Czy wahanie się jest naturalne?

[Margi93]

Witam,
chciałam zapytać czy ktoś miał podobnie i czy wahanie jest naturalne w mojej sytuacji. Już wyjaśniam o co mi chodzi.
Od prawie roku jestem w związku z facetem, który na stałe chcę zamieszkać w Norwegii. Gdy się poznaliśmy, nie planowaliśmy w ogóle związku, gdyż ja mieszkam w Polsce, on wyjeżdżał do pracy do Norwegii. Za niedługo planujemy wyjazd na stałe. On ma stałą pracę, ma dograne mieszkanie, i bardzo się na to cieszy, bo zawsze chciał tam mieszkać i żyć. Ja natomiast jak już pewnie zdążyłyście się domyśleć, nigdy wcześniej nie wyjechałam za granicę, no chyba że na wakacje. Nawet przez myśl wcześniej nie przychodziło mi to. Głównym powodem była rodzina, przyjaciele, dobra praca, a także życie które mi się podoba. On natomiast nie ma takiej relacji ze swoją rodziną, ma przyjaciół, ale dla niego nie ma znaczenia gdzie będzie żył.
Jednak ja się trochę tego boję. Nie to, że sobie w innym kraju nie poradzę, bo to nie o to chodzi, ale że zostawiam dotychczasowe życie. Od jakiegoś czasu biję się z myślami czy dobrze robię zgadzając się na to. Kocham go bardzo, chcę z nim być, ale jednocześnie wiem że to spowoduje że mój kontakt z rodziną i przyjaciółmi nie będzie już taki sam. Nie jestem typem, który stroni od ludzi, tylko chcę z nimi przebywać, a słyszałam nie raz że relacje w obcym kraju już nie są takie same.
Jeśli bym nie zgodziła się na wyjazd, wiem że mój związek by przepadł, bo on zawsze chciał mieszkać w Norwegii, i wiedział że to zrealizuje. Zanim zaczęliśmy być razem mówił, że z tego nie zrezygnuje, tak samo mówił jak rozmawialiśmy na samym początku naszego związku.
Wiem, że jak wyjadę to zawsze mogę wrócić.
Ale szczerze strasznie mnie to ostatnio gryzie.
Dlatego chciałam zapytać, czy ktoś miał podobną sytuację, albo musiał/a wybierać i gdzieś tam wewnątrz pojawiły się wątpliwości, czy podjęta decyzja na pewno jest słuszna. To jest poważna decyzja, i nie wiem czy moje wahanie jest naturalne, czy po prostu za bardzo o tym niepotrzebnie myślę. Będę wdzięczna za podzielenie się waszym zdaniem.

[Aelora]

Naturalne, że się wahasz, to byłaby dla Ciebie duża zmiana i masz całkowitą rację analizując jak wyjazd wpłynąłby na Twoje życie oraz relacje z bliskimi.
Moim zdaniem facet uczciwie postawił sprawę jeszcze przed wejściem w związek, że chciałby wyjechać na stałe. Wiedziałaś, że to kiedyś nastąpi i miałaś wybór czy jednak wiązać się z nim.
Trudno powiedzieć jak mogą potoczyć się Twoje losy gdybyś jednak wyjechała. Wiadomo, że dużo zależy od otoczenia w którym się znajdziecie, na pewno relacje z rodziną/przyjaciółmi trochę się zmienią, ale przecież możecie się cały czas kontaktować i widywać. Znam zarówno przypadki osób, które świetnie odnalazły się w nowym miejscu, jak i takich którzy szybko zrezygnowali i wrócili. Natomiast obserwuję, że osoby które od początku odczuwały takie obawy jak Twoje, miały wątpliwości albo decyzja o wyjeździe nie była do końca ich decyzją (przez partnera, pracę, okoliczności życiowe) zwykle gorzej czują się w nowym miejscu, słabiej integrują i częściej wracają.

[Mija62]

Niby normalne są Twoje obawy, ale wydaje mi się, ze gdzieś w głębi duszy już wiesz, ze to nie dla ciebie. Przynajmniej z moich doświadczeń tak wynika.

Jednak wrócić zawsze możesz, a jak nie spróbujesz tego, to byc miże długo będziesz się zastanawiać, co by było gdyby.

[skara]

Ja, jako faktyczna emigrantka, nigdy bym się nie zdecydowała na emigrację w takiej sytuacji: po krótkim związku, do kraju, którego języka i mentalności nie znam, gdzie pogoda nie rozpieszcza, nie mając doświadczenia w dłuższych pobytach za granicą i chęci na nie. Emigracja jest mega ciężką sprawą, to olbrzymia zmiana i wielka próba dla związku.

