Wyznać prawdę?

[handsomegirl]

Cześć!
Zwracam się do Was z pytaniem, bo sama nie wiem co zrobić. Liczę na Waszą pomoc.

Muszę zacząć od początku. Trzy lata temu zaczęłam naukę w liceum, które teraz kończę. We wrześniu/ październiku zauważyłam pewnego chłopaka. Z wyglądu można by uważać, że to całkiem nie mój typ, ale całkowicie zawrócił mi w głowie. Sama nie wiem dlaczego, ani razu ze sobą nie rozmawialiśmy. Ba, nigdy nie zauważyłam, żeby choć przez sekundę zaszczycił mnie spojrzeniem. Mieliśmy całkiem inne kręgi znajomych, więc szanse na jakikolwiek kontakt były znikome. I tak mijałam go przez 2 lata na szkolnych korytarzach. Do czasu! W grudniu odezwał się do mnie na fb (soł romantik ), tak zaczęła się nasz znajomość. Na prawdę cieszyłam się jak małe dziecko. Pisaliśmy, spotkaliśmy się, pisaliśmy... I na tym się skończyło. Nic z tego nie będzie. W maju kończę tą szkołę i prawdopodobnie nigdy więcej się nie spotkamy. Zastanawiam się czy wtedy nie powiedzieć mu co do Niego czułam przez ten cały czas. To bynajmniej nie będzie jakieś wielkie wyznanie miłości, chciałabym tylko żeby wiedział.

Teraz nasuwa się moje pytanie: czy jest sens? Chciałabym to zrobić dla siebie, zmierzyć się z tym. Tylko czy to jest na miejscu? Powinnam mu to powiedzieć, czy zachować to dla siebie?

[maacieek]

Mam wrażenie że liczysz na to że będzie jak w tych amerykańskich romantycznych filmach - ty wyznajesz mu miłość bo kończysz szkołę i się więcej nie zobaczycie a on zaraz przyleci do Ciebie i będziecie żyć długo i szczęśliwie

Na poważnie, pisaliście zapewne o dupie maryni więc nie wiem czy jest sens, bo jak by mu zależało to napisałby wcześniej lub coś zaproponiwał w przeciągu 3 miesięcy. No i kwestia że on jak mniemam jeszcze będzie w lo a ty się wybierasz gdzieś na studia - niby żadna przeszkoda ale na początku związku może być ciężko.

[anjuta]

Napisane przez handsomegirl

Cześć!
Zwracam się do Was z pytaniem, bo sama nie wiem co zrobić. Liczę na Waszą pomoc.

Muszę zacząć od początku. Trzy lata temu zaczęłam naukę w liceum, które teraz kończę. We wrześniu/ październiku zauważyłam pewnego chłopaka. Z wyglądu można by uważać, że to całkiem nie mój typ, ale całkowicie zawrócił mi w głowie. Sama nie wiem dlaczego, ani razu ze sobą nie rozmawialiśmy. Ba, nigdy nie zauważyłam, żeby choć przez sekundę zaszczycił mnie spojrzeniem. Mieliśmy całkiem inne kręgi znajomych, więc szanse na jakikolwiek kontakt były znikome. I tak mijałam go przez 2 lata na szkolnych korytarzach. Do czasu! W grudniu odezwał się do mnie na fb (soł romantik ), tak zaczęła się nasz znajomość. Na prawdę cieszyłam się jak małe dziecko. Pisaliśmy, spotkaliśmy się, pisaliśmy... I na tym się skończyło. Nic z tego nie będzie. W maju kończę tą szkołę i prawdopodobnie nigdy więcej się nie spotkamy. Zastanawiam się czy wtedy nie powiedzieć mu co do Niego czułam przez ten cały czas. To bynajmniej nie będzie jakieś wielkie wyznanie miłości, chciałabym tylko żeby wiedział.

Teraz nasuwa się moje pytanie: czy jest sens? Chciałabym to zrobić dla siebie, zmierzyć się z tym. Tylko czy to jest na miejscu? Powinnam mu to powiedzieć, czy zachować to dla siebie?

nie

[skazana_na_bluesa]

lepiej umówić się na piwo niż robić takie wyznania...

[szynka_w_toscie]

A nie mogłaś mu zaproponować spotkania?
W końcu jak do Ciebie napisał to pewnie mu się spodobałaś.

[201609102148]

Napisane przez handsomegirl

Cześć!
Zwracam się do Was z pytaniem, bo sama nie wiem co zrobić. Liczę na Waszą pomoc.

