Mam dość mojego męża!!

[Cerbs]

Dzień dobry wszystkim. Na wstępie zaznaczam, że jestem tu nowa i proszę o wyrozumiałość jeżeli już istnieje taki temat.
Moja sytuacja w domu nie jest najlepsza dlatego proszę o jakieś rady. Zacznę od początku:
22 lata temu wyszłam za mąż. Urodziłam mu dwójkę dzieci, które w obecnej chwili są już pełnoletnie, jednak nadal mieszkają z nami. Od kilku lat mój mąż interesuje się tylko i wyłącznie siedzeniem przed komputerem. Jego dzień wygląda następująco: Wstaje rano do pracy wielce zły że do tej pracy iść musi. Je, pije kawę i wychodzi. Wraca z pracy zły, bo dużo pracy było. Je obiad, kładzie się żeby się przespać. Wstaje zły, że musi wstać. Robi sobie kawę. Siada przed komputerem i włącza grę. Oczywiście w trakcie grania jest zły, bo mu coś tam nie wychodzi. Kończy grę około północy (trzeba zaznaczyć, że podczas grania W OGÓLE ze mną nie rozmawia, z dziećmi tak samo) i jest zły, że za długo grał, a tu trzeba jeszcze zjeść kolacje, zrobić sobie papieroski na następny dzień, a rano trzeba przecież wstać do pracy. Zaznaczam, że kiedy on kończy grać ja już dawno śpię. Tak wygląda każdy jego dzień. Nie interesuje się ani mną, ani naszymi dziećmi. Ciągle chciałby tylko wydawać im zakazy, a interesuje się nimi tylko wtedy, kiedy coś nabroją, żeby dać im ochrzan.
Ja nie pracuję, moje dzieci tak samo. Ciężko znaleźć pracę. Jednak z tego powodu podjęłam naukę, aby uzyskać kolejny zawód, w którym będę mogła pracować i przyznam, że po części też po to, aby odpocząć od rutyny w domu.
Jestem nieszczęśliwą mężątką i to sprawiło, że zakochałam się w innym mężczyźnie, co najlepsze z wzajemnością. Z mężem nie uprawiamy seksu od dawna, ponieważ maniacy komputerowi mnie nie pociągają.
Zaznaczyć muszę, że mąż bywa agresywny i porywczy. Denerwuje się nawet, jeśli pies szczeknie na dzwonek do drzwi. Jego wzrok powoduje, że wszyscy w domu się go boją. Chciałabym wziąć rozwód, ale nie mogę, ponieważ jest on jedyną osobą w domu która zarabia. Poza tym muszę poczekać, aż dzieci wyprowadzą się z domu bo wolę sobie nie wyobrażać jak zareaguje kiedy otrzyma papiery rozwodowe... Zdarzyło się juz około dwóch lat temu, że pod wpływem alkoholu wpadł w straszną furię i bez żadnego powodu podniosł na nas rękę. Już nie daję rady...

---------- Dopisano o 13:21 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Proszę o jakieś rady

[kasiagora23]

Sytuacja az sama sie prosi o rozwód. Może nowy partner ma szersze perspektywy i mógłby pomóc zarówno emocjonalnie jak i finansowo?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Cerbs

