Rozstanie z facetem, część XIX

[Malla]

Napisane przez pika87

jej pewnie chodzi, o to, że ten czas mogła spędzić inaczej, z kimś imnnym.

Mogła. Mogła poznać swego księcia. Ale po co się katować takimi myślami? Przełknijmy porażkę i idźmy dalej z czystym kontem.

Napisane przez siala

Ale ja tej nadziei mieć nie mogę, bo inaczej nigdy nie zacznę układać sobie swojego życia na nowo.

Tak, to prawda.

Napisane przez siala

To po prostu boli, że ktoś mnie nie chce, a przecież jestem taka fajna.

Tylko że w związku nie chodzi o to, by być z najwspanialszą osobą na świecie, tylko by być z taką, z którą utworzymy tę wyjątkową więź. Dzięki oślepieniu, jakie nakłada na ludzi miłość, każda potwora znajdzie swego amatora i osobiście bardzo mnie to cieszy

W podstawówce podkochiwali się we mnie najbrzydsi chłopcy z klasy i strasznie mnie to wkurzało, bo myślałam, że jestem równie beznadziejna A oni widzieli we mnie coś innego niż cala reszta, nie patrzyli na mój wygląd, tylko na to, jaka byłam. Wyrośli na fajnych facetów, ale już mnie nie chcą

Dasz sobie radę, jesteś mądrą dziewczyną

Napisane przez niquolle

oj, znam ten ból...

Spacyfikowany potrafił więcej niż te większe

[siala]

Wiem, że dam radę.

[jasmine23]

Nie pisałam tu dawno, bo jakoś mnie to przytłacza... a teraz jest taka pogoda, że chyba zaraz zwariuję. Leje i leje od kilku dni, a ja płacze i płacze od kilku dni. Żyję sobie swoim nudnym życiem, ale najgorsze jest to, że nie potrafię uporać się z uczuciem do eksa. Sama nie wiem dlaczego nadal coś do niego czuję, bo jak można czuć coś do kogoś, kto traktuje cie jak śmiecia?
Właśnie poczytałam sobie jego listy miłosne do mnie.. on był święcie przekonany, że ja bede jego żoną hehe Pisał tak pięknie, że będziemy w przyszłości cudowną rodziną... śmiać mi się chce z tego i płakać. Nie pojmuje jak można się tak bardzo zmienić. Kiedyś był taki kochany i każda moja łza go smuciła, a teraz ma moje uczucia gdzieś. Próbuje na wszelkie sposoby zapomnieć o tym co do niego czuje, ale najzwyczajniej w świecie nie potrafię.

[Flanelka_]

Muszę wam napisać, co czuję...

Czuję się szczęśliwsza coraz bardziej i czuję, że go nie kocham!!!

[elvegirl]

Napisane przez siala

Wiem, że dam radę.

Ofkoz

Napisane przez jasmine23

Właśnie poczytałam sobie jego listy miłosne do mnie.. on był święcie przekonany, że ja bede jego żoną hehe Pisał tak pięknie, że będziemy w przyszłości cudowną rodziną... śmiać mi się chce z tego i płakać. Nie pojmuje jak można się tak bardzo zmienić. Kiedyś był taki kochany i każda moja łza go smuciła, a teraz ma moje uczucia gdzieś. Próbuje na wszelkie sposoby zapomnieć o tym co do niego czuje, ale najzwyczajniej w świecie nie potrafię.

Czytasz jego stare i nieaktualne już listy miłosne, rozczulasz się nad każdym przecinkiem...i dziwisz się, że nie potrafisz o nim zapomnieć i się odkochać?

Napisane przez Flanelka_

Muszę wam napisać, co czuję...

Czuję się szczęśliwsza coraz bardziej i czuję, że go nie kocham!!!

