chciałabym mieć dziecko, ale nie mam gdzie mieszkać

[MarudexuS]

Napisane przez wika82

U mnie się udało w I cyklu.
Różyczki raczej nie trzeba powtarzać, bo odpornośc jest względnie trwała, ale toxoplazmozę i cytomegalię koniecznie, to bardzo groźne choroby dla płodu, więc gdyby się w międzyczasie którąś złapało trzeba rzerwać starania i się wyleczyć.
Dla spokoju bym wolała powiedzmy co 3 miesiące wydać te ok. 40 zł..

No a jeśli złapiesz chorobę po miesiącu od badania?
Nie da się wyłapać tego momentu ...
Zresztą, możesz sobie badać i co miesiąc, zajdziesz w końcu w ciążę i nadal możesz zachorować w każdym momencie, nie znasz dnia ani godziny ...

[Dotka90]

No racja, to w sumie lepiej się na nic nie badać, bo przed ciążą można mieć np. TSH w normie, powiedzmy 1, a w czasie ciąży 5, więc po co to badać wcześniej

[201608010929]

Napisane przez wika82

Dla spokoju bym wolała powiedzmy co 3 miesiące wydać te ok. 40 zł..

Ale przecież możesz zachorować w każdym dniu cyklu, więc teoretycznie musiałabyś robić co tydzień a nie raz na 3 miesiące

---------- Dopisano o 21:34 ---------- Poprzedni post napisano o 21:33 ----------

Napisane przez Dotka90

No racja, to w sumie lepiej się na nic nie badać, bo przed ciążą można mieć np. TSH w normie, powiedzmy 1, a w czasie ciąży 5, więc po co to badać wcześniej

No i takie przypadki są, ja przed ciążą nie miałam cukrzycy ani nadciśnienia a w ciąży mam. Tylko że z TSH czy nadciśnieniem a toxo jest taka różnica, że w przypadku chorób zakaźnych nabywasz przeciwciała...

[MarudexuS]

Napisane przez Dotka90

No racja, to w sumie lepiej się na nic nie badać, bo przed ciążą można mieć np. TSH w normie, powiedzmy 1, a w czasie ciąży 5, więc po co to badać wcześniej

tsh to nie toxo ... to zupełnie różne sprawy są.
Stan tarczycy jak najbardziej warto zbadać i o tym pisałam, sensu badania toxo przed ciążą wielkiego nie widzę, no chyba, że ktoś się dowie, że już miał i będzie mógł spać spokojnie.
I nie żebym krytykowała te, które toxo badają przed, piszę po prostu o braku medycznych wskazań. Dlatego gin na nfz takiego skierowania nie da.

[ajumpats]

No ale przecież te badania się chyba robi, żeby potem zrobić szczepienia??

[201608010929]

Napisane przez ajumpats

No ale przecież te badania się chyba robi, żeby potem zrobić szczepienia??

Chyba nie. Można przebadać kota pod kątem toksoplazmozy ale to i tak nie gwarantuje, że nie zachorujesz bo możesz się zarazić przez kontakt z ziemią (np. niedokładnie umyte warzywa czy owoce, praca w ogrodzie), a na cytomegalię nie ma skutecznej szczepionki.

A tak odnośnie tokso to ja mam kota i jestem w ciąży ale nie zaraziłam się.

[201710041131]

Napisane przez ajumpats

No ale przecież te badania się chyba robi, żeby potem zrobić szczepienia??

Nie chyba, mi kazal je zrobic gin... Dał mi skierowanie ale płatne bo to prywatny...


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[wika82]

Napisane przez MarudexuS

tsh to nie toxo ... to zupełnie różne sprawy są.
Stan tarczycy jak najbardziej warto zbadać i o tym pisałam, sensu badania toxo przed ciążą wielkiego nie widzę, no chyba, że ktoś się dowie, że już miał i będzie mógł spać spokojnie.
I nie żebym krytykowała te, które toxo badają przed, piszę po prostu o braku medycznych wskazań. Dlatego gin na nfz takiego skierowania nie da.

