Wpływ trądziku na pewność siebie...

[AgaZ]

"Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, ze życie z trądzikiem stanowi większy dyskomfort psychiczny niż bycie chorym na padaczkę astmę, czy cukrzycę. Jednocześnie w tej grupie chorych myśli samobójcze zdarzają się aż u 6% badanych. Z innych badań wynika, że wśród chorych na trądzik jest znacznie większy odsetek bezrobotnych w porównaniu z osobami ze zdrową skórą..."

więcej na:

https://wizaz.pl/Pielegnacja/ABC-pie...pewnosc-siebie


Czy trądzik przeszkadza Wam w kontaktach z ludźmi? Jeśli tak, to jak sobie z tym radzicie?

[Erwina1234]

U mnie zdecydowanie duży wpływ na pewność siebie ma trądzik.

Pojawił się, gdy byłam nastolatką i jak każda dziewczyna chciałam się podobać chłopakom niestety moje niedoskonałości sprawiały, że czułam się źle, zakrywałam twarz długimi włosami, zrobiłam długą grzywkę zakrywającą całe czoło... Wykonywałam makijaż który miał zakryć niedoskonałości... Czułam się źle w swoim ciele... Znajomi traktowali mnie tak samo jak wcześniej, ale ja nie czułam się już z nimi dobrze...

Zaczęło zmieniać się to w liceum, poznałam nowych ludzi i powoli zaczynałam przyzwyczajać się do trądziku.

Najważniejszym momentem było znalezienie sobie chłopaka (jesteśmy razem do dziś). Patrzył on na mnie inaczej niż wszyscy - nie na twarz, tylko w oczy - nie czułam się przy nim skrępowana

Stopniowo zaczęłam "zrzucać swoją maskę", lżej się malować i powoli powoli akceptować siebie

Dzisiaj jestem już silniejszą kobietą, głównie dzięki niemu On daje mi siłę by widzieć piękno w sobie samej Moja samoocena przeżywa wzloty i upadki, ale cieszę się, że jest ktoś kto mnie łapie, gdy spadam zbyt nisko

[angelikaw]

Napisane przez AgaZ

Czy trądzik przeszkadza Wam w kontaktach z ludźmi? Jeśli tak, to jak sobie z tym radzicie?

W okresie dojrzewania trądzik powodował, że moja samoocena była niższa. Teraz jest troszkę inaczej, dojrzałam i przejmuję się tym nieco mniej, aczkolwiek denerwuje mnie, że mając ponad 30 lat moja cera nie jest tak doskonała, jakbym tego chciała.

[201704240919]

Pisałam już wcześniej, że trądzik odcisnął na mnie ogromne piętno, tak naprawdę upośledził mnie społecznie. Unikałam kontaktów, byłam zamknięta w sobie i tłukłam lusterka,w których siebie widziałam. Podczas leczenia dermatologicznego chodziłam także do psychologa, dzięki niemu w końcu uwierzyłam w siebie i tą ' brzydką, pryszczatą Ewę', zastąpiłam miłą, uśmiechniętą. Pamiętam, że moja samoocena sięgała zera, byłam tak naprawdę odcięta od świata, było mi naprawdę bardzo ciężko. Cieszę się, że udało mi się pokonać trądzik i przede wszystkim zaakceptować siebie. Uwierzmy w siebie i nie odcinajmy się od świata tylko dlatego, że nie mamy idealnej cery!

