Czujecie się spełnieni zawodowo?

[jamming]

Nie wiem czy był podobny już wątek, szukałam ale nie znalazłam.
Czy czujecie się spełnieni zawodowo? Czy Wasza praca sprawia wam satysfakcję? Zarobki, atmosfera w pracy itp.?

Przyznam szczerze że o sobie mogę powiedzieć że jestem typową osobą która ma słomiany zapał zwłaszcza do pracy. Bardzo często zmieniam pracę, szybko się wypalam, po pewnym czasie czuję że praca jaką wykonuje mnie męczy. Obecnie pracuję na stanowisku na którym zawsze chciałam pracować ale bałam się że nie podołam. Niestety z czasem praca coraz mniej zaczęła mi się podobać, głównie ze względu na niskie zarobki (myślałam że z czasem można liczyć na podwyżkę - niestety przeliczylam się), poza tym coraz częściej ciągnę 2 zmiany pod rząd, czyli pracuje po 24 h co jest wykańczające, panuje też tutaj od jakiegoś czasu toksyczna atmosfera między współpracownikami. Znów myślę o zmianie pracy bo obecna zaczyna mnie męczyć.

Stąd moje pytanie czy Wy macie może podobnie? Jeżeli udało Wam się znaleźć satysfakcjonującą pracę, to jak długo musieliście jej szukać? Bądź w jakim wieku udało Wam się awansować na lepsze stanowisko?

Pytam z ciekawości bo mam wrażenie że w moim wieku (23 l.) powinnam jednak już coś osiągnąć, mieć mniej więcej stabilną sytuację finansową.

[kcia161991]

Niskie zarobki tzn.jakie konkretnie? jaka to branża?

[jamming]

Hotelarstwo. Z racji umowy zlecenie śmieszne zarobki bo niższe niż najniższa krajowa przy przepracowaniu godzin jak na pełnym etacie

[cholernarejestracja]

Tak. Obecnie czuję się mocno zdemotywowana, bo na okres próbny została zatrudniona osoba, która zarabia 2x tyle co ja, a fatalnie sobie radzi i ja odwalam za nią większość obowiązków. Obija się i w dodatku uważa za superza☠☠☠istą i wspomina o podwyżce.

Na szczęście wszyscy widzą, że sobie fatalnie radzi, więc mam nadzieję, że za 2 miesiące (jak się skończy okres próbny) to wyleci.

Ale ogólnie w końcu trafiłam na pracę którą uwielbiam.

[kcia161991]

Też mam 23 lata, ale nigdy nie dążyłam do tego aby szukać pracy, zawsze moim celem było mieć własny biznes.

[DarkChocolate666]

Niestety nie. Nie satysfakcjonujące zarobki, kiepska atmosfera w pracy, za dużo managerów, którzy ustanawiają targety, których nikt nie jest w stanie spełnić. Od przyszłego roku szukam czegoś innego...

[201607260936]

W sumie ciekawe pytanie i niedługo będę musiała sobie na nie odpowiedzieć i albo zostać w obecnej pracy, albo ją zmienić.

Nie czuję się spełniona zawodowo, bo robię coś, co wcale nie jest związane z moim wykształceniem. To po pierwsze. Po drugie może i czułabym się nieco bardziej spełniona, gdybym poszła na obiecany kurs bardzo przydatny do pracy, a wszystko wskazuje na to, że na niego nie pójdę. To też w sumie wpływa na poczucie spełnienia w pracy myślę, bo najpierw powiedziano mi, że w przypadku przedłużenia umowy pójdę na taki kurs, umowa przedłużona a temat kursu ucichł... I czuję się jak osoba, w którą nie warto inwestować Po drugie ze względu na brak wykształcenia kierunkowego coraz bardziej się stresuję tą pracą...
O ile na początku szłam do pracy z uśmiechem na twarzy i chęcią nauczenia się tego, tak teraz idę raczej niechętnie. Może nie jak za karę, ale straciłam zapał... Nudzi mnie ta praca powoli, mimo że jeszcze wszystkiego nie umiem.. ale nuda + stres --> nowa praca raczej

[Ilsa Lund]

Naprawdę lubię swoją pracę, wciąż zostały mi jeszcze rzeczy, których mogę się nauczyć i rozwijać, moja pensja jest atrakcyjna tylko chciałabym wreszcie pracować na umowę o pracę a nie zlecenie - może jak skończę 26 lat bo teraz mam zniżki studenckie

