cierpliwość w wychowaniu

[egal7557]

Hej

jestem mamą dopiero od 4 mies. i juz nieraz mialam problem zeby zapanowac nad emcjami, gdy np dziecko placze w niebgłosy na spacerze. Powiedzcie jak wy radzicie sobie w takich chwilach. Boje sie ze dziecko to odczuje jak nie zaczne nad soba panowac.

[nikopoia]

Dziecko na pewno odczuje.
Pomyśl o tym, że ono jest zupełnie bezbronne, a płaczem sygnalizuje silny dyskomfort różnej maści. Ono daje Ci znać, że potrzebuje Twojej reakcji, pomocy. Dla mnie ta bezbronność jest wystarczającym powodem żeby nad sobą zapanować. Te płacze za parę miesięcy miną, a Ty zobaczysz, że dziecko odwdzięczy Ci się za Twój spokój.

[egal7557]

Od porodu jestem klebkiem nerwów. Zawsze miałam słaba psychikę i skłonność do nerwowych reakcji a teraz jestem wystawiona na trudną próbę i boję się że nie dam rady a moje dziecko przejmie moje reakcje. Nie wiem co mam zrobic ze sobą. Pogubiłam sie

[4d88b8945be75952c39c61b9b17b2a8019c982be_5fd16501de8d4]

Treść usunięta

[madziara_07]

och jak ja to rozumiem. jak mloda miala 2m-3m to tez mialam potezny kryzys.

jezeli plakala w domu a ja juz stracilam kompletnie spokoj to wychodzilam do innego pokoju i czyms zucalam. z calej sily. znszczylam garnek, miske, potluklam wazon (akurat przypadkim) ale ogolnie staralam sie wybrac jakies plastkowe butelki z woda (chodzi o to zeby ciezkie bylo ) albo cos takiego. jak chwile ochlonelam to do niej wracalam i przytulalam, a ze mloda czula ze jestem spokojna to sama sie uspokajala duzo szybciej. ten trudny okres kiedys minie

[Puckka]

Cześć zajrzyj sobie na najnowszy wpis na blogu Matkatylkojedna, powinno pomóc. Życzę siły

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nikopoia]

Wnioskując po tym co piszesz, że od porodu jesteś kłębkiem nerwów, myslę, że jesteś przemęczona. Zrób wyniki morfologię, TSH, wyśpij się (spróbuj), ustal z mężem zmiany kiedy on może zająć się dzieckiem a Ty mieć chociaż godzinę dla siebie. Niech weźmie dziecko na spacer a Ty leć pod koc i odpocznij, włącz komedię, wyjdź z kimś na kawę, pośmiej się.
Teraz jest chyba najgorszy czas, dziecko może ząbkuje, dużo płacze. U nas też okolice 4 miesiąca to była szkoła życia.

[ajah]

Napisane przez egal7557

Od porodu jestem klebkiem nerwów. Zawsze miałam słaba psychikę i skłonność do nerwowych reakcji a teraz jestem wystawiona na trudną próbę i boję się że nie dam rady a moje dziecko przejmie moje reakcje. Nie wiem co mam zrobic ze sobą. Pogubiłam sie

Zacznij dbać o swoje zdrowie psychiczne.
Z jakimi reakcjami masz konkretnie problem?
Zaróno na niepokój i stres pomagają ćwiczenia oddechowe i medytacja, możesz suplementować magnez. Jeżeli problem jest bardziej poważny to dodatkowo możesz rozpocząć terapię behawioralno poznawaczą, by nauczyć się radzić sobie z trudnymi emocjami.

[egal7557]

Przemęczona nie jestem mamą mi trochę pomaga i zawsze jakaś godzinkę na odpoczynek mam w ciągu dnia. Poprostu jestem w jakimś ciągłym napięciu. bez przerwy martwię się ze moje dziecko przejmie po mnie złe nawyki ze nie wychowam jej dobrze, że będzie tak jak ja samotna. Nie mogę przestać o tym myśleć. Zawsze miałam problemy ze swoimi emocjami. Objawia się to zaburzeniami odżywiania. Nie mam koleżanek bo zawsze uciekalam w samotnosc i doskwiera mi teraz ta pustka. Niby mam dobrego męża dziecko a nadal czuje pustkę w życiu i bez przerwy czuje lęk przed wszystkim. Myślę że moje dziecko byłoby szczęśliwsze beze mnie.

