Szukam dziewczyn, które są chore i chcą z tego wyjść; cz. V

[agueda]

żeby być zdrową psychycznie i fizycznie. Ale trudno jest uniknąć myślenia typu: "skoro już mam tyć, to chcę sobie pofolgować i mieć z tego przyjemność. Odbiję sobie za cały ten czas odmawiania sobie". I kiedy okazuje się, że nie jest tak jak by się chciało, rodzi się we mnie frustracja i bunt przeciwko tzw. "niesprawiedliwości świata".

[iza_wiosenna]

Napisane przez agueda

żeby być zdrową psychycznie i fizycznie. Ale trudno jest uniknąć myślenia typu: "skoro już mam tyć, to chcę sobie pofolgować i mieć z tego przyjemność. Odbiję sobie za cały ten czas odmawiania sobie". I kiedy okazuje się, że nie jest tak jak by się chciało, rodzi się we mnie frustracja i bunt przeciwko tzw. "niesprawiedliwości świata".

Dekas ma rację, oczywiście napisała same mądre rzeczy, ale ja Cię, Aguedko, poniekąd rozumiem.
etap, w którym jedzenie schodzi na dalszy plan i przestaje być istotne, przychodzi z czasem. Nie zawsze pomagają wyjścia z domu, super przepracowana terapia; część myśli po prostu j e s t. i niestety dopóki odżywianie nie staje się rutynową lub chociaż zwyczajną czynnością, której nie przypisuje się zbyt dużej wagi (czyli: jem to, na co mam ochotę, kiedy chcę, gdy poczuję głód, a jedzenie nie jest największą przyjemnością mojego życia), bardzo ciężko przestać traktować szybką przemianę materii jako jeden z największych darów losu.
"w dzisiejszych czasach" jedzenie zyskało aż zaskakująco ogromną wartość i nawet dla teoretycznie zdrowych (= niezdiagnozowanych ) ludzi szybki metabolizm i możliwość pozwalania sobie na nieograniczoną ilość jedzenia ("w końcu coś z życia trzeba mieć" - AHA ) stanowią obiekt zazdrości...

poza tym, głowa do góry. Życzę Ci, Aguedko, żeby inne rzeczy zyskały dla Ciebie wartość dużo większą niż szybka przemiana materii. ;* no i koniecznie się przebadaj i zadbaj o te swoje nawyki żywieniowe, żeby nie robić organizmowi jeszcze większej krzywdy.

[wizjaa]

a ja sie czesto zastanawiam co by było gdybym miala ten szybki metabolim, od zawsze byla szczupla/chuda i nie musiala sie odchudzac. Poprostu bylabym normalna 100% czy jakieś obsesje etc objawialyby sie tylko w innych kwestiach życia?

[agueda]

Napisane przez iza_wiosenna

Dekas ma rację, oczywiście napisała same mądre rzeczy, ale ja Cię, Aguedko, poniekąd rozumiem.
etap, w którym jedzenie schodzi na dalszy plan i przestaje być istotne, przychodzi z czasem. Nie zawsze pomagają wyjścia z domu, super przepracowana terapia; część myśli po prostu j e s t. i niestety dopóki odżywianie nie staje się rutynową lub chociaż zwyczajną czynnością, której nie przypisuje się zbyt dużej wagi (czyli: jem to, na co mam ochotę, kiedy chcę, gdy poczuję głód, a jedzenie nie jest największą przyjemnością mojego życia), bardzo ciężko przestać traktować szybką przemianę materii jako jeden z największych darów losu.
"w dzisiejszych czasach" jedzenie zyskało aż zaskakująco ogromną wartość i nawet dla teoretycznie zdrowych (= niezdiagnozowanych ) ludzi szybki metabolizm i możliwość pozwalania sobie na nieograniczoną ilość jedzenia ("w końcu coś z życia trzeba mieć" - AHA ) stanowią obiekt zazdrości...

poza tym, głowa do góry. Życzę Ci, Aguedko, żeby inne rzeczy zyskały dla Ciebie wartość dużo większą niż szybka przemiana materii. ;* no i koniecznie się przebadaj i zadbaj o te swoje nawyki żywieniowe, żeby nie robić organizmowi jeszcze większej krzywdy.