Dzień dobry wszystkim. Na wstępie zaznaczam, że jestem tu nowa i proszę o wyrozumiałość jeżeli już istnieje taki temat.
Moja sytuacja w domu nie jest najlepsza dlatego proszę o jakieś rady. Zacznę od początku:
22 lata temu wyszłam za mąż. Urodziłam mu dwójkę dzieci, które w obecnej chwili są już pełnoletnie, jednak nadal mieszkają z nami. Od kilku lat mój mąż interesuje się tylko i wyłącznie siedzeniem przed komputerem. Jego dzień wygląda następująco: Wstaje rano do pracy wielce zły że do tej pracy iść musi. Je, pije kawę i wychodzi. Wraca z pracy zły, bo dużo pracy było. Je obiad, kładzie się żeby się przespać. Wstaje zły, że musi wstać. Robi sobie kawę. Siada przed komputerem i włącza grę. Oczywiście w trakcie grania jest zły, bo mu coś tam nie wychodzi. Kończy grę około północy (trzeba zaznaczyć, że podczas grania W OGÓLE ze mną nie rozmawia, z dziećmi tak samo) i jest zły, że za długo grał, a tu trzeba jeszcze zjeść kolacje, zrobić sobie papieroski na następny dzień, a rano trzeba przecież wstać do pracy. Zaznaczam, że kiedy on kończy grać ja już dawno śpię. Tak wygląda każdy jego dzień. Nie interesuje się ani mną, ani naszymi dziećmi. Ciągle chciałby tylko wydawać im zakazy, a interesuje się nimi tylko wtedy, kiedy coś nabroją, żeby dać im ochrzan.
Ja nie pracuję, moje dzieci tak samo. Ciężko znaleźć pracę. Jednak z tego powodu podjęłam naukę, aby uzyskać kolejny zawód, w którym będę mogła pracować i przyznam, że po części też po to, aby odpocząć od rutyny w domu.
Jestem nieszczęśliwą mężątką i to sprawiło, że zakochałam się w innym mężczyźnie, co najlepsze z wzajemnością. Z mężem nie uprawiamy seksu od dawna, ponieważ maniacy komputerowi mnie nie pociągają.
Zaznaczyć muszę, że mąż bywa agresywny i porywczy. Denerwuje się nawet, jeśli pies szczeknie na dzwonek do drzwi. Jego wzrok powoduje, że wszyscy w domu się go boją. Chciałabym wziąć rozwód, ale nie mogę, ponieważ jest on jedyną osobą w domu która zarabia. Poza tym muszę poczekać, aż dzieci wyprowadzą się z domu bo wolę sobie nie wyobrażać jak zareaguje kiedy otrzyma papiery rozwodowe... Zdarzyło się juz około dwóch lat temu, że pod wpływem alkoholu wpadł w straszną furię i bez żadnego powodu podniosł na nas rękę. Już nie daję rady...

---------- Dopisano o 13:21 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Proszę o jakieś rady

znajdz prace. rozwiedz sie.
ile dzieci maja lat?

[lady17]

Są alimenty. Chociaż faktycznie tych pieniążków może być mniej i łatwiej byłoby gdybyś pracowała. Osobiście wolałabym być szczęśliwa i żyć skromniej niż cały czas znosić takiego gbura (wybacz, ale tylko to jestem w stanie napisać o Twoim mężu).

Nie poddawaj się. Ucz się, szukaj pracy i rozwiedź. Masz prawo być szczęśliwa.

[Cerbs]

Napisane przez kasiagora23

Sytuacja az sama sie prosi o rozwód. Może nowy partner ma szersze perspektywy i mógłby pomóc zarówno emocjonalnie jak i finansowo?

To nie jest takie proste. Moja nowa miłość mieszka w innym mieście. Spotykamy się co kilka tygodni. Ostatnio byłam u niego na kilka dni, a mężowi powiedziałam że jadę do koleżanki. Oczywiście dzieci znały prawdę. Jak wróciłam, to standardowo mąż był zły. Nie mogę zabrać dzieci do innego miasta, mają tu swoje życie. Chciałabym na wakacje wyjechać znow do niego, aby odpocząć od męża i przeżyć jakieś miłe chwile. Żebym w ciężkich sytuacjach mogła je wspominać i jakoś iść do przodu. Jednak kiedy mówię mężowi, że chcę jechać do "koleżanki", on rzuca dziwne teksty i jest oczywiście zły co nikogo nie powinno dziwić, bo jest zły całe życie. Nie wiem co mam zrobić, żeby wyjechać na wakacje chociaż na tydzień... Tym bardziej, że nigdy nie byłam na wakacjach odkąd trwa to "małżeństwo".

---------- Dopisano o 13:37 ---------- Poprzedni post napisano o 13:35 ----------

Napisane przez lady17

Są alimenty. Chociaż faktycznie tych pieniążków może być mniej i łatwiej byłoby gdybyś pracowała. Osobiście wolałabym być szczęśliwa i żyć skromniej niż cały czas znosić takiego gbura (wybacz, ale tylko to jestem w stanie napisać o Twoim mężu).

