chcę ślubu a on nic

[kotewa]

Cześć od razu zaznaczę,że konto jest na potrzeby tego wątku także dane podane w profilu nie są zgodne z rzeczywistością.

Opiszę swój problem i proszę o jakieś słowa otrzeźwienia

Mam 26 lat skończone, stałą pracę i od ponad półtora roku jestem w udanym związku z TŻ ( on ma 30 lat) i w sumie mam jedną rzecz która mnie gryzie. Otóż od mniej więcej grudnia 2017r. ( czyli mniej więcej rok i 4miesiące po tym jak zeszliśmy się) mam wręcz ogromne parcie na ślub wręcz obsesyjnie czekam na moment kiedy nastąpią zaręczyny.
Na szczęście o skali tego zjawiska nie mówię swojemu facetowi, niemniej jednak jestem przerażona skąd u mnie taka potrzeba

Aby nakreślić lepiej kontekst dodam, że zaraz na samym początku naszego bycia razem rozmawialiśmy ze sobą luźno i byliśmy zgodni, że mniej więcej rok- dwa to wystarczający czas aby się poznać i stwierdzić czy jest nam ze sobą po drodze czy nie.

Spotykamy się praktycznie codziennie, razem też pracujemy ale takie intensywne bycie ze sobą nie powoduje nawet chwilowej "potrzeby bycia osobno".

Na większość fundamentalnych kwestii mamy zbliżone poglądy,
dużo czasu poza pracą spędzamy razem, mamy jakieś tam dalsze plany co do tego co zrobimy ( typu pojechać gdzieś jesienią czy wziąć udział w jakimś wydarzeniu) i ogólnie jest dobrze ale no po prostu nie mogę się pozbyć myśli typu- kiedy w końcu przejdziemy do etapu narzeczeństwa.

Mój TŻ wie, że chciałabym m.in. urodzić pierwsze dziecko przed 30, i zacząć stabilizować swoje życie ( kupić mieszkanie,związać się z jakimś konkretnym miejscem przynajmniej na jakiś czas). Mówiłam mu o tym kilka razy w rozmowie i on też tego ponoć chce tyle tylko, że na ten moment na takim zapewnieniu się kończy. Nie chcę go naciskać więc nie mówię mu co pięć minut, że mógłby się oświadczyć, raz wspomniałam, że jak o mnie chodzi to jestem gotowa na kolejny krok, na założenie rodziny.Wie, że nie ma mowy o dzieciach przed ślubem i że zastanawiam się nad jakimiś
kupnem mieszkania najlepiej w tym albo następnym roku.

Szczerze mówiąc nie wiem co robić- nie chcę wymuszać na nim ustalenia konkretnej daty ale powoli mnie zaczyna denerwować ta sytuacja- jesteśmy razem, mamy wspólne plany, widzimy się razem za kilka/kilkadziesiąt lat, wszystko jest ok mamy stabilną sytuację zawodową więc po co czekać, znamy swoich rodziców itd.
Zaczynam się zastanawiać czy to ja jestem dziwna czy to faktycznie czas zdecydować co dalej.
Nie ma dnia, żebym nad tym nie myślała, nie chodzi mi nawet o samą imprezę jaką jest ślub- jak dla mnie moglibyśmy i za miesiąc iść do USC ( nie mam parcia na wesele chodzi mi raczej o krok naprzód) i jasno określić swój status .

Dodam, że nie mieszkamy razem więc nie jest to sytuacja w stylu- jemu jest wygodnie więc po co ma iść dalej.

Dziewczyny proszę o jakieś sensowne rady ewentualnie sprowadzenie na ziemię.

