Kiedy te zaręczyny...ile jeszcze mam czekać :(

[Gajaa]

Kiedyś nam się oświadczą, ne? A do tego czasu będziemy się tu wspierać!

Na weekend? Parapetówa u przyjaciółki! Do tego rodzice zostawiają mi wolną chatę, więc będę oglądać do późna głupie filmy, jeść same dobre rzeczy i spać do południa. W międzyczasie będzie trzeba ogarnąć jakiś mini plan pracy na kolonię (21 sierpnia wyjazd) i doczytać materiały na egzamin wrześniowy (jedynie ryza papieru do wkucia, więc nie dziwota, że zaczynam już teraz), ale ... przeważają rzeczy fajne

A co Ty planujesz ciekawego?

[Lady Retro]

Napisane przez baby montana

któraś z Was napisała, że ma problem z niewierzącym TŻem. może kompromisem w waszym przypadku byłby ślub humanistyczny? dla mnie to też będzie ciężka kwestia- nie jestem wierząca (tzn. ochrzczona itd tak, ale nie praktykuje i mam dużo wątpliwości), nie jara mnie ceremonia kościelna, te całe gadki o życiu rodzinnym od kogoś, kto nie ma żony, a z drugiej strony odrzuca mnie od cywilnych, które są totalnie nieromantyczne i zanim człowiek się zorientuje to już jest małżem/żoną. Niestety humanistyczny nie ma mocy prawnej, ale dla mocy prawnej można odwiedzić urząd tylko ze świadkami i w jeansach.
link do strony informacyjnej- http://ceremoniehumanistyczne.pl/slub.html

No niestety, mojemu S. tez już proponowałam ślub humanistyczny i też się nie zgodził. Problem nie leży w tym że jest niewierzący, tylko w tym że nie potrafi się zgodzić na żaden kompromis ;/

[Mystiquee]

Napisane przez Lady Retro

No niestety, mojemu S. tez już proponowałam ślub humanistyczny i też się nie zgodził. Problem nie leży w tym że jest niewierzący, tylko w tym że nie potrafi się zgodzić na żaden kompromis ;/

Ślub humanistyczny? Pierwszy raz słyszę o takim ślubie...
Ciekawe to

[studi]

Kohnelia20 mam nadzieję, że życie nie będzie weryfikować Twojej miłości do TŻ w kontekscie zaręczyn i,że będziecie żyć długo i szczęśliwie
Też mam takie wrażenie,że w dzisiejszych czasach kobiety są jakieś bardziej zdecydowane od facetów....
Ja na weekend jadę do TŻ-ta, ostatnio żyjemy w symbiozie jak nidy:d

[invisible_01]

Napisane przez aluniaaaaa

Mnie tez ogolnie rzecz biorac malo obchodzi to, ze np. ktos tam sie zeni. Ja wiem, ze mam swojego T., znam go praktycznie na wylot, poznalam jego cala rodzine, wszyscy wiedza, ze jestesmy razem, tylko po dluzszym czasie lekko drazniace sa teksty tupu: "Ala, a kiedy wy?" albo "O, czesc T.! Dzwonisz z zapowiedziami?"... Powiedziane to jest z usmiechem, ale daje do myslenia - ja przynajmniej tak mam, ze COKOLWIEK w tym kierunku by mnie zadowolilo!

Ale czy w Waszych rozmowach pojawiają się jakiekolwiek rozmowy o wspólnej przyszłości, o ślubie i dzieciach? Bo dla mnie po jakimś czasie bycia razem poruszanie takich tematów jest całkowicie naturalne. Na pewno nie jest miłe, kiedy rodzina cały czas dopytuje, ale co im właściwie do tego? Ja powiedziałabym na Twoim miejscu, że nasz ślub to nasza sprawa i że pobierzemy się, kiedy będziemy mieli na to ochotę.

Napisane przez Gajaa

O maj, z tym oglądaniem się na koleżanki to żartowałam. Jasne, że im po cichutku zazdroszczę, ale przecież nie będę pędzić TŻta jak krowę przed ołtarz, bo właśnie wśród moich znajomych wskaźnik zawierania małżeństw ogarnia 50% populacji, litości

Ja myślę, że nad wszystkimi ważnymi decyzjami trzeba się zastanowić, bo emocje i uczucia to nie wszystko. Uznaję kompromis między sercem a rozumem i jakby nie było, deadline specjalnie jest tak odległy, żeby buractwo skumało, że w zasadzie wybór momentu należy do niego.

