Jednostronna miłość

[Woka16]

Cześć,
Jakie macie zdanie na temat związku, w którym tylko jedna strona kocha, a druga żywi jedynie głęboką przyjaźń?
Myślicie, że po wielu latach w takiej relacji (5 wzwyż), kilkunastu miesiącach przerwy (której powodem był właśnie brak miłości) i powrocie, może się coś jeszcze narodzić? Czy miłość można "wypracować"? A jeśli nie, to czy taki związek może być szczęśliwy, kiedy zaangażowanie emocjonalne dwóch stron jest na zupełnie innym poziomie? Myślicie, że takie powroty to raczej kwestia tęsknoty powstałej z przyzwyczajenia do drugiej osoby? Albo zazdrości, że osoba która nas kocha odejdzie, a chcemy ją jako przyjaciela?

[ImielubNickname0001]

3 lata byłam w takim związku. Z mojej strony było zauroczenie, a z jego miłość. W trakcie związku już myślałam o innych facetach, a jak tylko poszłam do pierwszej pracy i okazało się, że ,,mam w czym wybierać'', to od razu zakończyłam ten związek, bo wiedziałam, że nie dam mu tej miłości. Po co taki związek? Druga strona cierpi.

[Camillie32]

Napisane przez Woka16

Cześć,
Jakie macie zdanie na temat związku, w którym tylko jedna strona kocha, a druga żywi jedynie głęboką przyjaźń?
Myślicie, że po wielu latach w takiej relacji (5 wzwyż), kilkunastu miesiącach przerwy (której powodem był właśnie brak miłości) i powrocie, może się coś jeszcze narodzić? Czy miłość można "wypracować"? A jeśli nie, to czy taki związek może być szczęśliwy, kiedy zaangażowanie emocjonalne dwóch stron jest na zupełnie innym poziomie? Myślicie, że takie powroty to raczej kwestia tęsknoty powstałej z przyzwyczajenia do drugiej osoby? Albo zazdrości, że osoba która nas kocha odejdzie, a chcemy ją jako przyjaciela?

Moim zdaniem nie ma to sensu. Jesli obie osoby byłyby na podobnym poziomie że ok, przyjaźń im wystarczy do związku, to nie ma problemu.
Po tylu latach nie oczekiwałabym nagle magicznej zmiany że ktoś mnie pokocha. I tak, takie powroty to dla mnie tylko przyzwyczajenie i tęsknota - jeśli tyle lat nie było miłości, to nagle się ona nie pojawi.

[Ellen_Ripley]

Nie, nie da się "wypracować" miłości. Co najwyżej "wychodzić" związek.

[skara]

Bardzo zły pomysł. Strona która kocha będzie zawsze cierpieć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Bruma_w_Hogsmeade]

Jak ktoś nie kocha, a wraca, to chodzi mu albo o dostęp do seksu, albo do pieniędzy.

[Aelora]

Skoro przez ponad 5 lat nie było miłości, para rozstała się właśnie z braku miłości to jak mogłaby się ona narodzić dopiero teraz? To zupełnie nielogiczne, szkoda się tak oszukiwać. Najwyżej byli osobno przez te kilkanaście miesięcy, nie wyszło im i znowu chcą się zejść bo lata płyną, a książę/księżniczka nie pojawili się lub nie wyszło z nimi, więc lepszy wróbel w garści. Nie wierzę w szczerość takiej relacji, sorry.

[ColourTheSmallOne]

Napisane przez ImielubNickname0001

3 lata byłam w takim związku. Z mojej strony było zauroczenie, a z jego miłość. W trakcie związku już myślałam o innych facetach, a jak tylko poszłam do pierwszej pracy i okazało się, że ,,mam w czym wybierać'', to od razu zakończyłam ten związek, bo wiedziałam, że nie dam mu tej miłości. Po co taki związek? Druga strona cierpi.

Tez bylam w takim zwiazku. Naprawde probowalam sie zakochac, ale nigdy mi sie to nie udalo i bylam nieszczesliwa. Dla tej drugiej osoby to tez nie jest dobra i uczciwa sytuacja, bo ona tez zasluguje na milosc, a bedac z nia odbieramy jej ta szanse.
W moja strone tez nigdy sie nie zdarzylo, zeby facet sie nagle zakochal. Moim zdaniem to sie dzieje albo niemal od razu, albo wcale. Nigdy nie widzialam innego przypadku.

