Oszukuję faceta w kwestii wieku.

[Anastazja T]

Zdaję sobie sprawę, że moje zachowanie nie jest godne pochwały, ale liczę na najbardziej bezbolesny pomysł wybrnięcia z sytuacji.
Jeśli taki istnieje, w co szczerze wątpię.

W zeszłym roku rozpoczęłam drugie studia - stacjonarne.
Spodobały mi się wypady na imprezy z moją grupą, poczułam się jakbym miała 10 lat mniej. Zresztą nikt z roku nie chciał wierzyć w to ile lat mam naprawdę.
Trzymam się dobrze a dodatkowo jestem bardzo drobna, bez problemu można dać się oszukać, że jestem w wieku studenckim.

Mojego obecnego faceta poznałam na jednej z imprez, na które wyciągnęła mnie moja grupa do klubu.
Okłamałam go wtedy, że mam 22 lata, sam ma 24.
Nie podejrzewałam, że zaczniemy się umawiać regularnie, więc było to dla mnie bez znaczenia. Dobra zabawa.

Spotykamy się już pół roku. Dalej myśli, że mam 22 lata.
Poznałam jego znajomych, wszystko wygląda tak jakbyśmy byli studiującą parą dwudziestolatków.

Niestety, mam 32 lata, własną działalność gospodarczą, jestem po rozwodzie, całkowicie ustatkowana finansowo.
Zaangażowałam się w ten związek, ale nie jestem pewna czy to związek o którym chcę w ogóle myśleć w kategoriach przyszłości, nawet gdyby chłopak wybaczył mi kłamstwo. Jesteśmy na innych etapach życia.
Mam wrażenie, że ta znajomość realizuje jakąś moją potrzebę poczucia się znowu młodą.
Jest to jednak na tyle uzależniające, że nie umiem się z tego wycofać i boję się go stracić.

W ten weekend poznałam jego rodziców, było bardzo miło, polubili mnie, pytali jakie mam plany na przyszłość, gdzie wynajmuję teraz stancję etc. Poczułam się zażenowana i zawstydzona.
To spotkanie było motorem do podjęcia jakiejś decyzji. Wyznaczyłam sobie termin do końca września.

Czy uważacie, ze ta znajomość nie ma absolutnie żadnych perspektyw ?

Najchętniej ciągnęłabym ją jak najdłużej w takiej formie w jakiej jest teraz, bez żadnych planów, licząc, że może coś się zmieni, chłopak dojrzeje, znajdzie pracę i zacznę traktować go jak prawdziwego mężczyznę a nie młodego chłopca.

[Minna]

Napisane przez Anastazja T

Zdaję sobie sprawę, że moje zachowanie nie jest godne pochwały, ale liczę na najbardziej bezbolesny pomysł wybrnięcia z sytuacji.
Jeśli taki istnieje, w co szczerze wątpię.

W zeszłym roku rozpoczęłam drugie studia - stacjonarne.
Spodobały mi się wypady na imprezy z moją grupą, poczułam się jakbym miała 10 lat mniej. Zresztą nikt z roku nie chciał wierzyć w to ile lat mam naprawdę.
Trzymam się dobrze a dodatkowo jestem bardzo drobna, bez problemu można dać się oszukać, że jestem w wieku studenckim.

Mojego obecnego faceta poznałam na jednej z imprez, na które wyciągnęła mnie moja grupa do klubu.
Okłamałam go wtedy, że mam 22 lata, sam ma 24.
Nie podejrzewałam, że zaczniemy się umawiać regularnie, więc było to dla mnie bez znaczenia. Dobra zabawa.

Spotykamy się już pół roku. Dalej myśli, że mam 22 lata.
Poznałam jego znajomych, wszystko wygląda tak jakbyśmy byli studiującą parą dwudziestolatków.

Niestety, mam 32 lata, własną działalność gospodarczą, jestem po rozwodzie, całkowicie ustatkowana finansowo.
Zaangażowałam się w ten związek, ale nie jestem pewna czy to związek o którym chcę w ogóle myśleć w kategoriach przyszłości, nawet gdyby chłopak wybaczył mi kłamstwo. Jesteśmy na innych etapach życia.
Mam wrażenie, że ta znajomość realizuje jakąś moją potrzebę poczucia się znowu młodą.
Jest to jednak na tyle uzależniające, że nie umiem się z tego wycofać i boję się go stracić.

