związkiem zanim by się zaczął.
Uważam, że nie ma co tyrać rodziców i dzieci żyjących w takich układach, bo zawsze może się znaleźć ktoś, kto byłby jako partner takiego dziecka bardziej zadowolony z jakiegoś innego modelu wychowania.

[karola11]

W moim wypadkupoprzedni zwiazek sie rozwalil,mieszkania wlasnego musialam sie pozbyc i wrocilam do rodzicow. Dluga historia, o ktorej nie chce mi sie pisac. A za wczesnie by facetowi sie tlumaczyc.Znan zycie poza domem rodzinnym nak i z rodzicami. Wole w chwili obecnej wyprowadzic sie z facetem,ktorego bede pewna. Co nie znaczy,ze np. Majac 40 lat a bedac singielka nadal bede z rodzicami. Musze wziac oddech od pewnych spraw a tu gdzie jestem jest mi dobrze.
Facet mieszka sam podobno w dobrych warunkach,ale te przytyczki mnie denerwuja.

[ruda_beksa]

Nie widzę w tym nic dziwnego jeśli układ odpowiada obu stronom. Wynajmowanie mieszkania jest drogie, mieszkanie z obcymi współlokatorami to też nie sielanka - więc czemu nie, jeśli z rodzicami jest dobrze?

I nie sądzę, że w jakimś tam wieku "musisz wyfrunąć". A facet, który się przyczepia że mieszkasz z rodzicami niech się odczepi, buca kawał. Gdzie mieszkasz i jak to twoja sprawa.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[biia]

Wszystko ma swoje plusy i minusy. Ale wyprowadzać się od rodziców tylko dlatego, że osiągnęło się jakiś wiek i "nie wypada" mieszkać z rodzicami jest bez sensu. Co innego jak się nie układa, czy coś, ale imo przyjemniej wraca się do domu, jak ktoś tam jest, zawsze można pogadać. Dodatkowo koszty ekonomiczne. Nie płaci się za wynajem czy kredyt, utrzymuje się część mieszkania, a przy okazji nie trzeba mieszkać z obcymi.
Sama bardzo miło wspominam ten moment, gdzie jako dorosła mieszkałam z rodzicami. Ale to zależy od rodziców.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez biia

Dodatkowo koszty ekonomiczne. Nie płaci się za wynajem czy kredyt, utrzymuje się część mieszkania, a przy okazji nie trzeba mieszkać z obcymi.

Tym bardziej, że w ten sposób można szybciej nazbierać na wkład własny czy odłożyć kasę na zakup mieszkania za gotówkę.

Jeśli rodzice są spoko, sytuacja w domu i relacje są zdrowe to nie wiem w czym problem. Facet, który robiłby jakieś idiotyczne docinki na ten temat dałby tym samym sygnał ostrzegawczy.

[karola11]

Facet rozmawial ze mna o mnieszkaniu jakby byl swiecie przekonany,ze mieszkam sama,traktowal to jako cos oczywistego. W pewnym momencie wyprowadzilam go z bledu. Zbladl. Na zasadzie "...ale jakto? Dlaczego? A myslisz o wyprowadzce...?" Itd. Wytlymaczylam,ze niezawsze tak bylo,sytuacja zmusila mnie do powrotu,ale jest ok,mam swoje zycie,a jak przyjdzie pora to bede na swoim. Pozniej w wiadomosciach byl ten temat poruszony i pare razy teksty typu "gdybys mieszkala sama to bym przyjechal i cos ugotowal,ale nie bo rodzice" albo teraz jak jestem chora "odwiedzilbym Cie i zrobil herbate,ale nie bo nie mieszkasz sama". Facet wie czego chce,mowi ogolnie racjonalnie,ma plany na przyszlosc,ale te teksty o mieszkaniu.
I zaczelam sie zastanawiac WTF?!
Rozmawialam z kumplem,ktory ma 32 lata,mieszka z rodzicami i mowi,ze ma z nimi dobry uklad i nie ma zamiaru placic obcym za wynajem albo mieszkac z obcymi wynajmujac pokoj. Woli poczekac az znajdzie odpowiednia kobiete,z ktora zechce zamieszkac.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Może sparzył się kiedyś konkretnie w związku z jakimś 'maminsynkiem'?

