Rozstanie z facetem - część 11 :(

[martusiax]

Ale mi wyleciało z głowy nooo;/

[Paulinkus]

Napisane przez maczupikczu

elvegirl i znowu napisze wiem, ale mi wstd za siebie :/

Malla co prawda to prawda

to spotkanie ilu dniowe????

Dasz radę to podobnie jak z alkoholizmem wiesz, że szkodzi, a nadal to robisz. Ja zaraz po rozstaniu kazałam siostrze skonfiskować mój tel. żeby nie pisać do niego. Pomogło.

[marilyn monroe]

Napisane przez Paulinkus

Masz może tą książkę w formie e-booka ?

niestety nie, mam tylko w normalnej papierowej formie

[Paulinkus]

Napisane przez marilyn monroe

niestety nie, mam tylko w normalnej papierowej formie

Może uda mi się ją dostać w jakiejś księgarni wysyłkowej. Dobra jest ?

[wadera4]

Napisane przez martusiax

FU*K! Laski zapomniałam że ja 25go nie dam radyyy;(

[marilyn monroe]

Napisane przez Paulinkus

Może uda mi się ją dostać w jakiejś księgarni wysyłkowej. Dobra jest ?

ja kupiłam w antykwariacie internetowym.jest przykra prawdą,dobra jest...

[wadera4]

co tu się nie dzieje normalnie, wchodzę a tu tylko Warszawa, Warszawa, Warszawa
ja myślałam, że to spotkanie to tak żeby poimprezować i się napić, a nie Warszawę zwiedzać jak dzieci

a w ogóle to dzięki dziewczyny! 25-ego to ja organizuję zawody wędkarskie więc D.PA!!!

[krolowazimy]

Napisane przez wadera4

co tu się nie dzieje normalnie, wchodzę a tu tylko Warszawa, Warszawa, Warszawa
ja myślałam, że to spotkanie to tak żeby poimprezować i się napić, a nie Warszawę zwiedzać jak dzieci

a w ogóle to dzięki dziewczyny! 25-ego to ja organizuję zawody wędkarskie więc D.PA!!!

Myślałam, że jak będziesz, to się napijemy

No ale skoro wolisz panów wędkarzy ....

[virginia]

Dzień dobry

Byłam i myślę, że dobrze zrobiłam. Okazało się, że jest to 'Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie', pani, z którą rozmawiałam prowadziła nawet kiedyś nasze 'nauczki przedmałżeńskie', ale mi to nie przeszkadza i myślę, że mówiła dość obiektywnie.
Powiedziała mi, że niepotrzebnie daliśmy się wplątać w rozgrywki teściów, że to bardzo naruszyło nasze małżeństwo. Powiedziała, że M ucieka od problemów, od życia w uzależnienie (komputer, gry). Powiedziała, że pewnie na razie nie ufamy sobie, nie czujemy się pewni, boimy się siebie (i chyba rzeczywiście tak jest). Powiedziała, że muszę przede wszystkim nabrać szacunku do samej siebie i tego szacunku do siebie wymagać. Że muszę o siebie zadbać, wytyczyć jasno granice, że on jest moim mężem a ja jego żoną i że tak powinien mnie traktować. Doradziła, żebym próbowała z nim porozmawiać, żebym mu powiedziała, że chcę ratować to małżeństwo (bo tak powiedziałam jej) ale że nie godzę się na to, co (jak) jest teraz i że proponuję terapię małżeńską (niekoniecznie u niej, mają tam też psychologów itd.), że przysięgaliśmy sobie być razem na dobre i na złe, i że teraz jest to złe, ale że możemy przez to przejść razem. Mówiła jednak, że nie mogę występować w roli 'ofiary', że muszę poczekać z tą rozmową aż nabiorę sił, że nie mogę podczas niej płakać, krzyczeć. Powiedziała, żeby dać mu jakiś czas na zastanowienie się. Ale rzeczywiście coś z tym zrobić trzeba, bo inaczej kryzys będzie się tylko pogłębiał. Potem zawołała panią psycholog, umówiłam się z nią na 7 września, proponowała mi, żeby popracować nad moim poczuciem wartości/szacunkiem do samej siebie.
Mówiła też, że są w tym Centrum prawnicy, że można też skorzystać z ich pomocy. Powiedziała też, że jeśli rzeczywiście TŻet nie chce mieć dzieci to to z 'kościelnego' pktu widzenia stawia chyba pod znakiem zapytania jego wywiązanie się z przysięgi małżeńskiej (powiedziała to inaczej ale chyba o to jej chodziło).
Myślę, że ma ona sporo racji. Do konfrontacji tak czy inaczej będzie musiało dojść. Poczekam chyba tylko na 'właściwy moment'.
Dziś była u mnie mama, ale mimo jej szczerych chęci, nie sądzę by jej nastawienie mi pomagało. Daje mi do zrozumienia, że mam z nim być za wszelką cenę, bo sama sobie nie poradzę a rozwód to najgorsze możliwe wyjście. To bardzo podkopuje moją wiarę w siebie.
Mam też dziś iść do brata, wczoraj dzwonił, że chce ze mną porozmawiać. Zobaczę, co ma mi do powiedzenia, opowiem mu o dzisiejszym spotkaniu. Chciałabym też porozmawiać z tatą. Generalnie chciałabym ich mieć 'po swojej stronie'.
Eh...

