Smutki i radości przy boku żołnierza- być kobietą człowieka w mundurze...

[dolinka_justyna]

Witam!
Jestem dziewczyną żołnierza...żołnierza, który praktycznie nie ma dla mnie czasu...dla którego służba jest ważniejsza niż cokolwiek i ktokolwiek... Jak sobie poradzic z tą tęsknotą, brakiem zainteresowania czy czułości z jego strony ? Dziewczyny... pomożecie? Znajdzie sie ktoś, kto może podzielić sie podobnym doswiadczeniem ?

[Kwas]

Napisane przez dolinka_justyna

Witam!
Jestem dziewczyną żołnierza...żołnierza, który praktycznie nie ma dla mnie czasu...dla którego służba jest ważniejsza niż cokolwiek i ktokolwiek... Jak sobie poradzic z tą tęsknotą, brakiem zainteresowania czy czułości z jego strony ? Dziewczyny... pomożecie? Znajdzie sie ktoś, kto może podzielić sie podobnym doswiadczeniem ?

Takiego wybralas to teraz masz.Nie ma innych mezczyzn na swiecie? Po co sobie komplikujesz zycie kobieto? Chcesz byc szczesliwa u boku kogos takiego? Widac ze nie pasuje Ci takie zycie wiec zmien partnera za nim bedzie za pozno
Pozdrawiam K.

[Maudia]

Rozmawiałaś z nim na ten temat? Dałaś mu do zrozumienia, że zbyt mocno cierpisz? Tęsknota jest oczywista, gdy go nie ma dłuższy czas, ale wtedy można poświęcić te chwile na własny rozwój. Jest mnóstwo czynności, które można wykonywać bez ukochanego. Jeśli jego brak zainteresowania, czułości itd. trwa długo pomimo Twoich starań to czy ta relacja ma sens? Zastanów się czy tak było od początku związku? Jeśli nie to spróbuj zawalczyć, a jeśli tak to może dla własnego szczęścia poszukaj kogoś kto będzie w stanie Ci zapewnić wystarczającą ilość uwagi.

[shiava]

Porozmawiaj z Pattongą

[Sumigra]

Nie no już bez przesady...to że autorka ma chłopaka żołnierza przecież nic nie zmienia w jej życiu.

Kochana, wiem jak się czujesz, bo widziałam moją mamę, która również ma męża żołnierza. Kiedyś były inne czasy 2 lata przymusowej służby, wyjazdy, zmiana miejsca zamieszkania. Moją mamę też to męczyło, że musiała ganiać za tatą w miejsca, gdzie go akurat przenoszono (po całej polsce). Jakoś dawała radę Teraz jest lepiej i to znacznie. To, że jesteś teraz jego dziewczyną nie zmienia tego, że nie możecie być razem. Jak się chce to wszystko się da Trzymam kciuki za przeżycie tęsknoty. To jest jego pasja z tego co przeczytałam. Przynajmniej ją ma i nie jest typem człowieka kanapowca z piwem w ręku

[Gajaa]

Na forum plotkowym w wizażowych społecznościach mignął mi taki temat. Tam na pewno znajdziesz osoby w podobnej sytuacji

[Aivilo]

Napisane przez dolinka_justyna

Witam!
Jestem dziewczyną żołnierza...żołnierza, który praktycznie nie ma dla mnie czasu...dla którego służba jest ważniejsza niż cokolwiek i ktokolwiek... Jak sobie poradzic z tą tęsknotą, brakiem zainteresowania czy czułości z jego strony ? Dziewczyny... pomożecie? Znajdzie sie ktoś, kto może podzielić sie podobnym doswiadczeniem ?

Powiem ci tak - to, że masz faceta żołnierza wcale nie tłumaczy tego, że on się tobą nie interesuje, nie okazuje czułości, ważniejsza jest dla niego służba.

Można mieć faceta żołnierza, który będzie kochał, interesował się i okazywał czułość. Wiadomo, na wyjazdach będziecie tęsknić, wiadomo - służba czasem będzie sprawą priorytetową, ale będziesz czuć, że cię kocha, że masz na kogo czekać.

Jednak w twoim wypadku masz po prostu faceta egoistę, który cię totalnie olewa, więc nie wiem, czy można tutaj mówić o związku.

O ile z tęsknotą możesz sobie poradzić, bo wiele kobiet sobie radzi, to nie poradzisz sobie raczej z jego brakiem zainteresowania twoją osobą. Zastanów się, czy ten związek ma sens.

[wyszukiwarka]

(Czy to się kiedyś skończy...?)

Autorko a rozmawiałaś o tym z Tż-tem?Pierwszy krok to szczera rozmowa...

