Zostawił mnie!Proszę o wsparcie,nie wiem co mam robić.

rainbow ♫ · 2008-06-28, 09:42

Przepraszam,ale muszę się wyżalić!

proszę nie sugerować się ilością.Po prostu nie mogę pojąć dlaczego mnie zostawił i kto mógł się do tego przyczynić...

Poznaliśmy się na imprezie zaręczynowej mojej najlepszej przyjaciółki.Wyglądało to tak,że przyjaciółka urządziła imprezę dla najbliższych znajomych z racji iż jest już zaręczona.Jej narzeczony oczywiście też zaprosił sporo osób (dodam,że z strony Jej narzeczonego znałam tylko jego brata z rodzinom i dosłownie dwóch kolegów).

Impreza,była naprawdę bardzo fajna i nikt się nie nudził.W momencie,kiedy moja przyjaciółka puściła "przytulańskie " piosenki,wiedziałam że mam usiąść.Gdy zaczęłam kierować się w stronę krzesła,nagle ktoś złapał moją dłoń i rzekł "Tylko mi nie mów,że idziesz usiąść!Chciałbym z Tobą zatańczyć,mógłbym?" nawet nie przypatrzyłam się jego twarzy,tylko zgodziłam się.Dopiero w tańcu nabrałam rumieńców,był bardzo przystojny.Bardzo dobrze tańczył,powiedział tylko o sobie że ma na imię X i że jest od strony narzeczonego,ja odparłam że kobieta,narzeczonego to moja najlepsza przyjaciółka.I tak coś zaiskrzyło!

zaczęliśmy rozmawiać (przysiadł się do mojego stolika) ujął mnie swoją dojrzałością,bardzo dobrymi manierami oraz sposobem w jaki mówił o kobietach.Pełen ciepła i kultury facet pomyślałam.W sumie to uwierzyć nie mogłam,że się mną on w ogóle zainteresował.Na tej imprezie przecież było Nas wszystkich cała kupa! a dokładniej z ok.50 osób (więc mógł przebierać w kobietach,a przebierać...)

Pod koniec imprezy,nie zdążyłam nawet wymienić się z nim chociaż numerem komórki.Potem żałowałam,ale pomyślałam że pewnie to była jednorazowa znajomość z jego strony,ot taka imprezowa,więc dałam sobie spokój.Do czasu...Po kilku dniach moja przyjaciółka odwiedziła mnie pod pretekstem,że zostało jej ciasto z imprezy

Zaczęłyśmy rozmawiać o imprezie,wtedy ona rzekła z wielkim przekonaniem "Aaaj wiesz co?Było widać,jak iskrzy między Tobą a X,Marka kolegą!Opowiadaj jak tam między Wami?" powiedziałam Jej,że się od imprezy nie widzieliśmy,że nawet mi numeru komórki nie zostawił.Temat nagle się zamknął przeszłyśmy do plotkowania na temat ślubu.
Po następnych kilku dniach,dostałam sms-a.Treści:
"Cześć! Pamiętasz mnie?

przetańczyliśmy i przegadaliśmy całą imprezę.Czy mogę liczyć na odpowiedź w sprawie spotkania,z tak uroczą i przemiłą osobą? Pozdrawiam X" wtedy się zorientowałam,że moja ukochana przyjaciółka maczała w tym palce...
Odpisałam,mu że chętnie gdyż,jego towarzystwo bardzo mi przypadło i że miło będzie znów pogadać.Tak więc przyjechał po mnie (ciekawe kto dał mu adres