Spadniesz na samo dno drabiny społecznej, zaczniesz od najgorzej płatnych i najcięższych prac, o wynajmie mieszkania zapomnij - zaczniecie od pokoju w dzielonym mieszkaniu. I tak przez parę lat, nim nie staniecie na nogi i trochę się nie polepszy, wraz z nauką języka, znajomościami itd. Ogólnie na początku będzie masakra, zwłaszcza jeśli w Polsce żyjesz wygodnie i jesteś zadowolona.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Camillie32]

Napisane przez skara

Ja, jako faktyczna emigrantka, nigdy bym się nie zdecydowała na emigrację w takiej sytuacji: po krótkim związku, do kraju, którego języka i mentalności nie znam, gdzie pogoda nie rozpieszcza, nie mając doświadczenia w dłuższych pobytach za granicą i chęci na nie. Emigracja jest mega ciężką sprawą, to olbrzymia zmiana i wielka próba dla związku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie jestem emigrantką, ale zgadzam się

[xfrida]

Napisane przez skara

Ja, jako faktyczna emigrantka, nigdy bym się nie zdecydowała na emigrację w takiej sytuacji: po krótkim związku, do kraju, którego języka i mentalności nie znam, gdzie pogoda nie rozpieszcza, nie mając doświadczenia w dłuższych pobytach za granicą i chęci na nie. Emigracja jest mega ciężką sprawą, to olbrzymia zmiana i wielka próba dla związku.

Spadniesz na samo dno drabiny społecznej, zaczniesz od najgorzej płatnych i najcięższych prac, o wynajmie mieszkania zapomnij - zaczniecie od pokoju w dzielonym mieszkaniu. I tak przez parę lat, nim nie staniecie na nogi i trochę się nie polepszy, wraz z nauką języka, znajomościami itd. Ogólnie na początku będzie masakra, zwłaszcza jeśli w Polsce żyjesz wygodnie i jesteś zadowolona.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

jako osoba ktora zyje na emigracji od 20lat calkowicie sie zgadzam z powyzszym postem
twoje watpliwosci sa naturalne i calkowicie uzasadnione
oczywiscie jestes w tak komfortowej sytuacji ze zawsze mozesz wrocic ale nie ma co sie oszukiwac ze to bedzie prawdziwy szok dla ciebie i dla waszego zwiazku
mam tez jeszcze jedno pytanie czy ty z nim juz teraz mieszkasz ?czy dopiero tam zamieszkacie ze soba?

[Myshqa]

Napisane przez skara

Ja, jako faktyczna emigrantka, nigdy bym się nie zdecydowała na emigrację w takiej sytuacji: po krótkim związku, do kraju, którego języka i mentalności nie znam, gdzie pogoda nie rozpieszcza, nie mając doświadczenia w dłuższych pobytach za granicą i chęci na nie. Emigracja jest mega ciężką sprawą, to olbrzymia zmiana i wielka próba dla związku.

Spadniesz na samo dno drabiny społecznej, zaczniesz od najgorzej płatnych i najcięższych prac, o wynajmie mieszkania zapomnij - zaczniecie od pokoju w dzielonym mieszkaniu. I tak przez parę lat, nim nie staniecie na nogi i trochę się nie polepszy, wraz z nauką języka, znajomościami itd. Ogólnie na początku będzie masakra, zwłaszcza jeśli w Polsce żyjesz wygodnie i jesteś zadowolona.

Podpisuje się całą rozpiętością pod powyższym, moim zdaniem to nie dla autorki.

[Bruma_w_Hogsmeade]

Wyjedź. Wszędzie lepiej niż w tej qurwie Polsce.

[Camillie32]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Wyjedź. Wszędzie lepiej niż w tej qurwie Polsce.

Bruma, Ty miałaś wyjechać jak Ci tutaj tak źle, a dalej tkwisz w tej „qurwie”. Więc takie slogany w Twoim wykonaniu są niewiele warte. Naprawdę, jak się nigdzie nie było to się może twierdzić, że wszędzie jest lepiej… a w rzeczywistości im więcej podróżuję (Europa, Azja, Afryka) tym bardziej doceniam Polskę. Więc może najpierw miejmy jakieś porównanie, a potem wydawajmy takie osądy

[Aelora]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Wyjedź. Wszędzie lepiej niż w tej qurwie Polsce.

Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Nikt Cię na siłę tutaj nie trzyma.

Natomiast no trochę polemizowałabym, że wyjazd wiąże się z upadkiem na dno drabinki społecznej i wykonywaniem najcięższych, nisko płatnych prac. Zależy co robisz, jakie masz wykształcenie. Migracja wygląda zupełnie inaczej, gdy pracujesz w korpo, w zawodzie specjalistycznym/ścisłym albo w IT, gdzie językiem używanym na co dzień jest angielski, a środowisko często jest międzynarodowe.

