15 października, Dzień Dziecka Utraconego

[andziullla]

Przeżyłam to... Straciłam Dziecko. Przeżyłam ból poronienia, przeżyłam ból odtrącenia przez ojca tego dziecka (stwierdził, że Dziecka nie było...) Minęło osiem miesięcy od tego koszmaru. Mój maluszek miałby teraz dwa miesiące.
Śpij słodko, mój Aniołku*
Mamusia nigdy o Tobie nie zapomni

[paula78]

w dzisiejszych Wysokich obcasach jest warty przeczytania artykul na ten temat.

[Aeterna]

Aniu, odbierz pw, coś Ci wysłałam.

[myShaczeQ]

nie moge sobie wyobrazic co czujesz, ale wiem jak duze pietno odciska na psychice matki utrata dziecka. Moja mama stracila swojego pierworodnego syna. brat umarl w wieku 3 m-cy i wszytsko co z nim zwiazane zawsze bylo u nas tematem tabu a kazde wspomienie do dzis wywoluje bol, a bylo to 19 lat temu .

Trzymaj sie cieplutko Jestesmy z Toba

[dioda28]

Witam. Przeżyłam to samo staciłam je w 8 tyg. Poszłam do szpitala na usg zobaczyłam że bije jego serce po dwóch dniach juz nie biło potem był zabieg i do domu. Przeczytałam artykuł w wysokich obcasach i polecam. Akurat w moi przypadku nie było po ludzku. Wracam do tego tak jakby to nie do końca dotyczyło mnie może tak jest lepiej.

[atka83]

andziullla to bardzo przykre co ci spotkało
Współczuje.... :uscisk:

[**pysiaczek**]

Jestem z Tobą..

[m.a.r.t.a]

Głowa do góry dziewczyny : andziullla ,dioda28 .Nie jestem w stanie wyobrazic sobie co czujecie... ale moge Wam życzyc duzo usmiechu..

[Maniwa]

andziullla, dioda28 - tak Was mocno ściskam. Nie wiem jaki to ból, ale staram się sobie wyobrazić. Całym serduszkiem współczuję. Trzymajcie się Dziewczyny

[moee]

Napisane przez andziullla

Przeżyłam to... Straciłam Dziecko. Przeżyłam ból poronienia, przeżyłam ból odtrącenia przez ojca tego dziecka (stwierdził, że Dziecka nie było...) Minęło osiem miesięcy od tego koszmaru. Mój maluszek miałby teraz dwa miesiące.
Śpij słodko, mój Aniołku*
Mamusia nigdy o Tobie nie zapomni

wspolczuje i rozumiem Cie bardzo dobrze.. moje malenstwo mialoby trzy latka..stracilam je jak bylam w piatym miesiacu.. i mimo ze pare lat minelo od czasu do czasu mysle i chyba tak juz bedzie..

[Anett_]

Sama chciałam nieśmiało założyć wczoraj podobny wątek, by dać sygnał Mamom, które straciły dzieci, że ich przeżycia są bardzo ważne i choć mnie samej nie dotknęło w dotychczasowym życiu to nieszczęście, łączę się z nimi i współczuję sedecznie. Uznałam jednak, że nie bardzo mam chyba jednak prawo...
Dobrze, że wątek jednak powstał, Dziewczyny ściskam Was wszystkie mocno


Zaglądacie tu czasem? :
http://www.dlaczego.org.pl/

[***luna]

[anja81]

Moja siostra wlasnie zadzwonila. Wyszla ze szpitala, stracila dziecko w 9 tygodniu. Moja mala bezbronna, mlodsza siostrzyczka, wlasnie zawsze dla mnie taka byla. Teraz jest tak daleko ode mnie. Nie moge jej wspolczuc, przytulic, pocieszyc. Przeciez to jest taka tragedia. A najgorsze jest to, ze razem sie cieszylysmy poniewaz ja tez jestem w ciazy lecz prawie o 9 tyg dalej niz ona (byla) Teraz jak mam sie cieszyc i z nia rozmawiac, przekazywac jej co raz to nowe wieci jak moj plod sie rozwija a jej juz nie... Bardzo ciezko jest mi to zrozumiec, ze wogole takie rzeczy maja miejsce. Czemu to nie moze byc latwiejsze....
Jestem z wami kobietki, nie czuje dokladnie tego co wy ale strasznie sie czuje jak o tym pomysle.
Smutno mi.