Poza tym ludzie nie dojrzewają w tym samym czasie. Ja już mogę być na etapie "weźmy ślub", a TŻ "chodźmy się upić, będzie cool", więc rozmowy mają wywołać myślenie na dany temat, opracowanie własnej strategii (brzmi strasznie, wiem ), własnego poglądu na kwestie ślubno-weselno-pożyciokresowe z daną osobą. Takie bodźcowanie. A, że mój TŻ póki co ma w głowie tylko swoje wielkie wycieczki, a ja w zasadzie mogłabym już wychodzić za mąż, wszelkie odległe terminy są tylko kompromisem. Daję mu szansę, czekam do tego i tego na deklarację, a potem zwijam manatki i zmieniam piaskownicę. Gdybym mu non stop o tym truła, a mistyczny termin by miał wyznaczony na za miesiąc, to jasne - wtedy by mnie to zupełnie nie rajcowało i wiedziałabym, że mam narzeczonego z przymusu, a tak ma jeszcze lata na deklarację, więc fajnie będzie, jak w tym czasie dorośnie. Ot co. Dodam, że TŻ pochodzi z rodziny rozbitej, więc rozumiem brak zaufania do instytucji małżeństwa.

Zresztą to wszystko zależy od charakteru - jedyni są bardzie rodzinni, inni mniej. Nie ma dwóch takich samych ludzi, więc dokładne zgranie się jest niemożliwe, a skoro jest niemożliwe, potrzebne są kompromisy i rozmowy.
Jedni mają bardziej wylewnych partnerów, którzy im codziennie słodzą, mówią "kocham Cię" i tak dalej, a inni słyszą te słowa od święta. jednym trzeba powiedzieć "Mój mi częściej, że mnie kochasz, proszę. Potrzebuję tego", a inni mówią sami z siebie. Tutaj mamy sytuację analogiczną

Ja też pochodzę z rodziny rozbitej i nie mam urazu przed małżeństwem i szczerze powiedziawszy większość moich znajomych z takiej rodziny pochodzi. I jakoś zakładają rodziny, są ze sobą, zaręczają się bez strachu. Chociaż oczywiście Twój TŻ może mieć obawy, ale nie pomyślałaś kiedyś, że to może być po prostu wymówka?

Tak, ludzie nie dojrzewają w tym samym czasie. Ale jednak gdybym była w wieku, w którym chciałabym już być żoną, a nawet nie jestem narzeczoną, a TŻ nie sprawiałby wrażenia, że chce zrobić jakikolwiek krok w tym kierunku, to nie powtarzałabym sobie: "Dojrzewamy w innym tempie, muszę mu dać czas". Już nie przesadzajmy, że faceci dojrzewają dopiero w okolicach 40-stki i że ciężko im się określić. Faceci są różni, to prawda, ale jednak prawie wszyscy moi koledzy w wieku 20+ oświadcza się i planuje śluby. Nie znam chyba pary, która ma powiedzmy 25 lat, jest ze sobą wiele lat i nie jest nawet zaręczona. Ja nie mówię, że to reguła, ale jednak ja oczekuję od TŻ-ta, że w pewnym wieku stanie się gotowy na założenie rodziny - zwłaszcza, że przygotowania do ślubu trochę trwają.

Dziewczyny, Wy idziecie na kompromis - dajecie jakieś terminy itp., a co robią w tej kwestii Wasi ukochani? Dlaczego to Wy czekacie, chcecie, planujecie, a Wasi faceci nic? Gdybym ja chciała już ślubu, a mój TŻ byłby na etapie: "bawię się i nie myślę o przyszłości", to na pewno nie prosiłabym się o to, żeby zmienił zdanie. Tak jak mówiłam - odmienność priorytetów jest trudna. Kompromis musi być, ale czy kompromis wynika tylko od jednej strony? Dla mnie nie. Nie karzę nikomu zmuszać faceta do oświadczyn (broń Boże), ale dla mnie naprawdę dziwne jest, kiedy w pewnym wieku, po wielu latach razem, rozmawianie o przyszłości działa na niego jak płachta na byka. Gdyby mój TŻ reagował alergicznie na jakąkolwiek próbę rozmowy, co z nami dalej, to dla mnie byłoby jasne, że jednak przyszłość ze mną nie jest dla niego oczywista.

[yoona]

Napisane przez Mystiquee

Ślub humanistyczny? Pierwszy raz słyszę o takim ślubie...
Ciekawe to

ja planuje polaczyc slub humanistyczny z cywilnym, tzn do normalnego cywilnego zatrudnic mistrza ceremoni, dodac muzyke itp,tak, zeby to trwalo chociaz te pol godziny i bylo romantyczne

[natee]

Napisane przez Kohnelia20

o kurde nie zazdroszcze

wcale tego nie oczekuje, ja jestem świadoma tego co robie.
byłam w 4-letnich zwiazkach i rocznyh, w ktorych nic sie nie ruszalo, teraz po prostu wiemy, ze to jest to, mamy swoje lata i wiemy co czujemy.

[studi]

Napisane przez invisible_01

Ja też pochodzę z rodziny rozbitej i nie mam urazu przed małżeństwem i szczerze powiedziawszy większość moich znajomych z takiej rodziny pochodzi. I jakoś zakładają rodziny, są ze sobą, zaręczają się bez strachu. Chociaż oczywiście Twój TŻ może mieć obawy, ale nie pomyślałaś kiedyś, że to może być po prostu wymówka?

