za zbyt "odludkowa" do dzisiejszych czasów?

[Misiata]

Czasami wydaje mi się że nie pasuje do dzisiejszego świata i moich rówieśników a nawet i niektórych starszych mi osób. Nie przepadam i nigdy nie przepadałam, za imprezami, piciem, co weekendowym wyjściem do klubów i rozmowami kogo to ja nie znam i czego to ja nie potrafie załatwić... a jeśli już przyjdzie aby przekonać się jaka ta osoba znająca się na wszystkim rzeczywiście się zna, okazuję się że tak naprawde to jest tylko dobra w bajerowaniu...

Wolę się zaszyć w moim domu z książką i gorącą herbatą w kubku i uciec od tego wszystkiego... Albo iść na rower, na spacer z psem, na zakupy. Wolę pobyć w samotności niż w tym "imprezowaniu". Mam tylko 3 osoby zaufane + mojego TŻ. A reszta to tylko przelotne nieistotne znajomości. Bardzo trudno ufam ludzią.

A wy jak czujecie?

[Taq]

Też jestem introwertyczką. Mam małe grono przyjaciół, reszta to znajomi, którzy bardzo dobrze wiedzą, że nie jestem chętna na typowe imprezy, a mimo to mamy dobre relacje. Mój TŻ też taki jest. Nie widzę powodu, żeby pchać się na zabawę, w której będę czuła się co najmniej niezręcznie. Na spotkanie typu ploteczki, oglądanie filmu mogę od czasu do czasu wyskoczyć - nie izoluję się całkowicie od ludzi, bo każda skrajność jest zła.

[Amathea]

Mam dokładnie to samo. Może nie do końca jest tak, że CHCĘ siedzieć sama w domu, tylko jakby... nie mam wyboru. Albo inaczej: z dwojga złego wolę "samotność" w domu od mocno zakrapianych, "shishowych" (obowiązkowo zdjęcie z dymkiem wylatującym z ust) imprez, na których liczy się tylko to, kto się bardziej "naje*ie" i kto jest największym "luzakiem". Oczywiście mówię o skrajnościach. Lubię wyjść do pubu, lubię potańczyć, ale tylko w gronie zaufanych osób, które po prostu chcą spędzić razem czas, a nie oceniać, kto jest bardziej zaje****. A że takich osób znam niewiele (moi znajomi to takie skrajne bieguny - albo mega imprezowicze, albo ludzie którzy nie chcą nigdzie wyjść z domu, nawet na kawę w środku dnia, nie mówiąc już o "nocnej aktywności"), to przez większość czasu siedzę sama w domu. Ożywiam się głównie wtedy, kiedy przyjeżdża TŻ (mieszkamy daleko) - z nim mogę wyjść wszędzie i robić mnóstwo ciekawych rzeczy.

Wiesz, chyba chodzi o to samo co, hehe, w reklamie pewnego batona - "grunt to kogoś poznać i zaczyna się zabawa". Czy jakoś tak.

Życzę powodzenia w szukaniu naprawdę fajnego towarzystwa. (ahh, sobie też tego życzę)

[Ptysio5]

Napisane przez Misiata

Nie przepadam i nigdy nie przepadałam (...)za rozmowami kogo to ja nie znam i czego to ja nie potrafie załatwić.

.
tez nie przepadam za bajkopisarzami. Miałam taką kolezankę w pracy i baaaaardzo mnie wkurzała historiami jak to w oszą widziała tygrysa z zoną i juz się do niej nie przystawiał tak jak w U*** . Ale tłumaczyłam to sobie jej kompleksem małego miasta

Napisane przez Misiata

Wolę się zaszyć w moim domu z książką i gorącą herbatą w kubku i uciec od tego wszystkiego... Albo iść na rower, na spacer z psem, na zakupy. Wolę pobyć w samotności niż w tym "imprezowaniu"

bardzo często tak

Napisane przez Misiata

Mam tylko 3 osoby zaufane + mojego TŻ. A reszta to tylko przelotne nieistotne znajomości.

