zazdroszczę zaręczonym dziewczynom

[sanetka]

jak bym sie upierala to moge napisac ze TZ to gimnazjalna milosc. drogi nam sie rozeszly ale milosc przetrwala. znow sie spotkalismy i na efekty nie trzeba bylo dlugo czekac

[aga2111]

Napisane przez L_V

Szanuję twoje zdanie Jak dla mnie Twoja historia jest wyjątkiem potwierdzającym regułę, ale cieszę ciesze Wam sie ułożyło.
Swoje zdanie opieram nie na zasłyszanych histriach, ale na historiach ludzi których znam osobiście. Absolutnie żaden związek liecealny nie przetrwał, nawet ten, gdzie zaraz po maturze był ślub i dziecko. Za szybko

A może po prostu nie wierzę w romantyczną miłość od pierwszego wejrzenia...

Może gdybym ja miała wokól same smutne historie też bym tak mówiła Na szczęście u mnie raczej historie z happy endem Rok temu byłam na ślubie siostry ciotecznej, po 10 latach w końcu mogliśmy się bawić na ich weselu

Napisane przez m.a.r.t.a

Ja też biorę ślub, będąc w związku 8 lat. A kiedy poznałam swojego niedługo już męża byłam licealistką. Fakt, na początku miało się pstro w głowie, ale z biegiem lat dojrzewa się do poważnych decyzji.

Dokładnie rozumiem, to co napisałaś. Miałam pstro w głowie Mój Tż był ode mnie zaledwie rok starszy, ale naprawdę dojrzalszy...i to pewnie w dużej części dzięki niemu przetrwaliśmy ten "głupi" wiek Gdyby on miał pstro w głowie, tak jak większość chłopaków w tym wieku, to może nie bylibyśmy razem, ale tak jak pisałam wcześniej wszystko zależy od charakteru

[Mona83]

Dołączam do grona Czekających....jesteśmy razem 4 lata (ja mam 25 lat a Tż 26) wyobrażcie sobie, że miałam już wielką nadzieję na Zaręczyny w Święta Bożego Narodzenia, dostałam owszem małe śliczne pudełeczko (takie na pierścionek) ale w środku były kolczyki...niepotrzebnie tak się nakręciłam...zepsułam Nam całe Święta bo wygarnęłam Tżtowi cały mój żal...nie wiem ile jeszcze dam radę czekać...mieszkamy razem już 1,5 roku i chyba mojemu Tżtowi jest tak poprostu wygodnie..w lipcu zamierzam wyjechać zagranicę więc nie wiem co to będzie dalej...ja nie umiem i nie chcę już czekać...chcę zacząć żyć

[GoodNight]

Ja już pisałam wczesniej ale oczywiście dalej czekam....Ale koniec z tym. Zero rozmów na ten temat, wspominania, przypominania, nacisków...nic nic nic. Ale...tak się zastanawiam. TZ wraca pod koniec lutego i mamy zamiar zamieszkac razem. Tak mysle ze wtedy to On juz calkiem zrezygnuje bo wlaśnie bedzie Mu wygodnie. Jak myslicie, rozsadne bedzie postawic warunek najpierw zareczyny a pozniej wspolne mieszkanie??

[chilanes]

nie wiem, nie znam Twojego Tż, mój by się pewnie na takie ultimatum zdenerwował

[Taverney]

hmmm... faceci chyba nie lubię być podstawieni pod ścianą, więc ultimatum to nie jest dobry pomysł już lepiej po prostu porozmawiać i poznać wzajemne oczekiwania i możliwości ich zaspokojenia. On nie powinien odczuwać presji, z kolei Ty masz prawo wiedzieć czy masz czego oczekiwać.

