Friendzone - co lepsze wg Was?

[tereska21]

Czytając dzisiejszy post o relacjach damsko-męskich i przeradzaniu się przyjaźni w miłość mam pytanie do Was odnośnie friendzone
Co jest lepsze?
Utrzymywać kontakt dalej z tą osobą (słuchać o jej życiu, planach, kontaktach z innymi dziewczynami/chłopakami i tym samym użalać się że nas nie ma w jej życiu) czy zerwać raz na zawsze kontakt (mimo że bardzo ceni się tą znajomość i jest ona dla nas bardzo ważna)?

Jeśli bylibyście w tej sytuacji to co byście zrobili?
Ja jestem w takim "układzie" i jestem tak rozdarta bo z jednej strony ciągle myślę o tym, żeby do niego napisać żebyśmy nie utrzymywali już kontaktu a z drugiej strony wiem że będę tęsknic za jego poczuciem humoru, obecnością..

[thirky]

zerwać kontakt.

[AlaZala]

Napisane przez tereska21

Czytając dzisiejszy post o relacjach damsko-męskich i przeradzaniu się przyjaźni w miłość mam pytanie do Was odnośnie friendzone
Co jest lepsze?
Utrzymywać kontakt dalej z tą osobą (słuchać o jej życiu, planach, kontaktach z innymi dziewczynami/chłopakami i tym samym użalać się że nas nie ma w jej życiu) czy zerwać raz na zawsze kontakt (mimo że bardzo ceni się tą znajomość i jest ona dla nas bardzo ważna)?

Jeśli bylibyście w tej sytuacji to co byście zrobili?
Ja jestem w takim "układzie" i jestem tak rozdarta bo z jednej strony ciągle myślę o tym, żeby do niego napisać żebyśmy nie utrzymywali już kontaktu a z drugiej strony wiem że będę tęsknic za jego poczuciem humoru, obecnością..

Najlepiej znaleźć takie miejsce dla tej osoby w swoim życiu i poprosić o znalezienie miejsca dla siebie w jej życiu, żebyśmy oboje byli z tego zadowoleni, żeby znajomość była pewna, stabilna, dająca poczucie bezpieczeństwa. I nie pozwalać rozchwianym emocjom na przejęcie sterów nad naszym życiem.

[An_04]

Jestem jeszcze w podobnym układzie. Jeszcze, bo za kilka godzin spotkam się z moim "przyjacielem" i wtedy też skończę z całym tym układzikiem. Wg mnie rozwiązaniem jest zerwanie kontaktu

[aer]

w Twoim przypadku bym zerwala.

[Adrianna_8]

Zerwac kontakt. Po co sie meczyc?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[tereska21]

A naprawdę to pomoże? Szybciej się zapomni? Macie z tym doświadczenia? Ile czasu potrzebowaliście żeby stanąć na nogi?

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:23 ----------

Napisane przez An_04

Jestem jeszcze w podobnym układzie. Jeszcze, bo za kilka godzin spotkam się z moim "przyjacielem" i wtedy też skończę z całym tym układzikiem. Wg mnie rozwiązaniem jest zerwanie kontaktu

Jeśli możesz to proszę Cię napisz jaka była reakcja Twojego "przyjaciela". Czy on wiedział że to dla Ciebie (ten układ) jest taki ciężkie i czy chciał żebyście jednak utrzymywali kontakt.

[An_04]

Napisane przez tereska21

Jeśli możesz to proszę Cię napisz jaka była reakcja Twojego "przyjaciela". Czy on wiedział że to dla Ciebie (ten układ) jest taki ciężkie i czy chciał żebyście jednak utrzymywali kontakt.

Jeśli dojdzie dzisiaj do spotkania to po wszystkim zdam relację.

[AlaZala]

Napisane przez An_04

Jeśli dojdzie dzisiaj do spotkania to po wszystkim zdam relację.

Na pewno będzie szczęśliwy...

