Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Napisane przez ukrycior

Uderz w stół...

Jest i ukrycior. Rzeczywiście, mnie w jakiś sposób dotyczy temat sterylizacji. Tzn. zdecydowałabym się na nią bez wahania, gdyby było to możliwe. Na wyjazd i zabieg "niewiadomogdzie" mnie nie stać, więc mimo, że nie rodziłam mam spiralę antykoncepcyjną, którą jako nieródka wywalczyłam z lekarzem po 11 latach antykoncepcji hormonalnej. Oprócz tego, że choruję na to nieszczęsne Hashimoto, z którym to można żyć (polecam spróbować i się wypowiadać), jestem obciążona genetycznie. Z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że jestem nosicielką genu recesywnego skutkującego u potomków płci męskiej wrodzonym brakiem odporności (tzw. zespół W-A). Mój brat umarł na to w wielku 9 miesięcy, udokumentowane są też przypadki śmierci 5 braci mojej mamy oraz dwójki dzieci jej siostry. Reszta rodziny w wyniku zawirowań wojennych pozostała na terenie byłego ZSRR (dzisiejsza Łotwa i Białoruś), więc trudno wyrokować coś pewnego, ale słyszałam, że tam także umierali chłopcy niedługo po narodzeniu. W związku z tym, że niespecjalną mam ochotę na grę w rosyjską ruletkę i sprowadzania na świat dzieci, które mi umrą (nie wiem, czy bym to przeżyła) lub przekażą gen i moje dziwne skłonności do chorób dalej dla mnie sterylizacja byłaby wyjściem najlepszym. Ale w naszym kraju to ustawodawca postanowił regulować moją (i innych kobiet) płodność. Niezależnie od ich predyspozycji (fizycznych i psychicznych), chęci, planów...

Dziwią mnie wypowiedzi w wątku: nie akceptuję sterylizacji. Inaczej brzmiałyby one, gdybyśmy napisały: nie akceptuję w stosunku do siebie, nie wyobrażam sobie... Ale Hihi i inne dziewczyny sobie wyobrażają. Nie chcą mieć dzieci z takich czy innych powodów - koniec i kropka. Stosowanie ostracyzmu społecznego wydaje mi sie tu mocno nie na miejscu. Argumenty przeciwnej strony o tym, że jak ci się odwidzi - nie bedziesz mogła tego zmienić -zbijam w ten sposób: każdy kto się decyduje na coś takiego, musi być świadomy tego co robi i ponosić tego konsekwencje. Tak jak wszelkich innych czynów. Wsiadam pijana do samochodu - idę do więzienia (oczywiście jak się noga "powinie"), uprawiam seks bez zabezpieczenia z nieznajomym = mogę mieć z tego niechciane dziecko i zostać samotną matką, biorę kredyt hipoteczny = mam dług do spłacenia i spłacam go, albo tracę mieszkanie i opinię.... i tak mogłabym w nieskończoność. Podobnie jest ze sterylizacją - ja, dorosła osoba, z takich czy innych względów, decyduję się na sterylizację. Jestem świadoma jej skutków i konsekwencji. Biorę je na siebie dziś i w przyszłości. To takie proste... no tak, ale ja jestem liberałem. A temat przemyślałam gruntownie, miałam na to całe życie, bo jako dość młoda osoba uświadomiłam sobie, że jeśli kiedykolwiek będę chciała być mamą, to przejdę proces adopcyjny. Długo nie miałam potrzeby psychicznej ani instynktu, ale już mam. A jednak bez wahania poddałabym się legalnej sterylizacji.

I jak zwykle powiedzialas wszystko co mozna bylo powiedziec

Jak ja Cie dawno nie widzialam! Odzywaj sie czesciej...

[ukrycior]

Napisane przez SzpiegZKrainyDeszczowców

I jak zwykle powiedzialas wszystko co mozna bylo powiedziec

Jak ja Cie dawno nie widzialam! Odzywaj sie czesciej...

Miło mi.

A bo mnie dawno nie było. PRACA!!! Postaram się odzywać. Aczkolwiek w moim pędzie będę pisać lecąc.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Wklejam Wam początek artykułu z onetu:

"Jesteśmy dorosłymi ludźmi, którzy podzielają jeden wspólny pogląd: nie zamierzamy mieć dzieci. Określamy się jako «wolni od dzieci» (childfree), a nie «bezdzietni» (childless), aby pełniej wyrazić nasze przekonania. Uważamy się za wolnych od dzieci, czyli wolnych od utraty osobistego życia, pieniędzy, czasu i energii, które musielibyśmy poświęcić" – takie hasła widnieją na wielu internetowych stronach prowadzonych przez ludzi, którzy deklarują, że rodzicami zostać nie chcą. W tym kobiety.