[Mircalla]

Napisane przez GoodNight

Ja już pisałam wczesniej ale oczywiście dalej czekam....Ale koniec z tym. Zero rozmów na ten temat, wspominania, przypominania, nacisków...nic nic nic. Ale...tak się zastanawiam. TZ wraca pod koniec lutego i mamy zamiar zamieszkac razem. Tak mysle ze wtedy to On juz calkiem zrezygnuje bo wlaśnie bedzie Mu wygodnie. Jak myslicie, rozsadne bedzie postawic warunek najpierw zareczyny a pozniej wspolne mieszkanie??

Ja miałam tak zrobić ale wszystko się pozmieniało, on będzie mieszkał z bratem, a nie ze mną... Może to i lepiej

[GoodNight]

Napisane przez Taverney

hmmm... faceci chyba nie lubię być podstawieni pod ścianą, więc ultimatum to nie jest dobry pomysł już lepiej po prostu porozmawiać i poznać wzajemne oczekiwania i możliwości ich zaspokojenia. On nie powinien odczuwać presji, z kolei Ty masz prawo wiedzieć czy masz czego oczekiwać.

No właśnie tak też podejrzewam że pomysł jest głupi
Ale ja juz nie wiem jak mam z Nim rozmawiac....Jest mi poprostu przykro ze nie traktuje mnie powaznie.....Przeciez to nie chodzi o ten pierscionek Tu chodzi o mnie o Niego i o Nas....Juz mam dosc....Jego mam dosc i tej calej sytuacji...Jeszcze czuje ze sama sie nakrecam.....Ale przeciez gdyby nie te Jego obietnice, że do końca roku (2007) a ze pozniej do konca stycznia napewno to nie myslałabym o tym w takich kategoriach....ech

[Poemi]

Napisane przez GoodNight

No właśnie tak też podejrzewam że pomysł jest głupi
Ale ja juz nie wiem jak mam z Nim rozmawiac....Jest mi poprostu przykro ze nie traktuje mnie powaznie.....Przeciez to nie chodzi o ten pierscionek Tu chodzi o mnie o Niego i o Nas....Juz mam dosc....Jego mam dosc i tej calej sytuacji...Jeszcze czuje ze sama sie nakrecam.....Ale przeciez gdyby nie te Jego obietnice, że do końca roku (2007) a ze pozniej do konca stycznia napewno to nie myslałabym o tym w takich kategoriach....ech

Porozmawiaj z nim, powiedz, że chcesz wiedzieć na czym stoisz. W końcu spędzasz z nim najlepsze lata swojego życia, jeśli nie traktuje Cię poważnie (nie chce z Tobą być na zawsze) to nie warto tracić czasu... Myślę, że to da każdemu do myślenia

[Elfir]

Najpierw sie zastanów po co ci ślub? Bo w koncu po to sa zaręczny - traktuje się je jako preludium ślubu.
Jeżeli potrzebujesz go w celach prawnych (np. chcecie razem zamieszkać) to masz w ręku argument i mozesz poprosić chłopaka by ci wytłumaczył swój opór przed legalizacją.
Jeżeli potrzebujesz slubu bo jesteś wierząca katoliczką i chciałabyś w końcu iść do łóżka, to też będzie ten argument dobrą przynętą.

Jeżeli jednak jesteś niepewna chłopaka, nie ufasz mu, że chce z tobą być - to wtedy zaręczyny są bez sensu. W ten sposób go nie zatrzymasz przy sobie.
Wiesz, zdarzaja się nieudane związki. Nawet jeśli ludzie sie lubią, to wcale nie musi oznaczać, że chca ze sobą być "na zawsze". Dla samego "lubienia" nie warto marnować sobie szansy na szukanie drugiej połówki, co do której wiesz na 100%, ze to ten/ta.

Wypunktuj sobie uczciwie na kartce dlaczego chcesz zaręczyn (i slubu) akurat z tym chłopakiem. To bedzie podstawa do rozmów i SŁUCHAJ kontrargumentów chłopaka bez negatywnego nstawienia. Nie zarzucaj go swoimi zalami, nie bierz na litośc, nie płacz. Ale nie pozwalaj, by zbył temat żartem.