W przypadku braku odporności na różyczkę lepiej się zaszczepić i poczekać ze staraniami, toxoplazmozę i cytomegalię wyleczyć.
Przed rozpoczęciem starań lepiej to wszystko sprawdzić, nie u wszystkich trwają one latami czy miesiącami.
Prowadziłam ciążę na NFZ, badania prenatalne robiłam na własny koszt, fakt że czegoś nie finansują nie zawsze jest dobry.

A na marginesie tarczycy, jeśli ma się niedoczynność trzeba badać tsh i ft4 przez całą ciążę co ok. 4-6 tygodni, bo jej hormon ma niebagatelny wpływ na rozwój dziecka.

[MarudexuS]

Napisane przez wika82

W przypadku braku odporności na różyczkę lepiej się zaszczepić i poczekać ze staraniami, toxoplazmozę i cytomegalię wyleczyć.
Przed rozpoczęciem starań lepiej to wszystko sprawdzić, nie u wszystkich trwają one latami czy miesiącami.
Prowadziłam ciążę na NFZ, badania prenatalne robiłam na własny koszt, fakt że czegoś nie finansują nie zawsze jest dobry.

A na marginesie tarczycy, jeśli ma się niedoczynność trzeba badać tsh i ft4 przez całą ciążę co ok. 4-6 tygodni, bo jej hormon ma niebagatelny wpływ na rozwój dziecka.

Wszystko prawda ale jak już pisałam, medycznego wskazania do zbadania toxo i cytomegalii na nfz przed staraniami nie ma, takich, którym się udaje w 1 cyklu starań jest mało, nikt na nfz nie będzie zlecał tych badań co miesiąc jeśli się okaże, że nie ma odporności.

W ogóle w PL kobiety są przyzwyczajone do miliona badań, usg itp. Poczytajcie jak prowadzi się ciąże za granicą, uznaje się je tak na prawdę od ok 12 tygodnia, u nas "ratuje" się nawet 5-6 tygodniowe ciąże ... tam do 12 tygodnia do szpitala nie przyjmą, usg nie zrobią itp. USG w trakcie ciąży (prawidłowej) robi się max 3.
Mimo jakichś tam niedogodności i tak mamy na prawdę całkiem niezłą opiekę nad ciężarnymi.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez MarudexuS

Wszystko prawda ale jak już pisałam, medycznego wskazania do zbadania toxo i cytomegalii na nfz przed staraniami nie ma, takich, którym się udaje w 1 cyklu starań jest mało, nikt na nfz nie będzie zlecał tych badań co miesiąc jeśli się okaże, że nie ma odporności.

W ogóle w PL kobiety są przyzwyczajone do miliona badań, usg itp. Poczytajcie jak prowadzi się ciąże za granicą, uznaje się je tak na prawdę od ok 12 tygodnia, u nas "ratuje" się nawet 5-6 tygodniowe ciąże ... tam do 12 tygodnia do szpitala nie przyjmą, usg nie zrobią itp. USG w trakcie ciąży (prawidłowej) robi się max 3.
Mimo jakichś tam niedogodności i tak mamy na prawdę całkiem niezłą opiekę nad ciężarnymi.

Jest też druga strona medalu. U nas walczy się o ciążę od początku, za granicą od 12 tc, czyli tam pozwalają naturze decydować i naturalnie eliminować słabsze zarodki. Możecie się ze mną nie zgadzać ale wiele dzieci z tych ciąży podtrzymywanych od samego początku rodzi się słabych, z deficytami.

Co do toxo, to moja siostra była w wielu ciążach, w krótkich odstępach czasowych. W każdej standardowo badała się na toksoplazmozę i w którymś kolejnym badaniu wyszło jej, że kiedyś przechodziła tą chorobę, więc nie widzę sensu badania się przed ciążą.

