APEL - zaszczepiamy zwierzaki przeciw chorobom

[201704240951]

Witajcie
Jest wiele wirusowych chorób. Dlatego zastrzepiamy zwierzaczki
Wszystkie informacje są zaczerpnięte ze strony O chorobach

Wirusowe choroby kotów podzieliłabym na dwa rodzaje:
1. Choroby o przebiegu ostrym i przewlekłym przebiegające typowo.
2. Choroby o charakterze immunosupresyjnym(powoduj ące spadek odporności)przebiegające nietypowo.

Do pierwszej grupy należy zaliczyć panleukopenie.
Jest to choroba, która kiedyś występowała najczęściej u kotów. Wywołuje ją wirus pokrewny z wirusem parwowirozy psów. Objawy choroby są również podobne. Choroba rozpoczyna się brakiem apetytu, wymiotami, silną biegunką. Atakuje najczęściej młode nie szczepione koty. U ciężarnych kotek powoduje ronienia, u noworodków może powodować uszkodzenie móżdżku i objawy niezborności ruchowej.
Leczenie jest czysto objawowe : podaje się płyny elektrolitowe, antybiotyki, witaminy, środki pobudzające układ odpornościowy. Śmiertelność mimo leczenia jest dosyć wysoka. Zapobieganie polega na dwukrotnym szczepieniu kota w wieku 8 i 12 tygodni.

Katar koci - wywołany jest przez dwa rodzaje wirusów:
*Herpeswirus
*Kaliciwirus
wikłane dodatkowo przez bakterie i mykoplazmy.
Objawy kataru kociego to:
*Zapalenie jamy ustnej z krwawieniem dziąseł
*Zapalenie spojówek a czasem też gałki ocznej
*Zapalenie nosa i związany z tym katar
*Zapalenie oskrzeli i płuc i związany z nim kaszel i duszność słyszalna gołym uchem.
Koty które przeszły koci katar często są nosicielami tych wirusów i często zarażają pozostałe koty. Często też w warunkach s tresowych następuje nawrót choroby.
Leczenie jest również czysto objawowe.
Stosuje się antybiotyki, środki przeciwzapalne, rozszerzające oskrzela ,przeciwgorączkowe. Zapobieganie polega na dwukrotnym szczepieniu w wieku 8 i 12 tygodniu razem z panleukopenią. Wyżej wymienione wirusy są dosyć oporne na warunki zewnętrzne w związku z tym bardzo długo utrzymują się w środowisku. W związku z tym zaleca się szczepić przeciw w/w chorobą także koty trzymane wyłącznie w domach (można bowiem przynieść zarazki na butach).

Druga grupa chorób to choroby od niedawno znane sprawiające lekarzom spore kłopoty diagnostyczne. Do nich zaliczyłabym :
*Białaczkę kotów-FeLV
*Zespół nabytego niedoboru immunologicznego FIV zwany również kocim AIDSem,
*Zakaźne zapalenie otrzewnej-FIP

Cechą wspólną tych trzech chorób jest to że wirusy je wywołujące są nietrwałe w środowisku w związku z tym do zarażenia dochodzi wyłącznie przez kontakt bezpośredni. Najwięcej zarazków znajduje się w ślinie, moczu, kale, wydzielinach, mleku karmiących samic. W związku z tym aby się zarazić musi istnieć bardzo bliski kontakt bezpośredni zwierząt(lizanie, czyszczenie sierści, walki kocurów)Istnieje też możliwość zarażenia kotów przez chorą matkę w ciąży lub podczas karmienia. Na zakażenie najwrażliwsze są zwierzęta młode, nie szczepione, zarobaczono często zakażone innymi chorobami zakaźnymi np: kocim katarem. Zarażają się nią koty i z rodziny kotowatych.
do góry