Jeśli nie, to robi problem z dupy i należałoby to jasno dać panu do zrozumienia. Na wypadek gdyby okazał się zawodowym kontrolującym świrem, który zacznie Cię później rozliczać z czasu z rodziną, znajomymi itd.

[Monika828282]

Ale na dorosłego faceta, który mieszka z rodzicami, to większość wizażanek by nawet nie spojrzała. Czyli co, podwójne standardy?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Monika828282

Ale na dorosłego faceta, który mieszka z rodzicami, to większość wizażanek by nawet nie spojrzała. Czyli co, podwójne standardy?

Co chwile się to gdzieś pojawia Jeśli piszesz o podwójnych standardach, to powiedz dokładnie u kogo i na jakiej podstawie tak sądzisz. To, że w jakimś wątku widziałaś jakieś dziewczyny, które nie chcą faceta mieszkającego z rodzicami, a tutaj są takie, które nie mają nic przeciwko, to nie są żadne podwójne standardy. To są różne wypowiedzi, różnych ludzi, w różnych wątkach.

[ruda_beksa]

Napisane przez Monika828282

Ale na dorosłego faceta, który mieszka z rodzicami, to większość wizażanek by nawet nie spojrzała. Czyli co, podwójne standardy?

A skąd to wzięłaś?

[stesia]

autorko spytałabym się tego gościa o co mu konkretnie chodzi i dlaczego tak mu przeszkadza to że mieszkasz z rodzicami

a co do tematu to nie mam nic do dorosłych osób mieszkających z rodzicami, jak jednej i drugiej stronie to odpowiada to niech tak mieszkają. rozumiem osoby które wolą mieszkać z rodzicami zamiast z obcymi ludźmi czy sami, czy po prostu tylko dlatego że mogą więcej odłożyć. nie rozumiem jedynie osób które mogą sobie pozwolić na wyprowadzkę, ale mieszkają z rodzicami, jeśli mają w domu złą sytuację która im nie odpowiada.
a i to że dorosły facet mieszka z rodzicami, nie byłoby dla mnie problemem przy wchodzeniu w związek, no chyba że byłoby to na zasadzie w domu wszystko matka/rodzice wykonywali i dla niego to normalne że ktoś za niego zrobi (czytaj potencjalna partnerka) albo nie garnąłby się w ogóle do wyprowadzki i wspólnego zamieszkania

[taka_bebe]

Biorąc pod uwagę, ile u nas (w większych miastach szczególnie) kosztuje wynajem/zakup mieszkania, to nie jest to jakoś bardzo oburzające, czy trudne do wyobrażenia, że komuś nie za bardzo chce się wyprowadzać od rodziców.

Ale ja sobie nie wyobrażam mieszkania z rodzicami. Mam 26 lat, nie mam specjalnych potrzeb intymności (nie zapraszam sobie kochanków na noc, nie robię imprez dla znajomych), ale cenię sobie to, że nie jestem cały czas z rodzicami, pod ich wpływem, nie prowadzimy wspólnie gospodarstwa domowego, bo chyba bym oszalała. Mam swoje własne przyzwyczajenia, moi rodzice potrafią być ostro nadopiekuńczy, więc wiem doskonale, że byłyby ciągle pytania, gdzie wychodzę, z kim, po co, kiedy będę itp. No i nie czułabym się dorosła i odpowiedzialna za siebie mając ciągle pod ręką rodzicielską obecność i pomoc.
Jak się mieszka z rodzicami, to trochę jednak jest tak, że: Chora? Mama poda herbatkę. Zapomniałam zrobić zakupy? Coś mogę pożyczyć do jedzenia od rodziców, bo przecież lodówka wspólna. Z tego powodu patrzę trochę na moje koleżanki mieszkające z rodzicami jak na duże dzieci, bo ja się muszę sama z łóżka z gorączką zwlec i ogarnąć "d*pę", a jak zapomnę kupić mleka, to piję czarną kawę. Takie pierdoły.