Nie poddawaj się. Ucz się, szukaj pracy i rozwiedź. Masz prawo być szczęśliwa.

Nie gniewam się, ponieważ ja określam go gorszymi słowami.
Dzieci mają 20 i 22 lata. Wyszłam bardzo szybko za mąż i żałuję tego. Pracy znaleźć nie mogę, ponieważ jest u nas bardzo duże bezrobocie.

[_Exceptional_]

Wcale Ci się nie dziwię, bo sama bym nie wytrzymała takiej sytuacji na dłuższą metę. A nie jest przypadkiem tak, że ta jego agresja wynika z tego, że jest jedynym żywicielem rodziny i zaczęło mu to przeszkadzać? Może dlatego ciągle chodzi wściekły i sobie z tym nie radzi? Dlatego też może ucieka do komputera? Oczywiście nie usprawiedliwiam go tutaj absolutnie, bo to nie jest rozwiązanie. Moim zdaniem jedynym rozwiązaniem mogłaby być rozmowa. Jednak widzę, że chyba i na to jest już za późno skoro się zakochałaś w kimś innym. Na Twoim miejscu pogadałabym z nim, że tak dłużej być nie może. Skoro nie ma już żadnej nadziei na poprawę sytuacji i chcesz zacząć życie od nowa, z kimś innym, to nie trać czasu na trwanie w tym związku. Dzieci są dorosłe i na pewno to zrozumieją, a pewnie niedługo same będą chciały ułożyć sobie z kimś życie. Może po rozwodzie Twój mąż się opamięta i zobaczy co stracił, a wtedy będzie już za późno.

[Cerbs]

Napisane przez _Exceptional_

Wcale Ci się nie dziwię, bo sama bym nie wytrzymała takiej sytuacji na dłuższą metę. A nie jest przypadkiem tak, że ta jego agresja wynika z tego, że jest jedynym żywicielem rodziny i zaczęło mu to przeszkadzać? Może dlatego ciągle chodzi wściekły i sobie z tym nie radzi? Dlatego też może ucieka do komputera? Oczywiście nie usprawiedliwiam go tutaj absolutnie, bo to nie jest rozwiązanie. Moim zdaniem jedynym rozwiązaniem mogłaby być rozmowa. Jednak widzę, że chyba i na to jest już za późno skoro się zakochałaś w kimś innym. Na Twoim miejscu pogadałabym z nim, że tak dłużej być nie może. Skoro nie ma już żadnej nadziei na poprawę sytuacji i chcesz zacząć życie od nowa, z kimś innym, to nie trać czasu na trwanie w tym związku. Dzieci są dorosłe i na pewno to zrozumieją, a pewnie niedługo same będą chciały ułożyć sobie z kimś życie. Może po rozwodzie Twój mąż się opamięta i zobaczy co stracił, a wtedy będzie już za późno.

Rozmowa nic nie daje. Próbowałam już i nic nie wskórałam. Przez 2-3 dni po rozmowie było wszystko dobrze. Potem znów swoje.
On dobrze wie że nigdzie pracy nie ma. Poza tym powiedział mi kiedyś ,że u niego w rodzinie jego żona pracować nie będzie i że to on jest głową rodziny dlatego po urodzeniu dzieci do pracy nie wróciłam. Pomysł z moja edukacją też mu się nie spodobał, ale się zbuntowałam i się uczę. Kończę już szkołę policealną.

[Titanilla]

Pierwszym krokiem koniecznie musi być znalezienie pracy. Wiem, że jest ciężko ją znaleźć, ale nie możesz się poddawać. A nie możesz liczyć na pomoc ze strony rodziców lub innych członków rodziny?

[yoona]

a dzieci sie ucza? czy w tym wieku sieza tylko na tylku i nic nie robia? moge zrozumiec, ze Tobie ciezko znalezc prace, ale im> poiwnni sie lapac wszystkiego, zeby miec chociaz na swoje zachcianki. troche sie nie dziwie mezowi,ze chodzi zly i odreagowywuje na kompie, co nie zmienia faktu, ze burak zniego.

