Frustracja z braku oświadczyn

[Candy95]

Jestem ze swoim partnerem kilka dobrych lat, jesteśmy po studiach, mamy stabilne zatrudnienie, mieszkamy razem i tworzymy szczęśliwy związek.
ALE... coś mi się w głowie poprzestawiało i od roku wyczekuję zaręczyn. Nie są to jednak miłe myśli, które wzbudzają dreszcz przyjemnych emocji. To pragnienie zakrawa już o obsesję, zrodziło we mnie frustrację, smutek, żal i rozgoryczenie, że jeszcze się nie oświadczył.
Uprzedzam, że rozmawiałam ze swoim partnerem na ten temat już niejednokrotnie i za każdym razem temat kończył się na słynnym "w swoim czasie". Oświadczyny z mojej strony odpadają - w sumie dobrze wie, że tego pragnę, ale "chce" przejąć inicjatywę.
To tak słowem wstępu. Największy problem tkwi w tej irracjonalnej obsesji. Zastanawiam się jak zabić te głupie myśli i jak w końcu porzucić chęć zaręczyn. Ciągle próbuję sobie to w głowie racjonalizować, ale dalej te natrętne wyobrażenia pojawiają się w mojej głowie. Chcąc nie chcąc analizuję je dzień w dzień blisko od roku (z pewnymi przerwami, gdy byłam uspokajana, że "w swoim czasie" to nastąpi). Próbuję tłumić to zajęciami, aktywnościami, ale gdy przychodzi chwila ciszy i "spokoju" w mojej głowie zaczyna się szum . Jest to dla mnie trudne i w gruncie rzeczy głupie, niewarte takiej uwagi. Czy któraś z Was miała podobny problem?

[Elinkaa11]

W kontekście "obsesji" może przydała by się pomoc psychologa. Ale co do faktu, że facet Cię zbywa "w swoim czasie" w ważnej dla Ciebie kwestii to też jest co najmniej słabe, masz prawo wiedzieć na czym stoisz w relacji, a takie " w swoim czasie" to w sumie nie wiadomo co może znaczyć...

[Aelora]

Nie dziwię się, odpowiedź "wszystko w swoim czasie" jest bardzo enigmatyczna. Kiedy nastąpi ten czas? Co musiałoby się stać, żeby te oświadczyny nastąpiły? Czy Twój partner w ogóle planuje ślub i oświadczyny? Jeśli tak, to w jakiej perspektywie czasowej skoro osiągnęliście już stabilność finansową i relacyjną?
Jeśli zależy Ci na tym, nie wahaj się pytać, faceci lubią spławiać takimi tekstami jakby kobieta musiała sobie zasłużyć na oświadczyny. Przede wszystkim powinniście wspólnie ustalić swoje plany na przyszłość i podejście do ślubu.
Nie wiem jakie mieliście wcześniej poglądy na ten temat, bo inaczej się to ocenia gdy mieliście wspólne plany i facet zaczął się migać albo odwlekać to w czasie, a inaczej jeśli uważaliście że ślub nie jest Wam potrzebny, a potem Tobie coś się poprzestawiało.

[magdalenaCat]

Również uważam że powinniście porozmawiać, po co masz się tak męczyć. I nie daj się spławić „w swoim czasie” to żadna odpowiedź. Może Cię tak trzymać jeszcze i 10 lat. Powiedz że zależy ci na ślubie ze nie chcesz tracić czasu na związek nie prowadzący do niczego i chcesz wiedzieć na czym stoisz, czy i kiedy chciałby wziąć z tobą ślub. Bo chciałaś wykonać kolejny krok w związku i jeżeli wasze plany się nie pokrywają to chyba nie ma sensu ciągnąć tego dalej. Jeżeli będzie się wykręcał to możesz mu dać parę tygodni na podjęcie decyzji czy chce z tobą być już na poważnie czy każde idzie w inną stronę. Po paru latach razem takie rzeczy się już wie.