) Na początku nie wiedziałam oczywiście,że to on ale zadzwonił,iż czeka przed moim domem.Pojechaliśmy na początek do kina,potem przeszliśmy się pięknie oświetlonymi alejkami w parku,gdzie kupił mi kwiaty.Noc była ciepła więc,siedliśmy na jednej z ławek i naszym rozmową nie było końca.Było po prostu cudnie!Spotykaliśmy się przez kilka miesięcy regularnie,zawsze przyjeżdżał pod mój dom,nigdy się znacznie nie spóźniał,zawsze brał mnie w ciekawe miejsca,które za każdym razem urzekały mnie.Widać było,że facetowi musi zależeć.Nawet momentami było mi głupio,proponowałam mu,żebyśmy płacili na kino,kolacje po połowie itp.Ale on nie chciał o tym słyszeć.Po około 5 miesiącach,zgodnie uznaliśmy że jesteśmy parą.Powiedział wtedy,że zakochał się we mnie i po raz pierwszy padło słowo "Kocham Cię".Wszystko było bajką aż do czasu...

Nie spodziewanie bajka,zamieniła się w piekło!!!

Zaprosił mnie do siebie na rodzinną kolację do domu.Było mi naprawdę miło,bo mogłam odczuć,że mu naprawdę zależy

Dopiero w drodze do jego domu,powiedział że to urodziny Jego mamy! Więc szybko,poprosiłam go o znalezienie kwiaciarni by kupić choć jakieś ładne kwiaty.Byłam troszkę zła,że nie powiedział mi wcześniej,ale przeprosił tłumacząc,że nie miał do tego głowy nawet...
Tak więc kupiliśmy naprawdę ładny bukiet kwiatów i kartę z życzeniami.Co stało się powodem naszego spóźnienia,czego nie kryła Jego mamusia

tak więc na "dzień dobry od progu" zostałam ukazana przy Jego rodzinie w niezbyt pozytywnym świetle.Przy wręczaniu kwiatów,uśmiechnęła się wymuszenie dla zasady i jakby od niechcenia podziękowała,a kartkę z życzeniami nawet nie otworzyła,tylko gdzieś ot tak z niechęcią rzuciła na szafkę!

dała mi tym do zrozumienia,że raczej mnie nie polubi...
Opowiedziałam o tym mu,a on zarzekał się,że wręcz przeciwnie jego rodzina strasznie mnie polubiła,to dodało mi otuchy przed następnymi spotkaniami.Kolejną okazją do spotkania z mamą X,był ślub jego kuzynki na który został zaproszony wraz z osobą towarzysząca (a przecież ta kuzynka była na przyjęciu urodzinowym X mamy i nawet mój facet,przedstawił mnie,Jej jako swoją dziewczynę!)Zrobiło mi się,troszkę przykro,bo mój facet gdy dzwoniła do niego jak się nazywam,bo wypisuję zaproszenia,podał jej!

no ale,cóż...
Na weselu Jego,kuzynki bawiliśmy się świetnie!On był tak samo uroczy i miły dla mnie jak podczas imprezy zaręczynowej mojej przyjaciółki.Byłam przeszczęśliwa gdy wracaliśmy,powiedział mi że nie wyobraża sobie życia bez mojej osoby,że traktuję ten związek bardzo poważnie,że nie przypuszczał,że po zdradzie dziewczyny pokocha jeszcze jakąś (wtedy pierwszy raz opowiedział mi o tym wydarzeniu w Jego życiu) całą drogę nie szczędził mi komplementów i dowodów uznania (z resztą jak zwykle,przy każdym naszym spotkaniu zawsze był kochany i bardzo miły)
Pod koniec drogi powiedział mi,że pragnie budować ze mną wspólne szczęście,że jest pewien że dobrze ulokował swoje uczucia.Nawet rozmawiał o tym ze swoją mamą,mówiąc jej że poznał wreźcie odpowiednią kobietę.Byłam w siódmym niebie! było to tak szczerze wypowiedziane,z taką miłością!