[skazana_na_bluesa]

przecież zrobienie badań przed staraniami na toksoplazmozę ma sens! jak wyjdzie toksoplazmoza to bierze się leki i w czasie starań o dziecko jest później szansa utrzymania ZDROWEJ ciąży.

[wika82]

Napisane przez skazana_na_bluesa

przecież zrobienie badań przed staraniami na toksoplazmozę ma sens! jak wyjdzie toksoplazmoza to bierze się leki i w czasie starań o dziecko jest później szansa utrzymania ZDROWEJ ciąży.

Zgadzam się.

---------- Dopisano o 21:16 ---------- Poprzedni post napisano o 19:44 ----------

Napisane przez MarudexuS

Wszystko prawda ale jak już pisałam, medycznego wskazania do zbadania toxo i cytomegalii na nfz przed staraniami nie ma, takich, którym się udaje w 1 cyklu starań jest mało, nikt na nfz nie będzie zlecał tych badań co miesiąc jeśli się okaże, że nie ma odporności.

W ogóle w PL kobiety są przyzwyczajone do miliona badań, usg itp. Poczytajcie jak prowadzi się ciąże za granicą, uznaje się je tak na prawdę od ok 12 tygodnia, u nas "ratuje" się nawet 5-6 tygodniowe ciąże ... tam do 12 tygodnia do szpitala nie przyjmą, usg nie zrobią itp. USG w trakcie ciąży (prawidłowej) robi się max 3.
Mimo jakichś tam niedogodności i tak mamy na prawdę całkiem niezłą opiekę nad ciężarnymi.

Pozwolę sobie się nie zgodzić.

Prowadziłam ciążę na nfz, równolegle kuzynka prowadziła ciążę w UK a ichni "nfz" i cóż.. Wyglądało to niemal tak samo.
Identyczna ilość usg, (to tylko prywatnie usg się robi na każdej wizycie, co podobno dobre dla dziecka nie jest), pozostałe badania prawie tak samo z tą samą częstotliwością..

Dodatkowo poza nfz zrobiłam prenatalne i co miesiąc badałam tsh i ft4, bo gina interesowało tylko czy jestem pod kontrolą endokrynologa, a dostać się do dobrego państwowego u mnie nie sposób, więc wszystko prywatnie.

---------- Dopisano o 21:20 ---------- Poprzedni post napisano o 21:16 ----------

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Jest też druga strona medalu. U nas walczy się o ciążę od początku, za granicą od 12 tc, czyli tam pozwalają naturze decydować i naturalnie eliminować słabsze zarodki. Możecie się ze mną nie zgadzać ale wiele dzieci z tych ciąży podtrzymywanych od samego początku rodzi się słabych, z deficytami.

A po czym wnosisz?

Wrzucisz link do badań, czy to stwierdzenie wynika jedynie z Twojego wewnętrznego przekonania..?

[Klarissa]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Jest też druga strona medalu. U nas walczy się o ciążę od początku, za granicą od 12 tc, czyli tam pozwalają naturze decydować i naturalnie eliminować słabsze zarodki. Możecie się ze mną nie zgadzać ale wiele dzieci z tych ciąży podtrzymywanych od samego początku rodzi się słabych, z deficytami.

Mam podobne zdanie, tzn. uważam, że podtrzymywanie ciąż od samego początku jest błędem. Poronienia są zjawiskiem naturalnym. Jeszcze 20-30 lat temu kobiety często nawet nie wiedziały, że poroniły. Dziś mamy łatwy dostęp do dobrej diagnostyki i o ciąży wiemy praktycznie od jej pierwszych dni co zmieniło sytuację.

[_vixen_]

Myślę, że większym problemem jest ratowanie skrajnych wcześniaków niż podtrzymywanie ciąż. Mam znajomą, która sześć razy poroniła, w sumie dokładnie nie wiadomo dlaczego. Szanse na zdrową, donoszoną ciążę ma pewnie iluzoryczne. Ja na jej miejscu bałabym się tego, że nawet jak nie poroni szybko, to potem donosi do jakiegoś 23 tygodnia i urodzi skrajnego wcześniaka.