[jasmine23]

Napisane przez elvegirl

Czytasz jego stare i nieaktualne już listy miłosne, rozczulasz się nad każdym przecinkiem...i dziwisz się, że nie potrafisz o nim zapomnieć i się odkochać?

yhym wiem, że w taki sposób nie zapomnę, ale i tak o nim myślę, więc na jedno wychodzi... zaczynam się zastanawiać czy to będzie kiedykolwiek możliwe żebym się odkochała, żebym go sobie wreszcie wyrzuciła z głowy i serca Ja to chyba jestem jakaś inna Te cholerne listy mi tylko pogorszyły. Idiotka ze mnie.. tylko, że w moim przypadku to nic nie działa. On może byc najgorszym draniem, miec mnie gdzies, a ja i tak będę za nim tęskniła i zastanawiała się jak bardzo go kocham i dlaczego jestem taka nieszczęśliwa. Nie potrafię zacząć nic nowego, obawiam się. Wiem tylko, że potrzeba dużo czasu. Po pierwszym naszym rocznym związku leczyłam się z niego rok (a i tak nie zupełnie), to po tych 4 latach razem chyba potrzebuje kolejnych czterech na otrząśnięcie się i wyleczenie z tej miłości Mam do siebie pretensje, ale nie nie umiem przemówić sobie do rozsądku, to po prost nie skutkuje. Wiem, że powinnam wyrzucic go i wszystkie wspomnienia ze swojego życia, ale to jest niewykonalne i nie ma nic wspólnego z dobrymi checiami i postanowieniami. Mowic to ja sobie moge, i tak czuje cos innego, co dawno nie powinnam czuć.

[elvegirl]

Napisane przez jasmine23

yhym wiem, że w taki sposób nie zapomnę, ale i tak o nim myślę, więc na jedno wychodzi...

Nie, nie wychodzi na jedno, bo rana ma to do siebie, że z czasem się zabliźnia, wiadomo że nie od razu, ale z czasem owszem. A Ty ją rozdrapujesz i sypiesz sól, żeby krew nie zakrzepła i nie zrobił się strupek.

Napisane przez jasmine23

zaczynam się zastanawiać czy to będzie kiedykolwiek możliwe żebym się odkochała, żebym go sobie wreszcie wyrzuciła z głowy i serca

Owszem, ale tego trzeba CHCIEĆ i włożyć bardzo dużo bardzo ciężkiej pracy we własną rekonwalescencję.

Napisane przez jasmine23

Nie potrafię zacząć nic nowego, obawiam się.

A kto Ci każe ładować się w nowy układ damsko-męski???

Napisane przez jasmine23

Wiem tylko, że potrzeba dużo czasu. Po pierwszym naszym rocznym związku leczyłam się z niego rok (a i tak nie zupełnie), to po tych 4 latach razem chyba potrzebuje kolejnych czterech na otrząśnięcie się i wyleczenie z tej miłości

No jak tak będziesz myślała, to faktycznie, możesz nawet przez następne 50 lat to przeżywać.

Napisane przez jasmine23

Mam do siebie pretensje, ale nie nie umiem przemówić sobie do rozsądku, to po prost nie skutkuje. Wiem, że powinnam wyrzucic go i wszystkie wspomnienia ze swojego życia, ale to jest niewykonalne i nie ma nic wspólnego z dobrymi checiami i postanowieniami. Mowic to ja sobie moge, i tak czuje cos innego, co dawno nie powinnam czuć.

Za dużo czasu wolnego? Za dużo nudy?

[tuliiipanek]

Napisane przez siala

Wiem, że jest wdzięczny, bo podczas rozstania duży nacisk położył, żeby mi za to podziękować...ale mówił też, że ma nadzieje, że jak dojrzeje, to jeszcze kiedyś będziemy razem, a przecież to bzdura.

