Zakończenie związku po 2 latach..

[agadga]

Witam was kochane,
Mam pewien dylemat, i pomyślałam, że podzielę się nim z wami, a może mi coś podpowiecie?
Ja mówi sam temat chodzi o zerwanie.. Mam 19 lat, mój chłopak 21. Jesteśmy jeszcze gówniarzami, tak wiem.. Ale do sedna..
Jestem osobą która potrzebuje zmian ( nie chodzi tu o partnera) ale uwielbiam poznawać ludzi, uwielbiam się bawić uwielbiam przyjaciółki. I na początku związku zakochana po uszy w moim chłopaku nie przeszkadzało mi że zabraniał mi wyjść z koleżankami które mu się nie podobały bo były jego zdaniem "cwane";"lansiary" a te które były OK, mogłam z nimi się spotykać do określonego czasu, i non stop sms i telefonowanie. Wtedy wszsytko było OK. Ale po pwnym czasie zorientowałam się ,że to mi bardzo przeszkadza, żę to mnie strasznie ogranicza. Ja tu nie mówię o wyjściach z kolegami, tyklo koleżankach, czasem spotkaniach na kawce, czasem na domówce u nich czasem gdzieś wyjść. Czy ja na prawdę przesadzam? Ostatnio zdarzyła się sytuacja która dała mi duzo do myślenia. Byłam na 18tce, bez partnera bo zaproszona zostałam sama. To była bardzo bliska mi przyjaciółka więc poszłam ale nie na długo. Nie tańczyłam z nikim, jedynie zapoznałam się. I następnego dnia dostałam na facebooku zaproszenie od chłopaka. Zaakceptowałam, bo poznałam się z nim na tej 18. No i zaczęło się. Straszna kłótnia, że na pewno z nim tańczyłam że go kłamię że coś "odwalam". Ja w końcu zdenerwowałam się i powiedziałam że porozmawiam z nim aż się uspokoi. A on żę jestem zerem, nikim i żę jego traktuje eż jak jakies zero ze kim on dla mnie jest noo i długo by wymieniać.....
Dodam tylko, że nigdy nie wyszłam poza mocne granice związku : Nie spotykałam się nawet w gronie kolegów, gdy wychodziłam tylko dziewczyny, nigdy nie tańczyłam z chłopakami w rzadko ale zdarzających się sytuacjach że wyszłam sama, no i td..
Co o tym myślicie forumowiczki?
Jestem w tym związku kompletnie nie sobą, nie wiem, czy zerwanie to jednak dobry pomysł, bo boję się, że on się załamie, że zronbię mu krzywdę tak nagle p o2 latach odchodząc..
Próbowałam z nim rozmawiać nie raz ale te rozmwy kończą się kłótnią...

POMOCY!!

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez agadga

[...]
Jestem w tym związku kompletnie nie sobą, nie wiem, czy zerwanie to jednak dobry pomysł, bo boję się, że on się załamie, że zronbię mu krzywdę tak nagle p o2 latach odchodząc..
Próbowałam z nim rozmawiać nie raz ale te rozmwy kończą się kłótnią...

POMOCY!!

To jest zdecydowanie powód do rozstania.

Wiele osób cierpi po rozstaniu. Bardziej martwisz się zdrowiem psychicznym chłopaka niż swoim? Jest dorosły, da radę.

[agadga]

Tylko, żę on nie jest tyranem, nei jest nie miły jest cudowny kochany, ale w takich sytuackach po prostu nie daje wręcz prawa do głosu..

[Natalie_92]

Zdecydowanie powinnaś zakończyć ten związek. Lepiej teraz, bo z dnia na dzień będziesz coraz bardziej usprawiedliwiać swojego chłopaka przed sobą samą i wpędzisz się niepotrzebnie w poczucie winy. A po co...