[wika82]

Napisane przez _vixen_

Myślę, że większym problemem jest ratowanie skrajnych wcześniaków niż podtrzymywanie ciąż. Mam znajomą, która sześć razy poroniła, w sumie dokładnie nie wiadomo dlaczego. Szanse na zdrową, donoszoną ciążę ma pewnie iluzoryczne. Ja na jej miejscu bałabym się tego, że nawet jak nie poroni szybko, to potem donosi do jakiegoś 23 tygodnia i urodzi skrajnego wcześniaka.

Też tak uważam..

[Klarissa]

Napisane przez _vixen_

Myślę, że większym problemem jest ratowanie skrajnych wcześniaków niż podtrzymywanie ciąż. Mam znajomą, która sześć razy poroniła, w sumie dokładnie nie wiadomo dlaczego. Szanse na zdrową, donoszoną ciążę ma pewnie iluzoryczne. Ja na jej miejscu bałabym się tego, że nawet jak nie poroni szybko, to potem donosi do jakiegoś 23 tygodnia i urodzi skrajnego wcześniaka.

To też prawda.
Ogólnie to ratowanie życia poczętego poszło w bardzo złym kierunku moim zdaniem. Tym bardziej, że ta "pomoc" kończy się mniej więcej tuż po narodzinach a im dziecko starsze tym koszmar większy.

[201708160922]

Napisane przez _vixen_

Myślę, że większym problemem jest ratowanie skrajnych wcześniaków niż podtrzymywanie ciąż. Mam znajomą, która sześć razy poroniła, w sumie dokładnie nie wiadomo dlaczego. Szanse na zdrową, donoszoną ciążę ma pewnie iluzoryczne. Ja na jej miejscu bałabym się tego, że nawet jak nie poroni szybko, to potem donosi do jakiegoś 23 tygodnia i urodzi skrajnego wcześniaka.

Zgadzam się, ale podtrzymywanie ciąż też jest już mocną ingerencją. Interesuje mnie, jak to jest z wcześniakami. Powiedzmy, że jest jakaś kryzysowa sytuacja (nie potrafię podać, który tydzień), lekarz mnie pyta czy podtrzymujemy ciążę/ratujemy dziecko czy sam decyduje?

---------- Dopisano o 00:06 ---------- Poprzedni post napisano o 00:05 ----------

Napisane przez Klarissa

To też prawda.
Ogólnie to ratowanie życia poczętego poszło w bardzo złym kierunku moim zdaniem. Tym bardziej, że ta "pomoc" kończy się mniej więcej tuż po narodzinach a im dziecko starsze tym koszmar większy.

A to w ogóle jest straszne...

[Glodomorek]

Jak już dziecko się urodzi i żyje to lekarz musi ratować. Kiedyś była sprawa, że w trakcie aborcji (legalna w szpitalu) dziecko urodziło się żywe i lekarz, który 5min wcześniej zabijał zaczał ratować. Ciaży na siłę nikt nie podtrzymuje wbrew matce.

z telefonu

[Klarissa]

Napisane przez Glodomorek

Jak już dziecko się urodzi i żyje to lekarz musi ratować. Kiedyś była sprawa, że w trakcie aborcji (legalna w szpitalu) dziecko urodziło się żywe i lekarz, który 5min wcześniej zabijał zaczał ratować. Ciaży na siłę nikt nie podtrzymuje wbrew matce.

z telefonu

I to jest największy bezsens w tym wszystkim. Czytałam kiedyś, że za naszą zachodnią granicą (nie pamiętam czy szło o Niemcy czy Francję) po urodzeniu skrajnego wcześniaka jeśli rodzic o to poprosi nie podejmuje się żadnych działań, po prostu pozwala się dziecku umrzeć. U nas ratuje się dzieci od 22-24 tc, szanse tych dzieci na normalne zdrowe życie są niewiele większe od zera. Tak na prawdę to nie jest "ratowanie" jak dla mnie tylko skazywanie na wieloletnie cierpienie zarówno małego dziecka jak i jego bliskich.