[minttee]

Zgadzam się z dziewczynami. Powinnaś z nim porozmawiać o konkretach. To nie jest kilkumiesięczny związek, gdzie dopiero się poznajecie i oboje 'badacie grunt'. Po takim czasie jak staż Waszej relacji człowiek już wie co dalej. No chyba, że to tak zwany 'związek na przeczekanie' bo a nuż trafi się coś lepszego. Facet oczywiście ma prawo nie chcieć ślubu, ale fajnie jakby Ci o tym powiedział (w ogóle rozmawialiście kiedykolwiek o tym? deklarował kiedyś, że chce albo nie planuje nigdy? Bo to też dość istotne w obecnej sytuacji), Ty natomiast masz prawo wiedzieć na czym stoisz. Nie zgadzaj się na takie zbywanie pt 'w swoim czasie', bo co to w ogóle znaczy? Jeśli Ty oczekujesz sformalizowania związku, a on wręcz przeciwnie to szkoda Waszego czasu.
Moja przyjaciółka była w takim 'przechodzonym związku' 8 lat. Na pytania co dalej, zawsze słyszała to samo co Ty + po co się spieszyć, zobaczymy, poczekajmy itd. W końcu się rozstali, a facet po niecałych 2 latach hajtnął się z inną laską. Ona też jakiś rok później poznała obecnego męża.

[Ellen_Ripley]

Oczywiście, że konkretna rozmowa. Takim "wszystko w swoim czasie" to można sobie po kilku latach związku, tyłek co najwyżej podetrzeć. Poza tym sorry, do wzięcia ślubu zaręczyny nie są potrzebne tak naprawdę. Ani tym bardziej oświadczyny. Romantyzm romantyzmem, ale życie biegnie cały czas i skupiłabym się na tym co jest tu i teraz. I o tym porozmawiała z facetem. Nie dając się zbywać.

[Rogatka_Ozdobna]

Znam przypadek, w którym dziewczyna nie dała się zbywać odzywkami typu "w swoim czasie", tylko wyznaczyła roczny limit czasu na oświadczyny, pod rygorem zakończenia związku. Po roku okazało się, że nie żartowała.

[magdalenaCat]

A ile byli razem? Bo rok to bardzo dużo czasu na zastanawianie sie. Uważam że to się wie dosc szybko. Cześć panów będzie w tym czasie jedynie kalkulowała czy nie trafi im się nikt lepszy. Albo liczyła że sprawa rozejdzie się po kościach a oni będą mogli korzystać ze związku bez żadnych zobowiązań wobec drugiej strony dopóki im się dziewczyna nie znudzi. To faktycznie tak często jest że z przechodzonych związków nic nie wynika bo po tylu latach przestają być ekscytujące a z nową partnerką jest raz dwa ślub na haju jeszcze buzujących hormonów.

[xfrida]

Napisane przez Candy95

Jestem ze swoim partnerem kilka dobrych lat, jesteśmy po studiach, mamy stabilne zatrudnienie, mieszkamy razem i tworzymy szczęśliwy związek.
ALE... coś mi się w głowie poprzestawiało i od roku wyczekuję zaręczyn. Nie są to jednak miłe myśli, które wzbudzają dreszcz przyjemnych emocji. To pragnienie zakrawa już o obsesję, zrodziło we mnie frustrację, smutek, żal i rozgoryczenie, że jeszcze się nie oświadczył.
Uprzedzam, że rozmawiałam ze swoim partnerem na ten temat już niejednokrotnie i za każdym razem temat kończył się na słynnym "w swoim czasie". Oświadczyny z mojej strony odpadają - w sumie dobrze wie, że tego pragnę, ale "chce" przejąć inicjatywę.
To tak słowem wstępu. Największy problem tkwi w tej irracjonalnej obsesji. Zastanawiam się jak zabić te głupie myśli i jak w końcu porzucić chęć zaręczyn. Ciągle próbuję sobie to w głowie racjonalizować, ale dalej te natrętne wyobrażenia pojawiają się w mojej głowie. Chcąc nie chcąc analizuję je dzień w dzień blisko od roku (z pewnymi przerwami, gdy byłam uspokajana, że "w swoim czasie" to nastąpi). Próbuję tłumić to zajęciami, aktywnościami, ale gdy przychodzi chwila ciszy i "spokoju" w mojej głowie zaczyna się szum . Jest to dla mnie trudne i w gruncie rzeczy głupie, niewarte takiej uwagi. Czy któraś z Was miała podobny problem?