tez tak mam. Ale ja się przejechałam na takich imprezowych znajomosciach.. gdy każdy Cię lubił i o Tobie pamiętał, jeśli byłaś i bawiłaś się super
to powierzchowne i bez sensu. Tez bardziej doceniam osoby sprawdzone, na dobre i na złe, które są przy mnie czy mam humor czy problem.
I wolę je od okazyjnej reszty, bo wiem, że mnie nie zawiodą.


kwestia priorytetów
nie daj się

[suszarka]

Napisane przez Ptysio5

.
tez nie przepadam za bajkopisarzami. Miałam taką kolezankę w pracy i baaaaardzo mnie wkurzała historiami jak to w oszą widziała tygrysa z zoną i juz się do niej nie przystawiał tak jak w U*** . Ale tłumaczyłam to sobie jej kompleksem małego miasta


bardzo często tak

tez tak mam. Ale ja się przejechałam na takich imprezowych znajomosciach.. gdy każdy Cię lubił i o Tobie pamiętał, jeśli byłaś i bawiłaś się super
to powierzchowne i bez sensu. Tez bardziej doceniam osoby sprawdzone, na dobre i na złe, które są przy mnie czy mam humor czy problem.
I wolę je od okazyjnej reszty, bo wiem, że mnie nie zawiodą.


kwestia priorytetów
nie daj się

dokładnie. podpiszę się pod tym rękami i nogami.

[ulf]

skądś to znam. Nie jestem odludkiem. Lubię tańczyć, rozmawiać z ludźmi i bawić się, ale z doświadczenia wiem, ze wszystkie imprezy-domówki kończą się według określonego scenariousza. Czyli o 12 - 1 albo wszysyc lulu po alhoholu, albo rzygają, zataczają sie i zachowują się agresywnie/ospale.
Ja po jakims drinku, albo dwóch, czy tam piwie jestem świeża, rześka i...wkurzona, bo nie mam co robić. Impreza to tam właściwie nie zachodzi.
Inaczej jest, jeśli jets to impreza w gronie moich znajomych, którzy mają podobne poglądy na temat imprezowania.
Lubię poznawać nowych ludzi, ale jeśli chodzi o imprezowe znajomości, to bardzo trudno mi się do kogoś przekonać, a i bardzo szybko się rozczarowuję...

Teraz i tak jetsem bardziej "wyjściowa". Był okres w moim życiu, kiedy ksiazka/film na dvd+herbata równała się mojemu pomysłowi na wolny wieczór. Teraz z resztą też często to wybieram

[Kica.]

ja mam podobnie, choć nieco inaczej
Lubię bywać w różnych miejscach (niekoniecznie dyskoteki, ale uczęszczam na różne zajecia-joga, angielski, czesto chodze do teatru, muzeum, pojawiam sie na jakis imprezach, warsztatach) i mimo tego, że poznaję wielu ludzi to jakoś sie nie zaprzyjaźniam z nimi - i to nie chodzi o to ze nie chce, ale tak jakoś naturalnie wychodzi. Nawet w szkole zawsze znajdowałam sobie jedną dobrą koleżankę z którą byłyśmy "papużkami nierozłaczkami" zamiast mieć wiele koleżanek.
Być może wynika to troche z tego, że zawsze bardziej byłam zainteresowana swoimi partnerami niż znajomymi -np.teraz albo czas spędzam z facetem albo sama, rzadko wychodzę gdzieś ze znajomymi.
Czasami zastanawiam sie czy nie jestem jakimś odludkiem, który nie potrafi zbliżać ku sobie ludzi :P W dodatku wiem, że przez otoczenie bywam odbierana jako zarozumiala osoba, ktora nie chce sie do nikogo odezwac bo taka jst zapatrzona w siebie -oczywiscie to nie prawda.