[Glodomorek]

Ja bym chyba wolała takie dziecko przytulić i pozwolić zasnać niż podłaczać do tony aparatury. Ale nie wiem co bym na prawde zrobila.

z telefonu

[magda_go]

Napisane przez Glodomorek

Ja bym chyba wolała takie dziecko przytulić i pozwolić zasnać niż podłaczać do tony aparatury. Ale nie wiem co bym na prawde zrobila.

z telefonu

Mysle ze gdybys dostala na rece takie malenstwo ktore nosilas tyle czasu pod sercem i ktore tak bezgranicznie i bezinteresownie kochasz to chcialabys zrobic wszystko by je uratowac.
Tak by postapila pewnie wiekszosc z nas.

---------- Dopisano o 08:02 ---------- Poprzedni post napisano o 08:01 ----------

Napisane przez Klarissa

I to jest największy bezsens w tym wszystkim. Czytałam kiedyś, że za naszą zachodnią granicą (nie pamiętam czy szło o Niemcy czy Francję) po urodzeniu skrajnego wcześniaka jeśli rodzic o to poprosi nie podejmuje się żadnych działań, po prostu pozwala się dziecku umrzeć. U nas ratuje się dzieci od 22-24 tc, szanse tych dzieci na normalne zdrowe życie są niewiele większe od zera. Tak na prawdę to nie jest "ratowanie" jak dla mnie tylko skazywanie na wieloletnie cierpienie zarówno małego dziecka jak i jego bliskich.

Jest wiele dzieci urodzonych tak wczesnie a teraz jak sie na nie patrzy sa to zdrowe i szczesliwe dzieciaki.

[Klarissa]

Napisane przez magda_go

Mysle ze gdybys dostala na rece takie malenstwo ktore nosilas tyle czasu pod sercem i ktore tak bezgranicznie i bezinteresownie kochasz to chcialabys zrobic wszystko by je uratowac.
Tak by postapila pewnie wiekszosc z nas.

Tego nikt nie wie co by zrobił i z tym się zgodzę.
Z drugiej strony rozpacz, strach i ból są najgorszymi doradcami bo decyzje podejmuje się wtedy o czyimś życiu ale też o jakości tego życia. Chyba nikt nie chce świadomie skazywać swojego dziecka na ogromne cierpienie?

Jest wiele dzieci urodzonych tak wczesnie a teraz jak sie na nie patrzy sa to zdrowe i szczesliwe dzieciaki.

Nie słyszałam o żadnym przypadku zdrowego dziecka będącego skrajnym wcześniakiem (być może ich się nie nagłaśnia, nie wiem, ale na pewno bym nie powiedziała, że jest ich wiele), natomiast ile razy natkniesz się na apel zrozpaczonych rodziców błagających o pomoc finansową na leczenie swojego dziecka to prawie zawsze w jego historii czytasz, że urodziło się sporo przed czasem. Większość tych dzieci nigdy nie będzie w stanie samodzielnie żyć a o "normalnym" życiu nie ma w ogóle mowy.

Dlatego pytaniem jest co znaczy "ratować"? Czy sztuczne podtrzymywanie przy życiu przez wiele tygodni, miesięcy czy lat okupione cierpieniem to na pewno jest "uratowanie"?

[ZamyslonaRoztargniona]

Wnoszę na podstawie konkretnych przykładów z mojego otoczenia.

Możemy gdybać, co byśmy zrobiły, ale nie spotkałam matki (a sporo się na patologii ciąży należałam) która nie chciałaby ratować skrajnego wcześniaka. Tu chyba hormony, emocje działają. Nie myśli się co będzie za kilkadziesiąt lat, jak dziecko będzie żyło, ważne jest żeby teraz dziecko przeżyło.