Nie dziwię się, że po paru takich doświadczeniach facet może dojść do wniosku, że przyjaźnić się można tylko z drugim facetem i tylko drugiemu facetowi ufać, a kobieta służy wyłącznie do zaspokojenia potrzeb seksualnych...

[Adrianna_8]

Napisane przez AlaZala

Na pewno będzie szczęśliwy...

Nie dziwię się, że po paru takich doświadczeniach facet może dojść do wniosku, że przyjaźnić się można tylko z drugim facetem i tylko drugiemu facetowi ufać, a kobieta służy wyłącznie do zaspokojenia potrzeb seksualnych...

No a co Twoim zdaniem nalezy zrobic w takiej sytuacji?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 11:49 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

Napisane przez tereska21

A naprawdę to pomoże? Szybciej się zapomni? Macie z tym doświadczenia? Ile czasu potrzebowaliście żeby stanąć na nogi?

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:23 ----------



Jeśli możesz to proszę Cię napisz jaka była reakcja Twojego "przyjaciela". Czy on wiedział że to dla Ciebie (ten układ) jest taki ciężkie i czy chciał żebyście jednak utrzymywali kontakt.

Prawda jest taka, ze czy friendzone czy nie - jesli my zauroczylismy/zakochalismy sie w kims, kto nie zauroczyl/nie zakochal sie w nas, lepiej zerwac kontakt i dac sobie czas na wyciszenie tego uczucia. Utrzymywanie kontaktu zawsze daja jakas nadzieje. Poza tym moze byc bolesne - widzimy, jak przyajciel uklada sobie zycie z kims innym lub jak planuje zycie bez nas. Taka przyjazn nie bedzie juz zdrowa, bo jedna osoba sie w niej dusi i cierpi.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[elvegirl]

Napisane przez Adrianna_8

Prawda jest taka, ze czy friendzone czy nie - jesli my zauroczylismy/zakochalismy sie w kims, kto nie zauroczyl/nie zakochal sie w nas, lepiej zerwac kontakt i dac sobie czas na wyciszenie tego uczucia. Utrzymywanie kontaktu zawsze daja jakas nadzieje. Poza tym moze byc bolesne - widzimy, jak przyajciel uklada sobie zycie z kims innym lub jak planuje zycie bez nas. Taka przyjazn nie bedzie juz zdrowa, bo jedna osoba sie w niej dusi i cierpi.

Ot i wszystko na temat

[tereska21]

Napisane przez Adrianna_8

No a co Twoim zdaniem nalezy zrobic w takiej sytuacji?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 11:49 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------


Prawda jest taka, ze czy friendzone czy nie - jesli my zauroczylismy/zakochalismy sie w kims, kto nie zauroczyl/nie zakochal sie w nas, lepiej zerwac kontakt i dac sobie czas na wyciszenie tego uczucia. Utrzymywanie kontaktu zawsze daja jakas nadzieje. Poza tym moze byc bolesne - widzimy, jak przyajciel uklada sobie zycie z kims innym lub jak planuje zycie bez nas. Taka przyjazn nie bedzie juz zdrowa, bo jedna osoba sie w niej dusi i cierpi.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

Dokładnie, ja się zakochałam a on nie (choć to on zaczął naszą znajomość i pisał codziennie jednak chyba nie byłam dla niego odpowiednią partnerką do życia, za to koleżanką tak). On może myśli że mi przeszło ... i czasem sama się tak oszukiwałam ale nie, nie przeszło. Wstaje i zasypiam to myślę o nim, jeśli z rozmowy między wierszami wyczytuje że z kimś się spotyka to potem chodzę przybita, wypłakuje się po kątach i ciągle się zadręczam. Co najlepsze od kilku miesięcy mamy ze sobą tylko kontakt przez fb (a jak się widywaliśmy to i tak przeważnie raz na miesiąc) a i tak wciąż tęsknie nawet do tego jego pisanego słowa.. Ja sobie za dużo ubzdurałam, że coś może z tego wyjść ale tak jak mówisz, ja w tym układzie się duszę. Są takie dni kiedy mam wrażenie że jest świetnie i wszystko mi się w życiu poukłada a tak jak dziś coś we mnie pęka i od samego rana płaczę (ale za czym?? już sama nie wiem ).