[Paulinkus]

Napisane przez wadera4

co tu się nie dzieje normalnie, wchodzę a tu tylko Warszawa, Warszawa, Warszawa
ja myślałam, że to spotkanie to tak żeby poimprezować i się napić, a nie Warszawę zwiedzać jak dzieci

a w ogóle to dzięki dziewczyny! 25-ego to ja organizuję zawody wędkarskie więc D.PA!!!

Poimprezować, napić się, a przy okazji pozwiedzać. Część z nas będzie z rana, więc trzeba sobie jakoś czas zorganizować

---------- Dopisano o 12:59 ---------- Poprzedni post napisano o 12:55 ----------

Napisane przez virginia

Dzień dobry

Byłam i myślę, że dobrze zrobiłam. Okazało się, że jest to 'Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie', pani, z którą rozmawiałam prowadziła nawet kiedyś nasze 'nauczki przedmałżeńskie', ale mi to nie przeszkadza i myślę, że mówiła dość obiektywnie.
Powiedziała mi, że niepotrzebnie daliśmy się wplątać w rozgrywki teściów, że to bardzo naruszyło nasze małżeństwo. Powiedziała, że M ucieka od problemów, od życia w uzależnienie (komputer, gry). Powiedziała, że pewnie na razie nie ufamy sobie, nie czujemy się pewni, boimy się siebie (i chyba rzeczywiście tak jest). Powiedziała, że muszę przede wszystkim nabrać szacunku do samej siebie i tego szacunku do siebie wymagać. Że muszę o siebie zadbać, wytyczyć jasno granice, że on jest moim mężem a ja jego żoną i że tak powinien mnie traktować. Doradziła, żebym próbowała z nim porozmawiać, żebym mu powiedziała, że chcę ratować to małżeństwo (bo tak powiedziałam jej) ale że nie godzę się na to, co (jak) jest teraz i że proponuję terapię małżeńską (niekoniecznie u niej, mają tam też psychologów itd.), że przysięgaliśmy sobie być razem na dobre i na złe, i że teraz jest to złe, ale że możemy przez to przejść razem. Mówiła jednak, że nie mogę występować w roli 'ofiary', że muszę poczekać z tą rozmową aż nabiorę sił, że nie mogę podczas niej płakać, krzyczeć. Powiedziała, żeby dać mu jakiś czas na zastanowienie się. Ale rzeczywiście coś z tym zrobić trzeba, bo inaczej kryzys będzie się tylko pogłębiał. Potem zawołała panią psycholog, umówiłam się z nią na 7 września, proponowała mi, żeby popracować nad moim poczuciem wartości/szacunkiem do samej siebie.
Mówiła też, że są w tym Centrum prawnicy, że można też skorzystać z ich pomocy. Powiedziała też, że jeśli rzeczywiście TŻet nie chce mieć dzieci to to z 'kościelnego' pktu widzenia stawia chyba pod znakiem zapytania jego wywiązanie się z przysięgi małżeńskiej (powiedziała to inaczej ale chyba o to jej chodziło).
Myślę, że ma ona sporo racji. Do konfrontacji tak czy inaczej będzie musiało dojść. Poczekam chyba tylko na 'właściwy moment'.
Dziś była u mnie mama, ale mimo jej szczerych chęci, nie sądzę by jej nastawienie mi pomagało. Daje mi do zrozumienia, że mam z nim być za wszelką cenę, bo sama sobie nie poradzę a rozwód to najgorsze możliwe wyjście. To bardzo podkopuje moją wiarę w siebie.
Mam też dziś iść do brata, wczoraj dzwonił, że chce ze mną porozmawiać. Zobaczę, co ma mi do powiedzenia, opowiem mu o dzisiejszym spotkaniu. Chciałabym też porozmawiać z tatą. Generalnie chciałabym ich mieć 'po swojej stronie'.
Eh...