Jeżeli jego kontrargumenty będą mętne (np. do kochania się nie potrzeba papierka) - IMHO, dla niego jednak ten pierscionek (a potem papierek USC) jest cholernie ważny. Gdyby był nieważny toby nie robił takich trudności tobie w jego zdobyciu.
Wtedy potraktowałabym jego zachowanie jako chęć pozostawienia sobie furtki do zdobycia "lepszego okazu". Czyli nie traktuje cie poważnie.

[GoodNight]

Napisane przez Poemi

Porozmawiaj z nim, powiedz, że chcesz wiedzieć na czym stoisz. W końcu spędzasz z nim najlepsze lata swojego życia, jeśli nie traktuje Cię poważnie (nie chce z Tobą być na zawsze) to nie warto tracić czasu... Myślę, że to da każdemu do myślenia

No tak tylko, że nie chce wywierać na Nim presji. Nie chce poźniej z kazdym spojrzeniem na pierścionek myśleć ze dostałam go nie dlatego że TZ chciał mi go dac a dlatego zeby miec wreszcie swięty spokój...

Chyba poprostu odpuszcze sobie....Tyle ze taka niepewność mnie

[Poemi]

Napisane przez GoodNight

No tak tylko, że nie chce wywierać na Nim presji. Nie chce poźniej z kazdym spojrzeniem na pierścionek myśleć ze dostałam go nie dlatego że TZ chciał mi go dac a dlatego zeby miec wreszcie swięty spokój...

Chyba poprostu odpuszcze sobie....Tyle ze taka niepewność mnie

Mi chodziło o coś w stylu "czy w przyszłości widzisz nas razem?" a nie "jak się nie zaręczymy to papa" . Żebyś wiedziała na czym stoisz bo chyba o to Ci chodzi, a nie o zaręczyny w tym momenicie

[GoodNight]

Elfir Dałaś mi do myślenia..Tego mi trzeba było....

[nestka]

ale się wątek rozwinął nadrobiłam, przeczytałam.. życie bywa przewrotne, ja teraz nie chcę zaręczyn, wolę poczekać z decyzjami, mam wątpliwości czy nam się uda razem iść przez życie, czy na pewno chcę i teraz bym nie potrafiła odpowiedzieć na to najważniejsze pytanie.. zresztą mój TŻ ma propozycje przeniesienia w pracy do miasta oddalonego o 5 h jazdy, szczerze to liczyłam, że będzie chciał byc bliżej mnie, poszuka czegoś w mieście w którym ja studiuje, a on wręcz przeciwnie chce uciec dalej.. i to mi dało do myślenia

[andzya]

ja Wam nawet nie bede pisac co ja zarabistego zrobilam ...
Jest mi tak glupio przeokrtunie bo mozna powiedziec,ze to ja uczynilam ten krok i tak jakbym sie oswiadczyla,moj TŻ powiedzial cos jakby "tak" (jak to brzmi w ogole )`i ani razu wiecej nie powrocil do tego tematu ... po prostu totalnie to olal. ja sie oczywiscie cieszylam ,chcialam jakos to uczcic i w ogole a on to olal ...
wycofalam sie z tego ...
masakra ,mowie Wam ...

[paz]