Tak, ludzie nie dojrzewają w tym samym czasie. Ale jednak gdybym była w wieku, w którym chciałabym już być żoną, a nawet nie jestem narzeczoną, a TŻ nie sprawiałby wrażenia, że chce zrobić jakikolwiek krok w tym kierunku, to nie powtarzałabym sobie: "Dojrzewamy w innym tempie, muszę mu dać czas". Już nie przesadzajmy, że faceci dojrzewają dopiero w okolicach 40-stki i że ciężko im się określić. Faceci są różni, to prawda, ale jednak prawie wszyscy moi koledzy w wieku 20+ oświadcza się i planuje śluby. Nie znam chyba pary, która ma powiedzmy 25 lat, jest ze sobą wiele lat i nie jest nawet zaręczona. Ja nie mówię, że to reguła, ale jednak ja oczekuję od TŻ-ta, że w pewnym wieku stanie się gotowy na założenie rodziny - zwłaszcza, że przygotowania do ślubu trochę trwają.

Dziewczyny, Wy idziecie na kompromis - dajecie jakieś terminy itp., a co robią w tej kwestii Wasi ukochani? Dlaczego to Wy czekacie, chcecie, planujecie, a Wasi faceci nic? Gdybym ja chciała już ślubu, a mój TŻ byłby na etapie: "bawię się i nie myślę o przyszłości", to na pewno nie prosiłabym się o to, żeby zmienił zdanie. Tak jak mówiłam - odmienność priorytetów jest trudna. Kompromis musi być, ale czy kompromis wynika tylko od jednej strony? Dla mnie nie. Nie karzę nikomu zmuszać faceta do oświadczyn (broń Boże), ale dla mnie naprawdę dziwne jest, kiedy w pewnym wieku, po wielu latach razem, rozmawianie o przyszłości działa na niego jak płachta na byka. Gdyby mój TŻ reagował alergicznie na jakąkolwiek próbę rozmowy, co z nami dalej, to dla mnie byłoby jasne, że jednak przyszłość ze mną nie jest dla niego oczywista.

Bardzo mądrze piszesz, zgadzam się ze wszystkim, ale zastanówcie się dziewczyny, czy gdyby doszło do sytuacji,że po iluś tam latach facet nic nie robi w kierunku a zręczyn a wy decydujecie się na odeście, to facet niepoleciałby do sklepu po pierścionek???podejrzewam , że w 80% przypadków by tak było, więc to także było by swojego rodzaju wymuszenie na nim zaręczyn...Sory ja odchodzę, bo nie ma deklaracji, a on wystraszony, że to nie przelewki,żeby zatrzymać dziewczynę idzie kupować na gwałt rety pierścionek

[Kohnelia20]

no nie wiem na zdrowy rozum nie idzie poznać kogoś jaki jest naprawde jak sie zachowuje w typowych sytuacjach po 4 miesiacach zreszta to jest jeszcze etap zakochania i wiadomo motylki w brzuchu itd.... życze ci żebyś za kilka lat była tak samo pewna jak teraz

---------- Dopisano o 13:24 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------

a druga sprawa czy w ogole takie wymuszone zareczyny na sile cieszą? i dają szczęście? jak dla mnie nie.... cały czas się by gadalo mu marudzilo że on nic robi że to już czas i na koncu termin że jak do tego dnia nie zrobisz tego to koniec z nami a on przychodzi z pierscionkiem nie wiem jak was mnie byłoby raczej przykro że aż do tego stopnia musiało dojść i raczej nie byłby to radosny moment!! nie ten to inny się zdecyduje bez wymuszania

[natee]

a to tu Cie zadziwie, ze u nas nie bylo typowo (motylki , idealizowanie partnera, euforia, pociag fizyczny itp) od poczatku podeszlismy chlodno do tej znajomosci a do tego co czujemy doszlismy na innych plaszczyznach, zupelnie 'niefizycznych'.
chyba 'na zdrowy rozum' tego sie nie da wytłumaczyć

co do wymuszeń, zgadzam sie z Toba. albo sie to czuje albo nie (ze to juz czas).

[Kohnelia20]

Napisane przez studi

Kohnelia20 mam nadzieję, że życie nie będzie weryfikować Twojej miłości do TŻ w kontekscie zaręczyn i,że będziecie żyć długo i szczęśliwie
Też mam takie wrażenie,że w dzisiejszych czasach kobiety są jakieś bardziej zdecydowane od facetów....
Ja na weekend jadę do TŻ-ta, ostatnio żyjemy w symbiozie jak nidy:d

nie chodzi o to że kobiety są bardziej zdecydowanee tylko maja facetów bez jaj jak to się mówi(inaczej wytłumaczyć sobie tego nie moge)

---------- Dopisano o 13:28 ---------- Poprzedni post napisano o 13:26 ----------

Napisane przez natee

a to tu Cie zadziwie, ze u nas nie bylo typowo (motylki , idealizowanie partnera, euforia, pociag fizyczny itp) od poczatku podeszlismy chlodno do tej znajomosci a do tego co czujemy doszlismy na innych plaszczyznach, zupelnie 'niefizycznych'.
chyba 'na zdrowy rozum' tego sie nie da wytłumaczyć

co do wymuszeń, zgadzam sie z Toba. albo sie to czuje albo nie (ze to juz czas).