[Cerbs]

Napisane przez Titanilla

Pierwszym krokiem koniecznie musi być znalezienie pracy. Wiem, że jest ciężko ją znaleźć, ale nie możesz się poddawać. A nie możesz liczyć na pomoc ze strony rodziców lub innych członków rodziny?

Mój tata nie żyje, a mama jest w Niemczech w domu opieki po dwóch wylewach. Moja rodzina jest bardzo mała, ja jestem jedynaczką. A teściowa jest wspaniałą kobietą, ale nie chcę jej zamartwiać moimi problemami, bo jest już starszą kobietą i ma wiele swoich zmartwień.

---------- Dopisano o 13:52 ---------- Poprzedni post napisano o 13:50 ----------

Napisane przez yoona

a dzieci sie ucza? czy w tym wieku sieza tylko na tylku i nic nie robia? moge zrozumiec, ze Tobie ciezko znalezc prace, ale im> poiwnni sie lapac wszystkiego, zeby miec chociaz na swoje zachcianki. troche sie nie dziwie mezowi,ze chodzi zly i odreagowywuje na kompie, co nie zmienia faktu, ze burak zniego.

Dzieci się uczą. W szkołach policealnych też, ponieważ ciągle szukają pracy. Chodzą na rozmowy kwalifikacyjne, ale nie przyjmują ich ponieważ szukają ludzi z doświadczeniem. Jak znajdą pracę to jakąś dorywczą tylko. Widzę sama, że pytają znajomych, chodzą, dzwonią... Wszystko żeby tylko mi pomóc. Moje dzieci są bardzo kochane.

[Titanilla]

Napisane przez Cerbs

On dobrze wie że nigdzie pracy nie ma. Poza tym powiedział mi kiedyś ,że u niego w rodzinie jego żona pracować nie będzie i że to on jest głową rodziny dlatego po urodzeniu dzieci do pracy nie wróciłam. Pomysł z moja edukacją też mu się nie spodobał, ale się zbuntowałam i się uczę. Kończę już szkołę policealną.

W życiu nie zgodziłabym się na taki układ... Dla faceta to jest wygodne, nie musi się martwić, że kobieta jest niezależna i w każdej chwili może go zostawić...

[Cerbs]

Napisane przez Titanilla

W życiu nie zgodziłabym się na taki układ... Dla faceta to jest wygodne, nie musi się martwić, że kobieta jest niezależna i w każdej chwili może go zostawić...

Zgadzam się, byłam głupia i bardzo młoda. Teraz nigdy bym się nie zgodziła na taki układ.

[Titanilla]

Napisane przez Cerbs

Zgadzam się, byłam głupia i bardzo młoda. Teraz nigdy bym się nie zgodziła na taki układ.

Na szczęście żadna sytuacja nie jest bez wyjścia. Tak jak pisałam, najpierw musisz się skupić na znalezieniu pracy. Wiem, że jest ciężko. Sama szukam już trzeci miesiąc. Nie skupiaj się tylko na jednym mieście. CV wysyłaj wszędzie gdzie zainteresuje Cie oferta. Na pewno ktoś się w końcu odezwie.

[klempaa]

1) ROZWÓD
2) Alimenty- na dzieci i Ciebie (tak, tak można)
3) Póki co zasiłek
4) Ekspresowe szukanie pracy- jakiejkolwiek, chocby dorywczej na początek- i to zarówno Ty, jak i dzieci.


