minęłam się z powołaniem! 22 lata studia i presja społeczeństwa

[alexandrra]

Hej, moja sytuacja ma się tak: Od dziecka jestem związana z muzyką, rodzice muzycy etc. Jednak wyszło tak, że nigdy nie kształciłam się w typowych muz. szkołach. Byłam w normalnej szkole podstawowej, normalnym gimnazjum i technikum projektowym z obiecującym, dobrze płatnym zawodem. szło mi tam bardzo dobrze, egzaminy pozdawane, nic tylko ruszać w świat... No ale jak to rzeczywiście bywa..To nie było to. Po technikum zrobiłam sobie rok przerwy na zastanowienie i zdecydowanie co do ew. studiów. W tym czasie pracowałam dorywczo. Łapałam się różnych prac: kelnerowanie, ogród, praca podczas koncertów itd Miałam nawet pomysł żeby wyjechać za granicę ale zostałam. W tym roku aplikowałam na studia społecznie zaoczne, jednak koniec konców nie otworzono tego kierunku i..nie mam nic a presja społeczeństwa daje się we znaki (szyscy studiuja, pracują, robią COŚ, stwarzają pozory chociażby! A ja? Stoje w miejscu...) wiem tylko czego nie chcę i w sumie też wiem czego chcę a chcę iść w stronę muzyki. Uświadomiłam to sobie i chcę rozwijać pasję, to co siedzi we mnie na prawdę. Chcę w tym roku ćwiczyć śpiew. W maju skończę 22 lata. Czy to nie za późno na kształcenie w tym kierunku? A co dopiero szkoła wyższa/akademia (luźny pomysł) bez wcześniejszej "edukacji"? Postawić wszystko na jedną kartę i przestać się "prześlizgiwać"być wiecznie nieszczęśliwym? Poza tym dochodzi jeszcze kwestia pracy, chociaz na ten rok. Wiem już czego unikać ale nie wiem jak wystartować żeby była ona chociaż trochę powiązana i dawała minimum satysfakcji bo brak działania mnie przygnębia. Piszcie proszę własne spostrzeżenia na ten temat i wasze "zwroty akcji".

[201607111028]

Napisane przez alexandrra

Hej, moja sytuacja ma się tak: Od dziecka jestem związana z muzyką, rodzice muzycy etc. Jednak wyszło tak, że nigdy nie kształciłam się w typowych muz. szkołach. Byłam w normalnej szkole podstawowej, normalnym gimnazjum i technikum projektowym z obiecującym, dobrze płatnym zawodem. szło mi tam bardzo dobrze, egzaminy pozdawane, nic tylko ruszać w świat... No ale jak to rzeczywiście bywa..To nie było to. Po technikum zrobiłam sobie rok przerwy na zastanowienie i zdecydowanie co do ew. studiów. W tym czasie pracowałam dorywczo. Łapałam się różnych prac: kelnerowanie, ogród, praca podczas koncertów itd Miałam nawet pomysł żeby wyjechać za granicę ale zostałam. W tym roku aplikowałam na studia społecznie zaoczne, jednak koniec konców nie otworzono tego kierunku i..nie mam nic a presja społeczeństwa daje się we znaki (szyscy studiuja, pracują, robią COŚ, stwarzają pozory chociażby! A ja? Stoje w miejscu...) wiem tylko czego nie chcę i w sumie też wiem czego chcę a chcę iść w stronę muzyki. Uświadomiłam to sobie i chcę rozwijać pasję, to co siedzi we mnie na prawdę. Chcę w tym roku ćwiczyć śpiew. W maju skończę 22 lata. Czy to nie za późno na kształcenie w tym kierunku? A co dopiero szkoła wyższa/akademia (luźny pomysł) bez wcześniejszej "edukacji"? Postawić wszystko na jedną kartę i przestać się "prześlizgiwać"być wiecznie nieszczęśliwym? Poza tym dochodzi jeszcze kwestia pracy, chociaz na ten rok. Wiem już czego unikać ale nie wiem jak wystartować żeby była ona chociaż trochę powiązana i dawała minimum satysfakcji bo brak działania mnie przygnębia. Piszcie proszę własne spostrzeżenia na ten temat i wasze "zwroty akcji".

Tzn co konkretnie chciałabyś robić? "Chciałabym iść w stronę muzyki" to bardzo rozległe i rozmyte pojęcie

[rousse]

Napisane przez alexandrra

Hej, moja sytuacja ma się tak: Od dziecka jestem związana z muzyką, rodzice muzycy etc. Jednak wyszło tak, że nigdy nie kształciłam się w typowych muz. szkołach. Byłam w normalnej szkole podstawowej, normalnym gimnazjum i technikum projektowym z obiecującym, dobrze płatnym zawodem. szło mi tam bardzo dobrze, egzaminy pozdawane, nic tylko ruszać w świat... No ale jak to rzeczywiście bywa..To nie było to. Po technikum zrobiłam sobie rok przerwy na zastanowienie i zdecydowanie co do ew. studiów. W tym czasie pracowałam dorywczo. Łapałam się różnych prac: kelnerowanie, ogród, praca podczas koncertów itd Miałam nawet pomysł żeby wyjechać za granicę ale zostałam. W tym roku aplikowałam na studia społecznie zaoczne, jednak koniec konców nie otworzono tego kierunku i..nie mam nic a presja społeczeństwa daje się we znaki (szyscy studiuja, pracują, robią COŚ, stwarzają pozory chociażby! A ja? Stoje w miejscu...) wiem tylko czego nie chcę i w sumie też wiem czego chcę a chcę iść w stronę muzyki. Uświadomiłam to sobie i chcę rozwijać pasję, to co siedzi we mnie na prawdę. Chcę w tym roku ćwiczyć śpiew. W maju skończę 22 lata. Czy to nie za późno na kształcenie w tym kierunku? A co dopiero szkoła wyższa/akademia (luźny pomysł) bez wcześniejszej "edukacji"? Postawić wszystko na jedną kartę i przestać się "prześlizgiwać"być wiecznie nieszczęśliwym? Poza tym dochodzi jeszcze kwestia pracy, chociaz na ten rok. Wiem już czego unikać ale nie wiem jak wystartować żeby była ona chociaż trochę powiązana i dawała minimum satysfakcji bo brak działania mnie przygnębia. Piszcie proszę własne spostrzeżenia na ten temat i wasze "zwroty akcji".

nie za późno na studia, jakąś wiedzę masz, egzaminy wstępne po to są żeby weryfikować, spróbować nie szkodzi

[alexandrra]

konkretnie śpiew,-jazz/pop i pochodne

[casus_belli]

Do popu/popopodobnych chyba nie potrzeba studiów. Masz jakiś pomysł, co chcesz śpiewać, czy po prostu "chcesz śpiewać"?

[viva91]

A czy z takiego śpiewu można w Polsce zarobić na życie?

[alexandrra]

Co chciałabym śpiewać? Swoje najlepiej ale wzorując się m.in na Elis Reginie i Elli Fizgerald. Czy można z tego żyć w Polsce? Cóż..myślę że nie ale trzeba próbować. Po dłuższym zastanowieniu myślę że nawet pójście na studia tutaj nie są żadnym "pomocnikiem" a nie chcę też robić niczego dla jakiegoś prestiżu. Wiecie o czym mówię. A nóż może kiedyś...

[viva91]

Każde studia nie gwarantują pracy, jasne, jednak niektóre coś jednak pomagają.
Ale masz rację, nie ma co na siłę iść na studia "bo tak robi każdy". Jednak zastanowiłabym się nad jakimś alternatywnym zajęciem w przypadku wyboru nauki śpiewu.

[Serena66]

Sugeruję tak. Idż na to co cię interesuje. Ja też minęłam się z powołaniem. Interesuje mnie informatyka, a studiuję ekonomię menadżerską. Mam 24 lata i dopiero teraz zrozumiałam, że powinnam się kształcić na informatyka bo ekonomia mnie nudzi i nie interesuje się tym.

[Asia112233]

Nigdy nie jest za późno na naukę No może z baletem byłby problem, ale z muzyką raczej dasz radę. Walcz o swoje marzenia

[dziennikarka93]

Napisane przez Asia112233

Nigdy nie jest za późno na naukę No może z baletem byłby problem, ale z muzyką raczej dasz radę. Walcz o swoje marzenia

Zgadzam się! Pewnie, że tak! Nigdy nie jest za późno. Musisz uwierzyć w siebie, bo marzenia można spełniać zawsze. Wiek tu nie jest przeszkodą, zresztą jesteś młoda, nie przesadzaj Chcesz kiedyś żałować, że nie spełniłaś marzeń, jeśli ich spełnienie było możliwe? Pomyśl o tym I mówię tutaj opierając się na własnym przykładzie-długi czas studiowałam to, co mnie nie interesowało i dopiero w tym roku znalazłam swoją drogę i nie żałuję, że zaczynam od początku Jeśli ma się pomysł na siebie, to trzeba go realizować.

