Nie cieszę się że jestem w ciąży :(

[aniusia82]

Kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w szóstym tyg. ciąży ( planowanej) .Jednak ja wcale nie cieszę się ,że będę mamą !Bardzo zle się czuję, mam mdłości, bóle i zawroty głowy, problemy ze snem , kołatania serca itd. Boję się , że nie pokocham mojego dziecka, że nie będę dobrą mamą. Mój TŻ bardzo sie cieszy, jest szczęśliwy a ja kiedy TŻ-ta nie ma płaczę z bezradności ( tym bardziej, że TŻ od rana do pózna pracuje i jestem sama) . Bardzo proszę dziewczyny napiszcie czy to normalne....czy kiedyś minie ? bo ja nie daję rady. Wiem, że powinnam się cieszyć ale nie potrafię...

[Nutka]

spkojnie to jak najbardziej normalne Po prostu buzują Ci hormony
Odpoczywaj ,dbaj o siebie

[misia332]

To na pewno hormony, nie przejmuj się tak, odpoczywaj.
Zostało Ci jeszcze 8 miesięcy do rozwiązania i oswojenia się z myślą, że będziesz miała nową rolę w życiu.
Ciąża była planowana, a jednak może być szokiem, otwiera się kolejny etap w Twoim życiu.
Dbaj o siebie.
Życzę Ci dużo zdrówka.

[Gwiazdeczka1978]

Minie, minie Gratuluje

[tennyo4]

Napisane przez aniusia82

Kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w szóstym tyg. ciąży ( planowanej) .Jednak ja wcale nie cieszę się ,że będę mamą !Bardzo zle się czuję, mam mdłości, bóle i zawroty głowy, problemy ze snem , kołatania serca itd. Boję się , że nie pokocham mojego dziecka, że nie będę dobrą mamą. Mój TŻ bardzo sie cieszy, jest szczęśliwy a ja kiedy TŻ-ta nie ma płaczę z bezradności ( tym bardziej, że TŻ od rana do pózna pracuje i jestem sama) . Bardzo proszę dziewczyny napiszcie czy to normalne....czy kiedyś minie ? bo ja nie daję rady. Wiem, że powinnam się cieszyć ale nie potrafię...

Kochanie to zupełnie normalne i minie szybciej niż myślisz.
Wiem po sobie - też bardzo chcieliśmy mieć dziecko i niecierpliwiliśmy się oczekiwaniem a jednak pozytywny test troszkę nas zszokował
Dostałam nawet kilka tyg. później małego ataku nerwicy
I wszystko się ułożyło
Pamiętam, kiedy pierwszy raz poczułam moją kruszynę jak mi hikała (czkawkę miała) w brzuchu

Na razie wiesz, że jesteś w ciąży, ale nie musisz się z tego powodu cieszyć na siłę. Bo tak trzeba.
Daj sobie czas na pogodzenie się z tym stanem. Miłość do dziecka się RODZI a nie pstryk i już jest

[aniusia82]

Dziękuję dziewczyny za miłe słowa, bardzo mi pomogłyście, zaczęłam się nawet uśmiechać bo wiem, że nie jestem sama z tym problemem

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez tennyo4

Daj sobie czas na pogodzenie się z tym stanem. Miłość do dziecka się RODZI a nie pstryk i już jest

Bardzo ładnie ujęte.

Dla autorki wątku gratulacje i .

[tennyo4]

Moja córcia zaraz skończy 2 latka - jest najcudowniejszą małą osóbką, która całkowicie i bez litości skradła moje i męża serce (o rodzinie nie wspominając)

Nie daj sobie wcisnąć kitu że dziecko kocha się od razu.
U mnie miłość rodziła się w 2 etapach - najpierw w okresie brzuszkowym a potem, kiedy już się urodziła oswajanie się z jej obecnością.

[xxSHINeexx]

Przede wszystkim: Jesli ciaza byla planowana, to nie masz co martwic, rozumiem, ze macie miejsce dla dziecka i pieniadze na utrzymanie. Wiec dlaczego tak sie czujesz? Hormony, jak juz wczesniej dziewczyny napisaly. Ja tez jestem wlasnie w ciazy i niedawno przechodzilam takie hustawki z najrozniejszych powodow. Nie wiem jak inni ze mna wytrzymali.