Wg mnie jedyna sensowna opcja.
Mąż mojej matki był podobny jak Twój. Rozwiodła się z nim w styczniu i wreszcie nie ma pasozyta w domu.. (tak, pracował, ale w chacie palcem nie kiwnął, mimo, ze pracował w domu )

[Ilsa Lund]

Napisane przez Cerbs

Dzieci się uczą. W szkołach policealnych też, ponieważ ciągle szukają pracy. Chodzą na rozmowy kwalifikacyjne, ale nie przyjmują ich ponieważ szukają ludzi z doświadczeniem. Jak znajdą pracę to jakąś dorywczą tylko. Widzę sama, że pytają znajomych, chodzą, dzwonią... Wszystko żeby tylko mi pomóc. Moje dzieci są bardzo kochane.

skoro i tak utrzymuje je ojciec to niech na razie zaproponują firmom staż, za który zapłaci państwu, UP a nie ta firma. Dla nich to pracownik za darmo, dla dzieciaków doświadczenie i szansa na zatrudnienie w tej firmie która dała im staż

---------- Dopisano o 15:43 ---------- Poprzedni post napisano o 15:42 ----------

Napisane przez Titanilla

W życiu nie zgodziłabym się na taki układ... Dla faceta to jest wygodne, nie musi się martwić, że kobieta jest niezależna i w każdej chwili może go zostawić...

a co jest w tym wygodnego, musi sam utrzymać czwórkę ludzi z psem i nie ma nawet seksu "na pociechę"

[TmargoT]

Napisane przez Cerbs

To nie jest takie proste. Moja nowa miłość mieszka w innym mieście. Spotykamy się co kilka tygodni. Ostatnio byłam u niego na kilka dni, a mężowi powiedziałam że jadę do koleżanki. Oczywiście dzieci znały prawdę. Jak wróciłam, to standardowo mąż był zły. Nie mogę zabrać dzieci do innego miasta, mają tu swoje życie. Chciałabym na wakacje wyjechać znow do niego, aby odpocząć od męża i przeżyć jakieś miłe chwile. Żebym w ciężkich sytuacjach mogła je wspominać i jakoś iść do przodu. Jednak kiedy mówię mężowi, że chcę jechać do "koleżanki", on rzuca dziwne teksty i jest oczywiście zły co nikogo nie powinno dziwić, bo jest zły całe życie. Nie wiem co mam zrobić, żeby wyjechać na wakacje chociaż na tydzień... Tym bardziej, że nigdy nie byłam na wakacjach odkąd trwa to "małżeństwo".

---------- Dopisano o 13:37 ---------- Poprzedni post napisano o 13:35 ----------



Nie gniewam się, ponieważ ja określam go gorszymi słowami.
Dzieci mają 20 i 22 lata. Wyszłam bardzo szybko za mąż i żałuję tego. Pracy znaleźć nie mogę, ponieważ jest u nas bardzo duże bezrobocie.

zdradzasz męża?

być może twój mąż nie nalezy do ideałów,ale ty też przyprawiasz mu rogi

po co się męczyć w chorym związku,ale trzeba byc uczciwym.źle ci?to sie rozstań,ale przestań zwalać cała winę na niego

[Caroline1920]

nie bronie faceta bo na podnoszenie reki nie ma usprawiedliwienia... ale nie zrzucaj calej winy na niego... skads ta jego zlosc musi sie brac... ucieka w komputer ale przed czym? sam haruje i utrzymuje 3 dorosle osoby + psa...
a Ty co robisz, a no zdradzasz meza... znajdujesz sobie innego faceta, jezdzisz do niego i snujesz marzenia o wspolnych wakacjach...
po czescie wcale lepsza od meza nie jestes...

jest Ci zle to odejdz od niego a nie zdradzaj, bo to podle...

[_Exceptional_]

Skoro nawet rozmowy nie pomagają, to nie widzę sensu, żeby tkwić dalej w czymś takim. Dobrze, że przynajmniej się zawzięłaś i poszłaś do szkoły. Niech zobaczy, że Ty sobie w życiu bez niego poradzisz. A pracę na pewno też znajdziesz, wszystko w swoim czasie. Dobrze, że masz wsparcie w dzieciach i nowym partnerze. Ja życzę powodzenia w nowym związku. Złóż pozew o rozwód jak najszybciej, a dzieci na pewno dostaną alimenty tak jak ktoś wcześniej zauważył.