W ten weekend poznałam jego rodziców, było bardzo miło, polubili mnie, pytali jakie mam plany na przyszłość, gdzie wynajmuję teraz stancję etc. Poczułam się zażenowana i zawstydzona.
To spotkanie było motorem do podjęcia jakiejś decyzji. Wyznaczyłam sobie termin do końca września.

Czy uważacie, ze ta znajomość nie ma absolutnie żadnych perspektyw ?

Najchętniej ciągnęłabym ją jak najdłużej w takiej formie w jakiej jest teraz, bez żadnych planów, licząc, że może coś się zmieni, chłopak dojrzeje, znajdzie pracę i zacznę traktować go jak prawdziwego mężczyznę a nie młodego chłopca.

Facet Cię już nawet rodzicom przedstawił, a Ty dalej tkwisz w kłamstwie? cały czas piszesz o sobie, że Ci to odpowiada, że jest fajnie, że ciągnęłabyś to w takiej formie dalej, a nie przyszło Ci do głowy, że on może na to inaczej patrzeć i zrobisz mu krzywdę?

Na Twoim miejscu jak najszybciej przyznałabym się do wszystkiego. Czas działa na Twoją niekorzyść. Czy to ma szansę przetrwać, jak wyjawisz mu wszystko, nikt Ci tego nie powie.

[201607040946]

Ale on JEST chłopakiem, a nie mężczyzną. Tego nie zmienisz.

[zlotniczanka]

heh, rozumiem Twoje położenie, bo jestem niewiele młodsza, mam podobną sytuację zawodową, a faceci jakich poznaję, są zwykle co najmniej 6 lat młodsi, bo to zwykle znajomi znajomych, a ja nie wyglądam na swój wiek.
I dla mnie też jakąś barierą jest fakt, że rodzice im dają na kino ze mną, że te dzieciaki nie mają pracy, planów poważnych, że dopiero dojrzewają. Jednak wydaje mi się, że szybciej bym się przyznała do swojego wieku. Kilku "chłopców" tak spłoszyłam, dla kilku nie okazało się to żadnym wyzwaniem, ale cóż - ja miałam opory.
Jeśli chodzi o ten związek, to odpowiedź powinno podyktować Ci Twoje własne serce. Musisz sama stwierdzić, na ile Ci na nim zależy. A przede wszystkim powiedzieć prawdę. To dziwne, że przez pół roku się nie domyślił. Że jakoś to nie wyszło w rozmowie, choćby o LO czy gimnazjum, do którego w końcu nie chodziłaś. Ale moim zdaniem powinnaś powiedzieć mu jak najszybciej - licząc się także z jego uczuciami.
Czy taki związek ma sens? Znam związek kobiety prawie 40letniej,mającej dziecko, z chłopakiem 22 letnim. Sprawiają wrażenie szczęśliwych.
Ale odpowiedź na pytanie, czy chcesz to dalej ciągnąć - znasz tylko Ty.

[kosiolek]

Twoja postawa jest od poczatku do konca egoistyczna i egocentryczna. Czy Ty zdajesz sobie sprawe, ze oszukujesz mlodego czlowieka, pozwalasz mu zaangazowac sie emocjonalnie, i ze on za to poniesie konsekwencje? On moze stac sie nieufny i zgorzknialy jak sie dowie, ze robilas mu wode z mozgu przez tak dlugi czas - nie tylko jemu ale i jego rodzinie. Twoje postepowanie wplynie na to jak on widzi kobiety, na jego ufnosc wobec ludzi, wobec swiata, wobec siebie samego, na jego przyszle relacje.

Jezeli to dla Ciebie nie jest zbyt duzy wysilek intelektualny i emocjonalny, to spojrz na te sytuacje z jego punktu widzenia (bo obecnie, z Twojego opisu wynika, ze widzisz w tej sytuacji wylacznie siebie). Jezeli masz w sobie odrobine przyzwoitosci, to bedziesz wiedziala co robic.

[margitta]

oj, nieźle się wpakowałaś. Ale rozumiem co tobą kierowało. Jeżeli nie zależy ci na przyszłości z tym chłopakiem to ja bym chyba zakończyła ten związek bez ujawniania prawdy. Gorzej jeżeli ci na nim zależy, wtedy musisz z nim poważnie porozmawiać, ale konsekwencje mogą być ciężkie. Zwłaszcza dla niego.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Pewnie wyjde na ignorantke, ale czy studia dzienne nie sa dla osob, ktore maja mniej niz 25 czy tam 26 lat? Czy jak sie placi, to mozna studiowac tez dziennie? Wybaczcie pytanie z d.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Bez przesady z tym 'poczuć się ZNOWU młodą', bo starą póki co nie jesteś.