wiesz zreszta chyba i tak lepiej że oświadczył ci się szybko niż miałabyś czekać kilka lat jak koleżanki i nic.... bynajmniej tak mi sie wydaje

[natee]

Napisane przez Kohnelia20

wiesz zreszta chyba i tak lepiej że oświadczył ci się szybko niż miałabyś czekać kilka lat jak koleżanki i nic.... bynajmniej tak mi sie wydaje

przeszlam juz takie 'czekanie' i wiem co czują
na studiach na psychologii nasluchalam sie o teorii 'przeterminowanych zwiazkow' w ktorych od wielu lat nic nie idzie na przod i wkoncu sie psuja/rozpadaja. troche w tym prawdy, a przynajmniej u mnie sie sprawdzilo.

tym bardzej teraz ciesze sie, ze mam takiego faceta, ktory wie czego chce

[aluniaaaaa]

Napisane przez studi

Zgadzam się z tym, dlatego chcę mieć czas,żeby się nacieszyć stanem narzeczeństwa, a poźniej wpaść w szał organizacji przyjęcia weselnego...
Nie patrzę się na koleżanki, bo jeszcze sporo jest na etapie chodzenia, ew. w trakcie przygotowań do ślubu, ale oczywiście rodzina zadaje pytania typu kiedy, gdzie, a czemu i to mnie wnerwia
Aluniaaa bądz dobrej myśli i odliczaj czas do urodzin

Ja mam to samo. Wole sobie na spokojnie studia skonczyc (poki co chociaz licencjat) i potem dopiero oddac sie w calosci przygotowaniom

Napisane przez roxyroxy

Ale, dzisiaj lepszy humor mam, weekend nadchodzi! Dziewczyny co planujecie na weekend????

My w sobote wyjezdzamy do Karpacza

Napisane przez invisible_01

Ale czy w Waszych rozmowach pojawiają się jakiekolwiek rozmowy o wspólnej przyszłości, o ślubie i dzieciach? Bo dla mnie po jakimś czasie bycia razem poruszanie takich tematów jest całkowicie naturalne. Na pewno nie jest miłe, kiedy rodzina cały czas dopytuje, ale co im właściwie do tego? Ja powiedziałabym na Twoim miejscu, że nasz ślub to nasza sprawa i że pobierzemy się, kiedy będziemy mieli na to ochotę.

Oczywiscie, poruszamy te tematy. Nie jakos specjalnie czesto, bo po co - najpierw zareczyny Ogladamy sobie ogloszenia w internecie o mieszkaniach, planujemy, kombinujemy i jestesmy na dobrej drodze do realizacji
Ja juz taka jestem, ze od mlodego fadcynowaly mnie tematy slubne Dlatego z mila checia podczytuje sobie watki gdzie dziewczyny sobie doradzaja i planuje ten dzien Nie wspominajac o tym, ze od zawsze chcialam pracowac w salonie sukien slubnych Planowalam nawet przez pewien moment z kolezankami zalozyc firme organizujaca wesela

Napisane przez natee

wcale tego nie oczekuje, ja jestem świadoma tego co robie.
byłam w 4-letnich zwiazkach i rocznyh, w ktorych nic sie nie ruszalo, teraz po prostu wiemy, ze to jest to, mamy swoje lata i wiemy co czujemy.

Zgadzam sie z Toba. Znam kilka par, ktore byly po pare lat we wczesniejszych zwiazkach, rozeszli sie i po krotkim czasie zaczely planowac sluby z nastepnymi partnerami. Jest to dosc powszechna praktyka - w moim otoczeniu Ja jednak nie chcialabym tak szybko sie deklarowac...

[invisible_01]

Napisane przez studi

Bardzo mądrze piszesz, zgadzam się ze wszystkim, ale zastanówcie się dziewczyny, czy gdyby doszło do sytuacji,że po iluś tam latach facet nic nie robi w kierunku a zręczyn a wy decydujecie się na odeście, to facet niepoleciałby do sklepu po pierścionek???podejrzewam , że w 80% przypadków by tak było, więc to także było by swojego rodzaju wymuszenie na nim zaręczyn...Sory ja odchodzę, bo nie ma deklaracji, a on wystraszony, że to nie przelewki,żeby zatrzymać dziewczynę idzie kupować na gwałt rety pierścionek

Gdyby przyleciał z pierścionkiem dopiero, gdybym go zostawiła, to nie chciałabym już ani faceta, ani pierścionka. Gdybym powiedziała swojemu TŻ-towi: "Przyszedł moment w naszym związku, w którym albo robimy krok naprzód, albo się rozstajemy", a on nic by z tym nie zrobił, to ten pierścionek po moim odejściu byłby totalnie wymuszony i pewnie i tak i tak nic by nie zmienił, i zostałby dany tylko po to, żeby facet na jakiś czas miał spokój. Ja nie chcę samego pierścionka. Ja chcę założyć rodzinę z facetem, który tak samo jak ja jest na to gotowy i który nie czuł się do oświadczyn przez nikogo ani przez nic zmuszony. Dla mnie facet, który będąc z kobietą przez wiele lat i mając te parę lat na karku nadal nie robi kroku naprzód, po prostu nie uważa jej za miłość swojego życia. I żadne terminy, żadne proszenie tego nie zmieni.