[musztarda z keczupem]

Jejku, małżeństwo moich rodziców tak wygląda... :/
Nawet dzieci mają w tym samym wieku - ja 22, brat 20.
Tato spędza w pracy niemal 24h, jak przychodzi to odpala komputer i czyta maile z pracy.
Mama nie pracuje, nie ma zajęcia, przestała o siebie dbać.
Nie rozmawiają w ogóle, a jeżeli już, to się kłócą.
Tato jest wykończony po pracy, mama po całym dniu siedzenia w domu chce z kimś pogadać.

Z tym że my już nie mieszkamy z rodzicami. Siedzą tam sami i nie rozstaną się chyba tylko dlatego, że nie mieliby co ze sobą zrobić.
Tato zarabia naprawdę nieźle, a mama mu codziennie gotuje.
I taki układ... Dosyć podobny do waszego.

Nie podpowiem Ci co zrobić z racji mojego wieku i nikłego doświadczenia w tych sprawach. Jedynie mogę powiedzieć, że wiem chociaż mniej więcej co czujesz, bo często słyszę to od mamy.
Lepiej poczytaj co inne wizażanki piszą, może tam znajdziesz pomoc
Ja powiem tylko, że nie wyobrażam sobie życia w takim układzie. A boję, że po dwudziestu paru latach moje małżeństwo też będzie tak wyglądać...
Bo jednak rodzice są dla nas wzorem, często powielamy ich schematy.

Może Ty pomogłabyś uchronić młodsze pokolenie, powiedzieć co robić, a czego nie robić, żeby nie dać się wpędzić w coś takiego?

[Soso]

Napisane przez klempaa

1) ROZWÓD
2) Alimenty- na dzieci i Ciebie (tak, tak można)
3) Póki co zasiłek
4) Ekspresowe szukanie pracy- jakiejkolwiek, chocby dorywczej na początek- i to zarówno Ty, jak i dzieci.


Wg mnie jedyna sensowna opcja.
Mąż mojej matki był podobny jak Twój. Rozwiodła się z nim w styczniu i wreszcie nie ma pasozyta w domu.. (tak, pracował, ale w chacie palcem nie kiwnął, mimo, ze pracował w domu )

Zdziwię się jeśli sąd przyzna alimenty kobiecie, która zdradza męża, który to mąż dodatkowo zaharowuje się, by utrzymać trójkę dorosłych pasożytów (bez urazy).

[Corvette]

Moim zdaniem, nie ma co rozmyślać nad przeszłością. Stoisz na rozdrożu i przynajmniej myślisz nad tym co teraz, zamiast tkwić w nieszczęśliwym związku jak wiele innych kobiet.

Rozejrzyj się w swojej okolicy za domami samotnych matek. Zadzwoń jeżeli nie chcesz tam pójść osobiście, zapytaj na jakiej podstawie i dla kogo jest pomoc. Wytłumacz że mąż Cię "wprawdzie regularnie nie bije", ale na swój sposób znęca się emocjonalnie. Napewno uzyskasz wskazówki.

Kontynuuj naukę. Dzieci bez wzgędu na wiek, zawsze nimi dla Ciebie będą, aczkolwiek sama ich nie poczęłaś, i weź to pod uwagę.
Jeżeli mąż zacznie podskakiwać, po to jest policja.


Jaką kolwiek decyzję podejmiesz, nie załatwisz wszystkiego "po cichu", i chyba tego się obawiasz? Wyobraźnia podsówa scenariusze i się boisz?
Wierzę że po tylu latach trudno nagle o odwagę. Człowiek się przyzwyczaja do pewnych sytuacji, i być może tkwiła byś w niej, gdyby nie nowa znajomość, ale....od czegoś musisz zacząć jeżeli chcesz zmienić swoje życie.

Poza tym, nie liczyła bym zbytnio na "pomoc" nowego mężczyzny, bo możesz wpaść z deszczu pod rynnę, a przecież nie o to chodzi? Chcesz być niezależną i żyć po swojemu.