Myślę, że jeżeli taki nieco samotniczy tryb życia sprawia ci przyjemnosć to nie masz czym sie martwić

[karolinka86]

Misiata takich osób jak Ty jest na pewno więcej Ja jestem podobna Nie mówię, że lubię cały czas być w domu sama, bo lubię sie spotykać z ludzmi żeby sobie pogadać itp. Ale duże imprezy to nie moje klimaty I wg.mnie jest wszystko ok, przeciez nie każdy musi to lubić

[illuvies]

Ja na ogół trzymam się z boku. Wzięło mi się to z gimnazjum - do jednej klasy trafiła dosyć duża grupa znajomych która usiłowała wieść prym, imprezowa i w ogóle, drugą grupą byli dresiarze, trzecią kujony. Ja z kumpelą byłyśmy z boku, słuchałyśmy metalu i to dla klasy było wystarczającym powodem dla odrzucenia i gnojenia nas. A w liceum z kolei doszłam do wniosku że trafiłam do "nieco" dziecinnej klasy, nie bardzo miałam o czym z ludźmi rozmawiać i tylko trzymałam się z tą samą kumpelą. Przerwy spędzane z chłopakiem lub z nią i jakoś to się kręciło.
Na dyskotece ostatni raz byłam w pierwszej liceum, przedtem byłam w podstawówce. Nie przepadam za takimi rzeczami, dla mnie wielkim wyjściem jest pizza czy kino, z racji tego że rzadko się zdarza i wysiłku, jaki mnie to kosztuje. ;-) Ulubiona pizzeria jest dość blisko miejsca zamieszkania dresiarzy z gimnazjum i czasami kogoś tam widuję, a potrafią i dziś się brzydko zachować.
Wychodzę z założenia - róbcie swoje i dajcie mi spokój. I tyle.

[Lady No Nick]

Napisane przez Kica.

ja mam podobnie, choć nieco inaczej
Lubię bywać w różnych miejscach (niekoniecznie dyskoteki, ale uczęszczam na różne zajecia-joga, angielski, czesto chodze do teatru, muzeum, pojawiam sie na jakis imprezach, warsztatach) i mimo tego, że poznaję wielu ludzi to jakoś sie nie zaprzyjaźniam z nimi - i to nie chodzi o to ze nie chce, ale tak jakoś naturalnie wychodzi. Nawet w szkole zawsze znajdowałam sobie jedną dobrą koleżankę z którą byłyśmy "papużkami nierozłaczkami" zamiast mieć wiele koleżanek.
Być może wynika to troche z tego, że zawsze bardziej byłam zainteresowana swoimi partnerami niż znajomymi -np.teraz albo czas spędzam z facetem albo sama, rzadko wychodzę gdzieś ze znajomymi.
Czasami zastanawiam sie czy nie jestem jakimś odludkiem, który nie potrafi zbliżać ku sobie ludzi :P W dodatku wiem, że przez otoczenie bywam odbierana jako zarozumiala osoba, ktora nie chce sie do nikogo odezwac bo taka jst zapatrzona w siebie -oczywiscie to nie prawda.

Myślę, że jeżeli taki nieco samotniczy tryb życia sprawia ci przyjemnosć to nie masz czym sie martwić

Dokładnie mam tak samo jak Ty
Generalnie wolę spędzić czas z kimś kto myśli podobnie do mnie niż na siłę szukać wrażeń na imprezkach ;-)
Co do imprez w klubach niestety to kompletnie nie dla mnie, byłam kilka razy i raczej nie zamierzam iść kolejny... denerwuje mnie tam za wiele rzeczy m.in dudniąca muzyka,przy której nie można zamienić słowa i głupie a czasami wręcz chamskie podrywy
Co do domówek jak już wspomniałam wyżej wolę spędzać czas z kimś kto jest podobny do mnie, nie przepadam za alkoholem, papierosami itd Niestety otaczają mnie ludzie, dla których wypicie jak najwięcej jest priorytetem w zabawie

Również czuję się jak "odludek" w dzisiejszych czasach chociaż doskonale się w nim odnajduję. Są różni ludzie jednych bawią huczne imprezy, a drugich rozmowa przy herbatce

[Clarissa:)]

Ja mam to samo . Lubię samotność, spokojne chwile spędzone w domu . W sumie czasem mam ochotę gdzieś wyjść, ale pojawia się pytanie: z kim? Nie mam ochoty na pijackie imprezy a takie królują wśród moich znajomych niestety.