Więcej: http://partnerstwo.onet.pl/1578165,3...a,artykul.htm l

Co o tym myślicie?

[hihi]

backie chyba tysiąc razy były wałkowane tu tego typu argumenty, kontrargumenty, określenia, uwagi nt. temat dzieci o zabarwieniu pejoratywnym i te na temat nie poaidania dzieci itd itp, więc nie wiem czy jest sens powtarzac to jeszcze raz na wątku, na którym wszystko zoatało juz napisane.

[Gwiazdeczka1978]

Jestem jak najbardziej za sterylizacją. Sama bym sie na dzien dzisiejszy jej nie poddała, mimo, ze wiecej dzieci juz miec nie zamierzam, ale chce sobie zostawic mozliwosc wyboru na przyszłosc.
Uwazam, ze kazdy ma prawo decydowac o sobie.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez hihi

backie chyba tysiąc razy były wałkowane tu tego typu argumenty, kontrargumenty, określenia, uwagi nt. temat dzieci o zabarwieniu pejoratywnym i te na temat nie poaidania dzieci itd itp, więc nie wiem czy jest sens powtarzac to jeszcze raz na wątku, na którym wszystko zoatało juz napisane.

Chcesz przez to powiedzieć, że nie mogę już niczego tu napisać?

[hihi]

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

Chcesz przez to powiedzieć, że nie mogę już niczego tu napisać?

A możesz sobie pisać co ci się podoba, gdzie ci się podoba, kiedy ci się podoba, ile ci się podoba.

Wolny kraj, wolne forum.

Zapytałaś wyraźnie "CO O TYM MYŚLICIE?", więc ja jednoznacznie odpisałam.

Czyżby się moja odpowiedź nie spodobała, że az odebrałas ją tak jak odebrałaś?

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez hihi

A możesz sobie pisać co ci się podoba, gdzie ci się podoba, kiedy ci się podoba, ile ci się podoba.

Jestem wdzięczna za Twoją aprobatę.
Będę starała się o tym pamiętać.

Wymiany zdań odnośnie dalszej części Twojej wypowiedzi się nie podejmę, ponieważ - podobnie jak Tobie dalsze wałkowanie tematu wątku - wydaje mi się ona równie pozbawiona sensu.

Zamiast tworzyć off-top i psuć atmosferę, pozwól, że ktoś, kto będzie miał ochotę odnieść się do mojego postu, po prostu to uczyni.

[Ratatuj]

A wiesz Backi,że z przyjemnością przeczytałam artykuł,który wkleiłaś
Zgodzę się z panią psycholog Heidtman,która stwierdza,że samo określenie Matka Polka ma zły wpływ na psychikę kobiet.
Podobnie jak Kura domowa źle się kojarzy i to wszystko powoduje,że kobiety i czasami ich partnerzy chcą być wolni od dzieci.

Ciekawie przedstawione różne podejście ludzi w różnym wieku to chęci czy raczej niechęci posiadania potomstwa.
Skoro tym osobom podoba się taki styl życia i to im wystarcza to pełni byc szczęśliwym to jest to ich wybór i ja to akceptuję.

Osobiście potrafiłam pogodzić macierzyństwo z pracą zawodową,pasjami i prozą życia.Jakoś mi to wyszło
Czy gdybym mogła cofnąć czas.... czy coś bym zmieniła.......nie wiem ale chyba nie

[bura kocurka]

Napisane przez Ratatuj

A wiesz Backi,że z przyjemnością przeczytałam artykuł,który wkleiłaś
Zgodzę się z panią psycholog Heidtman,która stwierdza,że samo określenie Matka Polka ma zły wpływ na psychikę kobiet.
Podobnie jak Kura domowa źle się kojarzy i to wszystko powoduje,że kobiety i czasami ich partnerzy chcą być wolni od dzieci.

Ciekawie przedstawione różne podejście ludzi w różnym wieku to chęci czy raczej niechęci posiadania potomstwa.
Skoro tym osobom podoba się taki styl życia i to im wystarcza to pełni byc szczęśliwym to jest to ich wybór i ja to akceptuję.