Trzymam kciuki. To dobrze, że rozmowa w PCPR ci pomogła. Rzeczywiście musisz odbudować swoje poczucie wartości, uwierzyć w siebie i dopiero porozmawiać z mężem.

[elvegirl]

Virginia - cieszę się bardzo, że nie siedzisz z założonymi rękami w oczekiwaniu na cud, tylko starasz się coś robić, żeby ratować przede wszystkim siebie, własne "ja". Rewelacyjnie, że udało Ci się już za pierwszym podejściem trafić na kogoś sensownego To bardzo ważne, żebyś czuła, że masz wsparcie, że robisz i myślisz dobrze.
Twoi bliscy...nie wiem, jakie były u Ciebie w domu wcześniej stosunki, ale jeśli byłaś z rodziną blisko, to po pierwszym szoku (jaki oni niestety też przeżyli), powinni wrócić na właściwy tor rozumowania Jeśli jednak tak się nie stanie...będzie trudniej...ale nie ma rzeczy niemożliwych. Z mądrymi ludźmi dookoła dasz radę

[Malla]

Virginia - bardzo pozytywnie to opisałaś Czas, żeby Twój mężczyzna dorósł, może interwencja osób trzecich mu w tym pomoże.

[Foxy89]

To może i ja trochę ponarzekam? Odkąd jestem z TŻ dosłownie nie mam z kim rozmawiać

Opowiem Wam moją historię...

Otóż, jestem z TŻ 2 lata (bez jednego miesiąca), oczywiście na początku było fajnie, zakochani, szaleni, ogólnie cud miód i orzeszki. Po roku zaczęło się psuć. Okłamywał mnie i to wiele razy. Z reguły chodziło o wychodzenie i imprezy i picie. Mówił np. że idzie na jedno piwo, ja do niego jechałam, a on już nachlany z kolegami. Po poł godziny. Ok, następnym razem były kłamstwa typu: Kochanie muszę już jechac bo jestem zmęczony i chcę położyć się spać. Ok. Jechał. Po czasie dowiadywałam się, że włóczył się gdzieś z kolegami i piwkował. Najbardziej zawiódł mnie, gdy wyjechałam z rodzicami. Zadzwoniłam do niego wieczorem, nie odbierał telefonu, zaczęłam się martwić, więc zadzwoniłam do Jego siostry. Zaczęła coś kręcić, więc sobie odpuściłam. Zadzwoniłam rano, następnego dnia i chłopak zaczął mówić, że bardzo późno wrócił ze szkoły, potem zadzwonił kolega i poprosił, żeby po niego przyjechał i gdzieś am podrzucił, a póxniej niby poszedł spać. Najgorsze, że wmawiał mi, że nie miał żadnych połączeń ode mnie. Dowiedziałam się po pewnym czasie, że ze szkoły wrócił około 14-15 i od razu pojechał na imprezę, na której o 18 uchlał się jak świnia i musieli go ciągnąc a siłę i gdzieś niewiadomo gdzie spał. Pokłocilismy się o to, zaraz pogodzilismy i znowu klamstwa. Jedno za drugim. Wszystkie o podobne sprawy. Napisała do niego dziewczyna, kłamał, że jej nie odpisywał, że póxniej jej tylko napisał, że jest zajety itp itd. Z tym, ze to nie prawda. Nic takiego jej nie napisał. Ona zasypywala go wiadomosciami, na ktore w wiekszosci odpisywal. Po prostu stracilam do niego zaufanie. Obawiam sie,ze jest sklonny do zdrady. Wszystko wyparowalo, cale uczucie. Jestem z nim, ale bardzo sie mecze... Tyle razy probowalam to skonczyc, ale chyba boje sie samotnosci, ze nie znajde juz nikogo, a jesli znajde to bedzie to kolejny z serii idiotow....