Dokladnie tak jak u mnie tez wiele mowil o tym jak on to jest mi wdzieczny za ten wspolnie spedzony czas, jak to bylo ze mna wspaniale, dziekowal mi za to wszystko, mowil, ze bedzie mi zawsze wdzieczny za to jaka dla niego bylam. Wiem, ze byl szczery. I to jest wlasnie najgorsze, te mysli, ze oni tak mysla a i tak nas rzucaja, nie umiem sobie z tym poradzic, ze bylam taka dobra dla niego, tak jak mowil bylo mu tak dobrze a i tak mnie zostawil. Wiem, odkochal sie ale nie umiem tego pojac narazie.

I dokladnie tak jak u Ciebie Siala tez mowil i nawet napisal mi na drugi dzien to w sms, ze ma taka nadzieje i gleboko wierzy w to, ze kiedys bedziemy jeszcze razem gdy on dojrzeje, te same slowa uslyszalam. Tylko, ze on nie wiedzial, ze mowiac to robi mi wielka nadzieje, a ja przeciez musze zaczac zyc na nowo bez takich nadziei.

[elvegirl]

Napisane przez tuliiipanek

I to jest wlasnie najgorsze, te mysli, ze oni tak mysla a i tak nas rzucaja, nie umiem sobie z tym poradzic, ze bylam taka dobra dla niego, tak jak mowil bylo mu tak dobrze a i tak mnie zostawil. Wiem, odkochal sie ale nie umiem tego pojac narazie.

Obyście nigdy nie musiały zmierzyć się z wygaśnięciem uczucia do kogoś naprawdę cudownego...obyście nigdy nie musiały tego pojąć.

[siala]

tuliiipanek - musisz zacząć żyć na nowo tak jak i ja muszę zacząć. Może jeszcze kiedyś będziecie razem, może nie. Ale nie możesz pielęgnować w sobie uczuć miłości i tęsknoty, choć ja sama dobrze wiem, jakie to trudne. Ale im szerzej otwieram oczy, tym częściej zaczynam widzieć, że są inni ludzie na tym świecie. Nie dziś, nie jutro, ale kiedyś na pewno damy radę.

Napisane przez elvegirl

Obyście nigdy nie musiały zmierzyć się z wygaśnięciem uczucia do kogoś naprawdę cudownego...obyście nigdy nie musiały tego pojąć.

Myślisz, że to trudniejsze niż bycie porzuconą...?

[pika87]

Napisane przez jasmine23

Nie pisałam tu dawno, bo jakoś mnie to przytłacza... a teraz jest taka pogoda, że chyba zaraz zwariuję. Leje i leje od kilku dni, a ja płacze i płacze od kilku dni. Żyję sobie swoim nudnym życiem, ale najgorsze jest to, że nie potrafię uporać się z uczuciem do eksa. Sama nie wiem dlaczego nadal coś do niego czuję, bo jak można czuć coś do kogoś, kto traktuje cie jak śmiecia?
Właśnie poczytałam sobie jego listy miłosne do mnie.. on był święcie przekonany, że ja bede jego żoną hehe Pisał tak pięknie, że będziemy w przyszłości cudowną rodziną... śmiać mi się chce z tego i płakać. Nie pojmuje jak można się tak bardzo zmienić. Kiedyś był taki kochany i każda moja łza go smuciła, a teraz ma moje uczucia gdzieś. Próbuje na wszelkie sposoby zapomnieć o tym co do niego czuje, ale najzwyczajniej w świecie nie potrafię.

nie czytaj tych listów!!! wyrzuć je albo schowaj gdzieś, gdzie nie zaglądasz, skasuj smsy, maile, wiadomości, ukryj zdjęcia... po co ci to, ja też się katowałam tym wszystkim i uwierz mi to nie ma sensu, wszystko pokasowąłam, a to czego nie chciałam np. zdjęcia wrzuciłam do jedego foldery, żeby się nie natknąc na nie w czasie oglądania jakiś innych. pochowaj rzeczy które ci się z nim kojarzą, prezenty...nie utrudniaj sobie wychodzenia z tego gó**a

[tuliiipanek]

Napisane przez elvegirl

Obyście nigdy nie musiały zmierzyć się z wygaśnięciem uczucia do kogoś naprawdę cudownego...obyście nigdy nie musiały tego pojąć.

nie wiem jak to boli, bo rzeczywicie nigdy tego nie przezylam, ale mysle, ze chyba rownie mocno jak osobe ktora zostala porzucona, nie wiem. Ale ja teraz nie umiem inaczej myslec, jeszcze miesiac temu mowil ze kocha etc. to tak boli

Siala tak nie moge ale tak za nim tesknie przypominam sobie ciagle jakies sytuacje i tak mi zal, ze juz tego nie bedzie.