Mówią, że na kłamstwie szczęścia się nie zbuduje.

Powiedz mu prawdę, kto wie, może będzie zachwycony

[Anastazja T]

Napisane przez margitta

ja bym chyba zakończyła ten związek bez ujawniania prawdy.

Myślałam o tym, chyba gdybym zdecydowała definitywnie zakończyć związek nigdy nie przyznałabym się do kłamstwa podając inny powód rozstania

Napisane przez zlotniczanka

To dziwne, że przez pół roku się nie domyślił. Że jakoś to nie wyszło w rozmowie, choćby o LO czy gimnazjum, do którego w końcu nie chodziłaś.

Największym problemem była chęć zobaczenia moich dokumentów (" jak wyszłaś na zdjęciu") oraz to, że nie mam ulg na bilety.
Innych problemów nigdy nie było

Napisane przez zlotniczanka

I dla mnie też jakąś barierą jest fakt, że rodzice im dają na kino ze mną, że te dzieciaki nie mają pracy, planów poważnych, że dopiero dojrzewają.

Otóż to.
Bez wątpienia jestem zakochana, zafascynowana, chłopak jest niesamowicie inteligentny i błyskotliwy, seks jest nieziemski,
ale nie umiem poradzić sobie z faktem, że to jeszcze nie mężczyzna.

---------- Dopisano o 12:06 ---------- Poprzedni post napisano o 12:05 ----------

[1=b82ed09e83d6cc96f3cec4b 39c6008ed9e8c5acd_5dd3308 25eb9e;48157218] czy studia dzienne nie sa dla osob, ktore maja mniej niz 25 czy tam 26 lat? Czy jak sie placi, to mozna studiowac tez dziennie? Wybaczcie pytanie z d.[/QUOTE]

Mozna studiować dziennie bez względu na wiek i to całkowicie za darmo.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Anastazja T

ale nie umiem poradzić sobie z faktem, że to jeszcze nie mężczyzna.

Sory, ale ty jesteś jakaś rąbnięta

[I am Rock]

Może po prostu powiedz, że tak naprawdę jesteś od niego starsza i zapytaj, jaką różnicę wieku mógłby znieść. Jeżeli mu zależy, to nie sądzę, żeby to był dla niego problem.
Kiedyś pewien chłopak nalegał na spotkanie ze mną. Powiedziałam żeby go zniechęcić, że jestem 4 lata starsza. A on do mnie: "G-no mnie to obchodzi".
Może być różnie. Mnie też ludzie dają ponad 10 lat mniej i nikogo nie wyprowadzam z błędu.

[zlotniczanka]

[1=b82ed09e83d6cc96f3cec4b 39c6008ed9e8c5acd_5dd3308 25eb9e;48157218]Pewnie wyjde na ignorantke, ale czy studia dzienne nie sa dla osob, ktore maja mniej niz 25 czy tam 26 lat? Czy jak sie placi, to mozna studiowac tez dziennie? Wybaczcie pytanie z d.[/QUOTE]
zależy od kierunku, granice wiekowe rekrutacji są na medycynie i innych takich kierunkach, ale taką filozofię czy socjologię można studiować do oporu.

Autorko - cóż, albo będziesz przy nim w okresie, gdy "dorasta" albo po prostu pozwól mu szukać szczęścia gdzie indziej. Ale przede wszystkim mu powiedz, bo ma prawo wiedzieć. Szczera rozmowa z nim też może wiele rozjaśnić. Bo może mu będzie pasował taki związek jak dotychczas, a może nie - może będzie chciał iść dalej. Ewentualnie poczuje się podle oszukany i zostawi Cię. Ale jeśli myślisz o dalszej przyszłości z nim - postaw na jasną i szczerą komunikację, bo aktualnie to sama zachowujesz się nieco gówniarsko. Miłość nie pyta o metrykę, ten związek ma szanse być udany, ale pod warunkiem, że zaczniecie rozmawiać i będziesz szczera.

[397c2675f3cdfd9a8d969495a6edd4aafb32f2d2_655aa1f83943f]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;4815744 1]Sory, ale ty jesteś jakaś rąbnięta [/QUOTE]
Przecież chłopak w tym wieku mężczyzną nie jest, więc czemu ma być rąbnięta?