[Yasemin66]

Jak dla mnie ,to na kilometr widać brak zaufania. Bezpodstawne podejrzenia, zakazy ,to nie jest normalne. Uważam,że pomiędzy dwojgiem kochających się ludzi nie powinno być takich ograniczeń,zakazów,człowi ek powinien sam wiedzieć gdzie są granicę. Jeżeli coś w związku mi się nie podoba, to staram się nie krzyczeć i nie zakazywac , tylko na spokojnie wytłumaczyć ,że nie podoba mi się, rani mnie takie czy takie zachowanie.
Dlatego powinnaś siąść ,poprosić go żeby ci nie przerywał i powiedzieć wszystko co ci na sercu leży. Przecież jesteś wobec niego w porządku, więc nie zasługujesz żeby cię tak traktował, bezpodstawnie oskarżał, w związku musi istnieć zaufanie.
Nie zrywałabym tak od razu,tylko dała mu czas na poprawę swojego zachowania. Być może po szczerej rozmowie coś do niego dotrze, no chyba, że jednak nie..bo nie wyobrażam sobie żyć z człowiekiem,który mnie wiecznie ogranicza, nie ma sensu tkwic w związku, w którym nie jesteś sobą.

[RudaKita07]

bylam w bardzo podobnym związku, tylko, że prawie rok dłużej i jeszcze bardziej toksycznym. I tak, zerwałam z nim. Ograniczał mnie, ja się nie czułam sobą, nic mi nie było już potem wolno i w nic mi nie wierzył. Zastanó sie czy naprawde warto być z kimś, przy kim nie czujesz się sobą ? teraz jestem z moim obecnym ponad rok i czuje się jak ryba w wodzie

I żeby nie było, druga osoba nie musi być od razu tyranem, nie musi nas bić i gwałcić, aby mieć powód do zerwania

[dzolls]

Napisane przez agadga

Tylko, żę on nie jest tyranem, nei jest nie miły jest cudowny kochany, ale w takich sytuackach po prostu nie daje wręcz prawa do głosu..

Nie jest, ponieważ:

Napisane przez agadga

Witam was kochane,
Mam pewien dylemat, i pomyślałam, że podzielę się nim z wami, a może mi coś podpowiecie?
Ja mówi sam temat chodzi o zerwanie.. Mam 19 lat, mój chłopak 21. Jesteśmy jeszcze gówniarzami, tak wiem.. Ale do sedna..
Jestem osobą która potrzebuje zmian ( nie chodzi tu o partnera) ale uwielbiam poznawać ludzi, uwielbiam się bawić uwielbiam przyjaciółki. I na początku związku zakochana po uszy w moim chłopaku nie przeszkadzało mi że zabraniał mi wyjść z koleżankami które mu się nie podobały bo były jego zdaniem "cwane";"lansiary" a te które były OK, mogłam z nimi się spotykać do określonego czasu, i non stop sms i telefonowanie. Wtedy wszsytko było OK. Ale po pwnym czasie zorientowałam się ,że to mi bardzo przeszkadza, żę to mnie strasznie ogranicza. Ja tu nie mówię o wyjściach z kolegami, tyklo koleżankach, czasem spotkaniach na kawce, czasem na domówce u nich czasem gdzieś wyjść. Czy ja na prawdę przesadzam? Ostatnio zdarzyła się sytuacja która dała mi duzo do myślenia. Byłam na 18tce, bez partnera bo zaproszona zostałam sama. To była bardzo bliska mi przyjaciółka więc poszłam ale nie na długo. Nie tańczyłam z nikim, jedynie zapoznałam się. I następnego dnia dostałam na facebooku zaproszenie od chłopaka. Zaakceptowałam, bo poznałam się z nim na tej 18. No i zaczęło się. Straszna kłótnia, że na pewno z nim tańczyłam że go kłamię że coś "odwalam". Ja w końcu zdenerwowałam się i powiedziałam że porozmawiam z nim aż się uspokoi. A on żę jestem zerem, nikim i żę jego traktuje eż jak jakies zero ze kim on dla mnie jest noo i długo by wymieniać.....
Dodam tylko, że nigdy nie wyszłam poza mocne granice związku : Nie spotykałam się nawet w gronie kolegów, gdy wychodziłam tylko dziewczyny, nigdy nie tańczyłam z chłopakami w rzadko ale zdarzających się sytuacjach że wyszłam sama, no i td..
Co o tym myślicie forumowiczki?
Jestem w tym związku kompletnie nie sobą, nie wiem, czy zerwanie to jednak dobry pomysł, bo boję się, że on się załamie, że zronbię mu krzywdę tak nagle p o2 latach odchodząc..
Próbowałam z nim rozmawiać nie raz ale te rozmwy kończą się kłótnią...