Wspomniałaś że rozmowy z mężem pomagają na parę dni. Nie wiem czy faktycznie się zakochałaś w tym nowym mężczyźnie, czy tylko Ci się tak wydaje bo on reprezentuje inność, pobudza uczucia których Ty już nie odczuwasz wobec męża?
Każdy medal ma dwie strony, może on też by chciał więcej od życia, ale czuje się przerośnięty wszystkim tak some jak i Ty?
Faceci różnie odreagowują na stres... piją, biją, zamykają się w sobie lub potrafią rozmawiać.
Obydwoje jesteście dorośli i na tyle dojrzali by wyłączyć komputer, Tv, czy co tam jeszcze, i normalnie porozmawiać.

Zapytaj się męża czy on nie widzi że Wasze małżeństwo się sypie, i jak on to widzi z jego strony? Nie wspominała bym nic o innym mężczyźnie, bo nie o niego chodzi.
Jeżeli jesteś pewna że Wasze małżeństwo nie ma żadnych szans, to działaj i nie oglądaj się na innych.
Nikt inny nie żyje Twoim życiem, nikt inny nie ma Twoich pragnień, nikt inny tego za Ciebie nie zrobi.

Daj znać jak Ci idzie? Trzymaj się mocno swoich postanowień

[Titanilla]

Napisane przez Ilsa Lund

[/COLOR]a co jest w tym wygodnego, musi sam utrzymać czwórkę ludzi z psem i nie ma nawet seksu "na pociechę"

Co w tym wygodnego? A to, że nie musi się starać o żonę, bo wie że ona i tak nie odejdzie, bo nie ma dokąd. A po za tym jeśli czytałaś wypowiedzi autorki to wiesz, że to była jego decyzja o tym, żeby ona nie pracowała.
A ten seks "na pociechę"? Naprawdę uważasz, że zasłużył?

[dorka1980]

Napisane przez Titanilla

Co w tym wygodnego? A to, że nie musi się starać o żonę, bo wie że ona i tak nie odejdzie, bo nie ma dokąd. A po za tym jeśli czytałaś wypowiedzi autorki to wiesz, że to była jego decyzja o tym, żeby ona nie pracowała.
A ten seks "na pociechę"? Naprawdę uważasz, że zasłużył?

dobra jesteś żone zaspokaja ktoś inny. Podejrzewam, że jak mąż się dowie to "podziękuje" żonie i nawet na bilet do owego kochanka jej nie da.
A sex w związku to za zasługi?!

[Titanilla]

Napisane przez dorka1980

dobra jesteś żone zaspokaja ktoś inny. Podejrzewam, że jak mąż się dowie to "podziękuje" żonie i nawet na bilet do owego kochanka jej nie da.
A sex w związku to za zasługi?!

Skoro dla Ciebie seks z mężem to taki obowiązek to ok. Każdy jest inny. Jeśli szacunek, miłość i chociażby chęć rozwiązywania problemów w małżeństwie nazywasz zasługami to tak seks jest za "zasługi". Ja osobiście nie miałabym ochoty patrzeć na faceta który tylko by narzekał i nie chciał ze mną rozmawiać a co dopiero pakować mu się do łóżka. Seks w żadnym wypadku nie powinien być obowiązkiem. Ale fakt każdy jest inny i jeśli Tobie to odpowiada to ok

[Dzikun]

A ja myślę, że mąż nie zawsze taki był. Nie usprawiedliwiam podniesienia ręki.
Facet musi mieć niezłe ciśnienie, jako że jest jedynym żywicielem rodziny. A Ty zamiast próbować rozwiązać kryzys, dociec, dlaczego ucieka w komputer (problemy w pracy, ze zdrowiem, stres?) poleciałaś w tango z innym i robisz jeszcze z siebie ofiarę, bo się zakochałaś a odejść nie możesz.
Ja dla Ciebie wytłumaczenia nie mam, tak jak dla każdej osoby, co rogi przyprawia, ale odejść odwagi to już nie ma. A fe.
A dzieci to stare konie, więc nie rozumiem

Poza tym muszę poczekać, aż dzieci wyprowadzą się z domu bo wolę sobie nie wyobrażać jak zareaguje kiedy otrzyma papiery rozwodowe...

tego zdania. One niedługo i tak wyfruną założyć swoje rodziny, a zresztą, ja jestem zdania, że w jakim wieku dzieci by nie były, to nie ma co się kisić w związku "dla dobra dzieci", bo to gorzej wychodzi.

