Bardziej zielona trawa po drugiej stronie płotu ???

[Aga_77]

Witajcie.

Mężatka - staż ponad 10 lat już niestety... i dopiero teraz uczę się, że nad małżeństwem trzeba pracować. Nad sobą, nad partnerem. Nad szczerością, nawet do bólu ...

Przeszłam dużo przykrych rzeczy, przypłaconych zdrowiem i wszystko to po to, żeby zrozumieć, że to nie mi się dzieje krzywda, ale zę nie umiemy radzić sobie z komunikacją, nie pytamy nie wyjaśniamy tylko od razu startujemy z pretensjami. Nie powiem - często słusznie, ale często cholernie niesprawiedliwie.....

Szukanie "nowego" męża, zaskoczenie -obcy faceci są OK ale mają wady równie okropne jak mój jeszcze obecny mąż.....

No cóż.... trawa po drugiej stronie płotu wydawała się być bardziej zielona. A tu cóż za niespodzianka : po mojej stronie płotu też może być zielona, tylko trzeba było zadbać i o trawę i o płot.

Teraz jestem na etapie: zaufanie niewielkie, raczej nieufność. Budowanie wszystkiego od subminimalnej części Nas... Ale jest jeszcze to coś o co warto choć chwilkę powalczyć. Nawet jak jest bardzo ciężko.

Ufff.... raz się nad sobą nie użalam, a cichcem wycinam medal z ziemniaka za to że w końcu pomału dorastamy.

Skróciłam dystans z mężem - szczerze i otwarcie komunikuję wszystko, nawet boleśnie, ale nie wrzeszczę i nie mam pretensji (w każdym razie już nie tak bardzo) Wsadzam od czasu do czasu szpilę..... pewnie.... nie jestem w końcu święta. Ale i on nie jest święty, ale jest mniej agresywny jak zaczęłam pracować nad nami. On też pracuje nad sobą i nad nami

Mi też łatwiej jak mi mąż wywali żal o jedną rzecz, zamiast "kulturalnie" dusić w sobie żal .... Pracujemy nad komunikowaniem swoich potrzeb i próbą szanowania odmienności drugiej strony.

W końcu wyszliśmy z założenia, że z jakiegoś powodu wybraliśmy siebie wzajemnie z tłumu innych, już ponad 10 lat temu.

Trzymam kciuki za wszystkie 30+ które przechodzą mniejsze lub większe kryzysy


I tak dzisiaj filozoficznie kończę choć z iskierką nadziei na przyszłość
Aga

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez Aga_77

Witajcie.

Mężatka - staż ponad 10 lat już niestety... i dopiero teraz uczę się, że nad małżeństwem trzeba pracować. Nad sobą, nad partnerem. Nad szczerością, nawet do bólu ...

Przeszłam dużo przykrych rzeczy, przypłaconych zdrowiem i wszystko to po to, żeby zrozumieć, że to nie mi się dzieje krzywda, ale zę nie umiemy radzić sobie z komunikacją, nie pytamy nie wyjaśniamy tylko od razu startujemy z pretensjami. Nie powiem - często słusznie, ale często cholernie niesprawiedliwie.....

Szukanie "nowego" męża, zaskoczenie -obcy faceci są OK ale mają wady równie okropne jak mój jeszcze obecny mąż.....

No cóż.... trawa po drugiej stronie płotu wydawała się być bardziej zielona. A tu cóż za niespodzianka : po mojej stronie płotu też może być zielona, tylko trzeba było zadbać i o trawę i o płot.

Teraz jestem na etapie: zaufanie niewielkie, raczej nieufność. Budowanie wszystkiego od subminimalnej części Nas... Ale jest jeszcze to coś o co warto choć chwilkę powalczyć. Nawet jak jest bardzo ciężko.

Ufff.... raz się nad sobą nie użalam, a cichcem wycinam medal z ziemniaka za to że w końcu pomału dorastamy.

Skróciłam dystans z mężem - szczerze i otwarcie komunikuję wszystko, nawet boleśnie, ale nie wrzeszczę i nie mam pretensji (w każdym razie już nie tak bardzo) Wsadzam od czasu do czasu szpilę..... pewnie.... nie jestem w końcu święta. Ale i on nie jest święty, ale jest mniej agresywny jak zaczęłam pracować nad nami. On też pracuje nad sobą i nad nami

Mi też łatwiej jak mi mąż wywali żal o jedną rzecz, zamiast "kulturalnie" dusić w sobie żal .... Pracujemy nad komunikowaniem swoich potrzeb i próbą szanowania odmienności drugiej strony.

W końcu wyszliśmy z założenia, że z jakiegoś powodu wybraliśmy siebie wzajemnie z tłumu innych, już ponad 10 lat temu.

Trzymam kciuki za wszystkie 30+ które przechodzą mniejsze lub większe kryzysy


I tak dzisiaj filozoficznie kończę choć z iskierką nadziei na przyszłość
Aga

dobrze że kończy się ta historia pozytywnie...

tylko czemu ma służyc ten wątek?

