Czy warto się angażować, czy lepiej się wycofać by nie cieprieć

[Robert1987]

Historia jak milion innych.
Za namową kolegów zacząłem niedawno uczęszczać na zajęcia tanga. Poznałem tam wiele osób, w tym dziewczynę, którą bardzo polubiłem. Nie byłem przekonany co do tych zajęć, ale to ona sprawiła, że zostałem i pokochałem taniec. Ona zaś została moją przyjaciółką.
I tu sprawa się komplikuje, ponieważ ona podoba mi się i czuję czasami, że to zaczyna wkraczać w zauroczenie. Ona jest bardzo piękną kobietą, inteligentną, zabawną, zaradną, mamy podobne wartości i gusta oraz temperamenty. Po drugie, my na tych zajęciach tańczymy, a więc dotyk i kontakt wzrokowy jest rzeczą normalną, co tylko potęguje wrażenia.
I tu zaczyna się problem, bo nie wiem czy ona czuje to samo. Boję się też zaproponować coś z kilku powodów.
Jednym z nich jest to, że nie czuje już tak silnych sygnałów jak na początku (może ich wtedy też nie było, tylko mi się wydawało), ale ja nigdy nie byłem w dobrym odgadywaniu intencji romantycznych u innych. Dwa jest jeszcze inny kolega, z którym też bardzo często rozmawia, choć wątpie czy to coś poważnego, ponieważ wydaje się to tylko koleżeństwo.
Nie chcę też wypalić czegoś i wyjść głupio, wiedząc że mogę stracić wartościową przyjaciółkę, a przecież widywać się będziemy co tydzień.
Niemniej jednak boję się strasznie, że będę nieszczęśliwie zakochany i będę cierpiał z jej powodu. Mam 31 lat, nigdy nie miałem jeszcze dziewczyny, nigdy się nawet nie całowałem w moim życiu. W przeszłości, dokładnie 10 lat temu byłem nieszczęśliwie zakochany w pewnej dziewczynie i oczywiście nic z tego nie wyszło, dodatkowo straciłem przyjaciółkę i cierpiałem przez te 2 lata z jej powodu. Było to okropne nie mogąc być ze swoją wtedy "ukochaną". Przez dwa lata byłem w dołku nie mogąc przestać o niej myśleć. Wyszedłem z niego gdy dotarło do mnie, że nic już tego nie zmieni, kiedy to ona zaszła w ciąże i wyszła za mąż. Odkochałem i poczułem się wolny z tych okropnych kajdan. Aczkolwiek z tego powodu przestałem też trochę wierzyć w miłość, szczególnie tą jedyną - bo wtedy też byłem przekonany, że to ta jedyna, a potem doszedłem do wniosku, że daleko jej do ideału. Przestałem też szukać i skupiłem się na sobie.
Wszystko do niedawna. Czuję ponownie, że się zakochuje i teraz włączają mi się czerwone lampki w głowie przez co staram się walczyć z uczuciem (póki co jeszcze z sukcesem), które może boleć tak bardzo. Jednak boję się, że mogę znowu cierpieć, bo zaczynam myśleć irracjonalnie jak wtedy: to ta jedyna, jedynie z nią i inne szmery bajery. Bardzo mi się podoba wszystko co ona robi. Może brzmi to szczeniacko jak z liceum, ale zaczynam lewitować w stronę uczuć. Dodam, że być może ta nasza przyjaźń to wszystko jeszcze potęgowąć. A co gdy ona pozna kogoś innego i będzie mi po prostu żal, że to nie ja.
Co mam zrobić: zaangażować się i spróbować zawalczyć o nią, biorąc wszystkie konsekwentnie na siebie (odmowa, strata tej przyjaźni, cierpienie). Czy może lepiej jest zrezygnować, uwrać kontakt, aby nie cierpieć w przyszłości?

[Camillie32]

A której decyzji będziesz bardziej żałował w przyszłości? Ja bym żałowała, że po prostu nie spróbowałam i nie dałam sobie szansy.

[Aelora]

Na co czekasz? Masz już 31 lat, najpierw 10 lat zmarnowałeś będąc platonicznie zakochany w nieosiągalnej kobiecie, teraz cykasz się normalnie zapytać kobiety "jakaś kawa po zajęciach?" i tworzysz ogromne scenariusze w głowie co może pójść nie tak.
Jeszcze nic się nie stało, co ma być to będzie. Jak jest dojrzała i stabilna nie będzie przecież obrażać się o propozycję luźnego wyjścia, a Ty dowiesz się czy w ogóle jest chętna spotykać się poza salą treningową.
Więcej działania, mniej gadania i myślenia. Inaczej życie Ci przejdzie przez palce i będziesz dalej chlipać, że nikogo nie masz i tyle Cię ominęło.