[elvegirl]

Napisane przez siala

Myślisz, że to trudniejsze niż bycie porzuconą...?

Dla mnie tak. Bo o ile osoba porzucona może sobie pozwolić na złość, żal, gorycz, tak osoba, która porzuca naprawdę cudowną osobę dlatego, że wypaliło się uczucie, musi się zmierzyć z potwornymi wyrzutami sumienia...
Jeśli nie można partnerowi zarzucić nic oprócz tego, że już go nie kochamy...jeśli musimy to tej drugiej stronie powiedzieć...jeśli ostatnie czego chcemy, to sprawić ból...jeśli musimy się zmierzyć z szokiem, niedowierzaniem...potworn e uczucie.

---------- Dopisano o 21:42 ---------- Poprzedni post napisano o 21:36 ----------

Napisane przez tuliiipanek

Siala tak nie moge ale tak za nim tesknie przypominam sobie ciagle jakies sytuacje i tak mi zal, ze juz tego nie bedzie.

A pamiętasz, jak mieliście przerwę, to nie tęskniłaś

[mkowalska]

Czesc dziewczyny
zalozylam nowy watek o mojej sprawie, ale niestety sie nie pojawil, wiec pisze tutaj, poniewaz zalezy mi na czasie, a koniecznie potrzebuje rady.
Witam
Nie ma przy mnie osoby ktorej moglabym sie zwierzyc, wiec prosze Was o rade.
Mam 20 lat, bylam z zwiazku przez rok-jak wiadomo byl to okres wzlotow i upadkow. Ostatnio miedzy mna i moim chlopakiem dochodzilo do wielu klotni i nieporozumien-zazwyczaj o drobne sprawy.Wczoraj przeszlismy apogeum: w czasie awantury, ktora przyznaje sie odrobine sprowokowalam- doszlo do przepychanek,efektem tego jest zniszczony moj ulubiony sweter, stanik, spodnie... On rozszarpal te ubrania na mnie, poniewaz podzas klotni chcialam wyjsc na spacer zeby ochlonac. Nastepnie uslyszalam od niego (juz nie po raz pierwszy w zyciu) , ze jestem idiotka, i ze zaluje dnia w klorym mnie poznal. Podjelismy wiec decyzje, ze konczymy nasz zwiazek. I w tym momencie potrzebuje rady?Co zrobic przeprosic go czy dalej stac przy swoim? Nadal go kocham, ale nie chce zeby myslal ze moze mna pomiatac. Co wiecej jestem teraz w obcym kraju, daleko od przyjaciol, rodziny i na dodatek mieszkam w jego mieszkaniu. Tu nie mam znajomych(bariera jezykowa) i bylam zdana tylko na niego-jesli chodzi o kontakty towarzyskie. Do Polski wracam na pewno za 2 miesiace, z powodu studiow.
W czasie klotni bylam lekko pijana. To nie zmienia bardzo obrazu rzeczy..

[tuliiipanek]

Napisane przez elvegirl

Dla mnie tak. Bo o ile osoba porzucona może sobie pozwolić na złość, żal, gorycz, tak osoba, która porzuca naprawdę cudowną osobę dlatego, że wypaliło się uczucie, musi się zmierzyć z potwornymi wyrzutami sumienia...
Jeśli nie można partnerowi zarzucić nic oprócz tego, że już go nie kochamy...jeśli musimy to tej drugiej stronie powiedzieć...jeśli ostatnie czego chcemy, to sprawić ból...jeśli musimy się zmierzyć z szokiem, niedowierzaniem...potworn e uczucie.