[AlaZala]

Napisane przez Adrianna_8

No a co Twoim zdaniem nalezy zrobic w takiej sytuacji?

Napisałam w poście #3.
Po prostu ostudzić emocje oraz cieszyć się z przyjemnej i wartościowej znajomości. Zauroczenie po miesiącu lub dwóch przejdzie i pozostanie tylko wspomnieniem, a znajomość może trwać latami.

Można też poprosić kolegę o współpracę w zwalczaniu tego zauroczenia. Powiedzieć mu, żeby unikał zachowań, które wzbudzają w nas emocje, np. unikał dotyku, albo jakichś czułości w rozmowie, albo nadmiernej troski o nas, albo eleganckich koszul, albo wylewnego powitania...

[tereska21]

Napisane przez AlaZala

Na pewno będzie szczęśliwy...

Nie dziwię się, że po paru takich doświadczeniach facet może dojść do wniosku, że przyjaźnić się można tylko z drugim facetem i tylko drugiemu facetowi ufać, a kobieta służy wyłącznie do zaspokojenia potrzeb seksualnych...

Zaufanie zaufaniem ale trzeba zrozumieć że jak pojawiło się uczucie jednostronne to jeśli zerwanie kontaktu to najlepszy sposób żeby przestać się męczyć to facet powinien zrozumieć.

---------- Dopisano o 12:06 ---------- Poprzedni post napisano o 12:05 ----------

Napisane przez AlaZala

Napisałam w poście #3.
Po prostu ostudzić emocje oraz cieszyć się z przyjemnej i wartościowej znajomości. Zauroczenie po miesiącu lub dwóch przejdzie i pozostanie tylko wspomnieniem, a znajomość może trwać latami.

Można też poprosić kolegę o współpracę w zwalczaniu tego zauroczenia. Powiedzieć mu, żeby unikał zachowań, które wzbudzają w nas emocje, np. unikał dotyku, albo jakichś czułości w rozmowie, albo nadmiernej troski o nas, albo eleganckich koszul, albo wylewnego powitania...

A jeśli trwa już ponad rok?

[AlaZala]

Napisane przez tereska21

Dokładnie, ja się zakochałam a on nie (choć to on zaczął naszą znajomość i pisał codziennie jednak chyba nie byłam dla niego odpowiednią partnerką do życia, za to koleżanką tak). On może myśli że mi przeszło ... i czasem sama się tak oszukiwałam ale nie, nie przeszło. Wstaje i zasypiam to myślę o nim, jeśli z rozmowy między wierszami wyczytuje że z kimś się spotyka to potem chodzę przybita, wypłakuje się po kątach i ciągle się zadręczam. Co najlepsze od kilku miesięcy mamy ze sobą tylko kontakt przez fb (a jak się widywaliśmy to i tak przeważnie raz na miesiąc) a i tak wciąż tęsknie nawet do tego jego pisanego słowa.. Ja sobie za dużo ubzdurałam, że coś może z tego wyjść ale tak jak mówisz, ja w tym układzie się duszę. Są takie dni kiedy mam wrażenie że jest świetnie i wszystko mi się w życiu poukłada a tak jak dziś coś we mnie pęka i od samego rana płaczę (ale za czym?? już sama nie wiem ).

Ty się sama nakręcasz, a on jest tylko bohaterem Twoich imaginacji. Problem dotyczy tylko Ciebie i Twojej psychiki, a on nie ma z tym nic wspólnego. Sam nie ma na to żadnego wpływu. Podobne imaginacje możesz mieć, jak zerwiesz z nim kontakt.