[Aziddee]

Jako nastolatka byłam strasznie zakompleksiona, więc trądzik bardzo pogarszał moją samoocenę. Lepiej się czuję z zatuszowanymi niedoskonałościami, kiedyś nie wyszłabym do ludzi bez makijażu, ale teraz z moją samooceną i pewnością siebie jest znacznie lepiej
To logiczne, że lepiej się czujemy, gdy lepiej wyglądamy

[Erwina1234]

Napisane przez Ewuniaa16

Pisałam już wcześniej, że trądzik odcisnął na mnie ogromne piętno, tak naprawdę upośledził mnie społecznie. Unikałam kontaktów, byłam zamknięta w sobie i tłukłam lusterka,w których siebie widziałam. Podczas leczenia dermatologicznego chodziłam także do psychologa, dzięki niemu w końcu uwierzyłam w siebie i tą ' brzydką, pryszczatą Ewę', zastąpiłam miłą, uśmiechniętą. Pamiętam, że moja samoocena sięgała zera, byłam tak naprawdę odcięta od świata, było mi naprawdę bardzo ciężko. Cieszę się, że udało mi się pokonać trądzik i przede wszystkim zaakceptować siebie. Uwierzmy w siebie i nie odcinajmy się od świata tylko dlatego, że nie mamy idealnej cery!

Takie historie podnoszą mnie na duchu

[jyyli]

Ja też miałam niską samoocenę powodu trądziku... Ale powiedziałam sobie dość! Nie mogę całego życia spędzić w domu z powodu choroby, tym bardziej, że ta choroba nie czyni mnie niepełnosprawną.
Staram się tym nie przejmować, a jeśli komuś nie pasuje moja twarz, niech na mnie nie patrzy

[moniska0790]

Ja w okresie najgorszego stanu mojej skóry, nie mogłam patrzeć w lusterka, miałam okropne mdłości na swój widok, nie chciałam chodzić na uczelnie, siedziałam w domu, zazwyczaj sama w pokoju, często też płakałam. Rodzina się ze mnie śmiała, że boje się słońca, a ja nie potrafiłam im wytłumaczyć, że przebywanie z ludźmi, utrzymywanie z nimi kontaktu przerasta mnie. Potem trafiłam na dobrego dermatologa i z tygodnia na tydzień cera mi poprawiała a z nią samopoczucie. Teraz gdy sobie przypominam moje myśli z tamtego okresu, to jestem przerażona. Dobrze, że miałam wtedy ludzi, którym mogłam się wygadać.

[artosisss]

Zakrywałam czym mogłam żeby jakoś zamaskować,ale i tak samoocena była bardzo niska:/

[dota82]

Zgadzam się niestety, wszystko można zamaskować niestety to co dzieje się z nami w środku ciężko wyretuszować

[ulmich]

Trądzik jest dla mnie wielkim problemem.
Moja twarz jest moim wizerunkiem i niezbędną wizytówką w pracy zawodowej .
Moja praca polega na pozyskiwaniu nowych klientów
Na codzień mam styczność z ogromną liczbą ludzi i to oni mnie oceniają .
Staram się zawsze wyglądać perfekcyjnie ale nie zawsze można wyglądac doskonale mając krosty.
W okresie kiedy mam ich najwiecej czyli przed miesiączką przeżywam ogromny stres .
Nauczyłam się z nim żyć ale nigdy się z nim nie zaprzyjaźnię

[agnkat]

Niestety trądzik powoduje obniżenie samooceny. Było tak, kiedy byłam nastolatką. Teraz po 30-stce mimo, że nadal jestem jego posiadaczką, ale w mniejszym stopniu mam inne nastawienie do życia. Wygląd zewnętrzny odgrywa w dzisiejszych czasach bardzo ważną rolę. Ja staram się myśleć pozytywnie, a przy okazji robić wszystko, co mojej mocy by go zminimalizować. Regularne wizyty u dermatologa, a także dobranie odpowiednich kosmetyków to rozwiązanie idealne. Wtedy to już pozostaje tylko jeden mały krok do samoakceptacji.