[Amitri]

Jestem dopiero na samym początku mojej "kariery", ale naprawdę jestem zadowolona z pracy, chętnie do niej chodzę i nawet zostaję po godzinach, a to dlatego, że:
1. jest zgodna z moim wykształceniem;
2. jak na specyfikę zawodu jestem zatrudniona na bardzo dobrych warunkach;
3. bardzo dużo się uczę w krótkim czasie ze względu na to, że szef stawia na samodzielność;
4. docelowo jestem szkolona na stanowisko głównej asystentki (co łechta moją próżność);
5. w pracy jest świetna atmosfera i ludzie.

Żeby nie było zbyt kolorowo to dodam, że jest to stresująca, wymagająca praca, trudna, nie da się z niej wyjść po 8 godzinach i mieć wszystko gdzieś. Dużo osób zwolniło się w ostatnim czasie, bo nie chcieli tak odpowiedzialnego i samodzielnego trybu pracy. I trzeba w niej myśleć na wysokich obrotach, bo codziennie robi się coś innego - i to akurat kocham!

Mam prawie 26 lat

[szafirowa_dama]

Amitri, a mogę zapytać czym się zajmujesz? Zaciekawiłaś mnie.

[looolitka]

Ja sama nie wiedziałam czego dokłądnie chce od pracy i życia, starałam się potwornie o pracę i ją otrzymałam! a teraz jestem z niej nieusatysfakcjonowana.

Atmosfera spoko, blisko do domu ale możliwości rozwoju jak w większości tego typu prac, bez czegoś extra ...

Postanowiłam jednak że tym razem ewentualną zmianę dobrze przygotuję, gdy wymyślę gdzie chciałabym zmienić miejsce pracy ... najpierw pójdę tam na staż na miesiąc, poznam pracowników, zakresy prac i możliwości rozwoju i dopiero później podejmę decyzję o zmianie.
Mam ogromny komfort, że przed zmianą pracy mam możliwość tak zrobić, rozumiem że to rzadkość na rynku pracy.

[201803080934]

robię to, co lubię i mi za to płacą - jestem zadowolona

[Stokrotek90]

Ja mam mieszane uczucia co do mojej pracy. Robię coś zupełnie innego niż przez całe studia, czy w jakichkolwiek innych pracach podejmowanych przeze mnie. Pracuję od ponad 4 miesięcy i pomimo niezłych zarobków - głównie zależnych od tego jaką pracę wykonam - mam wrażenie, że moje zajęcie jest mało kreatywne i wykorzystuje mój potencjał w niewielkim procencie. Myślę nad czymś własnym, ale jeszcze nie teraz. Podsumowując - nie czuję się spełniona zawodowo, nie widzę siebie w obecnej profesji za jakiś czas, chociaż idzie mi naprawdę dobrze.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Nie, ale ja mam 21 lat i jestem w trakcie studiów, więc moja praca jest tymczasowa, a zarobki niskie. Nie przejmuję się tym jednak, bo wiem, że po studiach sytuacja się zmieni, a moja obecna praca nie jest stresująca, więc idealna na "przeczekanie" roku lub dwóch.

[201604200942]

nie mam ani wymarzonej pracy ani dobrej pensji. Nie czuję się doceniona, mam nadzieję, że niedługo coś się zmieni

[Suvia]

Napisane przez jamming

Pytam z ciekawości bo mam wrażenie że w moim wieku (23 l.) powinnam jednak już coś osiągnąć, mieć mniej więcej stabilną sytuację finansową.

kurczę, ja w wieku 23 lat się gibałam od dorywczej pracy do dorywczej pracy i byłam z siebie taaka dumna, że w ogóle coś zarabiam jakoś


Ale widzę teraz w pracy ludzi z takim samym podejściem jak Twoje (młodszych ode mnie właśnie o te 3 lata), więc czuję się jakaś taka stara i niedzisiejsza



Ja od paru miesięcy latam sobie na różowej chmurce, bo w końcu zakotwiczyłam się w miejscu, gdzie wszystko mi pasuje - od kasy, po to co robię, a dodatkowo nawet mogę stwierdzić, ze kocham swoją szefowa i współpracowników. I uczę się miliona rzeczy na minutę, mam dopracowaną ścieżkę rozwoju na najbliższe 5 lat i jestem mega-mega szczęśliwa w życiu (w końcu....). Jedyny minus jest taki, że jestem daleko od faceta, a w perspektywie nawet może się pojawić zmiana miejscówki na zagramaniczną. Ale damy radę