[1c3a9668cb473eb00ec0f3dce65be5361e74cda4_63d1c28200398]

Napisane przez wyszukiwarka

(Czy to się kiedyś skończy...?)

Autorko a rozmawiałaś o tym z Tż-tem?Pierwszy krok to szczera rozmowa...

Zgadzam się.

Spotykałam się kiedyś z facetem żołnierzem, przez prawie rok. Widywaliśmy się raz w tygodniu, bo jego jednostka oddalona była od naszego miejsca zamieszkania ponad 150 km.. Przyjeżdżał na weekendy, po czym znów jechał i cały tydzień tęsknoty. Ale dzwonił do mnie baaardzo często. Nie odczuwałam tego, ze mu nie zależy, czy że się mną nie interesuje. Zwiazek sie rozpadł, bo ja dłużej nie wytrzymywałam takich ciągłych "rozstań i powrotów" .
Może to nie chodzi o to, że Twój facet jest żołnierzem, tylko o samo jego podejście ?

[dolinka_justyna]

Napisane przez Aivilo

Powiem ci tak - to, że masz faceta żołnierza wcale nie tłumaczy tego, że on się tobą nie interesuje, nie okazuje czułości, ważniejsza jest dla niego służba.

Można mieć faceta żołnierza, który będzie kochał, interesował się i okazywał czułość. Wiadomo, na wyjazdach będziecie tęsknić, wiadomo - służba czasem będzie sprawą priorytetową, ale będziesz czuć, że cię kocha, że masz na kogo czekać.

Jednak w twoim wypadku masz po prostu faceta egoistę, który cię totalnie olewa, więc nie wiem, czy można tutaj mówić o związku.

O ile z tęsknotą możesz sobie poradzić, bo wiele kobiet sobie radzi, to nie poradzisz sobie raczej z jego brakiem zainteresowania twoją osobą. Zastanów się, czy ten związek ma sens.

dziękuję! Już zupełnie rozjaśniło mi sie w głowie...Muszę się przyznać, że jeszcze się łudziłam, wierzyłam, szukałam mu usprawiedliwienia, ale prawda jest dokładnie taka jak napisałaś, po prostu olewający egoista

[carolinascotties]

Czy Twoj mezczyzna jest na misji?

mamy watek o kobietach mezczyzn mundurowych - https://wizaz.pl/forum/showthread.php?p=18368029

[elunia1000]

To może ja opowiem swoją historię. Mój ex Tż był żołnierzem, byliśmy ze sobą ponad 4 lata z czego ostatni rok to właśnie jego praca w wojsku. I to było kluczem do naszego rozstania a raczej mojego odejścia. Nie dałam rady... Jego brak zainteresowania mną, ciagłe nieobecności, ciagłe mówienie o pracy, potem coraz rzadsze czułości, ochota na seks a w końcu próba ustawiania mnie i podporządkowania sprawiły, że odeszłam.. i to była najlepsza decyzja w moim życiu, nawet przez moment nie żałowałam. Pod wpływem wojska stał się zupełnie kimś innym. Wcześniej dużo osób mi mówiło, że z wojskowym jest ciężko, że ma się potem wojsko w domu... Na pewno nie w każdym przypadku to się sprawdza ale uważam, że coś w tym jest i znam więcej takich przypadków niż mój. Minął już ponad rok, teraz jestem z kimś innym i mogę powiedzieć, że jestem naprawdę szczęśliwa. I nigdy już nie zainteresuje się żadnym wojskowym, to nie dla mnie.

Tobie Autorko wątku życzę dużo siły w sobie jeśli planujesz z nim
przyszłość. I koniecznie rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa z Twoim Tż.

[dolinka_justyna]

Zwiazek się zakończył,a ja probuje to wszystko jakos ogarnac i postanowilam poszukać wsparcia tu w sercu jeszcze jakas malenka iskierka sie dopala.
No wlasnie...rozmowa...tez wychodze z tego zalozenia, ale w tym przypadku porozmawiac z nim to byloby mistrzostwo bo on nie wiedziec czemu przestal ze mna rozmawiac ot tak po prostu , nagle bez slowa wyjasnienia, pozegnania, po prostu nic... ( na poczatku twierdzil ze wojsko, ze egzaminy itd.) wiec juz tu chyba nie chodzi o to kim jest a raczej o to jakie ma do mnie podejscie i ze dalam sie oszukac... i naiwnie czekalam, probowalam z nim rozmawiac, cos wyprostować.
Przeciez normalny czlowiek potrafi nazywac rzeczy po imieniu i rozmawiac z drugim czlowiekiem...a tu nic. Zero reakcji na mnie...i to nic ze wyksztalcony...wyksztacen ie swiadczy o posiadaniu wiedzy a nie inteligencji i madrosci! Smutno.

