nie mogę jechać do chłopaka :(

[soliyo]

Mam 17 lat i moi rodzice nie pozwalają mi jechać do chłopaka, który ma lat 19. Argumentują to tym, że mieszka On daleko (35km ode mnie) i że mam odpuścić go sobie i znaleźć kogoś innego kto będzie mieszkał bliżej. Strasznie się pokłóciliśmy, bo obiecałam mu, że przyjadę w sobotę, a dziś po rozmowie z mamą okazało się,że nie mogę. Chcę jechać do niego tylko na kilka godzin, nie chcę tam spać ani nic z tych rzeczy. On był u mnie już kilka razy i ja u niego raz.. Nie podoba im się on, ponieważ jest niski, szczupły i ubiera się jak ci chłopacy których zalicza się do"pedałów" w dzisiejszych czasach. Znam go 6 miesięcy, ale jesteśmy razem od 2 tygodni, choć już jakoś w lutym się zbliżyliśmy do siebie i oboje chcieliśmy być razem tylko troszkę skomplikowana sytuacja była. Ale nie o to tutaj chodzi. Rozmowy z mamą typu "nie jestem już dzieckiem" i "dlaczego każda inna osoba może a ja nie?" nie pomagają. Odpowiedź brzmi zawsze "nie i koniec, nie masz 18 lat, nie jesteś pełnoletnia" itd. Już robię wszystko, codziennie się uczę, sprzątam w domu, jestem miła i robię wszystko o co mnie poproszą tylko po to żeby móc jechać, a oni dalej są na nie. Co mam zrobić?

[adytruu]

kiedy skonczyłaś 17 lat? pociesze Cie - juz niebawem (oj czas leci, leci szybko) bedziesz pełnoletnia i wtedy mama nie bedzie mogła Ci zabronic.
35 kilometrów daleko? u nas jest odległość 100km, a tego nie odczuwamy..
poza tym.. to Ty sie masz z nim umawiac, czy rodzice? ja rozumiem, jakby nie odpowiadał im bo pije, jest wulgarny czy w jakis sposob niebezpieczny dla Ciebie i majacy zly wpływ, ale ze im sie nie podoba, bo jest szczupły ;o? wspołczuje Ci tej sytuacji..
powiem tak - jak chlopak jest fajny i porzadny z charakteru, zalezy Ci na nim, to nie odpuszczaj, w koncu niebawem bedziesz pełnoletnia.

[chwast]

Napisane przez soliyo

Mam 17 lat i moi rodzice nie pozwalają mi jechać do chłopaka, który ma lat 19. Argumentują to tym, że mieszka On daleko (35km ode mnie) i że mam odpuścić go sobie i znaleźć kogoś innego kto będzie mieszkał bliżej. Strasznie się pokłóciliśmy, bo obiecałam mu, że przyjadę w sobotę, a dziś po rozmowie z mamą okazało się,że nie mogę. Chcę jechać do niego tylko na kilka godzin, nie chcę tam spać ani nic z tych rzeczy. On był u mnie już kilka razy i ja u niego raz.. Nie podoba im się on, ponieważ jest niski, szczupły i ubiera się jak ci chłopacy których zalicza się do"pedałów" w dzisiejszych czasach. Znam go 6 miesięcy, ale jesteśmy razem od 2 tygodni, choć już jakoś w lutym się zbliżyliśmy do siebie i oboje chcieliśmy być razem tylko troszkę skomplikowana sytuacja była. Ale nie o to tutaj chodzi. Rozmowy z mamą typu "nie jestem już dzieckiem" i "dlaczego każda inna osoba może a ja nie?" nie pomagają. Odpowiedź brzmi zawsze "nie i koniec, nie masz 18 lat, nie jesteś pełnoletnia" itd. Już robię wszystko, codziennie się uczę, sprzątam w domu, jestem miła i robię wszystko o co mnie poproszą tylko po to żeby móc jechać, a oni dalej są na nie. Co mam zrobić?

raczej nic nie zrobisz, mówią nie bo nie to trudno. Wiele osób miało w tym wieku takie problemy. No spokojnie nie musisz chyba jechać do niego teraz, spotkajcie się u ciebie. Przecież nic się nie stanie jak przez rok nie będziesz u niego tak czesto jak on u ciebie.
Ja np gdy poznałam tż i miałam 16 lat to nie mogłam u niego nocować choćby byłą domówka - mimo, że mieszka 10 przystanków krótkich ode mnie W sensie pieszo spokojnym krokiem to jakieś pół godziny drogi. Wiele razy i tak to robiłam, ale później miałam gnój nieziemski - tobie tego nie polecam, nie będę demoralizować nikogo.