[yellowbird]

Napisane przez Foxy89

To może i ja trochę ponarzekam? Odkąd jestem z TŻ dosłownie nie mam z kim rozmawiać

Opowiem Wam moją historię...

Otóż, jestem z TŻ 2 lata (bez jednego miesiąca), oczywiście na początku było fajnie, zakochani, szaleni, ogólnie cud miód i orzeszki. Po roku zaczęło się psuć. Okłamywał mnie i to wiele razy. Z reguły chodziło o wychodzenie i imprezy i picie. Mówił np. że idzie na jedno piwo, ja do niego jechałam, a on już nachlany z kolegami. Po poł godziny. Ok, następnym razem były kłamstwa typu: Kochanie muszę już jechac bo jestem zmęczony i chcę położyć się spać. Ok. Jechał. Po czasie dowiadywałam się, że włóczył się gdzieś z kolegami i piwkował. Najbardziej zawiódł mnie, gdy wyjechałam z rodzicami. Zadzwoniłam do niego wieczorem, nie odbierał telefonu, zaczęłam się martwić, więc zadzwoniłam do Jego siostry. Zaczęła coś kręcić, więc sobie odpuściłam. Zadzwoniłam rano, następnego dnia i chłopak zaczął mówić, że bardzo późno wrócił ze szkoły, potem zadzwonił kolega i poprosił, żeby po niego przyjechał i gdzieś am podrzucił, a póxniej niby poszedł spać. Najgorsze, że wmawiał mi, że nie miał żadnych połączeń ode mnie. Dowiedziałam się po pewnym czasie, że ze szkoły wrócił około 14-15 i od razu pojechał na imprezę, na której o 18 uchlał się jak świnia i musieli go ciągnąc a siłę i gdzieś niewiadomo gdzie spał. Pokłocilismy się o to, zaraz pogodzilismy i znowu klamstwa. Jedno za drugim. Wszystkie o podobne sprawy. Napisała do niego dziewczyna, kłamał, że jej nie odpisywał, że póxniej jej tylko napisał, że jest zajety itp itd. Z tym, ze to nie prawda. Nic takiego jej nie napisał. Ona zasypywala go wiadomosciami, na ktore w wiekszosci odpisywal. Po prostu stracilam do niego zaufanie. Obawiam sie,ze jest sklonny do zdrady. Wszystko wyparowalo, cale uczucie. Jestem z nim, ale bardzo sie mecze... Tyle razy probowalam to skonczyc, ale chyba boje sie samotnosci, ze nie znajde juz nikogo, a jesli znajde to bedzie to kolejny z serii idiotow....

Skoro wyparowało uczucie i bycie z nim Cię meczy, to po co dalej ciągnąć. Do widzenia i niech sobie znajdzie kogoś innego do okłamywania. Proszę Cię, nic dobrego z tego nie będzie. Zauroczenie minęło, trzeba podziękować i się rozstać. Jak większość z nas boisz się samotności, ale warto być tkwić w czymś 'takim' z braku innej możliwości? Nie. Poznasz kogoś lepszego i stworzycie zgrany, dojrzały związek.