[nextjadzia]

nie będę ukrywać, że niedoskonałości sprawiają iż jestem zamknięta w sobie. boję się wyjść do ludzi. zwłaszcza, że podczas rozmowy nie wiem czy słuchają tego co mówię czy patrzą tylko na moje czerwone krostki.na szczęście po Eucerin zaczynam zauważać poprawę

[papuzia]

Najgorzej pod tym względem było, kiedy miałam naście lat. Wtedy przez trądzik miałam ogromne kompleksy, byłam mniej pewna siebie, omijałam lustra szerokim łukiem. Z wiekiem trochę mi to przeszło i zaczęłam się mniej przejmować takimi rzeczami. Ale i tak nie raz w czasie studiów bardzo przeżywałam stan mojej cery. W końcu kiedyś myślałam że po 20 roku życia to już na pewno będzie ona ładna i zdrowa. No i wszyscy wokół nie mieli tego problemu.
Aktualnie mam pracę polegającą na bezpośrednich spotkaniach z klientami i muszę przynać, że kiedy moja skóra ma gorsze dni, ja czuje się mniej pewna siebie..

[LaCamilla]

Trądzik ma ogromny wpływ na samoocenę. Okrutnie cierpiałam przez ostatnie lata podstawówki, gdy moja cera zaczęła "wariować" - okropnie wstydziłam się tych krost i jeszcze nie mogłam NIC z tym zrobić, bo mama zabraniała mi malowania się (standardowe uzasadnienie, że "to normalne, przejdzie samo a malowanie tylko zniszczy Ci cerę i za 20 lat będziesz miała wygląd starej baby").
Fakt, że inni też mieli trądzik trochę pomagał ale tylko trochę, bo zawsze są osoby, które nie mają żadnych tego typu problemów i to właśnie zwykle one przyglądają się badawczo "trędowatym" i nierzadko robią jakieś głupie uwagi

Gdy w gimnazjum nie wytrzymałam i zaczęłam używać podkładu, pudru i korektora było już lepiej - to był dla mnie ogromny przeskok i czułam się znacznie lepiej (chociaż na pewno super nie wyglądałam - wiadomo, pierwsze eksperymenty makijażowe). Ponowny silny spadek samooceny nastąpił w LO, gdy wiele dziewczyn miało już gładziutkie buzie a ja wiecznie coś

Na dzień dzisiejszy jestem z tym już mniej-więcej pogodzona (no i odpukać mam dużo mniejszy problem z trądzikiem niż kiedyś) ale od czasu do czasu szlag mnie trafia, brzydko mówiąc, gdy widzę dziewczyny z gładziutkimi buziami, które nie wymagają ani grama podkładu... A ja kombinuję, co by tu jeszcze zakupić, żeby było jeszcze lepiej :P Takie poczucie niesprawiedliwości

[kamila8409]

Chyba nikogo nie zaskoczę pisząc, że z pewnością trądzik obniża samoocenę. Jeśli jest się osobą w miarę odporną i silną, to pomimo kompleksów jakoś idzie przeżyć, ale pamiętam w szkole miałam koleżankę, która była naprawdę ładna ale miała paskudny trądzik, przez co nawet na podwórko nie chciała wychodzić..... dosłownie musiałyśmy ją wyciągać z domu.... po prostu koszmar! Ja na szczęście potrafiłam dobrze ukryć emocje i strach przed dobrze oświetlonymi miejscami, ale też niechętnie je odwiedzałam. Pomimo ubiegu lat nadal mam kompleksy i niższą samoocenę, ale na szczęcie nie ma to już takiego wpływu na moje życie jak w wieku nastoletnim.
I ja musze Wam powiedzieć, że zaczynam widzieć poprawę po kuracji z Eucerinem Choć jeszcze pewnie długa droga przede mną, ale już czuję się troszkę lepiej.