Niezła odmiana po doświadczeniach z poprzednich miejsc, dzięki którym już zaczynałam myśleć, ze po prostu nie można lubić swojej pracy Teraz wstaję rano z bananem na ryjku, bo idę do roboty ;p

[Amitri]

Napisane przez szafirowa_dama

Amitri, a mogę zapytać czym się zajmujesz? Zaciekawiłaś mnie.

Jestem prawnikiem w Kancelarii (od stycznia zaczynam aplikację radcowską).

[jamming]

A jak udało Wam się znaleźć pracę z której jesteście zadowolone? Długa to była droga? Czy raczej szybko udało Wam się znaleźć fajną pracę?
Trochę czuję się zacofana patrząc na większość moich znajomych którzy juz coś osiągnęli pomimo bardzo młodego wieku. Mam wrażenie że te g**no-prace nigdy się nie skończą ;/

[suszarka]

czuję się spełniona zawodowo ale chcę jeszcze dużo więcej osiągnąć. aczkolwiek teraz mam chwilową przerwę w parciu do przodu.

[Amitri]

Napisane przez jamming

A jak udało Wam się znaleźć pracę z której jesteście zadowolone? Długa to była droga? Czy raczej szybko udało Wam się znaleźć fajną pracę?
Trochę czuję się zacofana patrząc na większość moich znajomych którzy juz coś osiągnęli pomimo bardzo młodego wieku. Mam wrażenie że te g**no-prace nigdy się nie skończą ;/

Upór, chęć nauki, mobilizacja i pozytywne nastawienie - i tak długa to była droga, ale przynajmniej obalam mit, że w tej branży to albo znajomości albo rodzina, a więc kolejny sukces na koncie

I jeśli się studiuje (obojętnie jaki kierunek) to trzeba zdobywać praktyczne umiejętności już na studiach. I moim zdaniem bycie dobrym w jakiejkolwiek dziedzinie wiąże się z poświęceniem, przynajmniej na początku i ciągłym szkoleniem swoich umiejętności. I nie patrzyć na innych co osiągnęli tylko na siebie i swoje możliwości, umiejętności i na tym się skupiać.

[liselotta]

mam 32 lata i kiedy miałam 23, to w życiu bym nie pomyślała, że będę robiła to co robię teraz i w tym miejscu.
ostatnie 10 lat przewróciło mi wszystko do góry nogami - robię coś zupełnie niezgodnego z moim wykształceniem i zainteresowaniami.
brzmi to fatalnie, ale po prostu okazało się, że jestem dobra w czymś, co mi wcześniej przez myśl nie przeszło
długo walczyłam by pracować w branży, która naprawdę mnie interesuje. było to niezmiernie trudne, męczące i psujące nerwy. z czasem dałam za wygraną i miałam poczucie porażki, dopóki nie otworzyłam się na inne opcje.

mam rozwijającą, dobrze płatną pracę z fajnymi ludźmi. robota bywa mocno nerwowa i wymagania są spore, ale można liczyć na pomoc współpracowników i szefowej.
mam czas na swoje zainteresowania i nie muszę sobie odmawiać żadnych przyjemności.

[201604181004]

Hm

W sumie tak. I nie. Kasa dobra. Praca zgodna z wyksztalceniem. Ale... Ale nie pracuje w szkole jakbym chciala. I niestety mam sporo minusow - nie pracuje = nie zarabiam. Dwa dni musialam isc z goraczka ponad 38. Zlecenia...

