zdrada, dziecko z kochankiem, chcę z nim zerwać...

[zagubiona i naiwna]

usuwam posty ponieważ moja sprawa jest juz rozwiązana na szczęście pozytywnie

[maszToCoChcesz]

i co my mamy Ci poradzić? Owszem, musisz to skończyć, natychmiast. Jak to nie jesteś dość silna? Najłatwiej tak powiedzieć, wiadomo, że będzie bolało,ale chyba warto dla rodziny? Chociaż nie wiem czy to się nazywa rodziną,bo Ty już to zniszczyłaś.

[_Marta_M_]

Napisane przez zagubiona i naiwna

Witajcie, wiem, że mnie objedziecie z góry do dołu za to co zaraz napiszę. Nie chcę się wybielać, chcę pomocy.
Jestem mężatką, mam cudownego męża, dwoje dzieci, córeczki są wspaniałe. 21 mcy temu poznałam kogoś, mieliśmy z mężem kryzys, pierwszy w naszym długoletnim związku. Mąż był moim jedynym partnerem seksualnym, ja zawsze tego troszkę żałowałam, poznałam go zaraz po liceum, zakochałam się do szaleństwa. Niestety stało się, zdradziłam go. Zdradzam go od 21 mcy, zakochałam się w kochanku. Żeby było ciekawiej, bardzo szybko zaszłam w ciążę, podejrzewam że córcia jest kochanka, ma takie same oczy. On ma żonę i dzieci, z żoną oprócz dzieci nic go nie łączy, poznałam ją i żal mi jej tak szczerze. To miał być czysty układ, seks nic poza tym, wiem jestem okrutna, wyrachowana, tak się nie robi, ale życie płata różne figle. Taki układ był do lutego tego roku, wtedy wszystko się zaczeło zmieniać, kiedy zdałam sobie sprawę że się zakochałam, on też coś do mnie czuje, ale jak twierdzi boi się tego uczucia. W sumie to nie ważne, bo ja nie zamierzam z nim się wiązać, mam wspaniałego męża, cudownego jako ojca i kochanka. Nie potrafię sobie odpowiedzieć po co szłam w ten układ, na pewno była to ciekawość, adrenalina, coś nowego, innego, a przytłoczona szarym życiem, codziennością dałam się skusić. Teraz żyję ze świadomością że nie wiem do końca kto jest ojcem córki, ale ok to moja kara. Chcę tylko zerwać z nim, ale nie umiem, wystarczy że on milczy kilka dni a ja chodzę jak struta, przybita, wiem że to się odbija na moich dzieciach, mężu. Nie chcę go dłużej ranić, wiem że jak zerwę z kochankiem nie będę szczęśliwa, ale teraz też nie do końca jestem. Życia już chyba bardziej sobie skomplikować nie mogłam, nie wiem co czuję do męża, być może wciąż go kocham, albo to tak silne przyzwyczajenie, a do kochanka to nie miłość tylko zauroczenie nie wiem. Jestem zbyt słaba żeby to skończyć, nie chcę się rozstawać w gniewie, ze względu na dziecko. Jeśli się okaże że jest ojcem być może będzie chciał ją widywać nie wiem. Wiem natomiast że jestem u kresu wytrzymałości psychicznej, podwójne życie mnie niszczy. Mam karę za swoją ciekawość, tylko jak z tym skończyć? Nie chcę się mijać na ulicy i udawać że sie nie znamy, on jest starszy ode mnie, wydaje się być rozsądny i nie nabruździ mi po wszystkim, ja jemu też nie. Ale na samą myśl, że to się ma skończyć jestem rozbita, choć wiem, że robię dobrze. Jak sobie poradzić z uczuciem które do niego żywię? Szukałam innych zajęć, coś tam robię, ale to nic, moje myśli wciąż krążą wokół niego. Nienawidzę się za to, że dałam się ponieść i schrzaniłam sobie takie poukładane, może nudne ale dobre życie.