Kilka dni po ślubie kuzynki,mój mężczyzna nagle zaczął mieć coraz mniej czasu dla mnie (pracował w mieście oddalonym od domu jakieś 15 góra 20km i to nie codziennie,lecz wtedy gdy firma go potrzebowała,więc nie dość że codziennie po pracy był w domu to jeszcze miał wolne dni!) zawsze po pracy,jeździł do mnie by spędzić ze mną choć chwilkę czasu.Zawsze zanim przyjechał,uprzedzał mnie o swojej wizycie.Nie zadzwonił,więc zaniepokoiłam się,myśląc że może miał wypadek!

nie mogłam się do niego dodzwonić,miał wyłączone oba telefony (służbowy i osobisty,służbową zawsze miał włączoną bo,w każdej chwili mógł zadzwonić po niego szef) Przerażona probowałam,dodzwonić się do Niego,po 1000 razy!Nagle po upływie 3 godzin zadzwonił,że nie mógł przyjechać bo Jego mama baaaardzo źle się czuła i kazała mu jak najszybciej przyjechać.Było mi bardzo przykro,że nie dawał znaku życia,rozpłakałam się mówiąc,że bardzo się o niego bałam itp.

On smutnym głosem odparł,że nic nie mógł poradzić,bo komórki mu się wyładowały (ciężko było mi uwierzyć,bo nigdy się nie zdarzyło,żeby miał aż dwie komórki rozładowane

)

Dzień później,zadzwonił że nie będzie mógł już przyjeżdżać do mnie po pracy,bo musi pomóc mamie w domu,która dodatkowo słabo się czuję itp.Ze smutkiem,ale przyjęłam to do wiadomości,ale nie potrafiłam pojąć dlaczego nie mógł przyjechać do mnie w weekend! (dzieli Nas jakieś góra 12 km) Zaproponowałam,że jeśli on nie da rady,to chętnie przyjadę do niego i pomogę mu,tłumacząc że to dla mnie nie jest żaden problem.Uzasadniłam to tym,iż bardzo tęsknie i dla mnie nie ma znaczenia co miałabym robić ważne,bym była blisko niego.On odparł,że nie ma mowy,że skoro ma samochód to będzie jeździł do mnie i kropka.Samotne weekendy,przerodziły się w samotne całe tygodnie!

nie widziałam go nie raz przez dwa tygodnie!Tłumaczył to późnym powrotem z pracy,a potem pomocą swojej mamie,której stan wciąż nie polepszał się.Mówił o tym,że jest mu ciężko pogodzić pracę z obowiązkami w domu,wtedy znów zaproponowałam mu swoją pomocną dłoń,odmówił.Gdy zapytałam czy mogę odwiedzić Jego mamę,odparł że nie ma takiej potrzeby.Cały czas tłumaczył się z czegoś,to nie był ten sam X którego poznałam i pokochałam.Z kochanego,czułego i miłego faceta z dnia na dzień stał się opryskliwy,skory do kłótni,obrażalski itp.Gdy siedział u mnie wciąż nerwowo patrzył w telefon,czy przypadkiem nie dzwoni Jego matka,pewnego razu usłyszałam przypadkiem ich rozmowę,rozmawiali o mnie usłyszałam "Znów u niej jesteś?A po co?czy Ty nie wiesz,że masz dom na głowie? zdajesz sobie sprawę chyba z tego,że mieszkając sama nie dam sobie z tym wszystkim rady!Wracaj w tej chwili,pa!"

(Tutaj muszę dodać,że matka mojego faceta mieszka sama odkąd wyprowadził się brat z rodziną (ma 25 lat i malutkie dziecko) mojego X,mąż matki X wyjechał za granicę,wracał raz na 2-3 miesiące)

Bardzo mnie to zabolało

próbowałam z nim rozmawiać,by wyciągnąć powód Jego zachowania,by dowiedzieć się co się w Jego życiu dzieje.W końcu powiedziałam mu,że co by się w Jego życiu nie działo,zawsze w moim sercu jest na pierwszym miejscu,że zawsze i w każdej sytuacji życiowej będę dla niego wsparciem i w każdej chwili może zwrócić się do mnie o pomoc.Mówiłam mu także,że zawsze będę go kochać,bo jest mężczyzną mojego życia.Myślałam,że tymi słowami dałam mu coś do zrozumienia.