A pamiętasz, jak mieliście przerwę, to nie tęskniłaś

Tak masz racje ze to chyba wiekszy bol. Ale my, te ktore jestesmy porzucane nie myslimy w taki sposob, ze eks cierpi bardziej, dla nas wazne jest to, ze my strasznie cierpimy i wydaje nam sie, ze to my cierpimy najbardziej. Niestety ja nie potrafie myslec tak,ze on cierpi, wmawiam sobie, ze on teraz sie swietnie bawi, ze nie teskni, nie wspomina, nie odczuwa tego co ja odczuwam.

To straszne co czuje osoba,ktora przestaje kochac, dopiero Ty mi uswiadomilas to. Az sie poplakalam.

Tak pamietam to, rzeczywiscie nie odczuwalam tesknoty, ale chyba bylo to po dluzszym czasie niz teraz. Nie wiem, modle sie, zeby tak sie czuc jak w czasie tej przerwy, naprawde wtedy mialam watpliwosci nawet co do tego czy go kocham. A teraz? teraz jest strasznie.

[siala]

Napisane przez elvegirl

Dla mnie tak. Bo o ile osoba porzucona może sobie pozwolić na złość, żal, gorycz, tak osoba, która porzuca naprawdę cudowną osobę dlatego, że wypaliło się uczucie, musi się zmierzyć z potwornymi wyrzutami sumienia...
Jeśli nie można partnerowi zarzucić nic oprócz tego, że już go nie kochamy...jeśli musimy to tej drugiej stronie powiedzieć...jeśli ostatnie czego chcemy, to sprawić ból...jeśli musimy się zmierzyć z szokiem, niedowierzaniem...potworn e uczucie.

Masz rację. Ale nie muszą się mierzyć z ogromem miłości, do osoby, która już nas nie chce...

Ale zresztą, jakie to ma znaczenie komu jest ciężej..

[elvegirl]

Napisane przez tuliiipanek

To straszne co czuje osoba,ktora przestaje kochac, dopiero Ty mi uswiadomilas to. Az sie poplakalam.

Ja wiem, że jest ciężko...bardzo, nie da się nazwać tego bólu, który się czuje...ale wiecie...wbrew pozorom te dziewczyny, które rozstały się właśnie tak jak Ty...mają szczęście w nieszczęściu.
Z jednej strony szkoda, że chłop nie okazał się skuwysynem i nie można tak po prostu skupić się na nienawiści, bo wtedy jest łatwiej...ale z drugiej strony świadomość, że to niczyja wina, że tak po prostu się stało...siła wyższa, owszem, niesprawiedliwa, ale jednak...lepiej tak, niż podnosić się po strasznym poniżeniu...a niejedna tutaj ma za sobą taki start w nowe życie...

Napisane przez siala

Masz rację. Ale nie musimy się mierzyć z ogromem miłości, do osoby, która już nas nie chce...

Wiesz, to oczywiście indywidualna sprawa każdego człowieka, a ja nigdy nie byłam tak do końca normalna Ale byłam po obu stronach tej barykady...i stwierdzam, że z nieodwzajemnioną miłością łatwiej żyć niż z wyrzutami sumienia. Zwłaszcza że kiedy opadają te najsilniejsze emocje po rozstaniu, w wielu przypadkach okazuje się, że wcale nie było tak słodko, wcale nie kochamy tak mocno, wcale nie jesteśmy tak zamknięte na dalsze życie bez niego...