Dziękuję . Staram się zrzucić to na dalszy plan i nie myśleć, ale to trudne. Rodzi się we mnie pretensja do samej siebie, że to tylko moja wina, że teraz jest jak jest.
Szczęśliwie już zaczynam doceniać inne rzeczy, nie związane z ED, które mniie cieszą i pozwalają zapomnieć np. moi świetni znajomi, którzy "przygarnęli" mnie znów po okresie mojej izolacji i chodzenia wiecznie smutną.

[olik187]

Napisane przez Dekas

jesz samo białko prawda?
nery Ci siadają i dlatego 'tyjesz', znaczy gromadzisz wodę, zacznij jeść.

potem siądzie wątroba.

własnie nie jadam samego białka...a i jeszcze mi wyszło ze mam anemie..właśnie ja mało mięsa jem

[moja imaginacja]

Jezu, takie pisanie
dobra, wiadomo, żeby wyjść z ED trzeba leczyć psychike, i przytyc przy niedowadze, ok.
Ale czy na prawdę nie rozumiecie tego jakdemotywujące sa wzrosty wagi przy jedzeniu 1000 kcal (dajmy na to)?
No tak, najlepiej zacząć jeść 2000 kcal od razu, bo przecież nie przytyjemy od tego, a jak już to tylko 2 kg, przecież tego nie widać. A może by tak jakieś zrozumiałe, prawdziwe informacje które mogłyby na prawdę pomóc? Bo osoby chore na ED w wielu momentach choroby wzrost wagi po małej ilości jedzenia przeżywają bardzo i nawet wychodzenie ze znajomymi i terapia nie potrafi tego bardzo zmienić. To na prawdę nie jest przyjemne tyć przy anoreksji jedząc tak mało, szczególnie, gdy niedowaga nie jest tak duża. Mówię na swoim przykładzie, ale myślę, ze są tu też osoby, ktore mają podobną sytuację jak ja.
Rozumiem, że ktoś może sobie jeść 3000 kcal i tyć wolno, ale po co od razu musi pisać o tym, że mamy zacząć jeść bo "przecież nie przytyjemy" ?

[airwaves]

Napisane przez moja imaginacja

Jezu, takie pisanie
dobra, wiadomo, żeby wyjść z ED trzeba leczyć psychike, i przytyc przy niedowadze, ok.
Ale czy na prawdę nie rozumiecie tego jakdemotywujące sa wzrosty wagi przy jedzeniu 1000 kcal (dajmy na to)?
No tak, najlepiej zacząć jeść 2000 kcal od razu, bo przecież nie przytyjemy od tego, a jak już to tylko 2 kg, przecież tego nie widać. A może by tak jakieś zrozumiałe, prawdziwe informacje które mogłyby na prawdę pomóc? Bo osoby chore na ED w wielu momentach choroby wzrost wagi po małej ilości jedzenia przeżywają bardzo i nawet wychodzenie ze znajomymi i terapia nie potrafi tego bardzo zmienić. To na prawdę nie jest przyjemne tyć przy anoreksji jedząc tak mało, szczególnie, gdy niedowaga nie jest tak duża. Mówię na swoim przykładzie, ale myślę, ze są tu też osoby, ktore mają podobną sytuację jak ja.
Rozumiem, że ktoś może sobie jeść 3000 kcal i tyć wolno, ale po co od razu musi pisać o tym, że mamy zacząć jeść bo "przecież nie przytyjemy" ?

a Ty chyba nie rozumiesz najważnieszej rzeczy, na tym świat się nie kończy i radzę wybrać się do lekarza a jeśli już chodzisz to pomyśl nad szpitalem albo nie wiem czym jeszcze.
Masz niedowage a jeszcze wyszczuplasz sie na zdjeciach, nie powiesz mi,ze to jest normalne.
Poza tym ja sama miałam/ mam problemy z metabolizmem, przez pewien okres czasu waga stała albo rosła na +/- 600 kcal i co? i nico. przetrwałam to, jak widac jeszcze zyje. poza tym niestety my krzywdzilysmy swoj organizm to teraz nam za to odpłaca.
jesli masz wiecej pytan to udaj sie do dietetyka anie strasz tutaj tyciem na 1000 kalorii.