[Anul3k]

Dziewczyny Przede wszystkim przesyłam Wam mocne i ciepłe wirtualne uściski.
Wszystko, co teraz powiem, byłoby chyba nieodpowiednie. Ciężko jest osobom postronnym zrozumieć zrozumieć tak wielką tragedię - być może dlatego Wasze rodziny unikają rozmów na temat Waszych Aniołków, bo boją się, że usłyszycie coś, czym Was zranią.
:glaszcze:

[andziullla]

Wiecie gdzie był ojciec mojego Dziecka gdy je traciłam? Z nową panną... Wyparł się wszystkiego: ciąży, mojego poronienia, mojego cierpienia. A ja temu czlowiekowi tak bardzo ufałam, znałam go 8 lat, byliśmy z sobą ponad rok, starszy ode mnie o 10 lat (więc niby powinien być odpowiedzialny). Nawet nie napisał esemesa z zapytaniem jak ja się czuję, nie mówiąc o spotkaniu... Traciłam dziecko we własny łóżku, w tym samym łóżku w którym to dziecko zostało spłodzone. I jak wtedy myślałam, powstało z wielkiej miłości. Potem przyszła wielka depresja, tak mocna, że straciłam pamięć, zaczęłam tracić słuch i wzrok. Moja psychika chciała wszystko wytrzeć z pamięci. Życzyłam mu śmierci, cierpienia, teraz już mu chyba wybaczyłam... Moje Dzieciątko będzie zawsze w moim sercu, zawsze będę o nim pamiętać, nadałam mu piękne imię.... Kocham je i będę je Kochać zawsze, do końca moich dni....

[aggg1]

współczuję gorąco wszystkim kobietom które poroniły... wiem jak to jest

[_Bjeata_]

Współczuję serdecznie wszystkim i łączę się w bólu po stracie dziciątka.
Intuicja chyba mnie tu przygnała, bo sporadycznie zaglądam na to forum.
Dokładnie 7 lat temu, w połowie października straciłam moje maleństwo, nieświadoma niczego niosłam sobie do domku trochę ziemniaczków i coś jeszcze, nie pamiętam.......... do dziś nie jestem w stanie tego co się stało zapomnieć

[emmos]

Nie przezylam tego co Wy,ale tak sytuacja w mojej rodzinie jest bardzo dobrze znana Bardzo bolesnie to odczulam.

Moja ciocie spotkalo to co Was,poronila. Strasznie to przezyla. Po okolo roku po tamtym wydarzeniu ponownie zaszla w ciaze. Cala rodzina strasznie sie cieszyla. Jestem osoba, ktora przed nieszczesliwym wydarzeniem w mojej rodzinie ma czesto sen, zwiazany wlasnie z tym nadchodzacym nieszczesciem. I wtedy tez tak bylo. Przysnilo mi sie jak przed moj dom podjechal samochod. Siedzieli w nim ciocia,wujo,a z tylu na pieluszce lezalo martwe dziecko. Nastepnego dnia zadzwonil wujek z wiadomoscia,ze ciocia poronila,po raz drugi.Ja nie moglam dojsc do siebie. Ciezko mi bylo to zrozumiec. Zawsze gdy mam jakis zly sen bardzo sie boje.Po kilku latach ciocia znow zaszla w ciaze, nieplanowana juz. Lukaszek urodzil sie w 7 miesiacu i lekarze dawali mu male szanse na dalsze zycie.Cala rodzina modlila sie w kosciolach. Teraz chlopczyk ma 9 lat i jest tez drugi - Dominis (moj chrzesniak).Sa strasznie rozpieszczeni,ale ja sie wcale nie dziwie. Ciocia oddala im cale swoje serce czego i Wam przeogromnie zycze.