[Lady Retro]

Napisane przez Mystiquee

Ślub humanistyczny? Pierwszy raz słyszę o takim ślubie...
Ciekawe to

To jest popularne w ameryce. Sama sobie wymyślasz gdzie chcesz robić ślub i jak ma wyglądać. jeśli chcesz wziąć ślub skacząc ze spadochronu- to to jest rozwiązanie idealne. Może być połączony jednocześnie z cywilnym, ale z kościelnym chyba nie

[roxyroxy]

Napisane przez Gajaa

Kiedyś nam się oświadczą, ne? A do tego czasu będziemy się tu wspierać!

Na weekend? Parapetówa u przyjaciółki! Do tego rodzice zostawiają mi wolną chatę, więc będę oglądać do późna głupie filmy, jeść same dobre rzeczy i spać do południa. W międzyczasie będzie trzeba ogarnąć jakiś mini plan pracy na kolonię (21 sierpnia wyjazd) i doczytać materiały na egzamin wrześniowy (jedynie ryza papieru do wkucia, więc nie dziwota, że zaczynam już teraz), ale ... przeważają rzeczy fajne

A co Ty planujesz ciekawego?

Uwielbiam takei leniwe weekendy!

U mnie impreza pokerowa w piatek, w sobote obijanie ( moze jakies kino) a w niedziele trening biegowy (trenuje do pol maratonu we wrzesniu)

A na kolonie rozumiem jedziesz jako wychowawca? Pierwszy raz?

[Gajaa]

Dla mnie facet, który będąc z kobietą przez wiele lat i mając te parę lat na karku nadal nie robi kroku naprzód, po prostu nie uważa jej za miłość swojego życia.


Miłość, nie miłość, czasem sprawy ekonomiczne są bardziej przytłaczające, bo na miłości się nie zarobi i nią się nie naje. Jak się zaczyna w wieku 17 lat być z partnerem, to granica podjęcia "poważnych kroków" w stronę wspólnego życia znacznie się przesuwa.

Nie, mój TŻ nie używa argumentu braku zaufania do małżeństwa spowodowanego rodziną rozbitą, ale studiuję pracę socjalną i wydedukowałam to sama do tej pory się lamus ze mnie śmieje, że wiem lepiej co jego podświadomość mysli, niż on sam


Invisible, Kornelia, proponuję skończyć temat, bo w kółko powtarzamy te same argumenty, a to do niczego nie prowadzi. Wy macie swoje poglądy i podejście do sprawy, inni swoje - tylko życie może je zweryfikować, to natomiast wymaga czasu. Za 10 lat chętnie się wypowiem, czy to się sprawdziło czy nie. Póki co nie chce mi się mówić znowu o tym samym

Cóż, do braku jaj mojego TŻta zdecydowanie muszę się przyznać. Już od dawna mu mówię, że mógłby chociaż jedno wziąć ode mnie, a życie stałoby się piękniejsze. Niestety, do tej pory mam oba.

edit: tak, jako wychowawca. Nie pierwszy raz, a trzeci ( po cywilnemu. wcześniej jeździłam z ZHP ). Też lubię leniwe weekendy

[invisible_01]

Napisane przez Gajaa

Miłość, nie miłość, czasem sprawy ekonomiczne są bardziej przytłaczające, bo na miłości się nie zarobi i nią się nie naje. Jak się zaczyna w wieku 17 lat być z partnerem, to granica podjęcia "poważnych kroków" w stronę wspólnego życia znacznie się przesuwa.

Nie, mój TŻ nie używa argumentu braku zaufania do małżeństwa spowodowanego rodziną rozbitą, ale studiuję pracę socjalną i wydedukowałam to sama do tej pory się lamus ze mnie śmieje, że wiem lepiej co jego podświadomość mysli, niż on sam


Invisible, Kornelia, proponuję skończyć temat, bo w kółko powtarzamy te same argumenty, a to do niczego nie prowadzi. Wy macie swoje poglądy i podejście do sprawy, inni swoje - tylko życie może je zweryfikować, to natomiast wymaga czasu. Za 10 lat chętnie się wypowiem, czy to się sprawdziło czy nie. Póki co nie chce mi się mówić znowu o tym samym

Cóż, do braku jaj mojego TŻta zdecydowanie muszę się przyznać. Już od dawna mu mówię, że mógłby chociaż jedno wziąć ode mnie, a życie stałoby się piękniejsze. Niestety, do tej pory mam oba.

edit: tak, jako wychowawca. Nie pierwszy raz, a trzeci ( po cywilnemu. wcześniej jeździłam z ZHP ). Też lubię leniwe weekendy

Co do pogrubionego - ja zaczęłam być z TŻ-tem w wieku 16 lat, a jakoś tego nie odczuwam