Białaczka kotów

Białaczka kotów - wywoływana jest przez retrowirusa. Wirusy z tej rodziny odpowiedzialne są za AIDS u ludzi i FIV u kotów. Trzeba powiedzieć że nie każde spotkanie z kotem chorym na białaczkę kończy się zarażeniem.30% kotów po przejściu zakażenia wytwarza odporność, która chroni je do końca życia. U następnych 30% nie dochodzi do infekcji ani wytworzenia odporności W związku z tym nadal pozostają wrażliwe na zarażenie. U następnych 30 % następuje trwałe zakażenie. Koty takie przez całe życie są siewcami wirusa i prawie wszystkie w ciągu 1-3 lat zachorują na białaczkę.
Objawy kliniczne białaczki nie są charakterystyczne i są związane z immunosupresją czyli brakiem odporności. Stąd u zwierząt zarażonych białaczką często występują nawracające choroby:
*Zapalenie jelit
*Zapalenie górnych dróg oddechowych , jamy ustnej, płuc
*Zapalenie skóry(gronkowcowe, grzybicze, pasożytnicze)
Odkładające się kompleksy antygen przeciwciało mogą powodować uszkodzenie nerek . Mogą występować objawy nerwowe. Częste jest ronienie i bezpłodność. Wirus uszkadza elementy krwi stąd częsta jest anemia, odwodnienie. U niektórych zwierząt rozwijają się guzy nowotworowe w śledzionie, grasicy, przewodzie pokarmowym. Niestety diagnostyka również nie jest prosta. Polega ona badaniu krwi testem Elisa.
W praktyce nakrapla się kroplę krwi na test podobny do ciążowego i po paru minutach odczytuje wynik. Niestety nie zawsze wynik jest jednoznaczny i czasami należy go powtórzyć po 60 dniach. Nie jest to niestety tania zabawa zwłaszcza że istnieją jeszcze dwie choroby przebiegające podobnie, które też diagnozuje się podobnymi testami. W związku ze sporym kosztem tych testów dysponują nimi większe placówki.
Leczenie: Należy uświadomić sobie że choroba jest nieuleczalna i nasze działanie ma na celu przedłużyć życie i poprawić jego komfort. Stosuje się leczenie objawowe: nawadnianie, antybiotyki, środki przeciwzapalne, przeciwbólowe, witaminy. Czas życia w dużej mierze zależy od postępowania właściciela, który powinien zapewnić zwierzęciu dobre warunki bytowe, brak stresu, leczenie chorób wikłających. Chore zwierze powinno często być odrobaczane i odpchlane. Należy je też szczepić na choroby podstawowe(panleukopenia i katar koci)aby zapobiec dodatkowym infekcjom. Szczepienie na białaczkę u takich zwierząt nie ma sensu i jest przeciwskazane.
Zapobieganie: Jeśli zwierze wprowadzane jest z zewnątrz do większego skupiska kotów (hodowle) powinno mieć wykonany test w kierunku białaczki. Jeśli ma wynik ujemny to można go wprowadzić do hodowli. Zwierzęta wychodzące na dwór mające styczność z innymi powinny być szczepione przeciw białaczce w wieku 8 i 12 tygodni. Potem szczepi się raz w roku. Niestety szczepienie nie daje 100% zabezpieczenia.
do góry



Wirus niedoboru immunologicznego kotów

Wirus niedoboru immunologicznego kotów - FIV - zwany jest również kocim AIDSem. Wywołuje go retrowirus należący do tej samej grupy co wirus białaczki kociej. Występuje on nieco rzadziej niż wirus białaczki. Zakażenie najczęściej występuje przez pokąsanie często podczas walk lub krycia. Wychodzące kocury są 3 krotnie częściej narażone na zakażenie tą chorobą niż kotki. Choroba ta w odróżnienia od białaczki dotyka starszych kotów(6-7 letnich). Chorobotwórczość jest związana ze zjawiskiem immunosupresji(brakiem odporności) gdyż wirus atakuje elementy krwi.
Objawy: Po zakażeniu następuje tzw. okres ostrej infekcji. Objawy mogą być niezauważalne przez właściciela. Kot często gorączkuje, może mieć biegunkę, powiększone węzły chłonne, zap. spojówek, jamy ustnej. Opisane objawy często ustępują samoistnie. Po tym okresie następuje stadium latentne czyli bezobjawowego nosicielstwa. W tym okresie u zwierzaka nie występują żadne objawy. Jednak kot może zarażać koty. Mimo braku objawów w organizmie następuje postępujące niszczenie elementów krwi odpowiedzialnych za odporność. Okres ten może trwać kilka lat (5-7). Po tym okresie gdy zniszczona jest duża ilość elementów krwi następuje stadium właściwej choroby.
Objawy kliniczne wiążą się z brakiem odporności stąd objawy są podobne jak przy białaczce:
*Zapalenie jelit
*Zapalenie górnych dróg oddechowych , jamy ustnej, płuc
*Zapalenie skóry(gronkowcowe, grzybicze, pasożytnicze)
Jednocześnie odkładające się kompleksy antygen przeciwciało w naczyniach krwionośnych nerek powodują stan zapalny. Kompleksy te mogą odkładać się również w naczyniach oczu powodując zmiany w gałkach ocznych. Trzeba dodać że powyższe o bjawy początkowo dobrze się leczące z czasem powodują coraz większe problemy. Po miesiącach nierównej walki zwierzę w stanie wyniszczenia zostaje poddane eutanazji lub umiera. Diagnostyka oparta jest na teście Elisa podobnym do testu białaczkowego. Wykrywa się tu niestety przeciwciała w związku z tym jest więcej wyników fałszywych.
Leczenie - objawowe
Profilaktyka - brak