Muszę zacząć od początku. Trzy lata temu zaczęłam naukę w liceum, które teraz kończę. We wrześniu/ październiku zauważyłam pewnego chłopaka. Z wyglądu można by uważać, że to całkiem nie mój typ, ale całkowicie zawrócił mi w głowie. Sama nie wiem dlaczego, ani razu ze sobą nie rozmawialiśmy. Ba, nigdy nie zauważyłam, żeby choć przez sekundę zaszczycił mnie spojrzeniem. Mieliśmy całkiem inne kręgi znajomych, więc szanse na jakikolwiek kontakt były znikome. I tak mijałam go przez 2 lata na szkolnych korytarzach. Do czasu! W grudniu odezwał się do mnie na fb (soł romantik ), tak zaczęła się nasz znajomość. Na prawdę cieszyłam się jak małe dziecko. Pisaliśmy, spotkaliśmy się, pisaliśmy... I na tym się skończyło. Nic z tego nie będzie. W maju kończę tą szkołę i prawdopodobnie nigdy więcej się nie spotkamy. Zastanawiam się czy wtedy nie powiedzieć mu co do Niego czułam przez ten cały czas. To bynajmniej nie będzie jakieś wielkie wyznanie miłości, chciałabym tylko żeby wiedział.

Teraz nasuwa się moje pytanie: czy jest sens? Chciałabym to zrobić dla siebie, zmierzyć się z tym. Tylko czy to jest na miejscu? Powinnam mu to powiedzieć, czy zachować to dla siebie?

Też od początku liceum podobał mi się jeden chłopak... I przyznałam się mu do tego- miesiąc po tym, jak zaczęliśmy ze sobą chodzić

Odpowiadając na pytanie: byłby sens, gdybyście się chociaż przyjaźnili. Ale takie wyznania prawie obcemu chłopakowi...?
Z resztą z Twojego posta bije taki fatalizm, jakby kolesiowi zostały dwa miesiące życia. Jeśli dalej Ci się podoba, to co szkodzi na przeszkodzie, byście jednak poznali się bliżej?

[8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0]

Skończenie szkoły nie oznacza końca znajomości, ale uczucie to nie tylko pisanie ze sobą i spotykanie się od czasu do czasu.

[wiktorja]

po takim wyznaniu na 99% chłopak się po prostu wystraszy
też uważam, że jeśli już chcesz coś robić to zaproś na piwo, spacer, cokolwiek, ale nie porywaj się z wyznawaniem uczuć. nawet jeśli mu się podobasz, to może zwyczajnie uznać to za dziwne, zważając na to że jeszcze słabo się znacie.

[Magdallen]

Napisane przez skazana_na_bluesa

lepiej umówić się na piwo niż robić takie wyznania...

Zgadzam się. O wiele lepiej.

Wyskakując nagle z tekstem w stylu "kocham Cię od kiedy pierwszy raz Cię zobaczyłam" do prawie obcego chłopaka zostaniesz uznana za wariatkę i tyle.
Wiem, bo zrobiłam coś takiego właśnie, gdy byłam w Twoim wieku. Z tym, że to był mój dobry kolega z klasy, często gdzieś razem wychodziliśmy większą paczką, ale nigdy nie byliśmy sam na sam. On po całym zajściu przestał się do mnie odzywać, napisał maila, że nie mogę go kochać, bo go nawet dobrze nie znam, później wyszedł ze mną ze trzy razy na piwo z mojej inicjatywy (z litości), a potem chyba rozpowiedział innym, bo wszyscy znajomi z liceum zerwali ze mną kontakt

Kilka lat później miałam odwrotną sytuację - jakiś chłopak zaczepił mnie na uczelni, byłam miła i otwarta na nową znajomość, ale on zaraz zaczął nawijać, że pięknie wyglądałam tego i tego dnia w żółtej spódniczce, a innego dnia widział mnie gdzieś tam i też byłam taka piękna i że on mnie kocha od początku studiów, więc muszę mu dać szansę Przekonałam się, jak to jest być po tej drugiej stronie i uwierz, to wcale nie jest fajne być "kochanym" przez jakąś obcą, przypadkową osobę.

Zamiast wyznań miłosnych zaproponuj wspólne wyjście. Chłopak na pewno załapie, o co chodzi, a unikniesz dramatycznych wyznań, które tylko by go wystraszyły

[Pazurka]

Też myślę, że powinnaś się postawić na jego miejscu, gdy usłyszy od ciebie, tę rewelację. Jeśli pierwszy się odezwał na fb, to wtedy trzeba było kuć żelazo, teraz już po ptokach, odpuść.