[201708250935]

moja samoocena przez tradzik jet praktycznie rowna zeru. Nie umiem pokazac sie ludziom bez makijazu, choc probuje z tym walczyc. Nigdy nie zamykalam sie w pokoju ani nie izolowalam sie od ludzi, choc czesto chcialam byc sama. Znecam sie nad swoja skora przez to jak wyglada, po czym stresuje sie tym co sobie zrobilam i znow zaczynam grzebac, okropne, bledne kolo z ktorego prawdopodobnie nigdy nie wyjde. Dodatkowo moj tradzik nie ograniczyl sie jedynie do twarzy a jest na ramionach, plecach, dekolcie i szyi co wcale zycia nie ulatwia, ani pewnosci siebie nie zwieksza

[Ola Moderatorka]

Dziewczyny, to ostatni wątek w naszej akcji, a to oznacza, że musicie być jeszcze bardziej aktywne. Nie ma się co czarować, ale cera trądzikowa doprowadza niejedną osobę do frustracji. Łatwo więc się zniechęcić, albo zamknąć w sobie. Na szczęście dzięki Waszej wiedzy walka z trądzikiem może być skuteczna. Pokażmy razem, że damy sobie z nim radę. Możemy na Was liczyć?

[kabel80]

Napisane przez AgaZ

"Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, ze życie z trądzikiem stanowi większy dyskomfort psychiczny niż bycie chorym na padaczkę astmę, czy cukrzycę. Jednocześnie w tej grupie chorych myśli samobójcze zdarzają się aż u 6% badanych. Z innych badań wynika, że wśród chorych na trądzik jest znacznie większy odsetek bezrobotnych w porównaniu z osobami ze zdrową skórą..."

więcej na:

https://wizaz.pl/Pielegnacja/ABC-pie...pewnosc-siebie


Czy trądzik przeszkadza Wam w kontaktach z ludźmi? Jeśli tak, to jak sobie z tym radzicie?

Gdy byłam nastolatką trądzik, który miałam na całej twarzy, zwłaszcza na czole (nie było wolnego milimetra skóry bez krost) był dla mnie koszmarem- nie wychodziłam nigdzie poza szkołą. Włosami zasłaniałam twarz, żeby tylko nie było widać oszpeconej pryszczami twarzy. Moja samoocena była bardzo niska, uważałam i czułam się za brzydszą, gorszą a nawet głupszą - bo miałam trądzik. Szczerze mówiąc nigdy nawet w najśmielszych marzeniach nie sądziłam, że wygląd mojej cery się poprawi. Na szczęście pomogła mi dobra dermatolożka - oczywiście na wizytach prywatnych. Pamiętam, ze wydałam wtedy (a raczej moja mam ;p) kupę kasy na wizyty i leki, ale pomogło. Z czasem cera zaczęła się poprawiać. Nie mówię, że teraz jest idealnie, bo ciągle cos tam mi wyskakuje i mam zaskórniaki, a przed okresem zawsze jakiegoś mega pryszcza w widocznym najbardziej miejscu, ale na pewno jest lepiej niż kiedyś. Jak cos wyskoczy to maskuje, korektorem , pudrem. Pamiętam, ze jak miałam w ogólniaku taką wypryszczoną buzie, to nawet się nie malowałam , bo uważałam, ze jestem tak oszpecona, ze makijaż nic nie pomoże, a może nawet zaszkodzi lub będzie wyglądał w połączeniu z pryszczami niesmacznie. Jednym słowem nacierpiałam się bardzo dużo. Wiem jak ludzie reagują na takie ropne wypryski i zaognione zmiany, doskonale to nadal pamiętam. Myślę, że każda osoba z tym schorzeniem, oprócz dermatologa powinna być objęta pomocą psychologa.

[mskrzypulec]

U mnie również trądzik odcisnął wielkie piętno na kontaktach z innymi. Nie działo się to w okresie dojrzewania bo wtedy miałam inne kompleksy. Cały czas twierdziłam, że jestem za chuda i dlatego nikt nie chce się ze mną przyjaźnić. Dopiero kiedy zaszłam w ciąże zaczęły się moje problemy z trądzikiem i trwają do dzisiaj. Wtedy uważałam, że jestem brzydka a wszystkie kobiety w ciąży tak pięknie wyglądają. Spotykałam się tylko z ludźmi z którymi znałam się od dawna i praktycznie tylko w domu bo wstydziłam się wychodzić. Mimo tego, że mąż mówił iż to nie jest tak widoczne ja nie byłam w stanie wychodzić nawet na zakupy. Teraz jest już lepiej ale jeszcze nie jest to na tyle silne aby czuć się tak pewnie jak ładne dziewczyny.