[mary_poppins]

Według mnie nie masz innego wyjścia jak tylko szczerze z nim porozmawiać i zapytać, czy z perspektywy czasu nie zmienił zdania i czy nadal uważa, że po 1,5-2 latach związku pora się hajtać. Może szybko mu zleciało i jednak nie czuje się jeszcze gotowy? A może ma już pierścionek i czeka na Święta/wakacje żeby się oświadczyć? Nie dowiesz się póki nie zapytasz, a skoro masz bardzo konkretne oczekiwania od Waszej relacji, to milcząc i czekając w napięciu szczęśliwa nie będziesz na pewno.

[januszpolak]

Wystarczy usiąść razem i ustalić mniej więcej datę ślubu, a potem dopiąć formalności (chyba z miesiąc przed trzeba się udać do USC). Do ślubu nie potrzeba oświadczyn, a ustalenie czegoś wspólnie nie jest naciskaniem.

---------- Dopisano o 22:41 ---------- Poprzedni post napisano o 22:37 ----------

Napisane przez kotewa

Szczerze mówiąc nie wiem co robić- nie chcę wymuszać na nim ustalenia konkretnej daty ale powoli mnie zaczyna denerwować ta sytuacja- jesteśmy razem, mamy wspólne plany, widzimy się razem za kilka/kilkadziesiąt lat, wszystko jest ok mamy stabilną sytuację zawodową więc po co czekać, znamy swoich rodziców itd.
Zaczynam się zastanawiać czy to ja jestem dziwna czy to faktycznie czas zdecydować co dalej.
Nie ma dnia, żebym nad tym nie myślała, nie chodzi mi nawet o samą imprezę jaką jest ślub- jak dla mnie moglibyśmy i za miesiąc iść do USC ( nie mam parcia na wesele chodzi mi raczej o krok naprzód) i jasno określić swój status .

To dlaczego mu o tym nie powiesz? Ja wcześniej nie chciałam ślubu, kiedy stwierdziłam, że chcę to powiedziałam o tym od razu TŻ i spytałam czy by chciał. Kiedy już wiedziałam, że tak to ustaliliśmy orientacyjnie termin (orientacyjnie, bo nie są to plany na najbliższe miesiące, w Twojej sytuacji ustaliłabym bardziej konkretnie). Nie czekałam na oświadczyny ani na żadne niespodzianki.

[kotewa]

W sumie może i racja, że o ile dla mnie deklaracja- chcę kupić mieszkanie i pomyśleć o dziecku to jasny przekaz- pora zdecydować się na ślub skoro oboje chcemy być razem - to dla TŻ jedno z drugim może nie być jednoznaczne

Z drugiej strony ( w sumie pytanie na które pewnie nikt nie zna odpowiedzi) skoro i on tego chce ( jak twierdzi) to dlaczego sam z siebie nie pomyśli, że nie słowa a czyny są ważne.

Muszę zapytać wprost choć nie powiem wolałbym aby on wykazał też inicjatywę w tej sprawie.

[januszpolak]

Napisane przez kotewa

W sumie może i racja, że o ile dla mnie deklaracja- chcę kupić mieszkanie i pomyśleć o dziecku to jasny przekaz- pora zdecydować się na ślub skoro oboje chcemy być razem - to dla TŻ jedno z drugim może nie być jednoznaczne

Z drugiej strony ( w sumie pytanie na które pewnie nikt nie zna odpowiedzi) skoro i on tego chce ( jak twierdzi) to dlaczego sam z siebie nie pomyśli, że nie słowa a czyny są ważne.

Muszę zapytać wprost choć nie powiem wolałbym aby on wykazał też inicjatywę w tej sprawie.

Dlaczego niby to on ma wykazywać inicjatywę w tej sprawie? To Tobie zależy w tym momencie bardziej na ślubie niż jemu, z tego co piszesz. To, że on chce brać ślub nie znaczy, że chce akurat teraz. Ja np. nie potrzebuję brać ślubu jeszcze wiele lat, ale gdybym wiedziała, że mój TŻ bardzo intensywnie tego potrzebuje to dla mnie nie byłby problem wziąć go szybciej. Jak druga strona milczy w temacie albo rzuca aluzjami to skąd ma się wiedzieć, czego ona potrzebuje? To, że ktoś coś chce nie znaczy, że chce to w tym samym momencie co Ty.