[Anastazja T]

Napisane przez zlotniczanka

zależy od kierunku, granice wiekowe rekrutacji są na medycynie i innych takich kierunkach, ale taką filozofię czy socjologię można studiować do oporu.

Nie zależy od kierunku,
nie ma żadnych granic wiekowych na medycynie stacjonarnej.
Absolutnie nie ma granic wiekowych w zależności od prestiżu studiów.

[Kolor Bzu]

[1=397c2675f3cdfd9a8d96949 5a6edd4aafb32f2d2_655aa1f 83943f;48157659]Przecież chłopak w tym wieku mężczyzną nie jest, więc czemu ma być rąbnięta?[/QUOTE]

Ona pomimo wieku kobietą raczej też nie.
Żeby tak długo zwodzić faceta, jego rodzinę, znajomych to trzeba mieć umysł podlotka, co to jeszcze świata i odpowiedzialności nie zna.
Trzeba mu było dawno temu powiedzieć, a teraz to nie dość że za późno by wybaczyć długofalowe robienie w trąbę, to jeszcze chłop się traumy nabawi.

[PaulinciaKWC]

To żeś pojechala. Chlopak nie jest z tobą w związku tylko z twoją autorską kreacją. Zenujące

[zlotniczanka]

Napisane przez Anastazja T

Nie zależy od kierunku,
nie ma żadnych granic wiekowych na medycynie stacjonarnej.
Absolutnie nie ma granic wiekowych w zależności od prestiżu studiów.

są ograniczenia wiekowe na pewnych kierunkach dziennych- jest ku temu odpowiednie rozporządzenie. Nie chodzi tu wcale o prestiż. Nikt nie będzie płacił za kształcenie np 40 latka, pragnącego zostać chirurgiem, bo to po prostu mija się z celem. Wystarczy sprawdzić regulaminy kierunków medycznych - nie przewidują np rekrutacji dla osób, nie posiadających nowej matury, choć z tego co pamiętam te studia można zacząć mając, max. 26lat. Podobnie jest na akademiach wojskowych itp.

[67eve]

Od początku go okłamujesz. Związek zbudowany na kłamstwie nie ma szans.

[zlotniczanka]

[1=397c2675f3cdfd9a8d96949 5a6edd4aafb32f2d2_655aa1f 83943f;48157659]Przecież chłopak w tym wieku mężczyzną nie jest, więc czemu ma być rąbnięta?[/QUOTE]
rąbnięta to może nie. Nieuczciwa.

[mpt]

[1=397c2675f3cdfd9a8d96949 5a6edd4aafb32f2d2_655aa1f 83943f;48157659]Przecież chłopak w tym wieku mężczyzną nie jest, więc czemu ma być rąbnięta?[/QUOTE]
Skoro facet 24 lata to nie mężczyzna, to ja się nawet wolę nie zastanawiać nad innymi klasyfikacjami w Twojej głowie

Autorko, mogę się założyć, że ten Twój chłopaczek coś podejrzewa. A jego rodzice to już na bank. Może nie dają Ci trzydziechy, ale te 10 lat nie jest łatwo ukryć. Chociaż ja na Twoim miejscu skończyłabym ten układ bez mówienia o Twoim wieku, bo nie on jest rzeczywistym problemem.

[397c2675f3cdfd9a8d969495a6edd4aafb32f2d2_655aa1f83943f]

Napisane przez zlotniczanka

rąbnięta to może nie. Nieuczciwa.

Nieuczciwa owszem.

---------- Dopisano o 12:48 ---------- Poprzedni post napisano o 12:46 ----------

Napisane przez mpt

Skoro facet 24 lata to nie mężczyzna, to ja się nawet wolę nie zastanawiać nad innymi klasyfikacjami w Twojej głowie

Autorko, mogę się założyć, że ten Twój chłopaczek coś podejrzewa. A jego rodzice to już na bank. Może nie dają Ci trzydziechy, ale te 10 lat nie jest łatwo ukryć. Chociaż ja na Twoim miejscu skończyłabym ten układ bez mówienia o Twoim wieku, bo nie on jest rzeczywistym problemem.

Dla mnie to chłopak, który chce sobie jeszcze poszaleć, nie ma konkretnie wyrobionego światopoglądu, nie myśli do końca racjonalnie. O kobietach/dziewczynach myślę tak samo.
I nie mówię tutaj o wszystkich dwudziestoczterolatkach, tylko o większości.