[kabel80]

Napisane przez nextjadzia

nie będę ukrywać, że niedoskonałości sprawiają iż jestem zamknięta w sobie. boję się wyjść do ludzi. zwłaszcza, że podczas rozmowy nie wiem czy słuchają tego co mówię czy patrzą tylko na moje czerwone krostki.na szczęście po Eucerin zaczynam zauważać poprawę

Też czasem odnoszę takie wrażenie, że jak z kimś rozmawiam, albo stoję w kolejce w sklepie, że wszyscy się na mojego mega pryszczola patrzą. Koszmar!! Ostatnio wyrósł mi z dnia nadzień taki mega wyprysk, ale mimo tego, ze było mocno ropny i dojrzały obiecałam sobie, ze go nie wycisnę, bo dziura z blizna na twarzy murowana - był wielgachny. Nawet jak patrzyłam to widziałam go katem oka na policzku. Jakoś ostatkiem siły woli udało mi się powstrzymać i go nie wycisnąć. Na szczęście po którymś razie użycia testowanego żelu do twarzy Eucerin pryszcz sam wyszedł...to było cos okropnego. Zastanawiam się czy jak będę starsza panią w sędziwym wieku to nadal będę miała te okropne wypryski....

[mskrzypulec]

Napisane przez Ola Moderatorka

Dziewczyny, to ostatni wątek w naszej akcji, a to oznacza, że musicie być jeszcze bardziej aktywne. Nie ma się co czarować, ale cera trądzikowa doprowadza niejedną osobę do frustracji. Łatwo więc się zniechęcić, albo zamknąć w sobie. Na szczęście dzięki Waszej wiedzy walka z trądzikiem może być skuteczna. Pokażmy razem, że damy sobie z nim radę. Możemy na Was liczyć?

Oczywiście że można na nas liczyć. Dzięki temu forum dowiedziałam się wielu cennych informacji i poznałam nowe kosmetyki, które będę mogła wypróbować na sobie ale także polecić siostrze mojego męża Dziękuję Wam za Waszą pomoc i sposoby w jaki sposób radzicie sobie ze swoim problemem.

[ania2701]

Napisane przez Ewuniaa16

Pisałam już wcześniej, że trądzik odcisnął na mnie ogromne piętno, tak naprawdę upośledził mnie społecznie. Unikałam kontaktów, byłam zamknięta w sobie i tłukłam lusterka,w których siebie widziałam. Podczas leczenia dermatologicznego chodziłam także do psychologa, dzięki niemu w końcu uwierzyłam w siebie i tą ' brzydką, pryszczatą Ewę', zastąpiłam miłą, uśmiechniętą. Pamiętam, że moja samoocena sięgała zera, byłam tak naprawdę odcięta od świata, było mi naprawdę bardzo ciężko. Cieszę się, że udało mi się pokonać trądzik i przede wszystkim zaakceptować siebie. Uwierzmy w siebie i nie odcinajmy się od świata tylko dlatego, że nie mamy idealnej cery!