Osobiście potrafiłam pogodzić macierzyństwo z pracą zawodową,pasjami i prozą życia.Jakoś mi to wyszło
Czy gdybym mogła cofnąć czas.... czy coś bym zmieniła.......nie wiem ale chyba nie

Właściwie też się z tym zgadzam, a artykuł jest dość ciekawy
Ten fragment wydawał mi się też wiele mówić: "Wiele par – dodaje - ma dzieci, bo tak trzeba, bo tak świat jest zbudowany: szkoła, małżeństwo, praca, dzieci. Niektórzy źle się z tym czują, ale nie mogą się przyznać bo wyglądałoby to jak zdrada samego siebie i swojego wizerunku." Trudno przyznać, że tak nie jest, prawda? Nie każdy ma odwagę powiedzieć, że wcale dzieci nie chce, kiedy wszyscy w okół wmawiają mu, że to naturalne i tak MA BYĆ...a dlaczego ma być? Bo taki jest ogólnie przyjęty model.
Nikt tu nie ma nic do ludzi, którzy są szczęśliwi z dziećmi, ale też nie każdy potrafi tak żyć, żeby jednocześnie mieć czas i miejsce dla siebie i swoich potrzeb i jednocześnie dobrze wychować dziecko...jak ktoś potrafi, to podziwiam, ale nie sądzę, żeby np. mnie się to udało (chociaż ja nie przeczę, że moje nie dla macierzyństwa może się kiedyś zmienić w tak ).

U mnie to ma też podłoże ściśle związane z feminizmem - jakoś nie potrafię się pogodzić z tym, że to kobieta jest wręcz zmuszana do macierzyństwa, kiedy mężczyznom nikt nic nie wmawia, i to oni w mniejszym stopniu muszą się temu poświęcić. Nie oni noszą dziecko w brzuchu, nie rodzą, nikt nie zwolni ich z pracy z powodu ciąży, mają święte prawo poświęcić się karierze, pracy i przyjemnościom, bo ojciec może być na pół etatu, ale taka matka jest już źle widziana. To gdzie tu jest ta sprawiedliwość? Nie każdy tak to widzi, ale ja widzę...a niestety niesprawiedliwością wszelką się brzydzę.

[Ratatuj]

Napisane przez bura kocurka

ma dzieci, bo tak trzeba, bo tak świat jest zbudowany: szkoła, małżeństwo, praca, dzieci. (........................ )Bo taki jest ogólnie przyjęty model.

Dokładnie Bura kocurko Tak było z dziada,pradziada i innych i nadal tak jest.Tylko świat się zmienia,ludzie sie zmieniają,priorytety ludzie mają inne na swoje życie.
Nie wszystkim łatwo to zrozumieć i pojąć,że ktoś nie chce mieć dziecka lub chce być wolnym od dzieci.
Czytałam tutaj na wizażu wiele postów na ten temat,przekonywujących albo kontrowersyjnych,pełnych zrozumienia albo osądzających jedną czy drugą stronę.
Wnioski wysunęłam takie dla siebie oczywiście,że gdybym miała 20 lat mniej i pisałabym tutaj jako 20 paro latko bez dzieci to sama jestem ciekawa jakie miałabym podejście do posiadania potomstwa.
Jako młoda dziewczyna też nie chciałam mieć dzieci ale jako młoda dziewczyna też urodziłam pierwsze dziecko.Z perspektywy czasu na pewno zrobiłabym to później.Mam dzieci więc wiem jak to jest więc chciałabym je mieć z pełną świadomością bo mam już za sobą doświadczenie ale wiem też ,że pomimo iz wszystko sobie poukładam tak jak trzeba i wg własnych pragnień to jednak wszystko było podporządkowane dzieciom ale to był mój wybór.

[syl27]

Wątek ten założyłam gdyż mam napisac prace własnie na taki temt i w zwiazku z tym potrzebuję jak najwiecej waszych opini. Chodzi głównie o to z jakich powodów nie chcecie miec dzieci, teraz lub tez w ogole, czego sie boicie, czy moze dziecko w czymś by wam przeszkadzało. Chciałabym, aby wypowiedziały sie dziewczyny, kobiety w różnym wieku i od razu podały swoj wiek.

[irie18*]

był taki wątek, zajrzyj
https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...ghlight=chcemy

[marchewkowe pole]

Napisane przez villemo84

Po drugie, ja uwazam ze to nienormalne, jesli ,zalozmy zdrowa 30-latka pozbawia sie mozliwosci zajscia w ciaze. W przypadku osob chorych.. To zupelnie inna bajka.

A ja bym chętnie pozbawiła się płodności jako widocznie nienormalna 22latka. I to nawet nie znaczy, że nie chcę mieć dzieci, bo może będę chciała w przyszłości. Sterylizacja nie wyklucza możliwości posiadania dzieci.

Napisane przez DAVIDKA

Jestem ciekawa czy rozmawialyscie na ten temat ze swoimi rodzicami ?
czy oni wasza decyzje traktuja jako pazke wychowawcza ? czy przychylaja sie do waszej decyzji i uwazaja ze posiadanie dzieci to strata czasu ?