[kasienkaw]

Wiele kobiet tak ma

Moja kolezanka praktycznie przez caly okres ciazy tak miala Hustawki nastrojów, nerwy, przejmowala sie ze nie da sobie rady, płakała itp. Kiedy urodził sie dzidzius to wszystko minelo Teraz jest szczesliwa i daje sobie ze wszystkim swietnie rade Z Toba na pewno tez tak bedzie

Gratuluje ciazy i zycze powodzenia
Dbaj o siebie i malenstwo

[andzia_19]

Ja też nie szalałam na punkcie maleństwa gdy było jeszcze u mnie w brzuchu. Nie potrafiłam do niej mówić, mało głaskałam brzuszek, kochałam ją, ale nie w pełni. Wszystko się zmieniło gdy się urodziła. Miłość zrodziła się gdy tylko ją ujrzałam i wiem, że nigdy nikogo tak nie kochałam i nie pokocham jak moją córeczkę. Oddałabym za nią życie. Dlatego nie martw się na zapas. Miłość do dziecka często rodzi się powoli, a na razie oswajasz się z myślą o macierzyństwie. Powodzenia i gratuluję

[Ewelinka13]

Witajcie! Kochana nic się nie przejmuj! Jak zaczniesz czuć maleństwo w brzuchu to na pewno serduszko Ci mocniej do niego zabije! Na początku rzeczywiście jest ciężko, mdłości, burze hormonów. Ja nie wychodziłam na początku z domu praktycznie bo jak poczułam jakikolwiek zapach to było po mnie.... Bleee jak sobie przypomnę. A teraz pisze do Was, dzidzia mnie kopie (koncówka 18 tc) i tak fajnie się przekręca i nie da się tego nie kochac, nie lubić. Zobaczysz, że wszystko się dobrze ułoży i niebawem będziesz bardzo szczęśliwą przyszłą mamusią. Trzymam kciuki za Ciebie i Twoje maleństwo. Pozdrawiam wszystkie mamusie i przyszłe mamusie!

[Gomra]

ja mialam takie jazdy w ciazy ze szok... wpadalam normalnie w histerie,placz i wohole schudlam chyba z 10 kg w 1 trymestrze, zastanawiam sie nawet czy nie powinnam usmiercic mojego dziecka.. tak tak, a teraz bym zycie za tego malego lobuza oddala, i jak pomysle jakie mysli siedzialy w mojej glowioe to az mi cos sie dzieje...

[CytrynowaPannica]

Kochana,

Spokojnie. Jesteś w planowanej ciąży, pod Twoim serduchem bije drugie, tyle że mniejsze.
Musisz dać sobie czas na oswojenie z sytuacją.
To coś nowego, nie wymagaj od siebie zbyt wiele. Zobaczysz, wszystko przyjdzie w odpowiednim momencie. Uśmiechnij się do siebie i nie martw niczym na zapas.

Życzę powodzenia i gratuluję.

[zakochana w sloncu]

Spora część znanych mi kobiet, które już mają dzieci, mówi, że to, co teraz czujesz, jest normalne Zwłaszcza, że źle znosisz fizycznie ten początkowy etap.
Gratulacje Dbaj o siebie.

[reniferek01]

Skoro chcieliście dzieciaczka to uważam że z czasem przyjdzie ogromne uczucie do niego teraz masz huśtawki nastrojów wywołane burzą hormonalną, to normalne
Będzie dobrze

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Minie, minie Nie jesteś sama, masz męża, dacie radę - tylko nie chciej sama wszystkiego robić, niech tatuś też się wykaże A ciąża ogólnie to bardzo fajny czas, zobaczysz - zaraz wkręcisz się w maluszkowe zakupy (jeden z nielicznych okresów, kiedy kobieta w miarę swobodnie może kasę wydawać i trudno jej zarzucić, że jest rozrzutna ).

Głowa do góry i nie bucz, bo ci się makijaż rozmaże

[Funieczka]

A dlaczego "powinnaś" się cieszyć? Jakiś przymus jest??
Ja tam jak się dowiedziałm, że jestem w ciąży to wpadłam w histerię. Biegałam po domu i krzyczałam na tż-ta, że źle zrobiliśmy, ze ja nie chce dziecka, że to nie dla mnie, że urodze i je komuś może oddamy...
Kobiecie w ciąży różne głupoty do głowy przychodzą. A jak się już wyszaleje, zaczyna się radość. I u Ciebie będzie tak samo. Jeśli jeszcze ciąża planowana? Na bank.
A te szaleństwa zakupowe? Sama radocha.