Równie dobrze mogłabyś zakochać się w Obamie, codziennie o nim myśleć, śnić, płakać. I nie zerwałabyś z nim kontaktu, bo i tak codziennie widzisz go w telewizji i internecie.

[elvegirl]

Napisane przez AlaZala

Ty się sama nakręcasz, a on jest tylko bohaterem Twoich imaginacji.

Nie imaginacji, bo facet jest obecny w jej życiu realnie. Po co spłycasz jej uczucia?

[AlaZala]

Napisane przez tereska21

Zaufanie zaufaniem ale trzeba zrozumieć że jak pojawiło się uczucie jednostronne to jeśli zerwanie kontaktu to najlepszy sposób żeby przestać się męczyć to facet powinien zrozumieć.

A jeśli trwa już ponad rok?

Zerwanie kontaktu to wielki afront wobec drugiej osoby, zwłaszcza, jeśli on darzy Cię sympatią.

Trwa to ponad rok, bo na to pozwalasz. Weź się w garść i żyj swoim życiem, spotykaj się z innymi znajomymi tak samo, jak z nim, realizuj swoje marzenia, zgłębiaj zainteresowania i ciesz się każdym elementem życia, a nie wmawiaj sobie cierpienia. A cierpieć jest łatwo, wystarczy sobie na to pozwolić i już każdy powód jest dobry - zakochanie bez wzajemności, brzydka pogoda, za długi nos itd.

Napisane przez elvegirl

Nie imaginacji, bo facet jest obecny w jej życiu realnie. Po co spłycasz jej uczucia?

Jest obecny na krótkiej pogawędce raz na miesiąc, a ostatnio na Facebooku.

[elvegirl]

Napisane przez AlaZala

Zerwanie kontaktu to wielki afront wobec drugiej osoby, zwłaszcza, jeśli on darzy Cię sympatią.

Bzdura, no, chyba że osoba obdarowana nieodwzajemnionym uczuciem jest burakiem.

[Adrianna_8]

Jej znajomy nie jest Obama. Nie bedzie widziala go w telewizji. Utrzymuje z nim kontakt i tylko ja to rani.

Ala, chyba malo wiesz o milosci, a Twoje czysto "chemiczno-hormonalne" podejscie do emocji autorce nie pomoze.

Do znajomosci mozna wrocic, ale po tym, jak ktos sie wyleczy z uczuc. Na razie ta znajomosc dla autorki nie jest przyjemna i wartosciowa.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[AlaZala]

Napisane przez elvegirl

Bzdura, no, chyba że osoba obdarowana nieodwzajemnionym uczuciem jest burakiem.

Jak słyszę od kogoś ze znajomych, że inny wspólny znajomy zerwał z nim kontakt z dnia na dzień, bo tak mu się nagle zachciało, to automatycznie ochładzam kontakty z tą osobą, spodziewając się, że ze mną też zerwie kontakt pewnego dnia. Taka osoba traci zaufanie w społeczeństwie.

Byłoby Ci miło, gdyby Twoja bliska przyjaciółka lub bliski przyjaciel z dnia na dzień pożegnali się z Tobą, pewnie jeszcze bez szczerego wyjaśnienia?

Napisane przez Adrianna_8

Ala, chyba malo wiesz o milosci, a Twoje czysto "chemiczno-hormonalne" podejscie do emocji autorce nie pomoze.

Może mało wiem o miłości, ale miłość to dla mnie przede wszystkim akt wolnej woli. Zakochanie to reakcja chemiczna.
Zalecam Autorce wykonanie aktu wolnej woli w postaci zmiany ukierunkowania charakteru tej relacji.

[elvegirl]

Napisane przez AlaZala

Byłoby Ci miło, gdyby Twoja bliska przyjaciółka lub bliski przyjaciel z dnia na dzień pożegnali się z Tobą, pewnie jeszcze bez szczerego wyjaśnienia?