No i takie pozytywne podejście mi się najbardziej podoba, choć ja czasem jak u siebie widze te 'stadka' pryszczów to samoocena spada i mam ochotę się zaszyć w domu, ale staram sie mieć podejście, że przecież gorsze sprawy ludzi spotykają niż pare pryszczów na czole :P

[kabel80]

Napisane przez nagomiko

moja samoocena przez tradzik jet praktycznie rowna zeru. Nie umiem pokazac sie ludziom bez makijazu, choc probuje z tym walczyc. Nigdy nie zamykalam sie w pokoju ani nie izolowalam sie od ludzi, choc czesto chcialam byc sama. Znecam sie nad swoja skora przez to jak wyglada, po czym stresuje sie tym co sobie zrobilam i znow zaczynam grzebac, okropne, bledne kolo z ktorego prawdopodobnie nigdy nie wyjde. Dodatkowo moj tradzik nie ograniczyl sie jedynie do twarzy a jest na ramionach, plecach, dekolcie i szyi co wcale zycia nie ulatwia, ani pewnosci siebie nie zwieksza

Mi właśnie odkąd skończyłam 30 lat trądzik zaczął pojawiać się na szyi, karku i dekolcie. Wcześniej miałam go tylko na twarzy. Nie wiem co się teraz dzieje, czy to wina branych przeze mnie leków, czy chorej tarczycy i braku równowagi hormonalnej... Rozmawiałam o tym z moja Panią endokrynolog, ale zagadki nie rozwiązała-przyczyny mogą być różne. Do dermatologa na NFZ już nawet nie chodzę, bo jak słyszę ciągle to samo i mam się faszerować antybiotykami, które nie dość, ze nie pomagają to powodują wysyp czerwonych plam, to wole odpuścić, a na prywatne wizyty raczej mnie nie stać.

[201704240919]

Napisane przez kabel80

Też czasem odnoszę takie wrażenie, że jak z kimś rozmawiam, albo stoję w kolejce w sklepie, że wszyscy się na mojego mega pryszczola patrzą. Koszmar!! Ostatnio wyrósł mi z dnia nadzień taki mega wyprysk, ale mimo tego, ze było mocno ropny i dojrzały obiecałam sobie, ze go nie wycisnę, bo dziura z blizna na twarzy murowana - był wielgachny. Nawet jak patrzyłam to widziałam go katem oka na policzku. Jakoś ostatkiem siły woli udało mi się powstrzymać i go nie wycisnąć. Na szczęście po którymś razie użycia testowanego żelu do twarzy Eucerin pryszcz sam wyszedł...to było cos okropnego. Zastanawiam się czy jak będę starsza panią w sędziwym wieku to nadal będę miała te okropne wypryski....

Znam to Zawsze miałam wrażenie, że każdy się na mnie patrzy, wyśmiewa za plecami i pokazuje paluchem. Prawda jest taka, że same tak siebie postrzegamy, pierwsze na co patrzymy u ludzi to cera - porównujemy siebie, zazdrościmy,a nasze kompleksy są jeszcze większe. Dopiero po pewnym czasie doszłam do wniosku, że tak naprawdę większość ludzi wcale nie patrzyła na moją twarz, a były to tylko bzdury, które sama sobie wmawiałam. Szkoda czasu na coś takiego, trzeba spiąć pośladki i w końcu uwierzyć w siebie!

Napisane przez nagomiko

moja samoocena przez tradzik jet praktycznie rowna zeru. Nie umiem pokazac sie ludziom bez makijazu, choc probuje z tym walczyc. Nigdy nie zamykalam sie w pokoju ani nie izolowalam sie od ludzi, choc czesto chcialam byc sama. Znecam sie nad swoja skora przez to jak wyglada, po czym stresuje sie tym co sobie zrobilam i znow zaczynam grzebac, okropne, bledne kolo z ktorego prawdopodobnie nigdy nie wyjde. Dodatkowo moj tradzik nie ograniczyl sie jedynie do twarzy a jest na ramionach, plecach, dekolcie i szyi co wcale zycia nie ulatwia, ani pewnosci siebie nie zwieksza

Oj Uwierz, że wszystko można pokonać. Mi najbardziej pomgło wyrzucenie tych piekielnych małych lustereczek i dokumentowanie każdego tygodnia w zdjęciach. Widząc poprawę swojej cery miałam ogromną motywację do dalszej walki. To okropne, jak same siebie nienawidzimy.. Może zabrzmię głupio, ale kiedyś kolega powiedział mi, że ludzie postrzegają nas tak, jak sami się czujemy. Nawet mając trądzik możemy być piękne, atrakcyjne i pewne siebie, ważne jest to, jak same siebie poważamy.