[Ineczka33]

A chłopak do ciebie? Zauważyłam, ze czasami taka opcja w ogóle nie jest brana pod uwagę. Czy chłopak nie może odwiedzić ciebie?

[bleuclair]

Napisane przez Ineczka33

A chłopak do ciebie? Zauważyłam, ze czasami taka opcja w ogóle nie jest brana pod uwagę. Czy chłopak nie może odwiedzić ciebie?

Przecież Autorka napisała,że chłopak był u niej już kilka razy. Jak się postawisz to może być tylko gorzej, staraj się przekonywać jeszcze rodziców do swoich racji,umówcie się że będziesz ciągle pod telefonem i nie wrócisz np przed 20.Pogadaj szczerze z chłopakiem, jak mu zależy na Tobie powinien zrozumieć sytuację.

[Dagunia]

Powiedz, że idziesz do koleżanki na cały dzień albo jedziecie w plener a wsiadaj w pociąg/busa i jedź do chłopaka. Masz 16 lat a nie wiesz jak się robi ? Naucz się życia

[Cattivo]

Napisane przez Dagunia

Powiedz, że idziesz do koleżanki na cały dzień albo jedziecie w plener a wsiadaj w pociąg/busa i jedź do chłopaka. Masz 16 lat a nie wiesz jak się robi ? Naucz się życia

Tak, akurat w tym dniu, kiedy chciała jechać do chłopaka i mówiła im o tym od dawna. Bardzo zły pomysł.

Autorko, jeśli chłopakowi zależy, to da radę przez ten ostatni rok przyjeżdżać do Ciebie. I teraz też niech to zrobi, ale posiedźcie trochę z Twoimi rodzicami, żeby lepiej go poznali. Jeśli go polubią, jest większa szansa, że pozwolą na to, abyś to Ty pojechała. Na razie widzę, że są na nie z powodu jego wyglądu, wnioskuję więc, że nie mieli okazji z nim porozmawiać.

[emma8]

Straszni rodzice, zabraniać córce spotykać się z chłopakiem, bo nie miał tyle szczęścia i nie jest wielki i wysportowany. Autorko skoro Twoi rodzice tak stawiają sprawę i nie szanują Twoich uczuć przez swoje widzimisie, to w sobotę udawaj że idziesz na zakupy do miasta, wsiadaj w autobus i jedź do chłopaka. Wątpię żeby za rok nagle cudownie zmienili zdanie bo stuknęło Ci 18 lat, wtedy wyciągną kolejny argument- jesteś na naszym utrzymaniu. Ja na Twoim miejscu jeszcze spróbowałabym z nimi porozmawiać i próbować ich zawstydzić. Co z nich za ludzie i rodzice, którzy oceniają Twojego chłopaka tylko przez pryzmat tego, że natura poskąpiła mu tego czy owego. Jeżeli do nich nie dotrze, to po prostu ich okłamuj i jedź, może wtedy do nich dotrze jak tragicznie są ich zasady wychowawcze.

[GrumpyCat]

Napisane przez adytruu

kiedy skonczyłaś 17 lat? pociesze Cie - juz niebawem (oj czas leci, leci szybko) bedziesz pełnoletnia i wtedy mama nie bedzie mogła Ci zabronic.