[Ellen_Ripley]

Atakuj temat. Straciłeś sporą część dorosłego życia na czekanie i marzenie o czymś nieosiągalnym. Czas to zmienić.

[Kotq25]

Jestem w szoku że można tyle myśleć o kimś, tak walczyć ze sobą samym , swoimi uczuciami , a nie zaproponować wyjścia na kawę. 😶



Chłopie, po prostu zaproś ją jako koleżankę na koleżeńskie wyjście na kawę. Tylko tyle. Nie wyobrażaj sobie, że to niewiadomo co oznacza.

Powodzenia !

[Robert1987]

Napisane przez Kotq25

Jestem w szoku że można tyle myśleć o kimś, tak walczyć ze sobą samym , swoimi uczuciami , a nie zaproponować wyjścia na kawę. 😶



Chłopie, po prostu zaproś ją jako koleżankę na koleżeńskie wyjście na kawę. Tylko tyle. Nie wyobrażaj sobie, że to niewiadomo co oznacza.

Powodzenia !

Źródłem mojego strachu jest to, że ona odrzuci moją propozycję. Stracę wtedy przyjaciółkę a w najlepszym przypadku na pewno coś się zmieni miedzy nami. Najbardziej boję się, że wtedy też przyznam się przed sobą, że mi zależy na niej a wtedy to moje zauroczenie mnie pochłonie tak jak ostanio i zostanę sam ze swoim uczuciem, które będę musiał zwalczać w sobie

Niemniej dziękuje wszystkim za odpowiedzi. i postaram się ją zaprosić na spotkanie.
Zdałem sobie też sprawę, że pomimo naszej przyjaźni to nie wiem o jej planach osobistych dużo (czy chce być w ogóle z kimś). Jestem nieśmiały (tak jak ona) i nie lubię ludzi wypytywać o takie rzeczy.

Mam jeszcze jedno pytanie/prośbię. Nie wiem jak miałbym poprowadzić rozmowę jakbyśmy się spotkali na kawie? Moja nieśmałość może mnie blokować z zaproponowaniem czegoś więcej, a brak mojego ruchu na pierwszym spotkaniu może jej dać do zrozumienia, że jesteśmy tylko kolegami. Nie wiem dokładnie jak się daje dziewczynie znać, że chcę czegoś więcej. Mam jej zaproponować wprost, żeby została moją dziewczyną, czy może zrobić to w jakiś zaawoluowany sposób?

[Camillie32]

Na pewno nie proponowałabym zostania dziewczyną, tylko coś mniej zobowiązującego - na przykład co robisz po zajęciach, chcesz skoczyć coś zjeść/mogę Cię zaprosić na obiad? Albo czy masz plany na weekend, może skoczymy do jakiegoś tam miejsca, bo ostatnio wpadło mi w oko i chciałbym Ci je pokazać?

---------- Dopisano o 06:19 ---------- Poprzedni post napisano o 06:17 ----------

I potem z takich naturalnych rzeczy sam związek naturalnie się wytworzy, ale na pewno nie poprzez pytanie o związek na pierwszej randce - dałabym sobie minimum kilka spotkań, a dopiero potem zastanawiałabym się co dalej, w którą stronę to idzie

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Na pewno nie proponowałabym zostania dziewczyną, tylko coś mniej zobowiązującego - na przykład co robisz po zajęciach, chcesz skoczyć coś zjeść/mogę Cię zaprosić na obiad? Albo czy masz plany na weekend, może skoczymy do jakiegoś tam miejsca, bo ostatnio wpadło mi w oko i chciałbym Ci je pokazać?

---------- Dopisano o 06:19 ---------- Poprzedni post napisano o 06:17 ----------

I potem z takich naturalnych rzeczy sam związek naturalnie się wytworzy, ale na pewno nie poprzez pytanie o związek na pierwszej randce - dałabym sobie minimum kilka spotkań, a dopiero potem zastanawiałabym się co dalej, w którą stronę to idzie

Dokładnie jak wyżej, nie pytaj o związek na pierwszej randce bo to może odstraszyć. Jeśli na spotkaniu chcesz jej dać do zrozumienia że to nie jest koleżeńskie wyjście staraj się delikatnie inicjować dotyk, komplementować ją, może skieruj rozmowę na tematy związkowe żeby wybadać jej podejście.

[rose97]

Jak wyżej - to nie liceum, nie pytaj od razu o związek. Zaproponuj jej jakieś kino, potem kawe, konsekwentnie idź w takie spotkania i obserwuj czy ona też sie angażuje.