[LilyHoney]

Ja też prowadzę raczej introwertyczne życie jeśli można to tak nazwać a z natury to jestem chyba tak pomiędzy. Jestem indywidualistką ale lubię też towarzystwo ludzi, najlepiej oczywiście dobrych znajomych. Wielokrotnie czułam się jednak hmm taka inna od otoczenia. Ale bez sensu jest też moim zdaniem zmienianie się na siłe, zadowoli się może i innych ale czy siebie?

[Tarantulek]

No i ja tez mam podobnie, jak wy nic dodac nic ujac. Owszem, lubię towarzystwo ludzi ale nie lubię tych pijackich imprez i tego pozowania i udawania kim sie to nie jest i ile to da rady wypić i jak on to potem nie rzygał

Hmmm i ja tez spotakałam się z tym ze na poczatku jak mnie jeszcze nie poznano wydawałam się nie dostępna,ale podobno im dłuzej się mnie zna to to złudzenie mija

[Misiata]

cieszę się że nie jestem jedyna chciałam poruszyć ten temat, bo ostatnio od "znajomego znajomego" usłyszałam że jestem sztywna i powinnam wyluzować w kwestiach imprez... że to przecież zabawa... a ja chyba nie potrafie się bawić. no cóż dla mnie słowo "zabawa" znaczy skrajnie co innego niż dla niektórych. usłyszałam także że jak na 24 lata to biorę świat za poważnie i mam za poważne plany... ehh

[Ptysio5]

Napisane przez Misiata

usłyszałam także że jak na 24 lata to biorę świat za poważnie i mam za poważne plany... ehh

kurcze, dla mnie to byłby prawie komplement
w końcu mieć poważne plany na przyszłosć to kwestia ambicji, zdrowego rozsądku i co tu duzo mówić - lepszej tej przyszłej przyszłości
chyba lepiej mysleć o lepszym jutrze

[GothicLolita22]

Napisane przez Misiata

Wolę się zaszyć w moim domu z książką i gorącą herbatą w kubku i uciec od tego wszystkiego...

A wy jak czujecie?

Ja czuję od A do Z tak samo jak Ty. A już zwłaszcza ten fragment z książką i herbatą to cała ja

[littlecreek]

Napisane przez Misiata

no cóż dla mnie słowo "zabawa" znaczy skrajnie co innego niż dla niektórych. usłyszałam także że jak na 24 lata to biorę świat za poważnie i mam za poważne plany... ehh

No to ja usłyszałam, że jak na moje 17 lat I w sumie się zgadzam z tym, że jestem poważna. Mam totalnie odmienne zainteresowania, poglądy i pomysły na wolny czas od moich rówieśników. Impreza, nawalenie się, przechwalanie się wśród znajomych ilością wypitego/ wypalonego/ poderwanego towaru itp. - hm, nie dziękuję.

Tworzenie takich pseudo przyjaźni nie jest teraz trudne- wystarczy, że znajdzie się jakiś wspólny imprezowo-towarzyski temat, odpowiednio się ubierze i wszystkie obowiązki podsumuje się - "walę to".

Dlatego trochę ciężko mi żyć w takim środowisku. Oczywiście nie wszyscy są tacy, mam parę dobrych znajomych. Chodzimy do kina, na zakupy itp. No i jest fajnie Ale czasami jakoś mnie nachodzi na przemyślenia- czy gdybym naprawdę kogoś potrzebowała to mogłabym liczyć na te osoby?
Ja nie wiem, może we mnie jest jakiś problem. Nie umiem zawierać przyjaźni? Możliwe, nie wiem. A może nie pasuję jakoś do tych ludzi, którzy mnie otaczają?