[moja imaginacja]

Napisane przez airwaves

a Ty chyba nie rozumiesz najważnieszej rzeczy, na tym świat się nie kończy i radzę wybrać się do lekarza a jeśli już chodzisz to pomyśl nad szpitalem albo nie wiem czym jeszcze.
Masz niedowage a jeszcze wyszczuplasz sie na zdjeciach, nie powiesz mi,ze to jest normalne.
Poza tym ja sama miałam/ mam problemy z metabolizmem, przez pewien okres czasu waga stała albo rosła na +/- 600 kcal i co? i nico. przetrwałam to, jak widac jeszcze zyje. poza tym niestety my krzywdzilysmy swoj organizm to teraz nam za to odpłaca.
jesli masz wiecej pytan to udaj sie do dietetyka anie strasz tutaj tyciem na 1000 kalorii.

Ja niczym nie strasze, a widze, że ten wątek wcale nie pomaga, nie można tu dostać ani pomocy (nie mówię, że forum zastępuje terapię...), ani wsparcia, jest tylko pełno jadu, ironii i złości, może też zazdrości? Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie
A skoro już tak piszesz o mnie, to może zastanow się czasem nad swoim postępowaniem, bo normalnie nie jest też to, co Ty robisz.

[iza_wiosenna]

Napisane przez moja imaginacja

Rozumiem, że ktoś może sobie jeść 3000 kcal i tyć wolno, ale po co od razu musi pisać o tym, że mamy zacząć jeść bo "przecież nie przytyjemy" ?

ojej, a kto tak napisał?

jeśli nie chcesz jeść i nie chcesz przybierać na wadze, to przecież nie musisz tego robić. Myślałam ,że to logiczne, że jedząc więcej trzeba liczyć się z przytyciem? Przy odzyskiwaniu zdrowia po anoreksji unormowanie wagi jest konieczne, ale jeżeli nie jesteś na to gotowa i chcesz utrzymywać szkodliwą nienaturalną niedowagę, to droga wolna, o co w ogóle biega i kogo chcesz oskarżyć? dodawaj 100 kcal na tydzień, dojdziesz do 2000 kcal, raczej nie przytyjesz a może schudniesz upragniony kilogram. to Ty robisz problemy w tym momencie, nikt tu nie czaruje, że po diecie 500 kcal czy nawet 1000 ,nie przybędzie Ci ani gram gdy zaczniesz nagle jeść 2000.

to, że garść wizażanek po anoreksji tyła 3 kg na pół roku, nie oznacza, że Ty też będziesz. mi przytycie 6 kg zajęło trzy miesiące, a wcale nie jadłam po 5tys kcal jak niektóre.

dodawaj sobie, Jess, 100kcal/tydzień, możesz nawet 10 kcal i najlepiej rób co uwazasz TY za słuszne,żeby potem nie winić za przyrost wagi całego świata. ://

[Dekas]

na 1000 nic nie gromadzisz poza wodą płynami fizjologicznymi i wysiękiem tkankowym, ale wy wolicie to nazywać tłuszczem ...

[iza_wiosenna]

Napisane przez moja imaginacja

Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie

mam to traktować jako podważanie mojej decyzji? Jeśli tak, to naprawdę się nad sobą zastanów, bo post, za który dostałaś ostrzeżenie był poniżej krytyki.

nie wiem, dorośnij, uspokój się? pomyśl może czy ta agresja na pewno jest uzasadniona, bo to robi się irytujące.

[Dekas]

Napisane przez moja imaginacja

Ja niczym nie strasze, a widze, że ten wątek wcale nie pomaga, nie można tu dostać ani pomocy (nie mówię, że forum zastępuje terapię...), ani wsparcia, jest tylko pełno jadu, ironii i złości, może też zazdrości? Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie
A skoro już tak piszesz o mnie, to może zastanow się czasem nad swoim postępowaniem, bo normalnie nie jest też to, co Ty robisz.

głaskajmy chorobę, o tak!
je je je!