[elvegirl]

Foxy, lepiej być singlem niż z kimś, kto Cię okłamuje na każdym kroku.

[Foxy89]

A jeśli poznam jeszcze gorszego? To co wtedy?

[elvegirl]

Napisane przez Foxy89

A jeśli poznam jeszcze gorszego? To co wtedy?

A jeśli będąc z obecnym przegapisz szansę na coś pięknego? To co wtedy?

Gdybać tak sobie można.

[Foxy89]

Wiem, po prostu mam talent do wynajdywania kiepskich partnerów...;/ Chociaż wiem, że jego wady mogę wymieniać i wymieniać... Wydaje mi się, że to ja go zaskakuje, wcześniej po każdej wypłacie kupowałam mu coś, byle perfumki, ładne bokserki, coś na co nie wydałam więcej jak 50 zł, tylko po to, żeby zrobić mu przyjemność, a On? Nic.... Kłamstwa...

[juniorka89]

Napisane przez Foxy89

A jeśli poznam jeszcze gorszego? To co wtedy?

A jeśli poznasz kogoś lepszego??
Skad takie pesymistyczne podejście od razu??

[Malla]

Napisane przez Foxy89

A jeśli poznam jeszcze gorszego? To co wtedy?

To nie będziesz kontynuować z nim znajomości, jak tylko wyjdzie szydło z worka.

[kopamatakawa]

Napisane przez yellowbird

Może miałyśmy tego samego...

Ja ze swoim nie jestem od czerwca, a on od tego czasu nikogo nie mial, wiec to nie powinien byc ten. Chociaz jak jestes z Bydgoszczy to kto wie...

[Foxy89]

Już tyle razy próbowałam to zakończyć. Tyle razy. Za każdym razem jest prośba o ostatnią szansę, o spróbowanie jeszcz raz i tak non stop. Nie wiem jak w ogóle się do tego zabrać. Normalnie jakaś depresja mnie dopada:/ Kurde

[Paulinkus]

Napisane przez Foxy89

Już tyle razy próbowałam to zakończyć. Tyle razy. Za każdym razem jest prośba o ostatnią szansę, o spróbowanie jeszcz raz i tak non stop. Nie wiem jak w ogóle się do tego zabrać. Normalnie jakaś depresja mnie dopada:/ Kurde

Zastanów się czy ten facet daje ci wszystko czego oczekujesz od osoby z którą jesteś. Jeżeli teraz cały czas kłamie to to się nie zmieni. Wie, że zawsze mu wybaczysz, więc czuje się bezkarny. Zastanów czy zamiast marnować czas przy nim nie lepiej znaleźć kogoś bardziej wartościowego. Każda z nas wie, ze rozstanie nie jest łatwe, ale czasami jest po prostu mniejszym złem. Poboli, ale w perspektywie masz to, że w niedalekiej przyszłości możesz poznać swojego księcia, a nie jakąś tandetną podróbkę.

Powiedz mu nie, nie dam Ci następnej szansy bo zawiodłeś moje zaufanie. Miałeś swoją szansę i z niej nie skorzystałeś. Następnej nie dostaniesz.

[omg69]