Nie wstydzę się przyznać, że moim ulubionym sposobem spędzania wolnego czasu jest kocyk, kubek herbaty i ulubiona lektura lub film. A co!
Chociaż przyznaję, że czasami chciałabym to zmienić. Oby tylko trafić na tych właściwych ludzi.

[Goshia]

Widzę, ze nie jestem sama... pozdrawiam

[eyo]

mam ten sam "problem"

nie imprezuje ( w ciagu ostatniego roku - byłam na jednym koncercie na juwenaliach..... poza tym tylko jakieś zakończenia różnych akcji wydziałowych w których brałam udział ale to raczej z obowiązku)
nie piję
nie pale, nic nie biore....

no i fakt faktem - ludzie z grupy chociazby na studiach dziwnie sie na mnie patrza - oni non stop proponuja jakies imprezy a ja po prostu wole wrocic wczesniej do domu, odpoczac, spotkac sie z TZ czy nawet pouczyc... najlepsze jest to ze nawet nie wiem jak sie "tłumaczyć" bo po prostu "jestem dziwna" dla nich... i tyle. Jakos nie może im się zmieścić w głowie że ktos jednak woli inne życie...

no nie jestes sama - problem w tym, że jednak na ogól takie osoby jak ja czy ty czy inne wizażanki nie są same na świecie ale są same w swoim otoczeniu ;/

[Dosiak]

Mam tak samo jak wy. Od imprez wolę spotkania z Tżtem, nie lubię klubów ani dyskotek. Też mam wrażenie, że dla większości znajomych jestem dziwna i nieżyciowa. Miałam przyjaciółkę przez całą podstawówkę i gimnazjum, niestety nasze drogi się teraz rozeszły. Ona wybrała imprezowe towarzystwo i nie ma weekendu, który spędzałaby w domu, a co za tym idzie nie ma czasu na spotkania ze mną. Ostatnio zaproponowałam, że może wyskoczymy do kina to odpowiedziała "Byłam w kinie w piątek" Przykre, że dla większości ludzi dobra zabawa to zalanie się w trupa i rzyganie po kątach, a Ci którzy wolą inaczej spędzać wolny czas są wyśmiewani.

[TOMORROW]

jest nas więcej!
Ja również nigdy nie imprezowałam,unikam dużych zbiorowisk ludzkich
jak piję alkohol przy jakimś wyjściu-to tylko tak, żeby nie wyszło głupio, że nic nie piję
czas najczęściej spędzam z TŻ-em, zamiast imprezowania wolimy sobie pograć np. w scrabelki, razem "Na Wspólnej" sobie oglądamy
najbliższych znajomych mogę policzyć na palcach jednej ręki

[picnic]

Napisane przez eyo

no nie jestes sama - problem w tym, że jednak na ogól takie osoby jak ja czy ty czy inne wizażanki nie są same na świecie ale są same w swoim otoczeniu ;/

Napisane przez littlecreek

Dlatego trochę ciężko mi żyć w takim środowisku.

Dla mnie właśnie to największy problem - dotychczas poznałam tylko 1 osobę z podobnymi poglądami na tę "dzisiejszą młodzież" -to moja przyjaciółka i tylko z nią się trzymam...

Mam 17 lat a wśród moich rówieśników czuję się jak ich matka...
W porównaniu do nich jestem bardzo odpowiedzialna, rozsądna i poważna, jak coś powiem/obiecam to to na 100% zrobię. Dobrze się uczę i mam jakieś plany/ambicje. No i mam inne życiowe priorytety - odpowiedzialność na 1. miejscu, a nie sama zabawa bez konsekwecji...

A w ich oczach jestem "sztywna" i "kujonem"...