---------- Dopisano o 14:12 ---------- Poprzedni post napisano o 14:11 ----------

Napisane przez Camillie32

Po tylu latach nie oczekiwałabym nagle magicznej zmiany że ktoś mnie pokocha. I tak, takie powroty to dla mnie tylko przyzwyczajenie i tęsknota - jeśli tyle lat nie było miłości, to nagle się ona nie pojawi.

Dokladnie. Ja bylam mocno przywiazana do tego faceta, ktorego nie kochalam i ciezko bylo mi sie z nim rozstac.

[TheSunTheMoonTheStars]

Ja też byłam w takim związku, tylko że to ja kochałam, a mój chłopak mnie nie. Nie życzę nikomu czegoś takiego. Sama wtedy byłam bardzo młoda, niedoświadczona i przekonana, że moja miłość sprawi, że życie mojego chłopaka będzie lepsze, że dam mu szczęście, bardzo głęboko wierzyłam, że on tak naprawdę mocno mnie kocha, tylko nie umie tego okazywać ani o tym mówić... (sam utwierdzał mnie w tym przekonaniu, opowiadając o tym, jak został w przeszłości skrzywdzony i że to dlatego teraz ma problemy z wyrażaniem uczuć).

W moim przypadku sama nie zauważyłam kiedy zaczęłam w tym związku bardzo cierpieć. Z czasem coraz mocniej rozumiałam, że po tej drugiej stronie miłości do mnie nie ma. I też było zerwanie i mój chłopak chciał potem wrócić, ale przyznam, że wolałam być sama niż dać się dalej wykorzystywać.

Gdybyś była moją siostrą lub przyjaciółką, doradziłabym Ci, żebyś odeszła od tego człowieka i nie oglądała się za siebie. Na pewno znajdziesz miłość i cudownego faceta idealnego dla Ciebie. Szkoda po prostu Twojego czasu, Twoich uczuć i sił na spotykanie się z drewnem, które nic do Ciebie nie czuje.

[Woka16]

Nie chodzi o mnie, a o przyjaciela. Jest ślepo zakochany, według mnie uczucia dziewczyny nie są do końca szczere. Zrobiła sobie przerwę, pospotykała się z innymi, ale nigdy nie urwała z nim kontaktu, no i w końcu postanowiła, że mogą dać sobie kolejną szansę. Nie mieszkają teraz razem, widują się od 2-6 dni w miesiącu i wtedy pomieszkują ze sobą.

Dodatkowo on twierdzi, że ona sie boi, że ja go jej odbiorę i nie życzy sobie, żebyśmy utrzymywali kontakt. Więc zasadniczo w tym momencie prawie go nie mamy.
Oczywiście jest mi przykro, ale przede wszystkim strasznie mi go w tym wszystkim szkoda.

Zastanawiałam się czy może to ja mam taki krytyczny punkt widzenia. Jak go spytałam czy mimo całej tej przeszłości myśli, że ona go teraz kocha, to odpowiedział, że na pewno jest bardziej zdeterminowana. I nie wiem, może faktycznie ona nie ma złych intencji i bardzo jej zależy, żeby tym razem się udało. Z drugiej strony on jest bardzo oddany i zrobi dla niej wszystko, to wygodny układ, bo on twierdzi, że wystarcza mu uczucie, którym ją darzy, nawet jeśli nie dostaje tego samego w zamian, a ona ma kogoś "łatwo ustawialnego".

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Woka16

Jak go spytałam czy mimo całej tej przeszłości myśli, że ona go teraz kocha, to odpowiedział, że na pewno jest bardziej zdeterminowana

Czyli zmienił temat. Trzeba było nie dawać mu się nabrać na manipulację i docisnąć: "Pytam o miłość, nie o determinację. Nie rób ze mnie idiotki".


On ma urojenie, że jego miłość wystarczy. Jak ma wystarczyć? Przecież brak uczuć z jej strony oznacza, że będzie marzyć o innych facetach i próbować ich poznawać. Jemu zapał też w końcu minie, jeśli zobaczy, że jego starania uja dają, brak entuzjazmu drugiej strony zabija.
On teraz ma bardzo silne zakochanie, ale w ciągu - powiedzmy - trzech lat się to unormuje i ona przestanie go zachwycać samym swoim istnieniem, zacznie irytować, pojawi się zmęczenie.