Zakażenia wywoływane przez koronowirusy.


Koronowiroza jest chorobą od niedawna diagnozowaną na świecie. Wywołuje ją wirus zbliżony do wirusa wywołującego koronowirusowe zap. jelit u psów. Najczęstrzą postacią tej choroby jest zapalenie jelit przebiegające z biegunką i wymiotami. Jest to łagodna choroba, której nie warto poświęcać więcej czasu.

Drugim o wiele bardziej poważnym schorzeniem jest zakaźne zapalenie otrzewnej czyli tzw.FIP. Choroba ta jest spowodowana tworzeniem kompleksów przeciwciał ze zmutowanymi wirusami w świetle naczyń krwionośnych narządów wewnętrznych i gromadzenie się wysięku w jamie brzusznej i(lub) jamie opłucnej. Dotyka ona na szczęście pojedyncze osobniki w stadzie.
Objawy: apatia, brak apetytu, anemia, żółtaczka, duszność, wodobrzusze. Często są zmiany w oczach, zaburzenia nerwowe. Na Fip chorują najczęściej koty z zaburzoną odpornością często dodatkowo chore na koci Aids lub białaczkę. U kotów z lepszą odpornością tworzą się ziarniniaki w narządach wewnętrznych(tzw.bezwysię kowa postać FIP).
[b/]Leczenie[/b] jest czysto objawowe. Stosuje się antybiotyki, sterydy, nawadnianie.
Diagnostyka serologiczna - test Elisa - niestety ma małą wartość diagnostyczną gdyż jest dodatni również u kotów, które przeszły koronowirusowe zap.jelit.
Profilaktyka - Na świecie produkowane szczepionki donosowe niestety mało skuteczne. W Polsce brak szczepień.

[gosiunia22]

Co to znaczy zastrzepić??? Czy chodziło Ci o szczepienie?

[esfira]

Nika, ale jaka to choroba?
FIP, FIV, panleukopenia, koci katar?
siedze w temacie juz wystarczająco długo, żeby wiedzieć, że nie ma takiej choroby jak koci pomór.
kocia białaczka, kocie AIDS, koci katar, koci tyfus- tak, ale nie pomór!

[201704240951]

Wścieklizna jest najgroźniejszą chorobą odzwierzęcą o charakterze globalnym. Panuje niemalże w każdym zakątku globu. Jest niewiele miejsc wolnych od wścieklizny. Obecnie za takie miejsca uważa się Antarktydę, Oceanie, Japonie i Skandynawie. Do niedawna uznawane za wolne były Wielka Brytania i Australia, lecz w związku z zawleczeniem tej choroby przez nietoperze przestały być oazą wolności.
Rezerwuarem wirusa są różne gatunki zwierząt. W krajach tropikalnych gdzie obecnie najwięcej ludzi umiera na wściekliznę głównym zagrożeniem są psy. W pozostałych rejonach świata wścieklizna przenoszona jest przede wszystkim przez lisy, szopy(Ameryka) i nietoperze. Zwierzęta domowe a więc psy i koty stwarzają niewielki procent zagrożenia.
W Polsce dzięki masowym akcjom szczepień psów przeciw wściekliźnie , które rozpoczęto po wojnie i szczepienie lisów notowane od 1992 roku znacznie spadła liczba zachorowań wśród ludzi i zwierząt. Podczas gdy w 1949 r.66 osób zmarło na wścieklizną to w 1986r. Odnotowano jeden przypadek śmiertelny i po 15 latach bez zachorowań ludzi w 2000 i 2001 r. na wściekliznę zmarło po jednej osobie.
Objawy kliniczne.
Wyróżnia się dwie postacie choroby :
· Postać szałową
· Postać cichą.