[tuliiipanek]

Napisane przez elvegirl

Ja wiem, że jest ciężko...bardzo, nie da się nazwać tego bólu, który się czuje...ale wiecie...wbrew pozorom te dziewczyny, które rozstały się właśnie tak jak Ty...mają szczęście w nieszczęściu.
Z jednej strony szkoda, że chłop nie okazał się skuwysynem i nie można tak po prostu skupić się na nienawiści, bo wtedy jest łatwiej...ale z drugiej strony świadomość, że to niczyja wina, że tak po prostu się stało...siła wyższa, owszem, niesprawiedliwa, ale jednak...lepiej tak, niż podnosić się po strasznym poniżeniu...a niejedna tutaj ma za sobą taki start w nowe życie...

Tak niby masz racje, tez czasem sobie mysle, czy nie byloby lepiej gdyby on sie okazal takim ch.jem , wtedy pewnie leczylabym sie nienawiscia i byloby latwiej ale potem po jakims czasie leczylabym sie z tego, ze tak mnie ponizyl i wtedy uswiadamiam sobie, ze jednak to nie byloby ani troche lepsze. Bo wlasnie tak jak piszesz, po tych najsilniejszych emocjach moze okazac sie, ze jednak tak mocno sie nie kochalo i wcale nie jest tak trudno zyc od nowa, caly czas mam nadzieje, ze u mnie tak bedzie, szczegolnie gdy przypomne sobie ta przerwe jak dobrze sobie radzilam.

A Ty elve dlugo leczylas sie po rozstaniu? bo akurat Twojej historii nie znam.

[Malla]

Napisane przez jasmine23

Właśnie poczytałam sobie jego listy miłosne do mnie.. on był święcie przekonany, że ja bede jego żoną hehe Pisał tak pięknie, że będziemy w przyszłości cudowną rodziną... śmiać mi się chce z tego i płakać.

Hmm... uświadomiłam sobie właśnie, że nigdy mi żaden facet nie powiedział ani nie napisał, że będziemy cudowną rodziną

Listy schowaj daleko, a najlepiej wyrzuć. Co z oczu, to z serca.
Pisał je, gdy był zakochany, teraz to już nieważne, nieaktualne...

Napisane przez Flanelka_

Czuję się szczęśliwsza coraz bardziej i czuję, że go nie kocham!!!

Napisane przez jasmine23

Ja to chyba jestem jakaś inna

Niestety, nie Masz typowe dla tego wątku objawy braku zajęcia. Jakbyś pojechała na wakacje do pracy za granicę, nie myślałabyś o żadnych listach.

Napisane przez jasmine23

Nie potrafię zacząć nic nowego, obawiam się.

Nie zaczynaj. Samo się kiedyś zacznie.

Napisane przez tuliiipanek

Dokladnie tak jak u mnie tez wiele mowil o tym jak on to jest mi wdzieczny za ten wspolnie spedzony czas, jak to bylo ze mna wspaniale, dziekowal mi za to wszystko, mowil, ze bedzie mi zawsze wdzieczny za to jaka dla niego bylam. Wiem, ze byl szczery. I to jest wlasnie najgorsze, te mysli, ze oni tak mysla a i tak nas rzucaja, nie umiem sobie z tym poradzic, ze bylam taka dobra dla niego, tak jak mowil bylo mu tak dobrze a i tak mnie zostawil.

Jak przejrzysz parę stron wstecz, to spotkasz się z postami, w których dziewczyny narzekają, że facet nawet nie potrafił im podziękować. Tobie podziękował i jakoś wcale nie jest Ci lepiej z tego powodu. Ale spoko, docenisz po czasie

Napisane przez tuliiipanek

Tak niby masz racje, tez czasem sobie mysle, czy nie byloby lepiej gdyby on sie okazal takim ch.jem , wtedy pewnie leczylabym sie nienawiscia i byloby latwiej ale potem po jakims czasie leczylabym sie z tego, ze tak mnie ponizyl i wtedy uswiadamiam sobie, ze jednak to nie byloby ani troche lepsze.

I dobrze sobie uświadamiasz. Z patologii wychodzi się dłużej i z głębszymi ranami.