Ja Ci nie będę dawać porad, nie mam zamiaru też Cię głaskać po główce.
Ograniczę się do podkreślonego- puszczałaś się to masz za swoje.
Żal mi Twojego męza i dzieci, Ciebie ani trochę. Zniszczyłas im życie. Jesteś cholerna egoistką- "schrzaniłam sobie życie"- pomysl o tyym jak schrzaniłaś życie swoim dzieciom.

[grubella]

[QUOTE=zagubiona i naiwna;42966764]Witajcie, wiem, że mnie objedziecie z góry do dołu za to co zaraz napiszę. Nie chcę się wybielać, chcę pomocy.
Jestem mężatką, mam cudownego męża, dwoje dzieci, córeczki są wspaniałe. 21 mcy temu poznałam kogoś, mieliśmy z mężem kryzys, pierwszy w naszym długoletnim związku. Mąż był moim jedynym partnerem seksualnym, ja zawsze tego troszkę żałowałam, poznałam go zaraz po liceum, zakochałam się do szaleństwa. Niestety stało się, zdradziłam go. Zdradzam go od 21 mcy, zakochałam się w kochanku. Żeby było ciekawiej, bardzo szybko zaszłam w ciążę, podejrzewam że córcia jest kochanka, ma takie same oczy. On ma żonę i dzieci, z żoną oprócz dzieci nic go nie łączy, poznałam ją i żal mi jej tak szczerze. To miał być czysty układ, seks nic poza tym, wiem jestem okrutna, wyrachowana, tak się nie robi, ale życie płata różne figle. Taki układ był do lutego tego roku, wtedy wszystko się zaczeło zmieniać, kiedy zdałam sobie sprawę że się zakochałam, on też coś do mnie czuje, ale jak twierdzi boi się tego uczucia. W sumie to nie ważne, bo ja nie zamierzam z nim się wiązać, mam wspaniałego męża, cudownego jako ojca i kochanka. Nie potrafię sobie odpowiedzieć po co szłam w ten układ, na pewno była to ciekawość, adrenalina, coś nowego, innego, a przytłoczona szarym życiem, codziennością dałam się skusić. Teraz żyję ze świadomością że nie wiem do końca kto jest ojcem córki, ale ok to moja kara. Chcę tylko zerwać z nim, ale nie umiem, wystarczy że on milczy kilka dni a ja chodzę jak struta, przybita, wiem że to się odbija na moich dzieciach, mężu. Nie chcę go dłużej ranić, wiem że jak zerwę z kochankiem nie będę szczęśliwa, ale teraz też nie do końca jestem. Życia już chyba bardziej sobie skomplikować nie mogłam, nie wiem co czuję do męża, być może wciąż go kocham, albo to tak silne przyzwyczajenie, a do kochanka to nie miłość tylko zauroczenie nie wiem. Jestem zbyt słaba żeby to skończyć, nie chcę się rozstawać w gniewie, ze względu na dziecko. Jeśli się okaże że jest ojcem być może będzie chciał ją widywać nie wiem. Wiem natomiast że jestem u kresu wytrzymałości psychicznej, podwójne życie mnie niszczy. Mam karę za swoją ciekawość, tylko jak z tym skończyć? Nie chcę się mijać na ulicy i udawać że sie nie znamy, on jest starszy ode mnie, wydaje się być rozsądny i nie nabruździ mi po wszystkim, ja jemu też nie. Ale na samą myśl, że to się ma skończyć jestem rozbita, choć wiem, że robię dobrze. Jak sobie poradzić z uczuciem które do niego żywię? Szukałam innych zajęć, coś tam robię, ale to nic, moje myśli wciąż krążą wokół niego. Nienawidzę się za to, że dałam się ponieść i schrzaniłam sobie takie poukładane, może nudne ale dobre życie.[/QUOTE]

Mężowi i dzieciom schrzaniłaś życie.

[pandulek]

Co masz zrobić? Bądź chociaż raz szczera stosunku do męża i mu powiedz, że nie jesteś pewna czy dziecko jest jego. Ma prawo wiedzieć, że być może wychowuje nie swoją córkę. Masakra. Obrzydliwe zachowanie. Straszna egoistka z Ciebie.