[limonka1983]

Wiadomo, że praca ma wpływ na życie. Jeśli decydujemy się na życie z lekarzem, wiadomo, że może pełnić dyżury, być wzywany do pacjenta (np. chirurg może spędzać w pracy nieograniczoną ilość godzin. Pewnie słyszałyście o operacjach, które potrafią trwać i 20 godzin, jeśli nie więcej?), policjant ma chyba podobnie (co rusz ostatnio pojawiają się jakieś zamieszki, kogoś trzeba pilnować, do tego dochodzi ryzyko, że facet po prostu zginie na służbie), górnik także może nie wrócić do domu, strażak, itd, itp. Nie każdy ma pracę po 8 godzin za biurkiem. U żołnierzy, marynarzy, itd pewnie można dopisać ciągłą zmianę zamieszkania. Góra rozkaże przenieść się na 2 koniec Polski, czy jeszcze dalej, to trzeba to zrobić. Myślę, że nie można mieć pretensji, iż facet podporządkowuje się szefowi i jakieś plany spędzenia wspólnie czasu mogą legnąć w gruzach w ciągu chwili. To jest 1 sprawa. Natomiast 2 jest taka, że skoro życie na co dzień nie jest zbyt zorganizowane i nie można niczego zaplanować do końca, cierpimy z powodu wiecznego braku czasu, itd, facet powinien starać się jednak wykorzystać dane chwile maksymalnie pozytywnie. No i 3 aspekt... Nikt nie nakazuje nam wiązać się z człowiekiem wykonującym taki, a nie iny zawód. Ja mam takie prorytety, że praca jest przed partnerem. W 2 stronę też to działa. Wcześniej jeszcze były studia. To było ważniejsze. Tak więc skoro my nie możemy dostosować pracy do nas, to my musimy dostosować się do pracy. Wiesz, że facet jest żołnierzem, to zastanów się, jakie będą konsekwencje i czy podołasz. Nie wiem, czy to jest reguła, ale wszyscy faceci mundurowi, jakich znam, są trochę oziębli, mają małe poczucie humoru, są strasznie pedantyczni (zero bałaganu, alergia na spóźnienia, itp). Ogólnie - niewiele cech czułego faceta, o którym marzy większość kobiet. Tak więc albo akceptujemy to, ze facet nie jest megaromantykiem albo się nie wiążemy.

[kitkulka]

Napisane przez shiava

Porozmawiaj z Pattongą

o nie hahaha przepraszam, pewnie nie pewnie nie powinnam się śmiać, ale nie mogłam się powstrzymać

Co do Twojego problemu to ja najpierw porozmawiałabym ze swoim TŻ, powiedziała mu jakie mam wątpliwości, co sprawia mi przykrość. Jakby nic z tym nie zrobił to kopnęłabym go w cztery litery i znalazła sobie kogoś kto mnie szanuje.
Po co wiecznie czekać na kogoś kto nas nie docenia i odrzuca naszą miłość?

[dolinka_justyna]

Rozmawialiśmy...i wydawalo sie, ze zrozumiał, przeprosil i obiecal...mialo byc dobrze, ale w rzeczywistosci nic to nie dalo bo nadal postepowal tak samo a na moja ponowna prosbe o zmiane owego zachowania powiedzial, ze ja po prostu marudze, bylam w szoku bo to co dla mnie bylo istotne on nazwal marudzeniem W rezultacie tego dziwnego jego zachowania postanowilam postawic sprawe jasno, takie coś to juz nie zwiazek...jakze wielkie bylo moje zdziwienie gdy sie okazalo ze on nawet slowa nie powiedzial...nie walczyl o nas Wszystko da sie zrozumieć, ale tego czemu nie potrafi ze mna porozmawiac nie ogarniam tak trudno jest facetom wyrazic swoje mysli czy nazwac fakty po imieniu?! To mnie wlasnie boli najbardziej, że nawet ze mna nie pogadal. Nie wiem co sie stalo i o co mu chodzi....nie wiem...

[Maudia]

Widać już wcześniej psuło się między Wami, bo takie coś nie powstaje w ciągu jednego dnia. Już wcześniej musiałaś mu się stać w jakiś sposób obojętna, skoro tak łatwo przyjął do wiadomości decyzję. Trafiłaś na taki typ faceta. Jeśli nie wykazuje żadnych oznak zainteresowania, chęci naprawienia relacji, zrozumienia Ciebie, a tym bardziej Twoje potrzeby nazywa zwykłym marudzeniem to lepiej sobie odpuścić wcześniej niż za rok pomyśleć, że nie warto było.