Napisane przez elvegirl

Jeśli nie można partnerowi zarzucić nic oprócz tego, że już go nie kochamy...

Ze mnie też to łzy wycisnęło, chyba mam zbyt ostrą żarówkę Piękne, szalenie smutne.

[SpojrzNaMnie]

Przyłączam się do singielek

[elvegirl]

Napisane przez tuliiipanek

A Ty elve dlugo leczylas sie po rozstaniu? bo akurat Twojej historii nie znam.

Trudno żebyś znała, ja w tym wątku siedzę yyyyy...nie wiem jak długo, ale ponad rok i przyszłam tu nie mając nic z tym wątkiem wspólnego...

Generalnie bardzo różne były moje historie miłosne, z jednej się leczyłam dwa lata, inna po prostu umarła z wyczerpania ciągłą walką o uczucie i po prostu niejako z marszu wlazłam w nowy związek, który niestety skończył się, bo uświadomiłam sobie, że nie jestem w stanie dać chłopakowi tego, na co zasługuje...

Przeżyłam sporo, jeszcze więcej widziałam, czytałam...znam wiele historii rozstaniowych...żadna nie jest milutka i przyjemna, za to wszystkie bez wyjątku dają jeden wniosek - człowiek jest mocny, silniejszy niż mu się wydaje.

[tuliiipanek]

Napisane przez Malla

Jak przejrzysz parę stron wstecz, to spotkasz się z postami, w których dziewczyny narzekają, że facet nawet nie potrafił im podziękować. Tobie podziękował i jakoś wcale nie jest Ci lepiej z tego powodu. Ale spoko, docenisz po czasie

I dobrze sobie uświadamiasz. Z patologii wychodzi się dłużej i z głębszymi ranami.

Ze mnie też to łzy wycisnęło, chyba mam zbyt ostrą żarówkę Piękne, szalenie smutne.

Pewnie docenie to kiedys chyba jestes rownie wrazliwa jak ja

---------- Dopisano o 22:53 ---------- Poprzedni post napisano o 22:47 ----------

elve 2 lata to sporo, zebym tylko ja sie tak dlugo nie leczyla jejku nawet nie umiem sobie tego wyobrazic.
I wlasnie ja sobie postanowilam, ze poki sie nie wylecze to w zaden zwiazek nie wchodze, nawet nie mam ochoty. Nie potrafilabym.

Tak, to prawda nie uswiadamiamy sobie jacy jestesmy slini poki czegos nie doswiadczymy i wyjdziemy z tego jeszcze silniejsi.

[elvegirl]

Napisane przez tuliiipanek

elve 2 lata to sporo, zebym tylko ja sie tak dlugo nie leczyla jejku nawet nie umiem sobie tego wyobrazic.

Wiesz, ja się leczyłam z miłości do faceta, który mnie zgwałcił, że o wyzywaniu po alko nie wspomnę, więc akurat dwa lata to niedużo jak na dochodzenie do równowagi bez pomocy fachowca

Napisane przez tuliiipanek

I wlasnie ja sobie postanowilam, ze poki sie nie wylecze to w zaden zwiazek nie wchodze, nawet nie mam ochoty. Nie potrafilabym.

Bardzo słusznie. Jak będziesz na to gotowa, to samo Ci oko będzie za panami mijanymi na ulicy latało

Napisane przez tuliiipanek

Tak, to prawda nie uswiadamiamy sobie jacy jestesmy slini poki czegos nie doswiadczymy i wyjdziemy z tego jeszcze silniejsi.