[JanePanzram]

---------- Dopisano o 13:53 ---------- Poprzedni post napisano o 13:50 ----------

że niby mamy ci radzić, jak rozejść się z kochankiem, którego nie chcesz i tak naprawdę nie zamierzasz rzucać?
a może jeszcze frytki do tego?

jaki jest sens tego wątaska? Chciałaś z siebie wyrzucić czy jak?

[Harry Hole]

Mogłaś to wszystko schrzanić jeszcze bardziej, wierz mi. Urwij kontakt z kochankiem i tyle. Skup się na mężu i dzieciach. Wyobraź sobie jak Twoje życie wyglądałoby bez nich i pomyśl, że to całkiem realne jeśli Twoja zdrada wyjdzie na jaw. Zniszczysz rodzinę, która jeszcze ma szansę przetrwać. Ogarnij się dziewczyno, to nie miłość tylko pożądanie.

[_lady_rebel_]

Naważyłaś piwa to teraz je wypij. Smacznego!

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Autorko, obrzydzasz mnie jak cholera. Ale nie bój się, zaraz na pewno wpadnie tutaj kilka Wizażanek, które pogłaszczą Cię po główce. A już hasło, że "sobie zniszczyłaś życie" mogłaś sobie darować - życie to zniszczyłaś, ale swojemu mężowi i swoim dzieciom, ciekawe, jak się córcia będzie czuła jak się dowie, że nie jest jednak córeczką tatusia, tylko jakiegoś żonatego pajaca, z którym gziła się jej matka za plecami tatka. Że nie wspomnę o mężu, który, jak sama piszesz, jest cudowny, a któremu doprawiłaś poroże. Dziwić się potem, że niektórzy mężczyźni mają kłopoty z zaufaniem kobietom, skoro wszystko pięknie, małżeństwo, dzieci, jest słodkopierdząco, a potem wychodzą takie "kfiatki", bo "jej się nudziło".

[emma8]

Najpierw dowiedz się kogo to dziecko. Jeżeli nie Twojego męża musisz przyznać się do wszystkiego.

[beznadziejny123]

Napisane przez zagubiona i naiwna

Teraz żyję ze świadomością że nie wiem do końca kto jest ojcem córki, ale ok to moja kara.

To naprawdę straszna kara, proszę nie bądź dla siebie taka okrutna...
Kara to dopiero będzie jak mąż się dowie, że haruje na cudze dziecko.

[Pilar_Ternera]

Pytasz się nam o rady ... naprawdę interesujące .
Na co liczysz , na wehikuł czasu ? Gdzie jest twoje sumienie , zrujnowałaś swoje małżeństwo , masz dziecko z nie wiadomo kim i jeszcze JAK GDYBY NIC przytulasz się co noc do męża , kochasz się z nim a w południe lecisz do innego .
Masz w ogóle jakieś sumienie ? Nie obrzydza Cię to ?

Na miejscu twojego męża wywaliłabym Cię za drzwi , bo chyba jedyne co do Ciebie poczuje , jak powiesz mu prawdę to ODRAZĘ

[kolorowatecza]

Sprawdź grupę krwi dziecka, żebyś chociaż w razie wypadku wiedziała, kogo prosić o pomoc w przypadku oddania krwi czy narządów.

[meg67]

Nie chce Cie zjechac z góry do dołu bo już dziewczyny to zrobiły, ale myśle że tak dalej żyć nie możesz, musisz porozmawiac i z kochankiem i z mężem. Może sprobuj najpierw ustalić coś z kochankiem: czy on chce być z Tobą czy nie, czy zostawi rodzine i jak sobie wyobraża Wasze dalsze relacje. A później kawa na ławe z męzem.
Inaczej wyrzuty sumienia Cie zjedzą, nie dadzą żyć normalnie a teraz powinny dla Ciebie najważniejsze być dzieci - zadbaj o to, żeby nie odczuły Twoich problemów. Nie są niczemu winne, postaraj się zrobić tak, żeby jak najmniej ucierpiały, bo ucierpieć napewno ucierpią, ale Twoje zadanie teraz jest takie, żeby najmniej to przeżyły.

[saakdasadadsad]

Byłaś ciekawa? No to zaspokoiłaś ciekawość. I co, warto było? Żal mi Twojego faceta, jego żony i dzieci z obu pseudorodzin.