[Tutli]

Lubię to co robię, mam pracę bardzo zgodną z wykształceniem, jestem rzadkim (i raczej nowym na polskim rynku) specjalistą, więc moja sytuacja zawodowa jest naprawdę świetna. Bardzo dużo udało mi się osiągnąć przez ostatni rok, lubię ryzykować i postanowiłam zmienić po 2 latach pracę, aplikowałam na zupełnie samodzielne (seniorskie) stanowisko z dużo większymi wymaganiami (także do stażu pracy), niż te, które posiadałam. Szczęśliwie zostałam przyjęta i można powiedzieć, że w ten sposób przeskoczyłam min. 5 lat na ścieżce kariery (mam 28lat, zwykle osoby zajmujące podobne stanowiska mają ok. 35), pracuję z top managerami, dyrektorami i zbudowałam sporą sieć kontaktów, włącznie z rekruterami. Cóż, miałam po prostu mnóstwo szczęścia, ale też i odwagi - w mojej starej firmie ludzie byli zupełnie zaskoczeni, że w ogóle wysłałam aplikacje na takie stanowisko. To, co mogę poradzić to ryzykowanie i sprawienie świetnego wrażenia, nawet gdy nie ma się pojęcia, o co chodzi

Raczej dziwnie by zabrzmiało, gdybym powiedziała, że nie jestem spełniona zawodowo, natomiast nie do końca pasuje mi to, jak pracuję, bo mam mnóstwo obowiązków niezwiązanych z moi stanowiskiem i pracuję na etat, co też jest bez sensu, bo styl mojej pracy nie jest zupełnie etatowy. Myślę o tym, czy nie założyć firmy (coś na zasadzie konsultingu), poza tym chciałabym też zrobić sobie przerwę i zająć się czymś zupełnie innym, co mnie pasjonuje, może zrobić doktorat.
Jestem z tych osób, które nigdy nie są na 100% zadowolone z tego, gdzie są i co mają, niestety.

[ViLLeMkA]

Napisane przez Tutli

Lubię to co robię, mam pracę bardzo zgodną z wykształceniem, jestem rzadkim (i raczej nowym na polskim rynku) specjalistą, więc moja sytuacja zawodowa jest naprawdę świetna. Bardzo dużo udało mi się osiągnąć przez ostatni rok, lubię ryzykować i postanowiłam zmienić po 2 latach pracę, aplikowałam na zupełnie samodzielne (seniorskie) stanowisko z dużo większymi wymaganiami (także do stażu pracy), niż te, które posiadałam. Szczęśliwie zostałam przyjęta i można powiedzieć, że w ten sposób przeskoczyłam min. 5 lat na ścieżce kariery (mam 28lat, zwykle osoby zajmujące podobne stanowiska mają ok. 35), pracuję z top managerami, dyrektorami i zbudowałam sporą sieć kontaktów, włącznie z rekruterami. Cóż, miałam po prostu mnóstwo szczęścia, ale też i odwagi - w mojej starej firmie ludzie byli zupełnie zaskoczeni, że w ogóle wysłałam aplikacje na takie stanowisko. To, co mogę poradzić to ryzykowanie i sprawienie świetnego wrażenia, nawet gdy nie ma się pojęcia, o co chodzi

Raczej dziwnie by zabrzmiało, gdybym powiedziała, że nie jestem spełniona zawodowo, natomiast nie do końca pasuje mi to, jak pracuję, bo mam mnóstwo obowiązków niezwiązanych z moi stanowiskiem i pracuję na etat, co też jest bez sensu, bo styl mojej pracy nie jest zupełnie etatowy. Myślę o tym, czy nie założyć firmy (coś na zasadzie konsultingu), poza tym chciałabym też zrobić sobie przerwę i zająć się czymś zupełnie innym, co mnie pasjonuje, może zrobić doktorat.
Jestem z tych osób, które nigdy nie są na 100% zadowolone z tego, gdzie są i co mają, niestety.

Mogę się podpisać obiema łapkami pod ostatnim zdaniem niestety.

Jestem bardzo zadowolona ze swojej pracy - mam fajnego szefa, który jest dla mnie swego rodzaju mentorem, dużo się uczę, muszę zawsze myśleć krytycznie i przede wszystkim w ogóle dużo myśleć - praca nie jest schematyczna. Zajmują się analizą inwestycyjną spółek. Zarobki jak na ten moment ok i wiem, że mają szanse jeszcze bardzo wzrosnąć.

No ale właśnie - zawsze jest jakieś ale, i zdarza mi się rozmyślać często czy to na pewno to i może da się jeszcze więcej, wyżej, bardziej... itp.

[201607050913]

I tak i nie. Mam świetne stanowisko, rozwijającą pracę, bla bla bla ale nie kocham tego, nie moja branża, a że jest świetnie w pracy jako takiej samej w sobie, wielu ludzi by się ze mną zamieniło od ręki, to boję się, że tam utknę.

[0d75851a92bcdb93dfbf170261c847a0f1cef222]

W poprzednich pracach było różnie. Szefowie mieli swoje wady, ale patrząc z perspektywy czasu, wiem, że w ostateczności dałoby się przeżyć . Niestety często były to stanowiska na których obiecywano rozwój, a jak przyszło co do czego to powtarzało się wciąż te same czynności i stało się w miejscu .
Największym powodem, dla którego byłam niezadowolona z poprzednich prac był fakt, że nie jestem stworzona do roboty na etatach i nie lubię jak ktoś mną rządzi . Lubię dostosowywać czas pracy do siebie, robić to co uważam za słuszne i w sposób jaki mi odpowiada. W poprzednich pracach często miałam starcia z szefami bo ja uważałam, że coś trzeba zrobić tak, a oni, że inaczej .

W końcu rzuciłam wszystko i pracuję na siebie . Na szczęście w moim fachu (grafika) można sobie siedzieć w domu i mieć święty spokój (prawie) . W końcu czuję się spełniona zawodowo bo robię to co lubię i najważniejsze - jestem szefem sama dla siebie. Z pieniędzy też jestem zadowolona, chociaż minusem bycia wolnym strzelcem jest to, że często nie można przewidzieć ile kasy wpadnie w danym miesiącu. Niektórzy klienci są też nieznośni i nie spieszy im się z zapłatą . Niestety każda praca ma swoje wady i zalety .

[2016070953]

czułąbym się bardziej spełniona gdybym miała wyższą pensję a poza tym praca jak praca

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Pracuję w zawodzie ale ta konkretna firma mi nie odpowiada. Było fajnie na samym początku jednak z czasem widzę te korpo-zachowania i bałagan jaki panuje w moim dziale. Brak kompetencji przełożonych ma wpływ na moją pracę niestety.
Jakby wyprostować pewne sprawy to byłoby znośnie ale w tym momencie nie chce mi się rano wstawać z łóżka.
Zaczynam myśleć, że jestem za dobra na tą firmę bo zamiast wykorzystać swój potencjał "sprzątam" po poprzednikach a nie mam tego w opisie stanowiska. Finansowo powiedziałabym, że jest znośnie (na tle innych firm o podobnym profilu wiem, że może być znacznie lepiej).

[blekitne_niebo]

Kocham swoją pracę. Po prostu kocham. Żeby zacząć ją wykonywać musiałam podjąć wiele trudnych decyzji, iść pod prąd i zmierzyć się z wieloma trudnościami, ale teraz z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć że było warto Praca daje mi mnóstwo satysfakcji i radości. Codziennie wstaję i idę do pracy z uśmiechem na twarzy. Cieszę się, że codziennie mogę pomagać ludziom, rozwijać się i pokonywać własne ograniczenia i słabości Mam też duże możliwości jeśli chodzi o pracę naukową, zagraniczne staże i szkolenia.
Minus jest jeden - żenująco niskie zarobki. Żeby się utrzymać na dobrym poziomie musiałam podjąć dodatkową pracę. Z kolei ta dodatkowa praca jest bardzo dobrze płatna (wręcz szczerze powiedziawszy nieproporcjonalnie lepiej płatna). Skutkiem tego wolny czas mam znacznie ograniczony, ale póki co nie przeszkadza mi to

[Laurelindorenan]

Z jednej strony tak. Podoba mi się, że pracuję z reguły z ludźmi sympatycznymi i na poziomie, rzadko zdarzają się przypadki roszczeniowych klientów. Jak na zawód związany z nauczaniem moje warunki są wręcz komfortowe, bo są to zajęcia indywidualne lub w małych grupach, no i udało mi się wynegocjować, bym mogła się wyspecjalizować w uczeniu dorosłych (do dzieci kompletnie nie mam cierpliwości ani podejścia). Poza tym część pracy mogę wykonywać w domu (tłumaczenia, obecnie też szukam możliwości robienia korekt), choćby w środku nocy Odpowiadają mi takie elastyczne godziny pracy, a na typowym etacie, 8h od-do, czułabym się jak przykuta łańcuchem do biurka

Natomiast poważnym minusem są nieustające śmieciówki i związany z tym brak stabilizacji finansowej, zero płatnego urlopu oraz brak dochodów, gdy zachoruję.