[Ineczka33]

Napisane przez aniusia82

Kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w szóstym tyg. ciąży ( planowanej) .Jednak ja wcale nie cieszę się ,że będę mamą !Bardzo zle się czuję, mam mdłości, bóle i zawroty głowy, problemy ze snem , kołatania serca itd. Boję się , że nie pokocham mojego dziecka, że nie będę dobrą mamą. Mój TŻ bardzo sie cieszy, jest szczęśliwy a ja kiedy TŻ-ta nie ma płaczę z bezradności ( tym bardziej, że TŻ od rana do pózna pracuje i jestem sama) . Bardzo proszę dziewczyny napiszcie czy to normalne....czy kiedyś minie ? bo ja nie daję rady. Wiem, że powinnam się cieszyć ale nie potrafię...

Proponuję zakupić jakiś poradnik dla rodziców oczekujących na dziecko. Tam dowiesz się, że wszystkie Twoje obawy, choć Tobie wydają się absurdalne, są całkowicie normalne. Jak będziesz zainteresowana mogę polecić książkę, która mnie trzymała 'w pionie' przez cały okres ciąży i później.

Potrzebujesz teraz odpoczynku i zastrzyku optymizmu. Niech TŻ się wykaże
Wiesz, po przyjściu małego człowieka na świat całe Wasze życie zmieni się nie do poznania i dopiero zacznie się 'jazda' My obecnie przerabiamy okres buntu dwulatka i wierz mi lub nie, ale dziś ciążę wspominam jako okres wyjątkowej błogości i spokoju, choć oczywiście dopadały mnie podobne myśli

Może zapisz się na gimnastykę dla ciężarnych, poszukajcie wspólnie szkoły rodzenia i w odpowiednim czasie zacznijcie uczęszczać. Zobaczysz, z czasem poczujesz się 'pełnokrwistą' mamusią
Odpoczywaj i dbaj o siebie
Pozdrawiam

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Aaaa Aniu, jeszcze jedno - powinien na Poczekalni być już wątek mamuś październikowych (bo jakoś tak tp ci wypada, prawda?) - odezwij się tam, w kupie raźniej Fajnie tak na wspólnym wątku przeżywać ciążę, no i przepływ informacji bardzo cennych się odbywa

[Klarissa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;17121771]Aaaa Aniu, jeszcze jedno - powinien na Poczekalni być już wątek mamuś październikowych (bo jakoś tak tp ci wypada, prawda?) - odezwij się tam, w kupie raźniej Fajnie tak na wspólnym wątku przeżywać ciążę, no i przepływ informacji bardzo cennych się odbywa [/QUOTE]Sa mamusie wrześniowo-październikowe, zapraszamy

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=391924

Że tak powiem autorko wątku - rzygaj sobie na zdrowie i nie przejmuj się. Dla wielu kobiet to jest jednak szok, że "to" się stało

[cava]

Napisane przez aniusia82

( tym bardziej, że TŻ od rana do pózna pracuje i jestem sama) . .

dzxiewczyny uz napisały że minie.

Ale dlaczego właściwie siedzisz sama? Nie pracujesz? Masz zwolnienie?

Moze warto, mimo paskudnego samopoczucia jednak iść do ludzi, chociaż na jakieś zajęcia- bo siedzenie samemu to nie służy nikomu. A juz na pewno nie cięzarnej, pełnej obaw i schiz ciązowych.


BTW- schizy ciążowe to dopiero temat rzeka.
Mnie prawie zabijały, a teraz pękam ze śmiechu jak sobie przypomnę te jazdy.
Np. paniczny strach przed jazdą autobusem. Ubrdałam sobie że na pewno urodzę jak tylko wsiądę do autobusu. Jak juz musiałam, to ze strachu pociłam się jak mysz, byłam strzępkiem nerwów po przejechaniu kilku przystanków.
Do dziś nie mogę pojąć, co właściwie myślałam ze tak myślałam i w to wierzyłam święcie.

[2016070953]

nie smutaj
przede wszystkim gratuluję z całego serducha
pozdrów kruszynkę od cioci Hardgirl123

[agnieszka015]

Napisane przez tennyo4

Pamiętam, kiedy pierwszy raz poczułam moją kruszynę jak mi hikała (czkawkę miała) w brzuchu

Na razie wiesz, że jesteś w ciąży, ale nie musisz się z tego powodu cieszyć na siłę. Bo tak trzeba.
Daj sobie czas na pogodzenie się z tym stanem. Miłość do dziecka się RODZI a nie pstryk i już jest

lol czym tu się podniecać? Bo twojemu dziecku w brzuchu się odbiło??

[tennyo4]

Napisane przez agnieszka015

lol czym tu się podniecać? Bo twojemu dziecku w brzuchu się odbiło??