[skara]

Napisane przez Aelora

Natomiast no trochę polemizowałabym, że wyjazd wiąże się z upadkiem na dno drabinki społecznej i wykonywaniem najcięższych, nisko płatnych prac. Zależy co robisz, jakie masz wykształcenie. Migracja wygląda zupełnie inaczej, gdy pracujesz w korpo, w zawodzie specjalistycznym/ścisłym albo w IT, gdzie językiem używanym na co dzień jest angielski, a środowisko często jest międzynarodowe.

No ale przecież to nie jest ten przypadek. Inaczej autorka by o tym wspomniała.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Aelora]

Napisane przez Margi93

Głównym powodem była rodzina, przyjaciele, dobra praca, a także życie które mi się podoba. On natomiast nie ma takiej relacji ze swoją rodziną, ma przyjaciół, ale dla niego nie ma znaczenia gdzie będzie żył.
Jednak ja się trochę tego boję. Nie to, że sobie w innym kraju nie poradzę, bo to nie o to chodzi, ale że zostawiam dotychczasowe życie.

Lol, z całym szacunkiem, ale zrozumiałam że chodzi raczej o relacje z rodziną i przyjaciółmi. Serio staram się czytać ze zrozumieniem te posty

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Camillie32

Bruma, Ty miałaś wyjechać jak Ci tutaj tak źle, a dalej tkwisz w tej „qurwie”. Więc takie slogany w Twoim wykonaniu są niewiele warte. Naprawdę, jak się nigdzie nie było to się może twierdzić, że wszędzie jest lepiej… a w rzeczywistości im więcej podróżuję (Europa, Azja, Afryka) tym bardziej doceniam Polskę. Więc może najpierw miejmy jakieś porównanie, a potem wydawajmy takie osądy

Z czego mam wyjechać, jak nawet nie stać mnie na kawę i muszę się zapożyczać u znajomych. A prace, które mi proponują w Holandii czy Niemczech (a staram się wyrwać i dzwonię, bo w moim mieście zupełnie nic nie ma i nikt nie odpisuje, zresztą brzydzą mnie te prace, które są w moim mieście), są i tak denne, z rodzaju tych, których tamtejsi nie chcą wykonywać. Ale od znajomych wiem, że lepiej robić na produkcji w Holandii niż w Polsce, gdzie jeszcze się słucha wyzwisk. Holandia chociaż udaje kraj cywilizowany.

[xfrida]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Z czego mam wyjechać, jak nawet nie stać mnie na kawę i muszę się zapożyczać u znajomych. A prace, które mi proponują w Holandii czy Niemczech (a staram się wyrwać i dzwonię, bo w moim mieście zupełnie nic nie ma i nikt nie odpisuje, zresztą brzydzą mnie te prace, które są w moim mieście), są i tak denne, z rodzaju tych, których tamtejsi nie chcą wykonywać. Ale od znajomych wiem, że lepiej robić na produkcji w Holandii niż w Polsce, gdzie jeszcze się słucha wyzwisk. Holandia chociaż udaje kraj cywilizowany.

moze powinnas przestac zaporzyczac sie na kawe to nie jest podstawowa potrzeba zyciowa

[Margi93]

Bardzo dziękuję wszystkim za odpowiedź! Przemyślałam to, i szczerze porozmawiałam z facetem. Powiedziałam wszystko co czuję, bez ogródek i oczywiście winę wzięłam na siebie, bo tak jak wspomniałam jeszcze przed związkiem wiedziałam jakie on ma plany.
Na razie on zostaje w Norwegii, a ja w Polsce, gdyż powiedziałam mu prawdę, że dla mnie to by było za ciężkie przeżycie, i nie chodzi o pracę, bo z tym nie byłoby problemu. Tylko właśnie o tak radykalną zmianę, gdy tak naprawdę ani kwestia finansowa, ani żadna inna nie zmusza mnie do wyjazdu.
Dałam mu czas, tyle ile będzie trzeba by się zastanowił nad tym, czy jednak będzie chciał zostać w Norwegii na stałe, czy jednak wróci za jakiś czas. Nie chcę w żaden sposób na nim czegokolwiek wymuszać, on na mnie też tego nie robi. Porozmawialiśmy i oboje powiedzieliśmy co czujemy, dlatego pozostało mi tylko czekać na jego odpowiedź.
Jeszcze raz dziękuję pięknie za wszystkie odpowiedzi! One dały mi odwagi do głębokiej i szczerej rozmowy

[Aelora]

Fajny i dojrzały sposób załatwienia sprawy, mam nadzieję i trzymam kciuki żeby wszystko się Wam ułożyło. Wszystkiego dobrego