[iza_wiosenna]

Napisane przez moja imaginacja

Ja niczym nie strasze, a widze, że ten wątek wcale nie pomaga, nie można tu dostać ani pomocy (nie mówię, że forum zastępuje terapię...), ani wsparcia, jest tylko pełno jadu, ironii i złości, może też zazdrości? Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie
A skoro już tak piszesz o mnie, to może zastanow się czasem nad swoim postępowaniem, bo normalnie nie jest też to, co Ty robisz.

jeśli chcesz,żeby było inaczej, to zamiast prób zmieniania innych, zacznij najpierw zmieniać siebie.

[airwaves]

Napisane przez moja imaginacja

Ja niczym nie strasze, a widze, że ten wątek wcale nie pomaga, nie można tu dostać ani pomocy (nie mówię, że forum zastępuje terapię...), ani wsparcia, jest tylko pełno jadu, ironii i złości, może też zazdrości? Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie
A skoro już tak piszesz o mnie, to może zastanow się czasem nad swoim postępowaniem, bo normalnie nie jest też to, co Ty robisz.

bo to nie jest kółko wzajemnej adoracji,poza tym nic Cię tu nie trzyma /chyba/
poza tym jasne, każdy Ci zazdrości.
jeśli uważasz,że Twoja choroba jest powodem do zazdrości to gratuluję głupoty.

[moja imaginacja]

Nie winię nikogo za to, że waga mi wzrasta, i nie chodzi mi Iza o podważanie Twoich decyzji, a raczej o to, że oprócz mnie ostrzeżenie powinno dostać multum osób na dietetyce, a tego nie otrzymało.Ale cóż, Ty tu rządzisz

---------- Dopisano o 16:29 ---------- Poprzedni post napisano o 16:28 ----------

Napisane przez airwaves

bo to nie jest kółko wzajemnej adoracji,poza tym nic Cię tu nie trzyma /chyba/
poza tym jasne, każdy Ci zazdrości.
jeśli uważasz,że Twoja choroba jest powodem do zazdrości to gratuluję głupoty.

Nie napisałam, że jest tu ktoś, kto mi czegoś zazdrości.

[iza_wiosenna]

Napisane przez moja imaginacja

Nie winię nikogo za to, że waga mi wzrasta, i nie chodzi mi Iza o podważanie Twoich decyzji, a raczej o to, że oprócz mnie ostrzeżenie powinno dostać multum osób na dietetyce, a tego nie otrzymało.Ale cóż, Ty tu rządzisz

to ZGŁASZAJ POSTY, bo nie spędzam tu 24 godzin na dobę i niestety sporo wiadomości mogło umknąć mojej uwadze.
jestem moderatorką, nie robotem.

[wizjaa]

Napisane przez Dekas

na 1000 nic nie gromadzisz poza wodą płynami fizjologicznymi i wysiękiem tkankowym, ale wy wolicie to nazywać tłuszczem ...

To 100% pewne?

[poppy seed]

Napisane przez wizjaa

a ja sie czesto zastanawiam co by było gdybym miala ten szybki metabolim, od zawsze byla szczupla/chuda i nie musiala sie odchudzac. Poprostu bylabym normalna 100% czy jakieś obsesje etc objawialyby sie tylko w innych kwestiach życia?

też się kiedyś nad tym zastanawiałam najbardziej realną wydaje mi się wizja, że pewnie zaczęłabym "radzic sobie" z moimi problemami w inny sposób, pewnie też niszczący...
...bo przecież moim problemem nie było to, że nie byłam chuda, tylko to, że nie radziłam sobie z pewnymi sferami mojego życia. i nawet z idealną figurą przecież nie umiałabym sobie z nimi poradzic nadal.