Pisaliśmy do siebie sms-y,ja tęskniłam a on coraz rzadziej dzwonił.Gdy dzwonił,zawsze płakałam że bardzo mi go brak,że go bardzo kocham.On tłumaczył to,że nic na to nie poradzi,że jest jak jest

Pewnego dnia,poprosił mnie abym elegancko się ubrała i była gotowa o punkt 19:00 bo przyjedzie po mnie.Byłam przeszczęśliwa,bo czułam,że wszystko się poukładało w jego życiu.Gdy go zobaczyłam,chłodno mnie przywitał,kazał zapiąć pasy i milczał przez resztę drogi.Nie wiedziałam kompletnie co się dzieje,siedziałam cicho i modliłam się oby nie było to coś złego...
Dojechaliśmy na miejsce gdzie bardzo często bywaliśmy,właśnie tam po raz pierwszy raz ja powiedziałam,że kocham go nad życie.On stanął,naprzeciw mnie i ujął mnie za ręce i rzekł:
"Teraz to,co powiem jest poważne i nie jest żartem w mojej strony..."
zamarłam!
"Nie mogę dalej z Tobą być,nie czuję już tego co dawniej,wszystko tak nagle się popsuło.Nie potrafię po prostu z Tobą już być!Proszę nie rób sobie nadziei,że wszystko się ułoży.Nie potrafię określić swojego stanu emocjonalnego...bo widzisz,moja rodzina uznała że nie jestem gotów na jakąkolwiek dziewczynę,że powinienem swoje życie podzielić na pracę i studia.W moim miejscu nie ma miejsca na związek,w dodatku nie będę Cię kłamać,raczej nie polubili Cię nie będę rozstrzygał dlaczego,ale takie oto odniosłem wrażenie.Jesteś wspaniałą dziewczyną,kochającą i zdolną do poświeceń,ale to chyba nie dla mnie.Naprawdę nie wiem jak określić mam to jak się czuję i co czuję do Ciebie,nie potrafię dłużej z Tobą być i Cię kochać,nie wiem dlaczego ale tak w środku czuję.Nie żałuję żadnej chwili spędzonej z Tobą,wszystko uważam za piękne i godne zapamiętania.Najwidocznie j nie dorosłem by mieć kobietę!Wybacz mi Y ale tak musiało się stać..."
Nie mogłam,uwierzyć w żadne Jego słowo!

pytałam się dlaczego,po co,że przecież ja go kocham,że przecież miłość Nasza to przezwycięży itp.Ja płakałam,tuliłam się,On milczał...Gdy wracaliśmy,zapytał czy spotkamy się kiedyś,po wakacjach jak przyjaciele?Nie wytrzymałam,rozpłakałam się jeszcze bardziej.On nie probował nic z tym zrobić.Był twardy i jednocześnie smutny,na koniec powiedział "Przepraszam..."

Nie jadłam,nie spałam.Praktycznie w ogóle nie potrafię żyć!

Nie potrafię zrozumieć jak osoba z którą było się prawie rok,która na każdym kroku mówiła,że kocha i że życia nie wyobraża sobie beze mnie.Nagle ni z gruchy ni z pietruchy mówi mi takie rzeczy!!!!