Mimo, że mamy inne poglądy, to bardzo podoba mi się Twoje podejście. Wydajesz się dziewczyną, która wie, czego chce od życia i mam nadzieję, że dostaniesz to, na co zasługujesz Życie na pewno zweryfikuje poglądy - kto wie, może to ja za parę lat będę zawiedziona, bo TŻ nadal mi się nie oświadczył? Nigdy nie mówię nigdy, ale najważniejsze to wiedzieć, czego się chce i dążyć do tego. My kobiety nie musimy być bierne A co do wycieczek Twojego TŻ-ta - to na pewno też kształtuje jego osobowość. Mimo, że pewnie jego wyprawy nie raz Ci doskwierały, to wspaniale jest być z człowiekiem, który ma pasję. I oczywiście zgadzam się z Tobą, że sama miłość to nie wszystko - niestety pieniądze odgrywają bardzo dużą rolę, bo miłością rachunków się nie zapłaci.

Życzę Ci powodzenia i oby Twój TŻ wreszcie się zmobilizował. Pozdrawiam

A, i jeszcze na koniec mi się przypomniało - co byście zrobiły, gdyby Wasi TŻ-ci mówili, że chcą być z Wami całe życie, że jesteście tymi jedynymi, dzieci mogą mieć choćby zaraz, ale ślubu nie chcą? Znam całkiem sporo osób, które ślubu nie chcą - z różnych względów. Potrafiłybyście zrezygnować ze ślubu czy skończyłybyście związek? A może próbowałybyście namówić TŻ-ta, aby jednak wziąć ślub? Ciekawa jestem Waszej opinii.

[Kohnelia20]

invisible_01 kochana a z jakich powodów np nie chcą brać ślubu? napisz bo jestem ciekawa i wtedy prędzej bym wiedziała co zrobic
a co do Gaji zgadzam się dziewczyna wie czego chce

[aluniaaaaa]

Napisane przez invisible_01

A, i jeszcze na koniec mi się przypomniało - co byście zrobiły, gdyby Wasi TŻ-ci mówili, że chcą być z Wami całe życie, że jesteście tymi jedynymi, dzieci mogą mieć choćby zaraz, ale ślubu nie chcą? Znam całkiem sporo osób, które ślubu nie chcą - z różnych względów. Potrafiłybyście zrezygnować ze ślubu czy skończyłybyście związek? A może próbowałybyście namówić TŻ-ta, aby jednak wziąć ślub? Ciekawa jestem Waszej opinii.

Hmmm... Ciezki orzech Ale powiem tak, ja mojemu T. powiedzialam: "Do slubu mi sie nie spieszy, narzeczona moge byc i 100 lat, ale NARZECZONA, a nie DZIEWCZYNA!" Wiec mysle, ze nie mialabym problemow z zaakceptowaniem jego wyboru, ze slubu nie chce. Chociaz pewnie namawialabym go chociaz na cywilny - moze byc i mega skromny, ale zeby byl.

[roxyroxy]

Napisane przez Gajaa

Dla mnie facet, który będąc z kobietą przez wiele lat i mając te parę lat na karku nadal nie robi kroku naprzód, po prostu nie uważa jej za miłość swojego życia.




Cóż, do braku jaj mojego TŻta zdecydowanie muszę się przyznać. Już od dawna mu mówię, że mógłby chociaż jedno wziąć ode mnie, a życie stałoby się piękniejsze. Niestety, do tej pory mam oba.

edit: tak, jako wychowawca. Nie pierwszy raz, a trzeci ( po cywilnemu. wcześniej jeździłam z ZHP ). Też lubię leniwe weekendy

Gajaa, rozmieszylas mnie tym tekstem. Chyba go kiedys zacytuje mojemu tztowi!!!

---------- Dopisano o 15:54 ---------- Poprzedni post napisano o 15:50 ----------

Napisane przez invisible_01

Co do pogrubionego - ja zaczęłam być z TŻ-tem w wieku 16 lat, a jakoś tego nie odczuwam

Mimo, że mamy inne poglądy, to bardzo podoba mi się Twoje podejście. Wydajesz się dziewczyną, która wie, czego chce od życia i mam nadzieję, że dostaniesz to, na co zasługujesz Życie na pewno zweryfikuje poglądy - kto wie, może to ja za parę lat będę zawiedziona, bo TŻ nadal mi się nie oświadczył? Nigdy nie mówię nigdy, ale najważniejsze to wiedzieć, czego się chce i dążyć do tego. My kobiety nie musimy być bierne A co do wycieczek Twojego TŻ-ta - to na pewno też kształtuje jego osobowość. Mimo, że pewnie jego wyprawy nie raz Ci doskwierały, to wspaniale jest być z człowiekiem, który ma pasję. I oczywiście zgadzam się z Tobą, że sama miłość to nie wszystko - niestety pieniądze odgrywają bardzo dużą rolę, bo miłością rachunków się nie zapłaci.