[Littlejackie]

Ojeju...
Piszesz, że mąż jest świetnym kochankiem i dobrym mężem a potem ta wzmianka, że spieprzyłaś dobre, może nudne życie. Skoro wam jest dobrze to po co narzekać, po co iść w takie układy. Ech nie zrozumiem. No ale stało się.

Ja bym powiedziała mężowi, powiedziałabym kochankowi. Rozmowa rozmowa, a potem niech się dzieje wola nieba.
Na miejscu męża chciałabym znać prawdę. Zresztą to Twój obowiązek wręcz, zasługuje na szczerość i szczęście a nie jakąś fikcję.
Ale fakt faktem, spieprzyłaś porządnie.

[201803290936]

Postaw na szczerość, bo niestety sprawa z tym, że dziecko nie jest męża (o ile nie jest) wcześniej, czy później wyjdzie. Za dużo cudów musiałoby się stać, aby na dłuższą metę wszyscy się na to nabrali: odpowiedni wygląd, grupa krwi etc. Wcześniej, czy później ktoś zacznie dostrzegać, że "hmm, to dziecko jakieś takie całkiem inne, a ją widywano z takim, a takim". Wierzaj, ludzie potrafią dodać dwa do dwóch. Daj mężowi i sobie szansę na wybaczenie, a przynajmniej na nie życie w kłamstwie.

No i poważnie się nad sobą zastanów, bo to jednak nie był jednorazowy skok w bok, że pokłócona z mężem na złość przespałaś się z kimś (nie byłoby to wcale lepsze, ale jednak z nieco mniejszą premedytacją i zacięciem), ale regularny, dosyć niesmaczny romans. Czyli jednak taka do końca w porządku w życiu nie jesteś. Czas nad sobą nieco popracować.

[kata_87]

Masakra. Współczuję Twojemu mężowi i dzieciom. Nie zasłużyłaś na niego.

[rembertowa]

Napisane przez Harry Hole

Mogłaś to wszystko schrzanić jeszcze bardziej, wierz mi. Urwij kontakt z kochankiem i tyle. Skup się na mężu i dzieciach. Wyobraź sobie jak Twoje życie wyglądałoby bez nich i pomyśl, że to całkiem realne jeśli Twoja zdrada wyjdzie na jaw. Zniszczysz rodzinę, która jeszcze ma szansę przetrwać. Ogarnij się dziewczyno, to nie miłość tylko pożądanie.

o, to to. Nie ma co się biczować, jest jak jest, trzeba znaleźć rozwiązanie. Po pierwsze, zbadać, czy Twoje małżeństwo jest tak dobre, jak w przypływie żalu nam tu piszesz; jakby było, to byś nie wyprawiała takich brewerii. Po drugie, rozważyć, czy chcesz żyć okłamując męża, czy wolisz zaryzykować i powiedzieć mu, jak jest; jeśli jest naprawdę dobry, cudowny i wspaniały, to jakoś to przepracujecie, może nie sami, ale z terapeutą. Po trzecie, rozmówić się z kochankiem, nie licząc, że rzuci swoją żonę i płynnie przejdziecie do kolejnego małżeństwa. Po czwarte, co ma być, to będzie. Na pewno nie będzie nudno

Nie ma co popadać w nienawiść do siebie, nie ma co rozpaczać nad rozlanym mlekiem - widać frustracja szła Ci uszami, nie da się siedzieć całe życie w zbyt nudnym i zbyt poukładanym świecie, i nie ponieść tego jakichś konsekwencji. Ty poleciałaś w układ z kochankiem, inne w takiej sytuacji, dochowując wierności, zamieniają życie męża i dzieci w piekło. Zachowaj proporcje - nie stało się nic nadzwyczajnego, uwierz starej zepsutej babie .