Napisane przez moja imaginacja

Jezu, takie pisanie
dobra, wiadomo, żeby wyjść z ED trzeba leczyć psychike, i przytyc przy niedowadze, ok.
Ale czy na prawdę nie rozumiecie tego jakdemotywujące sa wzrosty wagi przy jedzeniu 1000 kcal (dajmy na to)?
No tak, najlepiej zacząć jeść 2000 kcal od razu, bo przecież nie przytyjemy od tego, a jak już to tylko 2 kg, przecież tego nie widać. A może by tak jakieś zrozumiałe, prawdziwe informacje które mogłyby na prawdę pomóc? Bo osoby chore na ED w wielu momentach choroby wzrost wagi po małej ilości jedzenia przeżywają bardzo i nawet wychodzenie ze znajomymi i terapia nie potrafi tego bardzo zmienić. To na prawdę nie jest przyjemne tyć przy anoreksji jedząc tak mało, szczególnie, gdy niedowaga nie jest tak duża. Mówię na swoim przykładzie, ale myślę, ze są tu też osoby, ktore mają podobną sytuację jak ja.
Rozumiem, że ktoś może sobie jeść 3000 kcal i tyć wolno, ale po co od razu musi pisać o tym, że mamy zacząć jeść bo "przecież nie przytyjemy" ?

jeśli chodzi o stosunek do przyrostu masy to nie musisz sie nad tym specjalnie rozwodzic, bo większośc z nas bardzo dobrze zna emocje temu towarzyszące. a jeśli chodzi o przydatne informacje to w ogóle nie mogę wyobrazic sobie, jakich oczekujesz. nikt nie zagwarantuje, czy przytyjesz 5 kg, 2, czy może w ogóle. każdy organizm jest inny, każdy funkcjonuje inaczej, a przy zdrowieniu wg mnie najważniejsza jest właśnie ta próba przewartościowania wszystkiego, m.in. wzrostu wagi, jedzenie jest tak właściwie dodatkiem, bo chodzi o to, wreszcie nauczyc się życ świadomie miast stałego spychania swoich problemów pod dywan zaburzeń odżywiania i myślę, że wizażanki mają większą możliwośc pomocy w tej kwestii (chociaż wiadomo, że nieoceniona jest przy tym terapia z psychologiem).
na 1000 kcal też zdarzało mi się tyc, w miarę dodawania jedzenia metabolizm przestawił się na normalny tor, nie miałam ochoty bawic się w stopniowe dodawanie, bo obudziło się we mnie usilne pragnienie życia życiem, przeżywania gamy emocji, wychodzenia ze znajomymi, a przy 600 kcal dziennie po prostu nie miałam na to siły.
ps budowanie poczucia własnej wartości na jednym aspekcie jest bardzo niebezpieczne. powiedziałabym nawet, że nieosiągalne, podając przykład, który pewnie najbardziej do ciebie trafi, standardy wagowe się zmieniają, chyba doświadczyłaś tego, osiągając wymarzoną wagę i co jakiś czas zmniejszając ją o kolejny kilogram... nie jesteś czasem chudą Jessicą, a czasami grubą Jessicą. jesteś po prostu Jessicą. twoje istnienie jako osoby nie zmienia się wraz z wagą, bo cały czas jesteś autonomią, której nie możesz w całości ujawnic światu, bo ukrywasz się za chorobą.
czy ważąc kilka kilogramów więcej byłabyś inną osobą?
czy ważąc kilka kilogramów więcej otoczenie uważałoby cię za inną osobę?
jak wyglądałoby twoje życie, gdybyś nie zajmowała się dobitnym kontrolowaniem jedzenia i wagi? miałoby jeszcze jakąkolwiek wartośc i sens?
spróbuj się nad tym chwile zastanowic, ot tak, dla siebie samej.

Napisane przez moja imaginacja

Ja niczym nie strasze, a widze, że ten wątek wcale nie pomaga, nie można tu dostać ani pomocy (nie mówię, że forum zastępuje terapię...), ani wsparcia, jest tylko pełno jadu, ironii i złości, może też zazdrości? Zmykam stąd, bo pewnie jeszcze dostanę ostrzeżenie
A skoro już tak piszesz o mnie, to może zastanow się czasem nad swoim postępowaniem, bo normalnie nie jest też to, co Ty robisz.