Skąd przekonanie, że nie byłoby tu szczerego wyjaśnienia?

[Adrianna_8]

Napisane przez AlaZala

Jak słyszę od kogoś ze znajomych, że inny wspólny znajomy zerwał z nim kontakt z dnia na dzień, bo tak mu się nagle zachciało, to automatycznie ochładzam kontakty z tą osobą, spodziewając się, że ze mną też zerwie kontakt pewnego dnia. Taka osoba traci zaufanie w społeczeństwie.

Byłoby Ci miło, gdyby Twoja bliska przyjaciółka lub bliski przyjaciel z dnia na dzień pożegnali się z Tobą, pewnie jeszcze bez szczerego wyjaśnienia?



Może mało wiem o miłości, ale miłość to dla mnie przede wszystkim akt wolnej woli. Zakochanie to reakcja chemiczna.
Zalecam Autorce wykonanie aktu wolnej woli w postaci zmiany ukierunkowania charakteru tej relacji.

Jasne, tylko sa ludzie mniej i bardziej emocjonalni. Autorka jest raczej emocjonalna. A dziewczyna, ktora skrytykowalas za zerwanie kontaktow, umowila sie z tym chlopakiem zapewne, zeby mu wytlumaczyc o co chodzi, a nie zerwac kontakt bez slowa.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[AlaZala]

Napisane przez elvegirl

Skąd przekonanie, że nie byłoby tu szczerego wyjaśnienia?

Nie przekonanie, ale podejrzenie.
Gdyby on był świadom problemu Autorki, mogliby razem pracować nad znalezieniem jakiegoś rozwiązania, omówić różne możliwe scenariusze i razem podjąć decyzję o zerwaniu kontaktu, zmianie formy kontaktu lub jakąkolwiek inną.

Tymczasem Autorka rozważa jedynie jednostronną akcję, nie ma woli wspólnego poszukiwania optymalnej drogi wyjścia z nieprzyjemnej sytuacji.

Napisane przez Adrianna_8

Jasne, tylko sa ludzie mniej i bardziej emocjonalni. Autorka jest raczej emocjonalna. A dziewczyna, ktora skrytykowalas za zerwanie kontaktow, umowila sie z tym chlopakiem zapewne, zeby mu wytlumaczyc o co chodzi, a nie zerwac kontakt bez slowa.

Nie ma ludzi bardziej i mniej emocjonalnych, tylko są ludzie, którzy pozwalają emocjom sterować sobą i tacy, którzy sterują swoimi emocjami.

Zobaczymy, jak to będzie wyglądało po zapowiedzianej relacji ze spotkania. Mam nadzieję, że dojdzie do konstruktywnej wymiany opinii.

[tereska21]

Napisane przez AlaZala

Zerwanie kontaktu to wielki afront wobec drugiej osoby, zwłaszcza, jeśli on darzy Cię sympatią.

Trwa to ponad rok, bo na to pozwalasz. Weź się w garść i żyj swoim życiem, spotykaj się z innymi znajomymi tak samo, jak z nim, realizuj swoje marzenia, zgłębiaj zainteresowania i ciesz się każdym elementem życia, a nie wmawiaj sobie cierpienia. A cierpieć jest łatwo, wystarczy sobie na to pozwolić i już każdy powód jest dobry - zakochanie bez wzajemności, brzydka pogoda, za długi nos itd.

A jak przestać pozwalać? Jak się odciąć? Próbuje się cieszyć życiem ale nie mam takiej mobilizacji do życia. Czasami czekam po prostu cały dzień na wieczór kiedy zrobię sobie herbatę siądę na fotelu wł fb i popiszemy ale już nieraz myślę po co? Popiszemy i on wróci do swojego życia ja do swojego na drugi dzień.Może to jest rodzaj jakiegoś uzależnienia od drugiego człowieka? A uzależnienia jak wiemy żeby się pozbyć to trzeba unikać.