Postać szałowa charakteryzuje się nagłą agresją zwierząt. Spokojne dotąd osobniki mają tendencję do uciekania i kąsania zwierząt i ludzi. Zamknięte w klatkach gryzą kraty. Mają spaczony smak i często połykają przedmioty niejadalne np. kamienie. W dalszym etapie choroby następuje postępujący niedowład mięśni. W związku z porażeniem mięśni krtani zwierze przestaje pobierać wodę i pokarm, ślini się, następuje wypadnięcie języka. Często odnotowuję się także zmiany w wielkości źrenic czyli tzw.anizocornie i zez. Czas od pierwszych objawów klinicznych do śmierci wynosi kilka dni. U zwierząt dzikich odnotowuje się natomiast utratę lęku przed ludźmi. Stąd też zwierzęta dzikie podchodzą do siedzib ludzkich. Absolutnie zabrania się zbliżania ludzi do tak dziwnie zachowujących się zwierząt.

Postać cicha charakteryzuje się występowaniem porażeń bez wcześniejszych objawów pobudzenia.

Leczenie -brak jest leczenia. Zwierzęta u których podejrzewa się wściekliznę są usypiane. Potwierdzenie laboratoryjne choroby polega na badaniu mózgu, gdzie przy odpowiednim barwieniu wykrywa się tzw. ciałka negriego.
Profilaktyka polega na corocznych szczepieniach przeciw wściekliźnie. Obecnie na rynku dopuszczone są szczepionki kilku zagranicznych firm, które są bezpieczne w stosowaniu i nie dają żadnych efektów ubocznych. Zazwyczaj pierwszy raz psa szczepi się w wieku trzech miesięcy, powtarzając szczepienie corocznie.
W związku z tym że jest to szczepienie obowiązkowe w wielu miastach jest to sprawdzane przez straż miejską. Należy także posiadać aktualne szczepienie przy podróżowaniu z psem środkami komunikacji. Niezbędne jest oczywiście przy wyjeździe za granicę. Ośrodki wczasowe, gdzie przebywamy ze swoimi pupilami także wymagają od nas tego szczepienia.
Jeśli chodzi o koty, to szczepienie przeciw wściekliźnie jest nieobowiązkowe aczkolwiek koty obecnie są częstszym źródłem zarażenia niż psy. W związku z tym zaleca się szczepienie kotów wychodzących na dwór. Oczywiście istnieje obowiązek szczepienia kotów przy wyjeździe za granicę. Podobnie ma się z fretkami.
W związku z tematem wścieklizny chciałbym poruszyć temat postępowania w przypadku pogryzienia człowieka przez zwierze a więc obserwacji.

Obserwacja
obowiązkowi obserwacji podlegają wszystkie zwierzęta, które ukąsiły człowieka. W momencie kiedy człowiek pokąsany przez zwierze uda się do lekarza zostaje wszczęta procedura obserwacji. Lekarz powiadamia sanepid, a ten przesyła nakaz doprowadzenia zwierzęcia do lecznicy weterynaryjnej w celu obserwacji czy dane zwierze nie jest chore na wściekliznę. Nie ma znaczenia czy dane zwierze było szczepione na wściekliznę czy nie. Właściciel ma obowiązek przyprowadzić zwierzę w celu badania 1,5,10 i 15 dnia po pokąsaniu. W czasie obserwacji właściciel musi zabezpieczyć zwierzę aby nie uciekło. Jeśli nie wystąpią w tym czasie objawy nerwowe to przy ostatnim badaniu właściciel dostaje zaświadczenie dla sanepidu że dane zwierze jest zdrowe. Obserwacji lekarz dokonuje na koszt właściciela zwierzęcia. W przypadku gdy człowiek został pogryziony przez zwierzę obce, które uciekło i nie można dokonać obserwacji musi zostać poddany kilkakrotnemu szczepieniu przeciw wściekliźnie.
W związku z tym, że szczepienie to nie jest obojętne dla zdrowia człowieka należy zrobić wszystko aby odnaleźć zwierze i doprowadzić je na obserwacje.


