nie potrafie przestać

[camillie]

Było minęło, stare dzieje

[emigracja]

Przede wszystkim daj sobie czas.

[camillie]

stare dzieje

[ajah]

Napisane przez camillie

już tyle go mineło
cały czas czuje jakby to nie był zamkniety rozdział
jakbym miała jeszcze coś do rozwiązania, załatwienia, do przeprowadzenia jakąś rozmowe z kimś, ale nie wiem co to , czuje sie tylko poddenerwowana tym , do tej pory
przecież ludzie kończą wieloletnie małżeństwa , więc to nie jest wielki problem,
ale nie umiem pojsc na przod ...

Jednym potrzeba miesiąca, innym sześciu, a jeszcze innym roku czy dwóch.
To jak z żałobą. Daj sobie czas.

[moooniaaaa]

Napisane przez camillie

już tyle go mineło
cały czas czuje jakby to nie był zamkniety rozdział
jakbym miała jeszcze coś do rozwiązania, załatwienia, do przeprowadzenia jakąś rozmowe z kimś, ale nie wiem co to , czuje sie tylko poddenerwowana tym , do tej pory
przecież ludzie kończą wieloletnie małżeństwa , więc to nie jest wielki problem,
ale nie umiem pojsc na przod ...

To DOPIERO pół roku. Bardzo mało na to, żeby przestać wspominać i o nim myśleć. Pewnie i za 10 lat czasami powrócisz do tego myślami, ale emocje będą już całkiem inne.
Spróbuj za każdym razem kierować swoje myśli w całkiem inną stronę.

[littlepatience]

Napisane przez camillie

mam 20 lat ,
pół roku temu zakończyłam mój najwspanialszy związek, z chłopakiem który pomimo wad był moim ideałem, pod każdym względem.
Właściwie nie ja zakonczyłam , lecz on
U niego wszystko potoczyło się szybko i od 2 miesięcy ma już żonę.
Ja stanełam w miejscu, nie potrafię się z nikim umówić, nie zależy mi na facetach, choć z drugiej strony jest mi samej bardzo źle.
staram znajdować sobie zajęcia - mam wspaniałe studia, dom i rodzinę ... jednak nie ma dnia bym o nim nie myślała, czasem piszemy kilka zdań,
wciąż go kocham, nie wiem jak, nie marze o nim bo wiem że nie powinnam o żonatym, ale kocham go na swój sposób, czysty ale rujnujący mnie
wciąż jest w moim sercu i NIKT nie potrafi go zastąpić, choć obniżyłam już bardzo poprzeczkę co do facetów - nie wymagam już prawie niczego prócz tego żebym po prostu pokochała ...
są dni kiedy nie potrafię przestać płakać,
nigdy nie przeżywałam rozstań, może kilka dni (nawet gdy byłam z kimś dłużej niż z nim), może nigdy nie pokochałam tak mocno
do tej pory nie potrafię przestać go kochać...

nawet czasem winie się za to , waze kazde słowo które jestem wstanie sobie przypomnieć , gesty, może za mało okazywałam mu miłości ? albo za dużo ...
zdarzają się dni kiedy mam go gdzieś, kiedy moja samoocena skacze do góry i czuje że mogę wszystko zmienić, ale to chyba nawet nie trwa doby ...

myślałam już o jakiejś terapii,
przyjaciół chyba nie mam,
ktoś kogo miałam za przyjaciela , po moim zerwaniu zaczął kopać leżącego i twierdzić że są ludzie którzy z powodu jego małżeństwa bardziej cierpią (miał na myśli np. jego kuzynkę z którya nie ma już takich relacji )
przyjaciółkę straciłam, tylko dlatego chciałam doradzić jej niekoniecznie pochwalając jej zachowanie
wszystko tracę
mama też mnie pod tym wzgledem nie rozumie, jest zła na niego że zerwał ze mną z dnia na dzień i tak szybko sie pocieszyl
też chciałabym być zła
nie umiem...

nie wiem czy jestem w stanie w ogóle z kimś już kiedykolwiek być skoro sama ze sobą czuję się źle

nie wiem nawet czy jakakolwiek terapia by mi pomogła bo nie ptorafie zbierać myśli

zajmuje się głupotami, nagrywam filmiki na youtube, pisze blogi, bawie sie instagramem,tumblrem wehearit, oglądam głupawe seriale online, żeby nie myśleć
żeby mieć zapełnioną każdą sekunde życia . Od otwarcia oczu do zamknięcia, ale czasem zupełnie mi to nie wychodzi ...