POMOCY!!

Serio? Ty się martwisz o niego, a nie o siebie?

Jak dla mnie, to uciekaj, gdzie pieprz rośnie, bo od takiego znęcania się psychicznego już krok do znęcania fizycznego.

[kamilamint]

Hej Mój również 2 letni związek też się skończył (i to wczoraj) z tych samych powodów co Twój. Ja jestem osobą energiczną, lubię różne wyjazdy, wypady i mam kilkoro przyjaciół na których mi bardzo zależy, mój chłopak (już były) nie potrafił tego zrozumieć, mówił, że się "włóczę", że jak to wygląda, bo chodziłam z przyjacielem się przejść do późna (nic nas nie łączyło, nigdy nie dałam mu powodów by był zazdrosny). Tak samo jak Tobie, nie przeszkadzało mi to na początku związku, bo zajęta chłopakiem nigdzie nie wychodziłam, ale po ponad roku zaczęłam i on tego nie wytrzymywał, mimo, że nic złego nie robiłam. Dodam, że był zazdrosny, że chodzę- do kina, na imprezy..., a sam nigdy ze mną nie poszedł, bo mu się nie chciało. Wczoraj zerwał i wiesz co? Ulżyło mi. Już wczoraj od razu po zerwaniu spotkałam się z kolegą z którym się 2 lata nie widziałam, bo mi zabraniał. Dzisiaj idę na ognisko, na które nie mogłabym iść, bo by mi nie pozwolił. A co jest w tym najlepsze? On chce wrócić, już po kilku godzinach żałowal zerwania, a dodatkowo było mu bardzo przykro, że nawet tego "nie przeżywam". I teraz to on chce wrócić, ale ja już nie chcę. Fakt, jest mi przykro, ale po rozstaniu się pozbieram, a teraz mogę robić to co lubię i mogę zająć się szukaniem kogoś kto nie będzie mi wszystkiego zabraniał...

[mikara]

ha jak byłam młoda mialam to samo i powiem Ci tyle uciekaj gdzie pieprz rośnie... wyjechałam na studia poznałam następnego zapomnialam o pierwszym nie wyszło z drugim poznałam następnego i jestem teraz z nim szczęśliwa. Wtedy mój związek był wręcz patologiczny nie było mowy o koleżankach imprezach itp.. a teraz jestem wolna, stawiam twardo swoje zasady i to ja wyznaczam granice. Wbrew pozorom ten związek dużo mnie nauczył i wiem że to była najlepsza decyzja chodź bardzo cierpiałam ale co mnie nie zabije to mnie wzmocni, więc GOOD LUCK !

[agadga]

A co jeśli chodzi o seks.. To był mój pierwszy facet jeśli chodzi o to, boję się, że następny już "inaczej" bedzie na mnie patrzył..

[Delave]

No daj spokój, czy swoją wartość oceniasz poprzez posiadanie kawałka błony między nogami? Nie
I mądry chłopak też nie powinien się na tym skupiać.

[201803290936]

Napisane przez agadga

A co jeśli chodzi o seks.. To był mój pierwszy facet jeśli chodzi o to, boję się, że następny już "inaczej" bedzie na mnie patrzył..

To wybierz faceta, który nie będzie miał takich poglądów. Nie widzisz, że argument pt. muszę już być z tym, bo straciłam z nim dziewictwo, jest głupi? Nie stawiaj się w pozycji rzeczy, lalki, manekina, który się zużywa wskutek używania przez kogoś.