Pełnoletnia nie oznacza dorosła, jeśli chce robić co chce niech się po skończeniu tych "magicznych" 18 lat wyprowadzi i sama utrzymuje, wtedy pogadamy

Napisane przez Dagunia

Powiedz, że idziesz do koleżanki na cały dzień albo jedziecie w plener a wsiadaj w pociąg/busa i jedź do chłopaka. Masz 16 lat a nie wiesz jak się robi ? Naucz się życia

[Dagunia]

Napisane przez GrumpyCat

Pełnoletnia nie oznacza dorosła, jeśli chce robić co chce niech się po skończeniu tych "magicznych" 18 lat wyprowadzi i sama utrzymuje, wtedy pogadamy

Nie powiesz mi, że Ty w wieku 16 lat słuchałaś się we wszystkim rodziców. Nie każe jej jechać na noc do obcego faceta tylko jak autorka napisała chce jechać na parę godzin do swojego chłopaka, którego nawet znają rodzice. 35 km to jakieś 15-20 min samochodem więc zakładam 30-40 min pociągiem.

[Stookrotka]

Jak skończysz 18 lat to będzie nowy argument, póki Cie utrzymujemy i z nami mieszkasz to masz się nas słuchać
Ja bym się postawiła, powiedziała po prostu że jadę, jedziesz za jakieś własne zaoszczędzone pieniądze czy rodzice muszą Ci dać na bilet?
Postaraj się zeby rodzice lepiej poznali faceta, będą mieli mniej wątpliwości że jesteś bezpieczna itp...
Ja w Twoim wieku kłamałam i jechałam i tak, ale nie polecam

[GrumpyCat]

Napisane przez Dagunia

Nie powiesz mi, że Ty w wieku 16 lat słuchałaś się we wszystkim rodziców. Nie każe jej jechać na noc do obcego faceta tylko jak autorka napisała chce jechać na parę godzin do swojego chłopaka, którego nawet znają rodzice. 35 km to jakieś 15-20 min samochodem więc zakładam 30-40 min pociągiem.

Nie nigdy nie okłamywałam rodziców, nie byłam żadną zbuntowaną nastolatką. Tak wiem dziwneeee
Są ze sobą całe 2 tyg, rodzice mają prawo być nieufni, może jak go lepiej poznają to to się zmieni.

[Dagunia]

Napisane przez GrumpyCat

Nie nigdy nie okłamywałam rodziców, nie byłam żadną zbuntowaną nastolatką. Tak wiem dziwneeee
Są ze sobą całe 2 tyg, rodzice mają prawo być nieufni, może jak go lepiej poznają to to się zmieni.

Nie ważne że są 2 tyg, ale napisała że był kilka razy u niej więc rodzice go znają.

Zbuntowaną nastolatką też nie byłam, ale zdarzały się różne sytuacje w których rodzice nie do końca znali prawdę.
Ale fakt dziwne to co napisałaś

[Lina9213]

Zawsze gdy czytam takie posty dziękuję za to, że mam takich rodziców jakich mam. Nie rozumiem takiego zabraniania. Gdyby to był jakiś demoralizujący Cię typek, ale z tego co piszesz to normalny chłopak. Nie ma tu dobrego rozwiązania. Musisz przemyśleć co jest dla Ciebie ważniejsze. Ciężko jest mi coś doradzić bo nigdy nie byłam w takiej sytuacji.

Albo nie pojedziesz i będziesz się czuła źle z tym, że rodzice aż tak bardzo ingerują w Twoje życie, albo pojedziesz i narazisz się na ich gniew.

[GrumpyCat]

Napisane przez Dagunia

Nie ważne że są 2 tyg, ale napisała że był kilka razy u niej więc rodzice go znają.

Zbuntowaną nastolatką też nie byłam, ale zdarzały się różne sytuacje w których rodzice nie do końca znali prawdę.
Ale fakt dziwne to co napisałaś

Nawet ona go jeszcze nie zna Bo nie da się gogoś poznać w pół roku

[emma8]

Napisane przez GrumpyCat

Nie nigdy nie okłamywałam rodziców, nie byłam żadną zbuntowaną nastolatką. Tak wiem dziwneeee
Są ze sobą całe 2 tyg, rodzice mają prawo być nieufni, może jak go lepiej poznają to to się zmieni.