[siarka40]

Napisane przez tereska21

Jeśli bylibyście w tej sytuacji to co byście zrobili?

Byłam w takiej sytuacji, nie zerwałam znajomości, ponieważ zrobiłam sobie bilans, z którego wynikało, że więcej stracę, pomimo początkowego "bólu". I rzeczywiście, najpierw było ciężko, nawet bardzo, ale w końcu przyszedł dzień, kiedy pewne emocje całkowicie opadły. I została świetna przyjaźń.
Ale paradoksalnie nie polecam takiego rozwiązania, bo wymaga naprawdę dużo samozaparcia. I uporu.

[An_04]

Napisane przez Adrianna_8

A dziewczyna, ktora skrytykowalas za zerwanie kontaktow, umowila sie z tym chlopakiem zapewne, zeby mu wytlumaczyc o co chodzi, a nie zerwac kontakt bez slowa.

Otóż to.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez AlaZala

Jak słyszę od kogoś ze znajomych, że inny wspólny znajomy zerwał z nim kontakt z dnia na dzień, bo tak mu się nagle zachciało, to automatycznie ochładzam kontakty z tą osobą, spodziewając się, że ze mną też zerwie kontakt pewnego dnia. Taka osoba traci zaufanie w społeczeństwie.

W życiu należy zachować odpowiednią dozę zdrowego egoizmu i w nosie miałabym moje wyimaginowane zaufanie społeczne gdybym płakała w poduszkę przez odrzucenie potencjalnego partnera. Chodzi o miłość i szacunek do samego siebie i zrozumienie, że pewne relacje nam nie służą czy wręcz działają destrukcyjnie. Nie wiem jakie masz doświadczenia ale w moim otoczeniu żadna z "par" z podobnego układu nie stworzyła przyjaźni na całe życie.

Tu nie chodzi tylko o dotyk czy czułe słowa. Sama będąc w podobnej relacji co autorka karmiłam się jego zwykłą obecnością. Nie musiał mnie przytulać, wystarczyło, że siedział obok i opowiadał o kupnie nowego sprzętu agd. Wystarczyło, że był i samo uczucie, że jest (ale nigdy nie będzie mój) bardzo niekorzystnie wpływało na mój nastrój.

Autorko - jeśli czujesz, że nie będziesz w stanie przyjaźnić się z nim i nie weźmiesz na barki słuchania o jego nowych podbojach to nie zmuszaj się do niczego. Bądź uczciwa wobec siebie i swoich emocji.

[AlaZala]

Napisane przez siarka40

Byłam w takiej sytuacji, nie zerwałam znajomości, ponieważ zrobiłam sobie bilans, z którego wynikało, że więcej stracę, pomimo początkowego "bólu". I rzeczywiście, najpierw było ciężko, nawet bardzo, ale w końcu przyszedł dzień, kiedy pewne emocje całkowicie opadły. I została świetna przyjaźń.
Ale paradoksalnie nie polecam takiego rozwiązania, bo wymaga naprawdę dużo samozaparcia. I uporu.

Doradzając innym, nie zakładaj, że są od Ciebie słabsi!
Każdy ma w sobie upór, determinację i samozaparcie, tylko mu je z siebie wykrzesać i wiedzieć, że warto. A jak widać, chociażby po Twoim przykładzie, warto!

---------- Dopisano o 12:52 ---------- Poprzedni post napisano o 12:46 ----------

Napisane przez tereska21

A jak przestać pozwalać? Jak się odciąć? Próbuje się cieszyć życiem ale nie mam takiej mobilizacji do życia. Czasami czekam po prostu cały dzień na wieczór kiedy zrobię sobie herbatę siądę na fotelu wł fb i popiszemy ale już nieraz myślę po co? Popiszemy i on wróci do swojego życia ja do swojego na drugi dzień.Może to jest rodzaj jakiegoś uzależnienia od drugiego człowieka? A uzależnienia jak wiemy żeby się pozbyć to trzeba unikać.