[ja-ika]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;23017781]dobrze że kończy się ta historia pozytywnie...

tylko czemu ma służyc ten wątek?[/QUOTE]
Mi się wydaje, że autorce wątku chodził o to:
"Szanuj męża swego, bo możesz mieć gorszego"
W pełni się z Tobą zgadam
Życzę powodzenia w dążeniu do celu, bo mój mąż sam mi powiedział, że się nie zmieni i niestety nadal muszę tkwić w toksycznym związku. Mam nadzieję, że w końcu dojrzeje...

[paula78]

Napisane przez ja-ika

Mi się wydaje, że autorce wątku chodził o to:
"Szanuj męża swego, bo możesz mieć gorszego"
W pełni się z Tobą zgadam
Życzę powodzenia w dążeniu do celu, bo mój mąż sam mi powiedział, że się nie zmieni i niestety nadal muszę tkwić w toksycznym związku. Mam nadzieję, że w końcu dojrzeje...

ale mozesz tez miec lepszego a ty nic nie musisz tylko chcesz tkwić w takim związku.

[Aga_77]

Tylko połowicznie chodziło mi o zasadę "szanuj... możesz mieć gorszego"

Mówię tylko, że warto czasem dojrzeć do myśli, że każdy medal ma dwie strony i że czasem warto się zastanowić DLACZEGO TŻ może zacząć się zachowywać dziwnie. Nie oznacza to zaraz szukania winy po swojej stronie (a tym bardziej CAŁEJ winy). Chodziło mi tylko o to, że czasem warto zrezygnować z monopolu na własną rację i spróbować się przyjrzeć obojgu z innej perspektywy.

Jeśli i inna perspektywa wykazuje, że związek toksyczny ... to cóż.... jak mawia powiedzenie "pół światu tego kwiatu"

A refleksyjnie chciałam się podzielić tym, że warto czasem stanąć i spojrzeć na wszystko z innej strony. Bez względu na efekt. Przestać kręcić się wokół utartych problemów życia codziennego. Dojrzeć do zmiany siebie - i albo dogadać się z obecnym albo może z przyszłym Bo nowe nie znaczy gorsze.

Chociaż - z moich obserwacji - co jeden to taka sama zaraza tylko w różnych odmianach gatunkowych

pozdr,
Aga

PS:

ja-ika: mój mąż też twierdzi, że się nie będzie zmieniał. Ale od kiedy rzeczywiście dostrzegam jego frustracje (a może raczej: jego metody na ich wyładowanie) prowadzę negocjacje: "OK - dzisiaj idziesz na rower bo miałeś ciężki dzień, Może jutro znalazłbyś czas na naprawę półki?" Czasem to jutro to pojutrze, ale przestałam zaczynać zdanie od: "tysiąc razy Cię prosiłam...." a zaczęłam "A - widzę, że dzisiaj wyjazd na rower był udany. Może spojrzysz na moją zepsutą półkę... " Niby się nie zmienił, ale półkę naprawił [pierwszy raz od 3 lat ] Na każdy egzemplarz jest sposób, o ile zmienisz podejście Anyway - trzymam kciuki żeby i u Ciebie się odtoksyczniło, lub - żebyś znalazła kogoś nowego i fantastycznego. Uszy do góry

aneszna: Wątek tak refleksyjnie. Taka odmiana od "mąż Piotruś Pan, ogólnie - do kitu, związek toksyczny". Refleksyjnie namawiam do próby zmiany perspektywy patrzenia, być może u kogoś też zmieni się coś na lepsze

wielka buźka
A

[madana]

Ago, od kiedy komunikuję się z mężem w sposób przez ciebie opisany, a dla ciebie będący odkryciem, nie pamiętam, kiedy pokłóciłam się z nim tak naprawdę (pewnie z kilka lat temu). Źródłem jest właśnie SPOSÓB komunikacji, niby mała zmiana, a jakie efekty, prawda? Z tym, że mój staż jest dłuższy, bo 21 lat Od lat nie wymagam też, by "się domyślił" (jakże częsty błąd młodych kobiet), mówię o swoich oczekiwaniach wprost.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

wątek bedzie dosc niepopularny
bo kobity wolą narzekac na mężczyzn bo on be, nic nie zrobi...a nie pomysla ze moze by tak inaczej....
latwiej narzekac.

[paula78]

Napisane przez Aga_77

PS:

ja-ika: mój mąż też twierdzi, że się nie będzie zmieniał. Ale od kiedy rzeczywiście dostrzegam jego frustracje (a może raczej: jego metody na ich wyładowanie) prowadzę negocjacje: "OK - dzisiaj idziesz na rower bo miałeś ciężki dzień, Może jutro znalazłbyś czas na naprawę półki?" Czasem to jutro to pojutrze, ale przestałam zaczynać zdanie od: "tysiąc razy Cię prosiłam...." a zaczęłam "A - widzę, że dzisiaj wyjazd na rower był udany. Może spojrzysz na moją zepsutą półkę... " Niby się nie zmienił, ale półkę naprawił [pierwszy raz od 3 lat ] Na każdy egzemplarz jest sposób, o ile zmienisz podejście

ja to załatwim inaczej, nie chce mi sie stosowac sztuczek,manipulacji i podchodów ,mówie wprost co jest do zrobienia ,robie to sama lub wzywam fachowca.

Zgadzam się co do tego ,że kobiety rzadko mowia wprost o co chodzi i czego chca i stąd masa niedomówienień i nie spelnionych oczekiwań.
Sama sobie robimy kuku.