[Ilsa Lund]

Napisane przez Titanilla

Co w tym wygodnego? A to, że nie musi się starać o żonę, bo wie że ona i tak nie odejdzie, bo nie ma dokąd. A po za tym jeśli czytałaś wypowiedzi autorki to wiesz, że to była jego decyzja o tym, żeby ona nie pracowała.
A ten seks "na pociechę"? Naprawdę uważasz, że zasłużył?

Ale wytłumacz mi czemu on ma się o nią starać ? Jedyne co potrafi robić to zdradzać, gotować i jazgotać na niego że sobie gra. Niech sobie idzie kobieta, będzie miał jedną buzię mniej do wyżywienia. - podejrzewam że taka jest jego "mapa myśli"

[h2o0]

Dziwię się Twoim dzieciom, że w tym wieku, w takiej sytuacji, jeszcze tkwią w domu.

[Dzikun]

Napisane przez Titanilla

A po za tym jeśli czytałaś wypowiedzi autorki to wiesz, że to była jego decyzja o tym, żeby ona nie pracowała.

A przepraszam bardzo, jak to JEGO decyzja? Zabronił jej się uczyć? Szukać pracy? Ona ambicji nie ma i nie miała, że nie chciała się uczyć, rozwijać? Najwidoczniej jej odpowiadało jej takie coś.

[kasiagora23]

chyba nie napiszę nic nowego. Na pewno trzeba zacząć od znalezienia pracy. Dobrze że przynajmniej dzieci cie rozumieja (co jednak daje potwierdzenie tego że za męża masz buraka). Myslę że w takiej sytuacji sąd przychyli sie do rozwodu. Z tymi alimentami na siebie wcale nie jest przesądzonę że ich nie dostaniesz. Tutaj wyłania sie obraz kobiety która na wyraźne życzenie meża nie pracowala i zajęła sie domem. Co oczywiście bedzie mialo wplyw na pogorszenie twoich warunkow życia po rozwodzie w razie rozwodu. Jesli dodac do tego, że podniósł na ciebie rekę to i znalezienie sobie innego partnera zyciowego (nie agresywnego) znajduje swoje wytlumaczenie. W tej sprawie na pewno silnym argumentem byłoby to że wyranie kazał ci sie zajmowac dziećmi i domem. Nie daj sobie wmówić że wszystko co macie jest jego zaslugą i wyłacznie jemu sie należy. Opieka nad dziećmi i domem też jest ciężka pracą.
Na jakim etapie jest twoja nowa znajomość. A może rozwiązaniem by bylo zamieszać razem w twoim mieście by mieć dzieci bliżej?

[madana]

W tej sytuacji NIC nie jest czarno- białe, nie jest tak, że mamy biedną żonkę i paskudnego męża ropucha.
Mamy: niefajnego męża, uzależnionego od kompa, ale utrzymującego łącznie z nim 4 osoby.
Mamy: niezadowoloną z życia żonę, która nie pracuje (wybacz, ale w moim rejonie, także dużego bezrobocia np. jest mnóstwo ogłoszeń o opiekę nad dziećmi, nie jest to dużo płatne, ale zawsze coś), ale roi sobie marzenia, że nowy kochanek jest taki cudny, bo z nim mam seks, a to związek na odległość, więc prowadzą na co dzień osobne życia i pan może być każdym, może nieźle grać.
Mamy: 2 dorosłych dzieci, które także nie pracują, ale dzielnie wspierają matkę w zdradzaniu ojca.
Ktoś radził: zacznij od rozwodu, ale który sąd da alimenty na niepracującą żonę, która zdradza męża?
Dlatego moja rada: zacznij ty i dzieci od zdobycia jakiejś pracy, bo na razie to o samodzielności możesz pomarzyć.

Aha, to wątek ku przestrodze dla tych dziewczyn, które myślą, że kobieta nie musi pracować, mąż powinien żonę i rodzinę utrzymywać- takie podejście często kończy się tak właśnie .