parwowiroza psów

Parwowiroza jest jedną z najgroźniejszych chorób wirusowych psów.
Jest też chorobą najmłodszą. Początki jej sięgają wczesnych lat osiemdziesiątych, kiedy pojawiła się na świecie i w Polsce. Dziwne są początki tej choroby.
przyczyna
Jest to choroba wirusowa - wirus powszechnie występujący na całym świecie. Niektórzy uważają, że jest to zmutowany wirus panleukopenii kociej, który ma bardzo podobną budowę. Swoją powszechność zawdzięcza niezwykłej żywotności. Jest oporny na wiele środków dezynfekcyjnych, temperaturę i w środowisku potrafi utrzymać się przez ponad rok.
objawy
Objawy kliniczne występują najczęściej u zwierząt 2-3 miesięcznych, które wcześniej nie zostały zaszczepione przeciw tej chorobie. Pierwszym charakterystycznym symptomem tej choroby jest całkowity brak apetytu. Zwierzę przestaje pobierać pokarm równocześnie zaczynają się wymioty. Z godziny na godzinę pogarsza się stan kliniczny, dołącza się biegunka o charakterystycznym zapachu (jeśli można nazwać to zapachem).Jest to fetor, który jeśli ktoś przeżył pamięta do końca życia. Równocześnie może pojawić się krew w kale.
przebieg
Choroba zazwyczaj trwa około tygodnia i nie leczona przeważnie kończy się śmiercią.
leczenie
Leczenie jest czysto objawowe i polega przede wszystkim na podawaniu dożylnym lub podskórnym płynów elektrolitowych, witamin, antybiotyków.
Jeśli terapia jest podjęta w miarę wcześnie to zazwyczaj kończy się wyleczeniem i szybkim powrotem zwierzęcia do zdrowia.
Powodzenie leczenia w dużej mierze zależy od właściciela, który powinien choremu zwierzęciu zapewnić optymalne warunki. Musi mu zapewnić ciepły kąt, aby odwodniony zwierzak nie tracił dodatkowo temperatury, oraz ograniczył możliwość ucieczki. Psy chore na parwowirozę mają tendencję do skrywania się w różne ciemne miejsca, dlatego bardzo często oddalają się od domu.
Jak zapobiec tej chorobie?
Jedynym zabezpieczeniem przed tą chorobą jest szczepienie.
szczepienia
Termin szczepień wyznacza lekarz prowadzący w zależności od sytuacji epizotiologicznej na danym terenie. Ja, psy w domach w których panowała parwowiroza, szczepię wieku 6 tygodni powtarzając szczepienie po 3 tygodniach.
Trzecie szczepienie przeciw parwowirozie wykonuję po ukończeniu 12 tygodni.
W normalnym przypadku szczenię szczepię w wieku 8 tygodni z powtórzeniem w wieku 12 tygodni.
Innym rodzajem zabezpieczenia jest surowica, którą podaje się w wypadku podejrzenia, że zwierze może mieć kontakt z wirusem (hodowle, wystawy, sytuacje gdy kontaktowało się ze zwierzęciem u którego wykryto parwowirozę). W przypadku zastosowania surowicy szczepienie powinno się przeprowadzić po 3 tygodniach od zastosowania surowicy.
Na koniec najważniejsza rzecz:
Często obserwuję właścicieli beztrosko wypuszczających swoje szczeniaki w okolicach lecznicy. Przecież to najbardziej zanieczyszczony teren, gdzie parwowiroza to rzecz tak pewna jak śnieg zimą. Proszę Was:
trzymajcie swoje zwierzaki, (jeśli nie miały wszelkich szczepień) na rękach - niech nie kontaktują się z ziemią i podłogą lecznicy.
do góry

[201704240951]

Cukrzyca psów

Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem metabolicznym charakteryzującym się zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowej, gospodarki węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej spowodowanej całkowitym lub względnym niedoborem insuliny.

Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę. Dzięki temu hormonowi następuje pobieranie glukozy z krwi przez komórki mięśniowe, wątrobowe tłuszczowe. Dzięki temu mechanizmowi organizmowi dostarczana jest energia potrzebna do wszelkich procesów życiowych. Przy zaburzeniu tych mechanizmów następuje występowanie bardzo wysokiego poziomu cukru we krwi i usuwanie go przez nerki. Organizm pozbawiony tego podstawowego źródła energii musi pobierać ją z rozpadu tłuszczu i białka. Powoduje to stopniowe wyniszczenie organizmu. Jednocześnie tworzą się ciała ketonowe - produkty zatruwające zwierze.
Wyróżnia się trzy typy cukrzycy:
1. Cukrzyca insulinozależna.

Jest to o najczęstsza forma cukrzycy u psów i stanowi ok. 95% przypadków. Przyczyną jej są: zapalenie trzustki, choroby autoagresywne oraz schorzenia dziedziczne. Charakterystyczna jest tu predylekcja rasowa. Najczęściej chorują: pudle, jamniki, PONy.

2. Cukrzyca insulinoniezależna. Często związana z otyłością. Jest ona związana z brakiem reakcji receptorów insulinowych na insulinę.

3. Cukrzyca wtórna- wystepuje najczęściej przy chorobach endokrynogennych, stosowaniu hormonów (sterydów, środków antykoncepcyjnych).

Występowanie: - cukrzyca występuje najczęściej u psów starszych 7-9 letnich (chyba że jest wrodzona wtedy w wieku 1-2 lat)
- U suk 3-krotnie częściej niż u psów. Bardzo często rozpoczyna się po cieczce.

Objawy

Nadmierne pragnienie
Wielomocz
Wzmożony apetyt
Postępujące chudnięcie
Zaćma cukrzycowa, która rozwija się w ciągu kilku miesięcy, ale może powstać też w ciągu jednej doby.
Towarzyszące cukrzycy choroby skóry i układu moczowego.

Oprócz charakterystycznych objawów w rozpoznaniu największe znaczenie ma badanie krwi na zawartość w niej glukozy. Zwykle wynosi ona grubo powyżej 200mg/% przy normie 100mg/%. Cukier obecny jest również w moczu. Wyniki innych badań też są podwyższone i są związane z uszkodzeniem do góry
wątroby, nerek i wikłających stanów zapalnych. do góry


Leczenie

Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną.
Nasze działania skupiają się na utrzymaniu odpowiedniego poziomu cukru we krwi i zapewnienie w miarę komfortowego życia naszym pupilom.
W leczeniu cukrzycy najczęściej stosuje się insulinę.
Istnieje kilka rodzajów insuliny o różnym czasie działania. W praktyce najczęściej stosuję się insulinę lente o średnim czasie działania. Szczyt działania tej insuliny wystepuje najczęściej po 6-8 h Niestety nie u każdego psa działanie jest takie same w związku z tym zaleca się wykonanie krzywej cukrowej, które określa jaką powinno się zastosowć dawke insuliny i kiedy występuje szczyt działania. Niestety nie wszystkie lecznice wykonują to badanie. Można je zrobić w większych placówkach posiadających na miejscu laboratorium. Jeśli szczyt działania insuliny przypada po 6-8 godzinach to insulinę stosuje się 1 raz dziennie. Jeśli szczyt jest poniżej 5 godziny od podania to należy podawać 2x dziennie lub zmienić insulinę. Jeśli chodzi o dawkowanie to musi ustalić je lekarz w zależności od wielkości zwierzęcia. W związku z tym że insulinę dawkuję się na kg/mc, a przy cukrzycy następuje utrata masy do góry
ciała co 2 tygodnie należy zwierze dokładnie zważyć by zweryfikować dawkę insuliny. do góry


Żywienie

Drugim bardzo ważnym zagadnieniem w kontroli cukrzycy jest żywienie.
Zwierze powinno dostawać pokarm o stałej zawartości energetycznej.
Zalecany jest pokarm zawierający bardzo wysokiej jakości białko i łatwo strawne węglowodany. Można stosować również gotowe karmy dla psów z cukrzycą.
Maja one jednak wady (są drogie i niezbyt chętnie zjadane przez psy).
Zaleca się podać 25% pokarmu na 30 minut po podaniu rannym insuliny. Następna porcja przypada w szczycie działania insuliny a więc po 6-8h i wtedy należy podać pozostałe 75% pokarmu.
U zwierząt przyzwyczajonych do nocnych posiłków można zastosować 25% śniadanie, 50% obiad i 25% kolacja.
Reżim pokarmowy trzeba ściśle utrzymywać gdyż zmiana żywienia powoduje skoki cukru we krwi, kwasice metaboliczną i śpiączkę.