Leżałam na sali poporodowej z dziewczyną, która miała w poprzedniej ciąży przedwczesny poród w 28tc. Dziecko krótko po urodzeniu zmarło. Szpital nie był specjalistyczny, mała miejscowość. Dziewczyna zadręcza się, że nie stanęła wtedy na głowie i nie pojechała od razu do dużego miasta do specjalistycznej placówki. Niby wiedziała, że ciąża od początku nie przebiegała książkowo, że po usg lekarze ostrzegali że dziecko będzie miało liczne wady, ale ona i tak chciała urodzić i wychować.
Drugie dziecko urodziła w terminie (ale już w szpitalu specjalistycznym w dużym mieście - tak na wszelki wypadek). Niby się cieszyła, że dziecko zdrowe, ale cały czas zadręczała się że nie zrobiła wszystkiego co mogła, żeby uratować poprzednie dziecko.

[magda_go]

Oczywiscie ze nikt nie chce swiadomie skazywac dziecka na cierpienie. Ale bywa tez tak ze jest mozliwosc pomocy dziecku i ta pomoc okaze sie sukcesem a dziecko bedzie zdrowe.

Ja bedac w ciazy tez trwfilam do szpitala w 7 miesiacu z podejrzeniem przedwczesnego porodu. Co prawda nie jest to 5 czy 6 miesiac ale jednak ostatnie 2 miesiace ciazy sa istotne dla rozwoju. A jednak gdyby corka urodzila sie w tym 7 miesiacu to bym robila wszystko by byla z nami.
Chociaz jesli by sie okazalo ze nie moglaby zyc normalnie, bylaby skazana na zycie przy aparaturach az do starosci to nie mam pojecia jakbym postapila. Bo nie chcialabym zeby kiedys mnie obwiniala za jej los. A co by bylo gdyby mnie i meza zabraklo juz na swiecie? Kto by sie nia zajal...

Ja wlasnie slyszalam o takich przypadkach gdzie dziecko bylo skrajnym wczesniakiem a odratowali je i jest normalnym dzieciaczkiem. U nas w miescie sa takie 2 czy 3 przypadki.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez CzasKomety

Zgadzam się, ale podtrzymywanie ciąż też jest już mocną ingerencją. Interesuje mnie, jak to jest z wcześniakami. Powiedzmy, że jest jakaś kryzysowa sytuacja (nie potrafię podać, który tydzień), lekarz mnie pyta czy podtrzymujemy ciążę/ratujemy dziecko czy sam decyduje?

Chyba nie ma takiego pytania. Z góry zakłada się że ratujemy.
6tc (czyli 2 tygodnie po teście ciążowym), plamienie i jeśli pójdzie się do lekarza, to od razu tabletki na podtrzymanie. No chyba że do lekarza się nie idzie i samemu decyduje że "co będzie, to będzie".

Z drugiej strony nie ma czegoś takiego, żze lekarz decyduje. Siłą w gabinecie nie zatrzyma czy w szpitalu. Zawsze można wyjść, wypisać się na własne żądanie i samemu decydować.

---------- Dopisano o 09:37 ---------- Poprzedni post napisano o 09:34 ----------

Napisane przez magda_go

Oczywiscie ze nikt nie chce swiadomie skazywac dziecka na cierpienie. Ale bywa tez tak ze jest mozliwosc pomocy dziecku i ta pomoc okaze sie sukcesem a dziecko bedzie zdrowe.

Ja bedac w ciazy tez trwfilam do szpitala w 7 miesiacu z podejrzeniem przedwczesnego porodu. Co prawda nie jest to 5 czy 6 miesiac ale jednak ostatnie 2 miesiace ciazy sa istotne dla rozwoju. A jednak gdyby corka urodzila sie w tym 7 miesiacu to bym robila wszystko by byla z nami.
Chociaz jesli by sie okazalo ze nie moglaby zyc normalnie, bylaby skazana na zycie przy aparaturach az do starosci to nie mam pojecia jakbym postapila. Bo nie chcialabym zeby kiedys mnie obwiniala za jej los. A co by bylo gdyby mnie i meza zabraklo juz na swiecie? Kto by sie nia zajal...