od jakiegoś czasu pełno tu postów doczyczących strachu przed tyciem osób z niską wagą przy tragicznie małym jedzeniu, głaskanie po głowie naprawdę niewiele tu da, bo jest to w tej kwestii swoiste karmienie choroby, trudno tak uświadomic kogoś, że to co wyczynia jest istną patologią. tak, wiem, kop w dupę bywa bolesny, ale daje więcej do myślenia niż bezmyślnie powtarzane 'wszystko będzie dobrze jak zaczniesz dodawac 100 kcal tygodniowo'.
zazdrości o co? o niedowagę? depresję? czy może nieumiejętności skupienia się na rzeczach, które nie są bezpośrednio związane z odżywianiem? o rozdrażnienie? czy o smutek i bierne czekanie na pomyślnośc losu?
skąd wniosek, że Air nie zastanawia się nad swoim postępowaniem?

ochłoń trochę

przepraszam za przydługiego posta, może ktoś to przeczyta, dużo się dzieje ostatnio na kz, nie mogłam nie zareagowac...

[Dekas]

Napisane przez wizjaa

To 100% pewne?

nic nie jest pewne.

nie mamy pewności co będzie jutro, nie wiemy nawet co będzie za 5 minut, owszem planujemy, ale co z tego, skoro coś może wypaść? Możemy sobie zaplanować cały jedzeniowy dzień, obmyślić wszystko, a tu co we wszystkich sklepach nie będzie serka tej firmy, o kurcze, plan leży w gruzach. I teraz jest tak:
albo idziemy w długą, płaczemy, objadamy się, albo mamy plan B. Poppy napisała wyraźnie ja dodam tylko, leczenie wg mnie polega na nabyciu umiejętności konstruowania planu B/C/D. Co to oznacza? Mamy do wyboru tyle kierunków działania ile promieni ma koło! To, że wybieramy tkwienie w środku symetrii dzieje się w chorej głowie.

Skoro już potrzebujecie tego jedzenia, na początek, odpowiedzcie sobie na pytanie, co zrobie jeśli nie będę miała warunków by zjeść wieśniaka ze szczypiorkiem? Co zrobie jeśli postawią przede mną talerz ciastek? Do znudzenia, aż wam będzie od tych pytań niedobrze, aż zobaczycie słońce zza drzwi lodówki.

Potem zadajcie sobie pytania, co zrobie jeśli nie napiszę tej klasówki na 5? Co się stanie gdy się nie nauczę, co się stanie gdy nie policzę, co się stanie gdy wyjde w niewyprasowanej koszuli, a co się stanie jak uśmiechnę się do pani w sklepie? Pytajcie o wszystko, to klucz do poznania siebie.

[garden_d]

Napisane przez Dekas

nic nie jest pewne.

nie mamy pewności co będzie jutro, nie wiemy nawet co będzie za 5 minut, owszem planujemy, ale co z tego, skoro coś może wypaść? Możemy sobie zaplanować cały jedzeniowy dzień, obmyślić wszystko, a tu co we wszystkich sklepach nie będzie serka tej firmy, o kurcze, plan leży w gruzach. I teraz jest tak:
albo idziemy w długą, płaczemy, objadamy się, albo mamy plan B. Poppy napisała wyraźnie ja dodam tylko, leczenie wg mnie polega na nabyciu umiejętności konstruowania planu B/C/D. Co to oznacza? Mamy do wyboru tyle kierunków działania ile promieni ma koło! To, że wybieramy tkwienie w środku symetrii dzieje się w chorej głowie.

Skoro już potrzebujecie tego jedzenia, na początek, odpowiedzcie sobie na pytanie, co zrobie jeśli nie będę miała warunków by zjeść wieśniaka ze szczypiorkiem? Co zrobie jeśli postawią przede mną talerz ciastek? Do znudzenia, aż wam będzie od tych pytań niedobrze, aż zobaczycie słońce zza drzwi lodówki.

Potem zadajcie sobie pytania, co zrobie jeśli nie napiszę tej klasówki na 5? Co się stanie gdy się nie nauczę, co się stanie gdy nie policzę, co się stanie gdy wyjde w niewyprasowanej koszuli, a co się stanie jak uśmiechnę się do pani w sklepie? Pytajcie o wszystko, to klucz do poznania siebie.