Zazdrosze zareczonym... Nie wiem jak to bedzie ze mna nie sadziłam że będzie tym problem bo mam swoją ukochana połówke. Z moim "narzeczonym" Jesteśmy razem już 5 lat, 5 lat wspólnego mieszkania, przechodzenia przez lepsze i gorsze momenty. Nadal bardzo się kochamy wiem na pewno że on odwzajemnia uczucie. Ale mam problem... Moj luby oświadczył mi się tak nieformalnie niemal na początku związku i przyjełam, mówiliśmy o możliwym ślubie (on zaczal) nawet kupilismy na ten znak obrączki. Teraz jednak wydaje mi się nie śpieszy mu się do ślubu :-( ach... zapewnia o miłości o o tym że chce ze mna byc ale boi się chyba. Nie mogę tego pojąć, to jakiś taki nieracjonalny lęk chyba. Strasznie mi przykro, bo na okoliczność rocznicy zaczełam pobąkiwac o małżeństwie w tonie, że chciałabym tego i może ustalimy jakąś przybliżoną date. Mówiłam mu o tym jak to dla mnie istotne ale chyba nic z tego. Ma swoje obawy mówi, że to nie ten moment, że nie czuje się gotowy. Z mojego punktu widzenia jednak po takim czasie raczej juz wie się czy zawrzeć ten krok . Dodam że nie jest on już takim młodziakiem bo skończył 34 lata. Nie chce naciskać zbytnio ale nie wiem sama co myśleć. Boje sie ze bede tak czekac i czekac.... :-(Starm sie go nakierowywac. Ja znam go dobrze i obawiam sie ze jesli nie bede mowic o tym to nie bedzie tematu i on uzna ze tak jest ok, zapomni o tym. Już nie wiem co robic?

[Elfir]

Nasze matki nie miały takich problemów z dwóch powodów:
- aby dostać mieszkanie z przydziału trzeba było być podstawową komórką społeczną z perspektywą rozwoju.
- aby iśc do łózka, wypadało robić to z mężem a nie chłopakiem, bo inaczej był wstyd i plotki na całe osiedle.

Przemyślcie to kobiety - czy jednak rozluźnienie obyczajów wyszło wam na dobre?
Czy zamieszkanie z chłopakiem razem, bez ślubu, was uszczęśliwiło?

[andzya]

Napisane przez Elfir

Przemyślcie to kobiety - czy jednak rozluźnienie obyczajów wyszło wam na dobre?
Czy zamieszkanie z chłopakiem razem, bez ślubu, was uszczęśliwiło?

mieszkam z chlopakiem bez slubu i wcale nie czuje sie unieszczesliwiona.powiem wiecej,nie wiem czy zdecydowalabym sie na zamieszkanie dopiero po slubie,to troche jak kupowanie kota w worku.

[L_V]

Napisane przez Elfir

Nasze matki nie miały takich problemów z dwóch powodów:
- aby dostać mieszkanie z przydziału trzeba było być podstawową komórką społeczną z perspektywą rozwoju.
- aby iśc do łózka, wypadało robić to z mężem a nie chłopakiem, bo inaczej był wstyd i plotki na całe osiedle.

Przemyślcie to kobiety - czy jednak rozluźnienie obyczajów wyszło wam na dobre?
Czy zamieszkanie z chłopakiem razem, bez ślubu, was uszczęśliwiło?

Elfir, eeeh, ja widze że Ty masz tendencje do umoralniania społeczeństwa. Jesteś pedagogiem? (tak mi nauczycielem zaleciało)

[Mircalla]

Napisane przez Elfir

Nasze matki nie miały takich problemów z dwóch powodów:
- aby dostać mieszkanie z przydziału trzeba było być podstawową komórką społeczną z perspektywą rozwoju.
- aby iśc do łózka, wypadało robić to z mężem a nie chłopakiem, bo inaczej był wstyd i plotki na całe osiedle.

Przemyślcie to kobiety - czy jednak rozluźnienie obyczajów wyszło wam na dobre?
Czy zamieszkanie z chłopakiem razem, bez ślubu, was uszczęśliwiło?

Heh no właśnie... Kiedyś trzeba było wziąć ślub, żeby zamieszkać z mężem. Teraz najpierw się mieszka z chłopakiem, żeby nie przejechać się biorąc ślub. Kiedyś brało się ślub, żeby razem się dorabiać (np. mieszkania, mebli, telewizora), teraz najpierw ludzie myślą o mieszkaniu, pracy, dorobieniu się samochodu, itp żeby biorąc ślub, mieć już wszystko. A tak naprawdę to mieszkając z chłopakiem też nie da się "sprawdzić" w związku. Bo problemy pojawiają się dopiero, jak jest dziecko: kupki, kaszki, pieluszki, brak czasu na wszystko, może trzeba iść na urlop wychowawczy, szukanie opiekunki, nie ma z kim zostawić dziecka żeby iść na imprezę, potem odrabianie lekcji, dziecko nie chce się uczyć, wagaruje, pali, pije - to są dopiero problemy, które pozwalają na sprawdzenie trwałości związku!