[Anastazja T]

Napisane przez zlotniczanka

są ograniczenia wiekowe na pewnych kierunkach dziennych- jest ku temu odpowiednie rozporządzenie.

w takim razie powiedz, co to za rozporządzenie, bo piszesz bzdury

niektóre publiczne uczelnie artystyczne wprowadziły takie ograniczenia i o ile mi wiadomo był problem czy to w ogóle jest konstytucyjne

Akademie medyczne nie mają ograniczeń wiekowych, dla staromaturzystów sa dodatkowe egzaminy jak zresztą na wszystkich pozostałych kierunkach publicznych

Może gdzieś znaleźć się wyjątek, kiedy uczelnia będzie próbowała przepchnąc swoje własne pomysły w kwestii wieku, ale to wyjątek i prawie o ile mi wiadomo niespotykany

[Alancia]

Napisane przez Anastazja T

Zdaję sobie sprawę, że moje zachowanie nie jest godne pochwały, ale liczę na najbardziej bezbolesny pomysł wybrnięcia z sytuacji.
Jeśli taki istnieje, w co szczerze wątpię.

W zeszłym roku rozpoczęłam drugie studia - stacjonarne.
Spodobały mi się wypady na imprezy z moją grupą, poczułam się jakbym miała 10 lat mniej. Zresztą nikt z roku nie chciał wierzyć w to ile lat mam naprawdę.
Trzymam się dobrze a dodatkowo jestem bardzo drobna, bez problemu można dać się oszukać, że jestem w wieku studenckim.

Mojego obecnego faceta poznałam na jednej z imprez, na które wyciągnęła mnie moja grupa do klubu.
Okłamałam go wtedy, że mam 22 lata, sam ma 24.
Nie podejrzewałam, że zaczniemy się umawiać regularnie, więc było to dla mnie bez znaczenia. Dobra zabawa.

Spotykamy się już pół roku. Dalej myśli, że mam 22 lata.
Poznałam jego znajomych, wszystko wygląda tak jakbyśmy byli studiującą parą dwudziestolatków.

Niestety, mam 32 lata, własną działalność gospodarczą, jestem po rozwodzie, całkowicie ustatkowana finansowo.
Zaangażowałam się w ten związek, ale nie jestem pewna czy to związek o którym chcę w ogóle myśleć w kategoriach przyszłości, nawet gdyby chłopak wybaczył mi kłamstwo. Jesteśmy na innych etapach życia.
Mam wrażenie, że ta znajomość realizuje jakąś moją potrzebę poczucia się znowu młodą.
Jest to jednak na tyle uzależniające, że nie umiem się z tego wycofać i boję się go stracić.

W ten weekend poznałam jego rodziców, było bardzo miło, polubili mnie, pytali jakie mam plany na przyszłość, gdzie wynajmuję teraz stancję etc. Poczułam się zażenowana i zawstydzona.
To spotkanie było motorem do podjęcia jakiejś decyzji. Wyznaczyłam sobie termin do końca września.

Czy uważacie, ze ta znajomość nie ma absolutnie żadnych perspektyw ?

Najchętniej ciągnęłabym ją jak najdłużej w takiej formie w jakiej jest teraz, bez żadnych planów, licząc, że może coś się zmieni, chłopak dojrzeje, znajdzie pracę i zacznę traktować go jak prawdziwego mężczyznę a nie młodego chłopca.

Jesteś z nim pół roku, a w ogóle o nim nie myślisz. Zachowujesz się bardzo egoistycznie, sama przyznałaś, że ten związek służy Ci po to, żeby się "odmłodzić" (swoją drogą kompletnie tego nie rozumiem). Traktujesz go jak małego chłopca, a ja mam wrażenie, że on jest dojrzalszy od Ciebie. Przedstawił Cię rodzicom, dla niego ten związek coś znaczy. Kiedy zamierzasz to przerwać? Wtedy, gdy Ci się oświadczy? Pomyśl o nim i daj mu szansę znaleźć dziewczynę taką, jaką chce mieć, bo w tej chwili on nawet nie ma pojęcia z kim jest.
I moim zdaniem facet zasługuje na prawdę, jak odejdziesz nic nie mówiąc będzie szukał winy w sobie i poczuje się beznadziejny, a przecież on niczemu nie zawinił.

