wiersze o kapłaństwie

[bi bi]

Dziewczyny bardzo Was prosze pomóżcie mi coś znależć. Potrzebuj wiersze i wierszyki na 25 lecie kapłaństwa.
sprawa troche pilna
z góry dziekuje

[BabciaWeatherwax]

Ks. Jan Twardowski

Żeby nie być taką czcigodną osobą
której podają parasol
którą do Rzymu wysyłają
w telewizji jak srebrnym nieboszczykiem kręcą
wieszają przy gwiazdach filmowych
Ale być chlebem
który krają
żywicą, którą z sosny na kadzidło skrobią
czymś z czego robią radio
żeby choremu przy termometrze śpiewało
zegarem, który w samolocie jak obrazek ze świętym Krzysztofem leci
żółtym dla dzieci balonem –
a zawsze taką hostią małą
gorętszą od spojrzenia
co się zmienia w ofierze

[BabciaWeatherwax]

Również ks. Twardowski
Własnego kapłaństwa się boję,
własnego kapłaństwa się lękam

i przed kapłaństwem w proch padam,
i przed kapłaństwem klękam

W lipcowy poranek mych święceń
dla innych szary zapewne -
jakaś moc przeogromna
z nagła poczęła się we mnie.

Jadę z innymi tramwajem –
biegnę z innymi ulicą –

nadziwić się nie mogę
swej duszy tajemnicą.

[BabciaWeatherwax]

Jeszcze ta strona: http://www.piotras.alleluja.pl/tekst.php?numer=19415

[Anett_]

Powołanie
Pytasz czy zostałeś wezwany jesteś prosty i jasny tu ciemność w południe nie wiem czy jesteś skaleczony przez anioła ugryziony przez węża naznaczonynie wiem czy zostałeś wybranynie widzę rany
ks. Janusz Pasierb
Powołanie
Usłyszał kiedyś głos niebios Pana: Jesteś stworzony do wyższych celów, Masz przywdziać skromny ubiór kapłana, Na moje słowa czeka wielu. Dam ci moc grzechów odpuszczenia I chleb przemieniać w moje ciało, Lud mój wiódł będziesz do zbawienia, Łask moich zyskasz niemało. Pójdziesz przykazań prostą drogą W ubóstwie, pokorze, czystości, Żadne złe moce cię nie zmogą, Gdy wytrwasz w mojej miłości. Zrozumiałem, Boże, powołanie Odrzekł cicho, w pokorze Niechaj się Twoja wola stanie, Kapłańskie śluby chętnie złożę.

Jeździec
Uciekałem przed Tobą w popłochu,chciałem zmylić, oszukać Ciebie...Lecz co dnia kolana upartezostawiały ślady na niebie.Dogoniłeś mnie, Jeźdźcze niebieski,stratowałeś, stanąłeś na mnie.Ległem zbity, łaską podcięty,jak dym, gdy wicher go nagnie.Nie mam słów by spod Ciebie się podnieść,coraz cięższa staje się mowa.Czyżby słowa utracić trzeba,by jak duszę odzyskać słowa?Czyli trzeba aż przejść przez siebie,Twoim słowem siebie zawierzyć...Jeśli trzeba, to tratuj do dna...Jestem tylko Twoim żołnierzem.Jedno wiem i innych objawieńnie potrzeba oczom i uszom...Uczyniwszy na wieki wybórw każdej chwili wybierać muszę.
J. Liebert