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

ja bym na twoim miejscu zerwala z kochankiem i przestala rozmyslac czyje to jest dziecko skoro chcesz zostac z mezem.
jesli rozgrzebiesz ta sprawe spieprzysz zycie swojemu mezowi i dziecia.
pomysl logicznie co cie trzyma przy tym kochanku?to sa tylko spotkania potajemne a nie normalna proza zycia,dlatego to jest takie super bo nie masz zadnych obowiazkow kiedy jestes z nim tylko sama przyjemnosc gdybyscie razem mieszkali dopadla by was taka sama nuda jak z mezem. myslisz ze on bylby tak samo atrakcyjny i interesujacy gdybyscie mieszkali razem z twoimi dziecmi i mialby placic na zone i ich dzieci alimenty?
jeszcze lepiej moze byc jak tego nie skonczysz ze twoj maz cie wywali z tym nie jego dzieckiem,zatrzyma swoje a kochanek sie na ciebie wypnie a zona mu wybaczy.
zastanow sie gdzie to zmierza?
wszystko kiedys ma kres albo sie przebudzisz wpore albo skonczysz zle.
ps.jak nie chcesz byc z mezem to sie poprostu rozwiedz bedziesz miala duzo obowiazkow zajmowanie sie domem dziecmi praca zeby przezyc od 1go do 1go wypelni ci czas na tyle ze nie bedziesz narzekala na nude

[Sam To Nazwij]

Piszesz o mężu"wspaniały",to skoro jest taki wspaniały to dlaczego fundujesz mu pesudo życie?Kochasz go?Jeśli tak to teraz zawalcz o was,bo jeszcze masz szansę,żeby ciut naprawić to gówno w które wpadłaś.Rzuć kochanka,zerwij kontakt-dla siebie,dla dzieci,dla męża.
Bierz się za siebie i do dzieła

Zrób badania i dowiedz się kto jest ojcem córki.Jeśli nie mąż to pamiętaj,że ma prawo o tym wiedzieć.

[dr Madzia]

x

[Shira Yuki]

Napisane przez zagubiona i naiwna

Witajcie, wiem, że mnie objedziecie z góry do dołu za to co zaraz napiszę. Nie chcę się wybielać, chcę pomocy.
Jestem mężatką, mam cudownego męża, dwoje dzieci, córeczki są wspaniałe. 21 mcy temu poznałam kogoś, mieliśmy z mężem kryzys, pierwszy w naszym długoletnim związku. Mąż był moim jedynym partnerem seksualnym, ja zawsze tego troszkę żałowałam, poznałam go zaraz po liceum, zakochałam się do szaleństwa. Niestety stało się, zdradziłam go. Zdradzam go od 21 mcy, zakochałam się w kochanku. Żeby było ciekawiej, bardzo szybko zaszłam w ciążę, podejrzewam że córcia jest kochanka, ma takie same oczy. On ma żonę i dzieci, z żoną oprócz dzieci nic go nie łączy, poznałam ją i żal mi jej tak szczerze. To miał być czysty układ, seks nic poza tym, wiem jestem okrutna, wyrachowana, tak się nie robi, ale życie płata różne figle. Taki układ był do lutego tego roku, wtedy wszystko się zaczeło zmieniać, kiedy zdałam sobie sprawę że się zakochałam, on też coś do mnie czuje, ale jak twierdzi boi się tego uczucia. W sumie to nie ważne, bo ja nie zamierzam z nim się wiązać, mam wspaniałego męża, cudownego jako ojca i kochanka. Nie potrafię sobie odpowiedzieć po co szłam w ten układ, na pewno była to ciekawość, adrenalina, coś nowego, innego, a przytłoczona szarym życiem, codziennością dałam się skusić. Teraz żyję ze świadomością że nie wiem do końca kto jest ojcem córki, ale ok to moja kara. Chcę tylko zerwać z nim, ale nie umiem, wystarczy że on milczy kilka dni a ja chodzę jak struta, przybita, wiem że to się odbija na moich dzieciach, mężu. Nie chcę go dłużej ranić, wiem że jak zerwę z kochankiem nie będę szczęśliwa, ale teraz też nie do końca jestem. Życia już chyba bardziej sobie skomplikować nie mogłam, nie wiem co czuję do męża, być może wciąż go kocham, albo to tak silne przyzwyczajenie, a do kochanka to nie miłość tylko zauroczenie nie wiem. Jestem zbyt słaba żeby to skończyć, nie chcę się rozstawać w gniewie, ze względu na dziecko. Jeśli się okaże że jest ojcem być może będzie chciał ją widywać nie wiem. Wiem natomiast że jestem u kresu wytrzymałości psychicznej, podwójne życie mnie niszczy. Mam karę za swoją ciekawość, tylko jak z tym skończyć? Nie chcę się mijać na ulicy i udawać że sie nie znamy, on jest starszy ode mnie, wydaje się być rozsądny i nie nabruździ mi po wszystkim, ja jemu też nie. Ale na samą myśl, że to się ma skończyć jestem rozbita, choć wiem, że robię dobrze. Jak sobie poradzić z uczuciem które do niego żywię? Szukałam innych zajęć, coś tam robię, ale to nic, moje myśli wciąż krążą wokół niego. Nienawidzę się za to, że dałam się ponieść i schrzaniłam sobie takie poukładane, może nudne ale dobre życie.