[dolcevita24]

Mój trądzik mimo, że jest u mnie bardziej dotkliwy, niż w okresie dojrzewania, nie wpływa na moja samoocenę. Jest to jest i żyję z ni. Ale zanim do tego doszłam przeszłam długą drogę budowania w głowie właściwego i prawdziwego obrazu siebie. Dziś jestem silna i żaden pryszcz nie popsuje mi dnia czy spowoduje zmianę planów.

Życzę wytrwałości w budowaniu pozytywnego wizerunku !

[martitkaa]

Oczywiście że przeszkadza, jak jest źle to nawet nie chce się wychodzić z domu do ludzi. Ale prawda jest taka, że najbardziej przeszkadza jak jest się nastolatkiem, wraz z wiekiem nasza samoocena rośnie i mimo wszystko lepiej sobie z tym radzimy.

[ewson91]

Moja przyjaciółka zawsze miała idealną cerę, niczym porcelanowa laleczka, ja niestety z wieloma niedoskonałościami, jako nastolatka wręcz zazdrościłam jej cery, dzisiaj akceptuję siebie, z niedoskonałościami czy bez nich

[heureusement]

U mnie niestety trądzik od zawsze ma wplyw na niską samoocenę. nigdy nie byłam jakoś szczególnie pewna siebie, a odkąd mam trądzik czyli jakiś 9 lat moja pewność siebie jest znikoma. W okresie kiedy mam naprawdę dużo syfu na twarzy staram się nie zbliżać za bardzo do ludzi, żeby nie widzieli tak z bliska jaka jestem brzydka... Najgorzej jest na basenie, tu mogę jedynie próbować naciągnąć sobie czepek na czoło, ale co z tego jak ja najwięcej syfu mam na żuchwie czy policzkach... Pewnie to nie prawda, ale zawsze jak gdzies idę i ktoś się na mnie spojrzy, to odnoszę wrażenie, że widzi tylko mój trądzik. Jak wychodzę gdzieś z koleżankami, które mają ładne buzie to nie mam przy nich najmniejszych szans, pomimo tego, że mam np. ładniejszą figurę, faceci i tak patrzą na twarz (przynajmniej ja to tak odbieram). Chociaż możliwe, że to dlatego iż się tak krępuję, że sama się trochę zamykam i oddalam...
ehh chciałaby, być pewna siebie i się niczym nie przejmować, ale niestety to nie jest takie łatwe

[lavenda87]

Napisane przez AgaZ

"Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, ze życie z trądzikiem stanowi większy dyskomfort psychiczny niż bycie chorym na padaczkę astmę, czy cukrzycę. Jednocześnie w tej grupie chorych myśli samobójcze zdarzają się aż u 6% badanych. Z innych badań wynika, że wśród chorych na trądzik jest znacznie większy odsetek bezrobotnych w porównaniu z osobami ze zdrową skórą..."

więcej na:

https://wizaz.pl/Pielegnacja/ABC-pie...pewnosc-siebie



Czy trądzik przeszkadza Wam w kontaktach z ludźmi? Jeśli tak, to jak sobie z tym radzicie?

Eh... jako nastolatka miałam ogromne kompleksy na punkcie mojej cery, a teraz jakoś lepiej nie jest, bo mam pełno zaskórników :/ ja wiem, że ludzie nie przyglądają się aż tak blisko mojej twarzy i nie liczą czarnych kropek na brodzie, ale co ja poradzę, że mnie samej one przeszkadzają i wydaje mi sie, że każdy na mnie patrzy i je widzi...

Ładna buzia to podstawa, ludzie oceniają nas po wyglądzie... niestety