Bardzo dobrze mówisz, zgadzam się. Mimo, że już dawno nie planuję skrupulatnie każdego posiłku to ostatnie 2-3 dni przyłapuję się na słabościach, które pchają się w stronę 'olania systemu' i rzucenia się na wszystko w koło. Naprawdę staram się od razu działać, od razu zapobiegać i nie siedzieć z myślami tłukącymi się wewnątrz : "to jak? zjeść czy nie? objeść się dziś a jak dostanę na dniach @ to wrócić do normalnej diety?". Okropne, ale to chyba właśnie jeden z momentów, w których muszę wykazać się wolą walki.
A teraz, żeby nie być gołosłowna zmykam zająć się swoim życiem w lepszy sposób niż siedzenie na wizażu.

[nicka01]

Zrobiłam sobie tatuaż na boku i teraz świadomość ze jak przytyje to mi się rozciągnie MOŻE mi pomoże (joke)

[mpati86]

zaczęło się- napady zaczęły mi dokuczać i to strasznie. czuję wewnętrzną pustkę i napędzający strach, lęk. przed czym, przed kim, co mogę zrobić, niby znam odpowiedzi, a jednak ciągle wchodzę w jedzenie do bólu, wymioty itp. zawsze o tej porze wszystko się zaczyna. ale ja nie chce ślizgać się do tyłu. wiem, że ciągle czeka mnie ciężka praca i potrzeba- potrzeba spełnienia. dziewczyny muszę dać w końcu radę. no muszę.

[garden_d]

Napisane przez mpati86

zaczęło się- napady zaczęły mi dokuczać i to strasznie. czuję wewnętrzną pustkę i napędzający strach, lęk. przed czym, przed kim, co mogę zrobić, niby znam odpowiedzi, a jednak ciągle wchodzę w jedzenie do bólu, wymioty itp. zawsze o tej porze wszystko się zaczyna. ale ja nie chce ślizgać się do tyłu. wiem, że ciągle czeka mnie ciężka praca i potrzeba- potrzeba spełnienia. dziewczyny muszę dać w końcu radę. no muszę.

Wstań i zrób wszystko, żeby czuć się zadowolona z siebie. Dzisiaj jak pisałam wyżej miałam kryzys. Naprawdę...czułam, że spędzę cały dzień w kuchni. Zwalczyłam to, wstałam, zajęłam się tym, co chciałam wcześniej zrobić i co planowałam. Teraz jestem z siebie zadowolona i wierzę, że możesz zrobić podobnie. za każdym razem, kiedy poczujesz, że zbliża się napad.

[Tynusia]

Napisane przez garden_d

Wstań i zrób wszystko, żeby czuć się zadowolona z siebie. Dzisiaj jak pisałam wyżej miałam kryzys. Naprawdę...czułam, że spędzę cały dzień w kuchni. Zwalczyłam to, wstałam, zajęłam się tym, co chciałam wcześniej zrobić i co planowałam. Teraz jestem z siebie zadowolona i wierzę, że możesz zrobić podobnie. za każdym razem, kiedy poczujesz, że zbliża się napad.

Ja miałam wyrzuty po jogurcie słodkim to żeby się zająć malowałam się z godzinę i przeszło

[garden_d]

Napisane przez Tynusia

Ja miałam wyrzuty po jogurcie słodkim to żeby się zająć malowałam się z godzinę i przeszło

Super.
Ja zaczęłam się uczyć, zaplanowałam sobie parę rzeczy i generalnie się ogarnęłam, skończyłam notatki, poćwiczyłam.

[Dekas]

Napisane przez garden_d

Bardzo dobrze mówisz, zgadzam się. Mimo, że już dawno nie planuję skrupulatnie każdego posiłku to ostatnie 2-3 dni przyłapuję się na słabościach, które pchają się w stronę 'olania systemu' i rzucenia się na wszystko w koło. Naprawdę staram się od razu działać, od razu zapobiegać i nie siedzieć z myślami tłukącymi się wewnątrz : "to jak? zjeść czy nie? objeść się dziś a jak dostanę na dniach @ to wrócić do normalnej diety?". Okropne, ale to chyba właśnie jeden z momentów, w których muszę wykazać się wolą walki.
A teraz, żeby nie być gołosłowna zmykam zająć się swoim życiem w lepszy sposób niż siedzenie na wizażu.