No i o jakich czynach mowa? Deklaracje czy planowanie po pierwsze, muszą być wspólne, a po drugie nie stanowią czynów, tylko dalej słowa. Czynem będzie dopiero ślub, ale tego raczej nie zrobi sam tylko wy razem.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Zabawny tytuł wątku w kontekście tej sytuacji. Chcesz ślubu, a on nic? Może zastanów się dlaczego TY nic, skoro chcesz ślubu?
Też nie rozumiem dlaczego się nie odezwiesz, tylko czekasz aż on podejmie za was decyzję, które powinna być wspólna.

[megamag]

Kobieta też może się oświadczyć, nie ma żadnego przepisy, który by tego zabraniał.

[skara]

Sama siebie unieszczęśliwiasz. Nie żyjemy w XIX wieku, kobiety mają języki i prawo ich użycia. Porozmawiaj z nim otwarcie i szczerze, po co się tak zadręczać?

[Mimiko]

Napisane przez kotewa

Dodam, że nie mieszkamy razem więc nie jest to sytuacja w stylu- jemu jest wygodnie więc po co ma iść dalej.

Właśnie to jest sytuacja w stylu jemu wygodnie. Być może w jego oczach ślub niczego nie zmieni, bo przecież już razem mieszkacie. A w razie rozpadu związku po prostu rozejdziecie się jak współlokatorzy.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez Mimiko

Właśnie to jest sytuacja w stylu jemu wygodnie. Być może w jego oczach ślub niczego nie zmieni, bo przecież już razem mieszkacie. A w razie rozpadu związku po prostu rozejdziecie się jak współlokatorzy.

Ale autorka postu napisala, ze NIE mieszkaja razem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Moim zdaniem półtora roku to dosyć krótki zwiazek wiec nie dziwi.mnie ze on jeszcze nie myśli o zareczynach
Jesli tak cie to jednak gryzie to nie ma innej opcji jak powiedzieć mu ze chcesz zaręczyn i deklaracji bo czas ucieka
Może on ucieknie również;-) a może się oświadczy

[Rena]

Kolejny watek o tym, ze jestescie razem tak blisko, by marzyc o slubie, a jednak zbyt daleko by nawet o tym porozmawiac....

[I am Rock]

Napisane przez kotewa

Cześć od razu zaznaczę,że konto jest na potrzeby tego wątku także dane podane w profilu nie są zgodne z rzeczywistością.

Opiszę swój problem i proszę o jakieś słowa otrzeźwienia

Mam 26 lat skończone, stałą pracę i od ponad półtora roku jestem w udanym związku z TŻ ( on ma 30 lat) i w sumie mam jedną rzecz która mnie gryzie. Otóż od mniej więcej grudnia 2017r. ( czyli mniej więcej rok i 4miesiące po tym jak zeszliśmy się) mam wręcz ogromne parcie na ślub wręcz obsesyjnie czekam na moment kiedy nastąpią zaręczyny.
Na szczęście o skali tego zjawiska nie mówię swojemu facetowi, niemniej jednak jestem przerażona skąd u mnie taka potrzeba

Aby nakreślić lepiej kontekst dodam, że zaraz na samym początku naszego bycia razem rozmawialiśmy ze sobą luźno i byliśmy zgodni, że mniej więcej rok- dwa to wystarczający czas aby się poznać i stwierdzić czy jest nam ze sobą po drodze czy nie.

Spotykamy się praktycznie codziennie, razem też pracujemy ale takie intensywne bycie ze sobą nie powoduje nawet chwilowej "potrzeby bycia osobno".