[nikopoia]

Napisane przez egal7557

Przemęczona nie jestem mamą mi trochę pomaga i zawsze jakaś godzinkę na odpoczynek mam w ciągu dnia. Poprostu jestem w jakimś ciągłym napięciu. bez przerwy martwię się ze moje dziecko przejmie po mnie złe nawyki ze nie wychowam jej dobrze, że będzie tak jak ja samotna. Nie mogę przestać o tym myśleć. Zawsze miałam problemy ze swoimi emocjami. Objawia się to zaburzeniami odżywiania. Nie mam koleżanek bo zawsze uciekalam w samotnosc i doskwiera mi teraz ta pustka. Niby mam dobrego męża dziecko a nadal czuje pustkę w życiu i bez przerwy czuje lęk przed wszystkim. Myślę że moje dziecko byłoby szczęśliwsze beze mnie.

A czy rozmawiałaś o tym z psychologiem? Dobry psychoterapeuta też mógłby Ci pomóc. A na tą pustkę najlepsza jest... modlitwa😊
Dziecko na pewno nie byłoby szczęśliwsze bez Ciebie, jesteś dla niego najlepszą mamą.

[egal7557]

Napisane przez nikopoia

A czy rozmawiałaś o tym z psychologiem? Dobry psychoterapeuta też mógłby Ci pomóc. A na tą pustkę najlepsza jest... modlitwa😊
Dziecko na pewno nie byłoby szczęśliwsze bez Ciebie, jesteś dla niego najlepszą mamą.

To wsumie prawda że modlitwy w moim życiu nie ma za wiele. Ale brakuje mi takiej namacalne relacji z Bogiem a zawsze mam wrażenie ze mowie sama do siebie. Na odmawianiu regulek nie mogę się skupić. Co prawda jest taka ze córeczkę uprosilam u Boga. A teraz nie wiem czy to dobrze ze zostałam mama wcześniej było łatwiej. Co do psychoterapeuty to chciałam iść ale to duże koszty i w tej chwili nie stać mnie na to.

[nikopoia]

Terapia może być za darmo, możesz poszukać gdzie masz placówkę w swoim mieście (lub mieście obok, nie obowiązuje rejonizacja w poradniach zdrowia psychicznego). Tu masz prosty artykuł o przychodniach, gdzie na psychoterapię (lub rozmowy z psychologiem, nie muszą być gorsze) https://notatkiterapeutyczne.pl/jesl...i-a4a61b36008d

Wiesz regułki są zabójcze dla modlitwy, szczególnie gdy brakuje w nich medytacji nad jej sensem (różaniec np.). Kiedy ta relacja jest wg Ciebie płytka, dobrze zacząć od modlitwy zupełnie osobistej, swoimi słowami. Zapytaj też spowiednika jak się odnaleźć, on po rozmowie z Tobą, będzie miał światło na Twoją sytuację i na pewno Ci doradzi.

Ekstra że córa wymodlona! Tak jak mój synek😊 Mi też było łatwiej bez dziecka, ale w życiu nie chodzi o to żeby iść na łatwiznę, nie? Trzeba coś z siebie dać. Skoro masz wsparcie Mamy, to super, wykorzystaj to. Mój synek ma 9 miesięcy, jest już dużo łatwiej niż gdy miał 4.

[egal7557]

Napisane przez nikopoia

Terapia może być za darmo, możesz poszukać gdzie masz placówkę w swoim mieście (lub mieście obok, nie obowiązuje rejonizacja w poradniach zdrowia psychicznego). Tu masz prosty artykuł o przychodniach, gdzie na psychoterapię (lub rozmowy z psychologiem, nie muszą być gorsze) https://notatkiterapeutyczne.pl/jesl...i-a4a61b36008d

Wiesz regułki są zabójcze dla modlitwy, szczególnie gdy brakuje w nich medytacji nad jej sensem (różaniec np.). Kiedy ta relacja jest wg Ciebie płytka, dobrze zacząć od modlitwy zupełnie osobistej, swoimi słowami. Zapytaj też spowiednika jak się odnaleźć, on po rozmowie z Tobą, będzie miał światło na Twoją sytuację i na pewno Ci doradzi.