ale ty chcesz oswiadczyn czy chcesz wyjsc za maz?
bo wiesz probujesz na nim wywrzec presje na oswiadczyny i moze on w koncu zrobi to zebys dala mu spokoj i znowu bedziesz czekac latami na to zeby doszlo do slubu

moim zdaniem jesli chcesz wyjsc za maz (za niego) powinnas jasno wyrazic swoje oczekiwania,nie pytac o zareczyny tylko jasno powiedziec:
krzysiek,jestesmy ze soba 7 lat,ja chce zalozyc rodzine,wyjsc za maz ,chce zebysmy wzieli slub w czerwcu nastepnego roku .

same zareczyny jesli masz zamiar wyjsc za maz nie rozwiaza twojego problemu,poza tym prawda jest taka ze on wie ze ty chcesz tych zareczyn wiec wie ze powiesz tak,czy nie jest to bezsensowne zeby mial sie ciebie pytac skoro zna odpowiedz ,tak na chlopski rozum?

problem moze okazac sie bardziej zlozony bo skoro on wie ze ty sie zgodzisz a nadal tego nie robi to moze on slubu z toba wziac nie chce?
moze sie skonczyc tak ze da ci ten pierscionek na odczepnego i nadal bedziesz sie z nim bujala bez slubu

nie wiem dlaczego on sie nie oswiadcza moze nie ma kasy na drogi pierscionek,moze jest z tych osobnikow co nie lubia takich cyrkow jak oswiadczyny weselicho z tancami,moze to go zniecheca i blokuje a moze poprostu nie chce slubu nigdy ?rozmawialas z nim na temat slubu ,kiedy mysli sie ozenic jakies ramy czasowe podal?

odnosze czesto wrazenie czytajac podobne watki na forum ze dziewczyny czesto zafiksowuja sie na temacie zareczyn ze po drodze gubia sens i cel tego aktu

sam pierscionek ,czy zareczyny niczego nie gwarantuja i nie sa czyms czego nie mozna odwolac,czyms z czego nie mozna sie wycofac ,mysle ze pora sobie zdac z tego sprawe,szczegolnie jak sie marzy o slubie i zalozeniu rodziny trzeba jasno to wyrazic i stawiac ultimatum jesli jest to komus potrzebne do szczescia,stawiajac sprawe jasno ,robiac konkretne plany widzisz czy ta osoba tez tego chce czy poprostu buja sie z toba bo tak jest wygodnie i sie przyzwyczaila


czas na jasne postawienie sprawy moze on wcale slubu brac nie chce wowczas mozesz podjac swiadoma decyzje czy chcesz z nim dalej byc i zyc w konkubinacie czy odchodzisz i szukasz kogos kto chce brac slub

nie ma co sie frustrowac im szybciej zadasz te pytania tym mniej czasu zmarnujesz

[skara]

Ja też jestem za poważną rozmową. I nie daj się zbyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rogatka_Ozdobna]

Napisane przez magdalenaCat

A ile byli razem? Bo rok to bardzo dużo czasu na zastanawianie sie.

3 lata. Ale też byli dość młodzi (bodaj 23-24 lata), stąd pewnie taki termin. Realizacja ultimatum błyskawicznie ustawiła faceta do pionu i dzisiaj są szczęśliwą rodziną.