[L_V]

Napisane przez Mircalla

Heh no właśnie... Kiedyś trzeba było wziąć ślub, żeby zamieszkać z mężem. Teraz najpierw się mieszka z chłopakiem, żeby nie przejechać się biorąc ślub. Kiedyś brało się ślub, żeby razem się dorabiać (np. mieszkania, mebli, telewizora), teraz najpierw ludzie myślą o mieszkaniu, pracy, dorobieniu się samochodu, itp żeby biorąc ślub, mieć już wszystko. A tak naprawdę to mieszkając z chłopakiem też nie da się "sprawdzić" w związku. Bo problemy pojawiają się dopiero, jak jest dziecko: kupki, kaszki, pieluszki, brak czasu na wszystko, może trzeba iść na urlop wychowawczy, szukanie opiekunki, nie ma z kim zostawić dziecka żeby iść na imprezę, potem odrabianie lekcji, dziecko nie chce się uczyć, wagaruje, pali, pije - to są dopiero problemy, które pozwalają na sprawdzenie trwałości związku!

No tak, ale pomieszkawszy chwilę z facetem masz już wgląd w to jak dba o dom, czy po sobie sprząta, czy można na niego liczyć czy może jest gołosłowny. To bardzo ważne zeby to sprawdzic - zanim pojawi się dziecko.

[andzya]

Napisane przez L_V

No tak, ale pomieszkawszy chwilę z facetem masz już wgląd w to jak dba o dom, czy po sobie sprząta, czy można na niego liczyć czy może jest gołosłowny. To bardzo ważne zeby to sprawdzic - zanim pojawi się dziecko.

zgadzam sie z Toba. Dzieci to juz sytuacje bardzo sprawdzajace trwalosc zwiazku. Ale mieszkajac razem mozna sie sprawdzic rowniez w innych waznych zyciowych sytuacjach,a nie wie sie tego tak naprawde, zamieszkujac ze soba dopiero po slubie ...

[paz]

Moralne przykazy jakoś mnie nie przekonują. Nie zdecydowałabym się z lekkim sercem na śłub gdybym nie wiedziała jak to jest mieszkać i żyć razem! bo nie ukrywajmy jest to coś innego niż kiedy spotykamy się tylko i chadzamy za rączki i jest miło i słodko. Po co taki szok, można się niemiło zdziwić warto pewne rzeczy ustalić przed poznać żeby uniknąć kaca poślubnego.

[GoodNight]

A ja się boję...Za dwa, trzy miesiące planujemy z TZ wspolnie zamieszkac...

Najpierw boję się reakcji mojej mamy....Nasze relacje mają cos w sobie z toksycznego związku...

A później boje się jak to będzie jak juz naprawdę zamieszkamy razem. Boję się rozczarowań. Chyba wyidealizowałam TZ....

Bardzo tego pragnę. Planujemy to juz od dłuższego czasu, jestesmy razem 2,5 roku. Tworzymy związek na odległość więc cieszymy się najkrótsza chwilą spedzoną razem. A jak to będzie teraz?

[L_V]

Napisane przez GoodNight

Bardzo tego pragnę. Planujemy to juz od dłuższego czasu, jestesmy razem 2,5 roku. Tworzymy związek na odległość więc cieszymy się najkrótsza chwilą spedzoną razem. A jak to będzie teraz?