Tak jak dziewczyny pisały potrzebujesz czasu.
Co do pogrubionego to postaraj się zerwać całkowicie kontakt, może nie na stałe, ale na jakiś czas, żebyś o nim nie myślała. Oddaj się jakiejś pasji, może jakieś zajęcia? Może tam poznałabyś kogoś nowego, zawarła nowe przyjaźnie? W końcu nic tak nie łączy ludzi jak wspólne hobby, prawda?

[201605161006]

A masz z nim jakikolwiek kontakt, chocby sms czy przez internet? Bo jesli tak to pamietaj, ze tak czysto biologicznie to kazdy kontakt z nim w tej sytuacji sprawia ze do Twojego ciala wydzielane sa substancje odpowiedzialne za milosc do niego, co nie ulatwia odkochania sie. Musisz całkowicie zerwac z nim znajomosc, nie przeglądac jego profili, zdjec i starac sie o nim nie myslec.

[Matka Dyrektorka]

Napisane przez takasobie93

A masz z nim jakikolwiek kontakt, chocby sms czy przez internet? Bo jesli tak to pamietaj, ze tak czysto biologicznie to kazdy kontakt z nim w tej sytuacji sprawia ze do Twojego ciala wydzielane sa substancje odpowiedzialne za milosc do niego, co nie ulatwia odkochania sie. Musisz całkowicie zerwac z nim znajomosc, nie przeglądac jego profili, zdjec i starac sie o nim nie myslec.

Czysto biologicznie to raczej się tam nic nie wydziela
Jakieś obwody neuronalne, szlaki wspomnień się raczej w hipokampie aktywują, trzeba na te stare nałożyć nowe
To wszystko się wydaje dramatem, wiem. I nic już sensu nie ma, i nadziei, że cokolwiek, kiedykolwiek Cię ucieszy. Straszny banał mówić, że większość z nas tak miała i że człowiek z tego wychodzi, naprawdę. Najczęściej przez nową znajomość, ale można także samoistnie

Co pozostaje? Duża dawka humoru i dystansu do świata. No rzucił i się ożenił. Co zrobić. To co w osobistej skali i na teraz jest dramatem, w ostatecznym rozrachunku i z dalszej perspektywy jest tylko jakimś punkcikiem na serii zdarzeń życiowych. Nie warto rwać włosów z głowy i pogrążać się w żałobie. Było, minęło. Wybaczyć, zapomnieć, życzyć mu jak najlepiej. Raz na zawsze porzucić mrzonki na temat co by było gdybym wtedy nie napisała tego smsa, nie była uparta, nie rzucała fochów, zawiązała na głowie wstążkę i stała się perfekcyjną panią domu itd, itp. Cokolwiek teraz Ci się wydaje, życie ma dla Ciebie jeszcze całe mnóstwo niespodzianek.

Trzymaj się

[_Mia]

I to ku*rewskie poczucie, że może to był ten jeden jedyny, ta największa miłość, która się nie powtórzy...
Koleżanko, rób to co robisz teraz dalej. Nie staraj się na siłę wchodzić w nowe znajomości- może lepiej poszukaj przyjaciół? Łatwo mówić, ale spróbuj się chociaż z kimś z Internetu umówić- może z tego forum? Zapraszam na wątek rozstaniowy, tam możesz poczytać więcej opinii, krzepiących słów oraz historii dziewczyn, które miały podobnie i wyszły na prostą

[classic_chic]

Skoro ma już żonę, to widocznie nie był twoją drugą połową.
Masz prawo do smutku, ale co za dużo, to nie zdrowo.
Czas poznać kogoś nowego.