[Sofiane]

Pora na rozmowę jakie macie oczekiwania w związku, czego oczekujecie. Lub sama go poproś o rękę. I też by się przydała terapia.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Rogatka_Ozdobna

Znam przypadek, w którym dziewczyna nie dała się zbywać odzywkami typu "w swoim czasie", tylko wyznaczyła roczny limit czasu na oświadczyny, pod rygorem zakończenia związku. Po roku okazało się, że nie żartowała.

Moja koleżanka zrobiła to samo. Od kilkudziesięciu lat szczęśliwa mężatka. Czasami to najlepsza strategia. A jeżeli facet ma odejść, to i tak odejdzie. Ale przynajmniej czasu się nie straci.

[Antoiineette]

„Zastanawiam się jak zabić te głupie myśli i jak w końcu porzucić chęć zaręczyn” - kto powiedział, że Twoje pragnienie zaręczyn jest głupie? Wg mnie chęć zrobienia kolejnego kroku jest raczej naturalna w kilkuletnim związku (co oczywiście nie znaczy, że każdy będzie miał tak samo - patrz Twój partner).

Osobiście nie chciałabym prosić się o pierścionek i być wodzoną za nos frazesami „w swoim czasie”. IMO jeżeli pragniesz ślubu, lepiej związać się z kimś, kto podziela chęć wzięcia ślubu. Niż wymuszać to na kimś, kto tego nie czuje.

Poza tym, jak już ktoś wyżej zauważył, skoro to pan „w swoim czasie”, to jak już w końcu kupi na odczepnego ten pierścionek, pewnie okaże się, że ślub też „w swoim czasie”. A Ty będziesz wiecznie na coś czekać.

Na ten moment wg mnie tylko poważna rozmowa o Waszych planach i oczekiwaniach z konkretami. Jak znowu będzie mówił, że w swoim czasie, że zobaczymy itd - cóż, to też jest odpowiedź dla Ciebie.



OFF TOP: Miałam znajomą, która bała się przy swoim chłopaku otworzyć buzię na temat zaręczyn, bo zawsze jak tylko spytała go kiedy się jej oświadczy - ten zaczynał mówić, że jak będzie go ponaglała i wypytywała o temat oświadczyn to się nie oświadczy wcale Nie precyzował jednak ile konkretnie powinien wynosić okres „ciszy okołozaręczynowej” żeby zdecydował się na ten krok. I tak znajoma milczała w tym temacie miesiąc, dwa, rok, półtora roku, dwa lata (też byli w długoletnim związku)… No nie zdecydował się. Czy muszę mówić, że nowo poznanej wybrance oświadczył się po pół roku?

[Lizzie_M]

Jak wyżej - chcesz tego to po prostu zaaranżuj poważną rozmowę i oczekuj konkretnych deklaracji, albo sie ze soba zgadzacie albo nie i trzeba wtedy myśleć co dalej.

[SteveS]

Nauczona własnymi doświadczeniami powiem, ze jeśli facet zbywa, trzeba go prosić i mu się nie spieszy mimo rozmów, ze to ważne, to prawdopodobnie zrobi to w ostateczności, bo takie bedą oczekiwania. Bo gdyby chciał, to by już się oświadczył. Tego chcesz?

[Lizzie_M]

Napisane przez SteveS

Nauczona własnymi doświadczeniami powiem, ze jeśli facet zbywa, trzeba go prosić i mu się nie spieszy mimo rozmów, ze to ważne, to prawdopodobnie zrobi to w ostateczności, bo takie bedą oczekiwania. Bo gdyby chciał, to by już się oświadczył. Tego chcesz?

Z jednej tak, z drugiej to, że nie chce teraz jeszcze nie oznacza, że faktycznie nie zakłąda ślubu z autorką. Więc moze warto mu dać do zrozumienia, że to jest moment na to, aby rozpocząc traktowanie tego poważnie a nie jako odległej przyszłości.