Minęły już dwa miesiące odkąd nie jesteśmy razem.Nasi wspólni znajomi,mówią mi że wyraża się o mnie z szacunkiem,sugerują że wciąż jest zazdrosny o moją osobę,ale raczej nie planuję wrócić,pytany o to przez nich wkurza się i mówi,że nie był gotów na kobietę i że chciał sprawdzić czy potrafi kochać!Czasami widujemy się na mieście,nie odwraca głowy choć ciężko mu powiedzieć "cześć" i na tym koniec.Ja staram się zawsze wtedy uśmiechnąć,ale wymuszam to.Rozmawiała ostatnio z Nim moja przyjaciółka u której na imprezie,poznaliśmy się.Powiedział Jej tylko tyle,że to temat zamknięty,że nic nie poradzi że cierpię i że jasno określił,że nie wrócimy do siebie!!!

i żeby przestała sie go pytać o takie głupoty.

Nie potrafię pojąć jego zachowania,próbuję tłumaczyć sobie powodu dla których mnie zostawił,ale nie potrafię znaleźć konkretnych!

Przepraszam,za ilość

ale naprawdę nie miałam się komu zwierzyć!Proszę rady,bo nie wiem jak mam dalej żyć,bez niego!

centipede · 2008-06-28, 10:43

Bardzo Ci współczuję

Ciężko stwierdzić dlaczego tak zrobił, wydaje mi się, że powód zna tylko on. Zaskoczyła mnie jedna rzecz, mianowicie to:

"bo widzisz,moja rodzina uznała że nie jestem gotów na jakąkolwiek dziewczynę,że powinienem swoje życie podzielić na pracę i studia.W moim miejscu nie ma miejsca na związek,w dodatku nie będę Cię kłamać,raczej nie polubili Cię nie będę rozstrzygał dlaczego(...)"

Uderzyło mnie to od razy

Może jakoś rodzina na Niego wpłynęła?! nie wiem...
Związek zmienia się z upływem czasu, wiadomo na początku fascynacja, zauroczenie, później przeradza się w miłość. Może on pomylił ten przeradzający się związek z osłabieniem uczuć do Ciebie?!
A może być i tak, że zaczął angażować się coraz bardziej i po prostu przestraszył się (pisałaś o tym, że został zdradzony), bał się, że będzie znów cierpiał.

Odpowiedzi może być wiele.

Natomiast to uważam za niedojrzałe:

"ale raczej nie planuję wrócić,pytany o to przez nich wkurza się i mówi,że nie był gotów na kobietę i że chciał sprawdzić czy potrafi kochać!"

Pytanie tylko, czy powiedział tak na odczepnego, czy faktycznie tak było

Napewno nie możesz naciskać, narzucać się - to najgorsze co mogłabyś zrobić. Zobaczysz, że z biegiem czasu będzie coraz lepiej. Minęły dwa miesiące, pewnie te najgorsze. Zobaczysz, że zaświeci jeszcze dla Ciebie słoneczko

trzeba czasu...a kto wie, może kiedyś będziecie razem?! może zatęskni?! Powód rozstania mógł być różny, kto wie co się jeszcze może zdarzyć

Narazie zadbaj o siebie, rób to, co sprawia Ci największą przyjemność. Mam nadzieję, że Twoi przyjaciele są przy Tobie. Napewno pomogą Ci.

Trzymaj się ciepło

roxi:* · 2008-06-28, 10:44

A może to synalek mamusi? Pewnie mamusia jest dla niego najważniejsza i zawsze jest jej posłuszny. Nie spodobałaś się jej i moim zdaniem to był powód, dla którego z tobą zerwał (przynajmniej tak wynika z twojej relacji).
Szczerze to, jeśli jest tak jak zrozumiałam, że mamusia jest dla niego najważniejsza i nie potrafi się jej przeciwstawić to lepiej, że się rozstaliście, gdyby nie to pewnie by ci piekło zgotowała.
Dla mnie nie ma nic gorszego niż spotykać się z chłopakiem, którego łączą toksyczne relacje z mamusią albo całą rodziną.

Trzymaj się, on nie jest jedynym godnym uwagi mężczyzną na świecie. Wszystko się na pewno ułoży.

karolinkamalinka · 2008-06-28, 10:51

Cytat:

Napisane przez rainbow ♫