Na większość fundamentalnych kwestii mamy zbliżone poglądy,
dużo czasu poza pracą spędzamy razem, mamy jakieś tam dalsze plany co do tego co zrobimy ( typu pojechać gdzieś jesienią czy wziąć udział w jakimś wydarzeniu) i ogólnie jest dobrze ale no po prostu nie mogę się pozbyć myśli typu- kiedy w końcu przejdziemy do etapu narzeczeństwa.

Mój TŻ wie, że chciałabym m.in. urodzić pierwsze dziecko przed 30, i zacząć stabilizować swoje życie ( kupić mieszkanie,związać się z jakimś konkretnym miejscem przynajmniej na jakiś czas). Mówiłam mu o tym kilka razy w rozmowie i on też tego ponoć chce tyle tylko, że na ten moment na takim zapewnieniu się kończy. Nie chcę go naciskać więc nie mówię mu co pięć minut, że mógłby się oświadczyć, raz wspomniałam, że jak o mnie chodzi to jestem gotowa na kolejny krok, na założenie rodziny.Wie, że nie ma mowy o dzieciach przed ślubem i że zastanawiam się nad jakimiś
kupnem mieszkania najlepiej w tym albo następnym roku.

Szczerze mówiąc nie wiem co robić- nie chcę wymuszać na nim ustalenia konkretnej daty ale powoli mnie zaczyna denerwować ta sytuacja- jesteśmy razem, mamy wspólne plany, widzimy się razem za kilka/kilkadziesiąt lat, wszystko jest ok mamy stabilną sytuację zawodową więc po co czekać, znamy swoich rodziców itd.
Zaczynam się zastanawiać czy to ja jestem dziwna czy to faktycznie czas zdecydować co dalej.
Nie ma dnia, żebym nad tym nie myślała, nie chodzi mi nawet o samą imprezę jaką jest ślub- jak dla mnie moglibyśmy i za miesiąc iść do USC ( nie mam parcia na wesele chodzi mi raczej o krok naprzód) i jasno określić swój status .

Dodam, że nie mieszkamy razem więc nie jest to sytuacja w stylu- jemu jest wygodnie więc po co ma iść dalej.

Dziewczyny proszę o jakieś sensowne rady ewentualnie sprowadzenie na ziemię.

"Obsesyjne parcie" na cokolwiek, nie jest dobrym powodem, by podejmować decyzję rzutującą na dalsze życie.
"Intensywne bycie ze sobą" to nie to samo, co wspólne mieszkanie.
"Jemu jest wygodnie" i to jak najbardziej.

[fralla]

Kolejny wątek o czekaniu na głupi pierścionek... Skoro jesteś gotowa wziąć ślub za dwa miesiące i naprawdę nie masz parcia na imprezę z bajki, to usiądź ze swoim TŻ i mu o tym powiedz. Ustalcie mniej lub bardziej odległy termin. Skoro wam się układa to nie sądzę, żeby się wymigiwał, a jeśli nawet, to będziesz miała jasny obraz sytuacji i będziesz wolna szukać szczęścia gdzie indziej. To jest oczywiście bardzo proste rozwiązanie, jeśli chcesz ŚLUBU, a nie zaręczyn. Bo czytając Twój wątek to sama nie jestem pewna do końca, wy nawet ze sobą nie mieszkacie. To wspólne mieszkanie powinno być następnym etapem związku, a nie zaręczyny.

[lola23]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;82328801]Zabawny tytuł wątku w kontekście tej sytuacji. Chcesz ślubu, a on nic? Może zastanów się dlaczego TY nic, skoro chcesz ślubu?
Też nie rozumiem dlaczego się nie odezwiesz, tylko czekasz aż on podejmie za was decyzję, które powinna być wspólna.[/QUOTE]

Może nie chce zapytać, bo boi się tego co usłyszy?

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez lola23

Może nie chce zapytać, bo boi się tego co usłyszy?

No to faktycznie lepiej czekać i się nie doczekać..