Czekaj...
Patrz napisałaś, że dręczą Cię takie myśli w okolicach zespołu przedmiesiączkowego napięcia. Nie wiem jak wyglądała twoja terapia, ale czy poruszałaś na niej kwestie kobiecości? Wiadomo, w tym czasie piersi są nie takie, wszystko się uwydatnia, przyciągamy facetów, to jest trudne dla świeżo odzyskanej duszy. Osobiście uważam, że z tym też należy się zmierzyć, i nie chodzi mi o to by spotkać księcia, który zapewni że jesteśmy mniam i piękne i w ogóle bombonierki. Chodzi o to, by traktować kobiecość naturalnie. Jest piękna, bolesna, delikatna, i nie ma się czego bać, może zrobić z niej przyjaciela?

[garden_d]

Napisane przez Dekas

Czekaj...
Patrz napisałaś, że dręczą Cię takie myśli w okolicach zespołu przedmiesiączkowego napięcia. Nie wiem jak wyglądała twoja terapia, ale czy poruszałaś na niej kwestie kobiecości? Wiadomo, w tym czasie piersi są nie takie, wszystko się uwydatnia, przyciągamy facetów, to jest trudne dla świeżo odzyskanej duszy. Osobiście uważam, że z tym też należy się zmierzyć, i nie chodzi mi o to by spotkać księcia, który zapewni że jesteśmy mniam i piękne i w ogóle bombonierki. Chodzi o to, by traktować kobiecość naturalnie. Jest piękna, bolesna, delikatna, i nie ma się czego bać, może zrobić z niej przyjaciela?

Mi chodzi o to, że nie mogę odpuścić walki z dawnymi nawykami. Okres przedmiesiączkowy jest momentem, w którym rzeczywiście czuję sporo większy apetyt i często gorszy nastrój. Czy oznacza to, że skoro tak dyktuje mi moja kobiecość to mam się rzucić na jedzenie albo przestać w obawie jeść w ogóle (a do tego nie robić nic, żeby poprawić sobie humor, jakoś się zrealizować, bardziej o siebie zadbać)? Nie. Dlaczego? Bo w moim przypadku łatwo było wpaść w ciąg, który nie kończył się z dniem, w którym dostałam okres...pojawiały się później myśli przyzwalające i znowu moje odżywianie nie działało zgodnie z głodem/sytością. To mechanizmy obronne, ot co. Jest parę takich rzeczy, których wiem, że muszę przestrzegać, bo łatwo jest cofnąć się w tył, i jestem z tym pogodzona, bo to tylko jedzenie, tylko pewne produkty i wykluczenie ich nie kłóci się z moim obecnym poczuciem szczęścia, akceptacją siebie etc.
Poza tym wybacz, ale nie do końca rozumiem jeszcze o czym mówisz jeśli chodzi o zmaganie się z kobiecością czy też zrobienie z niej przyjaciela- ja czuję się ze sobą dobrze, do tego bardzo podobam się swojemu chłopakowi i wszystko u nas ok.

[iza_wiosenna]

fajna wymiana zdań
to znaczy, brzmiała trochę tak jak rozmowa osób, które wyznają dwie zupełnie różne koncepcje psychologiczne - Garden poznawczo-behawioralną, a Dekas taką prawie psychodynamiczną.
generalnie, jakoś mnie rozczuliłyście obie, jeeeejku. wszystko przez pms!

[olik187]

dziewczyny mam takie pytanie bo robiłam badania krwi i wyszło mi że mam za niski poziom białka całkowitego i pani doktor powiedziała że to dochodzi do zaniku mięsni o co w tym wchodzi? prosze wyjaśnijcie mi to

[iza_wiosenna]

Napisane przez olik187

dziewczyny mam takie pytanie bo robiłam badania krwi i wyszło mi że mam za niski poziom białka całkowitego i pani doktor powiedziała że to dochodzi do zaniku mięsni o co w tym wchodzi? prosze wyjaśnijcie mi to

pani doktor nie wyjaśniła?
jeśli to była roztoczyńska, to pewnie coś wymyśliła, żeby zabrzmiało strasznie. ://