Napisane przez zlotniczanka

są ograniczenia wiekowe na pewnych kierunkach dziennych- jest ku temu odpowiednie rozporządzenie. Nie chodzi tu wcale o prestiż. Nikt nie będzie płacił za kształcenie np 40 latka, pragnącego zostać chirurgiem, bo to po prostu mija się z celem. Wystarczy sprawdzić regulaminy kierunków medycznych - nie przewidują np rekrutacji dla osób, nie posiadających nowej matury, choć z tego co pamiętam te studia można zacząć mając, max. 26lat. Podobnie jest na akademiach wojskowych itp.

Są przewidziane egzaminy dla osób ze starą maturą.

[201803290936]

Oszukujesz go w wielu kwestiach tak naprawdę. Kwestia wieku to w sumie wierzchołek góry lodowej. Nie mówiąc o tym, że traktujesz go bardziej jako sposób na odmłodzenie się, a nie jako normalnego chłopaka. Natomiast to, czy nikt naprawdę nie widzi, że Ty to już raczej nie masz 22 lat, to kwestia dyskusyjna. Mocno dyskusyjna. Nie masz własnych znajomych, żadnych nie poznał, że nie może się domyślić Twojego wieku, statusu życiowego? Dziwna historia.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez mpt

Skoro facet 24 lata to nie mężczyzna, to ja się nawet wolę nie zastanawiać nad innymi klasyfikacjami w Twojej głowie

True
Chłopaczątko, pętak, pacholę jeszcze, dzidziuś. Z którym autorka wątku chodzi do łóżka i podobno - świetnie się dogaduje.
Facet ma 24 lata, jest młodszy tylko o 8 lat, ale to przecież nie mężczyzna. W takim razie okłamująca go przez cały czas 32 latka to nie kobieta.

Napisane przez mpt

Chociaż ja na Twoim miejscu skończyłabym ten układ bez mówienia o Twoim wieku, bo nie on jest rzeczywistym problemem.

Też się zgadzam.

---------- Dopisano o 13:13 ---------- Poprzedni post napisano o 13:13 ----------

Napisane przez Doris1981

Dziwna historia.

Moim zdaniem - zmyślona

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez zlotniczanka

zależy od kierunku, granice wiekowe rekrutacji są na medycynie i innych takich kierunkach, ale taką filozofię czy socjologię można studiować do oporu.

jak się nie znasz to nie gadaj bzdur. nie ma ograniczeń wiekowych, bo to byłoby niezgodne z konstytucją.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

[1=397c2675f3cdfd9a8d96949 5a6edd4aafb32f2d2_655aa1f 83943f;48158158]
Dla mnie to chłopak, który chce sobie jeszcze poszaleć, nie ma konkretnie wyrobionego światopoglądu, nie myśli do końca racjonalnie. [/QUOTE]

No to zupełnie tak samo jak jego obecna, starsza o osiem lat, partnerka.
Metryka to nie wszystko.

[nawiedzonanarzeczona]

budowanie jakiejkolwiek znajomości na kłamstwie mija się z celem. To tyczy się wszystkich znajomości: koleżeńskich, przyjacielskich czy sercowych. W ogóle nie rozumiem sensu oszukiwania odnośnie wieku, po co? Poza tym widzę w tym jakąś ściemę, przez pół roku nie zauważył niczego dziwnego? Znajomi? Rodzina? Nigdy nie było wpadki w sensie rozmowy o latach 80 itp. wtedy już żyłaś więc pewnie twoje dzieciństwo wyglądało nieco inaczej niż jego, podobnie matura, etc.

[kisielova]

Wiek to jedno kłamstwo, rozwód o którym facet nie wie to kolejne... Solidne fundamenty związku macie.

[MartaMagda]

Przede wszystkim jestem zdziwiona stwierdzeniem, że mając 24 lata osobnik płci męskiej to nie mężczyzna Rozumiem, że analogicznie kobietą można się stać też tylko mając określoną liczbę lat.

Autorko, ja od mojego TŻta jestem starsza o 5 lat, Ty o 8 i to nie o różnicę wieku chodzi, ale o podejście do siebie, do partnera i do związku.

Przede wszystkim jeśli czułabyś się dobrze ze sobą nie musiałabyś się odmładzać i okłamywać kogokolwiek w kwestii wieku. No ale stało się. Teraz trzeba wypić piwo, które nawarzyłaś i się przyznać. Z szacunku do siebie, do partnera i do waszej fikcyjnej relacji.