Ekstra że córa wymodlona! Tak jak mój synek😊 Mi też było łatwiej bez dziecka, ale w życiu nie chodzi o to żeby iść na łatwiznę, nie? Trzeba coś z siebie dać. Skoro masz wsparcie Mamy, to super, wykorzystaj to. Mój synek ma 9 miesięcy, jest już dużo łatwiej niż gdy miał 4.

Chyba faktycznie musze zacząć chodzić na terapię. Zdaje sobie sprawę ze jeżeli ja ze sobą nie będę szczęśliwa to nie wychowam szczęśliwego dziecka. Dzięki za podesłanie artykułu - sporo mi wyjaśnił!
Mówisz ze jak starszy to jest łatwiej? Ja boje się ze to właśnie będzie coraz trudniej hehe narazie jeszcze mogę ją zostawić na chwilkę sama ale za niedługo juz zacznie przekrecac się na brzuszek, raczkowac, chodzić to już na chwilkę jej nie będzie można spuscic z oczu. 😊

[nikopoia]

Pewnie, że łatwiej😊 Pochowasz co niebezpieczne, rzucisz na podłogę stos zabawek i możesz wyjść na chwilę, bo się sobą zajmie. W końcu mogę zrobić w domu cokolwiek, wcześniej często chodziłam głodna a mieszkanie niedosprzątane😎. A teraz posprzątane, obiad jest, pranie zrobione. Jak zaczął sam siadać to czasem przewracał się na podłogę i obijał głowę, ale pozwoliłam mu na to i po 2 dniach zaczął wyciągać rączki i już kontrolowanie upada, chociaż rzadko traci równowagę. Wytrzymaj jeszcze chwilę i będzie Wam łatwiej, zobaczysz.

[ajah]

Napisane przez nikopoia

Pewnie, że łatwiej Pochowasz co niebezpieczne, rzucisz na podłogę stos zabawek i możesz wyjść na chwilę, bo się sobą zajmie. W końcu mogę zrobić w domu cokolwiek, wcześniej często chodziłam głodna a mieszkanie niedosprzątane. A teraz posprzątane, obiad jest, pranie zrobione. Jak zaczął sam siadać to czasem przewracał się na podłogę i obijał głowę, ale pozwoliłam mu na to i po 2 dniach zaczął wyciągać rączki i już kontrolowanie upada, chociaż rzadko traci równowagę. Wytrzymaj jeszcze chwilę i będzie Wam łatwiej, zobaczysz.

nie bardzo rozumiem dlaczego chodziłas głodna?

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

[nikopoia]

Napisane przez ajah

nie bardzo rozumiem dlaczego chodziłas głodna?

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

moje dziecko miało wybitnie nieodkładalne okresy, szczególnie przy ząbkowaniu. Non stop płacz, leki przeciwbólowe nie pomagały, tylko rączki, chociaż tak też płakał. Awantury urządzał codziennie.
Jak już udało się opanować sytuację i miał drzemkę i powinnam była mieć "czas dla siebie" to budziło go nawet moje strzykające kolano. Więc wyglądało to tak, że nie mogłam w domu zrobić nic.

[ajah]

Napisane przez nikopoia

moje dziecko miało wybitnie nieodkładalne okresy, szczególnie przy ząbkowaniu. Non stop płacz, leki przeciwbólowe nie pomagały, tylko rączki, chociaż tak też płakał. Awantury urządzał codziennie.
Jak już udało się opanować sytuację i miał drzemkę i powinnam była mieć "czas dla siebie" to budziło go nawet moje strzykające kolano. Więc wyglądało to tak, że nie mogłam w domu zrobić nic.

I tak tego nie rozumiem. Przecież, żeby nie być głodnym wystarczy zjeść cokolwiek w miarę pożywnego do czego nie potrzeba mieć dwóch rąk.
Mówię to z perspektywy mamy dziecka, które również nie chciało być odkładane.

[nikopoia]

Napisane przez ajah

I tak tego nie rozumiem. Przecież, żeby nie być głodnym wystarczy zjeść cokolwiek w miarę pożywnego do czego nie potrzeba mieć dwóch rąk.
Mówię to z perspektywy mamy dziecka, które również nie chciało być odkładane.

to wspaniale że miałaś tak prosto z dietą😊