Chore uzależnienie?...

[greenpoint11]

Witam. Piszę to tutaj, bo kompletnie nie mam pojęcia gdzie powinnam.
Chciałabym się zwrócić do Was z prośbą o pomoc... Otóż mam niecodzienne uzależnienie. Trochę mi głupio... Uzależniłam się od Sagi Zmierzch, a właściwie od ich "stylu bycia". Przeszło to na moją psychikę bardzo... Nie mam problemu z postaciami. Mam problem z tym, że od jakiegoś czasu nie widzę logicznego punktu patrzenia na życie. Z chęcią bym była takim głupim wampirem, żyła wiecznie i robiła co chciała niż miała życ tak jak żyję tzn. rodzę się - uczę - idę na studia - poznaję kogoś i od tego się zaczyna... w gre naturalnie wchodzi jakiś ślub, dziecko, dorastanie dziecka, moje starzenie się i wszystkie te inne rzeczy... Choroby itp. Dla mnie to nie ma sensu. Najmniejszego. Nie radzę sobie. Wolałabym życ w rodzinie "Cullenów" niż żeby mnie to wszystko spotkało. Wiem, czytając to wielu może wydac się, że to prowokacja, ale tak nie jest. Ja mam taki problem. Nie wiem co dalej. Nie chciałabym jeszcze iśc z tym problemem do psychologa itp, bo już pisząc to tutaj pociekły mi strasznie łzy i nie wiem jak mam to wszystko nazwac. Nie mam pojęcia. Pomózcie mi, co ja mam zrobic?

[agniesikk]

Kazdy sie chyba zastanawia nad sensem zycia, jak sobie uswiadomi, ze i tak po tej calej szarpaninie pojdzie do piachu, ale chyba nie na tym to polega, zeby sie uzalac nad sobą.

[greenpoint11]

Napisane przez agniesikk

Kazdy sie chyba zastanawia nad sensem zycia, jak sobie uswiadomi, ze i tak po tej calej szarpaninie pojdzie do piachu, ale chyba nie na tym to polega, zeby sie uzalac nad sobą.

Nie chodzi mi o użalanie się nad sobą, ale jeżeli jest moment, w którym wolałabym byc durną postacią z książek i życ wieki w skórze nastolatki niż normalnie przeżyc życie to chyba nie jest normalne..

[acidka]

Napisane przez greenpoint11

Nie chciałabym jeszcze iśc z tym problemem do psychologa itp, bo już pisząc to tutaj pociekły mi strasznie łzy i nie wiem jak mam to wszystko nazwac. Nie mam pojęcia. Pomózcie mi, co ja mam zrobic?

A ja właśnie dlatego tam Cię wysyłam. Bo to o czym piszesz to wyraz jakiegoś głębszego problemu, nieumiejętności odnalezienia, znalezienia sensu. Przecież nie chodzi o to, że faktycznie chcesz być wampirem, raczej o brak satysfakcji z tego co teraz i tego, co Cię czeka w przyszłości. Tak zgaduję.
Więc tu kluczowe byłoby "nazwać to" i popatrzeć z szerszej perspektywy, którą trudno jest znaleźć samemu.

[eyo]

ja tam trochę Cię rozumiem bo mam "podobnie"
nie chodzi mi akurat o "Zmierzch' czy bycie wampirem ale osobiście chciałbym po prostu nie umierać, też mi się nie podoba ta cała perspektywa życia - szkoła, praca, emerytura jak dożyję i do piachu
wiem, że tak jest i nic w tym temacie nie zdziałam - no ale nie zmienia to faktu, że trochę do kitu sprawy się mają pod tym względem
mnie tam przeraża opcja niebytu i już

druga sprawa - ważne żeby przez takie myślenie nie odciąć się od rzeczywistości
a co masz z tym zrobić - no nic nie zrobisz, trzeba sobie uświadomić że poza życiem takim jakie masz innego mieć nie będziesz także marzenia marzeniami ale życia szkoda

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Kfiatuszek1987]

Można siedzieć godzinami, dniami, latami rozmyślać płakać użalać się nad swoim życiem, nad jego sensem itd i można milion łez wylać i przez 50 lat tak siedzieć i.... nic to nie zmieni (płakanie, siedzenie i użalanie się nic nie zmienia) Takie jest życie rodzimy się--->umieramy więc zamiast niepotrzebnie siedzieć, użalać się lepiej coś robić tu i teraz co sprawia nam przyjemność, coś co będziemy kiedyś miło wspominać, kolekcjonować chwilę, znaleźć sobie jakieś zajęcie, pasję.
Ile masz lat?