Życzę Ci powodzenia i oby Twój TŻ wreszcie się zmobilizował. Pozdrawiam

A, i jeszcze na koniec mi się przypomniało - co byście zrobiły, gdyby Wasi TŻ-ci mówili, że chcą być z Wami całe życie, że jesteście tymi jedynymi, dzieci mogą mieć choćby zaraz, ale ślubu nie chcą? Znam całkiem sporo osób, które ślubu nie chcą - z różnych względów. Potrafiłybyście zrezygnować ze ślubu czy skończyłybyście związek? A może próbowałybyście namówić TŻ-ta, aby jednak wziąć ślub? Ciekawa jestem Waszej opinii.

nie ukrywam ,ze bylabym rozczrowana ale mysle,ze bylabym w stanie zrezygnowac ze slubu wiedzac,ze i tak chce spedzic ze mna swoje zycie, zalozyc rodzine a po prostu jest przeciwny instytucji malzenstwa.

Ale z drugiej strony, dlaczego ja mam rezygnowac ze slubu a nie on ze swoich pogladow? Pewnie trzeba by bylo szukac kompromisu- np jakiejs uroczystosci kameralnej wsrod najblizszych bez oficjalnego slubowania

Aluniaa, Jak wrocisz z Karpacza to koniecznie napisz jak bylo- kto wiem moze to bedzie Twoj ostatni post tutaj ;-)

[aluniaaaaa]

Napisane przez roxyroxy

Aluniaa, Jak wrocisz z Karpacza to koniecznie napisz jak bylo- kto wiem moze to bedzie Twoj ostatni post tutaj ;-)

Nie pozegnam sie jeszcze z wami - zostalam uswiadomiona, ze to jeszcze nie Karpacz, ale jest plan

[studi]

Napisane przez invisible_01

Co do pogrubionego - ja zaczęłam być z TŻ-tem w wieku 16 lat, a jakoś tego nie odczuwam

Mimo, że mamy inne poglądy, to bardzo podoba mi się Twoje podejście. Wydajesz się dziewczyną, która wie, czego chce od życia i mam nadzieję, że dostaniesz to, na co zasługujesz Życie na pewno zweryfikuje poglądy - kto wie, może to ja za parę lat będę zawiedziona, bo TŻ nadal mi się nie oświadczył? Nigdy nie mówię nigdy, ale najważniejsze to wiedzieć, czego się chce i dążyć do tego. My kobiety nie musimy być bierne A co do wycieczek Twojego TŻ-ta - to na pewno też kształtuje jego osobowość. Mimo, że pewnie jego wyprawy nie raz Ci doskwierały, to wspaniale jest być z człowiekiem, który ma pasję. I oczywiście zgadzam się z Tobą, że sama miłość to nie wszystko - niestety pieniądze odgrywają bardzo dużą rolę, bo miłością rachunków się nie zapłaci.

Życzę Ci powodzenia i oby Twój TŻ wreszcie się zmobilizował. Pozdrawiam

A, i jeszcze na koniec mi się przypomniało - co byście zrobiły, gdyby Wasi TŻ-ci mówili, że chcą być z Wami całe życie, że jesteście tymi jedynymi, dzieci mogą mieć choćby zaraz, ale ślubu nie chcą? Znam całkiem sporo osób, które ślubu nie chcą - z różnych względów. Potrafiłybyście zrezygnować ze ślubu czy skończyłybyście związek? A może próbowałybyście namówić TŻ-ta, aby jednak wziąć ślub? Ciekawa jestem Waszej opinii.

Pewnie bym na taki schemat przystała, bo ogólnie to jesli ślub to bardzo skromny i cywilny, mogłabym trwać w konkubinacie ale jako narzeczona i przy uregulowaniu wszelkich kwestii prawnych (testamenty i te sprawy), bo niestety różnie dzieje się w życiu i nie wiadomo co człowiek czeka za rogiem dnia jutrzejszego;/

[Gajaa]

Invisible, też zaczęliście wcześnie i nie masz parcia? Ło. Widać, żeś spokojniejsza ode mnie i, o ile dobrze pamiętam, młodsza o 3 lata, więc może dlatego

Słodzicie mi dziewczyny. Uważajcie, bo wpadnę w samozachwyt, a Wam życzę tego samego, co Wy mnie

Z ostatnią wyprawą mojego TŻta są same problemy. Na bieżąco wylewam żale w "Sposobach na tęsknotę". To nieco zweryfikuje ideał bycia z pasjonatem

Jak bym zareagowała na wieść, że nie luby ślubu? Zależało by od powodów, jakie by podawał za kluczowe, ale myślę, że wierciłabym tak długo, aż by się zgodził na skromny cywilny. Jeśli by mnie kochał, mógłby przez te 15 min zacisnąć zęby. Tak samo dzielnie walczyłam bite 5 lat o garnitur w szafie mojego TŻta, aż w końcu wywalczyłam! Na wesele jego przyjaciela. Wszyscy mi gratulowali

[Kohnelia20]

Gajaa ja tak samo jak invisible no może jeszcze nie miałam 16 lat bo brakowaly 4 miesiące teraz jesteśmy już 4 lata w tym 2 mieszkamy razem i też czekam

[Gajaa]

Sami długodystansowcy czekają. No ładnie ładnie. Nic tylko tłuc TŻtow i patrzeć czy równo puchną

Aj, zazdroszczę wspólnego mieszkania! Wynajmujecie coś? Mieszkanie, pokój? A może z teściami? opowiadaj! My mamy wielkie plany do marca być wyprowadzeni i tak sobie myślimy, że w najlepszym wypadku będzie to kawalerka, w gorszym pokój/kawalerka w domu jednorodzinnym, a jak zupełnie nie pójdzie - pokój w mieszkaniu studenckim.