Nie trzeba być zbuntowaną nastolatką, żeby mieć swoje zdanie, swoje uczucia, oraz aby nie uważać rodziców za wyrocznie. Gdyby Tobie rodzice powiedzieli "nie możesz spotykać się z tym chłopakiem, bo ma za duże uszy". Powiedziałabyś "tak mamo, masz jak zwykle rację, posłucham Cię bo nie jestem taka jak inne zbuntowane nastolatki, oraz nie jestem w stanie w wieku 17 lat sama się utrzymać i jednocześnie chodzić do szkoły"?
Ja bym wolała żeby moje dziecko ze mną rozmawiało i całe życie szanowało moje zdanie (i z wzajemnością), a nie spakowało się w wieku 18 lat żeby skrobać ryby w Holandii pokazując mi środkowy palec, żeby móc spotykać się z chłopakiem który nie jest tak wysoki jak ja bym tego chciała.

[Lina9213]

Napisane przez emma8

Nie trzeba być zbuntowaną nastolatką, żeby mieć swoje zdanie, swoje uczucia, oraz aby nie uważać rodziców za wyrocznie. Gdyby Tobie rodzice powiedzieli "nie możesz spotykać się z tym chłopakiem, bo ma za duże uszy". Powiedziałabyś "tak mamo, masz jak zwykle rację, posłucham Cię bo nie jestem taka jak inne zbuntowane nastolatki, oraz nie jestem w stanie w wieku 17 lat sama się utrzymać i jednocześnie chodzić do szkoły"?
Ja bym wolała żeby moje dziecko ze mną rozmawiało i całe życie szanowało moje zdanie (i z wzajemnością), a nie spakowało się w wieku 18 lat żeby skrobać ryby w Holandii pokazując mi środkowy palec, żeby móc spotykać się z chłopakiem który nie jest tak wysoki jak ja bym tego chciała.

Tak, tak i jeszcze raz tak! Ja nigdy nie usłyszałam, że jak będę miała 18lat to wtedy mogę decydować za siebie. Tata nigdy mi nie powiedział, że jak będę sama mieszkała i się utrzymywała to wtedy moje zdanie będzie się liczyło. To są takie bzdety, że ja nie wiem jak rodzice mogą stosować takie argumenty.

[Madaaa]

ale rodzice głupotę robią, potem będą się dziwić czemu córka kłamie, robi schadzki potajemnie co gorsza jak szybko z domu wyfrunie do chłopaka.

W twoim wieku różne głupoty przychodził mi do głowy i pewnie w takiej sytuacji w przyszłości nie pytała bym o zgodę rodziców.
Trochę buntu, próbowałabym postawić na swoim. W końcu o nic złego nie prosisz.

[Lina9213]

Napisane przez Madaaa

ale rodzice głupotę robią, potem będą się dziwić czemu córka kłamie, robi schadzki potajemnie co gorsza jak szybko z domu wyfrunie do chłopaka.

W twoim wieku różne głupoty przychodził mi do głowy i pewnie w takiej sytuacji w przyszłości nie pytała bym o zgodę rodziców.
Trochę buntu, próbowałabym postawić na swoim. W końcu o nic złego nie prosisz.

To jest prawda. Przymusem, restrykcjami za wiele się nie zdziała dobrego, a nawet można doprowadzić do buntu i oporu ze strony dziecka.

[Dagunia]

Napisane przez GrumpyCat

Nawet ona go jeszcze nie zna Bo nie da się gogoś poznać w pół roku

Idąc Twoim tokiem rozumowania nigdy nie poznasz człowieka, bo Twojemu mężowi po 25 latach małżeństwa może coś odwalić i wsadzi Ci nóż w serce podczas snu

Nie wiem czy doczytałaś, ale:
- autorka chce jechać w dzień na parę godzin
- była już u niego kilka razy.
Gdyby poznała faceta przez internet i jechała do niego pierwszy raz na weekend to sama bym mówiła żeby dała spokój, ale w takim wypadku nie widzę zagrożenia. Zresztą idąc 50 metrów od domu mogą cię zgwałcić - nie popadajmy w paranoje.