Ruch

Trzecią bardzo istotną rzeczą przy kontroli cukrzycy jest stały wydatek energetyczny zwierzęcia a więc zapewnienie stałej aktywności ruchowej. Nadmierny ruch powoduje zwiększone spalanie cukru i do góry
może doprowadzić do hipoglikemii czyli nadmiernego spadku cukru we krwi. do góry


Hipoglikemia

Hipoglikemia-Nadmierny spadek cukru we krwi może spowodować utratę przytomności.

Należy ją rozróżnić od tzw: śpiączki cukrzycowej gdzie utrata przytomności jest spowodowana nadmiarem cukru w krwi.

Objawy hipoglikemii:
utrata przytomności,
szybkie narastanie objawów,
podwyższona temperatura ciała,
bladość błon śluzowych,
wzmożone odruchy,
rozszerzone źrenice,
reakcja na podanie glukozy lub cukru (zwierze po podaniu glukozy bardzo szybko powraca do przytomności)
Dlatego bardzo istotne jest aby właściciel był przygotowany na taki stan i zawsze miał przy sobie kilka kostek cukru.
W takich sytuacjach należy podać doustnie cukier w kostkach lub roztwór cukru uważając aby zwierzak się nie zachłysnął.
do góry
Absolutnie nie podawać czekolady. do góry




Śpiączka cukrzycowa

Objawy śpiączki cukrzycowej:

objawy narastają powoli,
obniżona temperatura ciała,
osłabienie odruchów,
błony śluzowe nastrzykane i suche,
charakterystyczny zapach acetonu z jamy ustnej świadczący o kwasicy,
źrenice prawidłowe,
brak reakcji na podanie glukozy czy cukru (podanie glukozy nie zaszkodzi zwierzęciu).

Niezwykle istotna przy cukrzycy jest stabilizacja hormonalna samicy.
W związku z tym że absolutnym przeciwskazaniem jest stosowanie antykoncepcji hormonalnej pozostaje więc sterylizacja chirurgiczna.
Bez tego zabiegu możemy zapomnieć o jakiejkolwiek kontroli cukru we krwi mimo stosowania insuliny. W leczeniu cukrzycy niezmiernie ważne jest zrozumienie tej choroby przez właściciela i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym pieska. Właściciel musi się nauczyć samodzielnie wykonywać do góry
wkłucia. Najlepiej aby pierwszy raz wykonał je w obecności lekarza. do góry


Stosowanie insuliny

Chciałbym też podać kilka istotnych uwag odnośnie stosowania insuliny:

Insulinę należy przetrzymywać w lodówce (w pozycji leżącej).
Otwartą ampułkę można używać góra 30-40 dni.
Nie można insuliny absolutnie silnie mieszać gdyż bardzo szybko traci swoje właściwości (należy delikatnie mieszać ruchami kolistymi).
Insuliny wieprzowe można rozcieńczać roztworem soli fizjologicznej (rozcieńczona insulina może być używana góra 2 tygodnie).
Strzykawki do podawania insuliny można użyć góra 4 razy (potem plastik strzykawki wchodzi w reakcje z insuliną i ta traci wartość).

Niezwykle istotny też jest okresowy pomiar glukozy przez właściciela.
W związku z tym zaleca się aby właściciel zaopatrzył się w glukometr i sprawdzał poziom cukru (zwłaszcza w momentach pogorszenia się stanu psa). Krew do takiego pomiaru właściciel pobiera nakłuwając małżowinę uszną psa. Inną metodą jest badanie moczu testami paskowymi na zawartość cukru i ciał ketonowych.
Raz na 6 tygodni dobrze jest wykonać badanie laboratoryjne krwi na zawartość glukozy (powinno się badać w szczycie działania insuliny a więc w 6-8 godzin po podaniu).
I wspominana przeze mnie już kontrola masy ciała zwierzaka (ważymy co 2 tygodnie notując wagę w zeszycie).
Dzięki tak prowadzonemu zwierzęciu zapewnimy mu kilka lat życia w miarę dobrych warunkach zdrowotnych.
do góry
Nie leczona lub źle leczona cukrzyca zazwyczaj w ciągu kilku miesięcy kończy się śmiercią.