Właśnie tak. Wiele dziewczyn pisało, że dla nich skończył się świat, że nie dadzą rady żyć...dały

[Malla]

tuliiipanek - leczyłam się po pierwszym chłopaku 1,5 roku. Dosłownie. Na anoreksję
Potem spotkałam go przypadkiem, spędziliśmy noc przytuleni na ławce. Wróciłam do domu rozanielona, byliśmy umówieni na następny dzień. Nie pojawił się. Kolejnego również. Odstawiłam się i poszłam zakomunikować mu, że nie chcę mieć z nim już nic wspólnego.
Męczyłam się 1,5 roku, a przeszło mi w 2 dni

[pika87]

Napisane przez elvegirl

Wiesz, to oczywiście indywidualna sprawa każdego człowieka, a ja nigdy nie byłam tak do końca normalna Ale byłam po obu stronach tej barykady...i stwierdzam, że z nieodwzajemnioną miłością łatwiej żyć niż z wyrzutami sumienia. Zwłaszcza że kiedy opadają te najsilniejsze emocje po rozstaniu, w wielu przypadkach okazuje się, że wcale nie było tak słodko, wcale nie kochamy tak mocno, wcale nie jesteśmy tak zamknięte na dalsze życie bez niego...

elve pod warunkiem ze ma się sumienie. mój eks chyba nie ma bo jak stwierdził oddanie mi pierścionka zaręczynowego- oczyściło jego sumienie (och jak ja bym chciała, żeby takie pierdoły dawały ukojenie mojemu sumieniu) nie wiele mu trzeba zeby je oczyscić. wiem, żę strona rzucająca też ma swoje problemy z oswojeniem tej sytuacji, tym bardziej smutny wydaje się fakt, ze eks miesiąc po rozstaniu (albo chol**a wie ile, moze prędzej) był w nowym związku. jak to się ma do 5 miesięcy mojego leczenia się z nieszczęśliwej miłości (a przecież to jeszcze nie koniec)?

[elvegirl]

Napisane przez pika87

elve pod warunkiem ze ma się sumienie.

Jasne, piszę o tej porządniejszej części rodzaju męskiego, do której można się przyczepić tylko o to, że się bezczelnie odkochali

Napisane przez pika87

wiem, żę strona rzucająca też ma swoje problemy z oswojeniem tej sytuacji, tym bardziej smutny wydaje się fakt, ze eks miesiąc po rozstaniu (albo chol**a wie ile, moze prędzej) był w nowym związku. jak to się ma do 5 miesięcy mojego leczenia się z nieszczęśliwej miłości (a przecież to jeszcze nie koniec)?

Strona rzucająca ma czas na oswojenie się z myślą o końcu zanim on nastąpi, temu często jest im łatwiej wskoczyć w nowe związki - są już na nie gotowi...

Zanim zostawiłam swojego "najnowszego" chłopaka, myślałam o sprawie prawie miesiąc...

[pika87]

elve pewnie masz rację, nawet kiedyś napisałm posta podobnego do twojego, tylko strasznie to irytujące.

zaraz, zaraz, czy ja dobrze zrozumiałam, że zostawiłaś"młodego"?

[elvegirl]

Napisane przez pika87

elve pewnie masz rację, nawet kiedyś napisałm posta podobnego do twojego, tylko strasznie to irytujące.

zaraz, zaraz, czy ja dobrze zrozumiałam, że zostawiłaś"młodego"?

Bo oni w ogóle są irytujący


Tak, tym razem na dobre.

[pika87]

Napisane przez elvegirl

Bo oni w ogóle są irytujący


Tak, tym razem na dobre.

o kurcze, jak samopoczucie? przyznał się przynajmniej o co chodziło z jego eks?

[elvegirl]

Napisane przez pika87

o kurcze, jak samopoczucie? przyznał się przynajmniej o co chodziło z jego eks?

Nie musiał - sama się z nią spotkałam Z nią się zakumplowałam, jemu niestety nie potrafiłam już zaufać...a i on nie za bardzo na to moje zaufanie pracował...

Samopoczucie...dziwnie mi, brakuje mi codzienności z nim związanej - smsów na przykład...wiem, że będę miała chwilę słabości, że będę chciała paść mu w ramiona...ale wiem też, że do niczego to nie doprowadzi. Temu dość, finał i twardym trza być, nie mientkim.

Będę żyć On też.