[such_a_princess]

całkowicie Cie rozumiem
Niestety przechodziłam przez to samo . Teraz mam całkiem poplątaną sytuację, o której opowiadać tutaj nie będę bo nie ma na to miejsca, w każdym bądź razie nie umiem Ci pomóc, bo u mnie, niestety, nic się na lepsze nie zmieniło, ale chciałabym, żebyć wiedziała, że nie jesteś sama Wierzę, że kiedyś to minie-bo przecież kiedyś musi-i będziemy szczęśliwe z kimś, kto będzie tego wart.
Trzymaj się ciepło i gdybyś miała ochotę pogadać to pisz

[luska25]

Tak jak ktoś już pisał, zerwij z nim kontakt przynajmniej teraz i nie przeglądaj waszych ani jego zdjęć. To tylko pogrąża człowieka, powracają miłe wspomnienia a za chwilę żal, wielki smutek.


Powtórzę się daj sobie czas, dużo czasu. To niestety nie przechodzi tak szybko. Pół roku to dla ciebie może być za mało.
W tej chwili masz dwie opcje do wyboru: możesz usiąść i załamać się, myśleć o nim i ciągle płakać albo pogodzić się z tym i ułożyć sobie życie bez niego.
Wiem, że łatwo pisać trudniej wykonać ale nie można całego życia spędzić na "żałobie". To niczego nie zmieni.

Bardzo dobrze, że wymyślasz sobie różne zajęcia i nie przestawaj.

I pamiętaj nie zadręczaj się, że czegoś nie zrobiłaś, albo zrobiłaś i to przyczyniło się do rozstania. To nieprawda!
W życiu bywa różnie jedna kobieta wcale się nie stara i facet będzie o nią zabiegał, a druga "staje na głowie" i on ją zostawia albo zdradza. Nie ma reguły.
To nie był mężczyzna z którym miałaś dzielić życie, widocznie tego jeszcze nie spotkałaś, ale możesz spotkać i równie mocno a nawet mocniej pokochać.
Nie wiemy co nasz czeka jutro albo za rok. Wszystko może się zmienić.

Trzymaj się

[beznadziejny123]

A co Twój były miał w sobie takiego, że nazywasz go ideałem? I czego nie możesz znaleźć u innych mężczyzn?

[kk888]

.

[_malayka]

Autorko,

jesteś taka młodziutka... Rozumiem twój ból, miałam kiedyś taką "problemową miłość" - poznałam go mając ok 15-16 lat i do 20 mniej więcej to się za mną ciągnęło. Ale minęło.

Dedykuje Ci genialne słowa Marki Hłaski dobrze podsumowujące większość życiowych dramatów. Nawet tych najboleśniejszych.

Człowiek jest biedny i słaby, i nic zupełnie nie znaczy. Płynie się tygodniami i tygodniami człowiek się dręczy. Potem jest port i wszystko, czego człowiek pragnął, okazuje się po prostu śmieszne, okazuje się, że i bez tego można żyć doskonale. A potem znów się płynie.

[8dffddb6e628bfb98112858ba516cbd40bf27d07_5e28e2031c1d9]

Miałam podobnie i powiem Ci, że ból po jakimś czasie mija. Oczywiście, że czasem się myśli o byłym, że się tęskni, ale nie czuje się takiego bólu jak wcześniej. Pomyśl sobie, że widocznie tak musiało być. Takie zadręczanie samej siebie nic Ci nie da, nie pomoże. Postaraj się zacząć wszystko od nowa, spotykaj się z ludźmi, nie siedź sama. Widocznie potrzebujesz więcej czasu żeby się z tego 'wyleczyć'.

[mpt]

Pół roku to wcale nie jest dużo, zwłaszcza w obliczu takiego zdarzenia, jakim jest ślub byłego po 4 miesiącach od rozstania.
Nie wiem, jaki to ideał, skoro albo walił Cię po rogach od dłuższego czasu, albo jest ostro niezrównoważony emocjonalnie.

[zzzielona]

Czas jest najlepszym lekiem, na wszystko. I tak, jak dziewczyny pisały - pół roku to naprawdę nie jest długo. Na pewno w końcu Ci przejdzie.

Przede wszystkim musisz zająć się sobą i nie rozpamiętywać, nie analizować i nie pisać z nim. Dla mnie w ogóle ten gość jest trochę dziwny, bo brać ślub po tak krótkim czasie? Może to wcale nie taki ideał, jak Ci się wydawało?

No i powinnaś również wyciągnąć wniosku z tego wszystkiego. Dlaczego ten chłopak z Tobą zerwał? Miał jakiś konkretny powód?