Łupież pstry - przyczyny, objawy, leczenie i czy można się nim zarazić?
Łupież pstry to dolegliwość skórna, która wiąże się nie tylko z pogorszeniem aspektów wizualnych skóry, ale również jej świądem i brakiem możliwości jej równomiernego opalenia. Wzmaga się wraz z brakiem higieny.

- Marta Średnicka
Łupież pstry, choć kojarzony ze skórą głowy, jest chorobą dotykającą skóry w ogóle, najczęściej w okolicach klatki piersiowej lub ramion. Jest wywołany przez grzyby Malassezia globosa lub Malassezia furfur, które naturalnie występują na skórze, jednak przyczyniają się do zmian w naskórku dopiero w stanie obniżonej odporności. Łupież pstry raz wyleczony, może się nawrócić. Najczęściej dotyczy dorosłych, również w okresie dojrzewania, kiedy ze względu na zmiany hormonalne, produkujemy więcej łoju. Rzadko przejawia się u dzieci.
Przyczyny łupieżu pstrego
Łupież pstry uaktywnia się w momencie rozmnażania się grzybów na skórze. Lekarze przewidują kilka przyczyn ich wzmożonego rozwoju. Wśród nich znajdują się:
- obniżona odporność organizmu,
- pogoda - wilgotny i ciepły klimat,
- nadmierna potliwość i wzmożona praca gruczołów łojowych,
- zmiany hormonalne (również spowodowane przyjmowanymi lekami),
- nieodpowiednia higiena,
- zarażenie się przez szczotkę, ręcznik lub np. korzystanie z sauny.
Zobacz także: Atopowe zapalenie skóry głowy - przyczyny, objawy, leczenie

Objawy łupieżu pstrego
Łupież pstry objawia się przez pojawienie się na ciele małych plam, które w zależności od karnacji i rodzaju skóry, mogą mieć różowy, biały, beżowy, ale też brązowy kolor. Początkowo łupież pstry może przypominać zwykłą wysypkę lub uczulenie. Najczęściej pojawia się w okolicach klatki piersiowej, ale też na karku, plecach, a nawet twarzy. Plamy przybierają niewielkich rozmiarów, nieregularne kształty i posiadają średnicę kilku mm. Pod wpływem promieni słonecznych nie zmieniają koloru i nie opalają się. Rozwinięte grzyby są blokerami syntezy melatoniny. Plamy powstałe w wyniku łupieżu pstrego łuszczą się i swędzą, a czasami powodują również pieczenie.
Lekarz stwierdza łupież pstry po obserwacji zmian, często już na pierwszy rzut oka rozpoznając ich rodzaj, ale też w oparciu o wywiad z pacjentem, lub po badaniu z użyciem lampy Wooda.
Jak leczyć łupież pstry?
Łupież pstry leczy się przez miejscowe stosowanie preparatów i leków przeciwgrzybiczych. Mają one za zadanie wygasić zmiany i ukoić swędzenie. Wśród zalecanych przez lekarzy produktów przeciwgrzybiczych są maści, kremy, czy żele, ale też środki doustne, czy też dermokosmetyki. W każdym przypadku pojawienia się plam na ciele, należy skonsultować się jednak z lekarzem.
Łupież pstry neutralizować i eliminować można poprzez utrzymanie odpowiedniej higieny skóry głowy i ciała. Istotne są prysznice w okresie wzmożonej potliwości, ale też włączenie szamponów, czy środków myjących o działaniu przeciwgrzybiczym. Istotna jest także odpowiednia dieta, bogata w witaminę D, cynk i żelazo.
Żeby zapobiec nawrotom łupieżu pstrego, możemy również stosować działania profilaktyczne. W tym celu warto postawić na przewiewną odzież, która zapobiegnie nadmiernemu poceniu się skóry. Kolejnym czynnikiem przyczyniającym się do nawrotów są papierosy. Ograniczenie palenia może zmniejszyć ryzyko pojawienia się plam.
Czy łupieżem pstrym można się zarazić?
Łupieżem pstrym możemy zarazić się od jego nosiciela, dlatego też ważna jest odpowiednia higiena. Zwłaszcza w chwilach obniżonej odporności lub w przypadku wrażliwej skóry, czy też problemów hormonalnych należy unikać korzystania z tego samego grzebienia, czy szczotki do włosów. Do zarażenia może dojść również w przypadku korzystania z tego samego ręcznika, czy też podczas wizyty na saunie, solarium, czy basenie. Ciepła i wilgotna aura sprzyja rozwojowi grzybów. Warto pilnować więc, żeby zawsze mieć własne obuwie ochronne, czy dbać o dezynfekcję łóżka w studio opalania.