[BeautyMe]

Jeśli szukasz pracy zwiazanej z zawodem ...nie chcę Cię obrazi ani nic, ale wydaje mi się ,zę dosć dobrze zarabiaja zespoły weselene. Jest to dobry poczatek i jakaś gotówka na rozpoczecie. Jak ktoś umie dobrze śpiewać czy grać to nie powinno być problemu, żeby znaleźć sobie miejsce A oprócz tego oczywiście warto tez próbować mieć coś na stałe a nie tylko sezonowo. Ja sobie już nie wyobrażam brac pieniędzy od rodziców...zwłaszcza jak się jest młodym i nie uczy się dalej czyli po prostu ma się czas

[Une fille polonaise]

Napisane przez alexandrra

Hej, moja sytuacja ma się tak: Od dziecka jestem związana z muzyką, rodzice muzycy etc. Jednak wyszło tak, że nigdy nie kształciłam się w typowych muz. szkołach. Byłam w normalnej szkole podstawowej, normalnym gimnazjum i technikum projektowym z obiecującym, dobrze płatnym zawodem. szło mi tam bardzo dobrze, egzaminy pozdawane, nic tylko ruszać w świat... No ale jak to rzeczywiście bywa..To nie było to. Po technikum zrobiłam sobie rok przerwy na zastanowienie i zdecydowanie co do ew. studiów. W tym czasie pracowałam dorywczo. Łapałam się różnych prac: kelnerowanie, ogród, praca podczas koncertów itd Miałam nawet pomysł żeby wyjechać za granicę ale zostałam. W tym roku aplikowałam na studia społecznie zaoczne, jednak koniec konców nie otworzono tego kierunku i..nie mam nic a presja społeczeństwa daje się we znaki (szyscy studiuja, pracują, robią COŚ, stwarzają pozory chociażby! A ja? Stoje w miejscu...) wiem tylko czego nie chcę i w sumie też wiem czego chcę a chcę iść w stronę muzyki. Uświadomiłam to sobie i chcę rozwijać pasję, to co siedzi we mnie na prawdę. Chcę w tym roku ćwiczyć śpiew. W maju skończę 22 lata. Czy to nie za późno na kształcenie w tym kierunku? A co dopiero szkoła wyższa/akademia (luźny pomysł) bez wcześniejszej "edukacji"? Postawić wszystko na jedną kartę i przestać się "prześlizgiwać"być wiecznie nieszczęśliwym? Poza tym dochodzi jeszcze kwestia pracy, chociaz na ten rok. Wiem już czego unikać ale nie wiem jak wystartować żeby była ona chociaż trochę powiązana i dawała minimum satysfakcji bo brak działania mnie przygnębia. Piszcie proszę własne spostrzeżenia na ten temat i wasze "zwroty akcji".

Jesli masz pasję, to ją rozwijaj, bo będziesz tego żałować jak to się mówi 'na stare lata', na studiach będziesz się tylko męczyć, skoro ich nie chcesz tak naprawdę. I nie patrz na innych, bądź zawsze sobą, a tylko Ty wiesz, czego tak pragniesz i co czuje Twoje serce. Jesteś już w odpowiednim wieku, by podejmować właśnie takie decyzje

[Masza23]

Rób to, co kochasz, co sprawia Ci frajdę. Nie patrz na to, co mówią inni. To Twoje życie i Ty masz je przeżyć.

[mama001]

na spiewie tez mozna zarabiac, trzeba pomyslec z czym i jak to polaczyc i tyle

[Gajuta]

Nie patrz na ludzi, a rób co lubisz Sama przerwałam studia, gdzie miałam co roku stypendium naukowe i mi dobrze szło, a nie czułam, że to jest to co chcę robić. W zeszłym roku zaczęłam takie studia jakie mi się od zawsze marzyły, a w tym roku skończę 26 lat Go girl!

[Evie888]

moim zdaniem nie jest za późno. Sama mam znajomych, którzy w twoim wieku zmieniają kierunku studiów. Lepiej mieć stracone 2 czy 3 lata po maturze niż żałować w wieku 40 lat czy więcej …