chciałąś adrenaliny toją masz.
wraz z podnieceniem dostałaś w pakiecie żal,gorycz i poczucie krzywdy .do tego dochodzą wyrzuty sumienia,ale to kara za naiwność.
to twoja pokuta i twój krzyż,który musisz nieść.

[taka_sobie_jedna]

Napisane przez zagubiona i naiwna

Witajcie, wiem, że mnie objedziecie z góry do dołu za to co zaraz napiszę. Nie chcę się wybielać, chcę pomocy.
Jestem mężatką, mam cudownego męża, dwoje dzieci, córeczki są wspaniałe. 21 mcy temu poznałam kogoś, mieliśmy z mężem kryzys, pierwszy w naszym długoletnim związku. Mąż był moim jedynym partnerem seksualnym, ja zawsze tego troszkę żałowałam, poznałam go zaraz po liceum, zakochałam się do szaleństwa. Niestety stało się, zdradziłam go. Zdradzam go od 21 mcy, zakochałam się w kochanku. Żeby było ciekawiej, bardzo szybko zaszłam w ciążę, podejrzewam że córcia jest kochanka, ma takie same oczy. On ma żonę i dzieci, z żoną oprócz dzieci nic go nie łączy, poznałam ją i żal mi jej tak szczerze. To miał być czysty układ, seks nic poza tym, wiem jestem okrutna, wyrachowana, tak się nie robi, ale życie płata różne figle. Taki układ był do lutego tego roku, wtedy wszystko się zaczeło zmieniać, kiedy zdałam sobie sprawę że się zakochałam, on też coś do mnie czuje, ale jak twierdzi boi się tego uczucia. W sumie to nie ważne, bo ja nie zamierzam z nim się wiązać, mam wspaniałego męża, cudownego jako ojca i kochanka. Nie potrafię sobie odpowiedzieć po co szłam w ten układ, na pewno była to ciekawość, adrenalina, coś nowego, innego, a przytłoczona szarym życiem, codziennością dałam się skusić. Teraz żyję ze świadomością że nie wiem do końca kto jest ojcem córki, ale ok to moja kara. Chcę tylko zerwać z nim, ale nie umiem, wystarczy że on milczy kilka dni a ja chodzę jak struta, przybita, wiem że to się odbija na moich dzieciach, mężu. Nie chcę go dłużej ranić, wiem że jak zerwę z kochankiem nie będę szczęśliwa, ale teraz też nie do końca jestem. Życia już chyba bardziej sobie skomplikować nie mogłam, nie wiem co czuję do męża, być może wciąż go kocham, albo to tak silne przyzwyczajenie, a do kochanka to nie miłość tylko zauroczenie nie wiem. Jestem zbyt słaba żeby to skończyć, nie chcę się rozstawać w gniewie, ze względu na dziecko. Jeśli się okaże że jest ojcem być może będzie chciał ją widywać nie wiem. Wiem natomiast że jestem u kresu wytrzymałości psychicznej, podwójne życie mnie niszczy. Mam karę za swoją ciekawość, tylko jak z tym skończyć? Nie chcę się mijać na ulicy i udawać że sie nie znamy, on jest starszy ode mnie, wydaje się być rozsądny i nie nabruździ mi po wszystkim, ja jemu też nie. Ale na samą myśl, że to się ma skończyć jestem rozbita, choć wiem, że robię dobrze. Jak sobie poradzić z uczuciem które do niego żywię? Szukałam innych zajęć, coś tam robię, ale to nic, moje myśli wciąż krążą wokół niego. Nienawidzę się za to, że dałam się ponieść i schrzaniłam sobie takie poukładane, może nudne ale dobre życie.