[Amathea]

No to jest nas już cały tłum, kiedy się spotykamy na herbatce?

[cerberus]

To i ja jeszcze się tu dopiszę Bez zbytnich opisów bo każdy już wie o co chodzi. Może tylko powiem że jestem odludkowy w aż nazbyt ekstremalnym stopniu.

[Misiata]

właśnie musimy się spotkać na herbatce ale pewnie jesteśmy rozproszeni po całej Polsce no proszę a jednak udało mi się znaleśc pokrewne dusze które myślą i czują podobnie jak ja miło mi że nie jestem sama w tym całym "odludkowym" świecie i na herbatkę zapraszam bo jestem herbatoholiczką i herbatki u mnie pod dostakiem wszelkiego rodzaju, kawka również się znajdzie

[Amathea]

A skąd jesteś? Chociaż województwo, jeśli nie chcesz uściślać.

[margitta]

Ja może nie aż tak skrajnie, bo uwielbiam tańczyć Chodzę na imprezy po to, żeby tańczyć i mnie trafia jak inni nie chcą wstać od stolika. Bo zwykle wygląda to tak:
- po prostu nie mam ochoty na alkohol, bo zwyczajnie nie lubię jego smaku (dziwaczka)
- jak już mam to piję tylko piwo albo drinka ze Spritem w ilości sztuk: 1, max. 2 (dziwaczka)
- często mi się nie chce gadać z ludźmi i denerwuje mnie hałas (odludek)
- nie znoszę dymu papierosowego (nietolerancyjna )
- ok. 23-24 zaczynam usypiać i nudzić TŻ-ta że chcę do domu.
No i przy ostatnim punkcie zaczyna się namawianie mnie na zostanie, prośby, szantaże, błagania (razem z TŻ-tem), mój popsuty humor i obrażeni ludzie

Na szczęście to się zdarza raz na miesiąc

[Dosiak]

Propozycja herbatki mnie zaciekawiła A może założymy własny wątek na społecznościach? Kto jest za?

[Clarissa:)]

Napisane przez picnic

Dla mnie właśnie to największy problem - dotychczas poznałam tylko 1 osobę z podobnymi poglądami na tę "dzisiejszą młodzież" -to moja przyjaciółka i tylko z nią się trzymam...

Mam 17 lat a wśród moich rówieśników czuję się jak ich matka...
W porównaniu do nich jestem bardzo odpowiedzialna, rozsądna i poważna, jak coś powiem/obiecam to to na 100% zrobię. Dobrze się uczę i mam jakieś plany/ambicje. No i mam inne życiowe priorytety - odpowiedzialność na 1. miejscu, a nie sama zabawa bez konsekwecji...

A w ich oczach jestem "sztywna" i "kujonem"...

Ja mam 16 . I mam identyczne odczucia jak Ty..
Nie mogę zbyt długo znieść obecności moich rówieśników, nie wytrzymuję tego gadania o piwie, kacu, piwie i dla odmiany kacu. Grr

[yugoslavia]

Czytam i czytam ten wątek i czuje jakbym bratnie dusze znalazła.
Imprezy lubię, ale w gronie znajomych, z którymi mogę usiąść i normalnie przy drinku/kawie/herbacie/piwie/winie porozmawiać, pośmiać się i posłuchać muzyki. Pomimo tego, że każde z nas słucha czegoś innego.
Lubie też potańczyć, ale się nie zataczać. Chociaż nie będę ukrywać, że swoje za uszami mam i wtedy prawie spieprzyłam sobie życie, ale to było w szkole średniej, mam to za sobą no i jestem bogatsza o doświadczenia.
Ale faktem jest to, że od wielu ludzi słyszałam, że jestem dziwna, co według nich oznacza, że słucham innej od nich muzyki, czytam ksiązki, nie chodzę "na chyt" i nie rzygam pod siebie.
Lubię wieczory z książką/filmem i kubkiem herbaty lub wizażem. Wolę je od bezsensownej gadki o niczym.