Ja o tym rozmawiałam z mamą. Według niej po pierwsze nie ma co produkować kolejnych istnień, skoro i tak mamy przeludnienie i tym podobne. A odnośnie mojej osoby- odradza mi ciążę i poród ze względu na to, że dość słabowita jestem (choć nie choruję na nic poważnie) i nie wiadomo jak to się odbije na moim zdrowiu. A ona wcale nie chce być babcią.

A jeśli chodzi o mój osobisty pogląd- owszem, nie chcę rodzić dzieci. Uważam, że to zbędne, że ciąża i poród to wcale żaden cud tylko fizjologia i to dość obrzydliwa.
Nie potrafiłabym świadomie podjąć takiej decyzji. Gdybym wpadła to owszem, urodziłabym. Ale wolałabym być bezpłodna, to by było dla mnie jakimś gwarantem, że nie ulegnę presji (nie tylko środowiska ale i partnera) i nie będę potem żałować.

Nie mam potrzeby rozmnażania się, przekazywania genów, uważam, że posiadanie dziecka tylko z tego względu że "będzie miało moje uszy" jest prymitywne. Nie liczą się dla mnie żadne więzy krwi. Chciałabym adoptować dziecko jeśli moje przyszłe warunki bytowe na to pozwolą. Jeśli nie- trudno, są inne sposoby realizowania się niż macierzyństwo.

A takich kobiet, które urodziły i żałują jest mnóstwo. I nie mówię tu o jakichś przypadkach z marginesu i patologiach. Urodziły(chciały tego), wychowują, kochają, ale wolałyby żeby to się nie zdarzyło, bo okazało się, że się nie nadają.

[nattaliah]

Jaką pracę? W jakim celu?

[Elfir]

mam 32 lata i nie chcę dzieci, bo nie mam ochoty na zmianę dotychczasowego wygodnego życia. Dzieci mnie męczą i wcale nie wzruszają. Dziecko kojarzy mi sie wyłacznie z dozorowaniem, zmęczeniem, brakiem czasu. A do tego ciągła obawa czy bedzie zdrowe.

Na dzisiaj dzieciom mówimy (ja i TŻ) stanowcze nie!

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A na Plotkowym jest cały cholernie obszerny wątek na ten temat.

[irie18*]

i nawet 2 posty wyżej wrzuciłam linka

[lemoorka]

Chciałam mieć dziecko i juz nie chcę.

Dowiedziałam się czym mi grozi ciąża....

Ale mojej rodziny to nie obchodzi- podleczysz się i zobaczysz. Oosby mi obce powiedziały: "jedna zaszła w ciążę i oślepła,bo tak chciała mieć dziecko". I co z tego?

Co dziecko będzie miało za pożytek z chorej matki? Powie mi kiedyś - dziekuję?
Wątpie.

[bura kocurka]

Napisane przez lemoorka

Chciałam mieć dziecko i juz nie chcę.

Dowiedziałam się czym mi grozi ciąża....

Ale mojej rodziny to nie obchodzi- podleczysz się i zobaczysz. Oosby mi obce powiedziały: "jedna zaszła w ciążę i oślepła,bo tak chciała mieć dziecko". I co z tego?

Co dziecko będzie miało za pożytek z chorej matki? Powie mi kiedyś - dziekuję?
Wątpie.

Wiecie, to chyba się wszystko bierze z wiary katolickiej, mam wrażenie - bo pamietam jeszcze z gimnazjum taką historię opowiedzianą nam przez katechetkę. O kobiecie, która była w ciąży, ale urodzenie zagrażało jej życiu...a ona sobie wymodliła zdrowie, poświęciła się całkowicie modlitwie i nie usłuchała, żeby ciążę usunąć, więc urodziła i nie umarła. Wow, nie wiem czego to miało uczyć - i później wszystkim się wydaje, że się pomodlą i będzie cacy A jak umrą albo zostaną kalekami, to co z tego, skoro będzie dziecko, prawda? Dziecko osierocone lub z kaleką matką...a dziecko można również adoptować jeśli bardzo się chce być matką, nie widzę potrzeby ryzykowania.

[Deede]

Napisane przez bura kocurka

Wiecie, to chyba się wszystko bierze z wiary katolickiej, mam wrażenie - bo pamietam jeszcze z gimnazjum taką historię opowiedzianą nam przez katechetkę. O kobiecie, która była w ciąży, ale urodzenie zagrażało jej życiu...a ona sobie wymodliła zdrowie, poświęciła się całkowicie modlitwie i nie usłuchała, żeby ciążę usunąć, więc urodziła i nie umarła. Wow, nie wiem czego to miało uczyć - i później wszystkim się wydaje, że się pomodlą i będzie cacy A jak umrą albo zostaną kalekami, to co z tego, skoro będzie dziecko, prawda? Dziecko osierocone lub z kaleką matką...a dziecko można również adoptować jeśli bardzo się chce być matką, nie widzę potrzeby ryzykowania.

Taa. Albo "nie chcę mieć dzieci m.in. dlatego, że mnie na mnie nie stać". Pomocny człowiek sypnie "E, jak Bóg dał dzieci, to i da na dzieci" (uwaga - to też argument "przeciwko" aborcji..) Serio? To niech z tą prawdą objawioną poleci do Afryki i wytłumaczy, dlaczego wobec tego tamtejsze dzieci umierają z głodu (i nie tylko tam)..?
A dzieci można nie chcieć po prostu - bo nie czuje się chęci posiadania własnych. Najprostsza sprawa.

[aaliyah]

Napisane przez bura kocurka

Wiecie, to chyba się wszystko bierze z wiary katolickiej, mam wrażenie - bo pamietam jeszcze z gimnazjum taką historię opowiedzianą nam przez katechetkę. O kobiecie, która była w ciąży, ale urodzenie zagrażało jej życiu...a ona sobie wymodliła zdrowie, poświęciła się całkowicie modlitwie i nie usłuchała, żeby ciążę usunąć, więc urodziła i nie umarła. Wow, nie wiem czego to miało uczyć - i później wszystkim się wydaje, że się pomodlą i będzie cacy A jak umrą albo zostaną kalekami, to co z tego, skoro będzie dziecko, prawda? Dziecko osierocone lub z kaleką matką...a dziecko można również adoptować jeśli bardzo się chce być matką, nie widzę potrzeby ryzykowania.

W zyciu nic nie jest jest proste ani oczywiste jak nam sie zdaje. Rownie dobrze mozesz byc okazem zdrowia a po porodzie smiertelnie sie rozchorowac, w ciagu kilku sekund mozesz stracic zycie na drodze. Po co w ogole podejmowac jakies ryzyko w zyciu jesli nie ma nic pewnego?

Ja moze napisze o innych przypadkach, takich kiedy ciaza lagodzi przebieg choroby u matki lub zupelnie ja likwiduje. Czytalam o kobiecie ktora miala nowotwor w obrebia jamy brzusznej, nie wiedzac o tym zaszla w ciaze, w trakcie ciazy okazalo sie ze jest chora, ale rozwijajace sie bliznieta uniemozliwily nowotworowi dalszy wzrost i po porodzie okazalo sie, ze juz go zwyczajnie nie bylo.

Oczywiscie ja nikogo nie namawiam na dziecko. To indywidualana decyzja kazdej z Was.

[3a032fcd5bcbee239629acde3cc1a01c42f8ddce_607622724de4b]

Napisane przez Elfir

mam 32 lata i nie chcę dzieci, bo nie mam ochoty na zmianę dotychczasowego wygodnego życia. Dzieci mnie męczą i wcale nie wzruszają. Dziecko kojarzy mi sie wyłacznie z dozorowaniem, zmęczeniem, brakiem czasu. A do tego ciągła obawa czy bedzie zdrowe.

Na dzisiaj dzieciom mówimy (ja i TŻ) stanowcze nie!

a ja mam 20 lat i dużo osób próbuje mnie przekonać, że kiedy będę w Twoim wieku - zapragnę mieć potomstwo. boję się dzieci, nie lubię ich - kompletnie nie mam pojęcia, jak się z nimi obchodzić i najchętniej trzymałabym się od nich z daleka zawsze. w rodzinie mojego faceta ostatnio urodziło się kilka dzieciaków (z bliższej rodziny). kiedy byłam na 'rodzinnej nasiadówce' - z trzema kilkumiesięcznymi maluchami - myślałam, że zwariuję.
nie dlatego, że one tam były, tylko dlatego, że ciągle słyszałam 'ale dlaczego nie chcesz jej wziąć na ręce?', 'czemu się go boisz, on cię nie ugryzie', 'zobaczysz, jak będziesz starsza, będziesz chciała mieć dzieci'. a ja wiem, że nie będę chciała. nie widzę w dzieciach nic fajnego - brzydzą mnie, szczerze mówiąc. ślinią się, robią pod siebie... są takie bezwładne, jakby były innym gatunkiem... człowiek, to w wieku niemowlęcym najbardziej nieporadne stworzenie na ziemi. najbardziej niesamodzielne i w 100% uzależnione od rodziców.
bałabym się też tego, że kiedy pojawi się dziecko, mój związek się rozpadnie. nie wiem, czy mieszkam w jakimś skażonym regionie, czy to przypadek - ale znam nieprawdopodobną liczbę par, między którymi wszystko się posypało, kiedy pojawiło się dziecko.

nie jestem gotowa i nigdy nie będę gotowa na takie poświęcenie. nawet, jeśli kiedyś przyjdzie jakiś 'instynkt macierzyński' - przypomnę sobie to wszystko, o czym myślę teraz, kiedy ktoś mówi 'dziecko'. dziecko, równa się dla mnie teraz: 9 miesięcy uważania na siebie na każdym kroku, plus wszystkie niedogodności związane z ciążą, wielki brzuch, przez który nie można się schylić, rozstępy, nieziemski ból przy porodzie, pochwa w rozmiarze XXL, zarwane noce, odpowiedzialność za tak kruchą istotkę, ryzyko, że źle wychowam swoje dziecko (albo po prostu będzie złym człowiekiem - a ja się będę za to obwiniać)... bałabym się, też, że może kiedy skończy 15lat, powie mi: nie prosiłem cię, żebyś mnie urodziła, więc daj mi spokój.

oto moja odpowiedź na pytanie, dlaczego nie chcę mieć dzieci.
trochę bardziej rozwinięta i emocjonalna niż Twoja, Elfir - ale... tak właśnie czuję.

uważam też, że tak samo jak nie każdy powinien mieć np. prawo jazdy (bo nie ma do prowadzenia samochodu predyspozycji), nie każdy powinien kończyć studia (choć na dobrą sprawę każdy może - tylko po co?), tak nie każdy powinien mieć dzieci.

człowiek tym różni się od innych zwierząt, że jest sapiens, że poza instynktami ma wysoko rozwiniętą inteligencję, którą powinien się kierować przede wszystkim.

oczywiście nie każdy musi się ze mną zgadzać.

[gramwzielone]

[1=3a032fcd5bcbee239629acd e3cc1a01c42f8ddce_6076227 24de4b;15272646]a ja mam 20 lat i dużo osób próbuje mnie przekonać, że kiedy będę w Twoim wieku - zapragnę mieć potomstwo. boję się dzieci, nie lubię ich - kompletnie nie mam pojęcia, jak się z nimi obchodzić i najchętniej trzymałabym się od nich z daleka zawsze. w rodzinie mojego faceta ostatnio urodziło się kilka dzieciaków (z bliższej rodziny). kiedy byłam na 'rodzinnej nasiadówce' - z trzema kilkumiesięcznymi maluchami - myślałam, że zwariuję.
nie dlatego, że one tam były, tylko dlatego, że ciągle słyszałam 'ale dlaczego nie chcesz jej wziąć na ręce?', 'czemu się go boisz, on cię nie ugryzie', 'zobaczysz, jak będziesz starsza, będziesz chciała mieć dzieci'. a ja wiem, że nie będę chciała. nie widzę w dzieciach nic fajnego - brzydzą mnie, szczerze mówiąc. ślinią się, robią pod siebie... są takie bezwładne, jakby były innym gatunkiem... człowiek, to w wieku niemowlęcym najbardziej nieporadne stworzenie na ziemi. najbardziej niesamodzielne i w 100% uzależnione od rodziców.
[/QUOTE][1=3a032fcd5bcbee239629acd e3cc1a01c42f8ddce_6076227 24de4b;15272646]a
nie jestem gotowa i nigdy nie będę gotowa na takie poświęcenie. nawet, jeśli kiedyś przyjdzie jakiś 'instynkt macierzyński' - przypomnę sobie to wszystko, o czym myślę teraz, kiedy ktoś mówi 'dziecko'. dziecko, równa się dla mnie teraz: 9 miesięcy uważania na siebie na każdym kroku, plus wszystkie niedogodności związane z ciążą, wielki brzuch, przez który nie można się schylić, rozstępy, nieziemski ból przy porodzie, pochwa w rozmiarze XXL, zarwane noce, odpowiedzialność za tak kruchą istotkę, ryzyko, że źle wychowam swoje dziecko (albo po prostu będzie złym człowiekiem - a ja się będę za to obwiniać)... bałabym się, też, że może kiedy skończy 15lat, powie mi: nie prosiłem cię, żebyś mnie urodziła, więc daj mi spokój.
[/QUOTE]Mam identyczne obawy i lęki, tyle że mam 2 lata więcej.

[Einode]

Ja mam 25 lat.
I rozpisywć się nie będę.
Wystarczy spojrzeć na to co napisala Elfir-moje podejscie jest takie samo.
Pozdrawiam

[lemoorka]

Napisane przez bura kocurka

Wiecie, to chyba się wszystko bierze z wiary katolickiej, mam wrażenie - bo pamietam jeszcze z gimnazjum taką historię opowiedzianą nam przez katechetkę. O kobiecie, która była w ciąży, ale urodzenie zagrażało jej życiu...a ona sobie wymodliła zdrowie, poświęciła się całkowicie modlitwie i nie usłuchała, żeby ciążę usunąć, więc urodziła i nie umarła. Wow, nie wiem czego to miało uczyć - i później wszystkim się wydaje, że się pomodlą i będzie cacy A jak umrą albo zostaną kalekami, to co z tego, skoro będzie dziecko, prawda? Dziecko osierocone lub z kaleką matką...a dziecko można również adoptować jeśli bardzo się chce być matką, nie widzę potrzeby ryzykowania.

Tak tez to słucham- "Dla kogo będziesz żyć jak nie dla dziecka." I kto to mówi? Kobiety, które za 5 minut się skarza na swoje dzieci,że zrobiły im wczoraj bałagan i posżły na imprezę, etc.
Tez uwazam,że to nasz katolicki kraj tak każe- małżeństwo musi miec dziecko- nie musi. A gadanie ile mi dziekco przysporzy radości powoduje u mnie czkawke.
Ja to widze tak- rodze dziecko, moja choroba się pogrąża (kręgośłup) i kto mi wtedy pomoże? Teściowa, która tak bardzo chce zostac babcią. Nie. Wypnie sie wtedy delikatnym stwierdzeniem,że z małyum dziekciem to ma tylko matka zostać. Pomoga mi wtedy kolezanki? Nie. Nadźwigam się dziecka, bo nikt mi nie pomoże, maż musi iśc do pracy. Nie zdecyduje się wtedy na operacje, bo kto zostanie przy dziecku. I sama sobie będe szkodzić. Kwitując to wtedy stwierdzeniem godnym MAtki Polki" Dziecko wazniejsze..."

Napisane przez Deede

Taa. Albo "nie chcę mieć dzieci m.in. dlatego, że mnie na mnie nie stać". Pomocny człowiek sypnie "E, jak Bóg dał dzieci, to i da na dzieci" (uwaga - to też argument "przeciwko" aborcji..) Serio? To niech z tą prawdą objawioną poleci do Afryki i wytłumaczy, dlaczego wobec tego tamtejsze dzieci umierają z głodu (i nie tylko tam)..?
A dzieci można nie chcieć po prostu - bo nie czuje się chęci posiadania własnych. Najprostsza sprawa.

O pieniądzach tez cudowne gadanie. Dziecka miłościa sie nie wykarmi. A co będzie jeśli dziecko nam się rozchoruje...

Napisane przez aaliyah

W zyciu nic nie jest jest proste ani oczywiste jak nam sie zdaje. Rownie dobrze mozesz byc okazem zdrowia a po porodzie smiertelnie sie rozchorowac, w ciagu kilku sekund mozesz stracic zycie na drodze. Po co w ogole podejmowac jakies ryzyko w zyciu jesli nie ma nic pewnego?

Ja moze napisze o innych przypadkach, takich kiedy ciaza lagodzi przebieg choroby u matki lub zupelnie ja likwiduje. Czytalam o kobiecie ktora miala nowotwor w obrebia jamy brzusznej, nie wiedzac o tym zaszla w ciaze, w trakcie ciazy okazalo sie ze jest chora, ale rozwijajace sie bliznieta uniemozliwily nowotworowi dalszy wzrost i po porodzie okazalo sie, ze juz go zwyczajnie nie bylo.

Oczywiscie ja nikogo nie namawiam na dziecko. To indywidualana decyzja kazdej z Was.

Zawsze jest jakies ryzyko. Moje życie zawaliło się w 5 minut, a tez byłam prawie okazem zdrowia. Ale po co mam ryzykować z prawdopodobieństwme totolotka- a może nic się nie stanie?

[ama]

[QUOTE=lemoorka;15273888]Tak tez to słucham- "Dla kogo będziesz żyć jak nie dla dziecka."

Ja też się nasłuchałam takich cudownych stwierdzeń. I jeszcze, że za mąż trzeba wyjść, żeby... na starość było z kim posiedzieć na ławce (to akurat uzasadnienie mojej, skądinad ukochanej i podziwnianej, babci

Dla mnie najstraszniejsze jest, że trzeba właśnie dla kogoś żyć, dla kogoś pracować... A jak się chce dla siebie i na siebie to już się jest egoistą. Albo przynajmniej jest się kobietą gorszą i wybrakowaną. A jak chcę pracować dla całej ludzkości, rozwijać kulturę i sztukę to mam utopijne wizje. Mam co prawda dopiero 20 lat, ale tyle marzeń, że nie zrealizuje ich do 30tki. A rezygnacja z nich nie wchodzi w grę. Dla mnie podróże i badnia terenowe są sensem życia. Argument, że bez dzieci nic po mnie nie zostanie jest okropny. A książki, które napiszę, a pamięć ludzi po mnie to nic? Czemu "dzieci naszego intelektu" nie sa traktowane na równi z dziećmi prawdziwymi? Przecież w badania, książkę trzeba często włożyć tak samo wielkie poświęcenie. Innego rodzaju to prawda, ale nie mniejsze, nie gorsze.

A jeśli chodzi o sterylizację to zgadzam się - JA i TYLKO JA decyduję o swoim brzuchu. Nic nikomu do tego, czy mi się odmieni. jestem dorosła i poniosę konsekwencje.

[bura kocurka]

Napisane przez aaliyah

W zyciu nic nie jest jest proste ani oczywiste jak nam sie zdaje. Rownie dobrze mozesz byc okazem zdrowia a po porodzie smiertelnie sie rozchorowac, w ciagu kilku sekund mozesz stracic zycie na drodze. Po co w ogole podejmowac jakies ryzyko w zyciu jesli nie ma nic pewnego?

Ja moze napisze o innych przypadkach, takich kiedy ciaza lagodzi przebieg choroby u matki lub zupelnie ja likwiduje. Czytalam o kobiecie ktora miala nowotwor w obrebia jamy brzusznej, nie wiedzac o tym zaszla w ciaze, w trakcie ciazy okazalo sie ze jest chora, ale rozwijajace sie bliznieta uniemozliwily nowotworowi dalszy wzrost i po porodzie okazalo sie, ze juz go zwyczajnie nie bylo.

Oczywiscie ja nikogo nie namawiam na dziecko. To indywidualana decyzja kazdej z Was.

Są różni ludzie i każdy ma inne poczucie ryzyka - dla jednego 80% możliwości, że umrze przy porodzie jest małym ryzykiem, bo widzi wyłącznie 20% szansy, ze wszystko będzie ok. Są tacy optymiści na świecie i fajnie Ale ja mam takie poczucie ryzyka, że nie zaryzykuję w takiej sytuacji, bo życie mam jedno i egoistycznie nie chcę go tracić zbyt szybko dla chęci posiadania dziecka (chęci głównie wszystkich wokół w dodatku ).

[Deede]

[QUOTE=ama;15274500]

Napisane przez lemoorka

Tak tez to słucham- "Dla kogo będziesz żyć jak nie dla dziecka."

Ja też się nasłuchałam takich cudownych stwierdzeń. I jeszcze, że za mąż trzeba wyjść, żeby... na starość było z kim posiedzieć na ławce (to akurat uzasadnienie mojej, skądinad ukochanej i podziwnianej, babci

Dla mnie najstraszniejsze jest, że trzeba właśnie dla kogoś żyć, dla kogoś pracować... A jak się chce dla siebie i na siebie to już się jest egoistą. Albo przynajmniej jest się kobietą gorszą i wybrakowaną. A jak chcę pracować dla całej ludzkości, rozwijać kulturę i sztukę to mam utopijne wizje. Mam co prawda dopiero 20 lat, ale tyle marzeń, że nie zrealizuje ich do 30tki. A rezygnacja z nich nie wchodzi w grę. Dla mnie podróże i badnia terenowe są sensem życia. Argument, że bez dzieci nic po mnie nie zostanie jest okropny. A książki, które napiszę, a pamięć ludzi po mnie to nic? Czemu "dzieci naszego intelektu" nie sa traktowane na równi z dziećmi prawdziwymi? Przecież w badania, książkę trzeba często włożyć tak samo wielkie poświęcenie. Innego rodzaju to prawda, ale nie mniejsze, nie gorsze.

A jeśli chodzi o sterylizację to zgadzam się - JA i TYLKO JA decyduję o swoim brzuchu. Nic nikomu do tego, czy mi się odmieni. jestem dorosła i poniosę konsekwencje.

Dla mnie egoizmem jest posiadanie dzieci "za wszelka cenę" lub posiadanie ich bezrefleksyjnie (bo się powinno, bo lepiej mieć niż nie mieć, a co jak będę żałować, że nie mam?).

[3a032fcd5bcbee239629acde3cc1a01c42f8ddce_607622724de4b]

Napisane przez 201708220937

Treść usunięta