Ja wlasnie slyszalam o takich przypadkach gdzie dziecko bylo skrajnym wczesniakiem a odratowali je i jest normalnym dzieciaczkiem. U nas w miescie sa takie 2 czy 3 przypadki.

Ale chyba na podstawie usg czy oceny zaraz po urodzeniu, nie da się ze 100% pewnością określić jak będzie wyglądał stan i życie dziecka za 10 lat.

[201711281320]

Oglądałam kilka razy program "Wcześniaki- walka o życie" chyba na TLC. Cały personel z OIOM-u dla noworodków zgdnie twierdził, że gdyby urodziło im się dziecko w 24 tc. pozwoliliby mu umrzeć. Mówili tam, że właściwie wszystkie dzieci urodzone w 24-25. tc (o ile przeżyją) są w dość poważnym stopniu niepełnosprawne. Około jeden przypadek na 100 to lekki stopień niepełnosprawności głównie ruchowej, reszta dzieci poważnie upośledzona, bez szansy na samodzielne życie.
Chyba w Holandii w ogóle nie ratuje się wcześniaków ur. poniżej 25 tc.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez sliweczka85

Oglądałam kilka razy program "Wcześniaki- walka o życie" chyba na TLC. Cały personel z OIOM-u dla noworodków zgdnie twierdził, że gdyby urodziło im się dziecko w 24 tc. pozwoliliby mu umrzeć. Mówili tam, że właściwie wszystkie dzieci urodzone w 24-25. tc (o ile przeżyją) są w dość poważnym stopniu niepełnosprawne. Około jeden przypadek na 100 to lekki stopień niepełnosprawności głównie ruchowej, reszta dzieci poważnie upośledzona, bez szansy na samodzielne życie.
Chyba w Holandii w ogóle nie ratuje się wcześniaków ur. poniżej 25 tc.

A u nas licytacja, który szpital jest "lepszy" bo uratował wcześniaka z wcześniejszego tygodnia ciąży.

[wika82]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Wnoszę na podstawie konkretnych przykładów z mojego otoczenia.

Możemy gdybać, co byśmy zrobiły, ale nie spotkałam matki (a sporo się na patologii ciąży należałam) która nie chciałaby ratować skrajnego wcześniaka. Tu chyba hormony, emocje działają. Nie myśli się co będzie za kilkadziesiąt lat, jak dziecko będzie żyło, ważne jest żeby teraz dziecko przeżyło.

Leżałam na sali poporodowej z dziewczyną, która miała w poprzedniej ciąży przedwczesny poród w 28tc. Dziecko krótko po urodzeniu zmarło. Szpital nie był specjalistyczny, mała miejscowość. Dziewczyna zadręcza się, że nie stanęła wtedy na głowie i nie pojechała od razu do dużego miasta do specjalistycznej placówki. Niby wiedziała, że ciąża od początku nie przebiegała książkowo, że po usg lekarze ostrzegali że dziecko będzie miało liczne wady, ale ona i tak chciała urodzić i wychować.
Drugie dziecko urodziła w terminie (ale już w szpitalu specjalistycznym w dużym mieście - tak na wszelki wypadek). Niby się cieszyła, że dziecko zdrowe, ale cały czas zadręczała się że nie zrobiła wszystkiego co mogła, żeby uratować poprzednie dziecko.

A ile takich przypadków znasz, żeby tak generalizować?

[_vixen_]

Kiedyś założylam wątek na temat ratowania wcześniakow i związanych z tym dylematów. Pewnie też po części, że mi od 24 tc w związku z niewydolnością szyjki macicy groził poród przedwczesny.
Wątek: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=620225

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Wnoszę na podstawie konkretnych przykładów z mojego otoczenia.
Możemy gdybać, co byśmy zrobiły, ale nie spotkałam matki (a sporo się na patologii ciąży należałam) która nie chciałaby ratować skrajnego wcześniaka. Tu chyba hormony, emocje działają. Nie myśli się co będzie za kilkadziesiąt lat, jak dziecko będzie żyło, ważne jest żeby teraz dziecko przeżyło.