No i jakby mi przyszło do głowy kogoś zaprosić.. nie umiem sobie wyobrazić sytuacji, w której poznaję kogoś, postanawiamy po jakimś czasie przenieść znajomość na inny level i... no właśnie? miałabym zaprosić go do siebie, czyli w praktyce do rodziców? Jak ten facet miałby się czuć idąc na randkę/nockę do dziewczyny i od razu narażając się na poznanie jej rodziców? (wg mnie przedstawianie "wybranka" rodzicom to jednak inny poziom znajomości, niż zaproszenie go na noc). W drugą stronę tak samo to widzę - nie poszłabym do faceta, gdyby ten mieszkał z rodzicami. Dostatecznie wiele emocji wzbudzałby we mnie sam fakt, że mamy mieć trochę intymności, nie miałabym zamiaru przeżywać mikro zawałów przemykając z pokoju do łazienki (bo przecież mogę wpaść na jego rodziców..)

Reasumując: z jednej strony rozumiem, że ktoś może mieć taką sytuację życiową i potrzeby, że mieszkanie z rodzicami mu pasuje. Z drugiej sama sobie tego nie wyobrażam i raczej byłby to element przemawiający na niekorzyść potencjalnego partnera (szczególnie, gdyby to był przypadek, w którym mieszka tak od zawsze - nawet podczas studiów mieszkał z rodzicami), bo wydaje mi się, że jednak w pewnym stopniu mniej samodzielna jest taka osoba. Ale to tylko moje zdanie .

[Istielig]

W dużej mierze zależy to od sytuacji. Jaką się ma relację z rodzicami, czy sie studiuje czy pracuje, ile sie zarabia, czy się jest w związku itd.
Ja bardzo szybko przestalam mieszkać z rodzicami, mialam 20 lat. I to nie bylo tak ze wyprowadziłam się na studia, ale wracalam co weekend i na każde wakacje, nie. Wyprowadzilam się na dobre, zmienilam adres zameldowania, sama utrzymuję moje mieszkanie. Zrobilam tak bo chciałam mieszkać z narzeczonym i usamodzielnic się. Jakbym była singlem albo nie miała pieniędzy własnych to pewnie dalej mieszkalabym z rodzicamiuwazam ze do pewnego wieku czy do pewnego stanu majątkowego nie ma w tym nic złego. Ale jak ktoś ma lat powiedzmy 28/30, jest już po studiach to powinien czynić kroki ku temu, by się usamodzielnic, tzn zbierać chociażby pieniądze pod kredyt czy kupno czegoś własnego. Każdy człowiek na pewnym etapie powinien być w 100% samodzielny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karola11]

Sytuacje w zyciu sa rozne.
A zycie nauczylo mnie nie oceniac innych z gory.
I tak,jak wiekszosc z Was tu pisze - mieszkanie z rodzicami,oparte na zdrowych relacjach jest do zaakceptowania. I wedlug mnie nie rzutuje to na minus zarowno w przypadku kobiety jak i mezczyzny.
Chociaz wydaje mi sie,ze od mezczyzn mimo wszystko wymaga sie czegos wiecej.

Ktos tu napisal,ze np. W przypadku choroby mama poda herbatke itp.To jest fakt,ale nie oznacza to,ze o to sie prosi. To jest moim zdanirm naturalna troska osoby w poblizu i brak znieczulicy. Gdyby mama nie zadbala to juz poszlyby riposty,ze co to za matka

[Beniak]

Napisane przez Istielig

Każdy człowiek na pewnym etapie powinien być w 100% samodzielny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Taka mała dygresja, ale bardzo mało osób jest w 100% samodzielnych Sama piszesz, że mieszkałaś z narzeczonym, więc o ile jesteście w zdrowym związku to ty polegałaś na nim żeby zrobił pewne rzeczy tak samo jak on polegał na tobie żebyś zrobiła pewne rzeczy. Tak samo wygląda mieszkanie z rodzicami. Chyba, że ktoś faktycznie jest dużym dzieckiem i rodzice mu wszystko podstawiają pod nos a obowiązki tej jednej osoby ograniczają się do nauki/pracy.

[Monika828282]

Napisane przez ruda_beksa

A skąd to wzięłaś?

Z wizażu oczywiście. Nie mów, że nie widziałaś bo nie uwierzę.