Jestem żałosna ale jak ktoś tu mądrze napisał człowiek to taka głupia istota, która musi uczyć sie na swoich błędach nawet jeżeli cały świat przekonuje ją do jakiegoś zachowania to ona i tak zrobi po swojemu, bo przecież "nikt nie wie co ja czuje, moja sytuacja jest wyjątkowa, inna niż wszystkich". Pod wpływem informacjii od "koleżanki", że były bardzo przeżywał nasze rozstanie ( które miało miejsce pół roku temu)napisałam do niego z zapytaniem czy możemy sie spotkac i normalnie pogadać. Minął tydzień od smsa, odpowiedzi brak. Napisałam dziś kolejnego z zapytaniem czy brak odpowiedzi oznacza ze brzmi ona nie i co mam zrobic z jego rzeczami. Wiem, ze to co zrobiłam jest żałosne ale może potrzebowała takiego kopniaka, bo skoro nie jestem nawet warta tego by mi odpisać to naprawde bardzo musze mu byc obojętna. Ze wszytskimi innymi byłymi mam dobre, kolezeńskie kontakty, odwiedzamy sie, nornalnie gadamy, a on jak widac nie chce miec zadnych kontaktow ze mna. Jest mi przykro ale co ja moge. Jedynie iśc sie dzisiaj napic z kolegami, potrzebuje tego Wyciągała do niego ręke wiele razy, zebysmy sie spotkali. Zawsze sie zgadzał ale żadne spotkanie ostatecznie nie doszło do skutku, bo komuś coś wypadało. A jak miał przyjechac miesiac temu po swoje rzeczy to napisał, że mam mu ze przywiesc na dworzec bo on do mnie jedzie całe 30 km Nie wytrzymałam i napisałam mu wtedy ze ten argument nie jest na miejscu bo ja do niego jezdzilam prawie 400 km wiec niech mnie na takie teksty nie bierze. A on mi na to ze jestem dziecinna

[Paulinkus]

Dobra dziewczynki ja zbieram się do wyjścia z pracy. Odezwę się później

[yellowbird]

Napisane przez kopamatakawa

Ja ze swoim nie jestem od czerwca, a on od tego czasu nikogo nie mial, wiec to nie powinien byc ten. Chociaz jak jestes z Bydgoszczy to kto wie...

Żartowałam
W każdym razie, witam w klubie byłych dziewczyn rosłych siatkarzy...
Szkoda, że Winiarski zajęty.

PS. Nie mów, że Twój ex gra w Delectcie?

[kopamatakawa]

Napisane przez yellowbird

Żartowałam
W każdym razie, witam w klubie byłych dziewczyn rosłych siatkarzy...
Szkoda, że Winiarski zajęty.

PS. Nie mów, że Twój ex gra w Delectcie?

Nigdy nic nie wiadomo z tymi facetami. Swoja droga jakbysmy byly bylymi tego samego faceta to mysle, ze od razu nienawisc do niego by nam ulatwila zapomnienie i natychmiastowe wyleczenie Nie gra w Delekcie ale pogrywa w Amatorskiej Lidze Siatkówki. Winiarski zajęty, Wlazły też, a Kurek?

Kupiłam sobie 3 Harnasie na wieczór, bo dola mam. Harnaś dobry jest, ale zbój, a ja lubię niegrzecznych chłopców heh

[Malla]

Napisane przez omg69

Wiem, ze to co zrobiłam jest żałosne ale może potrzebowała takiego kopniaka, bo skoro nie jestem nawet warta tego by mi odpisać to naprawde bardzo musze mu byc obojętna.

Wybaczamy

Napisane przez omg69

A jak miał przyjechac miesiac temu po swoje rzeczy to napisał, że mam mu ze przywiesc na dworzec bo on do mnie jedzie całe 30 km Nie wytrzymałam i napisałam mu wtedy ze ten argument nie jest na miejscu bo ja do niego jezdzilam prawie 400 km wiec niech mnie na takie teksty nie bierze. A on mi na to ze jestem dziecinna

I kto tu jest dziecinny...

[OtTakaJa]

Co za dzień. Pojechałam sobie dziś na zakupy z przyjaciółką. Wychodzę z jednego sklepu, patrzę a tu idzie P. Ja od razu palpitacje serca, a moja przyjaciółka chodź za nim, będziemy go śledzić to zobaczymy gdzie mieszka i dawaj za nim. Przeszłyśmy za nim z pół miasta, pod koniec chyba się gapnął, że coś nie tak. Koniec końców już nie chciałam za nim iść i przyjaciółka dała za wygraną. Swoją drogą czy to nie przeznaczenie, że akurat go spotkałam?

[Malla]

Po czym sądzisz, że kapnął się, że zanim łazicie? Trochę to dziecinne