[Laura2112]

Napisane przez nika135

Przemeblujemy wątek i zmienimy na choroby a nie na pomór
Wina z mojej strony Przepraszam

Ok, poprawiłam tytuł

[201704240951]

nosówka psów

Nosówka psów jest jedną ze starszych chorób wirusowych psów. Na chorobę tę od lat chorują inne psowate, łasicowate, szopowate( a więc także coraz częściej hodowane w domach fretki).
W ostatnich latach nastąpiła nagła ewolucja chorobotwórczości nosówki:
Pod koniec lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku na nosówkę masowo zaczęły padać foki, morświny, delfiny. W latach dziewięćdziesiątych zdechły na nosówkę lwy w rezerwacie Serengeti w Tanzanii oraz konie w Australii.

Na nosówkę najczęściej chorują szczeniaki w wieku 3-6 miesięcy.
przyczyna
Jest to choroba wirusowa.
Zarażenie następuje przez kontakt bezpośredni (lizanie,wąchanie) lub pośredni (trawniki).
objawy
postać oddechowa:
Po kilkudniowym okresie inkubacji następuje choroba, której przebieg w dużej mierze zależy od sił obronnych zaatakowanego zwierzęcia. Pierwsze objawy to najczęściej wysoka temperatura ok.40 C, oraz zmiany w gardle i węzłach chłonnych podżuchwowych. Po kilku dniach dołącza się katar, zapalenie spojówek, kaszel. Jest to tzw. postać oddechowa nosówki.

postać pokarmowa
Po ok. 10 dniach, często dołączają się objawy ze strony układu pokarmowego: wymioty, biegunka, brak apetytu. Jest to tzw. postać pokarmowa nosówki. Po 3-4 tygodniach leczeniach, kiedy wydaje nam się, że mamy chorobę za sobą czasami pojawia się postać nerwowa i / lub skórna.
postać nerwowa i / lub skórna
Postać nerwowa jest jedną z bardziej przykrych postaci tej choroby. Objawia się ona drżeniem kończyn, żuchwy, czasami porażeniami. Drżenie żuchwy powoduje toczenie piany z pyska w związku z czym jest bardzo podobna do wścieklizny. Postać skórna ujawnia się często w formie "Choroby twardej łapy". Polega ona na zgrubieniu skóry podeszew łap.
leczenie
Leczenie nosówki jest dla wetów jednym z bardziej frustrujących zadań. W związku z tym, że jest to choroba wirusowa nie ma na nią leku a nasze działania są czysto objawowe i polegają na leczeniu powikłań i wzmocnieniu odporności pacjenta. Frustracja ta związana z jest długością leczenia (często powyżej miesiąca), tym że czasami objawy kliniczne są czasowo maskowane i nigdy nie jesteśmy całkowicie pewni że po jakimś czasie nie wystąpią objawy nerwowe.

Jeśli uda nam się wygrać walkę z chorobą, to często zostają powikłania. Mogą one ujawnić się w postaci niedorozwoju zębów stałych jeśli psiak chorował w okresie wymiany zębów. Dużo groźniejszym powikłaniem może być padaczka, która często występuje u psów, które przeszły formę nerwową.
Zapobieganie
Zapobieganie polega na stosowaniu szczepionek (najczęściej skojarzonych z innymi chorobami), które stosuje się najczęściej w wieku 8 i 12 tygodni. Bliższe informacje zamieszczone są w profilaktyce».

Uwaga: W sytuacji gdy wiemy że pies kontaktował się ze zwierzęciem chorym na nosówkę a jeszcze nie wystąpiły objawy kliniczne można spróbować zastosować surowicę. Późniejsze stosowanie jej, kiedy są już objawy kliniczne jest wyrzucaniem pieniędzy w błoto.


Dziękuś Laura

[kiniaczeq]

przydatny wątek

[esfira]

http://www.vetserwis.pl/koty.html- o kocich chorobach
http://www.vetserwis.pl/szczepienia_kot.html- szczepienia ochronne dla kotów