Ależ oczywiście - masz rację. Rację osoby, która nie wie jak to jest.
Możesz mi wypisywać, że dzieci to głupota i inne bla bla bla ale ja się zastanawiam nad czymś innym - mianowicie PO CO wchodzisz i piszesz w wątku w sumie bardzo radosnym skoro ani tej radości nie umiesz podzielić z kimś ani nie potrafisz się wysilić chociaż na parę miłych słów.

[Rena]

Ja tez mysle, ze to sa hormony.

[Aranjani]

Ja też nie skaczę z radości, więc nie jesteś sama. Najlepiej zwalic smutek na hormony i instynkt, ale kobieta to nie zwierzę i po prosty myśli i kalkuluje. Ja juz mam 6-cio letnia córke i nie cieszę się właśnie dlatego, że juz wiem jak to jest. Ledwo odchowałam jedno dziecko a tu będe sie męczyć najbliższe kilka lat z następnym. Ciąża była planowana. Ok. Fajnie bylo planować, ale jak juz doszło co do czego to przestało mnie to bawić.
Cóż, w ciązy można się przejmować, ale jak już się urodzi to juz przestaje byc ciężko, bo stajesz się niewolnikiem instynktu i zaczynasz przypominać inne oszalałe od nadmiaru hormonów matki, sikające z radości na każdą nową rzecz, którą wykona dziecko.
Dla mnie to obowiązek. Nowy facet - nowe dziecko. Proste jak 2 x 2. Mam w życiu inne priorytety niż wyjście za mąż, rozmnożenie się i młode. Niestety, każdy jest inny.

Wracając do tematu. Ok. 12 tc mdłości i sennośc mijają i człowiek odzyskuje radość życia. Czułam sie dokładnie tak samo jak ty, na początku. Teraz przestałam panikować i ze zwykłej pokory wobec zycia planuję przyszłość. Co się stało trzeba przyjąć na klatę.

No. I nie moge się skupic na pisaniu bo mi dzieciak właśnie przeszkadza... :[
W każdym razie, będzie dobrze.

[FakeBlondie]

Napisane przez aniusia82

Kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w szóstym tyg. ciąży ( planowanej) .Jednak ja wcale nie cieszę się ,że będę mamą !Bardzo zle się czuję, mam mdłości, bóle i zawroty głowy, problemy ze snem , kołatania serca itd. Boję się , że nie pokocham mojego dziecka, że nie będę dobrą mamą. Mój TŻ bardzo sie cieszy, jest szczęśliwy a ja kiedy TŻ-ta nie ma płaczę z bezradności ( tym bardziej, że TŻ od rana do pózna pracuje i jestem sama) . Bardzo proszę dziewczyny napiszcie czy to normalne....czy kiedyś minie ? bo ja nie daję rady. Wiem, że powinnam się cieszyć ale nie potrafię...

wszystko minie
A te hormony to lubią szaleć i dokazywać
Za kilka/kilkanaście dni wszystko może się odwrócić o 180 stopni

[Oliath]

Ach, kochana - zazdraszczam
I zycze Ci, zeby bylo jak w tym wyznaniu:

Zanim sie poczelas - PRAGNELAM CIE
Zanim sie urodzilas - KOCHALAM CIE
Zanim minela pierwsza minuta Twojego zycia- BYLAM GOTOWA ZA CIEBIE UMRZEC

Wierze, ze bedziesz swietna mamusia
Daj tej milosci rosnac z kazdym milimetrem cialka Twojego dziecka. Daj jej czas konieczny do tego, zeby byla jak zelazobeton, skala i slonce, kiedy Twoje dziecko spojrzy Ci wreszcie malymi slepkami w oczy. Wszechogarniajaca, wszechmocna i wiecznotrwala

(sorki za patetyzm z niskiej poly )

[FakeBlondie]

Napisane przez Oliath

Ach, kochana - zazdraszczam
I zycze Ci, zeby bylo jak w tym wyznaniu:

Zanim sie poczelas - PRAGNELAM CIE
Zanim sie urodzilas - KOCHALAM CIE
Zanim minela pierwsza minuta Twojego zycia- BYLAM GOTOWA ZA CIEBIE UMRZEC

Wierze, ze bedziesz swietna mamusia
Daj tej milosci rosnac z kazdym milimetrem cialka Twojego dziecka. Daj jej czas konieczny do tego, zeby byla jak zelazobeton, skala i slonce, kiedy Twoje dziecko spojrzy Ci wreszcie malymi slepkami w oczy. Wszechogarniajaca, wszechmocna i wiecznotrwala

(sorki za patetyzm z niskiej poly )

A mi się ten patetyzm bardzo spodobał I myślę,że w tym co napisałaś jest dużo prawdy

***

A do autorki

I jak się masz?