Naprawdę chcesz łapać kawałki złudnego szczęścia za wszelką cenę?
Zastanów się nad tym. Ja nie zamierzam Cię oceniać i uważam, że nie nam Cię oceniać ale i tak za chwilę zlecą sie tutaj osoby, które zamiast pomóc w sprawie, będą wylewać na Ciebie pomyje.

Jak to skończyć? Szybkim cięciem. Jedno "dość". Tylko jedno ale skuteczne. Przede wszystkim uwierz w to, że możesz to zrobić i uzależnij w koncu swoje życie od siebie. Ty o nim świadomie zdecyduj.

[Shira Yuki]

Napisane przez dr Madzia

Droga Zagubiona i Naiwna,
Zwykle nie udzielam sie na forach ale Twoja historia bardzo mnie poruszyla poniewaz jeszcze niedawno bylam w podobnej sytuacji...wlasciwie to wciaz jestem.
W skrocie: bylam pare miesiecy po slubie (6.5 roku w zwiazku) kiedy poznalam innego mezczyzne i zakochalismy sie w sobie. Moj maz tez byl wspanialym partnerem, kochajacym, opiekunczym, troskliwym przyjacielem...i tez byl moim pierwszym mezczyzna.
Tak jak mowilam, odeszlam od meza bo nie potrafilam zerwac kontaktu z kochaniem. Zupelnie jak Ty, czulam ze jak zerwę z kochankiem nie będę szczęśliwa. No i stalo sie... Nie wzielam tylko jednego pod uwage, a mianowicie tego jak bardzo nieszczesliwa moge byc gdy 'zerwe' z mezem. Jednak 7 lat zwiazku pelnego szacunku, wpolnych zainteresowan, wspomnien, uczuc itd.to nie jest cos co da sie wylaczyc i zapomniec. To on byl przy Tobie w trudnych chwilach, wspieral, kochal i znosil dobre i zle humory. To jest Skarb, ktorego nie warto wypuszczac z rak. Nie interesuje mnie czy ktos mnie tu potepi, czy nie! Moja rada: dowiedz sie czyje to dziecko, postaraj sie nie dzielic tym z nikim, nawet z kochankiem, nie mow nic mezowi o kochanku (po co ma cierpiec? Nie zasluzyl na to), powiedz mu ze chcialabys pojsc z nim na terapie bo juz nie jest tak jak kiedys a wiesz ze zaslugujecie na to... Jestem niemal pewna ze o kochanku zapomnisz za pol roku, rok...moze dwa... Ale o mezu nigdy! Zawsze bedziesz zalowac ze dalas sie wciagnac w ten romans i zniszczylas sobie i innym zycie. Jeszcze niej jest za pozno! Jestem z Toba i trzymam mocno kciuki zebys byla silna! Napewno dasz rade to zrobic dla swojej rodziny i dla siebie. Wydaje mi sie ze jesli zostawisz swoje dotyczcasowe zycia dla kochanka, wyrzuty sumienia nie dadza Ci spokoju do konca zycia (niestety tak to jest) i dopiero poznasz co to znaczy byc 'u kresu wytrzymałości psychicznej'.
Mam nadzieje ze pomoglam Ci chociaz troche. Osobiscie zaluje, ze pare miesiecy temu nie znalazl sie ktos kto mogly pomoc mi spojrzec na moja sytuacje z innej perspektywy i pomogl mi podlac inna decyzje. Ja i moj maz nie mamy dzieci wiec wyobrazam sobie ze Twoja sytuacja jest podwojnie trudna...i Ty i dzieci tesknilybyscie za Twoim mezem niesamowicie a to jest dopiero nie do zniesienia...
P.S. sorry za literowki i chaotyczna forme odpowiedzi ale to wszystko z pospiechu...
Pozdrawiam!