Jak trafiłam do szpitala w 24tc, to myślałam, że nie chcę, żeby moje dziecko ratowali, jeśli się urodzi w tak wczesnym tygodniu. Ale dla mnie zawsze była ważna jakość życia, a nie sam fakt przeżycia. Poza tym niestety z natury jestem czarnowidzem i nie zakładałabym, że moje dziecko ze wszystkiego wyjdzie, tylko pewnie najgorszą wersję.

Moja znajoma ma dziecko z jakąś wadą genetyczną, synek funkcjonuje mniej więcej normalnie, tylko jest mały, ma jedną nogę krótszą, słabe zęby, problemy z wymową i tak dalej. Potrzebna jest rehabilitacja, ktora kosztuje kupę czasu i pieniędzy. Jeszcze w ciazy planowała szybko drugie dziecko, ale nic z tego nie wyszło, tyle to pochłania pieniędzy i czasu. A to dziecko w normie intelektualnej, zdolne w przyszłości do samodzielnego życia. To co tu mówić o naprawdę ciężkich przypadkach...

---------- Dopisano o 21:20 ---------- Poprzedni post napisano o 21:14 ----------

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

A u nas licytacja, który szpital jest "lepszy" bo uratował wcześniaka z wcześniejszego tygodnia ciąży.

Nieodmiennie mam mieszane odczucia co do tej historii:
http://dawidekspalek.com.pl/moja-historia/
http://fakty.tvn24.pl/reportaze,65/h...ka,379731.html

O ile wzrusza mnie miłość rodziców do dziecka, tak...pewne myśli same się człowiekowi nasuwają do głowy

[201708160922]

Napisane przez _vixen_

Kiedyś założylam wątek na temat ratowania wcześniakow i związanych z tym dylematów. Pewnie też po części, że mi od 24 tc w związku z niewydolnością szyjki macicy groził poród przedwczesny.
Wątek: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=620225



Jak trafiłam do szpitala w 24tc, to myślałam, że nie chcę, żeby moje dziecko ratowali, jeśli się urodzi w tak wczesnym tygodniu. Ale dla mnie zawsze była ważna jakość życia, a nie sam fakt przeżycia. Poza tym niestety z natury jestem czarnowidzem i nie zakładałabym, że moje dziecko ze wszystkiego wyjdzie, tylko pewnie najgorszą wersję.

Moja znajoma ma dziecko z jakąś wadą genetyczną, synek funkcjonuje mniej więcej normalnie, tylko jest mały, ma jedną nogę krótszą, słabe zęby, problemy z wymową i tak dalej. Potrzebna jest rehabilitacja, ktora kosztuje kupę czasu i pieniędzy. Jeszcze w ciazy planowała szybko drugie dziecko, ale nic z tego nie wyszło, tyle to pochłania pieniędzy i czasu. A to dziecko w normie intelektualnej, zdolne w przyszłości do samodzielnego życia. To co tu mówić o naprawdę ciężkich przypadkach...

---------- Dopisano o 21:20 ---------- Poprzedni post napisano o 21:14 ----------



Nieodmiennie mam mieszane odczucia co do tej historii:
http://dawidekspalek.com.pl/moja-historia/
http://fakty.tvn24.pl/reportaze,65/h...ka,379731.html

O ile wzrusza mnie miłość rodziców do dziecka, tak...pewne myśli same się człowiekowi nasuwają do głowy

No właśnie... tak sobie myślę, czy jakiś lekarz może na siłę ratować tak malutkie dziecko podczas gdy ja sama nie chciałabym tego? Oczywiście teoretyzuję i nic nie wiem, ale czasem o tym myślę.