W sumie miałam przed laty koleżankę, która na "kocham cię" odpowiadała: "a ja ciebie nie", i facet z nią był, ale w końcu się to rozpadło. Ale możliwe, że on jej nie wierzył, bo mówiła "nie kocham", ale była chorobliwie zazdrosna, napalona, ciągle był seks, zainteresowanie itp. Więc pewnie uznawał, że takimi tekstami trolluje.

[Aelora]

Przykro mi to napisać ale Twój przyjaciel jest delikatnie mówiąc niezbyt mądry i naiwny. Ich relacje trudno nawet nazwać związkiem, skoro widzą się parę dni w miesiącu i ona ogranicza jego kontakty z przyjaciółmi. Ale chyba nie możesz nic zrobić w tej sytuacji, facet marnuje sobie życie na własne życzenie tkwiąc w takim niewiadomo czym. Rozumiem miłość, uczucia, ale litości - jeśli ktoś godzi się na bycie takim podnóżkiem i odmawia sobie własnego szczęścia to jest głęboki problem wewnętrzny i osobowościowy.

[Woka16]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Czyli zmienił temat. Trzeba było nie dawać mu się nabrać na manipulację i docisnąć: "Pytam o miłość, nie o determinację. Nie rób ze mnie idiotki".

Ja tę odpowiedź odczytałam jako "wiem, że mnie nie kocha, ale jest zdeterminowana, żeby nam się udało, żeby otworzyć się na uczucie".

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

W sumie miałam przed laty koleżankę, która na "kocham cię" odpowiadała: "a ja ciebie nie", i facet z nią był, ale w końcu się to rozpadło. Ale możliwe, że on jej nie wierzył, bo mówiła "nie kocham", ale była chorobliwie zazdrosna, napalona, ciągle był seks, zainteresowanie itp. Więc pewnie uznawał, że takimi tekstami trolluje.

W tym przypadku zazdrość pojawiła się, jak on zaczął spotykać się z kimś innym i na początku sama przyznała, że jest "psem ogrodnika" i że nie lubi się za to. W międzyczasie może uznała, że jednak to nie odruch psa ogrodnika i go chce? Tego nie wiem, bo przestał mi się zwierzać z tematów z nią związanych...

Napisane przez Aelora

Przykro mi to napisać ale Twój przyjaciel jest delikatnie mówiąc niezbyt mądry i naiwny. Ich relacje trudno nawet nazwać związkiem, skoro widzą się parę dni w miesiącu i ona ogranicza jego kontakty z przyjaciółmi. Ale chyba nie możesz nic zrobić w tej sytuacji, facet marnuje sobie życie na własne życzenie tkwiąc w takim niewiadomo czym. Rozumiem miłość, uczucia, ale litości - jeśli ktoś godzi się na bycie takim podnóżkiem i odmawia sobie własnego szczęścia to jest głęboki problem wewnętrzny i osobowościowy.

Jakby nie było finalnie to on podjął decyzję o ograniczeniu kontaktu. Przedkłada jej dobre samopoczucie ponad wszystko i nie zrobi nic, czym mógłby zaryzykować, że ona zmieni zdanie co do ich relacji.
I tak, wiem, że nie mogę nic z tym zrobić. Wcześniej próbowałam, ale wszystko tak naprawdę obróciło się przeciwko mnie.

Ostatnio miał urodziny, przygotowałam mu prezent już dość dawno temu i długo się wahałam co powinnam w tej sytuacji zrobić, ale ostatecznie mu go wręczyłam, ale jakoze było to dzień wcześniej to prosiłam o przeczekanie. Prezent przyjął, ale po otwarciu stwierdził, że to za dużo, że nie może go przyjąć i chce mi go zwrócić. Nie czuje się z tym za dobrze. I nie wiem co powinnam zrobić. Odebrać prezent czy nalegać o zachowanie?

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Woka16

Ostatnio miał urodziny, przygotowałam mu prezent już dość dawno temu i długo się wahałam co powinnam w tej sytuacji zrobić, ale ostatecznie mu go wręczyłam, ale jakoze było to dzień wcześniej to prosiłam o przeczekanie. Prezent przyjął, ale po otwarciu stwierdził, że to za dużo, że nie może go przyjąć i chce mi go zwrócić. Nie czuje się z tym za dobrze. I nie wiem co powinnam zrobić. Odebrać prezent czy nalegać o zachowanie?

Ja bym nie odbierała. Nie chce, niech wywali. I nigdy nie wyskakuj z takimi prezentami, jeśli z góry podejrzewasz, że są niechciane.

[Aelora]

Wiesz, przykro mi to napisać ale przede wszystkim chyba już nie możesz dalej nazywać go swoim przyjacielem skoro pod jej wpływem uciął kontakt i nawet chce oddać prezent urodzinowy. To jest bardzo wymowny znak że on nie chce mieć z Tobą nic wspólnego, w końcu kurtuazyjnie przyjmujemy prezenty nawet od dalszych znajomych i ludzi z pracy czy uczelni więc jeśli ktoś odrzuca upominek to taki cios prosto w twarz. Niestety nie uratujesz go, on jest pod jej ogromnym wpływem i dziewczyna robi z nim co chce. Chłopak musi to sam przerobić i sparzyć się na własnej skórze, żeby przejrzeć na oczy. Szczerze gdyby chciał koniecznie oddać prezent wzięłabym go bez słowa, może to mało eleganckie ale byłoby mi głupio prosić żeby ktoś zatrzymał rzecz w którą włożyłam swój czas, serce i pieniądze. Jak nie odbierzesz to pewnie i tak pozbędzie się prezentu od Ciebie bo jego królowa będzie robić aferę.

[ruda_ciotka]

Napisane przez Woka16

Myślicie, że po wielu latach w takiej relacji (5 wzwyż), kilkunastu miesiącach przerwy (której powodem był właśnie brak miłości) i powrocie, może się coś jeszcze narodzić? Czy miłość można "wypracować"?

Nie.

A jeśli nie, to czy taki związek może być szczęśliwy, kiedy zaangażowanie emocjonalne dwóch stron jest na zupełnie innym poziomie?

Nie.

Myślicie, że takie powroty to raczej kwestia tęsknoty powstałej z przyzwyczajenia do drugiej osoby? Albo zazdrości, że osoba która nas kocha odejdzie, a chcemy ją jako przyjaciela?

Możliwe.

[Woka16]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Ja bym nie odbierała. Nie chce, niech wywali. I nigdy nie wyskakuj z takimi prezentami, jeśli z góry podejrzewasz, że są niechciane.

Prezent skompletowałam już w zeszłym roku. I mimo wszystko nie spodziewałam się takiej reakcji.

Napisane przez Aelora

Szczerze gdyby chciał koniecznie oddać prezent wzięłabym go bez słowa, może to mało eleganckie ale byłoby mi głupio prosić żeby ktoś zatrzymał rzecz w którą włożyłam swój czas, serce i pieniądze. Jak nie odbierzesz to pewnie i tak pozbędzie się prezentu od Ciebie bo jego królowa będzie robić aferę.

Nie wrócił już do tematu, prezent zachował, ale nie wiem czy go wykorzysta, bo w jego skład wchodził bilet na wydarzenie sportowe.

Napisane przez Aelora

Niestety nie uratujesz go, on jest pod jej ogromnym wpływem i dziewczyna robi z nim co chce. Chłopak musi to sam przerobić i sparzyć się na własnej skórze, żeby przejrzeć na oczy.

Masz rację.
Staram się odizolować myśli od tego, ale są sytuacje, w których będziemy się widywać, więc nie jest najłatwiej.
Może okaże się, że jestem w błędzie i ona finalnie naprawdę wszystko przemyślała i chce być z nim dla niego, a nie dlatego, że poczuła się porzucona, samotna, przerażona wizją przyszłości w pojedynkę. Ale na ten moment mam zdanie zbliżone do Waszego...
Byłam przy nim po ich wcześniejszym rozstaniu, opowiadał mi o rzeczach, które robiła/mówiła, i które go bolały. I ona dalej mówi o tych rzeczach, dalej go krytykuje, tyle że dla niego jest to już teraz "szczerość", więc po prostu stara się dopasować z tymi rzeczami tak, żeby było dobrze dla niej.
Udało mu się osiągnąć cel, o który walczył przez wiele miesięcy, więc myślę, że jest zadowolony i dalej nie czuje się ze swoja pozycją do końca pewien, więc czuje w dalszym ciągu jakieś wyzwanie.
Nie zupełnie wierze w szczęście, ale w to zadowolenie i taką ekscytacje chyba tak.

Napisane przez Aelora

Wiesz, przykro mi to napisać ale przede wszystkim chyba już nie możesz dalej nazywać go swoim przyjacielem

I do tej myśli też staram się przyzwyczaić, ale jest mi jeszcze przykro z tego powodu, więc czasem wracam.

[xfrida]

moim zdaniem problemem nie jest ich zwiazek a twoje czekanie na niego

oni jak widzisz jakos sie odnajduja w tym co ich laczy a ty czekasz nie wiadomo na co i marnujesz swoj czas

[Aelora]

Napisane przez xfrida

moim zdaniem problemem nie jest ich zwiazek a twoje czekanie na niego

oni jak widzisz jakos sie odnajduja w tym co ich laczy a ty czekasz nie wiadomo na co i marnujesz swoj czas

Zgadzam się. Współczuję Ci i na pewno jest to dla Ciebie trudna sytuacja gdy tracisz przyjaciela stając się dla niego intruzką, ale to ich relacja. Twój przyjaciel na własne życzenie wrócił do tej relacji i niestety najwyraźniej Wasza więź nie była dla niego taka cenna, skoro zgodził się ją zniszczyć i odrzucić dla tamtej dziewczyny, to ona jest dla niego priorytetem. Też myślę, że marnujesz swój czas analizując ich motywy i czekając na kumpla, on niestety jest ślepo zauroczony i musi znowu odrobić swoją gorzką lekcję żeby coś się nauczyć. Ale to już jego sprawa, tak po prostu bywa w życiu że przyjaźnie powstają i rozpadają się.

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Aelora

Zgadzam się. Współczuję Ci i na pewno jest to dla Ciebie trudna sytuacja gdy tracisz przyjaciela stając się dla niego intruzką, ale to ich relacja. Twój przyjaciel na własne życzenie wrócił do tej relacji i niestety najwyraźniej Wasza więź nie była dla niego taka cenna, skoro zgodził się ją zniszczyć i odrzucić dla tamtej dziewczyny, to ona jest dla niego priorytetem. Też myślę, że marnujesz swój czas analizując ich motywy i czekając na kumpla, on niestety jest ślepo zauroczony i musi znowu odrobić swoją gorzką lekcję żeby coś się nauczyć. Ale to już jego sprawa, tak po prostu bywa w życiu że przyjaźnie powstają i rozpadają się.

Przyjaźnie między kobietą a mężczyzną nie mają sensu.

[xfrida]

Napisane przez Aelora

Zgadzam się. Współczuję Ci i na pewno jest to dla Ciebie trudna sytuacja gdy tracisz przyjaciela stając się dla niego intruzką, ale to ich relacja. Twój przyjaciel na własne życzenie wrócił do tej relacji i niestety najwyraźniej Wasza więź nie była dla niego taka cenna, skoro zgodził się ją zniszczyć i odrzucić dla tamtej dziewczyny, to ona jest dla niego priorytetem. Też myślę, że marnujesz swój czas analizując ich motywy i czekając na kumpla, on niestety jest ślepo zauroczony i musi znowu odrobić swoją gorzką lekcję żeby coś się nauczyć. Ale to już jego sprawa, tak po prostu bywa w życiu że przyjaźnie powstają i rozpadają się.

Ja mysle ze autorka jest zakochans w swoim przyjacielu
I tak jak on czeka na miłość swojej ex tak ona ma nadzieje ze u niego pojawi sie miłość do niej

[Aelora]

Napisane przez xfrida

Ja mysle ze autorka jest zakochans w swoim przyjacielu
I tak jak on czeka na miłość swojej ex tak ona ma nadzieje ze u niego pojawi sie miłość do niej

Bardzo możliwe, nie wykluczam tego. Tak czy siak, to musztarda po obiedzie, facet wrócił do byłej i jakiekolwiek są ich motywy czas odpuścić, pogodzić się z jego utratą.

[ruda_ciotka]

Moje doświadczenie jest takie, że próby ugrywania czegoś na jednostronnej miłości prędzej czy później, ale zawsze wybuchną obydwu osobom w twarz. Nie warto.