[KATESIA]

jak ktos mnie pyta czy mam dzieci i ile- to mówie ze dwoje, ale w sercu -czworo, bo dwoje straciłam, wiec wiem jak to jest -.
przyciągnął mnie tytuł- bo 15 pazdziernik to data mojego slubu....
pocieszyc sie nie da...jedynie czas oi rany w sercu, a moze nie tyle goi co tylko zabliźnia...

[Ive_85]

Łączę się z wami w bólu. Pierwsze maleństwo straciłam w 3 miesiącu, drugie w 5. I jakoś nie jestem w stanie wybaczyć lekarzowi, który odesłał mnie do domu z lekkim krwawieniem (podobno nic się nie działo) a po dwóch dniach leżałam w szpitalu z krwotokiem Chyba nie będę miała dzieci-boję się, że stracę kolejną ciążę.

[rambo]

Sama tego nie przeżyłam...

Ale moja mama zanim mnie urodziła miała dwóch synów. Wprawdzie nie poroniła. Moi bracia byli wcześniakami. Pierwszy z nich umarł po miesiącu, drugi po tygodniu. Wiem z opowiadań, że strasznie to przeżyła i już nie chciała mieć dzieci. Zatem byłam "wpadką". Słyszałam też, że rodzice strasznie martwili się o to czy przeżyje...

A pomyśleć, że miałabym jeszcze dwóch braci... - smutno mi się robi mimo, że ich nie znałam

[Fafix]

Ja miałam dwa poronienia, trzecia "awaria" to ciąża pozamaciczna i chociaż minęło już sześć lat to wciąż pamiętam.

[sylwia-zuza]

ja stracilam dwojke

[atka83]

Wspólczuje wam

[natali86]

dziewczyny bardzo Wam wspólczuje Ogromna tragedia... Trzymajcie sie Pamiętajcie że nie jesteście same

[Kajeczka]

Brak słów...

[aga_xy]

Napisane przez moee

wspolczuje i rozumiem Cie bardzo dobrze.. moje malenstwo mialoby trzy latka..stracilam je jak bylam w piatym miesiacu.. i mimo ze pare lat minelo od czasu do czasu mysle i chyba tak juz bedzie..

Napisane przez andziullla

Przeżyłam to... Straciłam Dziecko. Przeżyłam ból poronienia, przeżyłam ból odtrącenia przez ojca tego dziecka (stwierdził, że Dziecka nie było...) Minęło osiem miesięcy od tego koszmaru. Mój maluszek miałby teraz dwa miesiące.
Śpij słodko, mój Aniołku*
Mamusia nigdy o Tobie nie zapomni

Dziewczyny to okropne, nie wiem nawet jakich słów użyć, aby powiedzieć jak bardzo mi przykro,że Was to spotkało

[giganciara]

Boże Aż się popłakałam. Dlaczego takie maleństwa, takie niewinne...
Nie wiem. Nie wiem co mam powiedzieć.

[paulinka_vel_paulinka]

moja mamuś straciła przez poronienie dwójke dzieci.... to wielkie cierpienie i ból... Nie jest łatwo...wielkie buziaki dla Ciebie

[Nenah]

Ten dzień już minął, ale nie dla mojej przyjacółki która w zeszłym tygodniu poroniła swoje pierwsze dziecko. Tobył naprawdę wielki szok, tak bardzo się cieszyła... Bardzo jej współczuję, wiem jak bardzo to przeżywa, ponieważ jest bardzo uczuciową osobą.
Mam tylko nadzieję że nie przestanie emanować tym ciepłem, energią i radością które zawsze jej toważyszyło mimo różnych przeciwności.