[Donatella_Rosa]

Według mnie to głównym problemem nie jest to, czy ona tam może jechać, czy nie i ile to jest kilometrów, tylko to, że chłopak nie wygląda jak ich wymarzony chłopak dla córki. Więc skoro już teraz tak do tego podchodzą, to potem będą robić problemy na każdym kroku.

[Lina9213]

Napisane przez Donatella_Rosa

Według mnie to głównym problemem nie jest to, czy ona tam może jechać, czy nie i ile to jest kilometrów, tylko to, że chłopak nie wygląda jak ich wymarzony chłopak dla córki. Więc skoro już teraz tak do tego podchodzą, to potem będą robić problemy na każdym kroku.

To fakt, masz rację. Jest to dziwne podejście do wyglądu, aczkolwiek moja babcia też kiedyś mi truła, że ten chłopak to taki niski (3cm niższy był) i że ja to powinnam mieć wysokiego chłopaka. Nie zwracałam uwagi na gadanie i byliśmy ze sobą 4lata. Więc to chyba do niej powinien należeć wybór.

[Pantegram]

Napisane przez Lina9213

To fakt, masz rację. Jest to dziwne podejście do wyglądu, aczkolwiek moja babcia też kiedyś mi truła, że ten chłopak to taki niski (3cm niższy był) i że ja to powinnam mieć wysokiego chłopaka. Nie zwracałam uwagi na gadanie i byliśmy ze sobą 4lata. Więc to chyba do niej powinien należeć wybór.

Oczywiście, przecież to ona będzie z tym chłopakiem żyła, a nie jej rodzice. Ja w ogóle nie rozumiem sensu takiego zrzędzenia rodziców na wygląd chłopaka. Nawet gdyby mieli się zięcia wstydzić, to przy odrobinie oleju w głowie moim zdaniem powinni ugryźć się w język. Zastanawiam się, jak czuliby się tacy rodzice, gdyby okazało się, że wymarzony pod względem wyglądu i manier zięć w zaciszu domowym bije ich córkę Mam nieodparte wrażenie, że niektórym to byłoby wszystko jedno, wszak liczą się pozory dla dalszej rodziny i sąsiadów

Najgorsze, że znam z autopsji taką parę. Dziewczyna bardzo ładna, inteligentna, zaradna, więc rodzice pewnie marzyli, że wyrwie zniewalająco przystojnego i bogatego gościa, a ona zakochała się w niepozornym z wyglądu informatyku. Ok, gość jest niski (ale nie niższy od niej), miał wystający brzuszek i łysinę, ale też inteligencję i dobry zawód. A skoro inteligentna i atrakcyjna laska zdecydowała się z nim byc, to znaczy, że musiał też być dobrym partnerem. Ale co z tego, dla rodziców była ważniejsza prezencja chłopaka i boczyli się o to dobre 2 lata... dopóki para nie pojechała razem na wesele, na którym wszyscy zaczęli tego chłopaka chwalić (że inteligentny, sympatyczny i takie tam). Dopiero wtedy do rodziców dotarło, że nie muszą się zięcia wstydzić i go zaakceptowali
I tego samego życzę autorce.

[201605021613]

Niektórzy niestety są bardzo podatni na uwagi innych, sąsiadów, dalszej rodziny. Moja koleżanka ze studiów ma bardzo mądrego ojca. Jej rodzice mieszkają na wsi, koleżanka od kilku lat nie mieszka w domu rodzinnym, tylko często przyjeżdża w odwiedziny, zostaje na weekend. Kiedyś najbliższa ich sąsiadka zaczepiła ojca koleżanki i mówi: ta pana starsza córka, taka ładna, a takiego ma brzydkiego męża''. na to ojciec koleżanki odpowiedział, że nie zwraca na to uwagi, jeśli córce taki pasuje, to jemi i innym nic do tego.

I takich ludzi właśnie cenię.

[67eve]

Sama miałam surowych rodziców, często oberwałam rózgą po łapach. Ale w kwestii relacji z chłopakami moi rodzice byli bardzo wyrozumiali i ufni w mą odpowiedzialność. Powinnaś twardo z nimi porozmawiać.