Nic się nie bój, jeśli się naprawdę kochacie, to wyjdzie wam to tylko na dobre. Trzeba dac sobie czas na "dotarcie" - ty nie robisz awantury za skarpetki na podłodze, a on za twoje kosmetyki porozrzucane w łazience.
Da radę

[inutil]

Wiatm!

ja też moge dołączyć do oczekujących.... jesteśmy razem 4,5 roku. I nigdy nie został poruszony temat zaręczyn, nie mówiąc o ślubie. Ja próbowałam parę razy delikatnie zacząć temat, wybadać, ale nic. Więc postanowiłam, że będę czekać. Może on nie jest gotowy itp. Ale jak słyszę że wokół same zaręczyny, śluby (mam 23 lata - prawie ;-) ) to kłuje trochę w sercu.

[Meariel]

Witam,
też jestem 'oczekująca', chociaż staż mojego związku jest dużo krótszy, niż waszych. Mianowicie jestem ze swoim TŻem niespełna rok. To się może wydawać dziwne, że po tak krótkim (?) czasie czekam na pierścionek, ale uwierzcie mi nie potrzebuję ani chwili dłużej, by wiedzieć że to ten, z którym chcę spędzić resztę życia
Mam za sobą związek o kilkuletnim stażu i wiem, że to nie jest kwestia upływającego wspólnie czasu- to się wie albo nie już po "chwili"

Bardzo się staram nie okazać mojego wyczekiwania, bo nie chcę, by ukochany czuł się w jakikolwiek sposób przymuszony lub popędzony przeze mnie. Chcę żeby to była w pełni jego decyzja- zarówno kiedy to nastąpi jak i w jaki sposób.
Podejrzewam, że to tylko kwestia czasu i wydaje mi się, że on już myśli o tym dość intensywnie. Znając jednak jego dbałość o szczegóły i oprawę mogę się naczekać jeszcze trochę na ten idealny, perfekcyjny moment, który jego zdaniem nadaje się na oświadczyny No nic, czekamy

[Elfir]

Nie miałam na mysli nic pedagogicznego - ot takie sobie zwykłe spostrzeżenie, ze nasze mamy i babcie nie miały naszych problemów z ociagającymi się facetami. A i faceci byli bardziej przyparci do muru i nie mieli wyboru.

Sama mieszkam bez slubu z chłopakiem. On jednak się nie wykręca przed ślubem na szczęscie

[mona_ja]

Ja też czekam. Niedawno zaczął się nasz szósty roczek jak jesteśmy razem i pewnie kolejny w którym z okazji walentynek, dnia kobiet, urodzin i świąt nadal będę czekać....

[come fly with me]

Ja również czekam, co najśmieszniejsze, to On sam we mnie to oczekiwanie wywołał. Na samym początku naszego bycia razem on mówił o tym, że traktuje już związki bardzo poważnie, więc myśli o mnie jako o swojej przyszłej żonie (trochę mnie to początkowo zmieszało, bo ja miałam nieco inny stosunek, ale po jakimś czasie kiedy przekonałam się że również bardzo Go kocham, ucieszyło mnie takie podejście). Po około pół roku naszego bycia razem zaczął mówić o zaręczynach... i to chyba był jego największy błąd w tej kwestii wiem że myślał o tym żeby mi się oświadczyć w naszą I rocznicę, powiedział mi nawet o tym, było mu przykro, bo akurat wtedy miał nagłe niespodziewane duże wydatki i dlatego nie wyszło. Ale od tamtego czasu mija już rok... i nic. Nie mam ciśnienia na ślub, pierścionek itd. To on wywołał u mnie takie mieszane uczucia, tzn rozbudził nadzieję że to będzie już niedługo, dlatego przy każdej nadarzającej się okazji myślę o tym, a potem się rozczarowuję, Głupie podejście, zdaję sobie z tego sprawę, ale cóż... Nie wiem czemu tego nie robi, przecież nie dlatego że boi się stałego związku, w końcu to on podjął te tematy, nie ja, o pieniądze też nie chodzi bo świetnie zarabia. Mówi że mnie kocha i właściwie to ja też jestem co do tego przekonana, ale jak sobie o całej tej sprawie myślę to robi mi się trochę przykro, że może jednak nie jest do końca pewien


W każdym razie wciąż czekam