Weź kartkę, wypisz sobie cele do zrealizowania w najbliższych miesiącach i latach, a potem dąż do ich realizacji, bez chwili zwątpienia, że się nie uda. Traktuj innych ludzi jako swoich sojuszników w dążeniu do realizacji celu. Miej różnorodne cele, żeby chwilowe przeszkody w realizacji jednego z nich nie wpędzały Cię w poczucie życiowej klęski i porażki.

A Tobie on zastąpił cały świat. Gdy go wymażesz, zostanie pustka. Zacznij od budowania świata obok niego, a potem zepchnij go w swoim świecie do tej roli, którą Ty odgrywasz w jego świecie.

[tereska21]

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;6535936 6]
Tu nie chodzi tylko o dotyk czy czułe słowa. Sama będąc w podobnej relacji co autorka karmiłam się jego zwykłą obecnością. Nie musiał mnie przytulać, wystarczyło, że siedział obok i opowiadał o kupnie nowego sprzętu agd. Wystarczyło, że był i samo uczucie, że jest (ale nigdy nie będzie mój) bardzo niekorzystnie wpływało na mój nastrój.

Autorko - jeśli czujesz, że nie będziesz w stanie przyjaźnić się z nim i nie weźmiesz na barki słuchania o jego nowych podbojach to nie zmuszaj się do niczego. Bądź uczciwa wobec siebie i swoich emocji.[/QUOTE]

Dokładnie - to uczucie że jest, ale nigdy nie będzie mój. To jest coś z czym najciężej się pogodzić, świadomość że bardzo mnie lubi ale nie na tyle żeby stworzyć ze mną związek. Czasem sobie wmawiam, że mi przeszło ale gdy tylko on zaczyna coś mówić o swoich dziewczynach czuje ból i ucisk na sercu, którego nie jestem w stanie opisać. Może powinnam się zdystansować ale nie wiem jak. Mamy teraz kontakt przez fb bo pracuje za granicą, próbowałam parę razy się "leczyć z niego" i unikać takiej formy kontaktu i wieczorami gdy wiedziałam że siedzi to nie wchodziłam. Ale co z tego? Sprawdzałam później rano czat i pisał czy jestem itd itp.

---------- Dopisano o 12:55 ---------- Poprzedni post napisano o 12:53 ----------

Napisane przez AlaZala

Weź kartkę, wypisz sobie cele do zrealizowania w najbliższych miesiącach i latach, a potem dąż do ich realizacji, bez chwili zwątpienia, że się nie uda. Traktuj innych ludzi jako swoich sojuszników w dążeniu do realizacji celu. Miej różnorodne cele, żeby chwilowe przeszkody w realizacji jednego z nich nie wpędzały Cię w poczucie życiowej klęski i porażki.

A Tobie on zastąpił cały świat. Gdy go wymażesz, zostanie pustka. Zacznij od budowania świata obok niego, a potem zepchnij go w swoim świecie do tej roli, którą Ty odgrywasz w jego świecie.

Właśnie najbardziej boje się tej pustki, on obecny jest w różnych dziedzinach mojego życia i jest mi bardzo bliski ale tak jak mówisz, wyznaczenie sobie celów i dążenie do nich może pozwoli mi wypełnić ten czas i zająć myśli nie nim a mną. Jak nie dam rady to się poddam, nie wiem ile będę w stanie tak pociągnąć.

[Adrianna_8]

Czy zerwiesz z nim kontakt czy nie, bedziesz musiala nauczyc sie innego zycia niz teraz. Bez tego nie ruszysz do przodu. W jakich dziedzinach jest obecny? Chyba na razie tylko w internetowej.

Skup sie na sobie. Ksiazki, filmy, seriale, sport, kolezanki, koledzy, jakies Twoje inne hobby. Zajmuj sobie czas. Innej rady na wyleczenie sie z nieudanego zwiazku nie ma.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka