przyjaźń z eks?

[zaspana]

Hej, swoje pytanie kieruję głownie do osób, które w podobnej sytuacji już były.
Rozstaliśmy się w sierpniu, po prawie rocznym intensywnym i chaotycznym związku. Na początku jemu bardzo zależało, by pozostać w przyjacielskich stosunkach, ja sobie tego nie wyobrażałam, więc teraz ograniczamy się do zdawkowych rozmów co jakiś czas, głównie z jego inicjatywy. Jednak od jakiegoś miesiąca zastanawiam się, jakby to było, gdybyśmy wrócili do relacji bliższych.
Zanim zostaliśmy parą byliśmy czysto platonicznymi znajomymi, wiele nas łączyło, spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu.

Nie kocham go i nie chcę z nim być. Nie skrzywdził mnie i nie chowam do niego urazy. Brakuje mi go tylko (aż) jako przyjaciela. Nie wiem, czy mam prawo cokolwiek teraz prowokować, skoro wcześniej odrzuciłam już jego propozycję. Do tej pory też wyznawałam zasadę, że nie wchodzi się 2 razy do tej samej rzeki…

poradźcie proszę

[ag_1589]

wg mnie przyjaźń z byłym partnerem/partnerką możliwa jest tylko i wyłącznie wtedy gdy żadna ze stron nic do siebie nie czuje. Bo gdyby Twój eks wciąż darzył Cię uczuciem, to jak wyobrażasz sobie Waszą przyjaźń? Opowiadałabyś mu o swojej fascynacji jakimś chłopakiem, a on jako dobry przyjaciel słuchałby Cię i by Ci pomagał. A tak naprawdę każda Twoja opowieść dołowałaby go jeszcze bardziej. Musisz być pewna że będą to relacje czysto koleżeńskie, jak na przyjaciół przystało. Bez żadnych uniesień, zastanowień jakby to było gdyby.

[elvegirl]

Nie wiem jak to u was wygląda, czy on przypadkiem nie ma nadziei na powrót do Ciebie.

Ogólnie uważam, że jeśli rozstanie nie było bardzo bolesne dla żadnej ze stron, to utrzymanie kontaktu koleżeńskiego jest jak najbardziej możliwe. Natomiast z własnego doświadczenia wiem, że jeśli dana osoba była nam BARDZO bliska, to mimo że już nam się wydaje, że nic nie czujemy, w momencie kiedy ta osoba poznaje kogoś nowego i mówi nam o tym...dziabie w ambicję.

Warto, czemu nie Tylko trzeba mieć świadomość tego, że to jednak może czasem prowokować dość dziwne zawirowania emocjonalne.

Czy masz prawo cokolwiek prowokować? Oczywiście, największe emocje już opadły, miałaś prawo przemyśleć i zmienić zdanie.
Jak to zrobić? Po prostu zagadaj go raz i drugi co słychać, znajomość sama powinna przejść na właściwy tor

[kolorowatecza]

Moim najlepszym przyjacielem jest mój tż.
Nie wyobrażam sobie, że miałabym go nie mieć.

[MissMiss]

Koleżeńskie stosunki, utrzymywanie kontaktu tak jest możliwe, ale przyjaźń? Rożnie to bywa. Jest możliwa, gdy oboje nie czujecie już nic do siebie, absolutnie nie ma żadnego uczucia, sentymentu. Szczególnie w takich długoletnich związkach, gdzie ludzie znają się na wylot i rozstali się w pokojowej atmosferze przychodzi to naturalnie. Natomiast bardzo często przyjaźń nie jest możliwa. Może byc np. tak, że facet mówi Ci, że chce teraz się przyjaźnic, nie chce wcale byc z Tobą a tak naprawdę, później okazuje się, że wciąż Cie kocha i ta przyjaźń to szansa by Ciebie zobaczyc, byc blisko a w głebi duszy liczy wciąż na coś. To może byc męczące. Sama czegoś takiego doświadczyłam. Gdy oświadczyłam, że nie ma co liczyc na powrót, bliski kontakt się urwał. Strasznie niezręcznie się czułam w takiej relacji. Dopiero jak znalazł swoją nową miłosc nasze relacje się unormowały

[zaspana]

Dziękuję dziewczyny !
Nie wiem, najzwyczajniej w świecie nie wiem i dziwie się samej sobie, że się nad tym zastanawiam. Do tej pory nie dawałam drugich szans, ani sobie, ani facetowi. Jak koniec to koniec i jakoś żyje się dalej..
Sentyment mam, spory, jednak raczej do chwil sprzed bycia parą; na b.dobrej stopie koleżeńskiej. Jedyne, czego nie mogę być pewna, to jego uczuć. Czy zagaduje mnie tylko tak pro forma, czy dalej zależy mu na kontakcie. Choć nie wydaje mi się, by chodziło o powrót do siebie, mieliśmy czas, kiedy wszystko było wyjaśniane i omawiane. Ale skoro ja zmieniłam zdanie, on również mógł… eh

Czy którejś z Was (po rozstaniu bez żalu) udało się patrzeć na swojego byłego, szczęśliwego z inną? T. jest dobrym i ciepłym człowiekiem, życzę mu jak najlepiej… tylko rzeczywiście nie wiem, jak sama zareagowałabym. Czy to możliwe?

Może to śmieszne, że tak rozważam, ale trochę już przeszłam i asekuruję się jak mogę.

[elvegirl]

Napisane przez zaspana

Nie wiem, najzwyczajniej w świecie nie wiem i dziwie się samej sobie, że się nad tym zastanawiam. Do tej pory nie dawałam drugich szans, ani sobie, ani facetowi. Jak koniec to koniec i jakoś żyje się dalej..

Ale tu nie chodzi o drugą szansę, o powrót do siebie, tylko o normalny przyjacielski kontakt

Odzywaj się, normalnie, na luzie, sama po jakimś czasie zauważysz jak on podchodzi do sprawy.

Napisane przez zaspana

Czy którejś z Was (po rozstaniu bez żalu) udało się patrzeć na swojego byłego, szczęśliwego z inną? T. jest dobrym i ciepłym człowiekiem, życzę mu jak najlepiej… tylko rzeczywiście nie wiem, jak sama zareagowałabym. Czy to możliwe?

Do gościa nie czuję nic poza sentymentem, sama zakończyłam ten prowadzący donikąd związek...długo żałowałam, że "popsuliśmy" związkiem kilkuletnią przyjaźń i bardzo się cieszę, że bezboleśnie wróciliśmy na stare tory...ale jak zaczął się spotykać z taką jedną, to mi poszarpało ambicję. Niech się spotyka, ale czy musi do diabła mi się zwierzać z intymnych szczegółów? Ja też kogoś mam i milczę w tym temacie jak zaklęta...bo tak

U mnie jest dość łatwo, bo mieszkamy daleko od siebie i kontakt jest głównie na gadu.


Tak więc dobrze się zastanów, spróbuj daną sytuację sobie wyobrazić, pomyśl o tym przed zaśnięciem, może Ci się przyśni i będziesz wiedziała

[krooolewna]

Napisane przez zaspana

Hej, swoje pytanie kieruję głownie do osób, które w podobnej sytuacji już były.
Rozstaliśmy się w sierpniu, po prawie rocznym intensywnym i chaotycznym związku. Na początku jemu bardzo zależało, by pozostać w przyjacielskich stosunkach, ja sobie tego nie wyobrażałam, więc teraz ograniczamy się do zdawkowych rozmów co jakiś czas, głównie z jego inicjatywy. Jednak od jakiegoś miesiąca zastanawiam się, jakby to było, gdybyśmy wrócili do relacji bliższych.
Zanim zostaliśmy parą byliśmy czysto platonicznymi znajomymi, wiele nas łączyło, spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu.

Nie kocham go i nie chcę z nim być. Nie skrzywdził mnie i nie chowam do niego urazy. Brakuje mi go tylko (aż) jako przyjaciela. Nie wiem, czy mam prawo cokolwiek teraz prowokować, skoro wcześniej odrzuciłam już jego propozycję. Do tej pory też wyznawałam zasadę, że nie wchodzi się 2 razy do tej samej rzeki…

poradźcie proszę

Niech tak pozostanie.Ja się zabawiłam w taką przyjaźń z eks na jego życzenie.Omówiłam czy na pewno nie będzie szukał przez to sposobu do wrócenia do mnie mówił,że nie.Spotkania wyglądały tak,że były ciągle pytania czy z kimś jestem,omawianie naszego związku etc.Ogólnie miał docinki i był chamski
Z fajnego przyjaciela stał się dla mnie burakiem.
Oczywiście możesz sprobować,ale nie życzę Ci takiego zawiedzenia się jak ja.

[tofaniutka]

przyjaciel nie!!!!!!!!!!!!!!!!! kolega - owszem
przynajmniej dla mnie, nie wyobrażam sobie zwierzania z moich problemów, czy rozterek miłosnych...

[Buenaestrella]

jak dla mnie to wszystko zależy od tego, czy już na sto procent o nim zapomniałaś...
a najłatwiej to poznać po tym, czy w międzyczasie pojawił się w Twoim życiu ktoś taki bardziej na poważnie..

moim zdaniem natura i kobiece serduszko nie znosi próżni, więc dopóki nie zapełnisz go kim innym, przyjaźń z eks doprowadzi Cię do tego, że zaczniesz podświadomie traktować go jak faceta. pomyśl, jak się poczujesz, gdy twój "przyjaciel" zacznie opowiadać Ci o tym, jaką cudowną dziewczynę poznał i jak świetnie mu z nią, jaki wspaniały jest seks i jakie ma względem niej poważne plany?

chyba dopiero, gdy będziesz mogła o tym myśleć bez bólu, będziesz gotowa na przyjaźń z nim...

a że on do tego dąży to nic dziwnego, tak jest dla faceta wygodniej - że szuka sobie nowej dziewczyny, a do starej chodzi w międzyczasie się zwierzyć, wypłakać, czasem nawet na jakiś seks - na to się nie zgadzaj!

[Wyrak]

Napisane przez zaspana

Hej, swoje pytanie kieruję głownie do osób, które w podobnej sytuacji już były.
Rozstaliśmy się w sierpniu, po prawie rocznym intensywnym i chaotycznym związku. Na początku jemu bardzo zależało, by pozostać w przyjacielskich stosunkach, ja sobie tego nie wyobrażałam, więc teraz ograniczamy się do zdawkowych rozmów co jakiś czas, głównie z jego inicjatywy. Jednak od jakiegoś miesiąca zastanawiam się, jakby to było, gdybyśmy wrócili do relacji bliższych.
Zanim zostaliśmy parą byliśmy czysto platonicznymi znajomymi, wiele nas łączyło, spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu.

Nie kocham go i nie chcę z nim być. Nie skrzywdził mnie i nie chowam do niego urazy. Brakuje mi go tylko (aż) jako przyjaciela. Nie wiem, czy mam prawo cokolwiek teraz prowokować, skoro wcześniej odrzuciłam już jego propozycję. Do tej pory też wyznawałam zasadę, że nie wchodzi się 2 razy do tej samej rzeki…

poradźcie proszę

Potencjalnie sliska relacja - zeby to dzialalo, obie strony juz nie moga byc zainteresowane bylym/byla w kontekscie "romantycznym", nie moga miec zadnego zalu, ani dziwnych oczekiwan.

Moze dzialac, ale moze tez wyjsc niefajnie.

[zaspana]

Jeszcze raz Wam dziękuję
jak przez pół roku o T. nie myślałam, tak teraz wywołałam wilka z lasu… Okazało się, że jesteśmy wolontariuszami w tym samym miejscu i w pt prawdopodobnie będziemy pracować razem. Spotkamy się pierwszy raz.
Jeśli w ogóle jakiekolwiek decyzje będę podejmowała, to tylko jeśli serce nie będzie mi chciało wyskoczyć gardłem na jego widok. Co raczej nie powinno się zdarzyć
Bo gdy rozważyć tak za i przeciw, to niepewności jest zbyt wiele. I większość Waszych doświadczeń też to potwierdza. Samo to, że tyle rozważam, a nie jak zwykle działam impulsywnie, powinno zapalić mi kontrolną lampkę w łepetynie. Lepiej nie psuć, skoro teraz nie mamy w stosunku do siebie negatywnych emocji.

[kitkulka]

Ja rozstałam się z chłopakiem po dwóch latach związku. Rozstaliśmy się w zgodzie, oboje tego chcieliśmy.
Teraz po dwóch latach rozłąki nie mamy żadnego kontaktu ze sobą. I nie tęsknię

[hania888]

Przyjaźnie się z moim byłym. Udało się chyba dlatego, że minęła sporo czasu od kiedy zerwaliśmy do czasu aż znów zaczęliśmy się ze sobą kontaktować. Ja nic do niego w tym sensie, on nic do mnie- głowna zasada.
Warto spróbować, bo szczerze mówiąc nikt nie potrafi mi tak doradzić jak on. tyle wspólnych wspomnień, tyle rozmów i zawsze cenna jest opinia płci przeciwnej.
Tylko mój tż nie potrafi go zaakceptować i właściwie się nie dziwię, ale to już inna historia.
Co masz do stracenia?

[90agnieszka90]

Z moim ostatnim TŻtem chciałam zachować relacje przyjacielskie,niestety nie wyszło z powodu jego zmiennych humorków-raz pisał że jestem taką cudowną przyjaciółką,ze mnie bardzo lubi itp by ( dosłownie!) godzinę później napisać,że mnie nienawidzi,bo on mnie kocha a ja go nie i że w ogóle nie chce mnie znać",jakiś dzień później znów to samo " jesteś wspaniała,dobra i w ogóle" Cała historia skończyła się tak,że poznał dziewczynę i zakochał się w niej.Mnie ta dziewczyna w ogóle nie pasowała,no ale co się będę wtrącać? W końcu ta jego nowa miłość pokłóciła się z nim i kazała mu wybierać z którą z nas chcę utrzymywać kontakt-wybrał ją... przy okazji napisał mi że " ma mnie w du*** i mam spi*******" Trzy dni póżniej...sms...od niego " Przepraszam Cię Przyjaciółko za moje zachowanie,nie jestem już z A.okazała się być zupełnie inną osobą niż myślałam,Ty jesteś ideałem,wybacz mi" Oczywiście mu nie wybaczyłam...

[mandragona]

Wg mnie jest to niemożliwe

[tygrysie_oko]

Sama nad tym pytaniem zastanawiam się od miesiąca. Mój były spędził Sylwestra z dziewczyną z którą kręci... a ja siedziałam sama w domu. Wczoraj doszłam do wniosku, że nie mam największej ochoty wysłuchiwać od niego jak było świetnie.
Rozstaliśmy się w zgodnie, z powodu który wydaje się dla mnie najgorszy. Wolałabym żeby mnie zdradził, albo przestał kochać niż żeby rozstanie było spowodowane moją rodziną.

Jest mi z tym strasznie źle, tęsknie za przyjacielem który mnie zawsze wysłucha i poradził. Wiem, że lepiej by dla mnie było jakbym ucięła z nim wszystkie kontakty, ale nie potrafię tego zrobić.
Pogodziłam się już z tym, że nie będziemy razem. On nie chce być ze mną, ja już też nie. Mimo to serce mi pęka jak mi opowiada o innej dziewczynie, jaka to ona jest ładna i fajna.
To chyba nie ma sensu? Chyba jeszcze za mało czasu upłynęło...

[cochonnetta]

Moim zdaniem jest możliwa. Pod warunkiem, że do obydwu stron naprawdę dojdzie, że już nie będą razem, a rozstanie przebiegło z klasą i nie ma żadnych spięć. Największe szanse na przyjaźń są wtedy kiedy obie strony chciały rozstania. Wiadomo, że czasami taka relacja bywa trudna, zwłaszcza na początku, ale moim zdaniem warto.

Osobiście nie wyobrażam sobie, że nagle z mojego życia znika osoba, która jest mi tak bliska. Nie tylko pod względem uczuciowym, ale przede wszystkim przyjacielskim, bo przecież w normalnym zdrowym związku ludzie są też przyjaciółmi, często najlepszymi, osobami, które bardzo dobrze się znają i rozumieją.. i co nagle bach rozstanie i wszystko znika ?

[szmyrk]

Napisane przez tygrysie_oko

Sama nad tym pytaniem zastanawiam się od miesiąca. Mój były spędził Sylwestra z dziewczyną z którą kręci... a ja siedziałam sama w domu.

Chcialas zostac sama w domu, czy to tak w ramach samobiczowania i uzalania sie nad soba bylo?

Wczoraj doszłam do wniosku, że nie mam największej ochoty wysłuchiwać od niego jak było świetnie.

Nikt Cie nie zmusza do sluchania, nie chcesz, nie sluchaj. Nawet bedzie lepiej

Rozstaliśmy się w zgodnie, z powodu który wydaje się dla mnie najgorszy. Wolałabym żeby mnie zdradził, albo przestał kochać niż żeby rozstanie było spowodowane moją rodziną.

Chyba mi przykro... Mozesz powiedziec o co chodzi?

Jest mi z tym strasznie źle, tęsknie za przyjacielem który mnie zawsze wysłucha i poradził. Wiem, że lepiej by dla mnie było jakbym ucięła z nim wszystkie kontakty, ale nie potrafię tego zrobić.
Pogodziłam się już z tym, że nie będziemy razem. On nie chce być ze mną, ja już też nie. Mimo to serce mi pęka jak mi opowiada o innej dziewczynie, jaka to ona jest ładna i fajna.
To chyba nie ma sensu? Chyba jeszcze za mało czasu upłynęło...

Oj, chyba nie do konca sie z tym wszystkim pogodzilas... Wiem, ze jest Ci ciezko, ale nie warto sama siebie meczyc ciaglam rozdrapywaniem ran. Odpocznij troche od tego wszystkiego, oddal sie, UTNIJ kontakt. To Ci sie teraz wydaje straszne, ale uwierz, za jakis czas zrozumiesz, ze to dla Twojego dobra. Inaczej nigdy sie z tego nie wygrzebierz...
Powodzenia

[xyz089]

Jezeli obydwoje macie ochote na przyjaźn, to ok. Tylko pytanie czy jestes pewna, ze to bedzie tylko przyjazn z obu stron? Czy dla jakies strony ,,przyjazn'' nie bedzie zrodlem przykrosci i niespelnionych nadzieji?
Jesli nie, to czemu nie?

[tygrysie_oko]

Napisane przez szmyrk

Chcialas zostac sama w domu, czy to tak w ramach samobiczowania i uzalania sie nad soba bylo?

Nikt Cie nie zmusza do sluchania, nie chcesz, nie sluchaj. Nawet bedzie lepiej

Chyba mi przykro... Mozesz powiedziec o co chodzi?

Oj, chyba nie do konca sie z tym wszystkim pogodzilas... Wiem, ze jest Ci ciezko, ale nie warto sama siebie meczyc ciaglam rozdrapywaniem ran. Odpocznij troche od tego wszystkiego, oddal sie, UTNIJ kontakt. To Ci sie teraz wydaje straszne, ale uwierz, za jakis czas zrozumiesz, ze to dla Twojego dobra. Inaczej nigdy sie z tego nie wygrzebierz...
Powodzenia

Zostałam w domu bo nie miałam innego wyjścia, wszyscy znajomi byli zajęci sobą.
Rozstaliśmy się bo moja rodzina nie akceptowała go, nawet do tego stopnia że moja mama wydzwaniała do jego rodziców, pisała listy, chodziła do jego znajomych mówiąc jaki to on jest zły. Przez to, że z nim byłam moje dwie najlepsze przyjaciółki odwróciły się ode mnie. Wiem, że to też była moja wina, że doszło do tego, ale jak jedna z nich powiedziała, że zrywa kontakt bo jej "się nie opłaca", odpuściłam.

Dosłownie przed chwilą się dowiedziałam że jest już parą z tamtą dziewczyną. "Tak wyszło", jak sam powiedział. To tak boli.. wiedziałam że kiedyś do tego dojdzie... ale nie sądziłam że tak szybko! Dopiero minął miesiąc! A tak mówił, że mnie kocha...


xyz089 Naprawdę chciałabym się z nim przyjaźnić, z nikim tak dobrze mi się nie rozmawia. Nadzieji już nie mam, ale jednak przykro mi że tak szybko zapomniał.

[201803300917]

Napisane przez kolorowatecza

Moim najlepszym przyjacielem jest mój tż.
Nie wyobrażam sobie, że miałabym go nie mieć.

cieszymy się razem z tobą ale co to ma do tematu?
uważam, że jest możliwe ale trudne. mi się niestety nie udało. lubię z nim gadać ale pomimo tego, że od rozstania minął ponad rok to na myśl o jego obecnej dostaje szału. choć mamy umowę, że to tym nie rozmawiamy. ale relacja jaką z nim mam nie jest zdrowa. a cieszę się, że już z nim nie jestem, lepiej mi bez niego. wiec zazdrość nie koniecznie idzie w parze z uczuciem

[violet pearl]

.

[fb8a5b9a760b102056c530f8f24b81e13eb06fc2_5dae38949ff92]

Przyjazn jest mozliwa tylko wtedy,gdy oboje nie bedziecie nic do siebie czuli.Ja jestem po 3 letnim zwiazku,od 4 miesiecy nie jestesmy razem,nie chce byc moim bylym,ale on do mnie caly czas cos czuje i walczy o mnie i choc ja bym chciala sie z nim przyjaznic to musze go unikac na tyle,ile to mozliwe bo on bedzie sobie robil nadzieje.Tobie tez tak radze.

[Fubizka]

[1=fb8a5b9a760b102056c530f 8f24b81e13eb06fc2_5dae389 49ff92;24114103]Przyjazn jest mozliwa tylko wtedy,gdy oboje nie bedziecie nic do siebie czuli.Ja jestem po 3 letnim zwiazku,od 4 miesiecy nie jestesmy razem,nie chce byc moim bylym,ale on do mnie caly czas cos czuje i walczy o mnie i choc ja bym chciala sie z nim przyjaznic to musze go unikac na tyle,ile to mozliwe bo on bedzie sobie robil nadzieje.Tobie tez tak radze.[/QUOTE]

Bardzo mądra wypowiedź Wreszcie ktoś na Intymnym pokazał, że nie trzeba być w życiu egoistą i czasami trzeba postąpić nie tak jak nam jest wygodnie, tylko tak, żeby nie ranić drugiej osoby. Szczególnie osoby, która coś do nas czuje (choć my nie czujemy już tego).

[szmyrk]

Napisane przez tygrysie_oko

Zostałam w domu bo nie miałam innego wyjścia, wszyscy znajomi byli zajęci sobą.
Rozstaliśmy się bo moja rodzina nie akceptowała go, nawet do tego stopnia że moja mama wydzwaniała do jego rodziców, pisała listy, chodziła do jego znajomych mówiąc jaki to on jest zły. Przez to, że z nim byłam moje dwie najlepsze przyjaciółki odwróciły się ode mnie. Wiem, że to też była moja wina, że doszło do tego, ale jak jedna z nich powiedziała, że zrywa kontakt bo jej "się nie opłaca", odpuściłam.

O kurcze
Ale skoro taka zbirowa niechecia palali do tego chlopaka Twoi bliscy, to moze faktycznie cos bylo na rzeczy i dobrze, ze sie rozstaliscie? Dlaczego tak nie lubili?

Dosłownie przed chwilą się dowiedziałam że jest już parą z tamtą dziewczyną. "Tak wyszło", jak sam powiedział. To tak boli.. wiedziałam że kiedyś do tego dojdzie... ale nie sądziłam że tak szybko! Dopiero minął miesiąc! A tak mówił, że mnie kocha...

Mowic mozna wiele rzeczy... Wiem, ze boli, ale staraj sie o tym jak najmniej myslec

Naprawdę chciałabym się z nim przyjaźnić, z nikim tak dobrze mi się nie rozmawia. Nadzieji już nie mam, ale jednak przykro mi że tak szybko zapomniał.

Ty tez w koncu zapomnisz

[tygrysie_oko]

szmyrk To jest bardzo skomplikowane. A nie chcę wyjawiać aż tyle szczegółów. Powiem tylko tyle, że zaczęło się od tego że moja rodzina dowiedziała się o tym, że chłopak proponował mi wspólne mieszkanie po 2 miesiącach znajomości. Staram się o tym myśleć jak najmniej. Już jest nawet lepiej. Mam studia i mam czym się zająć Najgorzej jest właśnie jak człowiek ma za dużo wolnego czasu.
Dziękuję Szmyrk

[szmyrk]

Rozumiem i zycze Ci duzo sily.
A jakby co, zawsze mozesz tutaj pisac