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez lola23

Może nie chce zapytać, bo boi się tego co usłyszy?

Albo raczej zadanie tego pytania popsuje jej bajkową wizję tego jak "powinien" wyglądać jej związek (facet przeczyta w jej myślach czego ona chce i rozwinie sytuację według jej wyobrażeń).

[elvegirl]

Napisane przez Rena

Kolejny watek o tym, ze jestescie razem tak blisko, by marzyc o slubie, a jednak zbyt daleko by nawet o tym porozmawiac....

W sedno.

[kennedy]

1 dla mnie to dosc krotko
Moze dla faceta tez?
2 musicie rozmawiac- daj znac o swoich oczekiwaniach i zapytaj o jego

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[groszek75]

Ludu mój ludu, że tak powiem

A czemu autorko nie rozmawiasz o tym z facetem tylko z wizażem

Takie rzeczy po takim czasie to już się wie w związku czego co kto oczekuje, ale to trzeba ZE SOBĄ ROZMAWIAĆ ...

To jest właśnie moja rada, porozmawiaj z nim o tym

[yoona]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;82328801]Zabawny tytuł wątku w kontekście tej sytuacji. Chcesz ślubu, a on nic? Może zastanów się dlaczego TY nic, skoro chcesz ślubu?
Też nie rozumiem dlaczego się nie odezwiesz, tylko czekasz aż on podejmie za was decyzję, które powinna być wspólna.[/QUOTE]Zgadzam się. Może on chce ale mu się aż tak nie pali,może rok to za mało,może,może.. Ty masz parcie,Ty powinnaś działać

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 12:49 ---------- Poprzedni post napisano o 12:48 ----------

Napisane przez fralla

Kolejny wątek o czekaniu na głupi pierścionek... Skoro jesteś gotowa wziąć ślub za dwa miesiące i naprawdę nie masz parcia na imprezę z bajki, to usiądź ze swoim TŻ i mu o tym powiedz. Ustalcie mniej lub bardziej odległy termin. Skoro wam się układa to nie sądzę, żeby się wymigiwał, a jeśli nawet, to będziesz miała jasny obraz sytuacji i będziesz wolna szukać szczęścia gdzie indziej. To jest oczywiście bardzo proste rozwiązanie, jeśli chcesz ŚLUBU, a nie zaręczyn. Bo czytając Twój wątek to sama nie jestem pewna do końca, wy nawet ze sobą nie mieszkacie. To wspólne mieszkanie powinno być następnym etapem związku, a nie zaręczyny.

Właśnie Autorko,a może Ty chcesz jednak zaręczyn a nie ślubu? Takich z klejeniem,niespodzianka i pierścieniem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[panna tofu]

Napisane przez megamag

Kobieta też może się oświadczyć, nie ma żadnego przepisy, który by tego zabraniał.

dokładnie! Co prawda dla mnie to mało romantyczne ale podobno w dzisiejszych czasach romantyzm szlag trafił

[elvegirl]

Nie trzeba się mu od razu oświadczać, ale pogadać o oczekiwaniach jak najbardziej. Nie ma sensu się nakręcać w milczeniu i czekać aż on się domyśli.
I nie zabiera to romantyczności.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez elvegirl

Nie trzeba się mu od razu oświadczać, ale pogadać o oczekiwaniach jak najbardziej. Nie ma sensu się nakręcać w milczeniu i czekać aż on się domyśli.
I nie zabiera to romantyczności.

Dokładnie tak, wystarczy sama rozmowa jak on to wszystko widzi i czy chce w niedalekiej przyszłości, aby ten związek wszedł na "wyższy level"

[Ingel]

Dlaczego razem nie mieszkacie?
Jak wyglada Wasza sytuacja mieszkaniowa?

[kotewa]

Napisane przez Ingel

Dlaczego razem nie mieszkacie?
Jak wyglada Wasza sytuacja mieszkaniowa?