"tęsknota zawsze będzie wpisana w twoje życie,bo każdy wybór eliminuje coś,czego nie wybrałaś.i może cię trzymać do końca życia w okowach takiego 'a co by było,gdyby' "

Grochola

[201607110949]

Napisane przez zagubiona i naiwna

życie płata różne figle

acha. życie.

weź się nad sobą nie użalaj, swoim durnym postępowaniem skrzywdziłaś kilka osób. zakończ to i żyj z wyrzutami sumienia - po to, by drugi raz nie zachować się podobnie.

[zagubiona i naiwna]

dziękuję Wam za wypowiedzi, zwłaszcza kilku z Was które mnie nie zmieszały do końca z błotem. Wiem że robię źle i dlatego chcę z tym zerwać. Myślę, że nikt do końca nie zrozumie takiego postępowania póki sam nie znajdzie się w podobnej sytuacji. Wiem że mój mąż nie zasługuje na takie życie z taką kur.. jak ja, ale staram się być dobrą żoną. Badania na pewno zrobię, a grupę krwi kochanek ja i mąż mamy taką samą, więc to niczego nie wyjaśni. I nie wyobrażam sobie życia bez męża, nie chciałabym zrujnować mu życia, ani moim dzieciom.
Takie posty jak większość z Was napisała byłymi potrzebne, żeby zrozumieć i uświadomić sobie kilka spraw, co i kto jest dla mnie najważniejszy i o co powinnam walczyć.

[Sam To Nazwij]

Napisane przez zagubiona i naiwna

dziękuję Wam za wypowiedzi, zwłaszcza kilku z Was które mnie nie zmieszały do końca z błotem. Wiem że robię źle i dlatego chcę z tym zerwać. Myślę, że nikt do końca nie zrozumie takiego postępowania póki sam nie znajdzie się w podobnej sytuacji. Wiem że mój mąż nie zasługuje na takie życie z taką kur.. jak ja, ale staram się być dobrą żoną. Badania na pewno zrobię, a grupę krwi kochanek ja i mąż mamy taką samą, więc to niczego nie wyjaśni. I nie wyobrażam sobie życia bez męża, nie chciałabym zrujnować mu życia, ani moim dzieciom.
Takie posty jak większość z Was napisała byłymi potrzebne, żeby zrozumieć i uświadomić sobie kilka spraw, co i kto jest dla mnie najważniejszy i o co powinnam walczyć.

to tu masz odpowiedz na wszystkie wątpliwości i tego się trzymaj

[dominikmeller25]

Napisane przez zagubiona i naiwna

Wiem że mój mąż nie zasługuje na takie życie z taką kur.. jak ja, ale staram się być dobrą żoną.

no my to widzimy jak się starasz być dobrą żoną, długi romans do tego dzieciak kochanka to jest najlepszy dowód na to jak dobrą żoną jesteś.
gorzej mąż nie mógł trafić, spieprzyłaś mu życie bo już dawno miałby okazję być z kimś kto by go szanował, lecz Ty wolałaś ciągnąć dwie sroki za ogon.
życie mężowi i dzieciom już zrujnowałaś, teraz pytanie jak bardzo, bo ukrywanie faktu że może nie być ojcem dziecka jest najczystszym ku.....em i prędzej czy później to wyjdzie, a wtedy to dopiero będzie mąż miał frajdę gdy się dowie od kogoś a nie od Ciebie...

no i co to za idiotyczne teksty że chcesz zerwać? jakbyś chciała, to już byś zerwała. aby wskoczyć mu do łóżka miałaś siłę, aby urodzić dziecko (nie znając ojca) także miałaś siłę a nie masz siły odejść? po prostu Ty nie chcesz odejść.

facet powinien się dowiedzieć z kim tak naprawdę mieszka pod jednym dachem i powinien mieć wybór czy chce być dalej z kimś takim, no ale Ty tego nie chcesz, bo przecież Ty jesteś najważniejsza i Twoje potrzeby, a potrzeby innych masz głęboko w czterech literach co pokazałaś przez ten swój romans.

[dr Madzia]

Powodzenia!