Roxy, cytuj! Może Twój dostrzeże głęboki przekaz i będzie Ci lżej

[aluniaaaaa]

Ja tez zazdroszcze wspolnego mieszkania! My bedziemy musieli chyba z tym poczekac chociaz i tak jest dobrze, bo T. dostal umowe na stale w firmie, a to juz jakas podstawa, zeby kredycik kiedys wziac czy co

[Kohnelia20]

a więc tak mieszkamy z moimi rodzicami bo się budujemy tzn teraz zostało tylko remontować w środku tynki, posadzki i te sprawy i można się wprowadzać dlatego tż sie do mnie wprowadził bo za wynajem szlo co miesiąc 400 zł a i tak ciągle u mnie siedział więc nie było sensu szkoda kasy i tak każdą zł odkładamy żeby tylko się wyprowadzić i sami mieszkać

[invisible_01]

Napisane przez Kohnelia20

invisible_01 kochana a z jakich powodów np nie chcą brać ślubu? napisz bo jestem ciekawa i wtedy prędzej bym wiedziała co zrobic

Chociażby najpopularniejszy powód - "papierek nie jest mi potrzebny, żeby być z kimś na zawsze" albo "po ślubie ludzie przestają się starać i wszystko się psuje".

Właśnie dla mnie ślub i dzieci to sprawa, w której nie widzę kompromisu i dlatego spytałam Was o zdanie. Bo jak tu to pogodzić? Choćby było jakieś przyjęcie, choćby cywilny, to jednak skończy się tylko i wyłącznie na tym, że albo ślub byłby albo by go nie było. O ile w kwestii ślubu jeszcze bym się nie upierała tak strasznie, to np. nie mogłabym być z kimś, kto kategorycznie mówi, że nie chce mieć dzieci. Może by mu się odmieniło, a może nie, ale jednak ja dzieci chcę mieć i w tej kwestii kompromisu się chyba totalnie nie da wypracować.

Napisane przez Gajaa

Invisible, też zaczęliście wcześnie i nie masz parcia? Ło. Widać, żeś spokojniejsza ode mnie i, o ile dobrze pamiętam, młodsza o 3 lata, więc może dlatego

Bardzo możliwe. Ja w wieku 25 lat chciałabym wziąć ślub, co w moich okolicach oznacza, że w wieku max 23 lat musiałabym zająć już salę - a najlepiej to mając 22 lata, żeby załapać się na fajny termin. Dlatego gdybym zdmuchnęła 23 świeczki na urodzinowym torcie, a TŻ nadal nic nie robiłby w kierunku "zrobienia kroku naprzód" zaczęłabym powoli się na niego wkurzać Mam nadzieję, że mój luby w porę się ogarnie, ale kto wie...

Napisane przez Gajaa

Sami długodystansowcy czekają. No ładnie ładnie. Nic tylko tłuc TŻtow i patrzeć czy równo puchną

Aj, zazdroszczę wspólnego mieszkania! Wynajmujecie coś? Mieszkanie, pokój? A może z teściami? opowiadaj! My mamy wielkie plany do marca być wyprowadzeni i tak sobie myślimy, że w najlepszym wypadku będzie to kawalerka, w gorszym pokój/kawalerka w domu jednorodzinnym, a jak zupełnie nie pójdzie - pokój w mieszkaniu studenckim.

Ja też wynajmuję mieszkanie z TŻ-tem Mieszkamy razem od roku. Ja wyprowadziłam się na studia, a on stwierdził, że beze mnie nie wytrzyma i też się wyprowadził Myślałam, że długo ze mną nie wytrzyma, ale mimo że czasami narzeka to jeszcze walizek nie spakował

[Gajaa]

Kornelia, ale Wam się świetnie ułożyło! Od razu po ślubie do własnego domu (albo i przed). Rewelacja!

Invisible, ha, tu Cię mam! Też chciałam brać ślub, jak studia skończę, a tu taki kwiatek. Niech się lepiej ogarnie ten mój TŻ, bo jak nie, to wyląduje na księżycu, tak mu tyłek skopie.
Wynajmujecie - czeka nas podobny los i przyznam, że opłaty mnie strasznie przerażają. Chyba wyjdzie tak, że jedna pensja będzie topiona w mieszkaniu, a druga przeznaczona na życie. masakra. I jak tu cokolwiek odłożyć?

Moglibyśmy oczywiście zamieszkać z jego matką, bo kupili z konkubentem chałupę wielką jak stodoła, ale sam konkubent jest osobą wielce toksyczną, więc niestety. A po trzech wielkich pokojach hula wiatr ....