Uważam, że gdybyśmy mieli razem mieszkać to jedynie sami w kawalerce, nie chciałabym mieszkać w wynajmowanym pokoju z TŻ i dodatkowo mieć współlokatorów. Po sobie patrząc uważam, że para mieszkająca razem potrzebuje prywatności- a mi na razie łatwiej jest wynajmować pokój niż kawalerkę (niestety w stolicy ceny są kosmiczne nawet za malutkie klitki z aneksem), stąd różnicę w cenie wynajmu pokoju do ceny kawalerki wolę odłożyć i szybciej kupić jakieś własne mieszkanie, tym bardziej, że zarabiam na poziomie pozwalającym jedynie na delikatne oszczędności + odłożenie tej różnicy w cenach.

Stąd wolę najpierw kupić mieszkanie ( co planuję w bliskiej przyszłości) i wtedy wspólnie zamieszkać.

Ale z drugiej strony wspólne zamieszkanie razem wiąże się dla mnie z jakimś konkretnym sprecyzowaniem co do dalszej relacji. Nie chciałabym mieszkać z TŻ i właściwie żyć już niemal jak małżeństwo- w sumie przed ślubem.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez kotewa

Uważam, że gdybyśmy mieli razem mieszkać to jedynie sami w kawalerce, nie chciałabym mieszkać w wynajmowanym pokoju z TŻ i dodatkowo mieć współlokatorów. Po sobie patrząc uważam, że para mieszkająca razem potrzebuje prywatności- a mi na razie łatwiej jest wynajmować pokój niż kawalerkę (niestety w stolicy ceny są kosmiczne nawet za malutkie klitki z aneksem), stąd różnicę w cenie wynajmu pokoju do ceny kawalerki wolę odłożyć i szybciej kupić jakieś własne mieszkanie, tym bardziej, że zarabiam na poziomie pozwalającym jedynie na delikatne oszczędności + odłożenie tej różnicy w cenach.

Stąd wolę najpierw kupić mieszkanie ( co planuję w bliskiej przyszłości) i wtedy wspólnie zamieszkać.

Ale z drugiej strony wspólne zamieszkanie razem wiąże się dla mnie z jakimś konkretnym sprecyzowaniem co do dalszej relacji. Nie chciałabym mieszkać z TŻ i w sumie żyć już niemal jak małżeństwo- w sumie przed ślubem.

ale przeciez nawet oswiadczyny nie daja ci pewnosci ze jak zamieszkacie razem to juz zawsze bedziecie razem
to jest takie zaklinanie rzeczywistosci jakby juz po zareczynach nie mogl odejsc
to nic nie zmienia ,nawet slub nie daje ci zadnej gwarancji ze kiedys jemu czy tobie sie nie odwidzi szczegolnie po zamieszkaniu razem

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez kotewa

Ale z drugiej strony wspólne zamieszkanie razem wiąże się dla mnie z jakimś konkretnym sprecyzowaniem co do dalszej relacji. Nie chciałabym mieszkać z TŻ i właściwie żyć już niemal jak małżeństwo- w sumie przed ślubem.

Ale co w tym złego?
Ja w życiu nie wzięłabym ślubu z kimś z kim nie mieszkałam chociaż trochę i nie zobaczyła, czy nam w tym mieszkaniu razem jest dobrze czy jednak nie.

[kotewa]

Przemyślałam temat i doszłam do wniosku, że jasno przedstawię, że mam zamiar kupić mieszkanie i jeżeli mamy mieszkać razem to potrzebuję konkretnej odpowiedzi na pytanie co dalej z tym związkiem bo w moim odczuciu można pomyśleć, żeby się określić. Zobaczę co z tego będzie. Jeżeli okaże się,że on jeszcze nie jest gotowy to cóż widocznie jednak mamy inne priorytety.

[don_roberto]

Dlaczego mu się nie oświadczysz?